Βιβλιο Εξοδου 34:14 + Επιστολή προς Γαλατες = Αμαρτωλός και απο Σαρκα ο Γιαχβέ!

[Ζενίθεδρος]

tanipteros + Natasha =

[Antares]

Πραγματικά μιλάμε ελληνικά και δεν ξέρουμε τι λέμε. Ακόμη και τα ονόματα Θεών μας λένε το νόημά τους. Τελευταία διάβασα το σε ενδιαφέρουσα (εν-Δία-φέρουσα), Αθηνά (Α-θεό-νόα σύμφωνα με τον πλατωνικό Κρατύλο, νόηση του Θεού), Ίσιδα (από το εισίν και οίδα) κλπ.
Γι΄αυτό τόση μανία για καταστροφή της γλώσσας μας.
Και μια και μιλάμε για πανουργία, οι αρχαίοι Έλληνες πρέπει να είχαν και την αντίστροφη πανουργία αλλά πόσα έργα έχουν χαθεί...

[taliban]

Εντάξει, εγώ έχω άγνοια, εσείς είστε οι παντογνώστες. Στο τέλος θα ξυρίσουν τον γαμπρό.

Ναι έχεις,όταν το θέμα σου είναι τι θα πει ο Δημοσθένης και αν θα πέσει μέσα.
Πασιφανές.
Οτιδήποτε άλλο εκτός Δημοσθένη σου προκαλεί αλλεργική αντίδραση όπως αυτή στις τελευταίες απαντήσεις σου πράγμα που σε κάνει ανίκανη να ανταλλάξεις έστω και ένα επιχείρημα βασισμένο σε κάτι σοβαρό.

Ο διαχωρισμός που γίνεται σε γιαχβε και θεο προέρχεται από αλλα κέντρα τα οποία εξυπηρετούν διαφορετικές θεωρίες - δόγματα εδώ και πάρα πολλά χρόνια.Η προέλευση είναι από τα χριστιανικά σιωνιστικά δόγματα που ήταν στα φόρτε τους Παλιά στην αμερικανική τηλεόραση και πουλούσαν αρκετά.

Προφανώς ο δικός σου (ο Δημοσθένης) έχει ταιριάξει κάποιες θεωρίες πάνω σε αυτό όπως έχουν κάνει και άλλοι για να φτιάξει μια θεωρία προσαρμοσμένη στα ελ.δεδομένα ανακατεύοντας πολλά πράγματα από διαφορετικές θρησκείες και μυθολογίες .

Ανικανος είσαι εσύ. Αντε και παντρέψου. Σιγά μην κάθομαι να βαζω μυαλό στον καθένα. Έχω ωραιότερα πράγματα να κανω.

[taliban]

Παίδες, η έννοια της κάθε λέξης υπόκειται διαφοροποιήσεις με την πάροδο των χρόνων, σε τέτοιο βαθμό που κάποιες φορές σήμερα χρησιμοποιούμε εκφράσεις με διαφορετική έως αντίθετη έννοια.

Ζηλωτός στην αρχαιότητα σήμαινε ευδαίμων, μακάριος δια τι, άξιος μιμήσεως, αξιοθαύμαστος κλπ

Αντίστοιχα, το ρήμα ζηλόω-ζηλώ σήμαινε μακαρίζω, αμιλλώμαι, θαυμάζω, αποδίδω φιλοφρονήσεις.

Με την πάροδο των χρόνων, η θετική έννοια κατέληξε σε αρνητικό χαρακτηρισμό, αυτόν της ζηλοφθονίας, κτητικότητας, υπερβολής κλπ

Οπως και η λέξη δαίμων.

Aκριβώς. Και υπάρχουν εκατοντάδες τέτοιες περιπτώσεις. Ενδεικτική είναι και η λέξη συμφέρον που σήμερα έχει αμιγώς ατομική έννοια, ενώ στην αρχαιότητα σήμαινε ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή παρέπεμπε στην συμμετοχή, συνεισφορά κλπ Πράγμα που ενώ θα έπρεπε να είναι προφανές μόνον και μόνον από τη σύνθεση της λέξης, δεν είναι. Παραμένει τυφλό σημείο. Εμείς θα την διαβάσουμε και θα την αντιληφθούμε σύμφωνα με το δικό μας συμφέρον, τη δική μας προκρούστεια λογική. Όλα τα σφάζουμε, όλα τα μαχαιρώνουμε κι όλα τα φέρνουμε στα μέτρα μας.

Ισχύει.

Ευτύχώς που έχουμε και το σκίουρο να μας βάλει σε μία τάξη, να μας δείξει την Έξοδο από την πλάνη.

Νιώθω έτοιμος για αντάρτικο. Αλλα με τα τις 12 τα μεσάνυχτα.

[Ίφιδα]

Παίδες, η έννοια της κάθε λέξης υπόκειται διαφοροποιήσεις με την πάροδο των χρόνων, σε τέτοιο βαθμό που κάποιες φορές σήμερα χρησιμοποιούμε εκφράσεις με διαφορετική έως αντίθετη έννοια.

Ζηλωτός στην αρχαιότητα σήμαινε ευδαίμων, μακάριος δια τι, άξιος μιμήσεως, αξιοθαύμαστος κλπ

Αντίστοιχα, το ρήμα ζηλόω-ζηλώ σήμαινε μακαρίζω, αμιλλώμαι, θαυμάζω, αποδίδω φιλοφρονήσεις.

Με την πάροδο των χρόνων, η θετική έννοια κατέληξε σε αρνητικό χαρακτηρισμό, αυτόν της ζηλοφθονίας, κτητικότητας, υπερβολής κλπ

Οπως και η λέξη δαίμων.

Aκριβώς. Και υπάρχουν εκατοντάδες τέτοιες περιπτώσεις. Ενδεικτική είναι και η λέξη συμφέρον που σήμερα έχει αμιγώς ατομική έννοια, ενώ στην αρχαιότητα σήμαινε ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή παρέπεμπε στην συμμετοχή, συνεισφορά κλπ Πράγμα που ενώ θα έπρεπε να είναι προφανές μόνον και μόνον από τη σύνθεση της λέξης, δεν είναι. Παραμένει τυφλό σημείο.

Μόνο που η πρώτη γλώσσα της Βίβλου είν η Εβραική κι ο συγγραφέας της, θεωρητικά, ο Μωυσής και η λέξη που χρησιμοποίησε ήταν η qanna ( קַנָּא ), όλη η φράση (כִּי יְהוָה קַנָּא שְׁמוֹ, אֵל קַנָּא הוּא ) και η μετάφραση που της δίνουν είναι "Because you will not bow down to another god, because Yahweh is jealous of his name, he is a jealous god". Με τη λέξη qanna να μεταφράζεται ως jealous, zealous or envious. Απο δω
Νομίζω ότι μπορούμε να διαφωνούμε για το αν ο Θεός προσπαθούσε να πει στον Μωυσή ότι είναι ζηλιάρης ή απλά παθιασμένος με το δημιούργημά του και κατα πόσο αυτό θα μπορούσε να είναι θεϊκό ή ανθρώπινο συναίσθημα αλλά όχι ότι η λέξη ζηλωτής χρησιμοποιήθηκε με την έννοια του "ευδαίμων ή μακάριος" που αναφέρονται σε άλλα σημεία ξεκάθαρα και χωρίς παρερμηνίες

Εμείς θα την διαβάσουμε και θα την αντιληφθούμε σύμφωνα με το δικό μας συμφέρον, τη δική μας προκρούστεια λογική. Όλα τα σφάζουμε, όλα τα μαχαιρώνουμε κι όλα τα φέρνουμε στα μέτρα μας..

Αυτό ισχύει για όλους, είτε πιστεύουν είτε όχι.

[OrderAndChaos]

Αυτά τα ο Γιαχβε είναι ο Διάβολος κλπ είναι θέσεις της θεοσοφίας. Στο παλιό φόρουμ τα υποστήριζε και ο Αριστοτέλης Ων (Ζαιος τωρα )

Παρε διάβασε το βιβλίο ενός Χάρη Σκαρλακίδη με τίτλο "Οι προάγγελοι του Ιησου Χριστου, Απόλλων και Σίβυλλες". Εκεί θα βρεις απαντήσεις. Σου προτείνω μια πηγή ΜΗ λιακοπουλική για να δεις ότι υπάρχουν ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ερευνητές που τα πιστεουν αυτά. Μόνη μου έχω βρει 5. Βαριέμαι τώρα να τα γράφω εδώ αυτά. Στο παλιό φόρουμ είχα ανοιξει θέμα με τίτλο Αποδείξεις για την ύπαρξη των Ελοχίμ, Ελ, Νεφελίμ, αλλά ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεσε να μου αντιτείνει κάτι σοβαρό ως επιχείρημα και μάλιστα μου δώσαν 16 λάικ.

Ναι, είναι ειδικός στην αρχαιοπροφητολογία και την αγιοφωτολογία!

Που να εξηγούμε τώρα σε σενα και τους Σκαρλακιδολιακόπουλους ότι οι (ψευδο)Σιββυλες είναι μια μεταχριστιανική παραφιλολογία που δεν δέχεται κανένας σοβαρός ιστορικός ή ακόμα και ορθόδοξος πατρολόγος...

[Nandros]

Παρε διάβασε το βιβλίο ενός Χάρη Σκαρλακίδη με τίτλο "Οι προάγγελοι του Ιησου Χριστου, Απόλλων και Σίβυλλες". Εκεί θα βρεις απαντήσεις. Σου προτείνω μια πηγή ΜΗ λιακοπουλική για να δεις ότι υπάρχουν ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ερευνητές που τα πιστεουν αυτά. Μόνη μου έχω βρει 5. Βαριέμαι τώρα να τα γράφω εδώ αυτά. Στο παλιό φόρουμ είχα ανοιξει θέμα με τίτλο Αποδείξεις για την ύπαρξη των Ελοχίμ, Ελ, Νεφελίμ, αλλά ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεσε να μου αντιτείνει κάτι σοβαρό ως επιχείρημα και μάλιστα μου δώσαν 16 λάικ.

Ο Χαράλαμπος Κ. Σκαρλακίδης γεννήθηκε το 1971 στην πόλη της Δράμας. Είναι απόφοιτος της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και σήμερα ασκεί στην Αθήνα το επάγγελμα του αρχιτέκτονα.
Παράλληλα ασχολείται με την ιστορική, αρχαιολογική και θεολογική έρευνα, προϊόν της οποίας είναι τα δύο του βιβλία: Οι Προάγγελοι του Ιησού Χριστού - Απόλλων και Σίβυλλες (2005), και το Άγιον Φως, Το Θαύμα του Φωτός της Αναστάσεως στον Τάφο του Χριστού (2014).

Πιο ειδικός επί των χριστιανικών πεθαίνεις!
.

[Νατάσα]

Ναι έχεις,όταν το θέμα σου είναι τι θα πει ο Δημοσθένης και αν θα πέσει μέσα.
Πασιφανές.
Οτιδήποτε άλλο εκτός Δημοσθένη σου προκαλεί αλλεργική αντίδραση όπως αυτή στις τελευταίες απαντήσεις σου πράγμα που σε κάνει ανίκανη να ανταλλάξεις έστω και ένα επιχείρημα βασισμένο σε κάτι σοβαρό.

Ο διαχωρισμός που γίνεται σε γιαχβε και θεο προέρχεται από αλλα κέντρα τα οποία εξυπηρετούν διαφορετικές θεωρίες - δόγματα εδώ και πάρα πολλά χρόνια.Η προέλευση είναι από τα χριστιανικά σιωνιστικά δόγματα που ήταν στα φόρτε τους Παλιά στην αμερικανική τηλεόραση και πουλούσαν αρκετά.

Προφανώς ο δικός σου (ο Δημοσθένης) έχει ταιριάξει κάποιες θεωρίες πάνω σε αυτό όπως έχουν κάνει και άλλοι για να φτιάξει μια θεωρία προσαρμοσμένη στα ελ.δεδομένα ανακατεύοντας πολλά πράγματα από διαφορετικές θρησκείες και μυθολογίες .

Ανικανος είσαι εσύ. Αντε και παντρέψου. Σιγά μην κάθομαι να βαζω μυαλό στον καθένα. Έχω ωραιότερα πράγματα να κανω.

[img]https://i.postimg.cc/QdNXZN47/FB-I ... .jpg[/img]

[Νατάσα]

Πραγματικά μιλάμε ελληνικά και δεν ξέρουμε τι λέμε. Ακόμη και τα ονόματα Θεών μας λένε το νόημά τους. Τελευταία διάβασα το σε ενδιαφέρουσα (εν-Δία-φέρουσα), Αθηνά (Α-θεό-νόα σύμφωνα με τον πλατωνικό Κρατύλο, νόηση του Θεού), Ίσιδα (από το εισίν και οίδα) κλπ.
Γι΄αυτό τόση μανία για καταστροφή της γλώσσας μας.
Και μια και μιλάμε για πανουργία, οι αρχαίοι Έλληνες πρέπει να είχαν και την αντίστροφη πανουργία αλλά πόσα έργα έχουν χαθεί...

Άξια.

[Antares]

Καθημερινά θα πούμε κάτι "ενδιαφέρον" και δεν ξέρουμε ότι σημαίνει αυτό που φέρει τον θεό εντός του!

[tanipteros]

ποιος φέρει τον θεό εντός του ο Χριστιανός? Ας γελάσω.... αμαρτία και στη κόλαση όλοι οι θεοί εκτός του Γιαχβέ....

[Antares]

Για ετυμολογία μιλούσα. Μιλάμε ελληνικά αλλά σκεφτόμαστε ρωμαϊκά στην καλύτερη περίπτωση. Στην χειρότερη σκεφτόμαστε Ιουδαϊκά με βάση τον Γιαχβέ.
Ένα κείμενο από την Αποστολική Διακονία σχετικά με την θεοδικία, που αναφέρεται σε αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους.
http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_ma ... ile=11.htm

[stavmanr]

Παίδες, η έννοια της κάθε λέξης υπόκειται διαφοροποιήσεις με την πάροδο των χρόνων, σε τέτοιο βαθμό που κάποιες φορές σήμερα χρησιμοποιούμε εκφράσεις με διαφορετική έως αντίθετη έννοια.

Ζηλωτός στην αρχαιότητα σήμαινε ευδαίμων, μακάριος δια τι, άξιος μιμήσεως, αξιοθαύμαστος κλπ

Αντίστοιχα, το ρήμα ζηλόω-ζηλώ σήμαινε μακαρίζω, αμιλλώμαι, θαυμάζω, αποδίδω φιλοφρονήσεις.

Με την πάροδο των χρόνων, η θετική έννοια κατέληξε σε αρνητικό χαρακτηρισμό, αυτόν της ζηλοφθονίας, κτητικότητας, υπερβολής κλπ

Στην επιστολή προς Γαλάτας έχει αρνητικο χαρακτηρισμό, όχι σήμερα. Καλή προσπάθεια να βγάλεις καθαρο τον Χριστιανισμο μεσω σχετικισμου, ομως α) ο σχετικισμος ειναι αντιθετος με τον αιωνια καλό θεό (αφου αρνιέται οτι το καλό ειναι εσαει καλό) και β)Ας ηταν τέλειος ο θεος να εβρησκε κατάλληλες λεξεις που δεν αλλάζουν.

Αυτό που προτείνεις πάντως, είναι μια ανθρωπο-κεντρική ερμηνεία της Π.Διαθήκης. Λουζερ.

Δεν αλλάζει ο Θεός τις λέξεις, αλλά ο άνθρωπος. Που δεν είναι τέλειος.
Κατά τη χριστιανική θεολογία:
"ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον."

Μτφ: "(ακόμη κι) αν μιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων ή και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, μοιάζω με χαλκό που απλά ηχεί ή ένα κύμβαλο που φωνάζει μονότονα."

Παύλος Επιστολή Α:' προς Κορινθίους $13.1 "Ύμνος της Αγάπης"

Επομένως, δεν φταίνε οι λέξεις, αλλά η έλλειψη αγάπης προς το συνάνθρωπο και το Θεό, για τις παρανοήσεις των θεολογικών κειμένων.

Αυτό με τη σειρά του δείχνει, όχι σχετικισμό, αλλά το αντίθετο: απολυτότητα της πρόθεσης των ανθρώπων κατά την χρήση της γλώσσας.

[μίστερ μαξ]

Παίδες, η έννοια της κάθε λέξης υπόκειται διαφοροποιήσεις με την πάροδο των χρόνων, σε τέτοιο βαθμό που κάποιες φορές σήμερα χρησιμοποιούμε εκφράσεις με διαφορετική έως αντίθετη έννοια.

Ζηλωτός στην αρχαιότητα σήμαινε ευδαίμων, μακάριος δια τι, άξιος μιμήσεως, αξιοθαύμαστος κλπ

Αντίστοιχα, το ρήμα ζηλόω-ζηλώ σήμαινε μακαρίζω, αμιλλώμαι, θαυμάζω, αποδίδω φιλοφρονήσεις.

Με την πάροδο των χρόνων, η θετική έννοια κατέληξε σε αρνητικό χαρακτηρισμό, αυτόν της ζηλοφθονίας, κτητικότητας, υπερβολής κλπ

Στην επιστολή προς Γαλάτας έχει αρνητικο χαρακτηρισμό, όχι σήμερα. Καλή προσπάθεια να βγάλεις καθαρο τον Χριστιανισμο μεσω σχετικισμου, ομως α) ο σχετικισμος ειναι αντιθετος με τον αιωνια καλό θεό (αφου αρνιέται οτι το καλό ειναι εσαει καλό) και β)Ας ηταν τέλειος ο θεος να εβρησκε κατάλληλες λεξεις που δεν αλλάζουν.

Αυτό που προτείνεις πάντως, είναι μια ανθρωπο-κεντρική ερμηνεία της Π.Διαθήκης. Λουζερ.

Δεν αλλάζει ο Θεός τις λέξεις, αλλά ο άνθρωπος. Που δεν είναι τέλειος.
Κατά τη χριστιανική θεολογία:
"ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον."

Μτφ: "(ακόμη κι) αν μιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων ή και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, μοιάζω με χαλκό που απλά ηχεί ή ένα κύμβαλο που φωνάζει μονότονα."

Παύλος Επιστολή Α:' προς Κορινθίους $13.1 "Ύμνος της Αγάπης"

Επομένως, δεν φταίνε οι λέξεις, αλλά η έλλειψη αγάπης προς το συνάνθρωπο και το Θεό, για τις παρανοήσεις των θεολογικών κειμένων.

Αυτό με τη σειρά του δείχνει, όχι σχετικισμό, αλλά το αντίθετο: απολυτότητα της πρόθεσης των ανθρώπων κατά την χρήση της γλώσσας.

Νταξει απολογιτή, σε πιστέψαμε. Για τα καλά ===> φταιει ο θεός, για τα κακά===> φταίει ο ανθρωπος. Οκ!

[Antares]

Νταξει απολογιτή, σε πιστέψαμε. Για τα καλά ===> φταιει ο θεός, για τα κακά===> φταίει ο ανθρωπος. Οκ!

Kαι όμως έτσι είναι. Εκτός από τις φυσικές καταστροφές, ατυχήματα, αλλά και εκεί έχει μεγάλη ευθύνη ο άνθρωπος γιατί έχει την δύναμη να λάβει μέτρα.
Μέσα σε έναν αιώνα που αναπτύχθηκαν οι επιστήμες, η ιατρική, η τεχνολογία έγινε πρώτα από όλα το αίσχος πάνω από την Ευρώπη και ρίχθηκαν δύο πυρηνικές βόμβες στην Ιαπωνία και συνεχίζεται σήμερα αλλού.