Ιστορική απόδειξη της ύπαρξης του Θεού

[Antares]

Νομίζω υπάρχει ταινία με τον Σωκράτη που ήρθε στην τεχνολογικά αναπτυγμένη Αμερική. Με περισσότερη ευαισθησία και διδάγματα από τις εκλάμψεις του wooded.
Bλέπω μερικές περίεργες ταινίες. Πρόσφατα με τους Ολύμπιους και παιδιά Ολυμπίων και θνητών στις Η.Π.Α., στυλ Χάρι Πότερ, αλλά με Ολύμπιους όχι μάγους. Με πιάνει ένας πονοκέφαλος δεν μπορώ να πω, αλλά είναι διασκεδαστικές.

[bluerose]

[img]https://i.postimg.cc/rwZ6CyFd/7312 ... .jpg[/img]

Κυριε Ελέησον.. Αυτό προσπαθείς;
Μα ο Θεός δεν φαίνεται για να αποδειχθεί ορατά
Ο αέρας φαίνεται;

[The Rebel]

Κυριε Ελέησον.. Αυτό προσπαθείς;
Μα ο Θεός δεν φαίνεται για να αποδειχθεί ορατά
Ο αέρας φαίνεται;

[The Rebel]

Κυριε Ελέησον.. Αυτό προσπαθείς;
Μα ο Θεός δεν φαίνεται για να αποδειχθεί ορατά
Ο αέρας φαίνεται;

Τον αερα δεν τον βλεπεις αλλα τον νιωθεις, οπως και τις πορδες δεν τις βλεπεις αλλα τις μυριζεις.

[Who is The 4th man]

Κυριε Ελέησον.. Αυτό προσπαθείς;
Μα ο Θεός δεν φαίνεται για να αποδειχθεί ορατά
Ο αέρας φαίνεται;

Τον αερα δεν τον βλεπεις αλλα τον νιωθεις, οπως και τις πορδες δεν τις βλεπεις αλλα τις μυριζεις.

[img]https://i.postimg.cc/MKHZxsQM/5961 ... .jpg[/img]

σέ ολες τίς μυθολογίες των αρχαίων λαών προβάλονται διαφορετικές εκδοχές
τού βασικού μύθου "άνδρας-γυναίκα" σέ σχέση με τή "θεότητα",
πχ γκιλγκαντές,μαχαμπαράτα....καί αλλού,οί μύθοι έχουν αρχετυπική αξία
καί αφορούν τό "συλλογικό-καθολικό ασύνειδο" πχ βλέπε έργα:
1-"τό αδαμικό πλέγμα" Carouso
2-"Χριστιανικός Αιών" κ' "Απάντηση στόν Ιώβ"-C.G.Jung

ή αξία βρίσκεται στούς διαλόγους στό πλέγμα "Αδάμ-Εύα" ,είναι ακραία νομικίστικη
ή άποψη πού παρατίθεται καί οφείλεται στό γεγονός ότι ή παπική εκκλησία τά ερμηνεψε
κατά γράμμα...εξ'ου και ή "ιερα εξέταση" κλπ......
(τί δηλ νά έλεγε στόν Μωυσή.....για DNA-θεωρία βαρύτητας-Θ.ειδικής σχετικότητας;
οί άνθρωποι ήταν τελείως αγράμματοι καί περιεφέροντο στήν έρημο χρειάζονταν για
εκείνη τη περίοδο ένα βασικό αξιακό κώδικα)

αλλά εμείς εδώ θελουμε θαύματα χειροπιαστά για να πειστούμε,δηλ νά ήταν κάτι σάν
"τσίρκο θαυμάτων" όπου καί ό Θεός ό ίδιος θά έκανε κολοτούμπες μπροστά μας προκειμένου
νά μάς εξιτάρει,ίσως γι'αυτό κάποιοι πηγαίνουν στα μέντιουμ ή σε αποκρυφιστικές λατρείες
προκειμένου νά γεμίσουν τό αβυσσαλέο κενό,αλλά νά κάνουν καί τίς δουλίτσες τους,αλλά
εκεί τά δηθεν "θαύματα" ποιός τά κάνει;
δηλ κατ'αυτούς υπάρχει "αρχων του σκότους" αλλά Θεός όχι


ΥΓ όταν ό Κάιν έφυγε έχοντας τη κατάρα τού φόνου περιπλανόμενος,κάπου βρήκε τήν Γυναίκα του...
γιά ψάξτε λίγο

[Who is The 4th man]

Οι σύγχρονες θεωρίες της φυσικής δέχονται, σύμπαν με συγκεκριμένη μάζα, χωροχρονικά περιορισμένο.

Γνωρίζουμε πως καταλήγουμε σε μία στιγμή πίσω στον χρόνο , που όλοι οι νόμοι της φυσικής καταρρέουν. Επίσης η έννοια του χωροχρόνου καταρρέει. Οποιοσδήποτε οντολογικός η ποσοτικός προσδιορισμός καταρρέει Τα ίδια τα μαθηματικά καταρρέουν, αποδεικνύονται ανίσχυρα να μας πουν κάτι για τότε. Από που προήλθε αυτή η συσσωμάτωση ύλης; Από το μηδέν. Όμως με βάση την αρχή διατήρησης της υλοενέργειας , τίποτα δεν προέρχεται από το μηδέν, άρα θα πρέπει να υπάρχει κάποιο ανώτερο αυτοαίτιο όλων, από το οποίο έλκει την καταγωγή του το σύμπαν.

Ο S. Hawking υποστηρίζει ότι οι τιμές των παγκόσμιων φυσικών σταθερών «φαίνεται πως έχουν ρυθμιστεί με πολύ λεπτή ακρίβεια ώστε να κάνουν δυνατή την ύπαρξη ζωής» . Παραδέχεται ότι «φαίνεται καθαρά πως υπάρχουν σχετικώς λίγες σειρές τιμών για τους αριθμούς που μπορούσαν να επιτρέψουν την ανάπτυξη οποιουδήποτε είδους νοήμονος ζωής». Και συμπεραίνει πως αυτό κάποιος θα μπορούσε να το θεωρήσει «σαν απόδειξη ενός Θεϊκού σκοπού στην δημιουργία και στην επιλογή των νόμων της φύσεως.»

Αυτό ονομάζεται «Ανθρωπική Αρχή».

Αλλα ας δούμε αναλυτικά:

Το σύμπαν αποτελείται από λίγα μόνο συστατικά (σύμφωνα με το Standard Model):

Τα κουάρκ up και down, τα ηλεκτρόνια (ή πρωτόνια, νετρόνια, ηλεκτρόνια)και Τεσσερεις δυνάμεις: βαρυτική, ηλεκτρομαγνητική, ισχυρή (με την οποία τα κουάρκ αλλάζουν "χρώμα") και την ασθενή (με την οποία τα κουάρκ αλλάζουν "άρωμα". Και φυσικά δεν εννοούμε ούτε το γνωστό "χρώμα", ούτε το γνωστό από τις αισθήσεις μας "άρωμα")

Όλοι οι φυσικοί νόμοι, οι υλικές ιδιότητες και το πεπρωμένο του Σύμπαντος εξαρτώνται από 10 αριθμούς: Την μάζα, το φορτίο κουάρκ και ηλεκτρονίου,την τιμή των παραπάνω δυνάμεω, την σταθερά Planc, την ταχύτητα φωτός κλπ.

Παράδειγμα: αν αλλάξετε την ηλεκτρομαγνητική δύναμη ή την βαρυτική δύναμη, ή την μάζα του πρωτονίου, το νερό ΔΕΝ θα βράζει στους 100 βαθμούς.

Αυτοί οι αριθμοί, αν αλλάξουμε τις τιμές τους λίγο, τότε όπως (σωστά) μας λέει η ανθρωπική αρχή, δεν θα ήταν δυνατή:

1. Η ύπαρξη άστρων που θα δίνουν ενέργεια για πολύ χρόνο (ο ήλιος μας δίνει ενέργεια για 5 δις χρόνια και θα δίνει για άλλα τόσα).
2. Η δημιουργία νέων ατόμων (το σύμπαν ξεκίνησε με Υδρογόνο και Ήλιο ΜΟΝΟ)
3. Η δημιουργία σταθερών μορίων.
Δηλαδή δεν θα ήταν δυνατή και η ύπαρξη ζωής , γιατί τα τρία παραπάνω είναι αναγκαίες προϋποθέσεις.

Ο διάσημος Άγγλος αστρονόμος Sir FRED HOYLE στο βιβλίο του "ΤΟ ΝΟΗΜΟΝ ΣΥΜΠΑΝ" γράφει: "...ως βιοχημικοί, ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερα για το φοβερά πολύπλοκο της ζωής, όπου είναι φανερό ότι η πιθανότητα, να έχει προέλθει από κάποιο τυχαίο γεγονός είναι τόσο ελάχιστη που μπορεί να αγνοηθεί εντελώς. Η ζωή αποκλείεται να προήλθε τυχαία".
Ο Χόϋλ παραδέχεται ότι θα πρέπει να υπήρξε κάποια "ευφυΐα" πίσω από την εμφάνιση της ζωής στη γη. Ο ίδιος βέβαια στο βιβλίο του δηλώνει πως δεν είναι Χριστιανός και γι' αυτό δεν ασχολείται με το τι είδους είναι αυτή η ευφυΐα. Παρουσιάζει όμως μία πολύ ενδιαφέρουσα σειρά επιχειρημάτων.

Η πιθανότητα, η απλούστερη έμβια μορφή να διαμορφώθηκε από σωματίδια που βρισκόταν μέσα σε μία ιδεωδώς προετοιμασμένη αρχέγονη σούπα, είναι πολύ μικρή. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να σχηματισθεί στην τύχη έστω και μία από τις αλυσίδες των αμινοξέων που απαιτούνται για τα ζωντανά κύτταρα. Στα ανθρώπινα κύτταρα, ο Χόϋλ σημειώνει, υπάρχουν περίπου 200.000 τέτοιες πρωτεΐνες που δομικά τους συστατικά είναι διάφορα αμινοξέα. Η πιθανότητα να σχηματισθούν όλες αυτές οι 200.000 πρωτεΐνες τυχαίως είναι πολύ μικρή. Το πράγμα δυσκολεύει ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι ένα απλό πρωτόζωο ή βακτήριο απαιτεί τον προγενέστερο σχηματισμό 2.000 ενζύμων, που και αυτά είναι περίπλοκες πρωτεΐνες, που χωρίς αυτές αποκλείεται ο επιτυχής σχηματισμός των πλέον των 198.000 απαιτουμένων πρωτεϊνών. Οι δυσκολίες στην τυχαία διαμόρφωση καθενός από τα 2.000 ένζυμα που χωρίς αυτά κανένας ζωντανός οργανισμός δεν θα υπήρχε πλησιάζει μια μηδενική πιθανότητα.

Ο Χόϋλ υποστηρίζει ότι μέσα στο σύμπαν, σύμφωνα με τα όσα γνωρίζουμε, υπάρχουν αμέτρητες συγκυρίες "ανθρώπινου τύπου", δηλαδή καταστάσεις νοημοσύνης. Για παράδειγμα αναφέρει την κατά προσέγγιση ισορροπία των ατόμων οξυγόνου και άνθρακα. Και τα δύο είναι απόλυτα αναγκαία στους ζωντανούς οργανισμούς και πρέπει να περιέχονται σ' αυτούς σε σχεδόν ίδιες ποσότητες. Εξ άλλου μεγάλη περίσσεια άνθρακα θα εμπόδιζε τον σχηματισμό πολλών ουσιών από τις οποίες εξαρτάται η ζωή, όπως το έδαφος και οι βράχοι, ενώ μεγάλη ποσότητα οξυγόνου θα κατέκαιε κάθε ανθρακούχο βιοχημική ουσία που θα συναντούσε. Αλλά και μια άλλη συγκυρία κρατά μία λεπτή εξισορρόπηση μέσα στο άτομο του υδρογόνου. Ο Χόϋλ λέει:

" Αν οι συνδυασμένες μάζες του πρωτονίου και του ηλεκτρονίου μετατρέπονταν ξαφνικά αθροιστικά σε λίγο παραπάνω ή σε λίγο παρακάτω από τη μάζα του ουδετερονίου, το αποτέλεσμα θα ήταν καταστροφικό. Το άτομο του υδρογόνου θα γινόταν ασταθές και μέσα στο σύμπαν όλα τα άτομα του υδρογόνου θα κατέρρεαν αμέσως. Περιβεβλημένος από το πυρηνικό του καύσιμο ο ήλιος θα αμαυρωνόταν και θα κατέρρεε. Μέσα σε ολόκληρο το διάστημα, δισεκατομμύρια άστρα σαν τον ήλιο θα συστέλλονταν εκτοξεύοντας ένα θανατηφόρο κατακλυσμό ακτίνων Χ καθώς θα κατακαίονταν. Περιττό βέβαια να λεχθεί ότι μέσα σ' αυτό το χρονικό διάστημα η επίγεια ζωή θα είχε εξαφανισθεί. Κατά τον Χόϋλ "τόσο η ζωή όσο και το σύμπαν πρέπει να κρέμεται από ένα νήμα απιθανότητας που το κρατάει κάποια ευφυΐα".

O S. Hawking δίνει όμως και άλλη μία εκδοχή που συζητείται σήμερα. Ότι δηλαδή μπορεί να υπάρχουν και πολλά άλλα η και άπειρα σύμπαντα, με διαφορετικές συνθήκες ύπαρξης το καθένα τα οποία είναι «Νεκρά» και εμείς απλώς «Συνέβη» να βρισκόμαστε στο μοναδικό που έχει τη κατάλληλη δομή, ώστε να επιτρέψει την εμφάνιση ζωής.

Αλλά αυτή η υπόθεση είναι τελείως ανεξέλεγκτη. «Με ποιά έννοια μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν όλα αυτά τα διαφορετικά σύμπαντα;» ρωτά ο ίδιος ο S. Hawking «Αν είναι πράγματι διαχωρισμένα μεταξύ τους, οτιδήποτε συμβαίνει σ’ ένα άλλο σύμπαν δεν μπορεί να έχει καμία παρατηρήσιμη συνέπεια στο δικό μας σύμπαν.» Εφ’ όσον , κάθε τι , που υποπίπτει στην αντίληψη μας, ανήκει στο σύμπαν μας, άρα εξ’ ορισμού , κάθε τι , που είναι έξω από το δικό μας σύμπαν, και όλα επομένως τα υποτιθέμενα σύμπαντα, δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτά. Ούτε τώρα , ούτε ποτέ άλλοτε θα μπορέσουμε να τα διαπιστώσουμε. «Δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ κάποιο επιχείρημα που να συνηγορεί υπερ η κατά αυτής της ιδέας» λέει ο αστροφυσικός John Gribbin.
«Οι θεωρητικοί των πολλών συμπάντων», σημειώνει και ο P. Davies «παραδέχονται ότι οι "άλλοι κόσμοι" της θεωρίας τους, δεν μπορούν ποτέ , έστω και στοιχειωδώς να ερευνηθούν (...) Κανείς παρατηρητής δεν μπορεί ποτέ να επιβεβαιώσει η να ανασκευάσει εμπειρικά την ύπαρξη των πολλών συμπάντων. Είναι δύσκολο να δει κανείς πως μια τέτοια θεωρητική κατασκευή μπορεί ποτέ να χρησιμοποιηθεί ως εξήγηση , με την επιστημονική σημασία, ενός χαρακτηριστικού της φύσεως. Βεβαίως μπορεί κάποιος να το βρίσκει ευκολότερο να πιστεύει σε μία απειρία συμπάντων παρά σε μία άπειρη Θεότητα, αλλά μια τέτοια δοξασία πρέπει να στηρίζεται στην πίστη μάλλον παρά στην παρατήρηση»

Να, λοιπόν που καταλήγουμε στην Πίστη!

Φαίνεται πως η πίστη είναι υποχρεωτική! Αν δεν δεχθεί κάποιος την πίστη στον αληθινό Θεό, τον δημιουργό του σύμπαντος, είναι υποχρεωμένος να δεχθεί την πίστη σε επιστημονικά ανεξέλεγκτες υποθέσεις. Γιατί όμως να προτιμήσει το δεύτερο;

Ίσως διότι η αγάπη του Θεού ζητάει ανταπόκριση και ανάλογη στάση στην ζωή, και αυτό δεν είναι κάτι απλό. Ίσως και να φαίνεται το μεγαλείο του ανθρώπου και η τραγικότητα του. Διότι ο άνθρωπος πλάστηκε ελεύθερος. Και εδώ είναι το μεγαλείο του. Τόσο ελεύθερος ώστε να μπορεί να αρνείται τον πλάστη του, και όταν ακόμη βρίσκεται ενώπιον του. Εδώ όμως είναι και η τραγικότητα του.....



Βιβλιογραφία-Πηγές

P. Davies: God and the new physics, Penguin books

S. Hawking: A brief History of time, Bantam Books

Robert Jastrow: God and the Astronomers

Hugh Ross: The Creator and the Cosmos: How the Latest Scientific Discoveries of the Century Reveal God.

Sir Fred Hoyle: Inteligent Universe.

John Gribbin: Γενεσις , Εκδόσεις ΩΡΟΡΑ



Επιμέλεια - Ερευνα:

Γεώργιος Μακρής (Χημικός Μηχανικός)

Θωμάς Φ. Δρίτσας

[Σέλευκας]

Το μεγαλύτερο θαύμα ήταν όταν πεινούσα το μεγάλο Σάββατο και ο Θεός έκανε για μια ώρα τσικνοπέμπτη

[Who is The 4th man]

Έγινε στην τύχη η δημιουργία του έμβιου κόσμου;
Μια θεώρηση αντίθετη από την άποψη τού Αθεϊστικού Δαρβινισμού

Στα περισσότερα Λύκεια και Πανεπιστήμια σήμερα, οι σπουδαστές διδάσκονται ότι η πρωτόγονη Γη καλύφθηκε με λίμνες από χημικές ουσίες και ότι είχε μια ατμόσφαιρα που συνέβαλε στο σχηματισμό της ζωής. Με την ενέργεια που δόθηκε από την ακτινοβολία της αστραπής, οι χημικές ουσίες μέσα σε αυτήν την "προβιοτική σούπα" συνδέθηκαν μαζί και έτσι διαμορφώθηκαν τα απαραίτητα αμινοξέα για τη ζωή. Από εκεί και πέρα, η διαδικασία της εξέλιξης έγινε κυρίαρχη και η ζωή σχηματίσθηκε με διάφορες μορφές των φυτών και των ζώων που ξέρουμε σήμερα.

Ο Stanley Miller του Πανεπιστημίου του Σικάγου αποφάσισε να εξετάσει αυτήν την θεωρία πειραματικά. Ο Miller αναδημιούργησε τη "πρωτόγονη Γη" σε ένα εργαστήριο και μιμήθηκε την αστραπή μέσω ηλεκτρικών εκκενώσεων. Μετά από πειραματισμούς αρκετού χρόνου, βρήκε ότι δημιουργήθηκαν τα αμινοξέα - οι δομικές ομάδες της ζωής . Το γεγονός αυτό ήταν μια σημαντικότατη ανακάλυψη για την εξέλιξη στο χρόνο. Εντούτοις υπήρξε επίσης ένα σημαντικό πρόβλημα με το πείραμα, που ακύρωνε τα όποια αποτελέσματα. Η ατμόσφαιρα της "πρωτόγονης Γης" του Miller συντέθηκε με αμμωνία, μεθάνιο και υδρογόνο. Ο Miller και ο συνεργάτης του, Oparin, θέλοντας να έχουν μέσα στη σούπα, μια χημική αντίδραση που να είναι ευνοϊκή, και γνωρίζοντας και οι δύο ότι το άζωτο και το διοξείδιο του άνθρακα δεν θα αντιδράσουν μεταξύ τους, γι' αυτό πρότειναν ότι η πρωταρχική, ατμόσφαιρα της πρωτόγονης Γης ήταν πλούσια σε μεθάνιο, υδρογόνο και αμμωνία.

Ουσιαστικά, το πείραμα στήθηκε εκ των προτέρων προκειμένου να πάρουν τα καλά αποτελέσματα που ήθελαν. Αυτό κάνει το επαναστατικό εξελικτικό πείραμα του Miller κάτι περισσότερο από μια χημική επίδειξη στο σχολείο, όπου ο χημικός αναμιγνύει γνωστές χημικές ουσίες μαζί, για να αποκτήσει ένα γνωστό αποτέλεσμα. Από το 1980 και έπειτα (μετά το πείραμα του Miller), οι επιστήμονες της NASA έχουν δείξει ότι η πρωτόγονη Γη δεν είχε ποτέ μεθάνιο, αμμωνία ή υδρογόνο για να συνενωθούν σε κάτι άλλο. Αντί αυτών, η Γη συντέθηκε από νερό, διοξείδιο του άνθρακα και άζωτο. Ένας χημικός σίγουρα δεν θα πάρει τα ίδια πειραματικά αποτελέσματα, με αυτά του Miller, από αυτό το μίγμα. Τα πιο πρόσφατα πειράματα το έχουν επιβεβαιώσει.



Επομένως, πρέπει να αποφασίσουμε εάν η ζωή μπορεί ή όχι να έχει διαμορφωθεί καθαρά από μια χημική αντίδραση χωρίς καθοδήγηση. Για να γίνει αυτό, πρέπει να αποφασιστεί ποια είναι η διαφορά μεταξύ ενός βιοτικού και μη-βιοτικού συστήματος. Ένα βιοτικό σύστημα πρέπει ουσιαστικά να κάνει τρία πράγματα: ανταλλαγή ενέργειας, αποθηκευμένες πληροφορίας και αντιγραφή. Όλα τα βιοτικά συστήματα, από τα ανθρώπινα όντα έως τα βακτηρίδια, κάνουν αυτά τα τρία πράγματα. Ο Δαρβίνος αναμφισβήτητα σκέφτηκε ότι δεν θα ήταν πολύ δύσκολο να δημιουργηθεί η ζωή από άψυχο υλικό επειδή κατά τη διάρκεια της εποχής του, δεν υπήρχαν επιστημονικά μέσα ώστε να φανεί το μεγάλο χάσμα μεταξύ αυτών των δύο υλικών. Το 1905 ο Ernst Haeckel περιγράφει τα ζωντανά κύτταρα κάπως απλά, "ομοιογενές σφαιρικό πλάσμα". Σε εκείνες τις ημέρες δεν είχαν κανένα μέσα ώστε να δουν την πολυπλοκότητα που υπάρχει σε ένα τέτοιο απλό κύτταρο. Η αλήθεια, όπως την ξέρουμε σήμερα, είναι ότι ένα απλό κύτταρο είναι απίστευτα πιο σύνθετο από οτιδήποτε έχουν φτιάξει οι άνθρωποι, έχουν σχεδιάσει, ή έχουν αναδημιουργήσει - ακόμα και μέσω των υπερυπολογιστών.

Βασικά λοιπόν πως αρχίζει η δημιουργία ενός ζώντος οργανισμού; Ουσιαστικά, ένας οργανισμός αρχίζει με αμινοξέα. Έρχεται σε ογδόντα διαφορετικούς τύπους, αλλά μόνο είκοσι από αυτούς βρίσκεται στους ζώντες οργανισμούς. Εάν τα αμινοξέα δημιουργήθηκαν από την ακτινοβολία στην πρωτόγονη Γη, δεν θα υπήρχε καμία αποκάλυψη ποιος τύπος οξέος θα δημιουργούταν. Οι πιθανότητες που υπάρχουν είναι ακριβώς μια στις τέσσερις. Το τέχνασμα είναι να απομονωθεί ο σωστός τύπος αμινοξέων. Κατόπιν τα σωστά αμινοξέα πρέπει να συνδεθούν μαζί στη σωστή ακολουθία για να παραγάγουν τα πρωτεϊνικά μόρια. Φανταστείτε πόσο δύσκολο θα ήταν αυτό να γίνει από τις μη καθοδηγούμενες χημικές αντιδράσεις. Θα ήταν βέβαια απλό εάν κάποιος χρησιμοποιούσε τη νοημοσύνη του για να λύσει αυτό το πρόβλημα και σκόπιμα να επιλέγει και να συγκεντρώνει εκ νέου τα αμινοξέα ένα την κάθε φορά. Αλλά θα πρέπει κάποιος να του υπενθυμίσει ότι αυτή είναι μια μη καθοδηγούμενη εξέλιξη, και δεν είναι διαθέσιμη καμία οδηγία απ' έξω. Εκτός από αυτό, υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που μπερδεύονται στο παραγόμενο υλικό, όπως οι πρόσθετες αντιδράσεις μέσα στην ακολουθία. Άλλα μόρια τείνουν να αντιδράσουν ευκολότερα με τα αμινοξέα από ό,τι τα αμινοξέα αντιδρούν μεταξύ τους. Κατά συνέπεια, υπάρχει το πρόβλημα με τα ξένα μόρια. Ακόμα και στο επαναστατικό πείραμα του Stanley Miller μόνο δύο τοις εκατό του υλικού που παρήγαγε συντέθηκε από αμινοξέα, έτσι θα υπήρχαν πολλές άλλες χημικές ουσίες μέσα στο παραγόμενο υλικό, που θα χάλαγαν αυτή τη διαδικασία.



Υπάρχει επίσης και μια άλλη περιπλοκή. Τα μισά από τα αμινοξέα είναι δεξιόστροφα και τα άλλα μισά είναι αριστερόστροφα. Μόνο όμως τα αριστερόστροφα βρίσκονται στην ζώσα ύλη. Κόψτε λοιπόν τις μισές πιθανότητες. Τα σωστά οξέα πρέπει να συνδέονται μαζί στη σωστή σειρά -ακολουθία. Επιπλέον, πρέπει να σχηματίζουν τους σωστούς δεσμούς - πεπτιδικοί δεσμοί για να είμαστε ακριβείς - στις σωστές θέσεις γιατί η πρωτεΐνη διπλώνεται με το σωστό τρισδιάστατο τρόπο. Εάν όλα αυτά τα βήματα δεν πραγματοποιηθούν ακριβώς, η πρωτεΐνη δεν θα λειτουργήσει. Ένα παρόμοιο παράδειγμα θα ήταν ένας παλιό τυπογραφικό μηχάνημα, με τα γράμματα του να επιλέγονται από το χέρι. Προκειμένου να τυπωθούν τα γράμματα, θα επιλέγονταν από ένα καλάθι και θα έμπαιναν πάνω στη μηχανή της εκτύπωσης. Εάν κάποιος ευφυής άνθρωπος καθοδηγεί αυτή την επιλογή, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Όμως υποθέστε ότι τα γράμματα λήφθηκαν από το καλάθι και τοποθετούνται πάνω στη μηχανή από ένα χιμπατζή. Εάν τα γράμματα επιλέχτηκαν τυχαία και τοποθετήθηκαν τυχαία επάνω στη μηχανή (που φυσικά τοποθετούνται προς τα πίσω και ανάποδα), τότε ποια θα είναι η αίσθηση που θα δημιουργηθεί αν το τελικό αποτέλεσμα ήταν λέξεις, προτάσεις και παράγραφοι με την σωστή σειρά; Είναι εξαιρετικά απίθανο.

Με τον ίδιο τρόπο, ίσως εκατό αμινοξέα πρέπει να τεθούν μαζί με ακριβώς το σωστό τρόπο για να κάνουν ένα απλό πρωτεϊνικό μόριο. Και θυμηθείτε, αυτό είναι το απλώς το πρώτο βήμα. Ένα πρωτεϊνικό μόριο δεν είναι αρκετά ικανοποιητικό για να κάνει έναν ζώντα οργανισμό. Περίπου άλλα διακόσια πρέπει να δημιουργηθούν με τον ίδιο τρόπο και να συγκεντρωθούν ακριβώς με τη σωστή σειρά για να κάνουν ένα χαρακτηριστικό ζωντανό κύτταρο. Υπάρχει ακόμη πιθανότητα για να γίνει;

Στα έμβια συστήματα, η καθοδήγηση που απαιτείται για να συγκεντρωθούν όλα τα μέρη προέρχεται από το DNA, το οποίο λειτουργεί μαζί με το RNA. Η παραγωγή αυτών των DNA και RNA είναι ένα ακόμη πιο περίπλοκο ζήτημα από αυτό των πρωτεϊνών. Η σύνθεση των βασικών ομάδων -κλειδιών- για το DNA και το RNA ποτέ δεν έχει επιτύχει εκτός από ιδιαίτερα μη πειστικές συνθήκες που δεν έχουν καμία ομοιότητα με εκείνες της πρωτόγονης Γης. Οι δυσκολίες του να συνθέσουμε DNA είναι, αυτή τη στιγμή, πέρα από τη φαντασία μας.



Μερικοί εξελικτικοί επιστήμονες θεωρούν ότι όλες οι ανωτέρω μη καθοδηγούμενες χημικές αντιδράσεις πραγματοποιήθηκαν σύμφωνα με την ιδέα της Τυχαίας Πιθανότητας. Αυτή η θεωρία συνδυάζει την τυχαία πιθανότητα με το χρόνο για να παραχθεί η ζωή. Αυτή εξετάσθηκε μαζί με τη θεωρία της στατικής κατάστασης του σύμπαντος (ότι το Σύμπαν ήταν απείρως παλαιό), και ποιος ξέρει τι θα μπορούσε να συμβεί μέσα σε ένα άπειρο χρονικό διάστημα; Αν δεν είχε τότε η θεωρία της σταθερής κατάστασης βγει λάθος, η θεωρία της τυχαίας πιθανότητας θα ήταν σχεδόν εύλογη.

Το 1965, με την ανακάλυψη της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου, οι επιστήμονες ανέπτυξαν τη θεωρία του Big Bang. Αυτή η θεωρία μετέβαλλε τις αντιλήψεις των κοσμολόγων και των οπαδών της θεωρίας της εξέλιξης, έτσι ώστε συμφώνησαν ότι το Σύμπαν ήταν περίπου 14 δισεκατομμυρίων ετών. Από το 1965, πρόσφατες εργασίες έχουν δείξει ότι η Γη είναι λιγότερο από 5 δισεκατομμυρίων ετών (αυτό συμφωνεί με τη θεωρία του Big Bang). Ακόμη μέσα σε αυτά τα 5 δισεκατομμύρια έτη, δεν παρέχονται οι πιο βασικές συνθήκες για να μπορέσει να σχηματισθεί η ζωή πάνω στη Γη. Σύμφωνα με τους εξελικτικούς η Γη πέρασε μια μακρά, πολύ μακρά περίοδο, ψύξης. Κάποτε έφτασε σε μια κατάλληλη θερμοκρασία όπου μπόρεσε θεωρητικά να υποστηρίξει τη ζωή. Βασισμένοι στην ανακάλυψη των μικροαπολιθωμάτων, οι εξελικτικοί επιστήμονες έχουν υπολογίσει τώρα, κατά προσέγγιση, ότι ο χρόνος ο οποίος πέρασε μεταξύ μιας σωστής θερμοκρασίας, που μπορεί να υποστηρίξει τη ζωή, και της πρώτης εμφάνισης της πραγματικής ζωής ήταν μόνο περίπου 400.000 000 χρόνια. Αυτός όμως δεν είναι αρκετός χρόνος για να πραγματοποιηθεί μια χημική εξέλιξη. Όχι μόνο είναι ένας πολύ σύντομος χρόνος, αλλά οι καθαρές μαθηματικές πιθανότητες για τη συναρμολόγηση όλων των απαραίτητων στοιχείων ενός ζωντανού οργανισμού είναι αστρονομικές. Ακόμα κι αν οι συνθήκες βελτιστοποιήθηκαν, δεν θα υπήρχε καμιά πραγματική πιθανότητα.

Εάν όλος ο άνθρακας στο Σύμπαν τοποθετηθεί πάνω στην επιφάνεια της Γης - που δεν θα μπορούσε αναμφισβήτητα ποτέ να συμβεί - και του επιτραπεί να αντιδράσει με τον πιο γρήγορο δυνατό ρυθμό, και αφεθεί στη Γη πάνω για ένα δισεκατομμύριο χρόνια (έστω και αν το χρονικό διάστημα που αναφέραμε είναι μόνο 400 εκατομμύρια χρόνια), οι πιθανότητες δημιουργίας ενός και μόνου ζωντανού μορίου είναι 1 προς 1060 .

Ο Behe (συντάκτης του βιβλίου το Μαύρο Κιβώτιο του Δαρβίνου) έχει πει ότι η πιθανότητα να συνδεθούν μαζί μόνο 100 αμινοξέα θα ήταν ίση με την πιθανότητα ενός τυφλού που προσπαθεί να βρει ένα συγκεκριμένο κόκκο άμμου στην έρημο της Σαχάρας, και μάλιστα που το πετυχαίνει όχι μόνο μια φορά αλλά τρεις φορές!
Από μαθηματική άποψη υπάρχει πιθανότητα, ίσως γιατί επειδή υπάρχει μια πιθανότητα για όλα τα πράγματα, ανεξάρτητα από το πόσο μικρή είναι η πιθανότητα. Εν τούτοις, αυτές που αναφέραμε δεν είναι απλές πιθανότητες. Αυτή είναι μια πιθανότητα πέρα από τη λογική, αναμφίβολα.





Ο Stanley Miller συνέχισε νά βομβαρδίζει "πρωτόγονες σούπες" μέχρι τέλη δεκ 50

[Who is The 4th man]

Το μεγαλύτερο θαύμα ήταν όταν πεινούσα το μεγάλο Σάββατο και ο Θεός έκανε για μια ώρα τσικνοπέμπτη

άν έβαζες αγγελία εδώ,θά σού έστελνα απο τρόφιμα ότι μπορούσα,
πρίν καποια χρόνια είχα δώσει όλο τό μισθό στούς δικηγόρους γιατί οί τράπεζα ήθελε
να με πετάξει στό δρόμο,δεν τα κατάφερε,ωστόσο πήγαινα καί έτρωγα στό συσίτιο τής εκκλ

[Σέλευκας]

Το μεγαλύτερο θαύμα ήταν όταν πεινούσα το μεγάλο Σάββατο και ο Θεός έκανε για μια ώρα τσικνοπέμπτη

άν έβαζες αγγελία εδώ,θά σού έστελνα απο τρόφιμα ότι μπορούσα,
πρίν καποια χρόνια είχα δώσει όλο τό μισθό στούς δικηγόρους γιατί οί τράπεζα ήθελε
να με πετάξει στό δρόμο,δεν τα κατάφερε,ωστόσο πήγαινα καί έτρωγα στό συσίτιο τής εκκλ

οχι μάλλον δεν κατάλαβες
είχα οσα τρόφιμα ήθελα αλλά ήταν Μ. Σάββατο και η εκκλησία δεν επιτρέπει να φας κρέας και τότε έγινε το θαύμα.
Ακόμα σε συσσίτιο δεν έφαγα, αλλά μεταξύ μας, γιατί αν το μάθει το κράτος ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν είναι υπάλληλοι και τρώνε σπίτι τους, θα ψηφίσει κανένα καινούριο νόμο και θα το διορθώσει το πρόβλημα.