Τυχαιες αναμνησεις

[Athina__P]

Είναι μια κακώς εννούμενη παράδοση των ελληνικών παιδιατρικών τμημάτων ή όπως το λέμε στην καθομιλουμένη είναι στον κόσμο τους.

Στον κανονικό κόσμο, ΕΙΔΙΚΑ αν είναι κάτι αθώο και προκαλεί στρες στο παιδί εννοείται ότι θα είναι παρών ο γονιός, ειδικά αν είναι βρέφος, ποιος θα είναι, ο γείτονας; Ε, έτσι συμβαίνει παντού, μέχρι να χρειαστεί κάποιος να περάσει το κατώφλι κάποιων δομών.. Τέλος πάντων...

Στο μεγάλο κόσμο εκεί έξω, εννοείται ότι αν ο γονιός ξέρει και θέλει να κρατάει το παιδί ήρεμο και συνεργάσιμο, δεν είναι θέμα προς συζήτηση.


Ask whether the parent would like to help by holding the child. If the parent wishes to help, provide full instructions on how and where to hold the child; if the parent prefers not to help, ask for assistance from another phlebotomist.

Πηγή: WHO Guidelines on Drawing Blood: Best Practices in Phlebotomy.

[Ορέστης 35]

Τότε που η ανηψιά μου είχε αρρωστήσει με βρογχίτιδα και καθόμασταν με τον αδερφό μου σε βάρδιες όλη νύχτα να παρακολουθούμε τον πυρετό. Και την άλλη μέρα που έφυγε για δουλειά και δεν έπεφτε ο πυρετός ξαναπάω στο Παίδων να την ξαναδούν και να την έχω αγκαλιά και να ψήνεται.Και βγάζουμε ακτίνα και μου λένε εισαγωγή. Και όταν ανεβήκαμε πάνω την πήραν σ' ένα δωμάτιο και με έβγαλαν έξω για να της κάνουν εξετάσεις και ούρλιαζε "θεία,θεία μη μ' αφήνεις"
Και εγώ απ' έξω να πηγαίνω πέρα δώθε και να πηγαίνουν τα δάκρυα ποτάμι και μου ερχόταν να μπω μέσα να το αρπάξω και να φύγω. Και με ειδε η προϊσταμένη που εκλαιγα και ήρθε και μου λέει "ηρέμησε κορίτσι μου, αίμα του παίρνουν" "
Πω πω, επηρεάστηκα από το νήμα με τον πατέρα

Τι να ηρεμήσεις, αν ήταν κάτι απλό να πάρουν αίμα σε ένα παιδάκι, γιατί διώχνουν τους οικείους του;

Φυσικά και είναι απλό, αν το κρατάει η μαμά, η και η θεία όπως γίνεται στον παιδίατρο συνήθως για τα εμβόλια ή και αιμοληψίες σε κέντρα που ούτε τους περνάει από το μυαλό να σε διώξουν... αλλά τέλος πάντων. Έτσι κάνουμε εδώ σου λέει, μη χαλάσει η καλή συνταγή.

Το κανουν για να γινει η δουλεια πιο αρπακολλιτζιδικα.

[χριςς]

Μια άλλη φορά με τον ίδιο πάλι πάμε σούπερ μάρκετ. Μου λέει πήγαινε πάρε εσύ παρμεζάνα και πάριζα να πάω εγώ στην μαναβική. Την παρμεζάνα σε κομμάτι όχι τριμμένη. Ναι,ναι καλά σκεφτόμουν εγώ σιγά μη κάτσω να τρίβω μετά.
Πάω κι εγώ στ' αλλαντικά και λέω σ'αυτόν θέλω 200gr παριζα. Πάει ο άνθρωπος να βάλει και του λεω "μπορείτε να μου την τρίψετε στο λεπτό που γίνεται σαν σκονη;". Μου λέει τι θέλεις; Του ξαναλέω το ίδιο.
"Μου λέει δεν γίνεται αυτό που λες. Θέλεις να στο κάνω σε φέτες;"
"Όχι δεν τη θέλω σε φέτες, τριμμένη την θέλω"
"Μα δεν γίνεται να την τρίψουμε"
"Γιατί δεν γίνεται; Τόσες φορές έχω πάρει"
"Πρώτη φορά το ακούω αυτό το πράγμα"
" Μα σοβαρά μιλάτε κύριε; Πρώτη φορά νομίζετε έρχομαι;"
Έχει φουντώσει ο άνθρωπος, έχει κοκκινίσει.
" Σε φέτες μπορώ να σας την κόψω ή σε κομμάτι, αλλά να την τρίψω δεν ΓΙΝΕΤΑΙ"
Έχω φουντώσει κι εγω, έρχεται ο δικός μου και μου ρωτάει τι έγινε;
"Μα δεν τον βλέπεις του λέω,βαριέται(το είπα και δυνατά επίτηδες να μ' ακούσει ο υπάλληλος ) να μου τρίψει παρίζα."
Μου λέει " Ζήτησε συγνώμη από τον άνθρωπο και θα πήξεις στην φέτα."

δεν καταλαβα

[Naida]

Μια άλλη φορά με τον ίδιο πάλι πάμε σούπερ μάρκετ. Μου λέει πήγαινε πάρε εσύ παρμεζάνα και πάριζα να πάω εγώ στην μαναβική. Την παρμεζάνα σε κομμάτι όχι τριμμένη. Ναι,ναι καλά σκεφτόμουν εγώ σιγά μη κάτσω να τρίβω μετά.
Πάω κι εγώ στ' αλλαντικά και λέω σ'αυτόν θέλω 200gr παριζα. Πάει ο άνθρωπος να βάλει και του λεω "μπορείτε να μου την τρίψετε στο λεπτό που γίνεται σαν σκονη;". Μου λέει τι θέλεις; Του ξαναλέω το ίδιο.
"Μου λέει δεν γίνεται αυτό που λες. Θέλεις να στο κάνω σε φέτες;"
"Όχι δεν τη θέλω σε φέτες, τριμμένη την θέλω"
"Μα δεν γίνεται να την τρίψουμε"
"Γιατί δεν γίνεται; Τόσες φορές έχω πάρει"
"Πρώτη φορά το ακούω αυτό το πράγμα"
" Μα σοβαρά μιλάτε κύριε; Πρώτη φορά νομίζετε έρχομαι;"
Έχει φουντώσει ο άνθρωπος, έχει κοκκινίσει.
" Σε φέτες μπορώ να σας την κόψω ή σε κομμάτι, αλλά να την τρίψω δεν ΓΙΝΕΤΑΙ"
Έχω φουντώσει κι εγω, έρχεται ο δικός μου και μου ρωτάει τι έγινε;
"Μα δεν τον βλέπεις του λέω,βαριέται(το είπα και δυνατά επίτηδες να μ' ακούσει ο υπάλληλος ) να μου τρίψει παρίζα."
Μου λέει " Ζήτησε συγνώμη από τον άνθρωπο και θα πήξεις στην φέτα."

δεν καταλαβα

Ζητούσα στον άνθρωπο τριμμένη παρίζα αντί για παρμεζάνα. Και είχα κολλησει.

[χριςς]

ααααααα

α δεν τον βλέπεις του λέω,βαριέται(το είπα και δυνατά επίτηδες να μ' ακούσει ο υπάλληλος

ευγενης και διαλλακτικη οπως παντα

[χριςς]

Μήπως πρέπει να αρχίσεις να ψάχνεσαι αν είσαι υιοθετημένη;

μπα, μαλλον την τρολαρε η γιαγιακα, χιχιχιχι

[Naida]

ααααααα

α δεν τον βλέπεις του λέω,βαριέται(το είπα και δυνατά επίτηδες να μ' ακούσει ο υπάλληλος

ευγενης και διαλλακτικη οπως παντα

Πάντα είμαι. Πάντα. Αλλά τον έβλεπα που είχε φουντώσει αυτός, φούντωμα και εγώ. Αυτός δίκαια βέβαια.

[zoltan]

Θα έπρεπε να του βάλει 17 ενώ ήταν μαθητής του 13 επειδή κοιμήθηκε ο θεός και έγραψε 15;

Δεν κοιμήθηκε ο θεός. Ο βαθμός που μου έβαλε ήταν απροσδόκητα χαμηλός. Μαθητής του 17 ήμουν. Ακόμα κι αν τα θεωρητικά μαθήματα δεν ήταν το φόρτε μου, το 15,2 στην έκθεση στις πανελλαδικές ήταν φυσιολογικό.
Τέσπα.

[Belisarius]

Θα έπρεπε να του βάλει 17 ενώ ήταν μαθητής του 13 επειδή κοιμήθηκε ο θεός και έγραψε 15;

Δεν κοιμήθηκε ο θεός. Ο βαθμός που μου έβαλε ήταν απροσδόκητα χαμηλός. Μαθητής του 17 ήμουν. Ακόμα κι αν τα θεωρητικά μαθήματα δεν ήταν το φόρτε μου, το 15,2 στην έκθεση στις πανελλαδικές ήταν φυσιολογικό.
Τέσπα.

Τώρα πρέπει να αναλύσουμε ειδικά την περίπτωση σου την οποία μόνο εσύ την ξέρεις. Πάντως το να σου βάλει 15 και να γράψεις 15,2 είναι οκ.
Σε γενικές γραμμές να έβαζε σε κάποιον 12 και να έγραφε ο μαθητής 15,2 μου φαίνεται σωστή πρόβλεψη του βαθμού. Ο καθηγητής δεν οφείλει να σου δώσει μπόνους. Τώρα αν ήταν μαθητής του 15, ήταν αναμενόμενο ότι θα γράψει 15 αλλά έβαλε 12 είναι επιλήψιμο.

[Ασέβαστος]

Τι να ηρεμήσεις, αν ήταν κάτι απλό να πάρουν αίμα σε ένα παιδάκι, γιατί διώχνουν τους οικείους του;

Φυσικά και είναι απλό, αν το κρατάει η μαμά, όπως γίνεται στον παιδίατρο συνήθως για τα εμβόλια ή και αιμοληψίες σε κέντρα που ούτε τους περνάει από το μυαλό να σε διώξουν... αλλά τέλος πάντων. Έτσι κάνουμε εδώ σου λέει, μη χαλάσει η καλή συνταγή.

Με ρώτησαν είσαι η μητέρα, τους είπα όχι αλλά τους εξήγησα ότι την έχω εγώ από βρέφος κτλ αλλά μου είπαν καλύτερα να είστε εξω. Και εγώ δεν κατάλαβα γιατί έπρεπε να βγω έξω. Σε εμβόλιο δεν με έβγαλαν ποτέ έξω.

Και μητέρα να ήσουν θα σε διώχνανε. Έτσι σε ρώτησαν, για να περνάει η ώρα. Έκανα έντιτ πιο πάνω. Τυχερό το παιδί που έχει και μια θεία.

ετσι κανουν παντα. το μικρο ειναι πιο διαχειρισιμο οταν δεν εχει οπτικη επαφη με τους οικειους του, να κλαιει και να τους φωναζει "παρτε με απο εδω"

[Athina__P]

Με ρώτησαν είσαι η μητέρα, τους είπα όχι αλλά τους εξήγησα ότι την έχω εγώ από βρέφος κτλ αλλά μου είπαν καλύτερα να είστε εξω. Και εγώ δεν κατάλαβα γιατί έπρεπε να βγω έξω. Σε εμβόλιο δεν με έβγαλαν ποτέ έξω.

Και μητέρα να ήσουν θα σε διώχνανε. Έτσι σε ρώτησαν, για να περνάει η ώρα. Έκανα έντιτ πιο πάνω. Τυχερό το παιδί που έχει και μια θεία.

ετσι κανουν παντα. το μικρο ειναι πιο διαχειρισιμο οταν δεν εχει οπτικη επαφη με τους οικειους του, να κλαιει και να τους φωναζει "παρτε με απο εδω"

Λες λοιπόν τα παιδιά για τα οποία μιλούν στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας να μην ανήκουν στο ανθρώπινο είδος;
Ίσα ίσα, μερικά παιδιά είναι πολύ πιο διαχειρίσιμα αν είναι στην αγκαλιά της μαμάς και ακούν ειλικρινείς οδηγίες, όχι δεν θα πονέσεις καθόλου, αλλά θα πονέσεις λίγο και θα τελειώσει, σιγά πια, δεν τα πάνε και για εξαγωγή δοντιών χωρίς αναισθησία. Ένα τσίμπημα είναι.

Ένα μωρό ενός έτους ξέρει η μαμά να του πει (όσο και αν φαίνεται επιστημονική φαντασία στη νοσοκόμα) ότι πάει, τέλειωσε ή τελειώνουμε ή κάτσε λιγο ακόμα και να κλείσει το θέμα εκεί. Η νοσοκόμα ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ πώς να το πει στο συγκεκριμένο παιδί, γιατί δεν ξέρει ποια λόγια αναγνωρίζει το συγκεκριμένο παιδί. Και ένα μωρό ξέρει στον ένα χρόνο ότι αν η μαμά είναι ήρεμη δεν τρέχει και κάτι πολύ σοβαρό. Αν η μαμά το αφήσει σε έναν άγνωστο (μερικά παιδιά έχουν μπήξει τα κλάματα πριν γίνει καν οτιδήποτε άλλο σε αυτή την ηλικία, είναι εξελικτικό στάδιο αν και τα δικά μου δεν το είχαν αυτό) και το πονέσουν επιπλέον και η μαμά δεν είναι καν στο οπτικό πεδίο και δεν ξέρουμε πότε θα εμφανιστεί, αυτό είναι λιγότερο... ήρεμο ως φάση. Και το ότι δεν είχαν φόβο προς τους ξένους ήταν γιατί πράγματι, δεν είχαν μείνει με κάποιον αναξιόπιστο να τους συμβεί κάτι που δεν μπορούν να επεξεργαστούν. Το ένα παιδάκι χρειάστηκε ενός έτους τέτοια αιμοληψία και κακοπέρασε, πήγε σε ένα χώρο πολύ παραμέσα από το χώρο αναμονής, ούτε ξέρω και τι του έκαναν και βγήκε πολύ κλαμένο. Εννοείται ότι είχαμε βρει φόρμουλα και δεν είχε θέμα με εμβόλια κλπ, δηλαδή κάτι στα αλήθεια έγινε παράξενο εκεί μέσα. Δεν του έμεινε κουσούρι, αλλά δεν ξέρω και αν θα μπορούσε. Τουλάχιστον είδε ότι το υπερασπίστηκα και δεν το άφησα να φύγει έτσι άνετα. Δηλαδή κατά κάποιον τρόπο δεν έχασε αυτό που στην ψυχολογία λένε βασική εμπιστοσύνη. Τέλος πάντων, ήταν μεμονωμένο επεισόδιο, αλλά και πάλι, δεν μπορώ να χωνέψω ότι βρίσκονται ακόμα στην κοσμάρα τους.

Ε, ναι, λοιπόν βρίσκουν και τα κάνουν, γιατί εμείς επιτρέπουμε να μας θεωρούν εμάς και τα παιδιά μας, διαφορετικό είδος από αυτό που καλύπτουν οι οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.

Και στο φινάλε κυρία μου, αν το θέμα σου είναι ότι βγάζω από το μυαλό μου ότι το παιδί μου θα είναι ήρεμο, ηρεμότατο στην αγκαλιά μου, δοκίμασε πρώτα. Δηλαδή τι έχεις να χάσεις ακριβώς; Δεν είναι λιγότερο στρες για να κάνεις εσύ τη δική σου τη δουλειά ήρεμα να έχεις ένα ήρεμο παιδί;

Τέλος πάντων, χρειάστηκε σε μικρή ηλικία μία φορά στο ένα παιδί μόνο και τις επόμενες φορές καταλάβαιναν με λόγια ότι μπαίναν σε έναν κόσμο άλλο και τέλος πάντων είχα εξηγήσει στα παιδιά τι θα γινόταν και ότι μάλλον δεν αφήναν μαμάδες στην αιμοληψία και αυτό ήταν της κοσμάρας τους αλλά σε γενικές γραμμές για ένα τσίμπημα μιλάμε, μην το κάνουμε θέμα και πάλι δεν υπήρχε θέμα. Κανα-δυο φορές ήμουν και μέσα και φυσικά δεν έτρεξε τίποτα απολύτως. Τη μια φορά άκουσα κιόλας τις βλακείες που έλεγε μια νοσοκόμα για να ηρεμήσει το παιδί δήθεν. Ας μην επεκταθώ. Προσπαθούσε να ξεχαστεί το παιδί και του έλεγε κάτι άσχετα με νεράιδες, που φυσικά το συγκεκριμένο παιδί, δεν πολυγούσταρε, αλλά τέλος πάντων. Ε, ναι, αν το θυμάμαι κιόλας μερικά παιδάκια που μπήκαν χωρίς τη μαμά στις ίδιες βάρδιες δεν μπήκαν και βγήκαν και τόσο αεράτα.

[Athina__P]

A, τώρα θυμήθηκα κιόλας ότι στο δίχρονο έλεγα εντάξει, θα πονέσει λιγάκι, μην κοιτάς. Εγώ δεν κοιτάω ποτέ τι συμβαίνει εκεί που μου παίρνουν αίμα. Και βλέπεις το δίχρονο να αποφασίσει να κοιτάξει, δεν σαλεύει, κάθεται και κοιτάει λες και είναι στον κουρέα ή λες και του δένουν τα κορδόνια. Εγώ πιο πολύ αναστατώνομαι όταν μου παίρνουν αίμα.

[Naida]

Θυμήθηκα που παιζαμε χαρτιά και είμασταν κάποια άτομα. Και ήταν αργά τη νύχτα και είχαμε ανοιχτό το παραθυρο του φωταγωγού και οι από κάτω μάλλον έκαναν σεξ. Και σχολιάζαμε εμείς από πάνω και πιο πολυ τ'αγόρια και πιο ανοιχτά.
Σε κάποια φάση φωνάζει η κοπέλα δυνατά αααα. Και λέω εγώ αυθόρμητα " πρέπει να μπήκε πιο βαθιά τώρα" και γελάω και μου πετάει ο άλλος τα χαρτιά έτσι αψυχολόγητα και σηκώνεται και βγαίνει στο μπαλκόνι

[Ορέστης 35]

Θυμήθηκα που παιζαμε χαρτιά και είμασταν κάποια άτομα. Και ήταν αργά τη νύχτα και είχαμε ανοιχτό το παραθυρο του φωταγωγού και οι από κάτω μάλλον έκαναν σεξ. Και σχολιάζαμε εμείς από πάνω και πιο πολυ τ'αγόρια και πιο ανοιχτά.
Σε κάποια φάση φωνάζει η κοπέλα δυνατά αααα. Και λέω εγώ αυθόρμητα " πρέπει να μπήκε πιο βαθιά τώρα" και γελάω και μου πετάει ο άλλος τα χαρτιά έτσι αψυχολόγητα και σηκώνεται και βγαίνει στο μπαλκόνι

Βγηκε για να ακουει πιο καλα ή για να τον χτυπησει ο αερας να ξεφουντωσει;

[Naida]

Θυμήθηκα που παιζαμε χαρτιά και είμασταν κάποια άτομα. Και ήταν αργά τη νύχτα και είχαμε ανοιχτό το παραθυρο του φωταγωγού και οι από κάτω μάλλον έκαναν σεξ. Και σχολιάζαμε εμείς από πάνω και πιο πολυ τ'αγόρια και πιο ανοιχτά.
Σε κάποια φάση φωνάζει η κοπέλα δυνατά αααα. Και λέω εγώ αυθόρμητα " πρέπει να μπήκε πιο βαθιά τώρα" και γελάω και μου πετάει ο άλλος τα χαρτιά έτσι αψυχολόγητα και σηκώνεται και βγαίνει στο μπαλκόνι

Βγηκε για να ακουει πιο καλα ή για να τον χτυπησει ο αερας να ξεφουντωσει;

Δεν ακούγεται πιο καλά στο μπαλκόνι.
Που να ξέρω τι τον τσίμπησε. Σαν να εκνευρίστηκε μου φανηκε. Τόση ώρα έλεγαν τέτοιες μαλακίες αυτοί ,από μένα ενοχληθηκε;
Όταν μπήκε μέσα τον ρώτησα τι έπαθε και μου είπε μπορεις να μην μου μιλάς για λίγο. Δεν ξανασχολήθηκα.
Αλλά θυμάμαι που είχα μείνει κυριολεκτικά μαλάκας