Αγρια σκηνικά από την άνοιξη που σταματάει η Προστασία Πρώτης Κατοικίας

[foscilis]

Ωραία. Γιατί δεν λέει η τράπεζα, όποιος τα σκάσει ντούκου, 90% κούρεμα και στους πολίτες;

γιατί δε γίνεται να έχεις 10.000 να δώσεις ντούκου και να μην έχεις 1000 για τη δόση σου.

[Otto Weininger]

Ωραία. Γιατί δεν λέει η τράπεζα, όποιος τα σκάσει ντούκου, 90% κούρεμα και στους πολίτες;

γιατί δε γίνεται να έχεις 10.000 να δώσεις ντούκου και να μην έχεις 1000 για τη δόση σου.

Λολ
Αν είναι να ξοφλήσεις με 10.000 ένα υπόλοιπο των 100.000 θα τα βρεις.

[foscilis]

Ναι το θέμα είναι ότι μετά όποιος ξοφλήσει τα 100.000 ενώ ξεκάθαρα μπορεί μόνο 10 θα είναι μαλάκας.

Το ίδιο και η τράπεζα αν σου χαρίσει 90.000 με τη δικαιολογία ότι δε μπορείς να βρεις 1000 ενώ μπορείς να βρεις 10.000.

Ξαναλέω έχει σημασία τι προηγήθηκε: Το fund είναι κάποιος που έρχεται και της λέει με το καλημέρα στη σχέση τους "δώσε μου 10.000 και δε χρειάζεται να ανησυχείς με το λαμόγιο των προηγούμενων δύο σειρών". Ο δανειζόμενος της λέει "έλα μωρέ σου έχω κλέψει 90.000, επιμένω εδώ και δέκα χρόνια να μη σε πληρώνω 1000 το μήνα αλλά τι θα έλεγες να σου δώσω μόνο τα 10 πίσω και να πατσίσουμε". Και στις δύο περιπτώσεις η τράπεζα λογιστικά έρχεται στα ίδια (80.000 μείον) αλλά στην πρώτη δημιουργείται κίνητρο να μην αποπληρώνει κανένας ποτέ.

[Otto Weininger]

Ναι το θέμα είναι ότι μετά όποιος ξοφλήσει τα 100.000 ενώ ξεκάθαρα μπορεί μόνο 10 θα είναι μαλάκας.

Το ίδιο και η τράπεζα αν σου χαρίσει 90.000 με τη δικαιολογία ότι δε μπορείς να βρεις 1000 ενώ μπορείς να βρεις 10.000.

Ξαναλέω έχει σημασία τι προηγήθηκε: Το fund είναι κάποιος που έρχεται και της λέει με το καλημέρα στη σχέση τους "δώσε μου 10.000 και δε χρειάζεται να ανησυχείς με το λαμόγιο των προηγούμενων δύο σειρών". Ο δανειζόμενος της λέει "έλα μωρέ σου έχω κλέψει 90.000, επιμένω εδώ και δέκα χρόνια να μη σε πληρώνω 1000 το μήνα αλλά τι θα έλεγες να σου δώσω μόνο τα 10 πίσω και να πατσίσουμε". Και στις δύο περιπτώσεις η τράπεζα λογιστικά έρχεται στα ίδια (80.000 μείον) αλλά στην πρώτη δημιουργείται κίνητρο να μην αποπληρώνει κανένας ποτέ.

1. Δεν είναι δικαιολογία ότι μπορείς να βρεις 10.000 μια φορά και όχι 1000 κάθε μήνα για δέκα χρονια αν απλά έχεις κάτι που κοστίζει 5-6000 και δανειστεις και κάποια από φίλους/γνωστούς. Είναι πραγματικότητα. Αλλιώς θα πλήρωνες τα 1000 το μήνα.

2. Θεωρείς ντε φάκτο ότι όποιος δεν πληρώνει κάτι είναι γιατί είναι κλέφτης και τα έχει κρυμμένα στο στρώμα. Αλλά δεν πάει έτσι. Κάποιοι είναι, κάποιοι όχι.

Από την στιγμή που για ευνόητους λόγους που όλοι έχουμε αποδεχθεί καλως ή κακώς, το κράτος προστατεύει τις τράπεζες και τσονταρει δις για να μην χρεοκοπήσουν, καλό θα ήταν να μην σκέφτεστε μονοπατα κάθε φορά.
Αλλιώς, κομμένα τα κρατικά λεφτά. Οποία τράπεζα έδωσε δάνεια και δεν τα παίρνει πίσω, ενώ της μένουν στον κωλο ακίνητα που δεν τα πουλάει, ας χρεοκοπήσει. Όπως θα συνέβαινε σε κάθε επιχείρηση.

[nick]

Γιατι δεν φτιαχνουμε ενα συστημα χωρις στεγαστηκα δανεια απο τραπεζες;
Να κανει μια συμφωνία ο αγοραστης με τον ιδιοκτήτη και να του τα δίνει με δοσεις (οπως στην τραπεζα).
Αν παραβεί τους κανόνες να επιστρέφεται το σπίτι στον πωλητή. Ουτε Λαφαζανηδες, ουτε κατσεληδες χρειαζονται μετα.

[foscilis]

Ναι το θέμα είναι ότι μετά όποιος ξοφλήσει τα 100.000 ενώ ξεκάθαρα μπορεί μόνο 10 θα είναι μαλάκας.

Το ίδιο και η τράπεζα αν σου χαρίσει 90.000 με τη δικαιολογία ότι δε μπορείς να βρεις 1000 ενώ μπορείς να βρεις 10.000.

Ξαναλέω έχει σημασία τι προηγήθηκε: Το fund είναι κάποιος που έρχεται και της λέει με το καλημέρα στη σχέση τους "δώσε μου 10.000 και δε χρειάζεται να ανησυχείς με το λαμόγιο των προηγούμενων δύο σειρών". Ο δανειζόμενος της λέει "έλα μωρέ σου έχω κλέψει 90.000, επιμένω εδώ και δέκα χρόνια να μη σε πληρώνω 1000 το μήνα αλλά τι θα έλεγες να σου δώσω μόνο τα 10 πίσω και να πατσίσουμε". Και στις δύο περιπτώσεις η τράπεζα λογιστικά έρχεται στα ίδια (80.000 μείον) αλλά στην πρώτη δημιουργείται κίνητρο να μην αποπληρώνει κανένας ποτέ.

1. Δεν είναι δικαιολογία ότι μπορείς να βρεις 10.000 μια φορά και όχι 1000 κάθε μήνα για δέκα χρονια αν απλά έχεις κάτι που κοστίζει 5-6000 και δανειστεις και κάποια από φίλους/γνωστούς. Είναι πραγματικότητα. Αλλιώς θα πλήρωνες τα 1000 το μήνα.

Δικαιολογία είναι. Το να βρεις 1.000 ευρώ είναι από όλες τις απόψεις πολύ πιο εύκολο σε σχέση με το να βρεις 10.000 ευρώ. Ακόμα και αν δεχτούμε ότι όντως κάποιος είναι τίμιος και καλόπιστα μπορεί να βρει 10.000 σήμερα αλλά όχι 1000 κάθε μήνα για τους επόμενους 10 μήνες, τίποτα δεν εμποδίζει έναν κακόπιστο να ισχυριστεί το ίδιο πράγμα στα ψέματα.

Δε μπορούμε να ξέρουμε τι σκέφτεται ο καθένας. Μπορούμε όμως να κοιτάμε τα αντικειμενικά δεδομένα:
1) δηλώνει ότι δε μπορεί να βρει 1000 κάθε μήνα εδώ και 152 μήνες.
2) δηλώνει ότι μπορεί να βρει 10.000 αύριο.

Δε γίνεται να ισχύουν και τα δύο. Αν μπορείς να βρεις 10.000, μπορείς να βρεις 1.000. Ο σκοπός δεν έχει σημασία. Αν έχει σημασία ο σκοπός χρησιμοποιείται το ρήμα ΘΕΛΩ όχι το ρήμα ΜΠΟΡΩ.

[Otto Weininger]

Ναι το θέμα είναι ότι μετά όποιος ξοφλήσει τα 100.000 ενώ ξεκάθαρα μπορεί μόνο 10 θα είναι μαλάκας.

Το ίδιο και η τράπεζα αν σου χαρίσει 90.000 με τη δικαιολογία ότι δε μπορείς να βρεις 1000 ενώ μπορείς να βρεις 10.000.

Ξαναλέω έχει σημασία τι προηγήθηκε: Το fund είναι κάποιος που έρχεται και της λέει με το καλημέρα στη σχέση τους "δώσε μου 10.000 και δε χρειάζεται να ανησυχείς με το λαμόγιο των προηγούμενων δύο σειρών". Ο δανειζόμενος της λέει "έλα μωρέ σου έχω κλέψει 90.000, επιμένω εδώ και δέκα χρόνια να μη σε πληρώνω 1000 το μήνα αλλά τι θα έλεγες να σου δώσω μόνο τα 10 πίσω και να πατσίσουμε". Και στις δύο περιπτώσεις η τράπεζα λογιστικά έρχεται στα ίδια (80.000 μείον) αλλά στην πρώτη δημιουργείται κίνητρο να μην αποπληρώνει κανένας ποτέ.

1. Δεν είναι δικαιολογία ότι μπορείς να βρεις 10.000 μια φορά και όχι 1000 κάθε μήνα για δέκα χρονια αν απλά έχεις κάτι που κοστίζει 5-6000 και δανειστεις και κάποια από φίλους/γνωστούς. Είναι πραγματικότητα. Αλλιώς θα πλήρωνες τα 1000 το μήνα.

Δικαιολογία είναι. Το να βρεις 1.000 ευρώ είναι από όλες τις απόψεις πολύ πιο εύκολο σε σχέση με το να βρεις 10.000 ευρώ. Ακόμα και αν δεχτούμε ότι όντως κάποιος είναι τίμιος και καλόπιστα μπορεί να βρει 10.000 σήμερα αλλά όχι 1000 κάθε μήνα για τους επόμενους 10 μήνες, τίποτα δεν εμποδίζει έναν κακόπιστο να ισχυριστεί το ίδιο πράγμα στα ψέματα.

Δε μπορούμε να ξέρουμε τι σκέφτεται ο καθένας. Μπορούμε όμως να κοιτάμε τα αντικειμενικά δεδομένα:
1) δηλώνει ότι δε μπορεί να βρει 1000 κάθε μήνα εδώ και 152 μήνες.
2) δηλώνει ότι μπορεί να βρει 10.000 αύριο.

Δε γίνεται να ισχύουν και τα δύο. Αν μπορείς να βρεις 10.000, μπορείς να βρεις 1.000. Ο σκοπός δεν έχει σημασία. Αν έχει σημασία ο σκοπός χρησιμοποιείται το ρήμα ΘΕΛΩ όχι το ρήμα ΜΠΟΡΩ.

Πρώτον, είναι 1000 ευρώ το μήνα για τους επόμενους 100 μήνες, και όχι για τους επόμενους 10 που λες. Αν έχω ένα αυτοκίνητο μικρό ή έστω 2 μικρά τα σκοτώνω και ξοφλαω.
Με κανέναν τρόπο δεν ισχύει το "αν μπορείς να βρεις 10.000 σε ένα μήνα, μπορείς να βρίσκεις 1000 ευρώ το μήνα για 10 χρόνια".

Να ελέγχονται αυτοί που το ζητάνε, ναι. Τα υπόλοιπα τα λες λιγο περίεργα, συν του ότι βάζεις στην εξίσωση ως δεδομένο ότι μιλάμε για μπαταξη που δεν πλήρωσε ποτέ τίποτα.

[nick]

Το πρόβλημα ειναι οτι η τράπεζα δινει ΟΛΟΚΛΗΡΟ το πόσο στον πωλητή στο χέρι την μερα που "πουλήθηκε".
Αυτα ειναι λεφτα των καταθετων τα οποια ο πωλητης δεν τα επιστρεφει ΠΟΤΕ (οτι πρόβλημα και αν προκύψει στην πορεία με τον αγοραστή).
Για τα λεφτά που πήρε ο πωλητής γίνονται τα κουρέματα, οι πλειστηριασμοι, οι φοροι, οι νομοι κατσελοι κλπ.
Δεν μπορει να πει η τραπεζα στον πωλητη μετα απο κάποια χρόνια "δωσε μου τα λεφτα πίσω και χαναπαρε το σπιτι διότι ο αγοραστης αποδείχτηκε μαλάκας και η πώληση απετυχε".

[ΓΑΛΗ]

Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι αυτό δε θα επιβράβευε κάποιους που δεν το αξίζουν κάνοντας άλλους να νιώθουν μαλάκες.

η μεγάλη εικόνα κάνει όμως τον καθένα να νοιώθει μαλάκας:

λάθη οι τράπεζες? διασώσεις
λάθη οι ιδιώτες? κατασχέσεις

Ξεχνάς να βάλεις και το κράτος στη μεγάλη εικόνα.

[Lugozzi]

Ναι το θέμα είναι ότι μετά όποιος ξοφλήσει τα 100.000 ενώ ξεκάθαρα μπορεί μόνο 10 θα είναι μαλάκας.

Το ίδιο και η τράπεζα αν σου χαρίσει 90.000 με τη δικαιολογία ότι δε μπορείς να βρεις 1000 ενώ μπορείς να βρεις 10.000.

Ξαναλέω έχει σημασία τι προηγήθηκε: Το fund είναι κάποιος που έρχεται και της λέει με το καλημέρα στη σχέση τους "δώσε μου 10.000 και δε χρειάζεται να ανησυχείς με το λαμόγιο των προηγούμενων δύο σειρών". Ο δανειζόμενος της λέει "έλα μωρέ σου έχω κλέψει 90.000, επιμένω εδώ και δέκα χρόνια να μη σε πληρώνω 1000 το μήνα αλλά τι θα έλεγες να σου δώσω μόνο τα 10 πίσω και να πατσίσουμε". Και στις δύο περιπτώσεις η τράπεζα λογιστικά έρχεται στα ίδια (80.000 μείον) αλλά στην πρώτη δημιουργείται κίνητρο να μην αποπληρώνει κανένας ποτέ.

Οκ ας κάνει πρόταση το φαντ στον δανειζόμενο να κρατήσει το σπίτι με 10% από 5% που το απέκτησε εκείνο.

100% απόδοση στην επένδυση του.
Win-win not bad.

[foscilis]

Το φαντ κάνει ό,τι θέλει και πράγματι μπορεί να κάνει τέτοια πρόταση αν κρίνει πως το συμφέρει.

[alekhine]

για μενα η καλυτερη λυση για πρωτη κατοικια αν δεν αποπληρωνονται οι δοσεις ειναι αμεσος πλειστηριασμος και σβησιμο του δανειου με οποιο ποσο πιασει το σπιτι

ετσι αν ο δανειοληπτης εχει δωσει ελαχιστο ποσο απλα τον πετανε εξω και η τραπεζα παιρνει την υπολοιπη χασουρα σαν ρισκο για το δανειο που εδωσε

[axilmar]

Ένα σπίτι το οποίο δεν έχουμε αποπληρώσει δεν μας ανήκει.

Ας μην το ξεχνάμε αυτό.

[Lugozzi]

για μενα η καλυτερη λυση για πρωτη κατοικια αν δεν αποπληρωνονται οι δοσεις ειναι αμεσος πλειστηριασμος και σβησιμο του δανειου με οποιο ποσο πιασει το σπιτι

ετσι αν ο δανειοληπτης εχει δωσει ελαχιστο ποσο απλα τον πετανε εξω και η τραπεζα παιρνει την υπολοιπη χασουρα σαν ρισκο για το δανειο που εδωσε

[nick]

για μενα η καλυτερη λυση για πρωτη κατοικια αν δεν αποπληρωνονται οι δοσεις ειναι αμεσος πλειστηριασμος και σβησιμο του δανειου με οποιο ποσο πιασει το σπιτι

ετσι αν ο δανειοληπτης εχει δωσει ελαχιστο ποσο απλα τον πετανε εξω και η τραπεζα παιρνει την υπολοιπη χασουρα σαν ρισκο για το δανειο που εδωσε

Η χασουρα ειναι των καταθετών της τραπεζας. Η καταθετες δεν χρειάζονται το σπιτι του δανειολήπτη αλλα τα λεφτα που τους πηρε.