https://athens.indymedia.org/post/1606882/
Η αναρχική κοινωνία είναι η πιο εφικτή και αυτονόητη κατάσταση που μπορεί να υπάρξει. Μπορεί να αναπτύσσει την δραστηριότητα της μια χαρά, χωρίς πολλά εμπόδια. Έτσι δεν πρέπει να υπάρχει κανένα άγχος από την πλευρά μας, για το πως αυτή, θα πραγματώνεται στην κάθε της στιγμή. Ας κρατήσουμε το άγχος μας, για το πως θα φτάσουμε μέχρι εκεί.
-Καταρχάς ο πλούτος της γης μπορεί να ζήσει όλη την ανθρωπότητα. Θεωρίες που λένε ότι “ο πλούτος της γης δεν φτάνει”, και ότι “οι άνθρωποι επάνω στη γή ειναι πάρα πολλοί”, είναι επικίνδυνες. Κάνουν πλάτη στο σύστημα, λέγοντας ότι “δε φταίει ο καπιταλισμός, αλλα ότι έτσι γενικά είναι τα πράγματα”.
-Η παραγωγή του σάπιου και βάρβαρου καπιταλισμού μπορεί και καταφέρνει να λειτουργεί κανονικά (μπορεί να υπάρχει αδικία, θανατος, εκμετάλλευση κτλ, αλλά η παραγωγή και η διανομή μπορεί και γίνεται), ας σκεφτούμε σε έναν αναρχικό κόσμο πόσο πιο εύκολη θα είναι. Οι εργαζόμενοι, όπως τώρα, ετσί και μετά θα κινούν την παραγωγή, απλά δε θα υπάρχουν αφεντικά να τους ρουφούν το αίμα. Θα υπάρξουν νέες δυνατότητες, αφού ο εργαζόμενος θα έχει πραγματική επαφή με την παραγωγή και θα είναι όλα πιο αποδοτικά και ευχάριστα. Άσε που πόσα άχρηστα επαγγέλματα θα τα πετάξουμε στο καλάθι των αχρήστων. Έτσι το θέμα είναι να κατανοήσουμε οτι εμείς οι εγαζόμενοι έχουμε τη δύναμη και έτσι όλα θα γίνουν πιο εύκολα.
-Η αναρχία θα υπάρχει σε όλη τη γη και όλοι οι άνθρωποι θα είναι αναρχικοί. Δε θα υπάρχει κακία, γιατί απλά δε θα μπορεί να γεννηθεί, έτσι δε θα υπάρχουν μπάτσοι, δικαστές κτλ. Δεν θα υπάρχουν απαγορεύσεις, γιατί απλά δε θα υπάρχουν κάποια “πράγματα”(πχ τζόγος, ναρκωτικά κ.α). Αφού, ούτε θα υπάρχει εκέινο το ιστορικό πλαίσιο για να τα δημιουργήσει, ούτε ο άνθρωπος θα έχει ανάγκη για να τα κάνει. Η ευθύνη θα είναι συλλογική (και ατομική ταυτόχρονα), κι αν υπάρξει κάποιο λάθος, δε θα φταίει το κράτος, αλλά εμέις οι ίδιοι. Τι πιο όμορφο; Κι όλοι θα προσπαθούμε να το αλλάξουμε. Η αναρχία είναι μια κοινωνια πλούτου.
Tο ζήτημα είναι πως φτάνουμε μέχρι εκεί.
Καταρχάς με επανάσταση. Μια επανάσταση που θα πρέπει να νικήσει και έπειτα, έχουμε ίσως και το πιο δύσκολο κομμάτι της, « το πως θα μπορέσει να κρατηθεί εκεί όπου γίνεται και να εξαπλωθεί παντού».
Γίνεται συζήτηση, για το αν θα πάρουμε την “εξουσία” ή όχι. Ίσως και οι δύο αντικρουόμενες απόψεις, να λένε το ίδιο πράγμα, απλά μέσα απο διαφορετική οπτική. Ωστόσο για εμάς αυτή η οπτική έχει μεγάλη σημασία. Γιατί, μπορεί να πράτουν το ίδιο οι αναρχικοί καταπιεσμένοι /επαναστάτες με τους αναρχικούς που θα θέλουν να έχουν την εξουσία (ακόμα κι ως δύναμη και όχι ως κυριαρχία), όμως αποκτά άλλο νόημα, αν τα κάνεις “από τα κάτω”, κι άλλο αν τα κάνεις “από τα πάνω”. Η πλευρά, αλλάζει και το νόημα. Γιατί αν τα “κάνεις από τα πάνω”, αναπαράγεις αυτά που δεν θέλεις. Οπότε μετά τη νικηφόρα επανάσταση συνεχίζουμε να κάνουμε, κανονικά, εκείνο που κάναμε και μέχρι τότε. Όχι απραγία, αλλά δράση. Για παράδειγμα, συνεχίζουμε και είμαστε ένα ένοπλο κίνημα, κάνοντας και αντιπληροφόρηση. “Έλεγχος”, οργάνωση, κοινωνικοποίηση. Δεν εκμεταλλευόμαστε το κράτος, αλλά το καταστρέφουμε. Ενάντια στον συγκεντρωτισμό. Ενάντια στην δημοκρατία και ως πολίτευμα και ως λήψη αποφάσεων, έχουμε την αναρχία οδηγό μας. Δεν λειτουργούμε ως μπάτσοι, στήνοντας δικαστήρια. Δε χρησιμοπιουμε βία με εμάς “από τα πάνω”, αλλά βία σε ευθεία σύγκρουση με την άρχουσα τάξη και τους φασίστες. Αφού κομμάτι από το κακό είναι ακόμα εδώ. Η επαναστατική βία, δεν ειναι ατομική αυτοδικία. Όσοι δε φύγουν έξω απο τον πλανήτη, θα πληρώσουν για αυτά που έκαναν. Κι όσα σάπια απομεινάρια, θα πάνε να σηκώσουνε κεφαλι, δε θα ξανά αναπνεύσουνε. Σε κάποιους που προέβησαν σε λάθη, αυτοί θα μορφωθουν μέσα απο τα νέα σχολεια. Με τους νέους που θα έχουν τις όποιες διαφωνίες τους θα συζητάμε, ενώ τα αντιδραστικά στοιχεία, θα τα πλησιάσουμε, κι αν δε θα θέλουν τον “κόσμο μας”, ας πάνε να ζήσουν και να πεθάνουν σε κανένα απομακρυσμένο βουνό.
Στήνουμε άλλη κουλτούτα, διαλύουμε οτι θυμίζει το χθες. Φοβούμαστε, ότι οποιαδήποτε νύξη, για μια άλλη διαχείρηση της κατάστασης, θα οδηγήσει σε εργατικό κράτος, δηλαδή θα συνεχίσει να υπάρχει το κράτος και κάποιοι προνομιούχοι.
Θεωρούμε ότι η μεταεπαναστατική περίοδος κρατάει περίπου 80 χρόνια. Δηλαδή να πεθάνει εκείνη η γενιά που ήταν ενήλικοι όταν έγινε η επανάσταση, και να πεθάνουν και τα παιδιά τους. Τότε αν έχει γίνει επαναστατική δουλειά, θα μπορέσουν να φύγουν τα σάπια ψήγματα του χθες που μπορεί να μεταφέρθηκαν απο τους γονείς στα παιδιά.
Θεωρούμε τις πρώτες δεκαέτιες μετά την επανάσταση, ότι τον κύριο λόγο πρέπει να τον έχουν οι επαναστάτες
, γιατί αυτοί είναι που θελάνε να αλλάξουνε τον κόσμο και γνωρίζουν τι θέλουν. Βέβαια, λογαριάζοντας παντα και τον υπόλοιπο κόσμο, γιατί οι επαναστάτες δεν τα ξέρουν όλα. Η ΔΡΑΣΗ της κομμούνας να μην πάει στα εργατικά συμβούλια, αλλά στο σύνολο της ίδιας της κομμούνας. Βέβαια τον πρώτο καιρό, μπορεί οι πιο ειδικοί στα εκάστοτε θέματα να έχουν τον πρώτο λόγο σε συνεργασία με την κομμούνα, αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να σπάσουμε τις εξειδικεύσεις, οι οποίες αυτές οι εξειδικεύσεις είδαμε ότι συνέβαλαν αρνητικά μέσα στην πορεία του κοινωνικού προτσές, και να πάμε στην ειδίκευση όλων των ανθρώπων.Η επανάσταση κρατήθηκε, η μεταεπαναστατική περίοδος τελείωσε. Η άρχουσα τάξη, οι υπερασπιστές της και κάθε τι απομεινάρι τελείωσε.
Τα επόμενα χρόνια είναι ο δρόμος για την αναρχία, μάλλον η συνέχεια της διαδρομής μας. Ακόμα η κοινωνία δεν ονομάζεται αναρχική. Το χτίσιμο του άλλου κόσμου, συνεχίζέται τώρα, ακόμα πιο εντατικά. Η ευθύνη μοιράζεται σε όλους. Όχι μόνο οι κομμούνες δεν πρέπει να εξουσιάζονται απο αναρχικούς, αλλά όλη η ανθρωπότητα από κανέναν. Οι άνθρωποι αυτοοργανώνονται, χτίζοντας τα δικά τους θέλω. Όμως θεωρούμε ότι τα πράγματα πρέπει να πηγαίνουν προς μια αναρχική κατεύθυνση. Κάποιες καταστάσεις ειναι πρωτόγνωρες, και για να μην φτάσουμε σε περιόδους στασίμοτητας, θεωρούμε, οτι η αναρχική κατεύθυνση πρέπει να υπάρχει.
Σε αυτά τα χρόνια, όπως και στην ΑΝΑΡΧΙΑ, δικαστήρια δε θα υπάρχουν, γιατί κάθε τι που θα γεννιέται θα είναι δικό μας δημιούργημα, άρα θα πρέπει να δικάσουμε πρώτα τους εαυτούς μας. Οχι βία. Αυτοβελτίωση, Αγάπη και Γνώση.
Για μια παγκόσμια κομμούνα!
