Α : ΑΘΕΟΙ : η Ποιότητα κ η Πίστη τους ......

[mrx0]

γουστάρω σουρεάλ διαλόγους

επ πρόσεχε εσύ, με ρέγουλα το κρασάκι!!

[Nandros]

Τελικά είχε επιτυχία το φανερό δείπνο των άθεων;

Ηλίθια συμπεριφορά κατά την γνώμη μου.
Κάτι αντίστοιχο με τα γκέι πράιντς.
Αμφότερα γίνονται με μόνο σκοπό να προκαλέσουν.
.

[nik_killthemall]

@ mrx0

Νομίζω μαν πως το έχουμε χάσει λίγο ...

έγραψα αυτό :

Απο κει και πέρα ουσιαστική διαφορά υπάρχει απ'την οπτική του θρήσκου :

Ο οποίος δεν θα αναγνωρίσει σε κάποιον τον αντίλογο στο 3, τον αντίλογο δηλ. για την μη δυνατότητα αλληλεπίδρασης με τον θεό γιατί αν το κάνει θα προδώσει πιο εύκολα το γεγονός πως ο θρήσκος ταυτίζει τον ανθρώπινο λόγο του που μαρτυρεί την αλληλεπίδραση, με τον λόγο του θεού. Γι'αυτόν τον λόγο ο θρήσκος, κάποιον που θα διαφωνήσει με το 3 θα τον κατατάταξει αυτόματα και βολικά σαν κάποιον που αμφισβητεί το 1 (και όχι σαν κάποιον που αμφισβητεί μόνο το 3), δηλ. σαν κάποιον που αμφισβητεί την ύπαρξη του θεού του και όχι μόνο την μαρτυρία του για την αλληλεπίδραση με αυτόν, αντλώντας και ταυτόχρονα φανατισμό από το γεγονός πως ο αντίλογος δεν είναι απλά εχθρός της μαρτυρίας του, αλλά πρωτίστως εχθρός της ύπαρξης του θεού του ! Ακριβώς αυτό έγινε και με τον Επίκουρο και με όλους μετά από αυτόν.

Από την οπτική τώρα του άθεου δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά, ένας άθεος που λέει πως δεν υπάρχει θεός, με έναν άθρησκό αγνωστικιστή που λέει μπορεί να υπάρχει, μπορεί και όχι, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν τον αντιλαμβανόμαστε και δεν αλληλεπιδράμε μαζί του, είναι το ίδιο, πολύ απλά γιατί ένας θεός έχει νόημα για τον άνθρωπο όχι από την στιγμή που υπάρχει, αλλά από την στιγμή που ο άνθρωπος τον αντιλαμβάνεται και αλληλεπιδρά (συναλλάσεται) μαζί του ! Ωστόσο αυτό το σημείο που θα καταρράκωνε και θα αποκάλυπτε το αρχαίο παιχνίδι των θρήσκων, ο σύγχρονος άθεος δεν το αντιλαμβάνεται και δέχεται άκριτα την προπαγάνδα ουσιαστικά του θρήσκου.

Μου απάντησες :

Οκ, σε αυτό που όμως έχω αντίρρηση είναι η αιτιολόγησή σου πως δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά, η οποία στηρίζεται στο "ένας θεός έχει νόημα για τον άνθρωπο όχι από την στιγμή που υπάρχει, αλλά από την στιγμή που ο άνθρωπος τον αντιλαμβάνεται και αλληλεπιδρά (συναλλάσεται) μαζί του". Άποψη σου είναι αυτή, έτσι; Θέλω να πω, δεν αξιώνεις κατίσχυση σε αυτό, ή όχι; Τι έχει νόημα και τι δεν έχει νόημα.

Αυτήν ακριβώς την αιτιολόγηση στην οποία φέρνεις αντίρρηση, την έδωσα όταν περιέγραφα αυτό που κατά τη γνώμη μου, θα ήταν η οπτική απτη μεριά του άθεου ο οποίος εξετάζει έναν άθρησκο αγνωστικιστή για να δει αν είναι ισοδύναμος με αυτόν !

Οπότε όταν σε ρωτάω στη συνέχεια "ποιο ακριβώς είναι το νόημα για τους ανθρώπους από έναν υπαρκτό μεν θεό, τον οποίο όμως δεν μπορούν να τον αντιληφθούν και να συναλλαχθούν μαζί του", προφανώς εννοώ πως αυτός που έδωσε απάντηση στο 2 πως δεν μπορεί να τον αντιληφθεί (δηλ. ο άθρησκος αγνωστικιστής), αυτός και μόνον αυτός, προφανώς δεν βρήκε καμιά λογική αναγκαιότητα για αυτό, δηλ. δεν ικανοποιήθηκε καν το έξτρα κριτήριο - ερμηνεία που δίνεις στην φράση "αντίληψη πως ο θεός υπάρχει" !
Αν είχε βρει προφανώς λογική αναγκαιότητα ώστε ο θεός να υπάρχει που για σένα αυτό σημαινει αντίληψη του θεού, ε τότε δεν θα ήταν άθρησκος αγνωστικιστής αλλά θρήσκος ! Άρα το ερώτημα μου παραμένει χωρίς να έχει αλλάξει τίποτα και χωρίς να χρειάζεται να ξαναξεκινήσουμε απτην αρχή δηλ.

"ένας θεός ποιο νόημα έχει για τον άνθρωπο (άθρησκο αγνωστικιστή) από την στιγμή που ο άνθρωπος αυτός (ο άθρησκος αγνωστικιστής) ΔΕΝ τον αντιλαμβάνεται (δεν βρίσκει την λογική αναγκαιότητα που εσύ βρίσκεις) και ΔΕΝ αλληλεπιδρά (συναλλάσεται) μαζί του ? "

Αν σε αυτό το ερώτημα απάντησεις πως ένας τέτοιος τύπος μάλλον δεν βρίσκει κάποιο νόημα, τότε ισχύει πως αθρησκος αγνωστικιστής <=> άθεος ! (η μαθηματική ισοδυναμία <=> )

Προφανώς το ερώτημα αυτό δεν έχει καμιά ισχύ για κάποιον θρήσκο ο οποίος θα έχει ικανοποιήσει τη λογική αναγκαιότητα, κριτήρια, εμπειρίες κλπ και θα δέχεται και πως αντιλαμβάνεται τον θεό και πως επιδρά μαζί του κλπ ...

(Ότι έγραψα για τον Επίκουρο τον οποίο έφερα σαν παράδειγμα ήταν απλά οι θέσεις του, χωρίς την αιτιολόγηση για τις οποίες τις υιοθετούσε αυτές. Προφανώς δεν είχε βρεί καμιά αναγκαιότητα, αντιπαθούσε κάθε έννοια της αναγκαιότητας, αλλά δεν είναι επι του παρόντος οι αιτιολογήσεις των θέσεων και ειδικά του Επίκουρου, ειδικά όταν δεν μπορούμε να βγάλουμε άκρη στους ορισμούς των βασικών θέσεων)

[nik_killthemall]

Τελικά είχε επιτυχία το φανερό δείπνο των άθεων;

Ηλίθια συμπεριφορά κατά την γνώμη μου.
Κάτι αντίστοιχο με τα γκέι πράιντς.
Αμφότερα γίνονται με μόνο σκοπό να προκαλέσουν.
.

+1

[Υδράργυρος]

Εχω φιλους αθεους
Να μην προκαλουν με τη συμπεριφορα τους
Να μη ζητανε "παραλογα" πραματα

[ΓΑΛΗ]

Είναι όπως με τον Επίκουρο που έλεγες, αυτός φαίνεται να είχε δεχτεί τη λογική αναγκαιότητα του να υπάρχουν θεοί, αλλά θεωρούσε πως δεν μπορούσε να υπάρχει αλληλεπίδραση μαζί τους: μα αν δεν υπάρχει καμία αλληλεπίδραση, τότε πώς μπορούμε να γνωρίζουμε πως υπάρχουν, ιν δε φερστ πλεις; -> παράδοξο, άκυρο λογικά. Πώς το έλυσε ο Επίκουρος το παράδοξο αυτό; Δε γνωρίζω, αλλά αυτό που λέω εγώ είναι πως αν πεις πως η ύπαρξη θεού/θεών κρίνεται λογικά, υπεραισθητά ας πούμε, ενώ η αλληλεπίδραση αισθητά/φυσικά, τότε χωράνε και οι δυο προτάσεις, χωρίς να δημιουργείται κανένα παράδοξο και αντίφαση, διότι είναι σε άλλη σφαίρα που δρα η καθεμιά από δαύτες, η πρώτη στη σφαίρα της λογικής και η δεύτερη σε αυτή της φύσης..

Επιχειρώ μία προσέγγιση με αντίστοιχο κόκκινο και μπλέ χρώμα

Κατά τη γνώμη μου ο Επίκουρος ήταν ένας άθεος που είχε δεχτεί τη λογική αναγκαιότητα αποδοχής της ψευδαίσθησης της ύπαρξης θεών και επιχείρησε μια χρυσή τομή αποδεχόμενος τυπικώς την ύπαρξη των θεών αλλά συνιστώντας εμμέσως την αποστασιοποίηση από αυτούς.

Με τον ίδιο τρόπο αντιλαμβάνομαι το "Συν Αθηνά και χείρα κίνει."

Ας μην ξεχνάμε, ότι άλλο αυτό που σκέφτεται ο οποιοσδήποτε φιλόσοφος (ειδικώς του διαμετρήματος των αρχαίων) και άλλο ο τρόπος που θα πρέπει να το εκφράσει ώστε να διατηρηθεί το εύρρυθμον μιας κοινωνίας.

[mrx0]

@ mrx0

Νομίζω μαν πως το έχουμε χάσει λίγο ...

χαχα ναι, να το μαζέψουμε λιγάκι...

Αυτήν ακριβώς την αιτιολόγηση στην οποία φέρνεις αντίρρηση, την έδωσα όταν περιέγραφα αυτό που κατά τη γνώμη μου, θα ήταν η οπτική απτη μεριά του άθεου ο οποίος εξετάζει έναν άθρησκο αγνωστικιστή για να δει αν είναι ισοδύναμος με αυτόν !

σωστά!

Οπότε όταν σε ρωτάω στη συνέχεια "ποιο ακριβώς είναι το νόημα για τους ανθρώπους από έναν υπαρκτό μεν θεό, τον οποίο όμως δεν μπορούν να τον αντιληφθούν και να συναλλαχθούν μαζί του", προφανώς εννοώ πως αυτός που έδωσε απάντηση στο 2 πως δεν μπορεί να τον αντιληφθεί (δηλ. ο άθρησκος αγνωστικιστής), αυτός και μόνον αυτός, προφανώς δεν βρήκε καμιά λογική αναγκαιότητα για αυτό, δηλ. δεν ικανοποιήθηκε καν το έξτρα κριτήριο - ερμηνεία που δίνεις στην φράση "αντίληψη πως ο θεός υπάρχει" !
Αν είχε βρει προφανώς λογική αναγκαιότητα ώστε ο θεός να υπάρχει που για σένα αυτό σημαινει αντίληψη του θεού, ε τότε δεν θα ήταν άθρησκος αγνωστικιστής αλλά θρήσκος !

Σωστά, ο άθρησκος αγνωστικιστής δε βρήκε λογική αναγκαιότητα στην ύπαρξη του θεού. Αλλά δε βρήκε επίσης λογική αναγκαιότητα ούτε στη μη ύπαρξη του θεού, κάτι που έκανε ο άθεος. Αυτό δε διαχωρίζει άλλωστε τον έναν από τον άλλον;

Άρα το ερώτημα μου παραμένει χωρίς να έχει αλλάξει τίποτα και χωρίς να χρειάζεται να ξαναξεκινήσουμε απτην αρχή δηλ.

"ένας θεός ποιο νόημα έχει για τον άνθρωπο (άθρησκο αγνωστικιστή) από την στιγμή που ο άνθρωπος αυτός (ο άθρησκος αγνωστικιστής) ΔΕΝ τον αντιλαμβάνεται (δεν βρίσκει την λογική αναγκαιότητα που εσύ βρίσκεις) και ΔΕΝ αλληλεπιδρά (συναλλάσεται) μαζί του ? "

Αν σε αυτό το ερώτημα απάντησεις πως ένας τέτοιος τύπος μάλλον δεν βρίσκει κάποιο νόημα, τότε ισχύει πως αθρησκος αγνωστικιστής <=> άθεος ! (η μαθηματική ισοδυναμία <=> )

ναι οκ, η ερώτηση παραμένει η ίδια, με τις επιπλέον απαραίτητες διευκρινήσεις.

Ωραία, αφού τα λύσαμε κάπως, να σου απαντήσω. Για τον άθεο, λίγο-πολύ τα ξέρουμε, δε βρίσκει την ύπαρξη θεού/θεών λογικά δυνατή και ισχύουσα. Σε αντίθεση ο ένθεος, τη βρίσκει. Ο αγνωστικιστής; Αυτός είναι λίγο πιο περίεργος από τους άλλους δυο, γιατί ούτε τη βρίσκει ούτε δεν τη βρίσκει. Και μπορούμε μετά να τους χωρίσουμε σε κατηγορίες, ανάλογα με το πώς διαχειρίζονται αυτή την ... αντινομία, ή μπλέξιμο καλύτερα. Από αυτή την κατηγοριοποίηση θα εξαρτηθεί άλλωστε και η απάντηση στο ερώτημα. Αν ας πούμε ο αγνωστικιστής έχει βάλει το ερώτημα της ύπαρξης θεότητας σε μόνιμο πάγο, είτε γιατί δεν τον ενδιαφέρει άλλο είτε γιατί έκρινε πως ποτέ δε θα βρει απάντηση, τότε δεν ξέρω τι νόημα θα έχει για αυτόν ο θεός, αλλά πάντως το νόημα θα είναι ισοδύναμο με αυτό του άθεου. Αν όμως τον απασχολεί συνεχώς, αγωνιά, τότε μάλλον δίνει πολύ μεγάλο νόημα στον θεό, έστω και έμμεσα, από τη στιγμή που περνά πολλές ώρες συλλογιζόμενος. Αυτά είναι τα δύο άκρα, σίγουρα υπάρχουν και όλες οι ενδιάμεσες καταστάσεις. Οπότε, εκτός από τον αγνωστικιστή->άθεο που είναι το ένα άκρο του αγνωστικισμού, όλοι οι υπόλοιποι δίνουν κάποιο νόημα μεγαλύτερο από έναν άθεο.

Προφανώς το ερώτημα αυτό δεν έχει καμιά ισχύ για κάποιον θρήσκο ο οποίος θα έχει ικανοποιήσει τη λογική αναγκαιότητα, κριτήρια, εμπειρίες κλπ και θα δέχεται και πως αντιλαμβάνεται τον θεό και πως επιδρά μαζί του κλπ ...

Προφανώς όχι, για τον ίδιο, αν και θα μπορούσε να το απαντήσει μπαίνοντας στη θέση του άλλου.


Αλλά τι λέμε, τώρα άρχισα να συνειδητοποιώ πως όλα αυτά, ο άθεος ή ένθεος της διπλανής πόρτας δεν τα σκέφτονται καν. Οι λόγοι που υποστηρίζουν την ύπαρξη θεότητας ή μη είναι λιγότερο αναλυτικοί, στους οποίους υπεισέρχονται και ψυχολογικοί/συναισθηματικοί λόγοι. Οπότε για ποιους συζητάμε;

[mrx0]

Είναι όπως με τον Επίκουρο που έλεγες, αυτός φαίνεται να είχε δεχτεί τη λογική αναγκαιότητα του να υπάρχουν θεοί, αλλά θεωρούσε πως δεν μπορούσε να υπάρχει αλληλεπίδραση μαζί τους: μα αν δεν υπάρχει καμία αλληλεπίδραση, τότε πώς μπορούμε να γνωρίζουμε πως υπάρχουν, ιν δε φερστ πλεις; -> παράδοξο, άκυρο λογικά. Πώς το έλυσε ο Επίκουρος το παράδοξο αυτό; Δε γνωρίζω, αλλά αυτό που λέω εγώ είναι πως αν πεις πως η ύπαρξη θεού/θεών κρίνεται λογικά, υπεραισθητά ας πούμε, ενώ η αλληλεπίδραση αισθητά/φυσικά, τότε χωράνε και οι δυο προτάσεις, χωρίς να δημιουργείται κανένα παράδοξο και αντίφαση, διότι είναι σε άλλη σφαίρα που δρα η καθεμιά από δαύτες, η πρώτη στη σφαίρα της λογικής και η δεύτερη σε αυτή της φύσης..

Επιχειρώ μία προσέγγιση με αντίστοιχο κόκκινο και μπλέ χρώμα

Κατά τη γνώμη μου ο Επίκουρος ήταν ένας άθεος που είχε δεχτεί τη λογική αναγκαιότητα αποδοχής της ψευδαίσθησης της ύπαρξης θεών και επιχείρησε μια χρυσή τομή αποδεχόμενος τυπικώς την ύπαρξη των θεών αλλά συνιστώντας εμμέσως την αποστασιοποίηση από αυτούς.

Με τον ίδιο τρόπο αντιλαμβάνομαι το "Συν Αθηνά και χείρα κίνει."

Ας μην ξεχνάμε, ότι άλλο αυτό που σκέφτεται ο οποιοσδήποτε φιλόσοφος (ειδικώς του διαμετρήματος των αρχαίων) και άλλο ο τρόπος που θα πρέπει να το εκφράσει ώστε να διατηρηθεί το εύρρυθμον μιας κοινωνίας.

Κρυφο-άθεος λες; Δεν ξέρω, μπορεί!

Πάντως είδες πώς δουλεύει αυτό που λέει ο νικ; Η μη αλληλεπίδραση ρέπει τα πράγματα και τείνει προς την αθεΐα.

[nik_killthemall]

Καλά το εκκινείς γαλή αλλά δεν ξέρω αν θα βοηθηθούμε ή θα μπλεχτούμε περισσότερο αν ασχοληθούμε με τον Επίκουρο που απλά έφερα ως παράδειγμα για ένα και μόνο χαρακτηριστικό αντιμετώπισής του από την θρησκεία.

Καταρχάς οι θεοί του Επίκουρου δεν είχαν καμία σχέση (και επομένως δεν επινοήθηκαν για να δώσουν τις απαντήσεις που δίνει ο) σημερινός ένας θεός των θρήσκων ή ο ένας Σχεδιαστής των Στωϊκών ή οι θεοί του 12θεου κλπ. άρα δεν ξέρω αν θα βοηθήσει να αναφέρουμε τις αιτιολογήσεις του Επίκουρου αφού γι'αυτόν θεός ήταν κάτι άλλο.
Οι θεοί του Επίκουρου δεν ήταν δημιουργοί του σύμπαντος (δεν επινοήθηκαν δηλ. για να δώσουν απάντηση στο ερώτημα ποιος μας έφτιαξε), δεν είχαν βούληση και ηθικό κώδικα να προσφέρουν στους ανθρώπους αφού δεν ασχολούνταν και δεν αλληλεπιδρούσαν με τους ανθρώπους, δεν είχαν θεία πρόνοια να προσφέρουν στο σύμπαν, δεν επικοινωνούσαν με τους ανθρώπους με οιωνούς, είδωλα, σπλάχνα, μαντείες, σημάδια, επίλεκτους προφήτες, μεσσίες κλπ δεν οργίζονταν με τους ανθρώπους ούτε και χαίρονταν με αυτούς, γιατί αυτά είναι γνωρίσματα αδύναμων όντων, αλλά αντίθετα ήταν όντα τέλεια, αιώνια, άφθαρτα σε κατάσταση μόνιμης αταραξίας τα οποία όμως υπάκουαν και αυτά στους νόμους του αιώνιου σύμπαντος, φυσικούς νόμους που δεν μπορούσαν να αψηφήσουν.
Ο λόγος που ανάγκασε τον Επίκουρο να θεωρήσει την ύπαρξη αυτών των θεών ήταν το γεγονός πως κατά τον Επίκουρο όλοι οι άνθρωποι έχουν την ιδέα και την παράσταση του θεού στον νου τους εκ γενετής, άρα κατά τον Επίκουρο θα έπρεπε να είναι υπαρκτές οντότητες την τελειότητα και αταραξία των οποίων οι άνθρωποι θα πρέπει να την έχουν σαν στόχο.

Εν ολίγοις ο Επίκουρος ήταν μια χαρά ένθεος ως προς την ύπαρξη θεών και τα κριτήρια για τον θεό και την αντίληψή του, τα έκρινε ο ίδιος κατά την δικιά του θεώρηση δείχνοντας πως αυτά τα κριτήρια δεν είναι συγκεκριμένα και δεν μπορούν να υπαγορευτούν από κανέναν, από την στιγμή που αποκλείεται η αλληλεπίδραση !

Ωστόσο οι θρησκείες τον κατέταξαν ως άθεο, όχι γιατί ήταν άθεος, αλλά καθαρά προπαγανδιστικά, γιατί εμπόδιζε τη σύλληψη των θρησκειών οι οποίες δεν εδράζουν στην ύπαρξη και μόνο του θεού, αλλά στην αλληλεπίδραση (συναλλαγή) με αυτόν, εκμεταλλευόμενες τον άλλο μεγάλο πόνο των ανθρώπων που ο Επίκουρος πολέμησε, τον φόβο του θανάτου !

Δε νομίζω πως χρειάζεται να αναφερθουμε περαιτέρω στον Επίκουρο, θα βγούμε οφ τόπικ ...


(Εδώ να διευκρινήσω κάτι κυρίως για τον mrx0 για να μην ανακυκλωθούμε πάλι : η διαφορά μεταξύ άθεου και ενθεου άθρησκου (όπως ο Επίκουρος) είναι υπαρκτότατη και ορατή ΜΟΝΟ για έναν θρήσκο ο οποίος έχει καταφέρει να φτάσει στο νούμερο 3 της πολύ ωραίας διαδοχικής θεώρησης ερωτημάτων που είχες αριθμήσει ! Η διαφορά μεταξύ άθεου - ενθεου άθρησκου δεν είναι υπαρκτή στην ουσία της για έναν άθεο ο οποίος έχει φτάσει μόνο μέχρι το 1 !
Γιαυτόν ακριβώς τον λόγο λέω πως είναι παράτυπος ένας θρήσκος που καταχωρεί έναν ένθεο άθρησκο ως άθεο)

[ΓΑΛΗ]

Πάντως είδες πώς δουλεύει αυτό που λέει ο νικ; Η μη αλληλεπίδραση ρέπει τα πράγματα και τείνει προς την αθεΐα.

Εξαρτάται από το πως προσλαμβάνουμε την έννοια του ά-θεου.

Η γνώμη μου είναι ότι κάποιες φορές μέσω της αθεϊας μπορεί να προσεγγίσεις με ελεύθερη βούληση τον καθ' εικόνα και ομοίωση θεό σου.

Σ' αυτήν την περίπτωση το στερητικό α στη λέξη δεν αφορά στην απόρριψη του θείου αλλά στην άρνηση υποταγής στο δόγμα που κάποιοι άλλοι άνθρωποι -και όχι θεοί- αποφάσισαν για σένα.

Στην άλλη περίπτωση, το στερητικό α πιθανόν να εκληφθεί και ως αφαίρεση του συνθετικού άνω από τη λέξη άνθρωπος.

Οπότε, δεν μπορώ να εκφέρω σαφή απόψη. Μπορεί ένας άθεος να είναι ένας ριζοσπαστικός ένθεος ή μπορεί να είναι κάποιος που έχει αποδεχθεί ότι είναι ένα ακόμα δίποδο σε έναν πλανήτη, που πρέπει να επιβιώσει χωρίς ιδεολογικά δεκανίκια.

Και οι δύο περιπτώσεις πάντως έχουν ενδιαφέρον.

[Βινόσαυρος]

Ο Αθεος δεν μπορεί να δημιουργήσει θρησκευτικό μίσος...
Ουτε θρησκευτικό πόλεμο...
Ουτε Ιεροεξεταστές...

Αλλά μπορεί να βιάσει, να σκοτώσει, να κλέψει, να εξαπατήσει, να κάνει ότι γουστάρει χωρίς ενοχές, εάν μπορεί βεβαίως. Γιατί να μην τα κάνει; Ας μπορέσει να μαζέψει λεφτά, να πληρώνει παιδάκια να κάνουν τα θελήματά του, να εκμεταλλεύεται καταστάσεις και ανθρώπους, γιατί όχι; Αφού δεν έχει σημασία

Επίσης, ο άθεος, που σημειωτέον δεν μισεί κανένα, μπορεί να προσκαλέσει δείπνο κρεατοφαγίας και να προκαλέσει το θρησκευτικό αίσθημα του άλλου και την πιο ιερή του μέρα να τον κολάσει και να τον συγχύσει... Και κατά την άποψή μου αυτή του η πράξη είναι μια μορφή μίσους.
Γιατί το μίσος έχει πολλές μορφές.

Έπειτα, δεν έχω ακούσει άθεο να κατηγορεί και να σπιλώνει τους Μουσουλμάνους, Βουδιστές, Πίκο πόκο, Κρίσνα κ.α. Αντίθετα, αγωνίζεται με μια μανία θα έλεγα, να αποδείξει πόσο σκάρτοι και οπισθοδρομικοί είναι οι Ορθόδοξοι. Κατά την άποψή μου, αυτός του ο αγώνας βασίζεται σε μια μορφή εμπάθειας.
Γιατί και η εμπάθεια έχει πολλές μορφές.

τι λετε βρε, μια χαρά μαζευόμαστε και χλαπακιάζουμε οι άθεοι όσο διαρκεί η μέρα επί ραμαζανιου

[ΓΑΛΗ]

γουστάρω σουρεάλ διαλόγους

Κι εγώ.

[BILLO]

Οπότε, δεν μπορώ να εκφέρω σαφή απόψη. Μπορεί ένας άθεος να είναι ένας ριζοσπαστικός ένθεος ή μπορεί να είναι κάποιος που έχει αποδεχθεί ότι είναι ένα ακόμα δίποδο σε έναν πλανήτη, που πρέπει να επιβιώσει χωρίς ιδεολογικά δεκανίκια.

Ενα ακομα διποδο που πρεπει να επιβιωσει, πολυ ωραια περιγραφη.
Ο σοβαρος αθεος οφειλει να ειναι ανησυχος και προβληματισμενος ανθρωπος, σεμνος θα ελεγα, μακρια απο υπερβολες και πανηγυρια γιατι πραγματι αυτη η αληθεια ξεδιπλωνεται μπροστα του οταν πραγματικα καταλαβει το τι θα μπορουσε να σημαινει ο ανθρωπος χωρις ενα Θεο απο πανω του. Ειναι σοβαρη πιθανοτητα να ειναι ενα ακομα διποδο, ασημαντο και ανουσιο που κανει το συντομο περασμα του απο τον πλανητη γη και αυτο θελει αντερα για να το καταπιεις σαν ιδεα.

[Βινόσαυρος]

Οπότε, δεν μπορώ να εκφέρω σαφή απόψη. Μπορεί ένας άθεος να είναι ένας ριζοσπαστικός ένθεος ή μπορεί να είναι κάποιος που έχει αποδεχθεί ότι είναι ένα ακόμα δίποδο σε έναν πλανήτη, που πρέπει να επιβιώσει χωρίς ιδεολογικά δεκανίκια.

Ενα ακομα διποδο που πρεπει να επιβιωσει, πολυ ωραια περιγραφη.
Ο σοβαρος αθεος οφειλει να ειναι ανησυχος και προβληματισμενος ανθρωπος, σεμνος θα ελεγα, μακρια απο υπερβολες και πανηγυρια γιατι πραγματι αυτη η αληθεια ξεδιπλωνεται μπροστα του οταν πραγματικα καταλαβει το τι θα μπορουσε να σημαινει ο ανθρωπος χωρις ενα Θεο απο πανω του. Ειναι σοβαρη πιθανοτητα να ειναι ενα ακομα διποδο, ασημαντο και ανουσιο που κανει το συντομο περασμα του απο τον πλανητη γη και αυτο θελει αντερα για να το καταπιεις σαν ιδεα.

ο σοβαρός άθεος με μοιάζει κάπως με τον ευσεβή χριστιανό, να είναι ταπεινός, να κάνει ελεημοσύνη στα κρυφά κτλπ κτλπ
χαλαρώστε λίγο

[wooded glade]

Είναι αδύνατο να αποδείξει κανείς επιστημονικά ότι υπάρχει Θεός αλλά εξ ίσου αδύνατο να αποδείξει ότι δεν υπάρχει, με βάση τις υπάρχουσες εκατέρωθεν ενδείξεις.
Ο Χώουκινγκ ήταν ένα κουμούνι (ίσως λόγω της αναπηρίας του) και έλεγε σάχλες-μάχλες. Σαν μοντελίστας στο galaxy formation ήταν ασυναγώνιστος αλλά όταν τα έμπλεξε με τη θεολογία έλεγε άρες μάρες, ως ήταν επόμενο.

Το θέμα είναι τι κερδίζει ο άθεος με τη στάση του έναντι της θρησκείας ;
Εγώ πιστεύω ότι ο Ροβεσπιέρος κέρδιζε την τυφλή υποταγή της Γαλλικής εθνοσυνελεύσεως. Δεν ήταν ακριβώς άθεος γιατί είχε ιδρύσει μιά δικιά του θρησκεία με τους θεούς της εξοχής, αλλά βασικά ήταν ο πρώτος διδάξας. Καλά τα πήγαινε μέχρι την ώρα που ο λιάρδας ο Σαιν Ζυστ του είπε να γράψει εκείνες τις βλακείες.
Ο άλλος τώρα ο Στάλιν κέρδιζε κι αυτός την τυφλή υπακοή, μιά και οι παπάδες κάποια στιγμή θα γινόντουσαν αντιδραστικοί, θα κατεδίκαζαν τις εκκαθαρίσεις και ποιός ξέρει τι άλλο.
Στη μοντέρνα εποχή το γνωστό αδελφάτο κερδίζει την "ανεξαρτησία της τρύπας", την οποία αλλοιώς δεν θα την κέρδιζαν, ή τουλάχιστον θα τους υποχρέωναν σε τρισεβδομαδιαίες εξετάσεις από το υγειονομικό.