Μη αναγνωσμένη δημοσίευση
από Cavaliere » 17 Ιούλ 2020, 15:37
Στο καινούριο μέρος που μετακομίσαμε, χωριό δηλαδή της πόλης, μένουν πιο δίπλα και μαι οικογένεια, ο άντρας Ρώσος, η γυναίκα του Ουκρανή, και έχουν δύο παιδιά, ο ένας γιος είναι νέος Μαραντόνα, αυτά που κάνει με τη μπάλα δεν υπάρχουν. Δεν τα έχω ξαναδεί σε τόσο μικρό παιδί. Ο άντρας είναι μουσικός. Μας συστήθηκαν αρχικά ως Ρώσσος και Ουκρανή, φαίνεται πως το φυσάνε γερά το χρήμα, και η σύζυγός μου θεώρησε την πρώτη μέρα να τους πει, α, ξέρετε, έχουμε κοντά και ρωσική ορθόδοξη Εκκλησία. Δεν έδειξαν να ενθουσιάζονται, είπαν, ΟΚ, ωραία. Την άλλη μέρα είδα τον τζε να σκάει μύτη με το κιππά, λέω, εδώ είμαστε, δικός μας. Τις προάλλες είχαν ένα πάρτι, πλάκωσαν καμιά πεντακοσαριά κιππά. Είναι από όλους τους γείτονες οι πιο ευγενικοί. Έχουμε και μια οικογένεια ναζί, μιλάμε καθαροί ναζί, γουστάρω που πέσαν να μένουν δίπλα σε Εβραίους και βγάζουν σπυριά. Γενικώς, το είδος του αντισημίτη είναι πιστοποίηση βλακείας. Δεν έχω δει έναν να μισεί τους Εβραίους και να είναι λιγάκι, στοιχειωδώς νοήμων. Οι πιο πολλοί έχουν κόμπλεξ επειδή είναι πληβείοι, ανόητοι, και απλοϊκοί -όχι απλοί, η απλότητα είναι αρετή.
Ordem e Progresso.