Αντισοβιετική Ψευδοιστορία

[dna replication]

Αλέξανδρος Σολζενίτσιν Οι διαλέξεις του Solzhenitsyn για τη Σοβιετική Ένωση αντιπροσώπευαν τη φωνή της ακροδεξιάς.
Αλλά ο ίδιος προχώρησε ακόμη πιο δεξιά προς τη δημόσια υποστήριξη του φασισμού.

ο Σολτζενίτσιν χρησιμοποιήθηκε χωρίς αμφιβολία από όλους του μηχανισμούς της αντισοβιετικής δύσης εντατικά.
Για παράδειγμα στην Ελλάδα τα έργα του τυπώνονταν και μοιράζονταν δωρεάν σε pulp χαρτί.
Έχει αρκετή λογοτεχνική αξία, είχα διαβάσει το μια ημέρα του Ιβαν Ντενισσοβιτς και ήταν καλογραμμένο, αποτύπωνε τον ιδρυματισμό και τον μικρόκοσμο του στρατοπέδου.

Ο ίδιος ήταν μάλλον ιδιόρρυθμος για να μην πω "βαρεμένος", χωρίς καλή αντίληψη των κοινωνικών και πολιτικών καταστάσεων.
Η χαρακτηριστική τραγική κατά έναν τρόπο σκηνή ήταν όταν επέστρεψε υποτίθεται θριαμβευτής στη Ρωσία του Γιέλτσιν το 1994 και τη βρήκε ανυπόφορα αγνώριστη.
Πήγε στη Δούμα και έβγαλε λόγο για το μεγαλείο της ρωσικής ψυχής ενώ οι βουλευτές-λαμόγια-νεόπλουτοι του γιελτσινισμού χασκογελούσαν με τον παλαβιάρη γέρο...

από τη Φωνή της Αμερικής
https://www.rferl.org/a/solzhenitsyn-re ... 50210.html

[John Brown Gun Club]

Στρατόπεδα Εργασιας στο Σοβιετικο ποινικό σύστημα

[1] Ας ξεκινήσουμε με το ζήτημα της φύσης του σοβιετικού ποινικού συστήματος

Μετά το 1930 το σοβιετικό ποινικό σύστημα περιελάμβανε φυλακές, στρατόπεδα εργασίας, τις αποικίες εργασίας του gulag, ειδικές ανοιχτές ζώνες και υποχρέωση καταβολής προστίμων.
Όποιος είχε παραδοθεί σε κράτηση γενικά στελνοταν σε κανονική φυλακή, ενώ διεξαγονταν έρευνες για να διαπιστωθεί εάν θα μπορούσε να είναι αθώος και, επομένως, θα μπορούσε να απελευθερωθεί ή αν θα έπρεπε να δικαστεί. Ένας κατηγορούμενος σε δίκη θα μπορούσε να βρεθεί αθώος (και να ελευθερωθεί) ή ένοχος. Εάν κριθεί ένοχος, θα μπορούσε να καταδικαστεί για να καταβάλει πρόστιμο, ποινή φυλάκισης ή, ασυνήθιστα, να εκτελεστεί. Ένα πρόστιμο θα μπορούσε να είναι ένα δεδομένο ποσοστό των μισθών του για μια δεδομένη χρονική περίοδο. Εκείνοι που καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης θα μπορούσαν να τεθούν σε διαφορετική φυλακή ανάλογα με το είδος του αδικήματος.

Στα στρατόπεδα εργασίας gulag στάλθηκαν εκείνοι που είχαν διαπράξει σοβαρά αδικήματα (ανθρωποκτονία, ληστεία, βιασμός, οικονομικά εγκλήματα κ.λπ.), καθώς και μεγάλο μέρος αυτών που καταδικάστηκαν για αντεπαναστατικές δραστηριότητες.

Άλλοι εγκληματίες που καταδικάστηκαν σε ποινες άνω των 3 ετών θα μπορούσαν επίσης να σταλούν σε στρατόπεδα εργασίας. Αφού περάσει λίγο χρόνο σε ένα στρατόπεδο εργασίας, ένας φυλακισμένος μπορεί να μετακινηθεί σε μια αποικία εργασίας ή σε μια ειδική ανοιχτή ζώνη.
Τα στρατόπεδα εργασίας ήταν πολύ μεγάλες περιοχές όπου οι κρατούμενοι ζούσαν και εργάζονταν υπό στενή επίβλεψη. Προφανώς ήταν απαραίτητο να δουλέψουν και να μην επιβαρύνουν την κοινωνία. Ο αριθμός των στρατοπέδων εργασίας που υπήρχαν το 1940 ήταν 53.

Υπήρχαν 425 αποικίες εργασίας gulag. Αυτές ήταν πολύ μικρότερες μονάδες από τα στρατόπεδα εργασίας, με πιο ελεύθερο καθεστώς και λιγότερη επίβλεψη. Σε αυτούς στάλθηκαν κρατούμενοι με μικρότερους όρους φυλάκισης - άτομα που είχαν διαπράξει λιγότερο σοβαρά εγκλήματα ή πολιτικά αδικήματα. Εργάστηκαν στην ελευθερία σε εργοστάσια ή στη γη και αποτελούσαν μέρος της κοινωνίας των πολιτών. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το σύνολο των μισθών που κέρδισε από την εργασία του ανήκε στον κρατούμενο, ο οποίος από την άποψη αυτή αντιμετωπίστηκε με τον ίδιο τρόπο με οποιονδήποτε άλλο εργαζόμενο.

Οι ειδικές ανοιχτές ζώνες ήταν γενικά γεωργικές περιοχές για όσους είχαν εξοριστεί, όπως οι κουλάκοι που είχαν απαλλοτριωθεί κατά τη κολλεκτιβοποιηση. Άλλα άτομα που κρίνονται ένοχα για δευτερεύοντα ποινικά ή πολιτικά αδικήματα ενδέχεται επίσης να εκπληρώσουν τις ποινες τους σε αυτούς τους τομείς.

[John Brown Gun Club]

Το δεύτερο ερώτημα αφορούσε
πόσοι πολιτικοι κρατουμένοι υπήρχαν και πόσοι κοινοι εγκληματίες;

Αυτή η ερώτηση περιλαμβάνει αυτους που φυλακίστηκαν σε στρατόπεδα εργασίας, αποικίες gulag και στις φυλακές (αν και πρέπει να θυμόμαστε ότι στις αποικίες εργασίας υπήρχε, στις περισσότερες περιπτώσεις, μόνο μερική απώλεια ελευθερίας) Ο πίνακας δείχνει τα δεδομένα που εμφανίστηκαν στο American Historical Review , στοιχεία τα οποία περιλαμβάνει μια περίοδο 20 ετών, αρχής γενομένης το 1934, όταν το ποινικό σύστημα ενοποιήθηκε κάτω από μια κεντρική διοίκηση, μέχρι το 1953, το έτος που ο Στάλιν πέθανε.

Από τον πίνακα, υπάρχει μια σειρά συμπερασμάτων που πρέπει να εξαχθούν. Αρχικά, μπορούμε να συγκρίνουμε τα δεδομένα του με αυτά που έδωσε ο Robert Conquest. Ο τελευταίος ισχυρίζεται ότι το 1939 υπήρχαν 9 εκατομμύρια πολιτικοί κρατούμενοι στα στρατόπεδα εργασίας και ότι 3 εκατομμύρια άλλοι είχαν πεθάνει κατά την περίοδο 1937-1939. Ας μην ξεχνάμε ο αναγνώστης ότι το Conquest εδώ μιλά μόνο για πολιτικούς κρατουμένους!
Εκτός από αυτά, λέει ο Conquest, υπήρχαν επίσης συνηθισμένοι εγκληματίες που, σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν πολύ μεγαλύτεροι σε αριθμό από τους πολιτικούς κρατουμένους! Το 1950 υπήρχαν, σύμφωνα με την Conquest, 12 εκατομμύρια πολιτικοί κρατούμενοι! Οπλισμένοι με τα πραγματικά γεγονότα, μπορούμε εύκολα να δούμε οτι ο Conquest είναι πραγματικά ένας απατεώνας .
Κανένας από τους αριθμούς του δεν αντιστοιχεί ούτε καν στην αλήθεια.

Το 1939 υπήρχε συνολικά σε όλα τα στρατόπεδα, τις αποικίες και τις φυλακές σχεδόν 2 εκατομμυρίων κρατουμένων. Από αυτά τα 454.000 είχαν διαπράξει πολιτικά εγκλήματα, όχι 9 εκατομμύρια όπως ισχυρίζεται η Conquest. Όσοι πέθαναν σε στρατόπεδα εργασίας μεταξύ του 1937 και του 1939 αριθμούσαν περίπου 160.000, όχι 3 εκατομμύρια όπως ισχυρίζεται η Conquest. Το 1950 υπήρχαν 578.000 πολιτικοί κρατούμενοι σε στρατόπεδα εργασίας, όχι 12 εκατομμύρια.

Ας μην ξεχνάμε ο αναγνώστης ότι ο Robert Conquest μέχρι σήμερα παραμένει μια από τις σημαντικότερες πηγές για τη δεξιά πνευματική προπαγάνδα κατά του κομμουνισμού. Μεταξύ των δεξιών ψευδο-διανοουμένων, ο Robert Conquest είναι μια θεϊκή φιγούρα. Όσον αφορά τα στοιχεία που ανέφερε ο Alexander Solzhenitsyn - 60 εκατομμύρια που φέρεται να πέθαναν σε στρατόπεδα εργασίας - δεν υπάρχει λόγος σχολιασμού. Ο παράλογος ενός τέτοιου ισχυρισμού είναι εμφανής. Μόνο ένα άρρωστο μυαλό θα μπορούσε να προωθήσει τέτοιες αυταπάτες.

Ας αφήσουμε τώρα αυτούς τους απατεώνες, προκειμένου να μπορούμε να αναλύσουμε συγκεκριμένα τα στατιστικά στοιχεία που σχετίζονται με το gulag. Το πρώτο ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι ποια άποψη πρέπει να έχουμε σχετικά με την τεράστια ποσότητα ατόμων που έχουν παγιδευτεί στο ποινικό σύστημα; Ποια είναι η σημασία του ποσού των 2,5 εκατομμυρίων; Κάθε άτομο που φυλακίζεται είναι ζωντανή απόδειξη ότι η κοινωνία ήταν ανεπαρκώς ανεπτυγμένη για να δώσει σε κάθε πολίτη ό, τι χρειαζόταν για μια πλήρη ζωή. Από αυτή την άποψη, τα 2,5 εκατομμύρια αντιπροσωπεύουν κριτική για την κοινωνία.

[Guybrush Threepwood]

850.000 φιλοξενήθηκαν στα Γκουλάγκ την Σταλινική περίοδο.

Η πλειοψηφία αυτών εγκληματίες, ποινικοί και οπαδοί του Τσάρου και των Λευκών.

Ουκρανέζα η μαντάμ.

Αξιόπιστη πηγή.

Και σχέσεις με τον Δεξιό Τομέα.

Μας έπεισες.

[Otto Weininger]

Κανείς δεν πρόκειται να διαβάσει τις πίπες που αντιγραφεις μπλακι.

[Obi Wan Iakobi]

Στρατόπεδα Εργασιας στο Σοβιετικο ποινικό σύστημα

[1] Ας ξεκινήσουμε με το ζήτημα της φύσης του σοβιετικού ποινικού συστήματος

Μετά το 1930 το σοβιετικό ποινικό σύστημα περιελάμβανε φυλακές, στρατόπεδα εργασίας, τις αποικίες εργασίας του gulag, ειδικές ανοιχτές ζώνες και υποχρέωση καταβολής προστίμων.
Όποιος είχε παραδοθεί σε κράτηση γενικά στελνοταν σε κανονική φυλακή, ενώ διεξαγονταν έρευνες για να διαπιστωθεί εάν θα μπορούσε να είναι αθώος και, επομένως, θα μπορούσε να απελευθερωθεί ή αν θα έπρεπε να δικαστεί. Ένας κατηγορούμενος σε δίκη θα μπορούσε να βρεθεί αθώος (και να ελευθερωθεί) ή ένοχος. Εάν κριθεί ένοχος, θα μπορούσε να καταδικαστεί για να καταβάλει πρόστιμο, ποινή φυλάκισης ή, ασυνήθιστα, να εκτελεστεί. Ένα πρόστιμο θα μπορούσε να είναι ένα δεδομένο ποσοστό των μισθών του για μια δεδομένη χρονική περίοδο. Εκείνοι που καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης θα μπορούσαν να τεθούν σε διαφορετική φυλακή ανάλογα με το είδος του αδικήματος.

Στα στρατόπεδα εργασίας gulag στάλθηκαν εκείνοι που είχαν διαπράξει σοβαρά αδικήματα (ανθρωποκτονία, ληστεία, βιασμός, οικονομικά εγκλήματα κ.λπ.), καθώς και μεγάλο μέρος αυτών που καταδικάστηκαν για αντεπαναστατικές δραστηριότητες.

Άλλοι εγκληματίες που καταδικάστηκαν σε ποινες άνω των 3 ετών θα μπορούσαν επίσης να σταλούν σε στρατόπεδα εργασίας. Αφού περάσει λίγο χρόνο σε ένα στρατόπεδο εργασίας, ένας φυλακισμένος μπορεί να μετακινηθεί σε μια αποικία εργασίας ή σε μια ειδική ανοιχτή ζώνη.
Τα στρατόπεδα εργασίας ήταν πολύ μεγάλες περιοχές όπου οι κρατούμενοι ζούσαν και εργάζονταν υπό στενή επίβλεψη. Προφανώς ήταν απαραίτητο να δουλέψουν και να μην επιβαρύνουν την κοινωνία. Ο αριθμός των στρατοπέδων εργασίας που υπήρχαν το 1940 ήταν 53.

Υπήρχαν 425 αποικίες εργασίας gulag. Αυτές ήταν πολύ μικρότερες μονάδες από τα στρατόπεδα εργασίας, με πιο ελεύθερο καθεστώς και λιγότερη επίβλεψη. Σε αυτούς στάλθηκαν κρατούμενοι με μικρότερους όρους φυλάκισης - άτομα που είχαν διαπράξει λιγότερο σοβαρά εγκλήματα ή πολιτικά αδικήματα. Εργάστηκαν στην ελευθερία σε εργοστάσια ή στη γη και αποτελούσαν μέρος της κοινωνίας των πολιτών. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το σύνολο των μισθών που κέρδισε από την εργασία του ανήκε στον κρατούμενο, ο οποίος από την άποψη αυτή αντιμετωπίστηκε με τον ίδιο τρόπο με οποιονδήποτε άλλο εργαζόμενο.

Οι ειδικές ανοιχτές ζώνες ήταν γενικά γεωργικές περιοχές για όσους είχαν εξοριστεί, όπως οι κουλάκοι που είχαν απαλλοτριωθεί κατά τη κολλεκτιβοποιηση. Άλλα άτομα που κρίνονται ένοχα για δευτερεύοντα ποινικά ή πολιτικά αδικήματα ενδέχεται επίσης να εκπληρώσουν τις ποινες τους σε αυτούς τους τομείς.

Τα απομνημονεύματα ενός αφεντικού των Γκουλάγκ

Στο Γκουλάγκ του Mochulsky, η ευθύνη για την αληθινή φρίκη, μοιράζεται μεταξύ λίγων, όπως ο τρελός, αλκοολικός δήμιος που στοιχειώνει για λίγο τη ζωή του στρατοπέδου του Mochulsky.

Όταν ο Mochulsky φθάνει για πρώτη φορά στο Pechorlag, οι κρατούμενοι κοιμούνται πάνω σε κλαδιά στο γυμνό έδαφος, εκτεθειμένοι στο αρκτικό κρύο. Πολλοί πεθαίνουν. Μια μέρα, ένας φίλος του Mochulsky που εργάζεται ως φύλακας σε ένα άλλο στρατόπεδο τον ρωτά, "Τι σόι εργασία επανεκπαίδευσης θα κάνουν αυτοί οι κρατούμενοι αν όλοι τους πεθάνουν κατά τη διάρκεια του χειμώνα;"

[John Brown Gun Club]

Η εσωτερική και εξωτερική απειλή


Ο αριθμός των ατόμων που έχουν παγιδευτεί στο ποινικό σύστημα πρέπει να εξηγηθεί σωστά. Η Σοβιετική Ένωση ήταν μια χώρα που πρόσφατα ανέτρεψε τη φεουδαρχία, και η κοινωνική της κληρονομιά σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων ήταν συχνά ένα βάρος για την κοινωνία. Σε ένα απαρχαιωμένο σύστημα όπως το τσαρικο, οι εργαζόμενοι καταδικάστηκαν να ζουν σε βαθιά φτώχεια και η ανθρώπινη ζωή είχε μικρή αξία. Η ληστεία και το βίαιο έγκλημα τιμωρήθηκαν με ανεξέλεγκτη βία. Οι εξεγέρσεις εναντίον της μοναρχίας συνήθως καταλήγουν σε σφαγές, θανατικές ποινές και εξαιρετικά μακρές ποινές φυλάκισης. Αυτές οι κοινωνικές σχέσεις και οι συνήθειες που σχετίζονται με αυτές, χρειάζονται πολύ χρόνο για να αλλάξουν, γεγονός που επηρέασε την ανάπτυξη της κοινωνίας στη Σοβιετική Ένωση, καθώς και τη στάση απέναντι στους εγκληματίες.

Ένας άλλος παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι ότι η Σοβιετική Ένωση, μια χώρα που το 1930 είχε περίπου 160-170 εκατομμύρια κατοίκους, απειλήθηκε σοβαρά από ξένες δυνάμεις. Ως αποτέλεσμα των μεγάλων πολιτικών αλλαγών που σημειώθηκαν στην Ευρώπη τη δεκαετία του 1930, υπήρξε μια μεγάλη απειλή πολέμου από την κατεύθυνση των Ναζί, μια απειλή για την επιβίωση των Σλάβων, και το δυτικό μπλοκ φιλοξενούσε επίσης παρεμβατικές φιλοδοξίες.
Αυτή η κατάσταση συνοψίστηκε από τον Στάλιν το 1931 με τα ακόλουθα λόγια:

«Είμαστε 50-100 χρόνια πίσω από τις προηγμένες χώρες. Πρέπει να καλύψουμε αυτό το κενό σε 10 χρόνια. Είτε το κάνουμε είτε θα εξαφανιστούμε. "


Δέκα χρόνια αργότερα, στις 22 Ιουνίου 1941, η Σοβιετική Ένωση εισέβαλε από τη ναζιστική Γερμανία και τους συμμάχους της. Η σοβιετική κοινωνία αναγκάστηκε να κάνει μεγάλες προσπάθειες στη δεκαετία 1930-1940, όταν το μεγαλύτερο μέρος των πόρων της αφιερώθηκε στις αμυντικές προετοιμασίες της για τον επικείμενο πόλεμο εναντίον των Ναζί. Εξαιτίας αυτού, οι άνθρωποι δούλεψαν σκληρά ενώ παράγουν ελάχιστα προσωπικά οφέλη. Η εισαγωγή της 7ωρης ημέρας αποσύρθηκε το 1937 και το 1939 σχεδόν κάθε Κυριακή ήταν μια εργάσιμη ημέρα. Σε μια δύσκολη περίοδο όπως αυτή, με έναν μεγάλο πόλεμο να κρέμεται από την ανάπτυξη της κοινωνίας για δύο δεκαετίες (1930 και 1940), ένας πόλεμος που έπρεπε να κοστίσει στη Σοβιετική Ένωση 25 εκατομμύρια θανάτους με τη μισή χώρα να καίγεται, η εγκληματικοτητα τεινει να αυξανεται καθώς οι άνθρωποι προσπάθησαν να βοηθήσουν τον εαυτό τους σε αυτό που δεν θα μπορούσε διαφορετικά να τους προσφέρει η ζωή.

Κατά τη διάρκεια αυτής της πολύ δύσκολης περιόδου, η Σοβιετική Ένωση κράτησε το μέγιστο αριθμό 2,5 εκατομμυρίων ατόμων στο σύστημα φυλάκισης, δηλαδή 2,4% του ενήλικου πληθυσμού.

Πώς μπορούμε να αξιολογήσουμε αυτό το σχήμα; Είναι πολύ ή λίγο;
Ας συγκρίνουμε.

[Obi Wan Iakobi]

Ουκρανέζα η μαντάμ.

Αξιόπιστη πηγή.

Και σχέσεις με τον Δεξιό Τομέα.

Μας έπεισες.

Ειπαμε οι κουλακοι φταιγανε.

[Jolly Roger]

Αλέξανδρος Σολζενίτσιν Οι διαλέξεις του Solzhenitsyn για τη Σοβιετική Ένωση αντιπροσώπευαν τη φωνή της ακροδεξιάς.
Αλλά ο ίδιος προχώρησε ακόμη πιο δεξιά προς τη δημόσια υποστήριξη του φασισμού.

ο Σολτζενίτσιν χρησιμοποιήθηκε χωρίς αμφιβολία από όλους του μηχανισμούς της αντισοβιετικής δύσης εντατικά.
Για παράδειγμα στην Ελλάδα τα έργα του τυπώνονταν και μοιράζονταν δωρεάν σε pulp χαρτί.
Έχει αρκετή λογοτεχνική αξία, είχα διαβάσει το μια ημέρα του Ιβαν Ντενισσοβιτς και ήταν καλογραμμένο, αποτύπωνε τον ιδρυματισμό και τον μικρόκοσμο του στρατοπέδου.

Ο ίδιος ήταν μάλλον ιδιόρρυθμος για να μην πω "βαρεμένος", χωρίς καλή αντίληψη των κοινωνικών και πολιτικών καταστάσεων.
Η χαρακτηριστική τραγική κατά έναν τρόπο σκηνή ήταν όταν επέστρεψε υποτίθεται θριαμβευτής στη Ρωσία του Γιέλτσιν το 1994 και τη βρήκε ανυπόφορα αγνώριστη.
Πήγε στη Δούμα και έβγαλε λόγο για το μεγαλείο της ρωσικής ψυχής ενώ οι βουλευτές-λαμόγια-νεόπλουτοι του γιελτσινισμού χασκογελούσαν με τον παλαβιάρη γέρο...

από τη Φωνή της Αμερικής
https://www.rferl.org/a/solzhenitsyn-re ... 50210.html

το Σολζενίτσιν πολύ πριν τον εργαλειοποιήσει ο επίσημος δυτικός μηχανισμός προπαγάνδας, τον είχαν ωραιοποιήσει στο δυτικό κοινό οι διάφοροι αντισταλίνες αριστερούληδες. Διάβαζε, δηλαδή, ο μέσος δυτικός αριστερός, αυτόνομος ή λίμπεραλ π.χ. αυτό το δοκίμιο, από την πένα του Μεγάλου Δασκάλου της νιουλέφτ, και έλεγε "ααα, θα πρέπει να είναι φοβερός υπέρμαχος της απελευθέρωσης του ανθρώπου αυτός ο Σολζενίτσιν, πρέπει να τον υπερασπιστούμε"... κι όταν ήρθε στα μέρη τους ο Αλέξανδρος κι άρχισε τα ζήτω ο Φράνκο, ο Τσάρος, τα B-52 στο Βιετνάμ κλπ., οι φίλοι μας οι εν Εσπερία ροζούληδες αντισταλινούληδες πάθανε ξαφνικά την κολούμπρα.

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

Μόνο χλεύη, χλέπα και πούτσα σε κνιτάκια - πουτινάκια - σρζάκια

[John Brown Gun Club]

Περισσότεροι κρατούμενοι στις ΗΠΑ


Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, για παράδειγμα, μια χώρα με 252 εκατομμύρια κατοίκους (το 1996), την πλουσιότερη χώρα στον κόσμο, η οποία καταναλώνει το 60% των παγκόσμιων πόρων, πόσα άτομα βρίσκονται στη φυλακή; Ποια είναι η κατάσταση στις ΗΠΑ, μια χώρα που δεν απειλείται από πόλεμο και όπου δεν υπάρχουν βαθιές κοινωνικές αλλαγές που επηρεάζουν την οικονομική σταθερότητα;

Σε ένα μάλλον μικρό είδος ειδήσεων που εμφανίστηκε στις εφημερίδες του Αυγούστου 1997, το πρακτορείο ειδήσεων FLT-AP ανέφερε ότι στις ΗΠΑ δεν υπήρχαν στο παρελθόν τόσοι πολλοί άνθρωποι στο σύστημα φυλακών με τα 5,5 εκατομμύρια που κρατήθηκαν το 1996. Αυτό αντιπροσωπεύει αύξηση 200.0000 άτομα από το 1995 και σημαίνει ότι ο αριθμός των εγκληματιών στις ΗΠΑ ισούται με το 2,8% του ενήλικου πληθυσμού. Αυτά τα δεδομένα είναι διαθέσιμα σε όλους όσοι ανήκουν στο τμήμα δικαιοσύνης της Βόρειας Αμερικής.

Ο αριθμός των καταδίκων στις ΗΠΑ σήμερα είναι 3 εκατομμύρια υψηλότερος από τον μέγιστο αριθμό που κρατήθηκε ποτέ στη Σοβιετική Ένωση!

Στη Σοβιετική Ένωση υπήρχε κατ 'ανώτατο όριο 2,4% του ενήλικου πληθυσμού στη φυλακή για τα εγκλήματά τους - στις ΗΠΑ το ποσοστό είναι 2,8% και αυξάνεται! Σύμφωνα με δελτίο τύπου που εξέδωσε το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ στις 18 Ιανουαρίου 1998, ο αριθμός των καταδίκων στις ΗΠΑ το 1997 αυξήθηκε κατά 96%.

Όσον αφορά τα Σοβιετικά στρατόπεδα εργασίας, είναι αλήθεια ότι το καθεστώς ήταν σκληρό και δύσκολο για τους κρατούμενους, αλλά ποια είναι η κατάσταση σήμερα στις φυλακές των ΗΠΑ, οι οποίες είναι γεμάτες βία, ναρκωτικά, πορνεία, σεξουαλική δουλεία ( 290.000 βιασμοί ετησίως στις φυλακές των ΗΠΑ). Κανείς δεν αισθάνεται ασφαλής στις φυλακές των ΗΠΑ! Και αυτό σήμερα, και σε μια κοινωνία πλουσιότερη από ποτέ!

[Obi Wan Iakobi]

Περισσότεροι κρατούμενοι στις ΗΠΑ


Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, για παράδειγμα, μια χώρα με 252 εκατομμύρια κατοίκους (το 1996), την πλουσιότερη χώρα στον κόσμο, η οποία καταναλώνει το 60% των παγκόσμιων πόρων, πόσα άτομα βρίσκονται στη φυλακή; Ποια είναι η κατάσταση στις ΗΠΑ, μια χώρα που δεν απειλείται από πόλεμο και όπου δεν υπάρχουν βαθιές κοινωνικές αλλαγές που επηρεάζουν την οικονομική σταθερότητα;

Σε ένα μάλλον μικρό είδος ειδήσεων που εμφανίστηκε στις εφημερίδες του Αυγούστου 1997, το πρακτορείο ειδήσεων FLT-AP ανέφερε ότι στις ΗΠΑ δεν υπήρχαν στο παρελθόν τόσοι πολλοί άνθρωποι στο σύστημα φυλακών με τα 5,5 εκατομμύρια που κρατήθηκαν το 1996. Αυτό αντιπροσωπεύει αύξηση 200.0000 άτομα από το 1995 και σημαίνει ότι ο αριθμός των εγκληματιών στις ΗΠΑ ισούται με το 2,8% του ενήλικου πληθυσμού. Αυτά τα δεδομένα είναι διαθέσιμα σε όλους όσοι ανήκουν στο τμήμα δικαιοσύνης της Βόρειας Αμερικής.

Ο αριθμός των καταδίκων στις ΗΠΑ σήμερα είναι 3 εκατομμύρια υψηλότερος από τον μέγιστο αριθμό που κρατήθηκε ποτέ στη Σοβιετική Ένωση!

Στη Σοβιετική Ένωση υπήρχε κατ 'ανώτατο όριο 2,4% του ενήλικου πληθυσμού στη φυλακή για τα εγκλήματά τους - στις ΗΠΑ το ποσοστό είναι 2,8% και αυξάνεται! Σύμφωνα με δελτίο τύπου που εξέδωσε το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ στις 18 Ιανουαρίου 1998, ο αριθμός των καταδίκων στις ΗΠΑ το 1997 αυξήθηκε κατά 96%.

Όσον αφορά τα Σοβιετικά στρατόπεδα εργασίας, είναι αλήθεια ότι το καθεστώς ήταν σκληρό και δύσκολο για τους κρατούμενους, αλλά ποια είναι η κατάσταση σήμερα στις φυλακές των ΗΠΑ, οι οποίες είναι γεμάτες βία, ναρκωτικά, πορνεία, σεξουαλική δουλεία ( 290.000 βιασμοί ετησίως στις φυλακές των ΗΠΑ). Κανείς δεν αισθάνεται ασφαλής στις φυλακές των ΗΠΑ! Και αυτό σήμερα, και σε μια κοινωνία πλουσιότερη από ποτέ!

Από το 1937, ωστόσο, έλαβε χώρα μια «βιομηχανική επιχείρηση» μαζικής βαρβαρότητας, καθώς εκατοντάδες άνδρες (και γυναίκες) έχαναν τη ζωή τους κάθε μέρα από «έκθεση, υπερκόπωση ή δίαιτες κάτω από τα φυσιολογικά επίπεδα τροφής, για όλους, εκτός από τους πλέον “παραγωγικούς εργάτες”» (σ. 15). Ορισμένες εκτιμήσεις μιλούν ότι έως και το ένα τρίτο του πληθυσμού των φυλακών πέθαινε κάθε χρόνο (σελ. 16). Επίσης, οι κρατούμενοι πέθαιναν επάνω στα δουλεμπορικά. Σύμφωνα με πληροφορίες, το πλοίο ‘Khabarovsk’ μετέφερε περίπου 12.000 κρατούμενους όταν παγιδεύτηκε στους πάγους της Αρκτικής, το χειμώνα του 1933 -1934. Οι αναφορές διαφέρουν ως προς το εάν ολόκληρο το «φορτίο» πάγωσε ή πέθανε από την πείνα ή κατέβηκε από το πλοίο όταν ελλιμενίστηκε στο αρκτικό λιμάνι του Ambarchik το 1933. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, χιλιάδες άλλοι κρατούμενοι έχασαν τη ζωή τους πάνω στα δουλεμπορικά πλοία ακόμη και πριν φτάσουν στα «στρατόπεδα». Η ιστορία των γκουλάγκ εξακολουθεί να είναι γεμάτη με πολλούς αγνώστους.

[Obi Wan Iakobi]

Κανείς δεν πρόκειται να διαβάσει τις πίπες που αντιγραφεις μπλακι.

Κυριακη παει στο 1,20 το ποστ.Αστον να φαει πψωμακι.

[John Brown Gun Club]

Πόσα άτομα πέθαναν στα στρατόπεδα εργασίας;

Ο αριθμός κυμαινόταν από έτος σε έτος, από 5,2% το 1934 έως 0,3% το 1953. Οι θάνατοι στα στρατόπεδα εργασίας προκλήθηκαν από τη γενική έλλειψη πόρων στην κοινωνία στο σύνολό της, ιδίως τα φάρμακα που είναι απαραίτητα για την καταπολέμηση των επιδημιών.

Αυτό το πρόβλημα δεν περιοριζόταν σε στρατόπεδα εργασίας, αλλά υπήρχε σε ολόκληρη την κοινωνία, καθώς και στη μεγάλη πλειοψηφία των χωρών του κόσμου. Όταν τα αντιβιοτικά ανακαλύφθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν γενικά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η κατάσταση άλλαξε ριζικά. Στην πραγματικότητα, τα χειρότερα χρόνια ήταν τα χρόνια του πολέμου, όταν οι Ναζί βάρβαροι επέβαλαν πολύ σκληρές συνθήκες διαβίωσης σε όλους τους σοβιετικούς πολίτες.

Κατά τη διάρκεια αυτών των 4 ετών, περισσότερα από μισό εκατομμύριο άνθρωποι πέθαναν στα στρατόπεδα εργασίας - το μισό του συνολικού αριθμού των θανάτων κατά τη διάρκεια της εν λόγω περιόδου των 20 ετών. Ας μην ξεχνάμε ότι την ίδια περίοδο, τα χρόνια του πολέμου,25 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν μεταξύ εκείνων που ήταν ελεύθεροι.

Το 1950, όταν οι συνθήκες στη Σοβιετική Ένωση είχαν βελτιωθεί και είχαν εισαχθεί αντιβιοτικά, ο αριθμός των ανθρώπων που πέθαναν ενώ ήταν στη φυλακή μειώθηκε στο 0,3%.

[Obi Wan Iakobi]

το Σολζενίτσιν πολύ πριν τον εργαλειοποιήσει ο επίσημος δυτικός μηχανισμός προπαγάνδας, τον είχαν ωραιοποιήσει στο δυτικό κοινό οι διάφοροι αντισταλίνες αριστερούληδες. Διάβαζε, δηλαδή, ο μέσος δυτικός αριστερός, αυτόνομος ή λίμπεραλ π.χ. αυτό το δοκίμιο, από την πένα του Μεγάλου Δασκάλου της νιουλέφτ, και έλεγε "ααα, θα πρέπει να είναι φοβερός υπέρμαχος της απελευθέρωσης του ανθρώπου αυτός ο Σολζενίτσιν, πρέπει να τον υπερασπιστούμε"... κι όταν ήρθε στα μέρη τους ο Αλέξανδρος κι άρχισε τα ζήτω ο Φράνκο, ο Τσάρος, τα B-52 στο Βιετνάμ κλπ., οι φίλοι μας οι εν Εσπερία ροζούληδες αντισταλινούληδες πάθανε ξαφνικά την κολούμπρα.

Επαρασημοφορηθει δις!