αλασκα15++ έγραψε: ↑06 Δεκ 2019, 23:01
Μπορεί η τεχνητή νοημοσύνη να καταλάβει τα ανθρώπινα συναισθήματα ; Την ένταση που εκδηλώνονται τα συναισθήματα ; Τον φόβο του θανάτου , τη απελπισία της εγκατάλειψης, την ανυπομονησία του ερωτευμένου, την αγωνία του ανέργου, την νοσταλγία του πρόσφυγα........
Θα άλλαζε ο ανθρώπινος ψυχισμός, ο ανθρώπινος τρόπος σκέψης με όλα τα πανέξυπνα κατασκευάσματα τριγύρω μας που θα μπορούσαν να ήταν γιατροί , δάσκαλοι , πωλητές, νοσοκόμες, συνάδελφοι, σύμβουλοι...... ;
Όχι.
GReaper έγραψε: ↑09 Δεκ 2019, 19:50
Και οι άνθρωποι βιολογικά ρομπότ είμαστε. Δεν υπάρχει κανένα λόγος να μη μπορεί ένας αρκετά καλός αλγόριθμος μέσα σε ένα αρκετά γρήγορο σύστημα να προσομοιώσει τη νοημοσύνη και τη συνείδηση ενός ανθρώπου. Αλλά πρέπει πρώτα να καταλάβουμε τι είναι αυτά τα δύο...
To θέμα είναι ότι δεν είμαστε
βιολογικά ρομπότ και η ανθρώπινη σκέψη δεν είναι ένα σύνολο αλγορίθμων. Όλα εξαρτώνται απ' το τι εννοείς με τον όρο προσομοίωση. Ένας πολύ καλός πίνακας μπορεί να προσομοιώσει εμένα πάρα πολύ καλά, αλλά αν το μπερδεύεις αυτό με έναν άνθρωπο, υπάρχει θέμα. Κανένας αλγόριθμος δεν μπορεί να παράξει σκέψη, όπως ένας πίνακας όσο πιστή απεικόνιση κι αν είναι δεν θα γίνει ποτέ άνθρωπος. Καταρχάς, μία αλγοριθμική διαδικασία είναι σημασιολογικά κενή, φαίνεται να έχει συντακτική δομή, αλλά το σημασιολογικό περιεχόμενο δεν είναι εγγενές στοιχείο μιας τέτοιας δομής. Το εξηγεί ο Searle μέσα από το νοητικό πείραμα του κινέζικου δωματίου:
Ένας άνθρωπος που μιλάει μόνο αγγλικά τοποθετείται μέσα στο δωμάτιο. Του δίνονται οδηγίες για το πώς να διαχειριστεί τους διάφορους κινεζικούς χαρακτήρες ώστε να πείσει τον απέξω ότι μιλάει κινέζικα. Έχει οδηγίες στα αγγλικά για την αντιστοίχηση των συμβόλων, που είναι ιστορίες κι ερωτήσεις, βάσει των ομοιοτήτων τους και σιγά σιγά το καταφέρνει τόσο καλά που μπορεί να πείσει όποιον είναι απέξω ότι καταλαβαίνει κινέζικα. Βεβαίως, στην πραγματικότητα ο φίλος μας εξακολουθεί να μην έχει ιδέα από κινέζικα, παρά την εντύπωση που δίνει με τα αποτελέσματα που παράγει απαντώντας στα inputs που δέχεται. Όσο έμαθε κινέζικα ο φίλος μας, άλλο τόσο σκέφτεται το οποιοδήποτε πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης, παρά την εντύπωση που μας δίνει. Όσες τέτοιες κενές δομές και να προσθέσεις, όσο γρήγορο κι αν είναι το σύστημα, δεν γίνεται να παράξεις πραγματική σκέψη που εξ' ορισμού έχει πραγματικό σημασιολογικό περιεχόμενο.
Το πρόβλημα δεν τελειώνει εδώ, το θέμα είναι ότι ούτε και το λεγόμενο syntax, υπάρχει στ' αλήθεια. Όπως έχει εξηγήσει πάλι ο Searle οι αλγόριθμοι, οι υπολογιστικές διαδικασίες είναι πάντα observer relative. Υπάρχουν δηλαδή μόνο στο μέτρο που κάποιος νους τις ερμηνεύει ως τέτοιες. Σκέψου ένα κομπιουτεράκι που μπορείς να του γράψεις 257 + 543 και να σου γράψει 800. Δεν υπάρχει κάτι στην πλήρη περιγραφή της φυσικής λειτουργίας του, από τα κυκλώματα μέχρι την οθόνη που να δείχνει ότι έκανε κάποιον υπολογισμό. Αυτός υπάρχει μόνο στο μυαλό σου ή το δικό μου που ερμηνεύουμε τα σύμβολα αυτά ως κάτι τέτοιο, αφού έχουμε συμφωνήσει στο τι αντιπροσωπεύουν. Το ίδιο ισχύει με τον πολύ πιο απλό άβακα. Δεν μετράει στ' αλήθεια κάτι, δεν προσθέτει. Εσύ επειδή τον χρησιμοποιείς έτσι ερμηνεύεις τις κινήσεις των σφαιριδίων ως μέτρημα. Η υπολογιστική διαδικασία υπάρχει μόνο ερμηνευόμενη ως τέτοια από εσένα που της έχεις αποδόσει αυτήν τη σημασία. Αν αύριο εξαφανιστούμε όλοι και τα σφαιρίδια κινούνται από τον άνεμο ή το νερό, δεν θα υπολογίζει κάτι. Η βαρύτητα θα είναι εκεί, τα χημικά συστατικά του αντικειμένου θα είναι εκεί, όλες οι δυνάμεις που του ασκούνται θα είναι εκεί, είτε είμαστε εμείς είτε όχι. Τα computations, οι αλγόριθμοι, τα προγράμματα δεν υπάρχουν παρά μόνο όταν τα προσλαμβάνουμε εμείς ως τέτοια.
Όλες αυτές οι παρανοήσεις δεν είναι τίποτε άλλο από ψευδαισθήσεις που δημιουργεί η γλώσσα μας.
Βέβαια, μπορείς να ρωτήσεις "κι εμείς ρε μαν πώς σκεφτόμαστε;" Δεν έχω ιδέα. Πάντως όχι έτσι, γιατί αυτό δεν είναι σκέψη.
, αυτο το ''μονοπάτι'' ακολουθησαν και αρκετα sci fi βεβαια οπως το ματριξ ο εξολοθρευτης
