Φιλοσοφία και Κριτική Σκέψη: Πρέπει να Πιστεύουμε Ό,τι Διαβάζουμε;

[taxalata xalasa]

You catch on fast.

Maybe I was a bit slow to get it, fair enough.
But hey – at least I’m trying to bring the conversation back to something that matters.
It’s not all about who gets it first… it’s about whether we’re actually listening.

Εδώ, είναι ίδρυμα κουφών πούχουν το εγώ των πιο ψηλό απ'το μπόι των...
Κάτσε! έχει πλάκα να μιλάς με κουφοψώνια! 'γω τ' απολαμβάνω...

[Γιαννης- μελβουρνη]

Εν προκειμένω, καλά και άγια όλα αυτά στην θεωρία, αλλα τι γίνεται όταν βρεθείς με κάποιον που διαφωνεί κάθετα και αμετάκλητα μαζί σου;

Η υπόνοια, στην περίπτωση που αναγνωρίζεις "μια και μόνο" αντικειμενική πραγματικότητα, είναι οτι και οι δύο πρέπει να κάνουν υποχωρήσεις, και με τον φανατισμό που μας μαστίζει σήμερα, όλοι ξέρουμε πόσο εύκολο είναι αυτό!
Ουτέ λύνεται το πρόβλημα με την "λογική" μιας και οι περισσότερες διαμάχες εκτείνονται μακράν πέραν της σφαίρας της λογικής.

Προσωπικά τείνω να πιστεύω οτι και οί δύο απόψεις, "μία αντικειμενική πραγματικότητα" και "υποκειμενικός κόσμος του καθενός" είναι μούφα, ψευδεπιλογή κατασκευασμένη. Προτιμώ μια Αναξαγορική θεώρηση, οτι στο κάθε τι, στην κάθε θέση υπάρχει μια εξ ίσου έγκυρη αντί-θεση, και σύρετε και βρείτε τα μόνοι σας αναλόγως με κάθε περίσταση. Αλλίως θα υπήρχε μια προδιαγραμένη διαδικασία μοιράσματος, μια Σολομώντεια Δικαιοσύνη, που φυσικά κανέναν δεν θα άφηνε ευχαριστημένο.

Η διαφωνία δεν είναι πρόβλημα. Είναι φυσική, γιατί σε κάθε άποψη υπάρχει και η αντίθετή της.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλες οι απόψεις είναι το ίδιο.
Ο Νους είναι εκεί για να ξεχωρίσει – να βάλει τάξη, όχι να τα εξισώσει όλα.

Αν μείνουμε στο “όλα έχουν και το αντίθετό τους”, τότε παραιτούμαστε από κάθε προσπάθεια να καταλάβουμε τον κόσμο.
Η αρμονία δεν βρίσκεται στην ισότητα όλων των θέσεων, αλλά στην κατανόηση του πώς αυτές αλληλεπιδρούν και τι μέρος της αλήθειας κουβαλά η καθεμία.

Γι’ αυτό μην παρασύρεστε από τη σύγκρουση. Χρησιμοποιήστε τον νου, όχι για να δικαιωθείτε, αλλά για να διακρίνετε.»

[Urzaring13]

Ενα αγαπημένο μου τραγούδι λέει κάπου "Είναι ψέμα αυτό που ζω. Μεσ' το χάος επιζώ."

Το οποίο με κάνει να αναρωτιέμαι: Είναι δυνατόν κάτι το οποίο βιώνει το μυαλό σου έστω να είναι "ψέμα";

[Γιαννης- μελβουρνη]

You catch on fast.

Maybe I was a bit slow to get it, fair enough.
But hey – at least I’m trying to bring the conversation back to something that matters.
It’s not all about who gets it first… it’s about whether we’re actually listening.

Εδώ, είναι ίδρυμα κουφών πούχουν το εγώ των πιο ψηλό απ'το μπόι των...
Κάτσε! έχει πλάκα να μιλάς με κουφοψώνια! 'γω τ' απολαμβάνω...

Συμφωνώ μαζί σου, αλλά υπάρχει αιτία. Θα σου πω κάτι Που είδα σε εμένα. Όταν ήρθα στο εξωτερικό, άρχισα να χρησιμοποιώ το λίγο μυαλό που έχω λίγο διαφορετικά. Όχι γιατί έγινα ξαφνικά πιο έξυπνος, αλλά γιατί σταμάτησα να ακούω τον θόρυβο γύρω μου.
Στην Ελλάδα, για να πω την αλήθεια, ήμουν μονίμως μέσα σε μια ένταση:
ποιος θα την πει σε ποιον, ποιος την είπε πιο έξυπνα, ποιος θα απαντήσει πιο “καρφωτά”. Ήταν σαν παιχνίδι νευρικότητας. Και μέσα σε αυτό, δεν έβλεπα καθαρά ούτε τον εαυτό μου, ούτε τον άλλον.

Εδώ, νιώθω πιο ήρεμος. Και όταν είσαι ήρεμος, βλέπεις αλλιώς και τον άλλον.
Και γι’ αυτό λέω:
Μπορεί να έχουμε δίκιο, μπορεί και άδικο, αλλά άμα μιλάμε συνέχεια για να “νικήσουμε”, δεν πάμε πουθενά.

Ο θυμός, όσο δίκιο κι αν έχεις, αν δεν έχει πού να πάει, απλώς μένει μέσα σου και σε βαραίνει.

Οπότε, ναι – καλές οι ιδέες, αλλά αν δεν τις αφήσουμε να καθίσουν λίγο μέσα μας χωρίς φωνές, θα συνεχίσουμε να χανόμαστε στην ένταση.

[Γιαννης- μελβουρνη]

Και μιας που μου έδωσες την αφορμή, να σου πω και μια σκέψη ακόμα, για να μην αφήσω το θέμα του υποκειμενισμού-αντικειμενισμού ξεκρέμαστο.

Έχεις μια διαφωνία με κάποιον. Εσύ λες τη γνώμη σου – υποκειμενική. Κι ο άλλος λέει τη δική του – επίσης υποκειμενική.
Πού είναι το αντικειμενικό εδώ;

Το μόνο αντικειμενικό που βλέπω, είναι ότι και οι δύο ταμπουρωθήκατε πίσω απ’ τις υποκειμενικές σας θέσεις και, αντί να μείνετε στη διαφωνία, το κάνατε καυγά.
Εκεί, δεν φταίει η άποψη. Φταίει ο θόρυβος.
Ο εγωισμός, η ένταση, η ανάγκη να βγούμε από πάνω.

Και αυτό εννοούσα όταν έλεγα πιο πάνω ότι η Ελλάδα – σαν κοινωνία – έχει πολλή ένταση. Δεν σ’ αφήνει να κάτσεις να σκεφτείς ήρεμα.
Όλα πρέπει να ειπωθούν “με τρόπο”, όλα παρεξηγιούνται, όλα ανάβουν φωτιές.

Κι αν δεν μπορέσεις να σπάσεις αυτόν τον θόρυβο, δεν θα βρεις ποτέ την καθαρή σου σκέψη.
Θα νομίζεις πως μιλάς για ιδέες, ενώ απλώς ξεσπάς.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Ρε παιδιά, μια σκέψη θέλω να μοιραστώ.
Ξεκινήσαμε μια κουβέντα για την κριτική σκέψη – δηλαδή για το πώς διαβάζουμε, τι κρατάμε και τι πετάμε – και κάπου στην πορεία ξέφυγε το πράγμα.

Αντί να συνεχίσουμε τη φιλοσοφική κουβέντα, μπλέξαμε με πίστη, επιστήμη, θρησκείες, σεξουαλικότητες, ειρωνείες… και τελικά φτάσαμε να την λέει ο ένας στον άλλο.

Το πιο παράξενο; Μπορεί να ειπώθηκε και κάτι που άξιζε πραγματικά – ένα σημείο που θα μπορούσε να πάει τη συζήτηση μπροστά. Αλλά χάθηκε μέσα στο θόρυβο.

Δεν γράφω για να την πω σε κανέναν. Ούτε να κουνήσω δάχτυλο. Απλώς το λέω γιατί μου φαίνεται κρίμα. Μια ωραία κουβέντα, αντί να ανοίξει, έγινε ρινγκ.

Και μεταξύ μας, αν δεν μπορούμε να συζητάμε ήρεμα – πού να ψάξουμε για «αλήθεια»;

Αυτό συμβαίνει σχεδόν πάντοτε σε όλες τις ανθρώπινες συζητήσεις οι οποίες γίνονται ελεύθερα σε στυλ καφενείου (έστω και διαδικτυακού)
Άλλο η συζήτηση που γίνεται σε μια σύσκεψη η ένα συνέδριο όπου ο καθένας γνωρίζει το αντικείμενο του, είναι αρμόδιος για ναμιλησει γι'αυτό, είναι υπεύθυνος για το τι θα πει και άλλο μια συζήτηση σαν εδώ

Απλά να ακούς όλες τις απόψεις και εκδοχές να είσαι ανοικτός σε κάθε νέα ιδέα η άποψη αλλά θα την περνάς από το ψιλό κόσκινο της δικής σου προσωπικής κριτικής

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Νομίζω οτι αυτό είναι το νόημα της παραβολής (αν το έχω κατλάβει καλά)

Όσο χαραμοφάης και άχρηστος να είσαι η επιστροφή σου στο πατρικό είναι εορτάσιμη, γιατί στα αλήθεια είσαι "χαιδεμένος".




Δέχομαι διορθώσεις απο Χριστιανούτσι, αυτή είναι απλά η δική μου ερμηνεία.

Το νόημα της παραβολής είναι άλλο
Το ότι ο Πατέρας έχει τα χρήματα και όσο έχει αυτός τα χρήματα κάνει αυτός κουμάντο στα παιδιά του
Εκείνο που ανάγκασε τον άσωτο υιό να γυρίσει στον πατέρα ήταν η πείνα και η φτώχεια
Εάν ο Άσωτος υιός στην ξενιτιά αποκτούσε χρήματα στην ξενιτιά θα γύριζε πίσω στον πατέρα του σαν ελληνοαμερικανος νεόπλουτος στο φτωχικό χωριό της οικογένειας του

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Η πιο αχώνευτη παραβολή για μένα είναι αυτή του άσωτου υιού.

Αυτή η παραβολή δείχνει ότι όσο ο Πάτερ Φαμίλιας έχει τα χρήματα και τον οικονομικό έλεγχο, ασκεί εξουσία στους γιούς του και στην οικογένεια του
Και ότι για να επαναστατήσουν πραγματικά τα παιδιά του (η η γυναίκα του) θα πρέπει να έχουν δικό τους πορτοφόλι

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Και μιας που μου έδωσες την αφορμή, να σου πω και μια σκέψη ακόμα, για να μην αφήσω το θέμα του υποκειμενισμού-αντικειμενισμού ξεκρέμαστο.

Έχεις μια διαφωνία με κάποιον. Εσύ λες τη γνώμη σου – υποκειμενική. Κι ο άλλος λέει τη δική του – επίσης υποκειμενική.
Πού είναι το αντικειμενικό εδώ;

Το μόνο αντικειμενικό που βλέπω, είναι ότι και οι δύο ταμπουρωθήκατε πίσω απ’ τις υποκειμενικές σας θέσεις και, αντί να μείνετε στη διαφωνία, το κάνατε καυγά.
Εκεί, δεν φταίει η άποψη. Φταίει ο θόρυβος.
Ο εγωισμός, η ένταση, η ανάγκη να βγούμε από πάνω.

Και αυτό εννοούσα όταν έλεγα πιο πάνω ότι η Ελλάδα – σαν κοινωνία – έχει πολλή ένταση. Δεν σ’ αφήνει να κάτσεις να σκεφτείς ήρεμα.
Όλα πρέπει να ειπωθούν “με τρόπο”, όλα παρεξηγιούνται, όλα ανάβουν φωτιές.

Κι αν δεν μπορέσεις να σπάσεις αυτόν τον θόρυβο, δεν θα βρεις ποτέ την καθαρή σου σκέψη.
Θα νομίζεις πως μιλάς για ιδέες, ενώ απλώς ξεσπάς.

Σε αυτήν εδώ την συζήτηση συγχέουμε δύο διαφορετικά πράγματα
Το τι απόψεις γνώσεις η συμπεράσματα έχουμε στο δικό μας μυαλό με την στάση μας ως προς το τι απόψεις και ιδέες δείχνουμε η εκφράζουμε στους άλλους (σε συγκεκριμένες παρέες και κοινωνικούς η επαγγελματικούς κύκλους όπου θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε συγκεκριμένες αντιδράσεις η συνέπειες)

Μαθε να σκέφτεσαι και να βγάζεις συμπεράσματα ΧΩΡΊΣ να σκέφτεσαι το το αντιδράσεις θα προκαλέσουν στους άλλους
Τώρα για το εάν θα εκφράσεις τις αληθινές δικές σου απόψεις στους άλλους (σε ποιους πού και πότε) είναι άλλο ζήτημα που αφορά την διπλωματία σαν μέσω διαχείρισης σε κοινωνικά η επαγγελματικά θέματα

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Και κάτι άλλο
Υπάρχει στην επιστημονική ορολογία ένας όρος
ΕΡΜΗΝΕΊΑ ΤΩΝ ΕΥΡΗΜΆΤΩΝ
Η επιστημονική έρευνα μπορεί να βρει κάποια δεδομένα η στοιχεία
Το ΠΏΣ θα ερμηνεύουν διαφορετικοί ερευνητές αυτά τα ευρήματα είναι άλλο θέμα πχ .. μπορεί να ισχυριστώ σαν φανατικός χριστιανός ότι τα επιστημονικά ευρήματα που δείχνουν ότι ο κόσμος είναι παλαιότερος των επτά χιλιάδων ετών που λέγει η Βίβλος τα έχει φτιάξει ο .... Σατανάς προκειμένου να μας παραπλανήσει ότι η Βίβλος δεν λέγει αλήθεια κλπ κλπ

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Όταν μελετούμε τις απόψεις ενός συγγραφέα η ενός συνομιλητή μας εδώ μέσα που τις γράφει στο φόρουμ, θα πρέπει να εξετάσουμε τα εξής πράγματα
ΤΙ λέγει
ΠΩΣ το λέγει (γλώσσα, ύφος κλπ)
ΥΠΟ ΠΟΙΕΣ ΣΥΝΘΉΚΕΣ το λέγει πχ εκφράζεται ακραία γιατί απαντά σε προσβολές άλλου που του επιτίθεται με ακραίο τρόπο κλπ

Εδώ θα πω κάτι
Καλή η λογοτεχνική και ποιητική γλώσσα αλλά είναι για να γράφεις λογοτεχνία η ποίηση ΔΕΝ ΒΟΗΘΆ καθόλου στο να περιγράφεις προβλήματα η να περιγράφεις καταστάσεις η να αναλύεις με επιστημονικό τρόπο πράγματα

[Γιαννης- μελβουρνη]

Φιλοσοφία και Κριτική Σκέψη: Πρέπει να Πιστεύουμε Ό,τι Διαβάζουμε;

..............

κατ΄αρχας .....

δεν ειναι ισχυρισμος του σοπενχαουερ
αυτο με τους νεγρους .....

γραφει ο σοπενχαουερ "οπως λενε",
πιο κατω δινει και μια πηγη που το βρηκε,
μια γαλλικη εφημεριδα Le Commerce,
19 Οκτωβρίου 1837 .......

επειτα στην κριση σου πρεπει να λαμβανεις
υπ' οψην, αυτο που λες κι εσυ, δηλ. την εποχη,
το πλαισιο, αλλα και τις θεμελιωδες αρχες του
φιλοσοφου οπως και τα συμφραζομενα του κειμενου .....

οσον αφορα φιλοσοφια και κριτικη σκεψη,
ο γενικος κανονας ειναι οτι ενα φιλοσοφικο εργο
(ή μια φιλοσοφια) εχει δικαιο σε αυτο που ισχυριζεται
και αδικο σε αυτο που αρνειται ........

...................

μόλις τελείωσα τη Σοφία της Ζωής και, για να είμαι ειλικρινής, νομίζω ότι τον διάβαζα με λάθος τρόπο. Πολλά σημεία με ενόχλησαν στην αρχή – ειδικά κάποιες απόψεις που σήμερα φαίνονται εξωφρενικές. Όμως όσο προχωρούσα, κατάλαβα πως κουβαλούσα τις δικές μου προκαταλήψεις και δεν άφηνα χώρο να ακούσω τον Σοπενχάουερ όπως πραγματικά μιλούσε, μέσα στην εποχή του.

Δεν λέω ότι συμφωνώ με όλα – κάθε άλλο. Αλλά αρχίζω να βλέπω τη διαφορά ανάμεσα στο να διαφωνείς και στο να απορρίπτεις συνολικά. Και πολλές από τις φράσεις που με ενόχλησαν, τελικά, δεν ήταν δικές του πεποιθήσεις αλλά παραπομπές ή σχόλια της εποχής, που εγώ βιάστηκα να του χρεώσω.

Καταλαβαίνω πια ότι δεν μπορώ να διαβάζω ένα έργο του 19ου αιώνα σαν να γράφτηκε σήμερα στο διαδίκτυο. Αν δεν μπω στο πλαίσιο του, δεν καταλαβαίνω τίποτα – και τελικά κρίνω περισσότερο συναισθηματικά παρά φιλοσοφικά.

Μου πήρε λίγο χρόνο, αλλά έμαθα κάτι πολύτιμο:
ότι και η κριτική σκέψη θέλει ταπεινότητα. Να ξέρεις πότε βλέπεις τον άλλο – και πότε βλέπεις τον εαυτό σου πάνω του.

[Γιαννης- μελβουρνη]

Και κάτι άλλο
Υπάρχει στην επιστημονική ορολογία ένας όρος
ΕΡΜΗΝΕΊΑ ΤΩΝ ΕΥΡΗΜΆΤΩΝ
Η επιστημονική έρευνα μπορεί να βρει κάποια δεδομένα η στοιχεία
Το ΠΏΣ θα ερμηνεύουν διαφορετικοί ερευνητές αυτά τα ευρήματα είναι άλλο θέμα πχ .. μπορεί να ισχυριστώ σαν φανατικός χριστιανός ότι τα επιστημονικά ευρήματα που δείχνουν ότι ο κόσμος είναι παλαιότερος των επτά χιλιάδων ετών που λέγει η Βίβλος τα έχει φτιάξει ο .... Σατανάς προκειμένου να μας παραπλανήσει ότι η Βίβλος δεν λέγει αλήθεια κλπ κλπ

Μου φάνηκε πολύ εύστοχο αυτό που είπες για την ερμηνεία των ευρημάτων. Η πληροφορία από μόνη της δεν λέει τίποτα – το πώς τη διαβάζουμε και τη χρησιμοποιούμε είναι το κρίσιμο σημείο. Και εκεί μπαίνουν μέσα η ιδεολογία, οι φόβοι, τα συμφέροντα, ακόμα και οι προκαταλήψεις μας.

Το ίδιο συμβαίνει και όταν διαβάζουμε ένα φιλόσοφο ή συνομιλούμε εδώ μέσα: η ουσία δεν είναι τι ειπώθηκε, αλλά πώς το καταλαβαίνει ο καθένας. Αν δεν αναγνωρίσουμε τα φίλτρα μας, νομίζουμε πως μιλάμε για «αλήθεια», ενώ απλώς αναπαράγουμε τις θέσεις που ήδη πιστεύουμε.

[ΓΑΛΗ]

Και κάτι άλλο
Υπάρχει στην επιστημονική ορολογία ένας όρος
ΕΡΜΗΝΕΊΑ ΤΩΝ ΕΥΡΗΜΆΤΩΝ
Η επιστημονική έρευνα μπορεί να βρει κάποια δεδομένα η στοιχεία
Το ΠΏΣ θα ερμηνεύουν διαφορετικοί ερευνητές αυτά τα ευρήματα είναι άλλο θέμα πχ .. μπορεί να ισχυριστώ σαν φανατικός χριστιανός ότι τα επιστημονικά ευρήματα που δείχνουν ότι ο κόσμος είναι παλαιότερος των επτά χιλιάδων ετών που λέγει η Βίβλος τα έχει φτιάξει ο .... Σατανάς προκειμένου να μας παραπλανήσει ότι η Βίβλος δεν λέγει αλήθεια κλπ κλπ

Μου φάνηκε πολύ εύστοχο αυτό που είπες για την ερμηνεία των ευρημάτων. Η πληροφορία από μόνη της δεν λέει τίποτα – το πώς τη διαβάζουμε και τη χρησιμοποιούμε είναι το κρίσιμο σημείο. Και εκεί μπαίνουν μέσα η ιδεολογία, οι φόβοι, τα συμφέροντα, ακόμα και οι προκαταλήψεις μας.

Το ίδιο συμβαίνει και όταν διαβάζουμε ένα φιλόσοφο ή συνομιλούμε εδώ μέσα: η ουσία δεν είναι τι ειπώθηκε, αλλά πώς το καταλαβαίνει ο καθένας. Αν δεν αναγνωρίσουμε τα φίλτρα μας, νομίζουμε πως μιλάμε για «αλήθεια», ενώ απλώς αναπαράγουμε τις θέσεις που ήδη πιστεύουμε.

Ακόμη και τα φίλτρα που αναφέρεις δεν είναι σταθερά. Από ένα σημείο και μετά λειτουργούν κι αυτά ως συγκοινωνούντα δοχεία με το κάθε ερέθισμα. Πιο ανοικτοί είμαστε σε δογματικές "αλήθειες" αν διαβάσουμε τρεις φιλοσόφους και λιγότερο αν διαβάσουμε δεκατρείς. Απλώς γιατί αρχίζει και ατονεί ο ενθουσιασμός του πρωτάρη μαθητή. Και μόνον όταν φύγει ο πρώτος ενθουσιασμός, αρχίζει το πραγματικό φιλτράρισμα.

[Γιαννης- μελβουρνη]

Ακόμη και τα φίλτρα που αναφέρεις δεν είναι σταθερά. Από ένα σημείο και μετά λειτουργούν κι αυτά ως συγκοινωνούντα δοχεία με το κάθε ερέθισμα. Πιο ανοικτοί είμαστε σε δογματικές "αλήθειες" αν διαβάσουμε τρεις φιλοσόφους και λιγότερο αν διαβάσουμε δεκατρείς. Απλώς γιατί αρχίζει και ατονεί ο ενθουσιασμός του πρωτάρη μαθητή. Και μόνον όταν φύγει ο πρώτος ενθουσιασμός, αρχίζει το πραγματικό φιλτράρισμα.

μου άρεσε αυτό που είπες για τον ενθουσιασμό του πρωτάρη και πώς αλλάζει το φίλτρο με τον καιρό. Το κρατάω