Βιβλία που δεν διαβάσαμε ως το τέλος

[deCaritaine]

Εδώ βάζουμε βιβλία (σοβαρά) που τα προμηθευτήκαμε αλλά δεν κατορθώσαμε να τα ολοκληρώσουμε, γιατί κουραστήκαμε, βρήκαμε κάτι πιο ενδιαφέρον, τα ξεχάσαμε στην άκρη κλπ. Ξεκινώ με τα δικά μου

1. Εκατό χρόνια μοναξιά, Γκαμπριελ Γκαρσία Μαρκεζ


2. Μπαουντολίνο, Ουμπέρτο Εκο


3. Δημιουργία, Γκορ Βιντάλ


Επίσης έχασα πολλή κλασσική λογοτεχνία μικρός (ρωσική για την ακρίβεια) και δεν μπορώ με τίποτε να διαβάσω μέχρι τέλους όποτε προσπάθησα.

[under]

Αντιγνωση
Ματωμενα χωματα.

[Μπίστης]

Επίσης έχασα πολλή κλασσική λογοτεχνία μικρός (ρωσική για την ακρίβεια) και δεν μπορώ με τίποτε να διαβάσω μέχρι τέλους όποτε προσπάθησα.

Eπιβάλλεται να το ξαναπιάσεις. Είχα κωλώσει κι εγώ
Θέλει αποφασιστικότητα, αφοσίωση και συγκέντρωση.
Δεν το χάνεις.
Εκτός αν δεν σε ενδιαφέρει η λογοτεχνία, αράζεις στα ιστορικά χωράφια σου

Μην νιώσεις τύψεις γιά τα εφυή σκουπίδια τύπου Έκο.
Ανακύκλωσε ή χάρισε.

Η ρωσική λογοτεχνία είναι απροσπέλαστη γιατί οι ήρωες αναφέρονται μιά με το επίθετο και μία με το πατρώνυμο. Τρέχα γύρευε με τους τρελλάρες, σύγχυση πλήρης και εξάντληση.

Ο δε Ντοστογιέφσκι φαίνεται να μην έχει ύφος οπότε είσαι στο έλεος του μεταφραστή (και του Υψιστου)

[deCaritaine]

Αντιγνωση

Αυτό άνετα το είχα βγάλει στα ~20 και μάλιστα με ώθησε να πάρω τα: Επίκουρος, Θεοδωρίδη, και Αγιος Βακχος, Αλ. Σολομου, πολύ καλά βιβλία.

Ματωμενα χωματα.

Αυτό το είχα διαβάσει παιδί. Και άλλα της Διδώς Σωτηρίου κατι μπαρουφες όπως "Κατεδαφιζόμεθα" κλπ. Και αντίστοιχα συγγγραφέων όπως Ζωρζ Σαρή κ.α. με θεματολογία χούντες, αγώνες της αριστεράς, θεωρούταν ιδανικά βιβλία επί πασοκισμου στα `80 για την διάπλαση των παίδων, προτεινόμενα στα σχολεία και στις σχολικές βιβλιοθήκες. Θα ήταν ένα αξιόλογο νήμα: σαβούρες που διαβάσαμε σε παιδική ηλικία. Αποκορύφωμα ο Μενέλαος Λουντέμης, ένα παιδί μετράει τα άστρα και τα ρέστα, τυμπανισμένα πτώματα που χρησιμοποιούνταν σαν σωσίβια για απόδραση από την μακρονησο, γύφτοι που τρώνε φασολάδα και αεριζονταν στο τσαντίρι, τσίγκοι που στάζουν στο κρεβάτι του παιδιού, ωραία πράγματα

[deCaritaine]

Eπιβάλλεται να το ξαναπιάσεις. Είχα κωλώσει κι εγώ
Θέλει αποφασιστικότητα, αφοσίωση και συγκέντρωση.
Δεν το χάνεις.
Εκτός αν δεν σε ενδιαφέρει η λογοτεχνία, αράζεις στα ιστορικά χωράφια σου

Ευχαριστώ για τη γνώμη. Θα δω μήπως το βρω, το είχα πιάσει πολύ παλιά.

[Otto Weininger]

Ανατομία της Μελαγχολίας.

[lyna]

Στα 100 χρόνια έχω σκαλωσει κι εγώ..δύο καλοκαίρια το παλεύω .

[sys3x]

1984.
Ο κυρίαρχος του νου.

[lyna]

1984.
Ο κυρίαρχος του νου.

Λυπάσαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα Συς;

[Beria]

To Νησί της Επόμενης Μέρας, του Έκο
πάλεψα πολύ, αλλά δεν...

Τον Εκκλησιαστή (Q) των Λούθερ Μπλισετ το ξεκινούσα και το άφηνα και άντε πάλι, για 3 χρόνια
το τέλειωσα σε 4 μέρες ένα καλοκαίρι (ούτε για μπάνιο δεν πήγα εκείνες τις μέρες)

Δεν συζητάω για τον Οδυσσέα, το ξεφυλλίζω και το αφήνω. Δεν βρίσκω και το λόγο δηλαδή αφού δεν μπορώ να (μην) το διαβάσω στη γλώσσα του

Και κάποιο από του Χένρι Μίλλερ, νομίζω τον Τροπικό του Αιγόκερου. Μπα

[sys3x]

1984.
Ο κυρίαρχος του νου.

Λυπάσαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα Συς;

κάντο μου πενηνταράκια λίγο ρε, τι παίζει δε ξέρω, τελευταία δεν σε πιάνω.
(:

*όπως και να χει το πρώτο είναι μεγάλη ιστορία γιατί δεν το τελείωσα, στο δεύτερο απλά βαρέθηκα, εξάλλου διάβαζα Θουκυδίδη την ίδια περίοδο.

[lyna]

1984.
Ο κυρίαρχος του νου.

Λυπάσαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα Συς;

κάντο μου πενηνταράκια λίγο ρε, τι παίζει δε ξέρω, τελευταία δεν σε πιάνω.
(:

*όπως και να χει το πρώτο είναι μεγάλη ιστορία γιατί δεν το τελείωσα, στο δεύτερο απλά βαρέθηκα, εξάλλου διάβαζα Θουκυδίδη την ίδια περίοδο.

To 1984 προσπάθησα κι εγώ να το διαβάσω , τόσο που πια δεν θυμαμαι καν ότι προσπάθησα.
"Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα "είναι τραγούδι που μου ήρθε μόλις είδα το ποστ σου.
Ρίξε τώρα κ την ιστορία να γουστάρουμε.

[fagano3]

Thommas Mann.

Δεν θυμαμαι ποιο ητανε απλα θυμαμαι οτι το παρατησα στην τριτη σελιδα γιατι ειχε μια τελεια σε καθε σελιδα.

Φανταζομαι οτι και στα γερμανικα ειναι κουραστικος αλλα αμα πας να τος μεταφρασεις λεξη προς λεξη στα ελληνικα ειναι αφορητος λογω γλωσσας.

Πρεπει η μεταφραση να προσαρμοζεται στην γλωσσα του αναγωστη και οχι να βαλεις δεκα δευτερευουσες στην σειρα.

[Αίγαγρος]

Ταξίδι στην Άκρη της Νύχτας (αδιάφορο, δεν πρόκειται να το ξανά πιάσω)

Η ζωή εν τάφω (το διάβαζα όσο ήμουν στρατιώτης, αλλά δεν πρόλαβα να το τελειώσω, θα το ξανά πιάσω κάποια στιγμή)

Η βουή και η μανία (το παράτησα γιατί το βρήκα αδιάφορο -ίσως όμως έφταιγε η μετάφραση)

Σε έναν άγνωστο θεό (δεν θυμάμαι ακριβώς γιατί το σταμάτησα, κυλούσε αλλά κάπου έχασα το ενδιαφέρον μου)

[Μπίστης]

Η βουή και η μανία (το παράτησα γιατί το βρήκα αδιάφορο -ίσως όμως έφταιγε η μετάφραση)

Δεν μπορώ να φανταστώ άλλον λόγο αν και τον γνωρίζω από άλλα έργα του