Αυτό το διάγραμμα δεν δείχνει τίποτα ιδιαίτερο. Είναι all over the place. είναι τόσο σκορπισμένα τα δεδομένα, που πιάνουν σχεδόν όλο το τετράγωνο. Για να σου εξηγήσω γιατί το διάγραμμα είναι red herring, θα σου δείξω αυτό:Dwarven Blacksmith έγραψε: ↑07 Φεβ 2021, 21:56Δύσκολο να συγκρίνουμε τόσο διαφορετικούς τρόπους ζωής, αλλά και πάλι δεν χρειάζεται να το κάνουμε για να απαντήσουμε στο ερώτημα. Πιο εύκολα να συγκρίνουμε εντός τους ίδιου.ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ έγραψε: ↑07 Φεβ 2021, 21:40ο πρωτόγονος άνθρωπος που ζούσε απομονωμένος με τη φυλή του σε κάποιο δάσος, κυνηγώντας για να τραφεί ήταν πιο δυστυχισμένος θαρρείς από τον σημερινό νέο που έχει ατελείωτη τροφή, υλικά αγαθά, άμεση επικοινωνία με όλο το κόσμο, αλλά παρ'όλα αυτά πέφτει σε κατάθλιψη, ή θεωρεί ότι αυτά που απολαμβάνει δεν είναι αρκετά;Dwarven Blacksmith έγραψε: ↑07 Φεβ 2021, 21:31Με μία λέξη θα έλεγα διαφωνώ. Αυτά είναι σκέψεις των χορτάτων.
Έχει αποδειχθεί μπορώ να πω ότι οι υλικές συνθήκες είναι κρίσιμες στο να μην υπάρχει δυστυχία, και είναι αρκετά σημαντικές στο να υπάρχει ευτυχία.
Τουλάχιστον αν ορίσουμε την ευτυχία ως ικανοποίηση από τη ζωή. ΟΚ, αν την ορίσουμε καθαρά ορμονικά, τότε ο άστεγος που βρήκε ηρωϊνη για ένα μήνα μπορεί να είναι ο πιο ευτυχισμένος στη Γη.
Στο κόκκινο παραλληλόγραμμο βλέπεις μια συγκέντρωση χωρών που έχουν ως και 10πλάσια διαφορά στο εισόδημα (που θυμίζω ότι είναι σταθμισμένο για διαφορές κόστους ζωής), αλλά ελάχιστη διαφορά στον «δείκτη ευτυχίας». Το πάρτι όμως είναι στο πράσινο παραλληλόγραμμο, που είναι ένα κομμάτι του διαγράμματος που δείχνει ως και τριπλάσια διαφορά εισοδήματος και μια διαφορά «ευτυχίας» από το 4,5 στο 7, άκρως σημαντική. Μόνο που τα στοιχεία καταλαμβάνουν όλο το εμβαδόν και έτσι είναι αδύνατον να βγει τάση. Υπάρχουν χώρες με μικρό εισόδημα και μεγάλη ευτυχία και τούμπαλιν και αυτά δεν είναι εξαιρέσεις· όλο το φάσμα εισοδημάτων ανήκει σε όλο το φάσμα ευτυχίας.
Υπάρχουν πιο σημαντικά στοιχεία στον πίνακα, που δείχνουν ότι το εισόδημα είναι ψιλοτυχαία συσχέτιση. Για την ακρίβεια, οι χώρες με χαμηλά εισοδήματα τυχαίνει να είναι και χώρες με μεγάλη διαφθορά, σάπια και απολυταρχικά καθεστώτα, υψηλή εγκληματικότητα, λιγότερη ανάπτυξη σε υποδομές, χειρότερη σωματική υγεία.
Βασικά αν έκανες ένα διάγραμμα με σωματική υγεία και δείκτη ευτυχίας, θα ήταν πολύ πιο ξεκάθαρη η γραμμή.
Επίσης η μέτρηση με δήλωση σε τόσο υποκειμενικά θέματα πάντα ενέχει κινδύνους. Ας πούμε οι Έλληνες είναι τρομερά μίζεροι στις δηλώσεις τους. Μπορεί να διασκεδάζουν με την ψυχή τους κάθε τρεις και λίγο, με τσίπουρα, γέλια, φίλους, μεζέδια, αραχτοί στην παραλία, αλλά αν τους ρωτήσεις θα κατεβάσουν τα μούτρα και θα πούνε «τι μας κάνανε» και «λέμε καλά για να είμαστε καλά», «ε, τι καλά να είμαστε... τέλος πάντων». Επίσης έχουμε ένα θέμα με τις υποχρεώσεις και τις πληρωμές. Αν πρέπει να κάνουμε κάτι αισθανόμαστε μίζεροι, δεν θέλουμε και πολύ να δουλέψουμε, αν έρθει κάνας λογαριασμός ρεύματος, αερίου, τηλεφώνου, φόροι, κτλ, δυσανασχετούμε, άσχετα με τις οικονομικές δυνατότητές μας να τα δώσουμε.
Με δυο λόγια, είμαστε γκρινιάρηδες, όχι δυστυχισμένοι.