ΚΑΛΑ ΚΡΑΣΙΑ

[Green Dragon]

Αν μιλάμε για ζήρο σούγκαρ, ναι. Και εμενα μου ανοίγει την όρεξη. Η ορίτζιναλ όχι, ειναι πολύ γλυκιά και ανεκαθεν δεν μπορουσα ποτέ να τη συνοδεύσω με φαγητό, μου έκοβε την όρεξη. Μόνο σαν/μέσα σε ποτό την έπινα (πριν την κοψω εντελώς εν τέλει).

Γενικά πίνω μόνο τα αυθεντικά, δηλαδή αναψυκτικά με ζάχαρη, γιαούρτια με φουλ λιπαρά, κανονικό καφέ (όχι ντεκαφεϊνέ) κλπ. Δεν έχω και πρόβλημα βάρους οπότε δεν υπάρχει λόγος να προσέξω κάτι.

[Otto Weininger]

Αν μιλάμε για ζήρο σούγκαρ, ναι. Και εμενα μου ανοίγει την όρεξη. Η ορίτζιναλ όχι, ειναι πολύ γλυκιά και ανεκαθεν δεν μπορουσα ποτέ να τη συνοδεύσω με φαγητό, μου έκοβε την όρεξη. Μόνο σαν/μέσα σε ποτό την έπινα (πριν την κοψω εντελώς εν τέλει).

Γενικά πίνω μόνο τα αυθεντικά, δηλαδή αναψυκτικά με ζάχαρη, γιαούρτια με φουλ λιπαρά, κανονικό καφέ (όχι ντεκαφεϊνέ) κλπ. Δεν έχω και πρόβλημα βάρους οπότε δεν υπάρχει λόγος να προσέξω κάτι.

Εγώ ως επί το πλείστον, light επειδή μου αρέσει γευστικά. Αλλά και κανονική δε λέω όχι.

[vantono]

Αν μιλάμε για ζήρο σούγκαρ, ναι. Και εμενα μου ανοίγει την όρεξη. Η ορίτζιναλ όχι, ειναι πολύ γλυκιά και ανεκαθεν δεν μπορουσα ποτέ να τη συνοδεύσω με φαγητό, μου έκοβε την όρεξη. Μόνο σαν/μέσα σε ποτό την έπινα (πριν την κοψω εντελώς εν τέλει).

Γενικά πίνω μόνο τα αυθεντικά, δηλαδή αναψυκτικά με ζάχαρη, γιαούρτια με φουλ λιπαρά, κανονικό καφέ (όχι ντεκαφεϊνέ) κλπ. Δεν έχω και πρόβλημα βάρους οπότε δεν υπάρχει λόγος να προσέξω κάτι.

Δεν χρειάζεται να έχεις πρόβλημα βάρους. Η μακροχρόνια υπερκατανάλωση τέτοιων προϊόντων μπορεί να σου εκσφενδονίσει τα ζάχαρα/χοληστερίνες κτλ στα ύψη, ακομα κι αν εισαι εντελώς λεπτός, ακομα κι αν γυμνάζεσαι εν μέρει. Το ντεκαφεϊνέ για τους καφέδες δεν το σχολιάζω καν (ουτε τους χιπστεράδες που τον πίνουν έτσι), ειναι μια άλλη κατηγορία από μόνο του.

[Green Dragon]

Γενικά πίνω μόνο τα αυθεντικά, δηλαδή αναψυκτικά με ζάχαρη, γιαούρτια με φουλ λιπαρά, κανονικό καφέ (όχι ντεκαφεϊνέ) κλπ. Δεν έχω και πρόβλημα βάρους οπότε δεν υπάρχει λόγος να προσέξω κάτι.

Δεν χρειάζεται να έχεις πρόβλημα βάρους. Η μακροχρόνια υπερκατανάλωση τέτοιων προϊόντων μπορεί να σου εκσφενδονίσει τα ζάχαρα/χοληστερίνες κτλ στα ύψη, ακομα κι αν εισαι εντελώς λεπτός, ακομα κι αν γυμνάζεσαι εν μέρει. Το ντεκαφεϊνέ για τους καφέδες δεν το σχολιάζω καν (ουτε τους χιπστεράδες που τον πίνουν έτσι), ειναι μια άλλη κατηγορία από μόνο του.

Δεν ισχύει αυτό, πρόκειται για απόψεις - αποτέλεσμα της υστερίας περί υγιεινής διατροφής που κυριαρχεί τα τελευταία 10-15 χρόνια. Τόσο το ζάχαρο όσο και η χοληστερίνη είναι γενετικά προκαθορισμένα, η δε δίαιτα πολύ μικρό όφελος έχει σχετικά με τα επίπεδα χοληστερίνης αφού αν περιορίσεις την πρόσληψη αυξάνει την σύνθεση ο ίδιος ο οργανισμός. Κοινώς, αν δεν πάρεις καμιά κολεστιπόλη δεν γίνεται τίποτα. Για το ζάχαρο βέβαια η δίαιτα είναι πολύ αποτελεσματική αφού δεν μπορεί να το συνθέσει ο οργανισμός από μικρότερα μόρια ενώ έχει βρεθεί ότι καθυστερεί και την εμφάνισή του (κάντε εξετάσεις νωρίς αν υπάρχει κληρονομικότητα αφού μόνο τότε μπορεί να το αναπτύξεις).

[Planis]

Δεν θυμάμαι αν το έχω ξαναγράψει, αλλά κρασιά, θεωρώ μόνο τα κόκκινα.

Αυτή είναι η βάση για να ξεκινήσει η οποια κουβέντα.

Δεν συμφωνώ. Με τι θα φας το καλοκαίρι ένα ψάρι στα κάρβουνα;

Αν είναι ένα καλό ψάρι -μια σφυρίδα ας πούμε-, άνετα πίνεται με ένα νεοζηλανδέζικο pinot noir (ναι, το Villa Maria λέω) σε δροσερή θερμοκρασία

[Planis]

εντιτ: Καπου εχω ακούσει οτι ειναι και διατροφικά φτωχότερο το λευκό. Ισχύει? Πχ, κατι φλαβονοειδή/αντιοξειδωτικά και κατι τετοια που περιεχονται σε αρκετά υπολογίσιμες ποσότητες στο κοκκινο κρασί, στο λευκο ή θα ειναι ελάχιστα ή καθόλου.

Εννοείται πως είναι. Για να γίνει το λευκό κρασί, διαχωρίζεται αμέσως ο μούστος από τις φλούδες και τα κουκούτσια και μένει να ζυμωθεί μόνος του. Γι' αυτό άλλωστε μπορεί να παραχθεί λευκό κρασί από μαύρο σταφύλι αφού το χρώμα βρίσκεται στη φλούδα. Στο κόκκινο κρασί μένει ο μούστος μαζί με τα στέμφυλα αρκετές μέρες ή κάποιες εβδομάδες οπότε εκχυλίζεται χρώμα αλλά και διάφορες ουσίες όπως οι τανίνες και οι πολυφαινόλες οι οποίες είναι εξαιρετικά ευεργετικές ουσίες για τον οργανισμό. Στο ροζέ ο μούστος με τα στέμφυλα μένει περισσότερο χρόνο από ό,τι για το λευκό αλλά σίγουρα πολύ λιγότερο από ό,τι για το κόκκινο. Άμα άφησεις τον μούστο μαζί με τα στέμφυλα σε ένα λευκό σταφύλι, το κρασί θα έχει και αυτό τανίνες και θα έχει χρώμα πορτοκαλί, αλλά γενικά δεν συνηθίζεται συχνά να παράγονται τέτοια κρασιά.

[Planis]

Αν μιλάμε για ζήρο σούγκαρ, ναι. Και εμενα μου ανοίγει την όρεξη. Η ορίτζιναλ όχι, ειναι πολύ γλυκιά και ανεκαθεν δεν μπορουσα ποτέ να τη συνοδεύσω με φαγητό, μου έκοβε την όρεξη. Μόνο σαν/μέσα σε ποτό την έπινα (πριν την κοψω εντελώς εν τέλει).

Γενικά πίνω μόνο τα αυθεντικά, δηλαδή αναψυκτικά με ζάχαρη, γιαούρτια με φουλ λιπαρά, κανονικό καφέ (όχι ντεκαφεϊνέ) κλπ. Δεν έχω και πρόβλημα βάρους οπότε δεν υπάρχει λόγος να προσέξω κάτι.

Εγώ ως επί το πλείστον, light επειδή μου αρέσει γευστικά. Αλλά και κανονική δε λέω όχι.

Ρε συ Όττο, θα σε μαλώσω. Πίνεις τέτοιες κρασάρες και καταδέχεσαι να βάλεις στο στόμα σου κόκα κόλα;

(Εγώ δύο υγρά βάζω το στόμα μου: Νερό και κρασί. Μπίρα, αναψυκτικά, ούζο, βότκα, τεκίλα και λοιπά τα έχω καταργήσει. Τον χειμώνα μόνο και αν το σηκώνει η παρέα, θα πιω κανένα τσίπουρο ή κάποιο καλής ποιότητας ουίσκι/κονιάκ/μπράντι.)

[Planis]

Πρέπει να λυθεί και η παρεξήγηση ότι το ψάρι δεν πίνεται με κόκκινο κρασί! Υπάρχουν κόκκινα κρασιά τα οποία άνετα συνοδεύουν ψάρια. Ο σολωμός και ο τόνος πίνονται ανετότατα με κόκκινο κρασί· Μερλό, Πινό Νουάρ, Αγιωργήτικο, Λημνιώνα ή και κάποια Συρά ή και κάποια Καμπερνέ ακόμα αν δεν έχουν περάσει από πολύ βαρέλι και δεν έχουν πολύ έντονες τανίνες είναι χαρακτηριστικές ποικιλίες που τα συνοδεύουν. Όμως και ψάρια όπως λαβράκι/κέφαλος/μυλοκόπι/σφυρίδα/συναγρίδα/ρόφος και γενικά «παχιά» ψάρια άνετα πίνονται με κόκκινα. Έχω συνοδεύσει ψητό λαβράκι με το κόκκινο Κατώγι του Αβέρωφ και ο συνδυασμός ήταν εξαιρετικός. Εκεί που το κόκκινο κρασί όντως δυσκολεύεται πολύ είναι σε ψάρια όπως τσιπούρα/φαγκρί και σίγουρα στα πιο μικρά των οποίων η σάρκα δεν έχει πολύ σώμα.

[Σπύρος]

Εγώ είμαι πιο συμβατικός. Προτιμώ λευκό κρασί με ψάρια και θαλασσινά, ροζέ με μακαρονάδες, πίτσα, και πουλερικά, και ερυθρά με κόκκινο κρέας.

[Υδράργυρος]

Πιστεύω οτι τα ζεύγη κρασί-φαγητό είναι λίγο πολύ αυθαίρετα και κουβέντα να γίνεται. Ειδικά όσον αφορά στο χρώμα. Δεν έχω αισθανθεί οτι αυτό το κρασί δεν πήγαινε με αυτό το φαγητό. Διαλέγω ποιό κρασί θέλω να πιώ και το συνοδεύω με το φαγητό που έχω χωρίς περιορισμούς.
Συμβατικά έχουν δημιουργηθεί κάποιοι συνδυασμοί λευκό-ψάρι, κόκκινο-κοκκινο κρέας, κλπ.

[Cavaliere]

Αν είναι ένα καλό ψάρι -μια σφυρίδα ας πούμε-, άνετα πίνεται με ένα νεοζηλανδέζικο pinot noir (ναι, το Villa Maria λέω) σε δροσερή θερμοκρασία

Πολύ πιθανό, κάποια κόκκινα πάνε και με ένα ψάρι. Αλλά κατά κανόνα, βάζουμε άσπρα και ροζέ. Εκεί που σίγουρα πάει ένα κόκκινο είναι η ψαρόσουπα, μια δυνατή μπουγιαμπέσα κόκκινη θα πάει με ένα κόκκινο, όχι πάνω από διετίας.

[Lestat]

Πριν από λίγους μήνες ήπια ένα κρασί το οποίο θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να σας παρουσιάσω αν και δεν ταιριάζει τόσο πολύ για τους καλοκαιρινούς μήνες. Πρόκειται για μία πολύ καλή προσπάθεια του Κτήματος Αντωνόπουλου από την Πάτρα με τίτλο «Νέα Δρυς» του 2016. Πρόκειται για μία μίξη τύπου Μπορντώ με αναλογία 50/50 από Cabernet Sauvignon και Cabernet Franc. Είχα δοκιμάσει πριν από δύο χρόνια τη χρονιά του 2004 με την οποία είχα μείνει πολύ ευχαριστήμενος· η μόνη μου ένσταση ήταν το θηριώδες 15,5% αλκοόλ το οποίο έκανε το συγκεκριμένο κρασί να γλυκίζει κάπως περισσότερο και γενικά να είναι πολύ πιο «ζόρικο» στην κατανάλωση.



(Η φωτογραφία δεν δείχνει τη χρονιά στην οποία αναφέρομαι, αλλά δεν βρήκα στο ίντερνετ και γι' αυτό έβαλα την παραπάνω για να σας δείξω την ετικέτα).

Απο τα καλυτερα ελληνικα κοκκινα κρασια που εχω δοκιμασει.
Μου εκανε εντυπωση η ποιοτητα ελληνικης ετικετας 16 ετων (του 2002, το δοκιμασα το 2018). Δεν το περιμενα να εχει τοση μεγαλη δυνατοτητα παλαιωσης ενα κρασι σε αυτη την τιμη.
Βεβαια, βοηθανε πολυ οι μπορντωλεζικες ποικιλιες.

[Ερμής]

Αυτό εδώ με παρουσία κωλοχτυπομακαροναδας στο ωραιότερο σημείο της Ελλάδος.
Εξαιρετικό. Πάρτε το.