Καπιταλιστικός μύθος ΙΙ: Η κυκλοφορία του χρήματος παράγει πλούτο

[esu]

Δεν είναι θεμα κουλτουριάρικου και σοφιστικέ, μια χαρά είναι τα καλλυντικά της λορεάλ και ένα σωρό άλλοα. Το λιπκιτ της Κάιλι το έφερα ως παράδειγμα, γιατί είναι τραγικό παράδειγμα ζήτησης-προσφοράς. Εϊναι ένα κοινό σετάκι, το οποίο επειδή το βγάζει σε μικρή κυκλοφορία (σχετικά) εξαντλείται αμέσως και βρίσκεται να πουλείται στο ebay για 1000-2000 ευρώ, ενώ άντε να κάνει 10 το αντίστοιχο σε ένα οποιοδήποτε κατάστημα. Σε κινέζικο 3 ευρώ. Είναι τρελό φαινόμενο στη μαζικότητά του.

Οι Καρντάσιανς θα γραφούν στην οικονομική ιστορία. Εϊναι το ακρότατο παράδειγμα του πως μπορείς να πουλάς αέρα σε δισεκατομμύρια κόσμο, επειδή τον πείθεις ότι τον θέλει. Και δεν είναι παρά η κορυφή ενός παγόβουνου με τέτοιο αέρα.

Οι Καρντάσιανς κάνουν ότι κάνουν ακριβώς και οι υπόλοιποι αστέρες του θεάματος. Το ότι έχουν απήχηση οφείλεται σε λόγους που είναι λίγο ή πολύ ίδιοι με εκείνους των υπόλοιπων σταρς. Στη τελική, ο Μέσι που λέμε πιό πάνω τι κάνει παραπάνω πέρα από το να κλωτσάει το τόπι? Έχει λογική να πωλείται μία φανέλα με το όνομα Μέσι πάνω σε μία τιμή που είναι πολύ υψηλότερη από όσο κοστίζουν τα υπόλοιπα φανελάκια που παράγονται στο Μπαγλαντές? Πιό ακριβές παράδειγμα αντιστοίχισης βέβαια με τις Καρντάσιανς είναι οι ηθοποιοί του Χόλιγουντ. Οι Καρντάσιανς ένα είδος ηθοποιού που συνδυάζει στοιχεία μόντελινγκ είναι στην ουσία.

Αγαπητέ, οι Καρντάσιανς είναι απλά επίδειξη πόσο έχει ξεφύγει το τρέχον σύστημα από οποιαδήποτε έννοια ορθολογικής διαχείρισης. Σε 1000 χρόνια θα τις αναφέρουν σαν παραδείγματα της κατάντιας του καταναλωτικού καπιταλισμού.

Το ότι κάτι συμβαίνει δε σημαίνει ότι αυτό είναι αναγκαίο, καλό ή ότι έτσι έχει ο κόσμος. Απλά είναι ένα κωλοσύστημα γεμάτο bugs αυτό που έχουμε.

Ανάγετε ένα κοινωνικό πρόβλημα σε πρόβλημα του συστήματος της οικονομίας.

Αν είναι ηλίθιοι 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι προφανώς και θα αναζητήσουν ένα ηλίθιο προϊόν. Και αν αυτός που το παράγει είναι ηλίθιος κι αυτός, θα πλουτίσει αυτός ο ένας ηλίθιος που τους το πρόσφερε.

Δηλαδή θα βάλουμε αστυνομία στο τι μπορεί να θέλει κάποιος και τι είναι ανώτερο από κάτι άλλο;

[paul25]

Δεν ανεφερα κοστολόγηση
επίσης το ζήτημα δεν είναι η παραδειγματολογία αλλά ο γενικός νόμος

οκ άσε την κοστολόγηση μπορεί να είναι λάθος όρος, δώσε παράδειγμα με την αξία του προϊόντος βάσει εργατοωρών.

Ο γενικός νόμος πρέπει να είναι σε θέση να παράγει παραδείγματα.

Το δεύτερο έχει να κάνει και με την γλώσσα τους, αφού χρέος και ενοχή είναι η ίδια λέξη, Schuld. Σαν να λέγαμε στα αγγλικά το χρέος guilt.

Πράγματι είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό το κομμάτι, και είναι άλλο ένα παράδειγμα που η ιστορία και η ανθρωπολογία, ακόμα και η γλωσσολογία ερμηνεύουν καλύτερα την ανθρώπινη συμπεριφορά απ'τα Οικονομικά.

Παράδειγμα, η λέξη thank you ξέρεις από πού βγήκε; Απ'το think, δηλαδή θα σε σκέφτομαι, αλλά με την έννοια του θα το θυμάμαι αυτό που μου έδωσες/έκανες. Και οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν αυτή τη λέξη κατ'αυτό τον τρόπο και κόλλησε ήταν οι πρώτοι Έμποροι στην Ευρώπη. Αυτοί κυριολεκτικά με το thank εννοούσαν μια πίστωση στα εμπορικά βιβλία, δηλαδή χρέος, ότι τώρα σου χρωστάνε κάτι γιατί τους βοήθησες (χρέωση στα βιβλία)

ΟΙ ανθρωπολόγοι λένε ότι παραδοσιακά και ιστορικά οι μοναδικοί άνθρωποι που δε λένε ευχαριστώ είναι 2 κατηγοριών:
- Οι ευγενείς, γιατί θεωρούν ότι ό,τι και να σου ζητήσουν θα το κάνεις έτσι κι αλλιώς, επομένως δε σου χρωστάνε τίποτα.
- Οι χωριάτες. Και στα χωριά δε λένε ευχαριστώ γιατί το να βοηθήσεις δεν είναι θέμα ευγένειας και καλοσύνης, ούτε ότι σου χρωστάω και μου χρωστάς. Είναι αυτονόητο ότι θα βοηθήσεις γιατί είναι θέμα επιβίωσης. Φαντάσου χωριό, μετρημένοι στα δάχτυλα είναι οι άνθρωποι, αν βγάλει το χωράφι σου ελιές και δε μαζευτούνε όλοι να βοηθήσουνε ποιός θα τις μαζέψει; Και μετά όταν βγάλει ο άλλος σταφύλια θα πάς να δώσεις ένα χέρι, θα πάρεις και 10 τσαμπιά για το σπίτι. Αν αύριο έχεις ντομάτες θα περάσει να πάρει ο άλλος. Έτσι είναι στα χωριά ακόμα, τι ευχαριστώ-παρακαλώ, βοηθάς και σε βοηθάνε αλλιώς δε βγαίνει η ζωή. Άντε να τα χωρέσεις αυτά στα οικονομικά, αρχίζουν και σου λένε χαχα πρωτόγονες κοινωνίες και τέτοια. Δεν είναι πρωτόγονοι όμως, είναι πολύ φυσιολογική και τυπική ανθρώπινη συμπεριφορά.

Βοηθάω βοηθάς; Σε μεγαλύτερες κλίμακες δεν μπορεί να εφαρμοστεί αυτό. Στο χωριό σε θυμούνται και σε ξέρουν, αν κάνεις μαλακία την επόμενη δεν θα σε βοηθήσουν. Σε μεγαλύτερες κλίμακες αυτή η αοριστία θα βοηθούσε μόνο τους απατεώνες και όσους παρασιτούν. Προφανώς χρειάζεται κάτι πιο αντικειμενικό και μετρήσιμο για να δείχνει το πόσο πρόσφερες στην κοινωνια.

Επειδη ο Fluffy δεν θα το κανει, σου εβαλα παραπανω αρθρο του Ριζοσπαστη να σχιλιασουμε στο θεμα της υπεραξιας με παραδειγμα.

[esu]

Επειδη ο Fluffy δεν θα το κανει, σου εβαλα παραπανω αρθρο του Ριζοσπαστη να σχιλιασουμε στο θεμα της υπεραξιας με παραδειγμα.

Ναι. Εγώ δεν τα ξέρω, ούτε έχω σπουδάσει κάτι σχετικό, αλλά προσπαθώ να καταλάβω.
Δηλαδή πως θα μπορούσε στην πράξη να μετρηθεί η αξία με βάση τις εργατοώρες; Όντως χρειάζομαι παράδειγμα.

Πιο πάνω παραδέχτηκε ότι το κεφάλαιο είναι στην ουσία συσσωρευμένη παλιότερη εργασία. Γιατί δηλαδή να πριμοδοτηθεί μόνο η νέα εργασία και να έχει μεγαλύτερη αξία από την προηγούμενη; Αν εγώ φτιάξω ένα μέσο παραγωγής, πχ σφυρί, και χρειαστώ 10 εργατοώρες για να το φτιάξω, και το δώσω σε έναν εργάτη να το χρησιμοποιήσει και να πληρωθεί και αυτός και εγώ από το προιον που θα προκύψει, που ειναι το κακό; Πρέπει να πληρωθεί μόνο ο εργάτης; Τότε γιατί να φτιάξω το σφυρί;

Πιο πάνω ανέφερα σχεδόν χιουμοριστικά τα joule ως μέτρηση αξίας, αλλά αν το σκεφτείς ίσως είναι πιο αξιοπιστη μέτρηση, αφού στην ουσία υπεραξία παράγεται από την καλύτερη οργάνωση της ύλης-ενέργειας.
Παράδειγμα: Ένας σπόρος χρησιμοποιεί χημικά συστατικά από το χώμα και το νερό, και ενέργεια από τον ήλιο και παράγει συν τω χρόνω καρπούς.
Δημιουργήθηκε (υπέρ)αξία, αλλά η συνολική ενέργεια του συστήματος παρέμεινε ίδια, το μόνο που άλλαξε είναι η οργάνωσή της.

[sharp]

Προφανώς χρειάζεται κάτι πιο αντικειμενικό και μετρήσιμο για να δείχνει το πόσο πρόσφερες στην κοινωνια.

Αυτό ακριβώς κάνουν οι Κινέζοι με το point system που έχουν εισαγάγει. Εμείς το λέμε φακέλλωμα. Δυστυχώς δεν έχει μόνον θετικές προεκτάσεις.

[pikey25]

Φλαφιζεις κουμουνιστοφερνεις και αναρχιζεις

Εννοείται ότι κομμουνιστοφέρνω και αναρχίζω, τώρα το κατάλαβες;

Ο κομμουνισμός απέτυχε αλλά τουλάχιστον μέτρησε σωστά την κατάσταση, εντόπισε σωστά τα προβλήματα, και ρώτησε όλες τις σωστές ερωτήσεις, το οποίο ήταν από μόνο του απίστευτο κατόρθωμα με την επιστήμη και τεχνολογία της εποχής. Άσχετα αν οι απαντήσεις που έδωσε καλώς ή κακώς αποδείχτηκαν ακατάλληλες, και αυτό δεν ήταν (κατά τη γνώμη μου) όλο δικό τους λάθος, αλλά ήταν κατά 50% τουλάχιστον και η συγκεκριμένη φάση που βρισκόταν η ανθρωπότητα εκείνη τη στιγμή και πώς αντέδρασε. Μπορεί κάποια στιγμή ο κομμουνισμός να ξαναπαλευτεί, μπορεί να εξαφανιστεί, αλλά πάντως δε θα ξεχαστεί ποτέ, ακριβώς γιατί ρώτησε τις σωστές ερωτήσεις οι οποίες είναι πάντα επίκαιρες. Όσο και να μας λένε κάποιοι ότι "έχουν απαντηθεί αυτά ρε παιδιά χαχαχα τι ρωτάτε τώρα, πάρτε ένα δάνειο να γιάνετε", πάντα θα τους ακούει η ανθρωπότητα με καχυποψία γιατί τίποτα δεν έχει λυθεί.

Η Αναρχία, δηλαδή η ωριμότητα του κάθε ανθρώπου να πάρει σωστές αποφάσεις από μόνος του, με σεβασμό για το συνάνθρωπό του και τον εαυτό του, χωρίς να χρειαστεί να του τις επιβάλλει καμμία Αρχή, είναι ο τελικός στόχος της εξελικτικής πορείας της ανθρωπότητας. Αλοίμονο αν δεν πιστεύουμε στην Αναρχία, είναι καθήκον μας να πιστεύουμε ότι μπορούμε κάποτε να το πετύχουμε και να συνεχίζουμε να βελτιώνουμε τον εαυτό μας σε αυτή την κατεύθυνση, άσχετα αν απέχουμε συνολικά και 10 ή 100 ή 1000 χρόνια από αυτό το στάδιο. Και όταν λέω Αναρχία μιλάω για τη θεμελιώδη έννοια της Αναρχίας όπως την περιέγραψα, όχι αν έχεις μαλλιά και μένεις σε κοινόβιο και καταλήψεις. Έχω δει και δεξιούς καραδεξιούς και κρατιστές που είναι τελικά στην καθημερινή συμπεριφορά τους πολύ περισσότερο Αναρχικοί από (κάποια από) αυτά τα παιδιά, ακόμα κι αν δεν το αντιλαμβάνονται οι ίδιοι κατ'αυτό τον τρόπο.

Για μένα, όλα αυτά θέματα, είναι ζήτημα ωρίμανσης των επιστημών και υπολογιστικής δύναμης. Όταν βλέπεις σε αυτήν εδώ τη συζήτηση ότι ο κόσμος έχει τόσο μπερδέψει τα μπούτια του σε εντελώς θεμελιώδεις έννοιες και ερωτήματα καταλαβαίνεις πόσο πολύ έχει αποτύχει έως τώρα η Οικονομική Επιστήμη και πόσο βρέφος είναι ως Επιστήμη. Τι είναι χρήμα και ποιά είναι η διαφορά της αξίας με την τιμή, πώς λειτουργούνε τα νομίσματα και πού ακριβώς πάνε όταν κάνουν συναλλαγές, πώς πολλαπλασιάζεται το χρήμα και πώς λιγοστεύει, τι ακριβώς έπαθε η Ελλάδα το 2008 και πού οφείλεται, ποιός προσέθεσε μεγαλύτερη αξία και ποιός δικαιούται περισσότερη αμοιβή, πού έχουν οι τράπεζες τα σεντούκια με τα λεφτά... Είναι χιλιάδες χρόνια τώρα που έχουμε χρήμα και δάνεια, είναι απαράδεκτο να συζητάμε ακόμα και να προσπαθούμε να καταλάβουμε τι είναι ακριβώς το καθένα. Δε λέω ότι εγώ έχω τις σωστές απαντήσεις και οι άλλοι λάθος, λέω ότι είναι αστείο που έχουμε ακόμα διαφορετικές αντιλήψεις για τέτοια βασικά πράγματα, 3-4 χιλιάδες χρόνια από τότε που βγήκε το χρήμα. Ένας αρχαίος Έλληνας καταλάβαινε καλύτερα τι είναι το χρήμα από εμάς. Και όχι μόνο εμείς είμαστε μπερδεμένοι αλλά και οι ακαδημαϊκοί.

Αυτά τα θεμελιώδη πράγματα έπρεπε να είναι απαντημένα από την Επιστήμη με τόσο κατηγορηματικό και αποδεδειγμένο τρόπο που να μην έχει κανένας καμμία αμφιβολία στο μυαλό του και να μη χρειάζεται να γίνονται αυτές οι συζητήσεις. Και έχει αποτύχει η Οικονομική Επιστήμη για πολύ συγκεκριμένο και απλό λόγο: γιατί είναι τρομερά νέα, ούτε 300 χρόνια δεν υπάρχει ως επιστήμη, το οποίο είναι βασικά ένα τίποτα σε σχέση πχ με τα μαθηματικά και την Ιατρική και άλλες παλιές επιστήμες. Είναι τόσο θεμελιώδη θέματα που είναι σα να μην ξέρει ένας γιατρός αν κάποιος πέθανε ή όχι. Χρειάζεται χρόνο, αιώνες* για να ωριμάσει η Οικονομική Επιστήμη, και όταν με το καλό μας βοηθήσει να ξεμπερδέψουμε τα μπούτια μας από τα βασικά, τότε θα μπορέσουμε κι εμείς να πάρουμε και πιό σωστές αποφάσεις σε πιό σύνθετα θέματα, όπως πχ τι πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία ώστε να είναι τα παιδιά μας λιγότερο μπερδεμένα από εμάς. Ή μπορεί τα Οικονομικά να καταργηθούν και να αντικατασταθούν από κάποιο συνδιασμό Μαθηματικών και Ανθρωπολογίας, ή μπορεί κάτι άλλο ποιός ξέρει. Αλλά για την ώρα πορευόμαστε μπερδεμένοι στην άγνοιά μας όπως είμαστε. Και πάλι καλά να λες που δεν έχουμε κάνει ακόμα καμμιά χειρότερη μαλακία να τη λήξουμε εντελώς την ιστορία της ανθρωπότητας.

*Ίσως λιγότερο από αιώνες, λόγω υπολογιστικής δύναμης.

ΥΓ Ποιός θα γαμάει τις μουνάρες με ρωτάει ο άλλος ΛΟΛ

ΥΓ2 ο Λέτζος υπάρχει;

Προφανως και τα προβληματα που εθεσε εχουν ριζες σε θεμελιωδη ζητηματα και ειχε βαση για την εποχη του , αλλα απο τοτε εχει αποσυνδεθει πληρως. Η αναγκες του κεφαλαιου για εργατικο δυναμικο αλλα και το ειδος της εργασιας, προ των πυλων της 6ης βιομηχανικης/ τεχνολογικης επαναστασης, εχουν αλλαξει.

Η ωριμοτητα και οι σωστες αποφασεις ειναι υποκειμενικα τελειως, και ερχονται σε αντιδιαστολη με τον σεβασμο στον συνανθρωπο και τον εαυτο του de facto στην ζωη.Ο ανθρωπος δεν ειναι ενα τελειο ον και ουτε ποτε θα γινει, εμπεριεχει το ζωο μεσα του, και παντα θα θελει κανονες.
Ο κοσμος εχει μπερδεψει τα μπουτια του σε τετοια θεματα γιατι απλα δεν τον νοιαζει, οι αναγκες του τοτε ειναι λυμενες στο τωρα στην συντριπτικη πλειοψηφια και για αυτο ασχολειτε με το κραγιον της καρντασιαν ή τις μουναρες που κοροιδευεις και ειναι ο νο1 παραγοντας της εξελικτικης πορειας της ανθρωποτητας
Η οικονομικη επιστημη παντα υπηρχε, εστω με αλλη μορφη πρωτογονη οκ
Αλλα δεν νομιζω οτι ειναι θεμα ωριμανσης της επιστημης,ή δε καταλαβα πως το εννοεις, η υπολογιστικη δυναμη απλα θα εξελιξει και θα ειναι το μεσο, για πραγματα προκαθορισμενα στο υπαρχων πλαισιο, που ειναι επιτηδες μπερδεμενο και δυσνοητο πολλες φορες, καθως η αμφισβητηση του σημαινει απολυτη καταρρευση ενος status quo πολλων ετων σε επιπεδα κρατων αλλα και σε ατομικο επιπεδο που εχει βαση την ιδιοκτησια

Το πιο κοντα που θα δουμε σε αναρχια / κομμουνισμο ειναι το UBI προς αποφυγη κοινωνικων εξεγερσεων, σε ενα παραλληλο συμπαν ο φλαφι θα το ελεγε φορο υπερ του εργατη και θα ηταν χαρουμενος

ΥΓ2 ναι

[Yochanan]

Πώς να κρατήσεις έναν Ζαίο αποσχολημένο για πάντα:
Εκδόσεων Κάκτος

[Fluffy]

Δεν ανεφερα κοστολόγηση
επίσης το ζήτημα δεν είναι η παραδειγματολογία αλλά ο γενικός νόμος

οκ άσε την κοστολόγηση μπορεί να είναι λάθος όρος, δώσε παράδειγμα με την αξία του προϊόντος βάσει εργατοωρών.

Ο γενικός νόμος πρέπει να είναι σε θέση να παράγει παραδείγματα.

χμ σχεδον τα πάντα
για να παραχθουν 1000 μπλουζακια χρειαζονται 1000ωρες αν μια ανταγωνιστική εταιρεία εισαγει μια καινοτομια λογω ανταγωνισμου μπορεί να παραγει τα ίδια μπλουζακια σε λιγοτερο χρόνο (εδώ κατεβαίνει και ο κοινωνικά αναγκαίος χρόνος) επομένως μπορεί να θέσει και χαμηλότερη τιμή λόγω χαμηλότερου κόστους (εδω εισαγω εγω, τιμη και κοστος ως όρους). Θεωρούμε πως όλοι οι άλλοι παραγοντες μένουν σταθεροι.

[sharp]

Αν εγώ φτιάχνω 10 καφέδες την ώρα, και μετά από λίγο που θα μάθω την δουλειά φτιάχνω 20 την ώρα, ποια είναι η αξία του καφέ;
Μήπως να μετράμε μετά θερμίδες ή kilojoule?

Η αξια του καφέ δεν άλλαξε, αλλά η υπεραξία που κερδίζει το αφεντικό εις βάρος σου είναι διπλάσια.
Αυτό θα σού απαντήσει ένας ορθόδοξος μαρξιστής.
Εδώ φυσικά περιπλέκεται το θέμα, διότι θα ρωτήσεις, μας πώς αξίζει η εργασία μου περισσότερο, αφού δούλεψα τις ίδιες ώρες;
Ναι, αλλά πώς ξαφνικά παράγεις περισσότερο ανά μονάδα χρόνου;
Πιθανότατα απέκτησες κάποιο μηχάνημα στο οποίο υπάρχει συσσωρευμένη ανθρώπινη εργασία (και η πνευματική είναι τέτοια) όπου κάποιο άλλο αφεντικό καρπώθηκε την υπεραξία της κ.ο.κ.
Αλλά και μόνον επειδή έμαθες τη δουλειά, η απάντηση είναι ότι πριν καρπωνόταν λιγότερη υπεραξία.

Ο Μαρξ ονομάζει την υπεραξία Mehrwert, δηλ. επί πλέον αξία. Η ίδια ακριβώς λέξη χρησιμοποιείται στα Γερμανικά για το ΦΠΑ, Mehrwertsteuer. Ίσως αυτό βοηθάει την κατανόηση, για να πάμε πάλι στη γλώσσα που λέγαμε με τον Τσιλ. Είναι δηλ. ένα προϊόν που κατασκευάστηκε από πρώτη ύλη συν κάτι παραπάνω. Αυτό το παραπάνω για τον Μαρξ είναι η ανθρώπινη εργασία. Στις ελληνικές μεταφράσεις δεν γίνονται εύκολα κατανοητά, φταίει και η γλώσσα που προσπαθούν επίτηδες να την κάνουν δήθεν προσιτή στον ...εργάτη. Ας πούμε το αξία της χρήσης θα έπρεπε να λέγεται χρηστική αξία, ενώ από την άλλη χρησιμοποιούν το ανταλλακτική αξίας και όχι αξία της ανταλλαγής (Gebrauchswert, Tauschwert στο original)

Ειδικά αυτό που έβαλε ο paul25 από τον Ριζοσπάστη με τα συνεχόμενα προτσες

Ο καφές στον πελάτη εννοείται θα στοιχίζει το ίδιο.

[sharp]

Στο θέμα του νήματος, η άποψή μου είναι ότι το χρήμα δημιουργεί εμμέσως πλούτο, διότι είναι το μέσο που βάζει τον κόσμο να δουλέψει. Είναι σαν την κυκλοφορία του αίματος στον οργανισμό, δεν δημιουργεί ζωή, αλλά είναι ο υπ' αριθμόν ένα παράγων για να διατηρηθεί.

[Chilloutbuddy]

Στο θέμα του νήματος, η άποψή μου είναι ότι το χρήμα δημιουργεί εμμέσως πλούτο, διότι είναι το μέσο που βάζει τον κόσμο να δουλέψει.

καλή σκέψη.

[Fluffy]

Ακριβώς, είναι αυτήν η εκμεταλευτική σχέση διαμεσολαβημένη από το τοτέμ-χρήμα, ο φετιχισμός του χρήματος. Εϊναι η εκμεταλλευση που παραγει τον πλουτο κεκαλυμένη από την κυκλοφορία του χρήματος.

[esu]

Αν εγώ φτιάχνω 10 καφέδες την ώρα, και μετά από λίγο που θα μάθω την δουλειά φτιάχνω 20 την ώρα, ποια είναι η αξία του καφέ;
Μήπως να μετράμε μετά θερμίδες ή kilojoule?

Η αξια του καφέ δεν άλλαξε, αλλά η υπεραξία που κερδίζει το αφεντικό εις βάρος σου είναι διπλάσια.
Αυτό θα σού απαντήσει ένας ορθόδοξος μαρξιστής.
Εδώ φυσικά περιπλέκεται το θέμα, διότι θα ρωτήσεις, μας πώς αξίζει η εργασία μου περισσότερο, αφού δούλεψα τις ίδιες ώρες;
Ναι, αλλά πώς ξαφνικά παράγεις περισσότερο ανά μονάδα χρόνου;
Πιθανότατα απέκτησες κάποιο μηχάνημα στο οποίο υπάρχει συσσωρευμένη ανθρώπινη εργασία (και η πνευματική είναι τέτοια) όπου κάποιο άλλο αφεντικό καρπώθηκε την υπεραξία της κ.ο.κ.
Αλλά και μόνον επειδή έμαθες τη δουλειά, η απάντηση είναι ότι πριν καρπωνόταν λιγότερη υπεραξία.

Ο Μαρξ ονομάζει την υπεραξία Mehrwert, δηλ. επί πλέον αξία. Η ίδια ακριβώς λέξη χρησιμοποιείται στα Γερμανικά για το ΦΠΑ, Mehrwertsteuer. Ίσως αυτό βοηθάει την κατανόηση, για να πάμε πάλι στη γλώσσα που λέγαμε με τον Τσιλ. Είναι δηλ. ένα προϊόν που κατασκευάστηκε από πρώτη ύλη συν κάτι παραπάνω. Αυτό το παραπάνω για τον Μαρξ είναι η ανθρώπινη εργασία. Στις ελληνικές μεταφράσεις δεν γίνονται εύκολα κατανοητά, φταίει και η γλώσσα που προσπαθούν επίτηδες να την κάνουν δήθεν προσιτή στον ...εργάτη. Ας πούμε το αξία της χρήσης θα έπρεπε να λέγεται χρηστική αξία, ενώ από την άλλη χρησιμοποιούν το ανταλλακτική αξίας και όχι αξία της ανταλλαγής (Gebrauchswert, Tauschwert στο original)

Ειδικά αυτό που έβαλε ο paul25 από τον Ριζοσπάστη με τα συνεχόμενα προτσες

Ο καφές στον πελάτη εννοείται θα στοιχίζει το ίδιο.

Αν ο εργάτης δεν πληρώνεται με την ώρα αλλά με την παραγωγή του, 1 ευρώ/καφέ, θα λυνόταν το πρόβλημα της εκμετάλλευσης της "υπεραξίας" απ το αφεντικό;

Αν ο εργάτης μπορούσε να φτιάξει 100 καφέδες την ώρα, αλλά δεν τους πωλούσε, θα είχε παραχθεί επιπλεόν αξία στην οικονομία; Θα έπρεπε το αφεντικό του να τον πληρώσει 100 ευρώ;

Δεν μπορεί να προσδιορίζουμε την προσθήκη αξίας μόνο στην παραγωγή. Υπάρχει και η ζήτηση, και είναι και εκεί που παράγεται πλούτος, στην κυκλοφορία του χρήματος (ή σε μια πρωτόγονη κοινωνία στην αλληλοβοήθεια).

ΥΓ: ναι η μετάφραση τράτζικ

[esu]

Δεν ανεφερα κοστολόγηση
επίσης το ζήτημα δεν είναι η παραδειγματολογία αλλά ο γενικός νόμος

οκ άσε την κοστολόγηση μπορεί να είναι λάθος όρος, δώσε παράδειγμα με την αξία του προϊόντος βάσει εργατοωρών.

Ο γενικός νόμος πρέπει να είναι σε θέση να παράγει παραδείγματα.

χμ σχεδον τα πάντα
για να παραχθουν 1000 μπλουζακια χρειαζονται 1000ωρες αν μια ανταγωνιστική εταιρεία εισαγει μια καινοτομια λογω ανταγωνισμου μπορεί να παραγει τα ίδια μπλουζακια σε λιγοτερο χρόνο (εδώ κατεβαίνει και ο κοινωνικά αναγκαίος χρόνος) επομένως μπορεί να θέσει και χαμηλότερη τιμή λόγω χαμηλότερου κόστους (εδω εισαγω εγω, τιμη και κοστος ως όρους). Θεωρούμε πως όλοι οι άλλοι παραγοντες μένουν σταθεροι.

Κι αν εγώ μπορώ να παράγω 1 μύριο μπλουζάκια το δευτερόπλεπτο, αλλά δεν τα θέλει κανείς, παράγω αξία;

υγ: Αλλα και στο παράδειγμά σου, το κόστος στα μπλουζάκια έπεσε, ενδεχομένως και η τιμή, η αξία τους όμως έπεσε ανέβηκε ή έμεινε ίδια;
Έχουμε σαν δεδομένο ότι οι εργατοώρες μειώθηκαν. Άρα βάσει της θεωρίας ότι μόνο οι εργατοώρες προσθέτουν αξία, τότε πρέπει το κάθε μπλουζάκι να έχει χάσει αξία. Άρα ο μόνος τρόπος να προσθέτεις συνολική αξία είναι να αυξάνεις επ άπειρον την παραγωγή. Άρα πρέπει να αυξάνεται και επ άπειρον η κατανάλωση ή να πετιούνται τα προϊόντα. Στο τέλος δεν διαφέρει πολύ το σύστημα αυτό από το καταναλωτικό σύστημα που επικρατεί.

[Fluffy]

οκ άσε την κοστολόγηση μπορεί να είναι λάθος όρος, δώσε παράδειγμα με την αξία του προϊόντος βάσει εργατοωρών.

Ο γενικός νόμος πρέπει να είναι σε θέση να παράγει παραδείγματα.

χμ σχεδον τα πάντα
για να παραχθουν 1000 μπλουζακια χρειαζονται 1000ωρες αν μια ανταγωνιστική εταιρεία εισαγει μια καινοτομια λογω ανταγωνισμου μπορεί να παραγει τα ίδια μπλουζακια σε λιγοτερο χρόνο (εδώ κατεβαίνει και ο κοινωνικά αναγκαίος χρόνος) επομένως μπορεί να θέσει και χαμηλότερη τιμή λόγω χαμηλότερου κόστους (εδω εισαγω εγω, τιμη και κοστος ως όρους). Θεωρούμε πως όλοι οι άλλοι παραγοντες μένουν σταθεροι.

Κι αν εγώ μπορώ να παράγω 1 μύριο μπλουζάκια το δευτερόπλεπτο, αλλά δεν τα θέλει κανείς, παράγω αξία;

οχι για την κοινωνια

[Fluffy]

με τον όρο κοινωνικα αναγκαιος χρόνος παραπίσω μπορεί να συμπυκνωθεί το συμπερασμα απο αυτό που θες να ρωτήσεις.

ας πει και ο σαρπ στα γερμανικά που τα γνωρίζει.