Νήμα κλαψομουνίασης και αυτολύπησης

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

.

Οταν ήμουν στό στρατευμα ακούγαμε συνέχεια

ενα απαιχτο για την περίπτωση ασματίδιον.....

Μια Γυναίκα μπορεί.....τη ζωή σου νά αλλάξει μπορεί.....

Μια Γυναίκα μπορεί.....νά χαράξει καινούργια αρχή.....

Καλή Τύχη.....

Καί θυμασαι μάλλον.....τό ψαρι θέλει υπομονή.....καί τό μουνί κυνήγι.....

Σέ καμμιά ομάδα αυτοβοήθειας αλκοόλων ισως εχεις περισσότερες ευκαιρίες

νά πετύχεις καμμιά αδελφή ψυχή....

.

[relativer777]

.

Οταν ήμουν στό στρατευμα ακούγαμε συνέχεια

ενα απαιχτο για την περίπτωση ασματίδιον.....

Μια Γυναίκα μπορεί.....τη ζωή σου νά αλλάξει μπορεί.....

Μια Γυναίκα μπορεί.....νά χαράξει καινούργια αρχή.....

Καλή Τύχη.....

Καί θυμασαι μάλλον.....τό ψαρι θέλει υπομονή.....καί τό μουνί κυνήγι.....

Σέ καμμιά ομάδα αυτοβοήθειας αλκοόλων ισως εχεις περισσότερες ευκαιρίες

νά πετύχεις καμμιά αδελφή ψυχή....

.

Ρέ Σκέψη, για Τύψεις μιλάει ο βλήμα, όχι μόνο για αλκοολισμό.
Ότι το δεύτερο είναι αποτέλεσμα του πρώτου.
Καμία ομάδα αυτοβοήθειας αλκοολικών δεν μπορεί να βοηθήσει.
Για βοήθεια συνήθως σε θέματα τύψεων, ο κατάλληλος είναι μάλλον ο ψυχολόγος.

[foscilis]

Ναι αλλά τι μαλακία;

[jason]

Μια χαρά είναι οι αλκοολικοί, άνθρωποι που μπορείς να αλλάξεις 2 σοβαρές κουβέντες
Εκείνοι που δεν αντέχουν το αλκοόλ και χορεύουν τσιφτετέλια στη 2η ρετσίνα είναι που δεν αντέχονται

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Αν ένας άνδρας έχει ένα κουσούρι, που ξέρει ότι θα δημιουργήσει πρόβλημα σε μια σχέση, αν είναι αλκοολικός ας πούμε. Έχει πει πολλές φορές ότι θα το σταματήσει, αλλά δεν τα έχει καταφέρει ποτέ. Και μάλλον δεν θα τα καταφέρει. Κι είναι και τριάντα έξι.

Θεωρείτε ότι θα έπρεπε να δώσει μια ευκαιρία στον εαυτό του ακόμα κι αν βρίσκετε στην σκατοκατάσταση, ή να αφήσει να περάσουν δυο χρόνια στεγνός, να υπάρχουν ισχυρές πιθανότητες ότι δεν θα ξαναπιεί ποτέ, κι ύστερα να ξαναπροσπαθήσει να κάνει σχέση, ξέροντας πια ότι δεν θα είναι καταστροφικός;

Εγώ θα σου μιλήσω σαν αλκοολικός, καπνιστής, χρήστης. Στην ηλικία σου έπινα τουλάχιστον 2 μπουκάλια ουίσκυ τη βδομάδα, κάπνιζα σα φουγάρο και περιστασιακά ασχολήθηκα με μεγάλο προσωπικό κίνδυνο με τη φυτοκαλλιέργεια.
Σε μεγάλο βαθμό ήμουν λειτουργικός κοινωνικά και κατάφερνα να κρατάω, με μεγάλο κόπο, τις εξαρτήσεις μου για τον εαυτό μου. Εξαφανιζόμουν για κάποιες ώρες. τάχα για να γράψω, και έπινα, κάπνιζα και επιδιδόμουν στη χρήση ουσιών. Και τα τρία ταυτόχρονα. Αυτά τα κουσούρια μου δεν με εμπόδισαν να συναντήσω κάποτε μια γκόμενα συντηρητική και αυταρχική μέχρι το μεδούλι. Τη συνάντησα στα μπουζούκια, στο Ζυγό, τραγουδούσε νομίζω ο Μελάς ή κάτι τέτοιο. Αφαίρεσα γλυκά μια κάμπια που σερνόταν στο άσπρο μπράτσο της και από κει και πέρα κόλλησα.

Στο πρώτο ραντεβού λοιπόν, πήγε στην τουαλέτα κι εγώ ανυποψίαστος ακόμα έκανα τράκα ένα τσιγάρο από έναν τύπο στο μπαρ. Πριν προλάβω να το τελειώσω τη βλέπω να στέκεται μπροστά μου αυστηρή και όμορφη. Πραγματική αφέντρα. Δεν μου αρέσουν αυτά. Μου είπε. Αρχικά νόμιζα πως ήταν ανοιχτό το φερμουάρ του παντελονιού μου αλλά μετά κατάλαβα πως δεν θα ανεχόταν από εμένα τίποτα και αν ήθελα να την κρατήσω θα έπρεπε να περιορίσω τα βίτσια μου.

Μετά από πολλά χρόνια, παντρεμένοι πια με παιδιά, μου μπήκε η ιδέα να καλλιεργήσω ωραίες κόκκινες τομάτες, ξέρεις εσύ. Είχα περίπου 20 φυτά και έπρεπε κάθε μέρα να διανύσω με τα πόδια 6 χλμ για το πότισμα. Καταλαβαίνεις έτσι. Για να βγούνε όμορφες και κόκκινες.
Για μισό χρόνο κράτησα αυτή τη δραστηριότητα κρυφή από αυτή ώσπου ήρθε η ώρα της συγκομιδής. Άφησα τις ωραίες τομάτες μου να αποξηρανθούν σε ένα μικρό εκκλησάκι που έχω. Ήμουν βέβαιος ότι το είχα κλειδώσει. Ήμουν σίγουρος.
Ένα απόγευμα επιστρέφοντας από τη δουλειά βρίσκω την πόρτα της εκκλησίας διάπλατα ανοιχτή. Ανησύχησα, έτρεξα μέσα, τίποτα. Ανέβηκα στο σπίτι.
Με κοίταξε με εκείνο το αυστηρό βλέμμα. Έπεσα στα γόνατα και της είπα ότι οι τομάτες μου ήταν απαραίτητες. Πως χωρίς αυτές δεν θα μπορούσα να συνεχίσω. Τι έκανε τότε η γλυκιά μου αφέντρα φίλε; Μου επέστρεψε τις ωραίες μου τομάτες.
Αυτό, είναι έρωτας.

[jason]

Με 2 μπουκάλια τη βδομάδα δεν ήσουν αλκοολικός

[ΓΑΛΗ]

Αυτό, είναι έρωτας.

Αυτό είναι έρωτας με ανοιχτά μάτια.

Να' στε καλά κι εσύ και η κυρά σου.

[Σταθαρας]

Φίλε μου 36 και να πεθανης από σηκοτι δε ξερω τι πινης. Επηδη εγω έχω περασει από βαρια καταναλοση και για χρόνια, με αριθμους ενα μπουκάλι σχεδον τσίπουρο και διο τρεις μπηρες καθιμερινα για κάνα 12 χρονια με τα υπολιπα χρόνια να ηπαρχει πάντα αλκολ στη καθιμερινοτιτα, είμαι τώρα μια χαρα στα 50καμποσο. Όχι τελεια αλλά οκ. Και Επηδη ξέρω κιαλλο κοσμο ετσι δεν ηρθε το τέλος του κοσμου. Ποσο πινης κάθε μερα? Εγω οσους ξερω που πεθαναν από σηκοτι ηταν κοντα στα διο μπουκαλια καθημερινά βαρύ αλκοόλ, δηλαδι ουησκη βότκα, και αυτό τους πιρε 25 χρονια για να ξεκηνηση το προβλιμα. Πέθαναν μετά από 30 χρονια χριση.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Με 2 μπουκάλια τη βδομάδα δεν ήσουν αλκοολικός

Μπορεί να μην ήμουν αλκοολικός αλλά ήμουν σίγουρα μεθυσμένος κάθε μέρα και κάποια σαββατοκύριακα δεν μπορούσα να περπατήσω.

[jason]

Ο συγκάτοικος που είχα πριν 3 χρόνια (δύσκολοι καιροί) ήθελε μισό μπουκάλι το πρωί να φύγει το τρεμουλο
Κατά τα αλλά απίστευτο παλικάρι

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

Δεν είχα ποτέ τέτοια προσωπική εμπειρία φίλε Βλήμα.

Μόνο δύο περιπτώσεις γνώρισα. Ο ένας ήταν ο Κωστής Παπαγιώργης, που θα σου είναι γνωστή περίπτωση και μόνο από το βιβλίο του «Περί μέθης». Στην περίπτωσή του λοιπόν είδαμε ότι έστω και υπό την απειλή της ανήκεστης βλάβης της υγείας του κατόρθωσε να το κόψει.

Η άλλη περίπτωση, που έζησα από πολύ κοντά από το μακρινό 1983 μέχρι πρόσφατα, αφορά και πάλι έναν πολύ αξιόλογο συγγραφέα. Ξεκίνησε να πίνει από τα 16 του και δεν σταμάτησε ποτέ ούτε στα 80 του… Υπήρξε ένας βιολογικός οργανισμός-φαινόμενο, που παρόλα τα στραπάτσα από το αλκοόλ «κατάφερε» (sic) να μην το εγκαταλείψει ποτέ… Μια ολόκληρη ζωή εμείς οι πολύ κοντινοί του άνθρωποι τον «πρήξαμε» από την όντως υπερβολική και ειλικρινή αγάπη που του είχαμε, μάταια όμως: ένα φεγγάρι κράταγε χαρακτήρα, πολύ σύντομα όμως ξανάπιανε το «εργόχειρο»…ξανά άλλο φεγγάρι τα ίδια…έτσι πέρασε μια ολόκληρη ζωή… και το μυαλό-φαινόμενο που ήταν, έγινε σκιά του άλλοτε δημιουργικού εαυτού του. Από τις δυσκολότερες φάσεις της ζωής μου ήταν -μια και μέναμε και πολύ κοντά- όταν κάποια βράδια μου ζήταγε να τσοντάρω κάποια ευρώ ώστε να βγει το μπουκαλάκι το κρασί και «αν τον αγαπώ, πρέπει να το κάνω»…και άλλοτε θυμάμαι να κάνω καιρό να τον δω με διάφορες δικαιολογίες, διότι πώς να πάω σπίτι του με «άδεια χέρια»… και άλλα πολλά…

Κοίτα λοιπόν πώς αντέδρασε η μια περίπτωση (Παπαγιώργης) και πώς η άλλη… Ποτέ τόσο πολλοί άνθρωποι (κάπου πενήντα) για μια ολόκληρη ζωή δεν παρακαλέσαμε έναν άνθρωπο τόσο πολύ για κάτι, κι όμως αυτό δεν έγινε… διότι δεν θα ήταν αυτό που ήταν, λέει, αν, μεταξύ άλλων, δεν έπινε…

Πολυπαραγοντικό και δύσκολο, φίλε Βλήμα, το θέμα.
Ένας μεγάλος έρωτας ίσως, ένας εξίσου βαθύς αναστοχασμός του εαυτού ίσως, ένας ειδικός ίσως…τι να πω

[Imperium]

Οι πουτάνες οι τύψεις είναι που δεν αντέχω ρε φίλε. Το 90% γιατί έχω κάνει μια μαλακία και το άλλο 10% έτσι, για το γαμώτο.
Ξυπνάω γεμάτος τύψεις και πολλές φορές δεν ξέρω καν τον λόγο.

Φίλε φαίνεσαι συμπαθητικός χαρακτήρας, γι αυτό θα το πώ σκληρά:

- Αρχίδια δεν αντέχεις τις τύψεις πιστεύω! Για τις τύψεις και τις ενοχές γίνονται όλα. Το πιο γλυκό γαμίσι.

Το μέρος του εαυτού σου που λες οτι σου λέει "ρε μαλάκα μεταξύ μας θα κοροιδευόμαστε;" - τις τύψεις έχει για γκλομπ και σε βαράει.

Κατ εμε όποιος πίνει, το κάνει γιατι δεν μπορει να αντέξει την ευθύνη του εαυτού του. Δική του επιλογή μεν, κι αν αυτό διαλέξει γούστο του και καπέλο του. Καλό δρόμο και να μας γράφει.

Αν όμως επιλέξεις τον δρόμο του αληθινού σου εαυτού κόφτο αμέσως. Απο χθές κιόλας. Ούτε σουξου-μουξου, ούτε κλαψομουνιάσεις ούτε τίποτα. Μαχαίρι.

Στην πορεία θα βρείς και το στήριγμα που χρειάζεσαι, και την αγάπη και τον σεβασμό (πρωτα για τον εαυτό σου και μετά για τους κοντινούς σου ανθρώπους) και τον έρωτα και τα πάντα.

Αν είναι όμως να το πας με τα χίλια ζόρια, να το ντριβελίζεις και να εντρυφείς στις ενοχές, χέσε μέσα, τίποτα δεν θα βγεί απο δαύτο και το ξέρεις καλά νομίζω.

[Imperium]

Με 2 μπουκάλια τη βδομάδα δεν ήσουν αλκοολικός

Φίλε νομίζω οτι είναι περισότερο θέμα ψυχολογίας παρά ποσότητας.

Εγώ αν έπινα δυό μπουκάλια τη βδομάδα θα ήμουνα σίγουρα στα πρόθυρα του αλκοολισμού - επιεικώς. Για κάποιον άλλον, με άλλη κράση μπορει να μην έτρεχε τίποτα.

Εφόσον το αλκοόλ του έχει κάνει την ζωή κόλαση, για αλκοολισμό πρόκειται, αυτός είναι ο ορισμός της εξάρτησης.

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

Οι πουτάνες οι τύψεις είναι που δεν αντέχω ρε φίλε. Το 90% γιατί έχω κάνει μια μαλακία και το άλλο 10% έτσι, για το γαμώτο.
Ξυπνάω γεμάτος τύψεις και πολλές φορές δεν ξέρω καν τον λόγο.

Φίλε φαίνεσαι συμπαθητικός χαρακτήρας, γι αυτό θα το πώ σκληρά:

- Αρχίδια δεν αντέχεις τις τύψεις πιστεύω! Για τις τύψεις και τις ενοχές γίνονται όλα. Το πιο γλυκό γαμίσι.

Το μέρος του εαυτού σου που λες οτι σου λέει "ρε μαλάκα μεταξύ μας θα κοροιδευόμαστε;" - τις τύψεις έχει για γκλομπ και σε βαράει.

Κατ εμε όποιος πίνει, το κάνει γιατι δεν μπορει να αντέξει την ευθύνη του εαυτού του. Δική του επιλογή μεν, κι αν αυτό διαλέξει γούστο του και καπέλο του. Καλό δρόμο και να μας γράφει.

Αν όμως επιλέξεις τον δρόμο του αληθινού σου εαυτού κόφτο αμέσως. Απο χθές κιόλας. Ούτε σουξου-μουξου, ούτε κλαψομουνιάσεις ούτε τίποτα. Μαχαίρι.

Στην πορεία θα βρείς και το στήριγμα που χρειάζεσαι, και την αγάπη και τον σεβασμό (πρωτα για τον εαυτό σου και μετά για τους κοντινούς σου ανθρώπους) και τον έρωτα και τα πάντα.

Αν είναι όμως να το πας με τα χίλια ζόρια, να το ντριβελίζεις και να εντρυφείς στις ενοχές, χέσε μέσα, τίποτα δεν θα βγεί απο δαύτο και το ξέρεις καλά νομίζω.

.
Βλήμα

Φίλε γιαυτό το....Μαχαίρι....που του προτείνεις.....

Αν δέν τόβλεπα δεν θα το πίστευα.....

Γνωστός μέ 20 χρόνια 1 μπουκάλι σκίουι την ημέρα....τό κόβει Μαχαίρι....

Σε 3 μέρες του κόβονται τά πόδια.....περπατούσε μέ Πί λέμε.....

Μετά από μήνες ψιλοεπανήλθε.....Σοκάρεται μέ Μαχαίρι ο οργανισμός....

Συνεχή μείωση θέλει....μιά γουλια λιγότερη κάθε μέρα ας πούμε....

relativer777

Ρε πράκτωρ γιά να βρεί μιά αδελφή ψυχή τού είπα γιά την ομάδα....

Για ξανακοίτατο....

.

[Imperium]

Σκεπτικέ, για δυό μποτίλιες τη βδομάδα μιλάμε, και όποια εξάρτηση είναι σχεδόν ολότελα ψυχολογική.
Εκτός κι αν του πει γιατρός άλλο πράμα, επιμένω Μα-χαί-ρι. Ούτε συζήτηση.