ΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ...

[jey_pap]

(Ας μείνουμε στην αντίληψη του καλού και του κακού στον Χριστιανισμό.)

Γιατί ειδικά εκεί ;

Διότι δεν έχουμε μουσουλμάνους ή ινδουϊστές στο φόρουμ ώστε να συζητήσουμε την δική τους θρησκευτική αντίληψη.

οκ.και το ζητούμενο ποιο είναι ; τι να καταφέρουμε να αποδείξουμε εννοώ

ΟΚ Να παρουσιάσουν οι θεϊστές καμμιά «αρλούμπα» παραφυσική περί του κακού και να γελάν και οι... «πέτρες» του ρεμπελ, ,ήτοι όσοι θέλουν την ασυδοσία, για να πράττουν χωρίς να ελέγχονται.

[Λοξίας]

οκ.και το ζητούμενο ποιο είναι ; τι να καταφέρουμε να αποδείξουμε εννοώ

Δεν μπορώ-μπορούμε να αποδείξουμε τίποτε!
Το "ζητούμενο", από την δική μου πλευρά πάντα, είναι αν υπάρχει όντως κάποιο αδιευκρίνιστο σημείο (ίσως και αντίφαση),
στην ερμηνεία-αντίληψη του κακού, ή αν είναι δική μου ιδέα κάτι τέτοιο.

[nemo]

οκ.και το ζητούμενο ποιο είναι ; τι να καταφέρουμε να αποδείξουμε εννοώ

Δεν μπορώ-μπορούμε να αποδείξουμε τίποτε!
Το "ζητούμενο", από την δική μου πλευρά πάντα, είναι αν υπάρχει όντως κάποιο αδιευκρίνιστο σημείο (ίσως και αντίφαση),
στην ερμηνεία-αντίληψη του κακού, ή αν είναι δική μου ιδέα κάτι τέτοιο.

Όσο περίπλοκη είναι η σκέψη ενός ανθρώπου τόσο θα βρίσκει τις αντιφάσεις
από την άλλη η απλοϊκή σκέψη κάνει την πίστη ευκολότερη
και απο τα λιγα που διάβασα στο νήμα δεν καταλαβα ποιο είναι ακριβώς το ζητούμενο
-γράφεις αντιφάσεις στην πίστη ....δεν υπάρχουν αν διαβάσουμε σωστά και μεθοδικά
αν όμως θέλουμε θα βρούμε πολλές και δεν μπορώ να πω πολλά αν δεν δω κάτι το συγκεκριμένο

[Λοξίας]

Όσο περίπλοκη είναι η σκέψη ενός ανθρώπου τόσο θα βρίσκει τις αντιφάσεις
από την άλλη η απλοϊκή σκέψη κάνει την πίστη ευκολότερη
και απο τα λιγα που διάβασα στο νήμα δεν καταλαβα ποιο είναι ακριβώς το ζητούμενο
-γράφεις αντιφάσεις στην πίστη ....δεν υπάρχουν αν διαβάσουμε σωστά και μεθοδικά
αν όμως θέλουμε θα βρούμε πολλές και δεν μπορώ να πω πολλά αν δεν δω κάτι το συγκεκριμένο

Θα συμφωνήσω.

Η έννοια, η ερμηνεία και η (πιθανή) εξήγηση του διπόλου καλό/κακό, έχουν τουλάχιστον 25 αιώνες φιλοσοφίας πίσω τους.
Οι θρησκευτικές φιλοσοφίες (θεολογίες) όμως, λειτουργώντας ως διαχειριστές του μεταφυσικού φόβου του ανθρώπου, έχουν εισάγει τις δικές τους "ειδικές" ερμηνείες και εξηγήσεις του καλού και του κακού. Και της κάθε θρησκείας η "ειδική" ερμηνεία-εξήγηση, είναι προσαρμοσμένη στο δικό της θεολογικό υπόβαθρο.
Γνωστά πράγματα.

Το ζητούμενο λοιπόν, ήταν να γραφτεί η ερμηνεία-εξήγηση της χριστιανικής θρησκείας, όπως την αντιλαμβάνονται οι απλοί πιστοί.
Αλλά δεν υπάρχει διάθεση.
Οπότε, δεν χρειάζεται να γραφτεί κάτι άλλο από εμένα.

[opsimasmenos]

Η αμαρτία ειναι η άρνηση της ύπαρξης, που την δωρίζει ο Θεός, για αυτό το κακό ειναι ανυποστατο.

Δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβα. Εννοείς οτι αρνούμαι την ύπαρξή μου με το να αρνηθώ τον Θεό;
Και αυτό να εννοείς (που από την πλευρά της χριστιανικής θεολογίας μπορεί να είναι σωστό), δεν δίνεις τον ορισμό του ανυπόστατου.
Πιο πάνω έγραψα πως καταλαβαίνω εγώ, από αυτά που έχουν γραφτεί, την ερμηνεία του ανυπόστατου.
Αν είναι σωστή η αντίληψή μου, μου λες.

τη δική μας άρνηση της ύπαρξης εννοεί, μάλλον, προς μια πορεία προς τη θεότητα, όπου και αρκούδα να συναντήσεις στο δρόμο δεν έχει καμία εξουσία επάνω σου, όπως γράφτηκε ότι συνέβη με σύγχρονο άγιο που της έδωσε εντολή να φύγει.

Το είπε και ο jey_pap παραπάνω.

Το κακό εξηγούμαι πως είναι συμβεβηκός, κι εκ τούτου δεν είναι αυθύπαρκτο, αλλά είναι ετεροϋπόστατο "ήτοι εν ετέραις υποστάσεσι θεωρούμενον" *κι επομένως ανυπόστατο καθαυτό (από μόνο του).

πρέπει δηλαδή το κακό να βρει τη δική σου υπόσταση αδύναμη για να ενεργήσει και να λάβει έτσι υπόσταση.

[Λοξίας]

τη δική μας άρνηση της ύπαρξης εννοεί, μάλλον, προς μια πορεία προς τη θεότητα, όπου και αρκούδα να συναντήσεις στο δρόμο δεν έχει καμία εξουσία επάνω σου, όπως γράφτηκε ότι συνέβη με σύγχρονο άγιο που της έδωσε εντολή να φύγει.

Εκτός θρησκείας, με όρους καθημερινότητας και κοινής λογικής, δεν εννοείται άρνηση της δικής μας ύπαρξης. Αφού αντικειμενικά υπάρχω, πως μπορώ να αρνηθώ ότι υπάρχω;
Εντός θρησκείας, νομίζω πως όταν λέμε "αρνούμαι την ύπαρξή μου", εννοούμε πως αρνούμαι τον Θεό που μου χάρισε την ζωή.

Τώρα, αν μπορεί κάποιος να δώσει την όποια εντολή σε ένα άγριο θηρίο και αυτό να υπακούσει, είναι κάτι που δεν άπτεται του θέματος.

Το είπε και ο jey_pap παραπάνω.

Το κακό εξηγούμαι πως είναι συμβεβηκός, κι εκ τούτου δεν είναι αυθύπαρκτο, αλλά είναι ετεροϋπόστατο "ήτοι εν ετέραις υποστάσεσι θεωρούμενον" *κι επομένως ανυπόστατο καθαυτό (από μόνο του).

πρέπει δηλαδή το κακό να βρει τη δική σου υπόσταση αδύναμη για να ενεργήσει και να λάβει έτσι υπόσταση.

Αν έχω καταλάβει σωστά από τις έμμεσες απαντήσεις (βλέπεις κανείς δεν δίνει ευθεία απάντηση), το τι σημαίνει "ανυπόστατο" στην χριστιανική θρησκεία, τότε αυτή η ερμηνεία με βρίσκει σύμφωνο.

Αλλά αν για μία τέτοια απλή ερώτηση που έκανα ("τι σημαίνει ανυπόστατο"), χρειάστηκαν 10 έμμεσες απαντήσεις από διαφορετικούς συμφορουμίτες, τότε δεν υπάρχει λόγος να προχωρήσουμε πιο πέρα. Διότι, πόσες έμμεσες απαντήσεις θα χρειαστούν αν πάμε στο πιο περίπλοκο θέμα της δυνατότητας επιλογής του κακού;

[opsimasmenos]

τη δική μας άρνηση της ύπαρξης εννοεί, μάλλον, προς μια πορεία προς τη θεότητα, όπου και αρκούδα να συναντήσεις στο δρόμο δεν έχει καμία εξουσία επάνω σου, όπως γράφτηκε ότι συνέβη με σύγχρονο άγιο που της έδωσε εντολή να φύγει.

Εκτός θρησκείας, με όρους καθημερινότητας και κοινής λογικής, δεν εννοείται άρνηση της δικής μας ύπαρξης. Αφού αντικειμενικά υπάρχω, πως μπορώ να αρνηθώ ότι υπάρχω;
Εντός θρησκείας, νομίζω πως όταν λέμε "αρνούμαι την ύπαρξή μου", εννοούμε πως αρνούμαι τον Θεό που μου χάρισε την ζωή.

Τώρα, αν μπορεί κάποιος να δώσει την όποια εντολή σε ένα άγριο θηρίο και αυτό να υπακούσει, είναι κάτι που δεν άπτεται του θέματος.

Το είπε και ο jey_pap παραπάνω.

Το κακό εξηγούμαι πως είναι συμβεβηκός, κι εκ τούτου δεν είναι αυθύπαρκτο, αλλά είναι ετεροϋπόστατο "ήτοι εν ετέραις υποστάσεσι θεωρούμενον" *κι επομένως ανυπόστατο καθαυτό (από μόνο του).

πρέπει δηλαδή το κακό να βρει τη δική σου υπόσταση αδύναμη για να ενεργήσει και να λάβει έτσι υπόσταση.

Αν έχω καταλάβει σωστά από τις έμμεσες απαντήσεις (βλέπεις κανείς δεν δίνει ευθεία απάντηση), το τι σημαίνει "ανυπόστατο" στην χριστιανική θρησκεία, τότε αυτή η ερμηνεία με βρίσκει σύμφωνο.

Αλλά αν για μία τέτοια απλή ερώτηση που έκανα ("τι σημαίνει ανυπόστατο"), χρειάστηκαν 10 έμμεσες απαντήσεις από διαφορετικούς συμφορουμίτες, τότε δεν υπάρχει λόγος να προχωρήσουμε πιο πέρα. Διότι, πόσες έμμεσες απαντήσεις θα χρειαστούν αν πάμε στο πιο περίπλοκο θέμα της δυνατότητας επιλογής του κακού;

άρνηση μιας καλλίτερης ύπαρξης που αξίζει εξ ορισμού σε όλους, αυτό εννοούμε όταν μιλάμε για άρνηση της ύπαρξης.
για παράδειγμα ένας εξαρτημένος από ουσίες.
η επιλογή του κακού υπάρχει σαν δυνατότητα στην αρχή. μετά γίνεται εξάρτηση.

[Λοξίας]

άρνηση μιας καλλίτερης ύπαρξης που αξίζει εξ ορισμού σε όλους, αυτό εννοούμε όταν μιλάμε για άρνηση της ύπαρξης.
για παράδειγμα ένας εξαρτημένος από ουσίες.

Μισό για να καταλάβω.
Εγώ διάγω μια καλή "ύπαρξη". Δεν είμαι εξαρτημένος από ουσίες, δεν παρανομώ, δεν αδικώ, συντρέχω τον συνάνθρωπό μου όπως και όποτε μπορώ, προστατεύω την φύση, τα ζώα, κ.λπ.
Συνεπώς δεν εμπίπτω στον ορισμό που δίνεις εσύ και, άρα, δεν αρνούμαι την ύπαρξή μου. Όμως δεν πιστεύω στον χριστιανικό Θεό.
Τι γίνεται τότε; Θα δεχθεί η εκκλησία ότι δεν αρνούμαι την ύπαρξή μου;

η επιλογή του κακού υπάρχει σαν δυνατότητα στην αρχή. μετά γίνεται εξάρτηση.

Αν λέγοντας "αρχή", μιλάς γενικά, δηλαδή το πότε θα κάνει κάποιος την αρχή για να επιλέξει το κακό, το καταλαβαίνω, αλλά δεν είναι σημαντικό.
Μιλώντας όμως για την αρχή, το σημαντικό είναι πότε ήταν αυτή η πρώτη "αρχή" στον χρόνο;

[jey_pap]

Η κακία προκύπτει από την απομάκρυνση από το κατά φύση. Είναι στρέβλωση και ανωμαλία.

Ποιο είναι το κατά φύσιν;

Α ο ρ γ η σ ί α ,
Αφιλαργυρία,
Φιλεύσπλαχνον,
Πραότητα,
Εχεφροσύνη,
Φιλόπονία,
Ευδιάλλακτον,
Ευτλημοσύνη (καρτερικότητα),
Ευθυδικία,
Φιλάγαθον,
Φιλάρετον,,
Φιλοπρέπεια,
Εγκράτεια,
Ευπροσηγορία,
Ευθυγνωμοσύνη,
Μετριοφροσύνη,
Φιλομάθεια,
Φιλοτιμία,
Φρονιμάδα,
Καταδεκτικότητα,
Γηραιοφροσύνη,
Γλυκορρημοσύνη,
Ανεξικακία,
Ευτολμία,
Φιλαλληλία,
Ευθυκρισία,
Ευσχημοσύνη,
Ευκοσμία
Ευπρέπεια
κλπ

[Λοξίας]

"ευτλημοσύνη", "ευθυγνωμωσύνη", "γηραιοφροσύνη"...

...θα σε πείραζε να μας πεις σε ποιο λεξικό της ελληνικής γλώσσας βρήκες αυτές τις λέξεις;

[ksk]

άρνηση μιας καλλίτερης ύπαρξης που αξίζει εξ ορισμού σε όλους, αυτό εννοούμε όταν μιλάμε για άρνηση της ύπαρξης.
για παράδειγμα ένας εξαρτημένος από ουσίες.

Μισό για να καταλάβω.
Εγώ διάγω μια καλή "ύπαρξη". Δεν είμαι εξαρτημένος από ουσίες, δεν παρανομώ, δεν αδικώ, συντρέχω τον συνάνθρωπό μου όπως και όποτε μπορώ, προστατεύω την φύση, τα ζώα, κ.λπ.
Συνεπώς δεν εμπίπτω στον ορισμό που δίνεις εσύ και, άρα, δεν αρνούμαι την ύπαρξή μου. Όμως δεν πιστεύω στον χριστιανικό Θεό.
Τι γίνεται τότε; Θα δεχθεί η εκκλησία ότι δεν αρνούμαι την ύπαρξή μου;

η επιλογή του κακού υπάρχει σαν δυνατότητα στην αρχή. μετά γίνεται εξάρτηση.

Αν λέγοντας "αρχή", μιλάς γενικά, δηλαδή το πότε θα κάνει κάποιος την αρχή για να επιλέξει το κακό, το καταλαβαίνω, αλλά δεν είναι σημαντικό.
Μιλώντας όμως για την αρχή, το σημαντικό είναι πότε ήταν αυτή η πρώτη "αρχή" στον χρόνο;

Δεν μπορώ να καταλάβω τι σχέση έχει αυτο το κακό που σχετίζεται με την ποιότητα ύπαρξης, με την αληθινή φύση του Κακού σε σχέση με το Αγαθό...
Υ.Γ Βοηθα να καταλάβω διότι έχω μπερδευτεί...Απευθύνομαι σε σενα διότι κατάλαβες...

[Λοξίας]

Δεν μπορώ να καταλάβω τι σχέση έχει αυτο το κακό που σχετίζεται με την ποιότητα ύπαρξης, με την αληθινή φύση του Κακού σε σχέση με το Αγαθό...
Υ.Γ Βοηθα να καταλάβω διότι έχω μπερδευτεί...Απευθύνομαι σε σενα διότι κατάλαβες...

Ποιος κατάλαβε; εγώ; Αμ δε...
Είναι ζήτημα αν δύο απαντήσεις ήταν μέσα στο πνεύμα της ερώτησης.
Όλες οι άλλες οι απαντήσεις, ήταν εκτός. Πως να καταλάβω;

[opsimasmenos]

άρνηση μιας καλλίτερης ύπαρξης που αξίζει εξ ορισμού σε όλους, αυτό εννοούμε όταν μιλάμε για άρνηση της ύπαρξης.
για παράδειγμα ένας εξαρτημένος από ουσίες.

Μισό για να καταλάβω.
Εγώ διάγω μια καλή "ύπαρξη". Δεν είμαι εξαρτημένος από ουσίες, δεν παρανομώ, δεν αδικώ, συντρέχω τον συνάνθρωπό μου όπως και όποτε μπορώ, προστατεύω την φύση, τα ζώα, κ.λπ.
Συνεπώς δεν εμπίπτω στον ορισμό που δίνεις εσύ και, άρα, δεν αρνούμαι την ύπαρξή μου. Όμως δεν πιστεύω στον χριστιανικό Θεό.
Τι γίνεται τότε; Θα δεχθεί η εκκλησία ότι δεν αρνούμαι την ύπαρξή μου;

η επιλογή του κακού υπάρχει σαν δυνατότητα στην αρχή. μετά γίνεται εξάρτηση.

Αν λέγοντας "αρχή", μιλάς γενικά, δηλαδή το πότε θα κάνει κάποιος την αρχή για να επιλέξει το κακό, το καταλαβαίνω, αλλά δεν είναι σημαντικό.
Μιλώντας όμως για την αρχή, το σημαντικό είναι πότε ήταν αυτή η πρώτη "αρχή" στον χρόνο;

Η συντριπτική πλειοψηφία αρνείται την ύπαρξη της, όχι τη φανταστική ύπαρξη που δίνει κάπου κάπου ντσούρες ικανοποίησης, αλλά την πραγματική ύπαρξη. Αυτή που όταν εφαρμοστεί δε θα έχουν ανάγκη προστασίας τα ζώα, η φύση, οι συνάνθρωποι. Και φυσικά και η Εκκλησία μέσα στην πλειοψηφία είναι, οπότε μη ρωτάς αν θα σε βλέπει ως αρνητή της ύπαρξης σου.
Το σπήλαιο του Πλάτωνα ζούμε ακόμη.

Σύμφωνα με τη γραφή, ήταν όταν πήρε το μήλο ο Αδάμ.

[Alphabet]

άρνηση μιας καλλίτερης ύπαρξης που αξίζει εξ ορισμού σε όλους, αυτό εννοούμε όταν μιλάμε για άρνηση της ύπαρξης.
για παράδειγμα ένας εξαρτημένος από ουσίες.
η επιλογή του κακού υπάρχει σαν δυνατότητα στην αρχή. μετά γίνεται εξάρτηση.

Η αρνηση μιας καλυτερης υπαρξης, η επιλογη του κακου και ακομα η ελευθερη βουληση μας αν θελεις, προερχονται κατευθειαν απο τον εγκεφαλο μας (87 δισεκατομμυρια νευρωνες) με βαση τον γενετικο και τον κοινωνικο παραγοντα. Οι αποφασεις μας είναι θεμα των νευρωνων, ειτε επιλεγεις εναν συντροφο, ειτε να δεις μια ταινια στον κινηματογραφο. Ο εγκεφαλος παιρνει τις αποφασεις προ-γνωστικα και ενημερωνει τον νου (δηλαδη την ενεργεια του εγκεφαλου) που νομιζει οτι αυτος τις πηρε. Οταν επερχεται ζημια σ' εναν λοβο του εγκεφαλου, επερχεται ζημια στη συμπεριφορα του ανθρωπου. Για παραδειγμα, στο Αλτσχαιμερ, η εκφυλιση του εγκεφαλου δημιουργει μια καταστροφικη αλλαγη στη συμπεριφορα. (Γιωργος Παξινος).

Οποτε πολυ φοβαμαι οτι αυτα που γραφεις δεν στεκουν.

[Planis]

"ευτλημοσύνη", "ευθυγνωμωσύνη", "γηραιοφροσύνη"...

...θα σε πείραζε να μας πεις σε ποιο λεξικό της ελληνικής γλώσσας βρήκες αυτές τις λέξεις;

Η «ευθυγνωμοσύνη» είναι βυζαντινή λέξη και υπάρχει στο βυζαντινό λεξικό του Trapp ενώ μαρτυρείται σε επιστολές του βυζαντινού λόγιου Γεωργίου Βαρδάνη. Να σημειώσω ότι το επίθετο «εὐθύγνωμος» μαρτυρείται στον Δημόκριτο. Όσον αφορά στις άλλες δύο λέξεις, δεν μαρτυρούνται τα ουσιαστικά καθ' αυτά, αλλά υπάρχουν τα επίθεται «εὐτλήμων» και «γηραιόφρων» όπου το μεν πρώτο υπάρχει στους «Πέρσες» του Αισχύλου (εὐτλήμονι δόξῃ) αλλά και σε βυζαντινά κείμενα ενώ το δεύτερο είναι βυζαντινό και μαρτυρείται σε επιστολή του Ιωάννη Τζέτζη.