Σουβλακομαχίες.

[Gouerino 4]

Το εξαφανισθεν αρχοντικο αθηναικο πιτογυρο κατεληξε μια παπαρια με πιτες του κωλου απο ''εργαστηρια '' της πλακας κρεας που δεν κανει ουτε για σκυλια καλλυμενο απο σαλτσες της συμφορας για να τρωγεται ( με την περιφημη ''νοστιμια'' σαν βασικο συστατικο ) κ πατατες σφουγγαρια χιλιοθερμασμενου φθηνολαδου.
Απορω πως τα τρωνε ...

αυτό το Νόστιμον πού το βρίσκει κανείς;

εννοώ ως α΄ ύλη

όσους επαγγελματίες έχω ρωτήσει, αρνούνται και την ίδια την ύπαρξή του...

Μεσα στο σώβρακο

[Αγις]

Το εξαφανισθεν αρχοντικο αθηναικο πιτογυρο κατεληξε μια παπαρια με πιτες του κωλου απο ''εργαστηρια '' της πλακας κρεας που δεν κανει ουτε για σκυλια καλλυμενο απο σαλτσες της συμφορας για να τρωγεται ( με την περιφημη ''νοστιμια'' σαν βασικο συστατικο ) κ πατατες σφουγγαρια χιλιοθερμασμενου φθηνολαδου.
Απορω πως τα τρωνε ...

αυτό το Νόστιμον πού το βρίσκει κανείς;

εννοώ ως α΄ ύλη

όσους επαγγελματίες έχω ρωτήσει, αρνούνται και την ίδια την ύπαρξή του...

παντου το λενε και ''γευστικο'' ειναι ο λογος που σου φαινονται ωραια τα φαγητα εξω ...
μεχρι και δοσολογιες εχουν αναλογα τα φαγητα - τεχνη

https://oliviart-gr.blogspot.com/2013/06/blog-post.html

[Κόκκορας]

να πω εδω επειδη καποι μιλησαν για λειβαδια το 70

πως ο σαββικος π.χ τουλαχιστον που ξερω μοιραζε σουβλακια στην θεσσαλονικη απο το 1947 ηδη(ακομα υπαρχει εχει αλυσιδα τωρα)

[Namrail]

Συμφωνώ με τον αγι, αυτό το κρέας που βάζουν μέσα στα πιτογυρα 9/10 δεν τρώγεται. Είναι προκάτ από εργαστήρια του κώλου.

Εγώ τον έχω κόψει τον γύρο αρκετά χρόνια τώρα. Στην Πάτρα είχα βρει ένα στέκι και έπαιρνα τυλιχτο με κοντοσούβλι. Ωραίο πράγμα.

[Athos]

Για ποιο λόγο να βάλεις πατάτες στο σουβλάκι; Για να χορτάσεις; φάε ένα ακόμη.

Γιατί όχι ρε; Χοιρινό με πατάτες είναι φούστα μπλούζα που θα έλεγε και ο θείος.

χοιρινό - πίττα ισορροπούν πρωτείνες υδατάνθρακες λίπη.

Με την προσθήκη τηγανιτής πατάτας τα παίρνει ο διάολος

[Beria]

Ιστορικά στοιχεία για να λυθεί άπαξ και δια παντός η -περί όνου σκιάς- διαμάχη

Αράξτε και ανοίξτε αυτιά και μάτια, θα διδάξω

Αυτό που λέμε σουβλάκι (ως κατάστημα και ως προϊόν) εμφανίστηκε στον τόπο μετά την Καταστροφή, από τους Μικρασιάτες πρόσφυγες
Οι Προσφυγικές πολυκατοικίες στην Κοκκινιά, την Ν. Ιωνία και την Καισαριανή είχαν περιξ της κεντρικής εισόδου κάτω από τα σκαλιά δυο καταστήματα (ο θεός να τα κάνει καταστήματα, δυο τρύπες ήταν, αλλά έκαναν τη δουλειά τους)



Το ένα από αυτά ήταν , ας πούμε, ψιλικά το άλλο ήταν ψητοπωλείο. Που έφτιαχνε κεμπάπ ή ντονερ (αρνίσιος γύρος). Μόνον
Ήταν τόσο νόστιμα ωστε πολύ σύντομα η φήμη τους εξαπλώθηκε και έρχονταν από όλη την Αθήνα για να δοκιμάσουν τα κεμπαπ των αούτηδων

Σημείωσις: Το κεμπάπ ή το ντονέρ τυλίγονταν σε πιτούλες (ανατολικής προελεύσεως) με αλάτι, κόκκινο πιπέρι, δυο μικρά κομμάτια ντομάτα και μαϊντανό. ΜΟΝΟΝ

Η πίτα τυλιγόταν σε στρατσόχαρτο, ή λαδόχαρτο (εκτός από το μαγαζί του Αγανιάν στην Πρεμετής στη Κοκκινιά που τυλιγόταν σε ιλουστρατιόν χαρτί από Ιταλικά περιοδικά ποδοσφαίρου, οπότε έτρωγες και τον Μπονισιένια μαζί με το σουβλάκι σου)

Σημείωσις 2: Προφανώς και πριν την έλευση των Μικρασιατών υπήρχαν μαγαζιά που έψηναν κρέας στις πόλεις. Ονομάζονταν Ψητοπωλεία, δεν τύλιγαν το κρέας σε οποιαδήποτε ζύμη και δεν χρησιμοποιούσαν αρνίσιο κιμά.

Ήταν τόσο μεγάλη η επιτυχία των καταστημάτων με κεμπάπ που οι ελλαδίται εζήλωσαν την τέχνη και άνοιξαν σύντομα σε όλη την Αθήνα αντίστοιχα. Επειδή δεν ήξεραν την τέχνη του αρνίσιου γύρου χρησιμοποίησαν αυτό που ήξεραν. Χοιρινό, σε μικρά κομμάτια, περασμένο σε σούβλες από καλάμι. (Καλαμάκι)

Αυτά ονομάστηκαν Σουβλατζήδικα και ως ονομασία επεκράτησε των Κεμπαπτζήδικων (λόγω και της απέχθειας στις τούρκικες λέξεις)
Στα σουβλατζήδικα παρασκέυαζαν καλαμάκια (ένα κομμάτι ψαχνό, ένα κομμάτι λίπος) αλατοπιπερωμένα και με ένα ψωμάκι σαν αντίδωρο καρφωμένο στην μυτερή άκρη. ΜΟΝΟΝ

Προϊόντος του χρόνου δημιουργήθηκε ένα αμάλγαμα μεταξύ του Σμυρναϊκού κεμπαπτζήδικου και του Ελλαδίτικου σουβλατζήδικου το οποίο χρησιμοποίησε πίτες για να τυλίξει το καλαμάκι (πρώτη σύνδεση των δυο κόσμων) και κατόπιν με την κατασκευή του χοιρινού γύρου (κάτι για το οποίο απαιτείται ξεχωριστή ανάρτηση, για την οποία αναλαμβάνω δέσμευση)

Όλα αυτά συμβαίνουν πέριξ του 1970, οπότε και τοποθετείται η περίοδος του Χρυσού Αιώνος του Σουβλακίου

Μετα ήρθε η Μεταπολίτευσις και το Πασόκ για τα οποία θα συζητήσωμεν αργότερα

[Namrail]

Για ποιο λόγο να βάλεις πατάτες στο σουβλάκι; Για να χορτάσεις; φάε ένα ακόμη.

Γιατί όχι ρε; Χοιρινό με πατάτες είναι φούστα μπλούζα που θα έλεγε και ο θείος.

χοιρινό - πίττα ισορροπούν πρωτείνες υδατάνθρακες λίπη.

Με την προσθήκη τηγανιτής πατάτας τα παίρνει ο διάολος

Ε δεν είναι για κάθε μέρα αυτό. Λέμε για μια φορά το μήνα.

Και εγώ τις αποφευγω τις τηγανιτές πατάτες όπως ο διάολος το λιβάνι.

[Ερμής]

Η αρχή του σουβλατζίδικου με καλαμάκια/ψωμί τοποθετείται κάπου στις αρχές του 20ου αιώνα στο μοναστηράκι απο τον Μπαϊρακτάρη

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

Προφανώς είναι λεξικό της καθομιλουμένης και όχι ορολογίας. Έπρεπε να είχε βάλει υποσημείωση ότι έτσι το λένε στην Αθήνα και κάτω. Τώρα είδα ότι είναι του ότι να 'ναι Μπαμπινιώτη. Αν το έβλεπα από την αρχή δεν θα το έπαιρνα σοβαρά.

Εγώ πάντως, κορόιδο, σου έβαλα δύο λεξικά, για να επιλέξεις, επειδή το περίμενα ότι δεν θεωρείς σοβαρό τον Μπάμπι.
Αν δεν σου κάνει και το ΧΡΗΣΤΙΚΟ, παράγγειλε εκεί στους Βόρειους ένα "σάντουιτς" διπλόπιτο, να σου φύγει η φούρια με τον Μπάμπι!

ΥΓ. Τώρα βέβαια το "ότι να 'ναι" που έγραψες θα στο διόρθωνε ο Μπάμπι, αλλά άσε δεν είναι σοβαρός...

[Σέλευκας]

Ουτε καν. Για να μειώσουν το κόστος και Για να χορτάσεις το έκαναν. Τίποτα δε προσθέτει η πατάτα στο σουβλάκι, δε πα να είναι αξιώτικη βιοδυναμική.

μερικοί παραγγέλνουν χωρίς πατάτες. Δεν κανει η πατάτα το σουβλάκι. Παραδοσιακά όταν το έδιναν με μια φέτα ψωμί δεν είχε πατάτες. Στην Καστανιά ασπούμε ή στον Πρόδρομο δεν έχιε πατάτες. Η πατάτα μπήκε σαν γέμιση όταν το έβαλαν σε πίτα μαζί με ότι άλλο γούσταραν που συνήθως είναι η ντομάτα και το κρεμμύδι , κάποιοι στο στάνταρ βάζουν κέτσαπ ρώσικη τζατζίκι ή και μουστάρδα.
Για μένα το κορυφαίο σουβλάκι που έφαγα ήταν στην Παυλου Μελά με Π.Π. Γερμανού το οποίο έκλεισε και έβαζε σε ψωμάκι πατάτες και ρώσικη. Μιλάμε έκλαιγα.

[Namrail]

Ιστορικά στοιχεία για να λυθεί άπαξ και δια παντός η -περί όνου σκιάς- διαμάχη

Αράξτε και ανοίξτε αυτιά και μάτια, θα διδάξω

Αυτό που λέμε σουβλάκι (ως κατάστημα και ως προϊόν) εμφανίστηκε στον τόπο μετά την Καταστροφή, από τους Μικρασιάτες πρόσφυγες
Οι Προσφυγικές πολυκατοικίες στην Κοκκινιά, την Ν. Ιωνία και την Καισαριανή είχαν περιξ της κεντρικής εισόδου κάτω από τα σκαλιά δυο καταστήματα (ο θεός να τα κάνει καταστήματα, δυο τρύπες ήταν, αλλά έκαναν τη δουλειά τους)



Το ένα από αυτά ήταν , ας πούμε, ψιλικά το άλλο ήταν ψητοπωλείο. Που έφτιαχνε κεμπάπ ή ντονερ (αρνίσιος γύρος). Μόνον
Ήταν τόσο νόστιμα ωστε πολύ σύντομα η φήμη τους εξαπλώθηκε και έρχονταν από όλη την Αθήνα για να δοκιμάσουν τα κεμπαπ των αούτηδων

Σημείωσις: Το κεμπάπ ή το ντονέρ τυλίγονταν σε πιτούλες (ανατολικής προελεύσεως) με αλάτι, κόκκινο πιπέρι, δυο μικρά κομμάτια ντομάτα και μαϊντανό. ΜΟΝΟΝ

Η πίτα τυλιγόταν σε στρατσόχαρτο, ή λαδόχαρτο (εκτός από το μαγαζί του Αγανιάν στην Πρεμετής στη Κοκκινιά που τυλιγόταν σε ιλουστρατιόν χαρτί από Ιταλικά περιοδικά ποδοσφαίρου, οπότε έτρωγες και τον Μπονισιένια μαζί με το σουβλάκι σου)

Σημείωσις 2: Προφανώς και πριν την έλευση των Μικρασιατών υπήρχαν μαγαζιά που έψηναν κρέας στις πόλεις. Ονομάζονταν Ψητοπωλεία, δεν τύλιγαν το κρέας σε οποιαδήποτε ζύμη και δεν χρησιμοποιούσαν αρνίσιο κιμά.

Ήταν τόσο μεγάλη η επιτυχία των καταστημάτων με κεμπάπ που οι ελλαδίται εζήλωσαν την τέχνη και άνοιξαν σύντομα σε όλη την Αθήνα αντίστοιχα. Επειδή δεν ήξεραν την τέχνη του αρνίσιου γύρου χρησιμοποίησαν αυτό που ήξεραν. Χοιρινό, σε μικρά κομμάτια, περασμένο σε σούβλες από καλάμι. (Καλαμάκι)

Αυτά ονομάστηκαν Σουβλατζήδικα και ως ονομασία επεκράτησε των Κεμπαπτζήδικων (λόγω και της απέχθειας στις τούρκικες λέξεις)
Στα σουβλατζήδικα παρασκέυαζαν καλαμάκια (ένα κομμάτι ψαχνό, ένα κομμάτι λίπος) αλατοπιπερωμένα και με ένα ψωμάκι σαν αντίδωρο καρφωμένο στην μυτερή άκρη. ΜΟΝΟΝ

Προϊόντος του χρόνου δημιουργήθηκε ένα αμάλγαμα μεταξύ του Σμυρναϊκού κεμπαπτζήδικου και του Ελλαδίτικου σουβλατζήδικου το οποίο χρησιμοποίησε πίτες για να τυλίξει το καλαμάκι (πρώτη σύνδεση των δυο κόσμων) και κατόπιν με την κατασκευή του χοιρινού γύρου (κάτι για το οποίο απαιτείται ξεχωριστή ανάρτηση, για την οποία αναλαμβάνω δέσμευση)

Όλα αυτά συμβαίνουν πέριξ του 1970, οπότε και τοποθετείται η περίοδος του Χρυσού Αιώνος του Σουβλακίου

Μετα ήρθε η Μεταπολίτευσις και το Πασόκ για τα οποία θα συζητήσωμεν αργότερα

Μύστης.

[Αγις]

Ιστορικά στοιχεία για να λυθεί άπαξ και δια παντός η -περί όνου σκιάς- διαμάχη

Αράξτε και ανοίξτε αυτιά και μάτια, θα διδάξω

Αυτό που λέμε σουβλάκι (ως κατάστημα και ως προϊόν) εμφανίστηκε στον τόπο μετά την Καταστροφή, από τους Μικρασιάτες πρόσφυγες
Οι Προσφυγικές πολυκατοικίες στην Κοκκινιά, την Ν. Ιωνία και την Καισαριανή είχαν περιξ της κεντρικής εισόδου κάτω από τα σκαλιά δυο καταστήματα (ο θεός να τα κάνει καταστήματα, δυο τρύπες ήταν, αλλά έκαναν τη δουλειά τους)



Το ένα από αυτά ήταν , ας πούμε, ψιλικά το άλλο ήταν ψητοπωλείο. Που έφτιαχνε κεμπάπ ή ντονερ (αρνίσιος γύρος). Μόνον
Ήταν τόσο νόστιμα ωστε πολύ σύντομα η φήμη τους εξαπλώθηκε και έρχονταν από όλη την Αθήνα για να δοκιμάσουν τα κεμπαπ των αούτηδων

Σημείωσις: Το κεμπάπ ή το ντονέρ τυλίγονταν σε πιτούλες (ανατολικής προελεύσεως) με αλάτι, κόκκινο πιπέρι, δυο μικρά κομμάτια ντομάτα και μαϊντανό. ΜΟΝΟΝ

Η πίτα τυλιγόταν σε στρατσόχαρτο, ή λαδόχαρτο (εκτός από το μαγαζί του Αγανιάν στην Πρεμετής στη Κοκκινιά που τυλιγόταν σε ιλουστρατιόν χαρτί από Ιταλικά περιοδικά ποδοσφαίρου, οπότε έτρωγες και τον Μπονισιένια μαζί με το σουβλάκι σου)

Σημείωσις 2: Προφανώς και πριν την έλευση των Μικρασιατών υπήρχαν μαγαζιά που έψηναν κρέας στις πόλεις. Ονομάζονταν Ψητοπωλεία, δεν τύλιγαν το κρέας σε οποιαδήποτε ζύμη και δεν χρησιμοποιούσαν αρνίσιο κιμά.

Ήταν τόσο μεγάλη η επιτυχία των καταστημάτων με κεμπάπ που οι ελλαδίται εζήλωσαν την τέχνη και άνοιξαν σύντομα σε όλη την Αθήνα αντίστοιχα. Επειδή δεν ήξεραν την τέχνη του αρνίσιου γύρου χρησιμοποίησαν αυτό που ήξεραν. Χοιρινό, σε μικρά κομμάτια, περασμένο σε σούβλες από καλάμι. (Καλαμάκι)

Αυτά ονομάστηκαν Σουβλατζήδικα και ως ονομασία επεκράτησε των Κεμπαπτζήδικων (λόγω και της απέχθειας στις τούρκικες λέξεις)
Στα σουβλατζήδικα παρασκέυαζαν καλαμάκια (ένα κομμάτι ψαχνό, ένα κομμάτι λίπος) αλατοπιπερωμένα και με ένα ψωμάκι σαν αντίδωρο καρφωμένο στην μυτερή άκρη. ΜΟΝΟΝ

Προϊόντος του χρόνου δημιουργήθηκε ένα αμάλγαμα μεταξύ του Σμυρναϊκού κεμπαπτζήδικου και του Ελλαδίτικου σουβλατζήδικου το οποίο χρησιμοποίησε πίτες για να τυλίξει το καλαμάκι (πρώτη σύνδεση των δυο κόσμων) και κατόπιν με την κατασκευή του χοιρινού γύρου (κάτι για το οποίο απαιτείται ξεχωριστή ανάρτηση, για την οποία αναλαμβάνω δέσμευση)

Όλα αυτά συμβαίνουν πέριξ του 1970, οπότε και τοποθετείται η περίοδος του Χρυσού Αιώνος του Σουβλακίου

Μετα ήρθε η Μεταπολίτευσις και το Πασόκ για τα οποία θα συζητήσωμεν αργότερα

Κεμπαμπ ειναι Περσικη λεξη - οπως και το 98 % των ''τουρκικων'' + 1.89 % ελληνοαραβικες

τα ειχατε γραψει με τον Νανδρο παλιοτερα για το σωστο πιτο'' σουβλακο''

[Tarkovsky]

Η αρχή του σουβλατζίδικου με καλαμάκια/ψωμί τοποθετείται κάπου στις αρχές του 20ου αιώνα στο μοναστηράκι απο τον Μπαϊρακτάρη

όχι τον σημερινό

αυτός είναι Αγρινιώτης

[Athos]

Αράξτε και ανοίξτε αυτιά και μάτια, θα διδάξω

Το σουβλάκι στην Αθήνα διαδόθηκε στη δεκαετία 60.
Είναι ρουμελιώτικο γιατί μόνο η Ρούμελη ξέρει να σουβλίζει κρέας.
Αργότερα το βάλαμε σε πίτα και τα άλλα είναι ιστορία.

Το παράλληλο σύμπαν προσφυγικών τουρκοκιμάδων
αποτελεί αναμενόμενη αριστερή παράπλευρη απώλεια

[Κόκκορας]

επισης και για την μπουγατσα που πολλοι γραφανε (Ακομα γραφουν!)πως την φεραν προσφυγες

αυτα ισως να ισχυουν σε τοπικο επιπεδο!η Θεσσαλονικη και μιξ πληθυσμους ειχε και πολλα παρε δωσε με το κεντρο της Οθωμανιας τοτε.
επομενως οτι ισχυει σε τοπικο επιπεδο δεν σημαινει πως σιγουρα θα ισχυει σε πανελλαδικο...δεν την εφεραν οι προσφυγες το 22 την μπουγατσα,ισως την διεδωσαν και σε αλλα μερη της ελλαδας,ναι,ισως προεκυψε καινοτομια στην πορεια ναι...μπουγατσα ομως προυπηρχε ηδη απο το 1885 στην Θεσσαλονικη η θρυλικη μπουγατσα δωδωνη,στον ξυλοφουρνο στην Εγνατια,την οποια δυστυχως το 2001 την εκλεισαν οι απογονοι για να κανουν αλυσιδα τυπικης μπουγατσας με βιοτεχνικο κεντρο την σινδο ... εβγαλαν πολυ ωραια μικρα μπουγατσακια,αλλα δεν πολυακουγονται πια,δεν ξερω αν περπατησε το εγχειρημα τους.


για το σουβλακι ξερω την αρχαια πηγη(πως τα ψηναν ετσι και οι αρχαιοι ημων)για θεσσαλονικη απο μια αλυσιδα πασιγνωστη εδω ξερω πολυ καλα πως το ξεκινησε ο παππους τους να το πουλαει το 1947,υποθετω θα υπηρχαν και πιο παλια πωλητες,απλα αυτος κρατησε
περαιτερω δεν το εψαξα,ουτε κ ρωτησα.


αλλωστε δεν με νοιαζει ,να το φαω θελω