A0ANACIVC έγραψε: ↑06 Απρ 2020, 13:08
Ο ιερός Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο και «Ψευδοδιονύσιος» καλούμενος από τους ζηλόφθονες δυτικούς, εχθρούς της ορθοδοξίας του και της Ορθοδοξίας, τον ορίζει τέλεια στο ουρανόπεμπτο έργο του (βλ.
εδώ).
Τι ουρανόπεμπτο, αφού είναι επηρεασμένο από νεοπλατωνικούς.
Επίσης η ανάλυση κειμένου δείχνει έναν άνθρωπο μετά τον 1ο αι. Οπότε δεν είναι ο αρεοπαγίτης που γράφει ο Παύλος.
Μεταξύ των ετεροδόξων θεολόγων υπήρξαν φωνές, ακόμα και στο Μεσαίωνα, που έθεταν σε αμφιβολία τόσο την αποστολική αυθεντία του συγγραφέα των αρεοπαγιτικών κειμένων, όσο και το χριστιανικό χαρακτήρα της διδασκαλίας τους. Μπορεί κανείς να πει ότι στο πεδίο της ακαδημαϊκής έρευνας υπάρχουν δύο γενικές τάσεις. Η μία θεωρεί τον συγγραφέα ως έναν ειδωλολάτρη ντυμένο με χριστιανικό περίβλημα με σκοπό να προκαλέσει αντιπερισπασμό στην Εκκλησία, ενώ η άλλη τον θεωρεί ως ένα χριστιανό απολογητή ενδεδυμένο ειδωλολατρικά ενδύματα, δηλαδή να χρησιμοποιεί ένα λεξιλόγιο δανεισμένο από την πλατωνική και νεοπλατωνική φιλοσοφία. Μετά τις μελέτες του Koch και Stiglmayr (τέλος του ΙΘ’ αιώνα) οι ερευνητές του ακαδημαϊκού πεδίου, προπαντός οι ετερόδοξοι, παραδέχονται ότι ο συγγραφέας των αρεοπαγιτικών κειμένων υπήρξε ένα πρόσωπο μεταγενέστερο του πρώτου αιώνα. Αυτοί οι δύο ερευνητές επιβεβαιώνουν πως υπάρχει μια εξάρτηση μεταξύ του τετάρτου κεφαλαίου της πραγματείας Περί Θείων Ονομάτων του Αγίου Διονυσίου και του έργου του Πρόκλου (Ε’ αιώνα), «De malorum subsistentia», που διασώζεται στη λατινική.
https://www.pemptousia.gr/2016/10/giati ... reopagiti/
Καλό παράδειγμα όμως για να δούμε λίγο απ το τι περιεχέι η "μυστική γνώση"
Έργα του Δ
Περί της ουρανίου ιεραρχίας, από 15 κεφάλαια, στα οποία γίνεται λόγος αναλυτικά περί της φύσεως και των ιδιοτήτων των επουράνιων δυνάμεων.
Περί της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, από 7 κεφάλαια, όπου αναπτύσσεται ότι αμυδρά εικόνα της ουράνιας ιεραρχίας είναι αυτή η εκκλησιαστική και συνεχίζει περί των μυστηρίων και των θείων ιερουργιών.
Περί θείων ονομάτων, από 13 κεφάλαια, στα οποία γίνεται λόγος περί ονομάτων και ιδιοτήτων της «υπερούσιας και απόκρυφης θεότητας», και
Περί μυστικής θεολογίας, εξ 7 κεφαλαίων στα οποία αναπτύσσονται τα περί μυστικής ένωσης της ψυχής μετά του «υπέρ πάσαν ουσίαν και γνώσιν Θεού».
Ο Αριστοτέλης όταν ερεύνησε την φύση το έκανε με παρατήρηση και επαγωγική λογική, αυτά εδώ πως βρέθηκαν απ το πουθενά;
Και που μόνο που ταυτίζει την εκκλησιαστικη ιεραρχία με την ουράνια, θα έπρεπε να σας προβληματίσει σοβαρά πιστεύω. Το 500μχ πιθανόν να υπήρχε υστεροβουλία σε κάτι τέτοια
