Γιατί η Ελλάδα δεν βιομηχανοποιήθηκε;

[Leporello]

Μην αρχίσουμε με γλουτένες, θετικές ενέργειες, τοξικές αύρες και όλες αυτές τις μαλακίες που σε οποιοδήποτε τμήμα HR χτυπάνε 90% και βάλε.

Δεν τα πάς καθόλου τα HR, έτσι δεν είναι; Ούτε κι'εγώ, αν και σε τέτοια μέρη βρίσκεις τα καλύτερα γκομενάκια.

[Chilloutbuddy]

Τι εννοείς;

30 χρόνια δεν είναι καθόλου λίγα. Στην Αγγλία που είχε 200 χρόνια βιομηχανία και αποβιομηχανοποιήθηκε επίσης γύρω στο 1980, μόνο 20% των ατόμων 55+ πιστεύει με βεβαιότητα στα φαντάσματα, τα πνεύματα και τους βρικόλακες. Ενώ το ποσοστό για τους 35-54 είναι 39% και για τους 18-24 είναι 40%. Και βέβαια πιάνουμε μια ακραία ανορθολογική δοξασία, έτσι; Μην αρχίσουμε με γλουτένες, θετικές ενέργειες, τοξικές αύρες και όλες αυτές τις μαλακίες που σε οποιοδήποτε τμήμα HR χτυπάνε 90% και βάλε.

Ο μηχανισμός είναι πάρα πολύ απλός: αν δουλεύεις στη βιομηχανική παραγωγή που εφαρμόζεις καθημερινά τις αρχές της φυσικοχημείας και των μαθηματικών σε απτά πράγματα, προφανώς αδυνατίζει η πίστη σε υπερφυσικές παράλογες μαλακίες (και αυξάνεται η ζήτηση για ακόμα περισσότερη φυσικοχημεία κλπ στην εκπαίδευση και την έρευνα). Αν δουλεύεις με αφηρημένες απατεωνιές κοιτώντας βασικά να ξεγελάσεις τους πελάτες σου ώστε να πιστέψουν πράγματα που δεν είναι αλήθεια, το ίδιο ακριβώς mindset γίνεται η μόδα του κόσμου σου.

Αυτό λέω, 30 χρόνια δεν είναι καθόλου λίγα. Γιατί άφησε τόσο λίγη κουλτούρα πίσω της;

Κοίτα κι εγώ δεν έχω σε τεράστια υπόληψη τις πωλήσεις και το εμπόριο, για μένα αυτά είναι κενά που γεμίζουν αυτόματα από μόνα τους όταν υπάρχουν λεφτά και αδειάζουν όταν δεν υπάρχουν, δεν είναι παραγωγικές ανθρώπινες δραστηριότητες. Παρόλα αυτά παγκόσμια η κυρίαρχη εταιρική κουλτούρα, και σ'αυτούς τους κλάδους, είναι πανομοιότυπη με τους βιομηχανικούς. Ορθολογισμός, ευθύνη, έλεγχος. Στην Ελλάδα παρόλα τα 30 χρόνια βιομηχανίας η κυρίαρχη εταιρική κουλτούρα και ηγεσία εξακουλουθεί να είναι βασικά γιδογαμική από την έβγα της γειτονιάς μέχρι το υπουργείο οικονομικών.

[Leporello]

Φυσικά πολλές προβληματικές είχαν ήδη δημιουργηθεί προ 1981.

Πολύ σωστά.

Κάποιοι ξεχνάνε ότι η βασική παρέμβαση του Παπανδρέου στη βιομηχανία ήταν να μην αφήσει μερικές χιλιάδες προβληματικές να κλείσουν (όπως θα ήταν το φυσικό τους).

Το πρόβλημα δεν ήταν την εποχή του Παπανδρέου. Το πρόβλημα ήταν δεκαετίες νωρίτερα όπου λόγω του προστατευτισμού, κατέστη δυνατόν να ζούν επιχειρήσεις που έπρεπε να κλείσουν και να επιχειρούν επιχειρηματίες που έπρεπε να πάνε πίσω στο χωριό τους. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να απασχολούν πόρους και να μη γίνεται συγκέντρωση δυνάμεων σε αυτές τις επιχειρήσεις που μπορούσαν να επιζήσουν σε διεθνές περιβάλλον. Οταν ήλθαν οι ισχνές αγελάδες, τους πήρε και τους σήκωσε όλους, δικαίους και αδίκους.

[foscilis]

Ορθολογισμός, ευθύνη, έλεγχος.

Εγώ δεν έχω δει κάτι τέτοιο, ειδικά στις υπηρεσίες και ειδικά από τα πρώτα 2 σκαλιά του μάνατζμεντ και πάνω. Πρόκειται περί απατεώνων. Ο λόγος που οι περισσότεροι πάσχουν από impostor syndrome είναι ότι όντως θα έπρεπε να καθαρίζουν τουαλέτες και έχουν καταφέρει να ξεγελάσουν τον κόσμο.

[Chilloutbuddy]

Ορθολογισμός, ευθύνη, έλεγχος.

Εγώ δεν έχω δει κάτι τέτοιο, ειδικά στις υπηρεσίες και ειδικά από τα πρώτα 2 σκαλιά του μάνατζμεντ και πάνω. Πρόκειται περί απατεώνων. Ο λόγος που οι περισσότεροι πάσχουν από impostor syndrome είναι ότι όντως θα έπρεπε να καθαρίζουν τουαλέτες και έχουν καταφέρει να ξεγελάσουν τον κόσμο.

Ντάξει δεκτό. Εγώ έχω, επανειλημμένα, αλλά όχι στην Ελλάδα. Μπορεί να έτυχε, δεν έχω δουλέψει παντού.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Τι εννοείς;

30 χρόνια δεν είναι καθόλου λίγα. Στην Αγγλία που είχε 200 χρόνια βιομηχανία και αποβιομηχανοποιήθηκε επίσης γύρω στο 1980, μόνο 20% των ατόμων 55+ πιστεύει με βεβαιότητα στα φαντάσματα, τα πνεύματα και τους βρικόλακες. Ενώ το ποσοστό για τους 35-54 είναι 39% και για τους 18-24 είναι 40%. Και βέβαια πιάνουμε μια ακραία ανορθολογική δοξασία, έτσι; Μην αρχίσουμε με γλουτένες, θετικές ενέργειες, τοξικές αύρες και όλες αυτές τις μαλακίες που σε οποιοδήποτε τμήμα HR χτυπάνε 90% και βάλε.

Ο μηχανισμός είναι πάρα πολύ απλός: αν δουλεύεις στη βιομηχανική παραγωγή που εφαρμόζεις καθημερινά τις αρχές της φυσικοχημείας και των μαθηματικών σε απτά πράγματα, προφανώς αδυνατίζει η πίστη σε υπερφυσικές παράλογες μαλακίες (και αυξάνεται η ζήτηση για ακόμα περισσότερη φυσικοχημεία κλπ στην εκπαίδευση και την έρευνα). Αν δουλεύεις με αφηρημένες απατεωνιές κοιτώντας βασικά να ξεγελάσεις τους πελάτες σου ώστε να πιστέψουν πράγματα που δεν είναι αλήθεια, το ίδιο ακριβώς mindset γίνεται η μόδα του κόσμου σου.

Αυτό λέω, 30 χρόνια δεν είναι καθόλου λίγα. Γιατί άφησε τόσο λίγη κουλτούρα πίσω της;

Κοίτα κι εγώ δεν έχω σε τεράστια υπόληψη τις πωλήσεις και το εμπόριο, για μένα αυτά είναι κενά που γεμίζουν αυτόματα από μόνα τους όταν υπάρχουν λεφτά και αδειάζουν όταν δεν υπάρχουν, δεν είναι παραγωγικές ανθρώπινες δραστηριότητες. Παρόλα αυτά παγκόσμια η κυρίαρχη εταιρική κουλτούρα, και σ'αυτούς τους κλάδους, είναι πανομοιότυπη με τους βιομηχανικούς. Ορθολογισμός, ευθύνη, έλεγχος. Στην Ελλάδα παρόλα τα 30 χρόνια βιομηχανίας η κυρίαρχη εταιρική κουλτούρα και ηγεσία εξακουλουθεί να είναι βασικά γιδογαμική από την έβγα της γειτονιάς μέχρι το υπουργείο οικονομικών.

Η νοοτροπία που επικρατεί σε όλους τους κλάδους παγκοσμίως είναι "Κέρδος εδω και τώρα", όλα τα άλλα πάνε περίπατο. Καπιταλισμός λέγεται αυτό το πράγμα, τώρα αν γίνεται με στυλ πανεπιστημίου ή Αχιλλέα Μπέου είναι δευτερεύον

[Ντρές]

Ήταν και θέμα πολιτικών επιλογων αλλα κυριώς θεωρω θεμα επιλογών και συμφερόντων των κεφαλαιούχων της κάθε εποχής. Μετα το δευτερο παγκόσμιο πόλεμο τεθηκε το ζήτημα τι είδους αναπτυξη θα επικρατουσε. Ο Βαρβαρέσος προέκρινε και πρότεινε την αναπτυξη βιομηχανίας και αγροτικής παραγωγης αλλα τελικα επικράτησε η ενισχυση της ναυτιλίας και των εφοπλιστων πάρα η ενίσχυση της βαριας βιομηχανίας και των βιομηχάνων. Αντίστοιχες προτάσεις εκανε και ο Μπάσης (που τον πιάσανε μετα με τον Μπελογιάννη και πήγε άκλαφτος) Μου φαίνεται ότι είχε γράψει βιβλίο με τίτλο η Βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα ή κάτι τέτοιο.
Ουσιαστικά επικράτησε μετα το μοντέλο ναυτιλία- ελαφρά βιομηχανία (για καταναλωτικά είδη) και στην συνέχεια τουρισμός.
Απο την άλλη πλευρα βέβαια για να αναπτυχθεί βαριά βιομηχανία χρειάζονταν αρκετό επενδυτικό κεφάλαιο και δεν παρήγαγε τόσο άμεσο κέρδος (παρότι βάζει τις βάσεις μιας ισχυρής οικονομίας). Επίσης χρειάζονταν υποδομές που σε καμία περίπτωση οι κεφαλαιούχοι δεν μπορούσαν (και δεν ήθελάν) να δημιουργήσουν Για αυτό μερικές δραστηριότητες τις παραδώσανε πίσω στο κράτος να βγαλει αυτό το φίδι απο την τρύπα.
Χαρακτηριστικό παραδειγμα η ΟΥΛΕΝ και οι ιδιωτικές εταιρείες ηλεκτρικής ενέργειας. Δεν είχαν καμία δυνατότητα αλλα και ουτε τη θεληση να ηλεκτροδωτησουν όλη την Ελλάδα κολόνα τη κολόνα πραγμα που απαιτούσε τεράστια κεφάλαια χωρις άμεση απόδοση. Η ικανότητα τους έφτανε να ηλεκτροδοτήσουν Αθηνα Θεσσαλονίκη , αντε και καμια Πάτρα . Οπότε το ανέλαβε το κράτος μέσω της ΔΕΗ απο την δεκαετία του 50. Τωρα που εχει δίκτυο μεχρι και στην Κολοπετινίτσα ξαναμπήκαν στο παιχνίδι και βγάζουν φράγκα

[Chilloutbuddy]

Ορθολογισμός, ευθύνη, έλεγχος.

Εγώ δεν έχω δει κάτι τέτοιο, ειδικά στις υπηρεσίες και ειδικά από τα πρώτα 2 σκαλιά του μάνατζμεντ και πάνω. Πρόκειται περί απατεώνων. Ο λόγος που οι περισσότεροι πάσχουν από impostor syndrome είναι ότι όντως θα έπρεπε να καθαρίζουν τουαλέτες και έχουν καταφέρει να ξεγελάσουν τον κόσμο.

Ντάξει δεκτό. Εγώ έχω, επανειλημμένα, αλλά όχι στην Ελλάδα. Μπορεί να έτυχε, δεν έχω δουλέψει παντού.

Αντίθετα έχω δουλέψει σε Ελληνικότατη εταιρία στο εξωτερικό, 100% μηχανικοί όλοι από πάνω μέχρι κάτω, xpats από Ελλάδα, με μητρική στην Ελλάδα. Χτίζανε πράματα στο εξωτερικό. Και ενώ έβλεπες τα παιδιά ήταν μια χαρά όταν τους έπιανες έναν προς έναν, όλοι μαζί συνολικά σαν εταιρία ήταν ένα γαμημένο αποτυχημένο πράμα με ξεπερασμένα τα όρια της χρεωκοπίας.

Αν θες λεπτομέρειες με πμ.

[Maspoli]

Ήταν και θέμα πολιτικών επιλογων αλλα κυριώς θεωρω θεμα επιλογών και συμφερόντων των κεφαλαιούχων της κάθε εποχής. Μετα το δευτερο παγκόσμιο πόλεμο τεθηκε το ζήτημα τι είδους αναπτυξη θα επικρατουσε. Ο Βαρβαρέσος προέκρινε και πρότεινε την αναπτυξη βιομηχανίας και αγροτικής παραγωγης αλλα τελικα επικράτησε η ενισχυση της ναυτιλίας και των εφοπλιστων πάρα η ενίσχυση της βαριας βιομηχανίας και των βιομηχάνων. Αντίστοιχες προτάσεις εκανε και ο Μπάσης (που τον πιάσανε μετα με τον Μπελογιάννη και πήγε άκλαφτος) Μου φαίνεται ότι είχε γράψει βιβλίο με τίτλο η Βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα ή κάτι τέτοιο.
Ουσιαστικά επικράτησε μετα το μοντέλο ναυτιλία- ελαφρά βιομηχανία (για καταναλωτικά είδη) και στην συνέχεια τουρισμός.
Απο την άλλη πλευρα βέβαια για να αναπτυχθεί βαριά βιομηχανία χρειάζονταν αρκετό επενδυτικό κεφάλαιο και δεν παρήγαγε τόσο άμεσο κέρδος (παρότι βάζει τις βάσεις μιας ισχυρής οικονομίας). Επίσης χρειάζονταν υποδομές που σε καμία περίπτωση οι κεφαλαιούχοι δεν μπορούσαν (και δεν ήθελάν) να δημιουργήσουν Για αυτό μερικές δραστηριότητες τις παραδώσανε πίσω στο κράτος να βγαλει αυτό το φίδι απο την τρύπα.
Χαρακτηριστικό παραδειγμα η ΟΥΛΕΝ και οι ιδιωτικές εταιρείες ηλεκτρικής ενέργειας. Δεν είχαν καμία δυνατότητα αλλα και ουτε τη θεληση να ηλεκτροδωτησουν όλη την Ελλάδα κολόνα τη κολόνα πραγμα που απαιτούσε τεράστια κεφάλαια χωρις άμεση απόδοση. Η ικανότητα τους έφτανε να ηλεκτροδοτήσουν Αθηνα Θεσσαλονίκη , αντε και καμια Πάτρα . Οπότε το ανέλαβε το κράτος μέσω της ΔΕΗ απο την δεκαετία του 50. Τωρα που εχει δίκτυο μεχρι και στην Κολοπετινίτσα ξαναμπήκαν στο παιχνίδι και βγάζουν φράγκα

Ο Βαρβαρέσος πρότεινε την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής και της ελαφράς βιομηχανίας. Όχι της βαριάς. Η άποψη του δεν επικράτησε.

[Leporello]

Εγώ δεν έχω δει κάτι τέτοιο, ειδικά στις υπηρεσίες και ειδικά από τα πρώτα 2 σκαλιά του μάνατζμεντ και πάνω. Πρόκειται περί απατεώνων. Ο λόγος που οι περισσότεροι πάσχουν από impostor syndrome είναι ότι όντως θα έπρεπε να καθαρίζουν τουαλέτες και έχουν καταφέρει να ξεγελάσουν τον κόσμο.

Ντάξει δεκτό. Εγώ έχω, επανειλημμένα, αλλά όχι στην Ελλάδα. Μπορεί να έτυχε, δεν έχω δουλέψει παντού.

Αντίθετα έχω δουλέψει σε Ελληνικότατη εταιρία στο εξωτερικό, 100% μηχανικοί όλοι από πάνω μέχρι κάτω, xpats από Ελλάδα, με μητρική στην Ελλάδα. Χτίζανε πράματα στο εξωτερικό. Και ενώ έβλεπες τα παιδιά ήταν μια χαρά όταν τους έπιανες έναν προς έναν, όλοι μαζί συνολικά σαν εταιρία ήταν ένα γαμημένο αποτυχημένο πράμα με ξεπερασμένα τα όρια της χρεωκοπίας.

Αν θες λεπτομέρειες με πμ.

Ακριβώς το ίδιο έχω συναντήσει σε γαλλική εταιρεία που δούλεψα στην Ελλάδα: μεγάλο ταλέντο, Master και PhD σε αφθονία, αλλά σύνολο αποτυχημένο.

[Chilloutbuddy]

Ακριβώς το ίδιο έχω συναντήσει σε γαλλική εταιρεία που δούλεψα στην Ελλάδα: μεγάλο ταλέντο, Master και PhD σε αφθονία, αλλά σύνολο αποτυχημένο.

μπορεί, τυχαίνει, κι εγώ δούλεψα καναδυό χρόνια στη Λαφάρζ που είπες πριν και δε μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα. Τώρα πάλι σε γαλλική δουλεύω και είναι πολύ πιό γάτοι. Αλλά σε κάθε περίπτωση ρε συ, συνολικά δε μπορείς να συγκρίνεις γαλλικές εταιρίες με ελληνικές. Οι άνθρωποι έχουνε βγάλει από αναπτήρες μπικ μέχρι κονκόρντ και είναι κορυφή σε τόσους κλάδους.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Μιά επιχείρηση που επιβιώνει για δεκαετίες είναι πετυχημένη. Τα επιμέρους παραπονάκια είναι δευτερεύοντα.

[Chilloutbuddy]

Μιά επιχείρηση που επιβιώνει για δεκαετίες είναι πετυχημένη. Τα επιμέρους παραπονάκια είναι δευτερεύοντα.

Πρώτο έτος μάρκετινγκ, Ιορδάνης Λαδόπουλος, "Κριτική της μεγιστοποιήσεως του κέρδους σαν στόχου επιχειρησιακής συμπεριφοράς"

Αυτά τα γράφανε το 80 ρε φίλε.

[Αρχέλαος]

METROPOL από capital.gr
Ο σχολιαστής είναι επώνυμος, επιτυχημένος επί δεκαετίες στο εμπόριο υφασμάτων και θα λέγαμε μεταξύ κέντρου και κεντροδεξιάς, θα το δείτε και στην παράθεση.
https://www.capital.gr/forum/thread/630 ... Id=6302330

Εν ολίγοις ομολογεί ότι η κλωστοϋφαντουργία βρέθηκε απροετοίμαστη στον διεθνή ανταγωνισμό ενόψει ΕΟΚ.
Οι δασμοί που επιβάλλονταν για να προστατέψουν τις επιχειρήσεις αυτές δημιούρηγσαν στρεβλώσεις με αποτέλεσμα ενίοτε μην καταβάλλονται οι αναγκαίες προσπάθειες βελτιώσεως της ποιότητας των προϊόντων και να μη γίνει αντιληπτό ότι οι τιμές δεν είναι ανταγωνιστικές διεθνώς.
Έτσι η κλωστοϋφαντουργία ήταν εσωστρεφής πουλώντας κυρίως στο εσωτερικό και στο εξωτερικό πωλούσε με κρατική επιδότηση.
Αναφέρει το Ντενιμ(μπλου τζην) που η τιμή πώλησης ήταν κάτω του κόστους.

https://www.capital.gr/forum/thread/626 ... Id=6261620

Εδώ αναφέρει και στις στρεβλώσεις από μεριάς του κράτους καθώς και στην κουλτούρα αλλά επισημαίνει και πως λόγω δασμών ο έλληνας καταναλωτής δεν είχε τη δυνατότητα να γνωρίσει την αξία κάποιου εισαγόμενου καθώς ήταν απαγορευτική η τιμή του.



Συνεχίζω την εξιστόρηση μου σχετικά με την Πειραϊκή-Πατραϊκή. Οι ιθύνοντες θεωρούσαν ότι ευθύνεται η διεθνής κρίση,ο ακριβός δανεισμός απο το τραπεζικό σύστημα,ο υψηλός πληθωρισμός,οι υψηλές τιμές των πρώτων υλών,η κακή συναλλαγματική πολιτική,η πτώση της ζήτησης στην εσωτερική αγορά και η απότομη αύξηση του εργατικού κόστους στο οποίο συμπεριλαμβανόταν η αύξηση ημερομισθίου για τις γυναίκες.
Ο δανεισμός της είχε φθάσει στα 24,5 δις δραχμές.
Τα ίδια κεφάλαια ήταν στο 25% και το 75% αποτελούσαν τα ξένα κεφάλαια,δηλαδή τα δάνεια απο την Εθνική και τράπεζες του εξωτερικού.
Με απλά λόγια,βασικός μέτοχος της ήταν η κρατική Εθνική τράπεζα!
Η οποία θα έπρεπε να προβεί σε γενναία αύξηση μετοχικού κεφαλαίου,πράγμα που έγινε.

Πάμε και στο παράδειγμα της ΛΑΡΚΟ:
Η διεθνής κρίση στην αγορά νικελίου την κατέστησε προβληματική καταγράφοντας μεγάλα χρέη τόσο προς το χρηματοπιστωτικό σύστημα αλλα και προς τη ΔΕΗ.
Περίπου 7 δις δραχμές στα δάνεια και 500 εκατομμύρια δραχμές για οφειλές προς το δημόσιο.
Έτσι,γύρω στο 1981-82 και ενόψει της διακοπής της λειτουργίας της παρενέβη το κράτος μετοχοποιώντας μεγάλο μέρος των χρεών της.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Μιά επιχείρηση που επιβιώνει για δεκαετίες είναι πετυχημένη. Τα επιμέρους παραπονάκια είναι δευτερεύοντα.

Πρώτο έτος μάρκετινγκ, Ιορδάνης Λαδόπουλος, "Κριτική της μεγιστοποιήσεως του κέρδους σαν στόχου επιχειρησιακής συμπεριφοράς"

Αυτά τα γράφανε το 80 ρε φίλε.

Οι περισσότεροι επιστήμονες ανεξαρτήτως πολιτικών φρονημάτων θεωρούν πως ο Νο1 στόχος μιάς επιχείρησης είναι η μεγιστοποίηση της αξίας των
μετοχών της. Υπάρχουν βέβαια και οι θεωρητικές προσεγγίσεις όπως εκείνη της Εταιρικής Ηθικής που ερευνούν κατά πόσον ο προαναφερθείς στόχος
μπορεί να συμβαδίζει με την ικανοποίηση των συμφερόντων των "ενδιαφερόμενων ομάδων" όπως οι εργαζόμενοι π.χ ή εν γένει με τις ηθικές νόρμες
μίας κοινωνίας. Σε κάθε περίπτωση πάντως δεν αμφισβητείται γενικότερα ότι η μεγιστοποίηση της αξίας των μετοχών αποτελεί το βασικό στόχο της επιχείρησης.
Στον εξωπανεπιστημιακό κόσμο, η αξία των μετοχών επηρεάζεται κατά κύριο λόγο από τα κέρδη, κάποιες φορές μπορεί να συμβεί ένα γεγονός όπως
κάποιο ατύχημα που οδηγεί τη τιμή της μετοχής στα τάρταρα αλλά ακόμη και τότε οι επενδυτές σκέφτονται ότι η επιχείρηση τα σκάτωσε και θα έχει
ζημιές.Από τη στιγμή που μιά επιχείρηση λειτουργεί με τέτοιο τρόπο ώστε να βγάζει κέρδη και να παραμένει ζωντανή, επιβραβεύεται από την αγορά,
από εκεί και πέρα είναι αναπόφευκτο ότι θα υπάρχουν παραπονάκια και αιτιάσεις από εδω και από εκεί. Είναι μιά φάση σα το στρατό όπου όλοι μας
έχουμε προτάσεις για το πως θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα αλλά τις λέμε για να τις ακούσουμε μόνο εμείς. Ο στρατός είναι εκεί για πάρα
πολλά χρόνια και λειτουργεί ομαλά, το ίδιο ισχύει και για τις εν λειτουργία επιχειρήσεις. Εξάλλου , αυτοί που βάζουν τα λεφτά τους σε μιά επιχείρηση γνωρίζουν άμα δουλεύει αποτελεσματικά σα σύνολο.

Υ.Γ Ασφαλώς υπάρχει και το ενδεχόμενο να ανατραπούν τα δεδομένα και μιά επιχείρηση που είναι αποτελεσματική σήμερα να μην είναι αύριο. Στο
βαθμό όμως που η επιχείρηση στην οποία δούλεψες συνεχίζει να λειτουργεί, σημαίνει πως είναι αποτελεσματική άρα και πετυχημένη.