Σίγουρα είναι συλλογική υποκρισία εκ μέρους μια κοινωνίας να θεωρεί μια δουλειά απαραίτητη, αλλά κατακριτέο αυτόν που την κάνει.Πορφύριος Εξαρχίδης έγραψε: ↑14 Ιούλ 2018, 11:24Αδύνατο να φανταστώ ότι υπήρχε τέτοια προκατάληψη απέναντι στους δήμιους.
Vladimir, STOP! ξέρεις στη Γερμανία του 16ου αιώνα η αγορά εργασία δεν ήταν ούτε πολύ ευέλικτη ούτε πολύ ανοικτή,ειδικά για τον γιο του δήμιου. Δεν θα του επέτρεπαν να κάνει κάτι άλλο γιατί απλα ηταν ο γιος του δήμιου,γι'αυτό σου λέω ότι αναγκάστηκε να γράψει τον ίδιο τον αυτοκράτορα για να απαλλάξει τα παιδιά του απ'αυτή τη μοίρα
Δεν το λέω ειρωνικά. Ακόμα και σήμερα πολλοί κάνουμε ένα επάγγελμα που δεν το έχουμε διαλέξει. Μου κάνει εντύπωση που πριν από 500 χρόνια θα μπορούσε ο όχλος να με τις ευαισθησίες και το εκπαιδευτικό επίπεδο που τον συνόδευαν να διατηρεί τέτοιες ευαισθησίες όπως προκατάληψη απέναντι σε δήμιους.argouen έγραψε: ↑14 Ιούλ 2018, 11:28Αν διαβάσεις πιο πάνω βεβαια, γράφει ότι επιλέγονταν στην τύχη οπότε έχουν ένα ελαφρυντικό. Προφανώς (ή μάλλον) δεν είχαν δικαίωμα επιλογήςΠορφύριος Εξαρχίδης έγραψε: ↑14 Ιούλ 2018, 11:24Αδύνατο να φανταστώ ότι υπήρχε τέτοια προκατάληψη απέναντι στους δήμιους.
Ας τα βρούμε κάπου στη μέση ότι ήταν καλύτερος και προχωρημένος για την εποχή του σε σχεση με τους υπόλοιπους που απλά δεχόταν τη μοίρα τους και ίσωςNero έγραψε: ↑14 Ιούλ 2018, 11:35ξέρεις στη Γερμανία του 16ου αιώνα η αγορά εργασία δεν ήταν ούτε πολύ ευέλικτη ούτε πολύ ανοικτή,ειδικά για τον γιο του δήμιου. Δεν θα του επέτρεπαν να κάνει κάτι άλλο γιατί απλα ηταν ο γιος του δήμιου,γι'αυτό σου λέω ότι αναγκάστηκε να γράψει τον ίδιο τον αυτοκράτορα για να απαλλάξει τα παιδιά του απ'αυτή τη μοίρα
ήταν και ψιλοσαδίσταροιόπως και να το κάνουμε δεν μπορώ ακριβώς να τον κατακρίνω για την ηθική του επειδή εκτέλεσε τους παραπάνω τύπους στον τροχό. Ήταν όντως ένα είδος κοινωνικού έργουSix weeks ago [Hörnlein] and Knau, together with their companions, were consorting with a
common whore, when she gave birth to a son in [Hörnlein’s] house, whereupon Knau
baptized it, then cut off its little right hand while alive. Afterward his companion, called
Blacky, who acted as godfather, tossed the baby in the air, so that it fell upon the table, and
said, “So big must my little godchild grow!” Also exclaimed, “See how the devil runs his
trap!” then cut its throat and buried it in his little garden. Over eight days later, when
Knau’s whore bore a baby boy, Knau wrung its little neck, then Hörnlein cut off its little
right hand and later buried it in his shed.
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Northern_Renaissance
Πορφύριος Εξαρχίδης έγραψε: ↑14 Ιούλ 2018, 11:40
ο όχλος να με τις ευαισθησίες και το εκπαιδευτικό επίπεδο
Όντως, έτσι είναι. Είναι κι αυτός ένας τρόπος δημόσιου αποκεφαλισμού.
Μα ο διαφωτισμός δεν επηρέασε τον όχλο αρχικά όπως φαντάζεσαι παρά μόνο τις ανώτερες βαθμίδες της εξουσίας. Για να φτάσει η παιδεία στο μεγάλο μέρος του πληθυσμού θα έπρεπε να περάσουν αιώνες ακόμα. Μια διαδικασία που δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί.Dies Irae έγραψε: ↑14 Ιούλ 2018, 11:52https://en.m.wikipedia.org/wiki/Northern_RenaissanceΠορφύριος Εξαρχίδης έγραψε: ↑14 Ιούλ 2018, 11:40
ο όχλος να με τις ευαισθησίες και το εκπαιδευτικό επίπεδο
Απ' ότι λέει εδώ όμως δεν πρέπει να ήταν και τόσο χάλια, εκτός κι αν αυτό ίσχυε μόνο για τον συγκεκριμένο:Nero έγραψε: ↑14 Ιούλ 2018, 10:20
Το ταμπού ήταν τόσο μεγάλο που ο ξυλοκόπος δεν μπορούσε να επιστρέψει στην παλιά του δουλειά και έπρεπε απο δω και πέρα να συνεχίσει να ζει σαν δήμιος,όπως και τα παιδιά του,τα οποία ήταν επισης πρακτικά καταδικασμένα να συναναστρέφονται μονο με άλλους δήμιους,να παντρευτούν τις κόρε δήμιου γιατί κανένας άλλος δεν θα τους έδινε την κόρη του,να ζουν σε τρώγλες στις άκρη της πόλης στις οποίες κανένας άλλος δεν πάταγε το πόδι του σε καμιά περίπτωση,να τους απαγορεύεται μέχρι και η είσοδος σε δημόσιους χώρους όπως οι ταβέρνες κλπ κλπ
Throughout this period Schmidt enjoyed a life of bourgeois respectability with his wife, Maria, and seven children in their spacious Nuremberg residence, boasting an annual salary that put him on a par with the city’s wealthiest jurists.
Ανθρωπιστής ήταν, ακόμα και με τα σημερινά στάνταρ:
Above all, the journal entries and supplemental legal sources portray a man steeled to the use of torture and other violence on the offenders before him but also consistently attentive to avoid unnecessary cruelty. Schmidt, for example, successfully leads a pioneering campaign to abolish the drowning of female felons and execute them by what he considered the more humane method of decapitation. He also regularly persuades his magisterial colleagues to behead those condemned to die by fire or being drawn and quartered.
Φυσικά και είναι ανθρωπιστικός, σχεδόν δεν προλαβαίνεις να καταλάβεις τίποτα. Απ' τη στιγμή που κόβεται το κεφάλι του θύματος, μέσα σε μισό δευτερόλεπτο χάνει πλήρως τις αισθήσεις του λόγω της μαζικής απώλειας αίματος απ' τον εγκέφαλο. Στον απαγχονισμό, είναι θέμα τύχης: αν είναι τυχερός ο καταδικασμένος και σπάσει ο λαιμός του, χάνει ακαριαία τις αισθήσεις του και πεθαίνει μετά από λίγο χωρίς να καταλαβαίνει τίποτα. Όμως συχνά δε γίνεται αυτό και βασανίζεται για ένα-δύο λεπτά, πεθαίνοντας αργά από ασφυξία.
εξαίρεση. Για την ακρίβεια συνέπεσε με την εποχή που οι αυτοκράτορες προσσπαθούσαν να στήσουν ένα κοινό νομικό πλαίσιο σε όλη την επικράτεια και οι δήμιοι και οι δημόσιες εκτελέσεις ήταν πολύ χρήσιμοι για να περάσει παντού αυτό το αίσθημα δικαιοσύνης που υποτίθεται τους χάριζε ο αυτοκράτοραςΝταρνάκας έγραψε: ↑14 Ιούλ 2018, 13:06Απ' ότι λέει εδώ όμως δεν πρέπει να ήταν και τόσο χάλια, εκτός κι αν αυτό ίσχυε μόνο για τον συγκεκριμένο:Nero έγραψε: ↑14 Ιούλ 2018, 10:20
Το ταμπού ήταν τόσο μεγάλο που ο ξυλοκόπος δεν μπορούσε να επιστρέψει στην παλιά του δουλειά και έπρεπε απο δω και πέρα να συνεχίσει να ζει σαν δήμιος,όπως και τα παιδιά του,τα οποία ήταν επισης πρακτικά καταδικασμένα να συναναστρέφονται μονο με άλλους δήμιους,να παντρευτούν τις κόρε δήμιου γιατί κανένας άλλος δεν θα τους έδινε την κόρη του,να ζουν σε τρώγλες στις άκρη της πόλης στις οποίες κανένας άλλος δεν πάταγε το πόδι του σε καμιά περίπτωση,να τους απαγορεύεται μέχρι και η είσοδος σε δημόσιους χώρους όπως οι ταβέρνες κλπ κλπThroughout this period Schmidt enjoyed a life of bourgeois respectability with his wife, Maria, and seven children in their spacious Nuremberg residence, boasting an annual salary that put him on a par with the city’s wealthiest jurists.
