Μη αναγνωσμένη δημοσίευση
από student » 26 Νοέμ 2024, 18:37
Σκέφτηκα αρκετές φορές τις τελευταίες μέρες, μέσα σε φορτισμένες συνθήκες, πολλά από αυτά που συζητήθηκαν στο νήμα και έγινα λίγο πιο παρατηρητικός ως προς το σε ποιον ζητάω/μιλάω...έβαλα δηλαδή το αυθόρμητο, το...τρέχον φυσικό μου, σε παρατήρηση. Κι έβγαλα μερικά συμπεράσματα ό,τι αξία μπορεί να έχουν...για το αρχείο
Όποτε θυμάμαι και/ή υπάρχει/προκύπτει επικοινωνία, υπάρχει μια συνεχής εναλλαγή μεταξύ Πατρός και Υιού, ανάλογα με τις συνθήκες...
δύο εντελώς διακριτές προσωπικότητες οι οποίες όμως ακολουθούν σε τεράστιο βαθμό τα γενικότερα της αρμονικής σχέσης ενός ενήλικου ανθρώπου με τον επίγειο πατέρα του και με τον πρωτότοκο αδελφό του...ο οποίος του χει σώσει και τη ζωή θυσιάζοντας τη δική Του. Ανάλογα το θέμα που θα προκύψει, τη διάθεση, τη στιγμή, αλλάζει και το πρόσωπο στο οποίο θα απευθυνθώ.
Όταν γονατίσω στο ταμείο μου να προσευχηθώ, είτε με τα μάτια κάτω είτε με τα μάτια στον ουρανό, θα μιλήσω με κάθε σοβαρότητα μέσα από την ψυχή μου στον Πατέρα μου. Με τον αδελφό μου πάντοτε παρόντα δίπλα μου...άλλωστε όλα τα χουμε συζητήσει και από πριν...πάω στον Δημιουργό μου.
Μέσα στη μέρα όμως, εκεί που οδηγάω, εκεί που σκέφτομαι, εκεί που ανησυχώ ή προβληματίζομαι, εκεί που χαίρομαι ή γελάω ή στραβώνω ή απογοητεύομαι...είναι φορές που οι εναλλαγές είναι συνεχείς.
Αυτά τα ολίγα,
καλό βράδυ να έχετε όλοι σας ζητάω από τον Πατέρα μου...
στον Κύριο μου κι αδελφό μου Ιησού Χριστό ζητάω να σας ενισχύει και να σας δίνει ελπίδα...
και στον Παράκλητο ζητάω να μην σταματήσει να σας οδηγεί σε κάθε... Αλήθεια...
όσο και αν η απαλή φωνή Του είτε πέφτει σε ντουβάρι είτε προκαλεί ταραχή στο μυαλό πολλών...ποτέ δεν ξέρεις...είναι δε τόσο μεγάλη παρηγοριά και βοήθεια στην ψυχή και τον νου κάποιων άλλων.
