εγω χριστο εσυ αλλαχ και λοιπες αριστερες μαλαγιες

[run]

https://www.defence-point.gr/news/quot- ... ydaisthisi


Τούρκοι βουλευτές της αντιπολίτευσης ζήτησαν από την κυβέρνηση να επιβιβαστούν στο ερευνητικό πλοίο Oruc Reis, με σκοπό –όπως ανέφεραν– να διαβιβάσουν το μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση ότι η Τουρκία είναι ενωμένη στο ζήτημα της Ανατολικής Μεσογείου. Την ίδια ώρα, παρά τα εσωτερικά πολιτικά προβλήματα και τη “φωτιά” που έχει βάλει σε κάθε σημείο των συνόρων της Τουρκίας, η δημοτικότητα του Ερντογάν παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα.

Του Ζαχαρία Β. Μίχα
(Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ/ISDA)

Τα στοιχεία αυτά προσφέρουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία σχολιασμού μιας γνωστής και ιδιαίτερα δημοφιλούς άποψης στην Ελλάδα ότι δεν πρέπει να να βάζουμε “στο ίδιο τσουβάλι” την πολιτική ηγεσία της Τουρκίας και τον τουρκικό λαό. Η διπλωματία του “εσύ Χριστό κι εγώ Αλλάχ“, από γνωστό παλιό έντεχνο λαϊκό τραγούδι, δυστυχώς συνιστά άλλη μια επικίνδυνη ψευδαίσθηση που λειτουργεί ως παραμορφωτικός φακός στην αντιμετώπιση των ελληνοτουρκικών.

Ουδείς αμφιβάλλει ότι υπάρχουν δυτικόφιλοι-κοσμοπολίτες Τούρκοι. Ανάμεσα σ’ εαυτούς είναι επίσης βέβαιο ότι συμπεριλαμβάνονται ενδεχομένως και αρκετοί φορείς της πεποίθησης ότι η πολιτική Ερντογάν δεν είναι σωστή και ότι θα μπορούσε να βρεθεί μια λογική λύση μέσω διαπραγματεύσεων μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας. Προφανώς αυτή η κατηγορία Τούρκων υπάρχει και εάν ήταν πλειονότητα ίσως τα περιθώρια ελληνοτουρκικής συνεννόησης να ήταν μεγαλύτερα.

Ωστόσο, την Τουρκία την έχουμε δει και όταν δεν υπήρχε στην πολιτική σκηνή ο Ερντογάν. Το κοσμικό μετακεμαλικό καθεστώς είναι αυτό που άνοιξε τη βεντάλια των μονομερών επεκτατικών διεκδικήσεων σε βάρος της Ελλάδας στη δεκαετία του 1970 για να μείνουμε μόνο στην τελευταία ιστορική περίοδο. Και παρά το γεγονός ότι ήταν πάντα απαιτητικό, δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι ήταν σταθερά προσανατολισμένο στη Δύση, γεγονός το οποίο είχε πολλές φορές φέρει την Ελλάδα σε πολύ δύσκολη θέση.

Εκείνη την εποχή, οι τουρκικές επεκτατικές διεκδικήσεις έβρισκαν όχι μόνο πρόθυμα αυτιά να ακούσουν, αλλά και ανοικτούς υποστηριχτές. Η Ελλάδα θα υπέφερε υπό το βάρος της υπεραξίας της Τουρκίας στη δυτική γεωστρατηγική. Για τους Δυτικούς συμμάχους, ο ελληνικός χώρος αποτελούσε συμπλήρωμα και στρατηγικό βάθος του τουρκικού.

Συμπερασματικά, η δυτικά προσανατολισμένη Τουρκία δεν ήταν καθόλου εγγύηση ότι θα σεβόταν το διεθνές δίκαιο και ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις θα ήταν ομαλές. Το έργο το έχουμε δει επανειλημμένως τις προηγούμενες δεκαετίες. ΗΠΑ και Ευρώπη το πολύ-πολύ να προχωρούσαν σε φιλικές παραινέσεις προς την Άγκυρα να μην το παρατραβήξει.

Μπορεί σήμερα, η Δύση να μην παίρνει μέτρα εναντίον του καθεστώτος Ερντογάν, αλλά τουλάχιστον το κλίμα είναι σαφώς εναντίον του, γεγονός που οπωσδήποτε ενισχύει κατ’ αντιδιαστολή την ελληνική διπλωματία. Την τελευταία δεκαετία σταδιακά έγινε αποδεκτό ακόμα και από φιλότουρκους ότι η Τουρκία απομακρύνεται από τη Δύση όχι μόνο γεωπολιτικά, αλλά και πολιτισμικά, με την έννοια ότι αναδύεται ολοένα και περισσότερο ο ισλαμικός χαρακτήρας της “βαθιάς Τουρκίας”, πάνω στον οποίο ο Ερντογάν οικοδομεί και μία αντίστοιχη στρατηγική.

Ο κορμός της τουρκικής κοινωνίας, η “βαθιά Τουρκία”, έφερε τους νεοοθωμανούς στην εξουσία και τους κρατάει για 18 χρόνια τώρα. Αν και το καθεστώς Ερντογάν έχει υποστεί πολιτική φθορά, αυτό έχει συμβεί κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης και του διάχυτου αυταρχισμού του (μαζικές διώξεις κλπ) κι όχι λόγω της εξωτερικής πολιτικής του.

Γι’ αυτό και παρά την επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου, ο κορμός της τουρκικής κοινωνίας ανταποκρίνεται απόλυτα στην εθνικιστική-επεκτατική πολιτική του Ερντογάν. Αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά ότι ο ακραίος εθνικισμός είναι βαθιά ριζωμένος στην τουρκική κοινωνία, χωρίς να εξαιρούνται οι κοσμικοί δυτικόφιλοι των παραλίων. Γι’ αυτό και η αντιπολίτευση όχι μόνο δεν ασκεί κριτική στην πολιτική του καθεστώτος στα ελληνοτουρκικά, αλλά και πλειοδοτεί.

Επειδή ακριβώς το κλίμα είναι έτσι, είναι εύκολο για τον Ερντογάν να βρίσκει κοινοβουλευτικά συμπληρώματα στο πολιτικό σύστημα, όπως είναι το ακραίο Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης του Μπαχτσελί, το κόμμα των Γκρίζων Λύκων. Στο πλευρό του είναι και ο εκπρόσωπος του “αριστερoύ εθνικισμού” Ντογκούτ Περιντσέκ. Αμφότεροι έχουν βαθιές ρίζες στο τουρκικό “βαθύ κράτος”.

Το καθεστώς Ερντογάν μπορεί να κλιμάκωσε τον επεκτατισμό έναντι του Ελληνισμού που κληρονόμησε από το μετακεμαλικό καθεστώς που διέλυσε, αλλά συνιστά τομή στην τουρκική ιστορία. Αφού κέρδισε τον πόλεμο με το μετακεμαλικό “βαθύ κράτος”, οικοδόμησε το δικό του, ενσωματώνοντας τμήματα του παλιού, αλλά προσφέροντας νέο στρατηγικό προσανατολισμό.

Αυτό που κράτησε και ενίσχυσε είναι ο επεκτατικός εθνικισμός, ο οποίος, συνδυαζόμενος με τον ισλαμισμό, έχει δημιουργήσει ένα υβρίδιο που έχει ελαχιστοποιήσει τις πιθανότητες ολικής επαναφοράς της Τουρκίας σε δυτική τροχιά.
Η τουρκική κοινωνία είναι βαθύτατα διχασμένη, αλλά η πλειονότητα δείχνει να συμμερίζεται την επιλογή του Ερντογάν να αναβιώσει το οθωμανικό “αυτοκρατορικό μεγαλείο”. Γι’ αυτό και ο κορμός της τουρκικής κοινωνίας δεν δείχνει διάθεση μαζικής στοίχισης πίσω από φιλελεύθερες δυνάμεις με δυτικό προσανατολισμό. Όπως προαναφέραμε, σήμερα μπορεί να αυξάνονται οι διαμαρτυρίες για την οικονομική κρίση, αλλά η τουρκική κοινωνία χειροκροτεί τις πολεμικές περιπέτειες του προέδρου της.
[/

στην ελλαδα η αριστερα εσπειρε με το σωρο μαλαγις περι φιλιας ελληνων και τουρκων,βεβααια οσοι δεν πιστευουν σε παραμυθια και βαλουν το μυαλο γνωριζουν γιατι βλεπουν πως αντιδρα το πολιτικο συστημα της τουρκιας και η πλειοψηφια του λαου

και η πολιτικη ταξη και ο λαος επικροτουν και υπερθεματιζουν την επεκτατικη πολιτικη σε βαρος των εελληνων και λοιπων γειτονικων λαων

οι μοναδικοι που δεν το βλεπουν είναι της αριστερας από συριζα μεχρι ακροαριστερα και ενεργουν ως πεμπτη φαλαγγα των τουρκων

ας ελπισουμε πως επεκτατικη πολιτικη τη τουρκιας θα τους επαναφερει στην πραγματικοτητα

πραγμα πολύ δυσκολο γιαατι επικρατει και στην κυβερνηση και την αντιπολιτευση ατομα τουρκοδουλικα

οψομεθα

[wooded glade]

Το εγώ Χριστό κι εσύ Αλλάχ όμως κι οι δυό μας τας κεμπάπ βγήκε μετά τον Αττίλα, δεν είχε βγει πριν !
Αφήνοντας απ΄έξω τον Ταγίπ, είναι δύσκολο να πει κανείς ότι κάποιοι στη Μεμετία συγκινήθηκαν από αυτό.
Και να υπήρξαν κάποιοι θα είναι της τάξεως μεγέθους Γιάγκου Πεσματζόγλου.

[Dwarven Blacksmith]

Δηλαδή; Το άρθρο εξηγεί ότι δε γίνεται να μας κάτσει Τουρκάλα;

[wooded glade]

Δηλαδή; Το άρθρο εξηγεί ότι δε γίνεται να μας κάτσει Τουρκάλα;

Μπα.
Μιά φορά μου έχει τύχει μόνο.
Πέθανε ένας γνωστός αθλητικός παράγων της Τουρκίας και με έβαλαν να πω συλληπητήρια στην πρεσβεία.
Το σηκώνει μία και λέω "κύριοι σας διαβιβάζω τα συλληπητήρια του συλλόγου μας" και ήταν φαρμάκι η κάρχια. Μόνο χου ρε δεν μου είπε.

[run]

Δηλαδή; Το άρθρο εξηγεί ότι δε γίνεται να μας κάτσει Τουρκάλα;

αμα εισαι μαστορας και εχεις και τα προσοντα παιρνεις τουρκαλες οσες μπορεις

τα παραμυθια που διαδιδουν τα ζαβα συριζα κκε ακροαριστεροι κτλ δεν θα καθισουν

[πατησιωτης]

Ούτε αυτοί πιστεύουν αυτές τις ανοησίες.Απλώς είναι ένας φερετζές - κατάλληλη λέξη - του δεν θέλω να πολεμήσω.

[run]

πως βλέπεις το τοιούτον ωρε πατησιωτ

τι να σ πω

απορριψε τον βορβορο του ελιαμεπ και λοιπων νεοφιλ για να δεις την πραγματικοτητα

οι τουρκοι κομματα και λαος στηριζουν την επεκτατικη πολιτικη του ερντογαν

και στην ελλαδα μας ταίζουν παραμυθια

[πατησιωτης]

Είπα εγώ ότι δεν την στηρίζουν;

[Καραμελίτσα]

Εμένα η μάνα μου με μεγάλωσε πάντως λέγοντας μου, φέρε ότι γαμπρό θέλεις, και γυναίκα ακόμα θα τη δεχτώ, αλλά μη μου φέρεις Τούρκο, Γερμανό ή Ινδό.

[wooded glade]

Η Τουρκία ήταν και θα είναι εχθρική χώρα.
Ακολουθούν τα Σκόπια, ακολουθεί η Αλβανία.
Η Βουργαριά λόγω που είναι συνορθόδοξοι και λόγω Κρούστσεφ όχι και τόσο στην εποχή μας. Ισχύει μάλλον το "Ελλάδα-Βουλγαρία ειρήνη και φιλία" αν και στο Παναθηναϊκός - Σαμπντόρια φώναζαν "ουουουουουουου".
Τα Ιταλά και τα Αλεμάνια άλλαξαν καθεστώς και δεν πιάνεται.
Τα μπρεξιτοαβγά είναι κι αυτά, σε επίπεδο ρουφιανιάς όμως περιορίζονται αυτοί.

[wooded glade]

Το ξανθό γένος θα πρέπει να λεχθεί ότι είναι πάντα φιλελληνικό.
Είμαστε υποτίθεται μεγάλοι εχθροί αφού σημαδεύαμε ο ένας τον άλλον με πυρηνικά, αλλά στην πραγματικότητα δεν ίσχυε.