1. Η RBG ήταν σίγουρα μια προέχουσα φυσιογνωμία δικαστή, αλλά καμία σχέση με αυτό που παρουσιάζεται τώρα, το οποίο είναι ξεκάθαρα υποκινούμενο από το βαθύ δημοκρατικό μηχανισμό, γιατί έχουν χάσει την μπάλα με το δικαστήριο. Καλά, για την Ελλάδα δεν το συζητώ, έκανε μια ανάρτηση η κυρία Κατερίνα και γεμίσαμε γυναίκες μουτζαχεντίν επειδή πέθανε ο Βαγγέλας ο Γιαννόπουλος του Supreme Court. Αν βέβαια τις ρωτήσεις να σου πουν έστω και μια landmark που έγραψε η ίδια, φυσικά δεν θα γνωρίζουν να απαντήσουν.
2. Επίσης τραγικό είναι να παρουσιάζεται ως υπέρμαχος των φιλελεύθερων αριστεριστών στις ΗΠΑ - ήταν ακτιβίστρια μεν, αλλά εκεί που την έπαιρνε. Όσον αφορά τις Landmark cases περί ισότητας, δεν ήταν παρούσα ούτε στην Brown (φυλετικός διαχωρισμός) ούτε βέβαια στην Roe (αμβλώσεις). Για την ακρίβεια ήταν ένας από τους μεγαλύτερους πολέμιους της Roe, καθότι δεν της άρεσε το σκεπτικό και θεωρούσε ότι οι προ-λάιφ περιορισμοί έπρεπε να αρθούν νομοθετικά και όχι δικαστικά.
3. Εκεί που ίσως έλαμψε είναι οι pro LGBT αποφάσεις, αν και στην Lawrence (κατάργηση των sodomy laws) η ψήφος της δεν χρειαζόταν καν (είχε ψηφίσει πριν η O' Connor, η οποία ήταν έτη φωτός καλύτερη της). Πρακτικά, στην μόνη περίπτωση που η στάση της είχε σημασία ήταν η Obergefell (gay γάμοι).
4. Στα υπόλοιπα θέματα της φιλελέφτ ατζέντας τα είχε κάνει σκατά, από την υπόθεση του Exxon Valdez (κάποιοι είχαν κατηγορήσει τους δικαστές ότι τα πήραν ή είχαν μετοχές στην Exxon), στην Sibelius (Obamacare - ούτε η ίδια κατάλαβε τι ψήφισε), αλλά ήδη είχε απομακρυνθεί από τους ψηφοφόρους αριστερότερα του Obama από την New London (eminent domain = απαλλοτρίωση ιδιοκτησιών φτωχότερων για την προώθηση επιχειρηματικών σχεδίων).΄Οι Sibelius και New London θεωρούνται τόσο κακές που βρίσκονται στην κορυφή της λίστας των χειρότερων αποφάσεων της τελευταίας 20ετίας μαζί με την Bush v. Gore.
5. Περαιτέρω, ναι μεν ήταν φίγκιουρχεντ, μια εποχή των δικαιωμάτων των γυναικών, και έκανε μετάβαση στις αγγελικούλες προϊόντος του χρόνου, αλλά οι απόψεις της σήμερα θα θεωρούνταν από παλαιολιθικές έως... πατριαρχικές ανάλογα με το στασίδι που έχει πιάσει κάποια στην μεταφεμινιστική εποχή: υποχρεωτική στράτευση των γυναικών, συνταγματικό δικαίωμα στην πορνεία, πλήρης απελευθέρωση πορνογραφίας και δεν συνυπολογίζω καν τη κοντρόβερσι σχετικά με το age of consent (δέχομαι πλήρως την άποψη των υποστηρικτών της, αν και ουδέποτε η ίδια διέψευσε τις κατηγορίες).
6. Εξυπακούεται ότι ακόμα και στα BLM είχε πάρει θέση, κατηγορώντας τους λίγο πολύ ως καραγκιόζηδες.
7. Δηλαδή, εκτός και αν είσαι μεταξύ Χίλλαρι - Ομπάμια ή η AOC που ονειρεύεται να γίνει η νέα Ρόζα Λούξεμπουργκ, μάλλον δεν σε ενδιέφερε ιδιαιτέρως η RBG.
8. Οπότε πάμε στο ζουμί της υπόθεσης: οι ρεπουμπλικανοί, για πρώτη φορά στα χρονικά τα τελευταία 80 χρόνια προσεγγίζουν μια άνετη πλειοψηφία στο Supreme Court. Και όταν λέμε άνετη πλειοψηφία, μιλάμε για 6-3, οπότε χέστηκαν και για το καθιερωμένο swing vote. Το κλάμα στο ενδεχόμενο αυτό, έχει ήδη πλημμυρίσει τον τόπο. Να σημειώσω ότι ο Περουκίνης έχει ήδη διορίσει δύο δικαστές, οπότε αν καταφέρει να διορίσει και τρίτο μέσα σε μία θητεία, θα έχει σπάσει ρεκόρ πρόσφατων διορισμών - και θα μπατάρει για τα καλά το δικαστήριο.
9. Να ξεκινήσουμε από τα εύκολα: κατ' αρχάς, για το γεγονός ότι ο Περουκίνης έφτασε να έχει αυτή την δυνατότητα, φταίει η ίδια η κυριούλα. Όταν ο Ομπάμιας της έλεγε να παραιτηθεί (όπως είναι πλέον το σύνηθες στο δικαστήριο), μέχρι το 2015 και να διορίσει άλλον, δεν άφηνε με τίποτα την καρέκλα. Δεν ξέρω αν ήθελε να ορκίσει γυναίκα πρόεδρο ή αν ήθελε να το παίξει Ελ Σιντ (όπως έγραψα, είχε χάσει τους περισσότερους οπαδούς της μετά την New London), πάντως στην προεδρία του Περουκίνη αναλώθηκε στο να κάνει τον Βαγγέλα Γιαννόπουλο της εποχής Γκαντέμη και να προσπαθεί να επιβιώσει μέχρι τη λήξη της θητείας. Τελικά δεν τα κατάφερε.
10. Ως εκ τούτου, όσοι δημοκρατικοί δεν απαντάνε με finally στο θάνατο της, όταν κάνουν τις πράξεις και βλέπουν το ρεαλιστικό ενδεχόμενο ελέγχου του δικαστηρίου από τους ρεπουμπλικανούς, αρχίζουν τα περί ναρκισσισμού της εκλιπούσης. Αν ξεθάψουν και κάτι θεματάκια που είχε με το αλκοόλ, τότε μάλλον θα τα έχουν πάρει μαζί της.
11. Η κυβέρνηση Τράμπ πάντως έχει αναφέρει ότι θα κινηθεί για την αντικατάσταση της άμεσα και πριν αναλάβει η επόμενη κυβέρνηση (όποια και αν είναι αυτή). H δημοκρατικοί πάντως, αναπτύσσουν την εξής τριαδική άμυνα στο ενδεχόμενο αυτό:
Α. Η τελευταία επιθυμία της RBG ήταν να μη πληρωθεί η θέση της πριν τον διορισμό νέας κυβέρνησης και σεβαστείτε την επιθυμία της. Μπούρδες. Κατ' αρχήν, η θέση δεν ήταν της RBG για να μας πει τι θα γίνει. Η διαδικασία είναι πρερόγκατιβ του POTUS και περνάει από την Γερουσία που ελέγχεται πλήρως από τους ρεπουμπλικανούς. Ο δε Περουκίνης, αφού έφαγε τόσο σκατό με το κουτάλι από την εκλιπούσα, δεν της χρωστάει τίποτα. Ακόμα καλύτερα όμως, η ίδια η RBG είχε πει ότι ο POTUS έχει δικαίωμα να διορίσει δικαστή, όποτε θέλει, καθότι δεν προβλέπει κάτι το Σύνταγμα.
SpoilerShow
Γ. Θα πάρουμε το δρόμο του πολέμου και θα αλλάξουμε εκ του πλαγίου τους συσχετισμούς στο δικαστήριο. Λέγε με court packing, δηλαδή αύξηση των θέσεων στο δικαστήριο και διορισμό επιπλέον δικαστών. Αυτό δεν είναι καινούργιο - είχε περάσει σχετικό νόμο ο FDR, όταν του είχαν ζαλίσει τα παπάρια με τις ακύρωσεις των νόμων που απαρτίζουν το New Deal. Για την ιστορία, δεν προχώρησε - ο FDR αντιμετώπισε το ενδεχόμενο ιμπίτσμεντ και έκανε πίσω μέχρι τις εκλογές, μετά την νίκη του οι ίδιοι οι δικαστές έδωσαν την λύση και άρχισαν να παραιτούνται και πήρε την πλειοψηφία που ήθελε. Φυσικά η διαδικασία απαιτεί έλεγχο και Βουλής και Γερουσίας - και ο Μπάιντεν δεν είναι FDR.
12. Φυσικά υπάρχει και η λύση AOC να τα κάνουν όλα πτν. Ήδη πάντως διαβλέπουν κίνηση για πρόταση γυναίκας νομικού, καθολικής και με 7 παιδιά (τα δύο υιοθετημένα από Αϊτή) άρα δεν μπορεί να παίξει το χαρτί κακοποίησης / βιασμού κτλ που έπαιξε στον Κάβανο. Ακόμα χειρότερα, ο Περουκίνης αλλάζει την ατζέντα (μακριά από τις αστοχίες του κορονοϊού), ενώ μπορεί να διαλέξει αν θα επιδιώξει την ψήφιση της υποψήφιας πριν ή μετά τις εκλογές (το τροχιοδεικτικό λογικά είναι τα εξιτ πολς που έχουν), Υπενθυμίζεται ότι Βουλή/Γερουσία αλλάζουν τον Γενάρη, άρα έχουν ένα μήνα επιπλέον για ντιμπέιτ.
13. Και όλα αυτά γιατί μια 87χρονη ήθελε να... ορκίσει την Χίλλαρι.
