Μη αναγνωσμένη δημοσίευση
από Ελβετός Τραπεζίτης » 25 Ιουν 2018, 04:55
σε κάποια φάση είδα τα δακτυλα του χεριού μου να πάλλονται σαν να ρίχνουν ηλεκτρική εκκένωση και κατόπιν άρχισαν να μεγαλώνουν και να γίνονται μακροστενα σαν του ΕΤ. Μου φάνηκε πολύ αστείο και άρχισα να γελάω, μετα με κατάπληξη κατάλαβα, οτι όπως κοίταγα την απλωμένη παλάμη, οτι μπορώ με το βλέμμα να διαπερνώ την παλάμη και να βλέπω τι βρίσκεται πίσω απο την παλάμη μου - σαν να απόκτησα ξαφνικά βλέμα σαν ακτίνες Χ που όλα τα διαπερνά .
Τιποτα δεν ηταν πλέον όρθιο, ευθύ και σταθερό, Τα πάντα απέκτησαν καμπύλες γραμμές, οι γωνίες εξαφανίστηκαν, και ο χώρος γύρω πάλεται και αποκτα μεταβαλόμενη μορφή. Ηταν πολύ διασκεδαστικό. Ηταν μαύρο σκοτάδι και το μονο φως ηταν το φωτορυθμικό αλλά «υπήρχαν χρώματα» παντού. Χρώματα σε έντονο μπλε που ξαφνικά άλλαζαν σαν ηλεκτρικό ρεύμα ή σαν κεραυνός.
Σε καταπληκτική διάθεση πίναμε και χορεύαμε.
Success is not an end-of-the-road game, it's a never-ending-road game.
