Στις κηδείες φοράς απαραίτητα σακάκι που εννοείται ΔΕΝ βγαίνει, ακόμα κι αν θάβουν Βεδουίνο στη μέση της Σαχάρας. Στους γάμους/αρραβώνες/βαφτίσεις το ίδιο, με εξαίρεση την ώρα του χορού και μετά το ξαναφοράς. Δεν υπάρχει σεμνότερος τρόπος για να τιμήσεις αμφότερες τις περιστάσεις (μνήμη, ζευγάρι). Ή μάλλον υπάρχει: φοράς ρούχο που δεν συνηθίζεις πλην επαγγελματικών + δεν μεθάς.Ερμής έγραψε: ↑04 Φεβ 2020, 18:13Ο Καβαλιέρε έχει δίκιο.
Το χειρότερο όλων βέβαια είναι να βγάλει ο άλλος το σακάκι και από κάτω να φοράει κοντομάνικο πουκάμισο. Το έχω βιώσει. Στην τελική δε φοράμε σακάκι.
Το καλοκαίρι που είχα παρευρεθεί σε γάμο στη Λαμία από το σόι της συζύγου, Φυσικά δεν έβγαλα σακακι, ρωτουσαν διάφοροι τον πεθερό μου αν ο γαμπρός είναι άρρωστος και αν κρυώνει μέσα στο καλοκαίρι.
Υπάρχουν σακάκια μάλλινα τα οποία είναι μια χαρά δροσερά για το καλοκαίρι.
Πού να δεις πώς κοιτάζουν το σακάκι -για κοστούμι δεν το συζητάμε
- σε γάμο στην Κρήτη. Όπου η γυναίκα καταφθάνει σαν τη λατέρνα, ενώ ο άντρας με το ίδιο άσπρο ή μαύρο ποκάμισο που φορά και στο ρακάδικο με τα φιλαράκια. Ασιδέρωτο μάλιστα, για να μην πουν οι άλλοι ότι ντύθηκε καλά. Στις κηδείες ψιλοστρώνει το πράμα, κι εκεί όμως το χειμώνα βλέπεις αθλητικά μπουφάν σε ηλικίες πάνω από την εφηβική.
- δεν τρελαίνεσαι για μανιτάρια, ψάξου για άλλη γέμιση π.χ τυρί ή καλύτερα παράγγειλέ την σκέτη. Τα δύο χοιρινά (καπνιστό, ψητό) και το ξινολάχανο στο μέσο όρο, η ποικιλία λουκάνικων καλύτερη. Δεν μου είπε κάτι από γεύση το βραστό ψωμί ή μάλλον μου είπε ότι το ίδιο δίνουν και στα νοσοκομεία.
