Φανταστική λογοτεχνία.

[Sothan]

Ας μαζευτούμε όλοι οι λογοτέχνες του φανταστικού σε αυτό το νήμα. Επηρεασμένος απο fantasy ερεθίσματα γράφω ιστορίες φαντασίας από μικρός. Θα γράψω μια που έχω φτιάξει απο καιρό να μου πείτε την γνώμη σας!

"Στον μακρινό πλανήτη των "Ελ" επικρατούσε ακμή και υπέρμετρος πολιτισμός. Οι Ελ μοιάζουν με ανθρώπους μόνο που έχουν διαφορετική βιολογία. Εχουν πράσινο δέρμα για παράδειγμα. Τους έχει επηρεάσει η φυσιολογία της ατμόσφαιρας του πλανήτη τους. Ομικρον1. Παντού χαρές και πανηγύρια και πρόοδος σε όλους τους τομείς. Επιστήμη, πνεύμα, αθλητισμός. Τα πάντα μοιάζουν φωτεινά, μεγαλειώδη και ερωτικά. Μέχρι που μια αποφράδα ημέρα οι ηγέτες του Ομικρον1 αποφασίζουν μετά από 5.000 χιλιάδες χρόνια πολιτισμού να εξερευνήσουν το ταξίδι στο χρόνο! Μεθυσμένοι από φως και έρωτα αποφασίζουν πως δεν θα είναι πια κοινά όντα αλλά φωτεινά παιδιά των αστεριών! "Θα χορέψουμε μέσα και έξω από 10 δισεκατομμύρια χρόνια σκοταδιού και πόνου και γίνουμε ένα με το ατέλειωτο φως!" Ομως πολλά πράγματα έχουν μια σειρά μέσα στο σύμπαν που υπάρχει ο Ομικρον1. Λιγότερο λαμπερά υπερπνεύματα θορυβήθηκαν απο αυτήν την πρωτοβουλία. Και προειδοποίησαν για κόλαση επι γης στον Ομκρον1. Οι ηγέτες των Ελ δεν υπάκουσαν όμως. Ισως συνεπαρμένοι από το πάθος για μεγαλείο. Οταν αυτή την αποφράδα ημέρα χρησιμοποίησαν αυτή τη τεχνολογία όλο το σύμπαν στράφηκε εναντίον τους. Με μοχθηρές συνομωσίες τα υπερπνεύματα δόμησαν τεράστιες δολοφονικές μηχανές, αποθήκες ψυχών και κυνήγησαν ανελέητα τους Ελ. Μέχρι που τους εξόντωσαν και τους καταράστηκαν να είναι σκλάβοι για πάντα. Τα βάσανα των Ελ ήταν ατελείωτα για αυτή τους την αμαρτία. Οι δολοφονικές μηχανές δόμησαν τεράστια ηχεία στους γειτονικούς πλανήτες που εξέπεμπαν συνεχώς μια φρικτή κακοφωνία και δεν άφηναν ποτέ τους Ελ να βρούν έστω και λίγη ηρεμία. Μέχρι που μια μέρα η εκλεκτή των Ελ εμφανίστηκε. Μια νεα κοπέλα με σθένος εφάμιλλο του Χριστού και του Μαρξ. Θυσιάστηκε για να δώσει έλεος στη φυλή της. ΜΙα μια οι τεράστιες δολοφονικές μηχανές κατέρρεαν ενώ σε αντάλλαγμα έδινε τον πόνο της. Τα πράγματα όμως φαινόντουσαν μάταια. Οι κατακτητές πλέον των ρακένδυτων Ελ είχαν το πάνω χέρι. Μέχρι που μια μέρα συνέβει κάτι περίεργο. Ενω ένας βασιλιάς κατακτητής των Ελ έβγαλε από το κελί της την νεαρή πριγκίπησα για να γελάσει λίγο μαζί της μαζί με τον γιο του για μια στιγμή...αφαίθηκε στις άμυνες του. Μια στιγμή ήταν αρκετή. Η νεαρή πριγκίπησα του όρμησε και τον άρπαξε απ το λαιμό. Ηταν σαν το σύμπαν να χαμογέλασε εκείνη τη μέρα. Αμέσως όλοι οι Ελ γύρω ξεσηκώθηκαν. Η Ελπίδα ξύπνησε μέσα τους μέσα σε μια νύχτα ύστερα από αιώνες λήθης. Ενα ένα τα αναχώματα των κατακτητών έπεφταν μέρα με τη μέρα καθώς ο αυτοκράτορας τους ήταν αιχμάλωτος. Υστερα το τέλος του πόνου ήρθε, Οι Ελ ήταν ελέυθεροι απ τη κατάρα. Αλλά με τι κόστος. Η πριγκήπισα δεν μπόρεσε να συνέλθει ακόμα και ύστερα απο 1 εκατομμύριο χρόνια. Ομως τουλάχιστον ο ήλιος έλαμψε για τους Ελ ξανά."

Πως σας φάνηκε;

[Dwarven Blacksmith]

Γνώμη μου είναι ότι αν μοιάζει με backstory για custom race του Stellaris, δεν είναι ιστορία.

[Sothan]

Γνώμη μου είναι ότι αν μοιάζει με backstory για custom race του Stellaris, δεν είναι ιστορία.

Ok.

[Πτολεμαίος]

Χρειάζεται περισσότερη περιγραφή χωρίς να "πηδας/μεταβαίνεις" σε γεγονότα τόσο απότομα. Όπως έγραψε και ο ντουαρβεν σαν backstory φυλής από game ακούγεται.

Εδιτ: χρειάζεται επίσης να είσαι κατά το δυνατόν επιστημονικά ακριβής. Δεν γίνεται με "τεράστια ηχεία" να ενοχλησεις κανέναν γειτονικό πλανήτη.

[parafrwn]

Για αρχή μάθε να χρησιμοποιείς παραγράφους.

[foscilis]

Ας μαζευτούμε όλοι οι λογοτέχνες του φανταστικού σε αυτό το νήμα. Επηρεασμένος απο fantasy ερεθίσματα γράφω ιστορίες φαντασίας από μικρός. Θα γράψω μια που έχω φτιάξει απο καιρό να μου πείτε την γνώμη σας!

"Στον μακρινό πλανήτη των "Ελ" επικρατούσε ακμή και υπέρμετρος πολιτισμός. Οι Ελ μοιάζουν με ανθρώπους μόνο που έχουν διαφορετική βιολογία. Εχουν πράσινο δέρμα για παράδειγμα. Τους έχει επηρεάσει η φυσιολογία της ατμόσφαιρας του πλανήτη τους. Ομικρον1. Παντού χαρές και πανηγύρια και πρόοδος σε όλους τους τομείς. Επιστήμη, πνεύμα, αθλητισμός. Τα πάντα μοιάζουν φωτεινά, μεγαλειώδη και ερωτικά. Μέχρι που μια αποφράδα ημέρα οι ηγέτες του Ομικρον1 αποφασίζουν μετά από 5.000 χιλιάδες χρόνια πολιτισμού να εξερευνήσουν το ταξίδι στο χρόνο! Μεθυσμένοι από φως και έρωτα αποφασίζουν πως δεν θα είναι πια κοινά όντα αλλά φωτεινά παιδιά των αστεριών! "Θα χορέψουμε μέσα και έξω από 10 δισεκατομμύρια χρόνια σκοταδιού και πόνου και γίνουμε ένα με το ατέλειωτο φως!" Ομως πολλά πράγματα έχουν μια σειρά μέσα στο σύμπαν που υπάρχει ο Ομικρον1. Λιγότερο λαμπερά υπερπνεύματα θορυβήθηκαν απο αυτήν την πρωτοβουλία. Και προειδοποίησαν για κόλαση επι γης στον Ομκρον1. Οι ηγέτες των Ελ δεν υπάκουσαν όμως. Ισως συνεπαρμένοι από το πάθος για μεγαλείο. Οταν αυτή την αποφράδα ημέρα χρησιμοποίησαν αυτή τη τεχνολογία όλο το σύμπαν στράφηκε εναντίον τους. Με μοχθηρές συνομωσίες τα υπερπνεύματα δόμησαν τεράστιες δολοφονικές μηχανές, αποθήκες ψυχών και κυνήγησαν ανελέητα τους Ελ. Μέχρι που τους εξόντωσαν και τους καταράστηκαν να είναι σκλάβοι για πάντα. Τα βάσανα των Ελ ήταν ατελείωτα για αυτή τους την αμαρτία. Οι δολοφονικές μηχανές δόμησαν τεράστια ηχεία στους γειτονικούς πλανήτες που εξέπεμπαν συνεχώς μια φρικτή κακοφωνία και δεν άφηναν ποτέ τους Ελ να βρούν έστω και λίγη ηρεμία. Μέχρι που μια μέρα η εκλεκτή των Ελ εμφανίστηκε. Μια νεα κοπέλα με σθένος εφάμιλλο του Χριστού και του Μαρξ. Θυσιάστηκε για να δώσει έλεος στη φυλή της. ΜΙα μια οι τεράστιες δολοφονικές μηχανές κατέρρεαν ενώ σε αντάλλαγμα έδινε τον πόνο της. Τα πράγματα όμως φαινόντουσαν μάταια. Οι κατακτητές πλέον των ρακένδυτων Ελ είχαν το πάνω χέρι. Μέχρι που μια μέρα συνέβει κάτι περίεργο. Ενω ένας βασιλιάς κατακτητής των Ελ έβγαλε από το κελί της την νεαρή πριγκίπησα για να γελάσει λίγο μαζί της μαζί με τον γιο του για μια στιγμή...αφαίθηκε στις άμυνες του. Μια στιγμή ήταν αρκετή. Η νεαρή πριγκίπησα του όρμησε και τον άρπαξε απ το λαιμό. Ηταν σαν το σύμπαν να χαμογέλασε εκείνη τη μέρα. Αμέσως όλοι οι Ελ γύρω ξεσηκώθηκαν. Η Ελπίδα ξύπνησε μέσα τους μέσα σε μια νύχτα ύστερα από αιώνες λήθης. Ενα ένα τα αναχώματα των κατακτητών έπεφταν μέρα με τη μέρα καθώς ο αυτοκράτορας τους ήταν αιχμάλωτος. Υστερα το τέλος του πόνου ήρθε, Οι Ελ ήταν ελέυθεροι απ τη κατάρα. Αλλά με τι κόστος. Η πριγκήπισα δεν μπόρεσε να συνέλθει ακόμα και ύστερα απο 1 εκατομμύριο χρόνια. Ομως τουλάχιστον ο ήλιος έλαμψε για τους Ελ ξανά."

Πως σας φάνηκε;

λίγο παιδόφιλοι ακούγονται αυτοί οι Ελ.

[Sothan]

Ας μαζευτούμε όλοι οι λογοτέχνες του φανταστικού σε αυτό το νήμα. Επηρεασμένος απο fantasy ερεθίσματα γράφω ιστορίες φαντασίας από μικρός. Θα γράψω μια που έχω φτιάξει απο καιρό να μου πείτε την γνώμη σας!

"Στον μακρινό πλανήτη των "Ελ" επικρατούσε ακμή και υπέρμετρος πολιτισμός. Οι Ελ μοιάζουν με ανθρώπους μόνο που έχουν διαφορετική βιολογία. Εχουν πράσινο δέρμα για παράδειγμα. Τους έχει επηρεάσει η φυσιολογία της ατμόσφαιρας του πλανήτη τους. Ομικρον1. Παντού χαρές και πανηγύρια και πρόοδος σε όλους τους τομείς. Επιστήμη, πνεύμα, αθλητισμός. Τα πάντα μοιάζουν φωτεινά, μεγαλειώδη και ερωτικά. Μέχρι που μια αποφράδα ημέρα οι ηγέτες του Ομικρον1 αποφασίζουν μετά από 5.000 χιλιάδες χρόνια πολιτισμού να εξερευνήσουν το ταξίδι στο χρόνο! Μεθυσμένοι από φως και έρωτα αποφασίζουν πως δεν θα είναι πια κοινά όντα αλλά φωτεινά παιδιά των αστεριών! "Θα χορέψουμε μέσα και έξω από 10 δισεκατομμύρια χρόνια σκοταδιού και πόνου και γίνουμε ένα με το ατέλειωτο φως!" Ομως πολλά πράγματα έχουν μια σειρά μέσα στο σύμπαν που υπάρχει ο Ομικρον1. Λιγότερο λαμπερά υπερπνεύματα θορυβήθηκαν απο αυτήν την πρωτοβουλία. Και προειδοποίησαν για κόλαση επι γης στον Ομκρον1. Οι ηγέτες των Ελ δεν υπάκουσαν όμως. Ισως συνεπαρμένοι από το πάθος για μεγαλείο. Οταν αυτή την αποφράδα ημέρα χρησιμοποίησαν αυτή τη τεχνολογία όλο το σύμπαν στράφηκε εναντίον τους. Με μοχθηρές συνομωσίες τα υπερπνεύματα δόμησαν τεράστιες δολοφονικές μηχανές, αποθήκες ψυχών και κυνήγησαν ανελέητα τους Ελ. Μέχρι που τους εξόντωσαν και τους καταράστηκαν να είναι σκλάβοι για πάντα. Τα βάσανα των Ελ ήταν ατελείωτα για αυτή τους την αμαρτία. Οι δολοφονικές μηχανές δόμησαν τεράστια ηχεία στους γειτονικούς πλανήτες που εξέπεμπαν συνεχώς μια φρικτή κακοφωνία και δεν άφηναν ποτέ τους Ελ να βρούν έστω και λίγη ηρεμία. Μέχρι που μια μέρα η εκλεκτή των Ελ εμφανίστηκε. Μια νεα κοπέλα με σθένος εφάμιλλο του Χριστού και του Μαρξ. Θυσιάστηκε για να δώσει έλεος στη φυλή της. ΜΙα μια οι τεράστιες δολοφονικές μηχανές κατέρρεαν ενώ σε αντάλλαγμα έδινε τον πόνο της. Τα πράγματα όμως φαινόντουσαν μάταια. Οι κατακτητές πλέον των ρακένδυτων Ελ είχαν το πάνω χέρι. Μέχρι που μια μέρα συνέβει κάτι περίεργο. Ενω ένας βασιλιάς κατακτητής των Ελ έβγαλε από το κελί της την νεαρή πριγκίπησα για να γελάσει λίγο μαζί της μαζί με τον γιο του για μια στιγμή...αφαίθηκε στις άμυνες του. Μια στιγμή ήταν αρκετή. Η νεαρή πριγκίπησα του όρμησε και τον άρπαξε απ το λαιμό. Ηταν σαν το σύμπαν να χαμογέλασε εκείνη τη μέρα. Αμέσως όλοι οι Ελ γύρω ξεσηκώθηκαν. Η Ελπίδα ξύπνησε μέσα τους μέσα σε μια νύχτα ύστερα από αιώνες λήθης. Ενα ένα τα αναχώματα των κατακτητών έπεφταν μέρα με τη μέρα καθώς ο αυτοκράτορας τους ήταν αιχμάλωτος. Υστερα το τέλος του πόνου ήρθε, Οι Ελ ήταν ελέυθεροι απ τη κατάρα. Αλλά με τι κόστος. Η πριγκήπισα δεν μπόρεσε να συνέλθει ακόμα και ύστερα απο 1 εκατομμύριο χρόνια. Ομως τουλάχιστον ο ήλιος έλαμψε για τους Ελ ξανά."

Πως σας φάνηκε;

λίγο παιδόφιλοι ακούγονται αυτοί οι Ελ.

Σύμφωνα με το σενάριο μου οι Ελ είναι μια περήφανη φυλή. Ταλαντούχα στο πόλεμο και πολύ ερωτική. Σκληρή μα δίκαιη.

[Sothan]

Εδιτ: χρειάζεται επίσης να είσαι κατά το δυνατόν επιστημονικά ακριβής. Δεν γίνεται με "τεράστια ηχεία" να ενοχλησεις κανέναν γειτονικό πλανήτη.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Ο ήχος αποσυμπιέζεται στο διάστημα;

[parafrwn]

Εδιτ: χρειάζεται επίσης να είσαι κατά το δυνατόν επιστημονικά ακριβής. Δεν γίνεται με "τεράστια ηχεία" να ενοχλησεις κανέναν γειτονικό πλανήτη.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Ο ήχος αποσυμπιέζεται στο διάστημα;

[foscilis]

Ας μαζευτούμε όλοι οι λογοτέχνες του φανταστικού σε αυτό το νήμα. Επηρεασμένος απο fantasy ερεθίσματα γράφω ιστορίες φαντασίας από μικρός. Θα γράψω μια που έχω φτιάξει απο καιρό να μου πείτε την γνώμη σας!

"Στον μακρινό πλανήτη των "Ελ" επικρατούσε ακμή και υπέρμετρος πολιτισμός. Οι Ελ μοιάζουν με ανθρώπους μόνο που έχουν διαφορετική βιολογία. Εχουν πράσινο δέρμα για παράδειγμα. Τους έχει επηρεάσει η φυσιολογία της ατμόσφαιρας του πλανήτη τους. Ομικρον1. Παντού χαρές και πανηγύρια και πρόοδος σε όλους τους τομείς. Επιστήμη, πνεύμα, αθλητισμός. Τα πάντα μοιάζουν φωτεινά, μεγαλειώδη και ερωτικά. Μέχρι που μια αποφράδα ημέρα οι ηγέτες του Ομικρον1 αποφασίζουν μετά από 5.000 χιλιάδες χρόνια πολιτισμού να εξερευνήσουν το ταξίδι στο χρόνο! Μεθυσμένοι από φως και έρωτα αποφασίζουν πως δεν θα είναι πια κοινά όντα αλλά φωτεινά παιδιά των αστεριών! "Θα χορέψουμε μέσα και έξω από 10 δισεκατομμύρια χρόνια σκοταδιού και πόνου και γίνουμε ένα με το ατέλειωτο φως!" Ομως πολλά πράγματα έχουν μια σειρά μέσα στο σύμπαν που υπάρχει ο Ομικρον1. Λιγότερο λαμπερά υπερπνεύματα θορυβήθηκαν απο αυτήν την πρωτοβουλία. Και προειδοποίησαν για κόλαση επι γης στον Ομκρον1. Οι ηγέτες των Ελ δεν υπάκουσαν όμως. Ισως συνεπαρμένοι από το πάθος για μεγαλείο. Οταν αυτή την αποφράδα ημέρα χρησιμοποίησαν αυτή τη τεχνολογία όλο το σύμπαν στράφηκε εναντίον τους. Με μοχθηρές συνομωσίες τα υπερπνεύματα δόμησαν τεράστιες δολοφονικές μηχανές, αποθήκες ψυχών και κυνήγησαν ανελέητα τους Ελ. Μέχρι που τους εξόντωσαν και τους καταράστηκαν να είναι σκλάβοι για πάντα. Τα βάσανα των Ελ ήταν ατελείωτα για αυτή τους την αμαρτία. Οι δολοφονικές μηχανές δόμησαν τεράστια ηχεία στους γειτονικούς πλανήτες που εξέπεμπαν συνεχώς μια φρικτή κακοφωνία και δεν άφηναν ποτέ τους Ελ να βρούν έστω και λίγη ηρεμία. Μέχρι που μια μέρα η εκλεκτή των Ελ εμφανίστηκε. Μια νεα κοπέλα με σθένος εφάμιλλο του Χριστού και του Μαρξ. Θυσιάστηκε για να δώσει έλεος στη φυλή της. ΜΙα μια οι τεράστιες δολοφονικές μηχανές κατέρρεαν ενώ σε αντάλλαγμα έδινε τον πόνο της. Τα πράγματα όμως φαινόντουσαν μάταια. Οι κατακτητές πλέον των ρακένδυτων Ελ είχαν το πάνω χέρι. Μέχρι που μια μέρα συνέβει κάτι περίεργο. Ενω ένας βασιλιάς κατακτητής των Ελ έβγαλε από το κελί της την νεαρή πριγκίπησα για να γελάσει λίγο μαζί της μαζί με τον γιο του για μια στιγμή...αφαίθηκε στις άμυνες του. Μια στιγμή ήταν αρκετή. Η νεαρή πριγκίπησα του όρμησε και τον άρπαξε απ το λαιμό. Ηταν σαν το σύμπαν να χαμογέλασε εκείνη τη μέρα. Αμέσως όλοι οι Ελ γύρω ξεσηκώθηκαν. Η Ελπίδα ξύπνησε μέσα τους μέσα σε μια νύχτα ύστερα από αιώνες λήθης. Ενα ένα τα αναχώματα των κατακτητών έπεφταν μέρα με τη μέρα καθώς ο αυτοκράτορας τους ήταν αιχμάλωτος. Υστερα το τέλος του πόνου ήρθε, Οι Ελ ήταν ελέυθεροι απ τη κατάρα. Αλλά με τι κόστος. Η πριγκήπισα δεν μπόρεσε να συνέλθει ακόμα και ύστερα απο 1 εκατομμύριο χρόνια. Ομως τουλάχιστον ο ήλιος έλαμψε για τους Ελ ξανά."

Πως σας φάνηκε;

λίγο παιδόφιλοι ακούγονται αυτοί οι Ελ.

Σύμφωνα με το σενάριο μου οι Ελ είναι μια περήφανη φυλή. Ταλαντούχα στο πόλεμο και πολύ ερωτική. Σκληρή μα δίκαιη.

Τότε σίγουρα πρέπει να βελτιώσεις την ιστορία για να μη μοιάζουν τόσο παιδόφιλοι.

[Mole]

»Es [ist] leichter die Unterentwicklung in Kunst zu verwandeln, als sie zu beseitigen.«
(«Είναι πιο εύκολο να μετατρέψεις την υπανάπτυξη σε τέχνη, παρά να την εξαλείψεις.»)
— H. M. Enzensberger.

[Kauldron]

Εχουν πράσινο δέρμα για παράδειγμα.

Ωχ...

[Sothan]

λίγο παιδόφιλοι ακούγονται αυτοί οι Ελ.

Σύμφωνα με το σενάριο μου οι Ελ είναι μια περήφανη φυλή. Ταλαντούχα στο πόλεμο και πολύ ερωτική. Σκληρή μα δίκαιη.

Τότε σίγουρα πρέπει να βελτιώσεις την ιστορία για να μη μοιάζουν τόσο παιδόφιλοι.

Δε καταλαβαίνω. Πως πήγε το μυαλό σου εκεί;

[Sothan]

»Es [ist] leichter die Unterentwicklung in Kunst zu verwandeln, als sie zu beseitigen.«
(«Είναι πιο εύκολο να μετατρέψεις την υπανάπτυξη σε τέχνη, παρά να την εξαλείψεις.»)
— H. M. Enzensberger.

Δηλαδή τώρα με είπες υποανάπτυκτο; Ντάξει δε μπορώ να γράψω και Σισμαρίλιον αλλά ντάξει.

[foscilis]

Σύμφωνα με το σενάριο μου οι Ελ είναι μια περήφανη φυλή. Ταλαντούχα στο πόλεμο και πολύ ερωτική. Σκληρή μα δίκαιη.

Τότε σίγουρα πρέπει να βελτιώσεις την ιστορία για να μη μοιάζουν τόσο παιδόφιλοι.

Δε καταλαβαίνω. Πως πήγε το μυαλό σου εκεί;

Κατ' αρχάς το όνομά τους μοιάζει με αυτό των διασημότερων παιδόφιλων της ανθρώπινης ιστορίας.

Αλλά δεν είναι τόσο πολύ αυτό, περισσότερο μια γενικότερη ιδέα, πώς καταλαβαίνεις ας πούμε ότι η Ερμιόνη Γκρέηντζερ είναι διαρκώς καταμουσκεμένη από τις κάβλες ενώ δε στο λέει πουθενά στο βιβλίο.