deCaritaine έγραψε: ↑19 Ιουν 2018, 16:48
deCaritaine έγραψε: ↑16 Ιουν 2018, 13:01
Βινόσαυρος έγραψε: ↑16 Ιουν 2018, 01:30
μη ελληνικές επιρροές έχει;
Κοίταξε, η πρώτη κοιτίδα των Μακετών/Μακεδόνων (σημαινει κάτι σαν ορεσίβιος / highlander) είναι τα Πιέρια όρη/Αλιάκμονας και ήταν ποιμενικός λαός
εντός των ορίων του Μυκηναϊκού κόσμου (υπάρχουν σχετικά αρχαιολογικά τεκμήρια). Κοντά στους Περραιβούς και τα άλλα θεσσαλικα φύλα, οπότε αυτή ήταν η θέση τους στον ομηρικό κόσμο, περιφερειακή και άγνωστη. Στον Ησίοδο αναφέρονται σαν υποτελείς στους Θεσσαλούς (Μακεδόνες και Μάγνητες, ανίψια του Αιόλου).
Το θέμα αλλάζει όταν οι Μακεδόνες αυξάνονται πληθυσμιακά και δυναμώνουν, ανεξαρτητοποιούνται και στην ουσία κατεβαίνουν μόνιμα στα χειμαδιά τους σε Πιερία και Ημαθία εκδιώκοντας (εθνοκάθαρση με όρους 21ου αιώνα) τους προηγούμενους κατοίκους Θράκες και Φρύγες από εκεί (δες Ηρόδοτο). Στα μέρη αυτά στην ουσία είναι η καρδιά του Μακεδονικού βασιλείου, η πρωτεύουσα Αιγές και η ιερή πολη Δίον. Οι Φρύγες κατέληξαν στην Μικρά Ασία, η φρυγική ούτως ή αλλως ήταν γλώσσα πολύ συγγενική στην ελληνική.
Σε επόμενη φάση ηπειρωτικά φύλα (δες Νταρνάκα πιο πάνω) εντάσσονται στο Μακεδονικό βασίλειο και μετά περνάνε και τον Αξιό και υποτάσσουν διάφορους Θράκες και τις ελληνικές πόλεις της Χαλκιδικής και της Θράκης. Οι βασιλιάδες της Μακεδονίας είχαν έρωτα με την Αθήνα και επέλεξαν επίσημη γλώσσα του βασιλείου τους την Ιωνοποιημένη Αττική (πρώην επίσημη γλώσσα της Αθηναϊκής Συμμαχίας) που εξελίχθηκε στην Ελληνιστική Κοινή, πρόγονο της σημερινής μας γλώσσας που έχει και σημαντικό αριθμό διαλεκτικών μακεδονικών-ελληνικών λέξεων. Αυτό πιθανόν έγινε και λόγω των πολλών ιωνικών-ελληνικών πόλεων που είχε ήδη το Μακεδονικό βασίλειο νωρίς. Ενδεικτικά σου λέω ότι άλλα παρόμοια κράτη της εποχής πχ Αχαϊκή, Αιτωλική, Ροδιακη συμπολιτείες/συνομοσπονδίες πόλεων έφτιαξαν διάφορες δικές τους δωρικές κοινές.
Κατά την ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή η περιοχή της ελληνικής γλώσσας έφτασε πολύ βόρεια σε Θράκες, Ιλλυριούς και Παίονες (δες γραμμή Jirecek). Μέχρι την αντιστροφή λόγω σλαβικών θυλάκων και κυρίως της επέκτασης του μεσαιωνικού Βουλγαρικού κράτους. Το οποίο επέβαλε την δικη του γλώσσα σταδιακα στις περιοχές που έλεγχε. Αν δει κανείς τα όρια ελληνοφωνίας / βουλγαροφωνίας τον 20ο αιώνα σχεδόν ταυτίζονται με τα μεσαιωνικά σύνορα Βυζαντίου και Βουλγαρικού Χαγκανάτου/Τσαράτου όταν αυτά σταθεροποιήθηκαν. Οπότε η Βυζαντινή αδιαφορία και ανικανότητα στην Βαλκανική και προτίμηση της Μικράς Ασίας, οδήγησε στην εδραίωση των γνωστών σλαβικών οντοτήτων εις βάρος των αρχικών λαών. Μετα 17 Βαλκάνιους Ρωμαίους αυτοκράτορες αναμορφωτές της Αυτοκρατορίας οι επόμενοι ήταν αποκλειστικά εξ Ανατολών.
Οπότε πρακτικά οι πιο σωστοί Σλαβομακεδόνες είναι οι λεγόμενοι γρεκομάνοι οι οποίοι απαρνήθηκαν την βουλγαρική καταπίεση, με τη γλώσσα που τους επέβαλαν οι κατακτητές από τη στέπα και την κουλτούρα της πατριαρχικής σλαβικής οικογένειας-ζάντρουγκας και επέστρεψαν στον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό των προγόνων τους. Αγωνιζόμαστε να επιστρέψουν στο έθνος μας όλοι οι παρασυρμένοι από την πανσλαβιστική προπαγάνδα Βαλκάνιοι συμπατριώτες μας. Τους καλούμε να κάνουν το τεστ του καθρεπτη μοιάζεις με τον Βλαντιμίρ Πούτιν ή τον Ομουρτάγ; Αν όχι μάθε ελληνικά και έλα να ζητήσεις ελληνικό διαβατήριο. Το έθνος σου σε περιμενει.
Σε συνέχεια των παραπάνω. Οι Μακεδόνες της ελληνιστικής εποχής ήταν οι αρχικοί Μακεδόνες, συν τους Ηπειρώτες της Ανω Μακεδονίας, τους Ευβοείς Ιωνες της Χαλκιδικης, τους Αθηναιοθράκες της σημερινής Αν. Μακεδονίας-Θράκης, συν αρκετούς Ιλλυριούς, Παίονες και Αγριάνες που επηρέαζαν. Η ρωμαϊκή κατάκτηση όμως ξεπάτωσε το μακεδονικό έθνος, καταστράφηκαν δεκάδες πόλεις με τους κάτοικους να πωλούνται σαν δούλοι, μετά η χώρα χωρίστηκε σε τέσσερις επαρχίες όπου απαγορευόταν να μετακινήσε από τη μία στην άλλη κλπ. Οπότε πρακτικα μετά από αιώνες το Μακεδόνας ήταν απλά τοπική ταυτότητα (regional identity) των ελληνόφωνων Ρωμαίων της Βαλκανικής, όπως ο Αχαιός, Κρητικός, Θράκας, Ιλλυρικός, Ελλαδικός κλπ. Η ελληνική ήταν μαζί με την λατινική οι επίσημες γλώσσες της αυτοκρατορίας.
Οταν έφτασαν οι Σλάβοι ο ελληνισμός είχε φτάσει στο μεγαλύτερο γεωγραφικό και πληθυσμιακό του εύρος. Οι Σλάβοι δεν συνάντησαν αρχαίες φυλές του 300πΧ αλλά Ρωμαίους είτε λατινόφωνους είτε ελληνόφωνους. Το κακό είναι ότι την ίδια περίοδο προέκυψε θανάσιμος κίνδυνος επιβίωσης της αυτοκρατορίας απο Πέρσες και κυρίως Αραβες, οπότε αποσύρθηκαν τα ρωμαϊκά στρατεύματα απο τη βόρεια Βαλκανική. Η ταυτόχρονη απώλεια της Αιγύπτου σήμανε την οικονομική παρακμή, γιατί συνήθως τα πλεονάσματα από έκει κατέληγαν στις τσέπες κάποιου φύλαρχου της στέππας για να αφήνει ήσυχη την Ανατολή (έτσι πχ Ουνοι και Γότθοι κατέληξαν στα δυτικά). Με τους Αβαρους και ταυτόχρονα τους Αραβες δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα.
Από τη λατινόφωνη βόρεια βαλκανική ήταν όλη η στρατοκρατία και τα καλύτερα πεζικά στρατεύματα της αυτοκρατορίας και δεκαεπτά αυτοκρατορες στο παρελθόν. Αυτό άλλαξε. Στην πορεία όλο το βάρος έπεσε σε Ισαυρους, Αρμένιους, Καππαδόκες της Ανατολής, οι οποίοι δεν έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη Βαλκανική αφήνοντας τους Βούλγαρους να παίζουν μπάλα, με επεμβάσεις μόνο όταν γίνονταν πολύ ενοχλητικοί.
Η εθνολογική/γλωσσική κατάσταση των Ρωμαίων το 560μΧ ήταν κάπως έτσι:

Οπότε αυτοί που θεωρούνται σήμερα Νοτιοσλάβοι είναι σε μεγάλο βαθμό εκβουλγαρισμένοι παλαιοβαλκανική πληθυσμοί, κυρίως λατινόφωνοι. Από αυτούς γλίτωσαν μόνο οι ημινομαδικές κτηνοτροφικές κοινότητες, πρόγονοι Ρουμάνων και Αρουμάνων και οι μισολατινόφωνοι Αλβανοί (πρώην Δακομύσοι). Οι αστικές λατινόφωνες κοινότητες της Βαλκανικής κατέφυγαν στα ελληνόφωνα νότια μέρη να γλιτώσουν, σχετική ιστορία των Σερμησιάνων. Που έφεραν από το Σιρμιο (πρωην πρωτεύουσα Ιλλυρικού) στην νέα πρωτεύουσα Θεσσαλονίκη και τον Αγιο Δημητριο (που από διάκονος έγινε στρατιωτικός και προστάτης των υπόλοιπων ρωμαϊκών εδαφών της Βαλκανικής).
Δε διαφωνούμε σε πολλά σημεία, επιμειξίες έγιναν σε όλη την αυτοκρατορία-διαδοχικά βασίλεια. Επομένως πως όταν οι σλάβοι έφτασαν ο ελληνισμός είχε την την μέγιστη έκταση; Σαν πληθυσμός; Σαν κυριαρχία; Πολιτιστικά; Υπάρχει ένα στοπ όμως στο τι θεωρούμε μακεδονία.
Από την μια δε μπορούμε να πούμε πως το βασίλειο της μακεδονίας αρχίζει με την θεωρία της καθόδου των δωριέων (ελπίζω να μη την θεωρείς σοβαρή). Αν πάρουμε αυτήν την θεωρία, δεν υπάρχει πουθενά ίχνος μακεδόνων τον καιρό εκείνο. Από την άλλη δεν μπορούμε να πάμε και τα όρια ως τις ινδίες. Επομένως δεχόμαστε ως σωστή την οριοθέτηση του παπαρηγόπουλου ως το τέτοβο. συμβατική είναι αλλά πρέπει ναχει ένα μέγεθος, έστω κατα προσέγγιση, αυστηρά καθορισμένο.
Επίσης να πω πως η χαλκιδική πρέπει να ενταχθεί στην θράκη, το υπόστρωμα πρέπει να ήταν θρακικό ενώ οι αποικίες ιωνικές ως επι των πλείστων. Μήπως πρέπει να φτιάξουν οι χαλκιδικιώτες το θρακικό έθνος και να αποτινάξουν την ελληνική επικυριαρχία;
Να μην ξεχάσω να αναφέρω πως ο αλάριχος δεν καθάριζε μόνο τον κόσμο, τα καλά κομμάτια τα πουλούσε σαν σκλάβους. Όπως και οι άραβες στην Κρήτη, γιαυτό θεωρούμε σήμερα τα αδέρφια μας στη νήσο αραβοκρητικούς.
Αλληλεγγύη στην κα. Σταυράκη-Πατούλη.
Αλληλεγγύη στην αδελφότητα Κυρίλλου και Μεθοδίου.
Αλληλεγγύη στον κ. Καιρίδη.
Αλληλεγγύη στην κα. Συγγενιώτου.