*** σαντουιτς ***

[Adidas]

Αυτό είναι σάντουιτς;

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

Αυτά είναι οι ορισμοί του ΛΚΝ, του Λεξικού της Κοινής Νεοελληνικής. Τα ίδια γράφει και ο Φυτράκης, όλως τυχαίως.

Ε, είπαμε είναι αδιέξοδο.

Λοιπόν του Μπαμπινιώτη το λήμμα αναφέρθηκε, ας βάλω και του ΧΡΗΣΤΙΚΟΥ της Ακαδημίας (άλλωστε δεν συγκρίνονται από άποψη ενημερότητας/επικαιροποίησης με τα άλλα δύο λεξικά): «φαγητό από μικρά κομμάτια κρέατος που έχουν ψηθεί σε ξύλινο καλαμάκι ή μικρή μεταλλική σούβλα. Συνεκδοχικά, το κρέας αυτό τυλιγμένο σε πίτα μαζί με ντομάτα, κρεμμύδι και τζατζίκι»

[Ερμής]

Ποιοτικό και σάντουιτς δεν πάνε μαζί, εκτός κι αν αρχίσουμε να μιλάμε για αμίζ μπους.

Τι σχέση έχει το amuse bouche με το σάντουιτς; ακουσες μια λέξη και την πετάς έτσι στον αέρα.
Amuse bouche είναι αυτές οι μπουκιές καλωσορίσματος που προσφέρουν τα εστιατόρια για να σε βάλουν στο κλίμα του επόμενου πιάτου.
Σαντουιτς είναι αυτό που ξέρουμε όλοι. Καμία σχέση το ένα με το άλλο. Σα να λέμε παστίτσιο με μπαρμπούνια τηγανιτά.
Φυσικά μπορεί να είναι ποιοτικό ένα σάντουιτς.
Φρεσκοψημένο panino και μέσα μονο Culatello, ώριμη παρμεζάνα και λίγο αρωματισμένο λάδι βασιλικού.

Βέβαια έχω φάει και καβλερό γλίτσα στα πρακτορεία της ορφέως.

Ψωμί-αλλαντικό-τυρί δεν μπορεί να είναι ποιοτικό γεύμα. Είναι για γέλια αυτό που λες.

Κι ευχαριστώ για το μάθημα γαστρονομίας, ξέρω τι είναι το αμίζ μπους. Γι' αυτό το αντιπαράθεσα με το σάντουιτς. Σε ένα προ-ορεκτικό μπορείς να κάνεις κάποιον ποιοτικό συνδυασμό υλικών. Το σάντουιτς είναι μια σαβούρα για να σε χορτάσει και όσες ιταλικές λέξεις και να πετάξεις μέσα δεν γίνεται ποιοτικότερο.

Είπες τη μλκια που δείχνει ότι είσαι πλήρως αμπαλος και σα γνωστός σπασαρχιδας συνεχίζεις προσπαθώντας να μαζέψεις την παπαρια που ειπες με μια μεγαλύτερη που αποδεικνύει την αμπαλοσυνη. Το amuse Bouche δεν είναι ορεκτικό ούτε προορεκτικο επειδή είναι μπουκιά , είναι amuse bouche που σε προδιαθέτει για το τι ύφος της κουζινας. Δε καταλαβαίνεις τη διαφορά, λογικό.
Τώρα για τα άλλα εδώ εσύ δε θεωρείς σκουπιδα τα γαριδάκια, τι να κάθομαι να εξηγώ

[Γιάννης]

Εσύ θεωρείς κέντρο του κόσμου την Αθήνα ή έστω της Ελλάδας. Το ότι ζει εκεί ο μισός πληθυσμός δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει αθηναϊκό ιδίωμα. Και στο Λονδίνο ζούνε 15 εκατομμύρια, αλλά υπάρχει λονδρέζικο ιδίωμα.

1. Η Αθήνα είναι όντως το κέντρο της Ελλάδας. Μπορεί να μην σου αρέσει (ούτε κι εμένα μου αρέσει) αλλά είναι γεγονός. Κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό.

2. Σιγά να μην ζούνε και 15 δισεκατομμύρια στο Λονδίνο! Κάτι λιγότερο από 9 ζούνε.

3. Δεν υπάρχει "Λονδρέζικο ιδίωμα". Όλη η Νότια/Ανατολική/Κεντρική Αγγλία μιλάει τα ίδια Αγγλικά, απλά με πολλές διαφορετικές προφορές (το Λονδίνο έχει δύο), αλλά οι λεξιλογικές διαφορές είναι αμελητέες.

4. Ξέρω, ξέρω, Cockney... Αυτό δεν είναι ιδίωμα, είναι μια συγκεκριμένη αργκό που δεν μιλάει ούτε 5% των Λονδρέζων. "Λονδρέζικο ιδίωμα" δεν το λες με τίποτα.

5. Έλα να μου πεις να βγω από το χωριό μου και να πάω Λονδίνο για να δω πως τα μιλάνε Θα γελάσουν ακόμα και τα μπουριά απ'τις σόμπες.

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

Οι πρωτεύουσες δεν έχουν ιδιωματισμούς. Μάλιστα. Το μάθαμε κι αυτό σήμερα. Να το πούμε γρήγορα στους βιεννέζους και στους βερολινέζους.

Όταν σε μια πόλη (πρωτεύουσα ή μη) ζεί η πλειοψηφία των ομιλητών μιας γλώσσας, τότε ο τρόπος που μιλάνε δεν είναι ιδίωμα, είναι εκ των πραγμάτων η κανονική εκδοχή της γλώσσας.

Η Αθήνα εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία, το Λονδίνο και η Βιέννη και το Βερολίνο δεν εμπίπτουν.

Σε κάθε περίπτωση, ο ισχυρισμός ότι τα σωστά και κανονικά ελληνικά είναι οι λεξικογραφικές παραξενιές μιας μειοψηφίας ομιλητών (εν προκειμένω των κατοίκων του Νότιου Μακεδονιστάν), και ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι είναι λάθος ή έστω μιλάνε "ιδιώματα", απλά δεν στέκει με τίποτα, είναι για γέλια.

Όπερ σημαίνει (για να μην βγαίνουμε εκτός θέματος) ότι τα πιτόγυρα και λοιπά τυλιχτά/ανοιχτά ΔΕΝ είναι σάντουιτς. Με την καμμία.

Πες τα χρυσόστομε (πλην ματαίως για όσους δεν διαβάζουν καν τι λένε στο λήμμα "σάντουιτς" τα λεξικά μας...)

[Λίνο Βεντούρα]

Αυτά είναι οι ορισμοί του ΛΚΝ, του Λεξικού της Κοινής Νεοελληνικής. Τα ίδια γράφει και ο Φυτράκης, όλως τυχαίως.

Ε, είπαμε είναι αδιέξοδο.

Λοιπόν του Μπαμπινιώτη το λήμμα αναφέρθηκε, ας βάλω και του ΧΡΗΣΤΙΚΟΥ της Ακαδημίας (άλλωστε δεν συγκρίνονται από άποψη ενημερότητας/επικαιροποίησης με τα άλλα δύο λεξικά): «φαγητό από μικρά κομμάτια κρέατος που έχουν ψηθεί σε ξύλινο καλαμάκι ή μικρή μεταλλική σούβλα. Συνεκδοχικά, το κρέας αυτό τυλιγμένο σε πίτα μαζί με ντομάτα, κρεμμύδι και τζατζίκι»

Απαράδεκτο λήμμα. Λες και πρόκειται για λεξικό ντοπιολαλιάς ή τοπικής αργκό.

[Γιάννης]

Τι σχέση έχει το amuse bouche με το σάντουιτς; ακουσες μια λέξη και την πετάς έτσι στον αέρα.
Amuse bouche είναι αυτές οι μπουκιές καλωσορίσματος που προσφέρουν τα εστιατόρια για να σε βάλουν στο κλίμα του επόμενου πιάτου.
Σαντουιτς είναι αυτό που ξέρουμε όλοι. Καμία σχέση το ένα με το άλλο. Σα να λέμε παστίτσιο με μπαρμπούνια τηγανιτά.
Φυσικά μπορεί να είναι ποιοτικό ένα σάντουιτς.
Φρεσκοψημένο panino και μέσα μονο Culatello, ώριμη παρμεζάνα και λίγο αρωματισμένο λάδι βασιλικού.

Βέβαια έχω φάει και καβλερό γλίτσα στα πρακτορεία της ορφέως.

Ψωμί-αλλαντικό-τυρί δεν μπορεί να είναι ποιοτικό γεύμα. Είναι για γέλια αυτό που λες.

Κι ευχαριστώ για το μάθημα γαστρονομίας, ξέρω τι είναι το αμίζ μπους. Γι' αυτό το αντιπαράθεσα με το σάντουιτς. Σε ένα προ-ορεκτικό μπορείς να κάνεις κάποιον ποιοτικό συνδυασμό υλικών. Το σάντουιτς είναι μια σαβούρα για να σε χορτάσει και όσες ιταλικές λέξεις και να πετάξεις μέσα δεν γίνεται ποιοτικότερο.

Είπες τη μλκια που δείχνει ότι είσαι πλήρως αμπαλος και σα γνωστός σπασαρχιδας συνεχίζεις προσπαθώντας να μαζέψεις την παπαρια που ειπες με μια μεγαλύτερη που αποδεικνύει την αμπαλοσυνη. Το amuse Bouche δεν είναι ορεκτικό ούτε προορεκτικο επειδή είναι μπουκιά , είναι amuse bouche που σε προδιαθέτει για το τι ύφος της κουζινας. Δε καταλαβαίνεις τη διαφορά, λογικό.
Τώρα για τα άλλα εδώ εσύ δε θεωρείς σκουπιδα τα γαριδάκια, τι να κάθομαι να εξηγώ

Ναι, αυτό μου είχε κάνει εντύπωση και παλιότερα, αλλά δεν το είχα σχολιάσει: Σύμφωνα με τον χέλη, ένα σάντουϊτς φτιαγμένο με τα καλύτερα δυνατά υλικά είναι σκουπιδοφαγητό, αλλά τα γαριδάκια δεν είναι...

Έχω την εντύπωση ότι ο δικός του ορισμός του σκουπιδοφαγητού είναι ότιδήποτε δεν πουλάει στο μαγαζί του, και αντιστρόφως.

[Γιάννης]

Αυτά είναι οι ορισμοί του ΛΚΝ, του Λεξικού της Κοινής Νεοελληνικής. Τα ίδια γράφει και ο Φυτράκης, όλως τυχαίως.

Ε, είπαμε είναι αδιέξοδο.

Λοιπόν του Μπαμπινιώτη το λήμμα αναφέρθηκε, ας βάλω και του ΧΡΗΣΤΙΚΟΥ της Ακαδημίας (άλλωστε δεν συγκρίνονται από άποψη ενημερότητας/επικαιροποίησης με τα άλλα δύο λεξικά): «φαγητό από μικρά κομμάτια κρέατος που έχουν ψηθεί σε ξύλινο καλαμάκι ή μικρή μεταλλική σούβλα. Συνεκδοχικά, το κρέας αυτό τυλιγμένο σε πίτα μαζί με ντομάτα, κρεμμύδι και τζατζίκι»

Απαράδεκτο λήμμα. Λες και πρόκειται για λεξικό ντοπιολαλιάς ή τοπικής αργκό.

Κερνάει πόνο στους Βούλγαρους όπως πάντα ο Μέγας Μπαμπινιώτης. Μια χαρά είναι το λήμμα.

[Γιάννης]

Από την άλλη ο βλαχαδερος πρωτευουσιάνος παραγγέλνει «σουβλάκι με γυρο» και απορεί γιατί γιατί γελάμε μαζί του.

Πουθενά δεν παραγγέλνει κανείς τέτοιο πράγμα, τουλάχιστον όχι στην Αθήνα. "Πίτα με γύρο" ναι. "Πίτα με καλαμάκι", ναι. "Πίτα με σουβλάκι", μερικές φορές. "Σουβλάκι με πίτα", πιο συχνά.

Αλλά "σουβλάκι με γύρο", κανείς.

Εκτός ίσως από κάτι Βούλγαρους τουρίστες που δεν ξέρουν να μιλάνε καλά ελληνικά.

[Λίνο Βεντούρα]

Από την άλλη ο βλαχαδερος πρωτευουσιάνος παραγγέλνει «σουβλάκι με γυρο» και απορεί γιατί γιατί γελάμε μαζί του.

Πουθενά δεν παραγγέλνει κανείς τέτοιο πράγμα

ε, ρε παλιοψευταρά!

[Adidas]

Είπες τη μλκια που δείχνει ότι είσαι πλήρως αμπαλος και σα γνωστός σπασαρχιδας συνεχίζεις προσπαθώντας να μαζέψεις την παπαρια που ειπες με μια μεγαλύτερη που αποδεικνύει την αμπαλοσυνη. Το amuse Bouche δεν είναι ορεκτικό ούτε προορεκτικο επειδή είναι μπουκιά , είναι amuse bouche που σε προδιαθέτει για το τι ύφος της κουζινας. Δε καταλαβαίνεις τη διαφορά, λογικό.
Τώρα για τα άλλα εδώ εσύ δε θεωρείς σκουπιδα τα γαριδάκια, τι να κάθομαι να εξηγώ

ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ στην Αθήνα, ημέρα 12η

[Ζενίθεδρος]

Οι πρωτεύουσες δεν έχουν ιδιωματισμούς. Μάλιστα. Το μάθαμε κι αυτό σήμερα. Να το πούμε γρήγορα στους βιεννέζους και στους βερολινέζους.

Όταν σε μια πόλη (πρωτεύουσα ή μη) ζεί η πλειοψηφία των ομιλητών μιας γλώσσας, τότε ο τρόπος που μιλάνε δεν είναι ιδίωμα, είναι εκ των πραγμάτων η κανονική εκδοχή της γλώσσας.

Η Αθήνα εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία, το Λονδίνο και η Βιέννη και το Βερολίνο δεν εμπίπτουν.

Σε κάθε περίπτωση, ο ισχυρισμός ότι τα σωστά και κανονικά ελληνικά είναι οι λεξικογραφικές παραξενιές μιας μειοψηφίας ομιλητών (εν προκειμένω των κατοίκων του Νότιου Μακεδονιστάν), και ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι είναι λάθος ή έστω μιλάνε "ιδιώματα", απλά δεν στέκει με τίποτα, είναι για γέλια.

Όπερ σημαίνει (για να μην βγαίνουμε εκτός θέματος) ότι τα πιτόγυρα και λοιπά τυλιχτά/ανοιχτά ΔΕΝ είναι σάντουιτς. Με την καμμία.

Οι διάλεκτοι που ομιλούνται στα μεγάλα αστικά κέντρα δεν είναι ταυτοσημες με την επίσημη καθομιλουμενη, λέγονται metrolect.

Δεν υπαρχει ο αντίστοιχος ελληνικος ορος. Θα μπορούσαμε να τις πούμε μητροπόλεκτοι μητροπολαλιές. Και ναι, η Αθήνα μπορεί να μην έχει διάλεκτο, αλλά έχει μια μητροπόλεκτο μητροπολαλιά.

[hellegennes]

Οι πρωτεύουσες δεν έχουν ιδιωματισμούς. Μάλιστα. Το μάθαμε κι αυτό σήμερα. Να το πούμε γρήγορα στους βιεννέζους και στους βερολινέζους.

Όταν σε μια πόλη (πρωτεύουσα ή μη) ζεί η πλειοψηφία των ομιλητών μιας γλώσσας, τότε ο τρόπος που μιλάνε δεν είναι ιδίωμα, είναι εκ των πραγμάτων η κανονική εκδοχή της γλώσσας.

Νέο γλωσσολογικό θεώρημα. Το ποια είναι η καθομιλουμένη ορίζεται από την πληθυσμιακή πυκνότητα. Αν μεθαύριο επιστρέψουν 2 εκατομμύρια άτομα στα χωριά τους, από όπου ήρθαν, η αθηναϊκή θα πάψει να είναι η καθομιλουμένη.

Μαλάκα, όσο πας το κάνεις πιο παρανοϊκό.


ΥΓ: Στην Αθήνα δεν ζει η πλειονότητα του πληθυσμού. Η Ελλάδα είναι περίπου 11 εκατομμύρια και στην Αθήνα ζούνε 4.
ΥΓ2: Στην γλωσσολογία διάλεκτος είναι κάθε γλωσσική μορφή, από το επίπεδο του ιδιώματος ως το επίπεδο οικογένειας γλωσσών ακόμη και μη ταξινομικά σχετιζόμενων (π.χ. SAE).

[hellegennes]

Αυτό είναι σάντουιτς;

Είναι η τρίτη φορά που σου επισημαίνω ότι στο σάντουιτς δεν ψήνεται μαζί η ζύμη με τα υλικά.

[Χαοτικός]

Το σάντουιτς με έκανε να ερωτευτώ τη γυναίκα μου. Μου έλεγε ότι θέλει σάντουιτς, (τις πρώτες μέρες που τη γνώρισα). Είπα να της πάρω ένα.
Μετά κατάλαβα ότι εννοούσε τρίο. Δύο άντρες κι αυτή στη μέση.

Πάντα με καυλώνανε αυτές οι γυναίκες