Ισπανία: Θα φέρει την τετραήμερη εργασία στην Ευρώπη;

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

.


Αν κάνουμε 4ωρη την εργασία των Δημοσίων υπαλλήλων.....

καί προσλάβουμε όλους τούς άνεργους για το υπόλοιπο 4ωρο.....τότε λύθηκε το πρόβλημα.....


.

Ο έξυπνος δημόσιος υπάλληλος ΔΕΝ δουλεύει ούτε ώρα
Υποκρίνεται ότι δουλεύει και "δουλεύει" τους πάντες !!

[OANNHSEA]

άλλο ένα τέχνασμα των μιλλένιαλς για τεμπέλιασμα

Για να είμαστε δίκαιοι, οι πολλες ώρες εργασίας δε συνεπάγονται υψηλή παραγωγικότητα, αυτό στην Ελλάδα το ξέρουμε καλά. Και τη χαμηλή παραγωγικότητα οι μιλενιαλς την κληρονόμησαν από τους γονείς τους.

Υπάρχει μία γελοία ιδεολογία σε αυτό το θέμα που έχει κληρονομηθεί στην Ελλάδα από παλιά, κυρίως στην εργοδοσία...
Μιλάμε πάντα για τον ιδιωτικό τομέα και όχι τον δημόσιο βόθρο - εκεί το πρόβλημα ονομάζεται "ψήφοι"...
Π.χ. είχα εργοδότη που έλεγε οι υπάλληλοι να αυξήσουν την αποδοτικότητα τους, αλλά την ίδια στιγμή είχε ένα απαρχαιομένο πριόνι για μέταλλα - έκοβε στο διπλάσιο χρόνο από ότι ένα νέας τεχνολογίας...

.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Ο Αντρέ γκορζ έκανε για δεκαετίες μελέτες πάνω στο θέμα. Αυτό από τη δεκαετία του 90.

Από "τί σημασία έχει τι δουλειά κάνεις, αρκεί να πέφτει ο μισθός στο τέλος του μήνα", έγινε: "Τί σημασία έχει πόσα παίρνει κανείς, αρκεί να μην είναι άνεργος". Με άλλα λόγια, να είστε έτοιμοι για κάθε υποχώρηση, εξευτελισμό, υποταγή, ανταγωνισμό κι εν τέλει προδοσία, χάρη μιας θέσης εργασίας, αφού.. "όποιος χάνει τη δουλειά του χάνει τα πάντα". Αυτό είναι, αν όχι το κοινό αίσθημα της κοινωνίας, τουλάχιστον το μήνυμα του κυρίαρχου λόγου. Υπερθεματίζει ως προς την εργασία, ανάγοντάς την σε "αγαθό" που μάλιστα τείνει να φαντάζει σαν είδος πολυτελείας, κάτι που κανείς ΕΧΕΙ ή δεν ΕΧΕΙ, κι όχι σαν κάτι που ΚΑΝΕΙ ένας άνθρωπος αφιερώνοντας εκεί τις δυνάμεις και τον χρόνο του.


"Αγαθό" λοιπόν, για την "απόκτηση" του οποίου απαιτούνται θυσίες. "Αγαθό" για την "δημιουργία" του οποίου -προσοχή, διότι στο εξής, δεν είναι η εργασία που παράγει τον πλούτο, αλλά ο πλούτος (των εχόντων) που "δημιουργεί θέσεις εργασίας" - επομένως, οι "δημιουργοί των θέσεων εργασίας" δηλαδή οι εργοδότες, τα αφεντικά, οι επενδυτές, οι επιχειρήσεις, δικαιούνται πάσας ενθάρρυνσης και της αναγνώρισης της προσφοράς τους εκ μέρους του έθνους με επιχορηγήσεις, διευκολύνσεις και φοροελαφρύνσεις. Η εργασία είναι αγαθό. Η δουλειά για όποιον την έχει, είναι προνόμιο. Ένα προνόμιο μάλιστα όλο και πιο σπάνιο, γιατί όπως λέγεται "δεν υπάρχουν πλέον δουλειές σήμερα". Άρα, ό, τι προσόντα και να διαθέτει κανείς, δεν μπορεί να ξέρει τι του ξημερώνει.


Απίστευτος δόλος: δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά "αρκετή εργασία" (καλά αμειβόμενη, σταθερή, πλήρους απασχόλησης) για όλους, αλλά η κοινωνία - δηλαδή, για την ακρίβεια το κεφάλαιο - που δεν χρειάζεται και θα χρειάζεται όλο και λιγότερο την εργασιακή συνεισφορά όλων μας, διατυμπανίζει σε κάθε περίπτωση ότι η εργασία είναι απαραίτητη, όχι βέβαια για την κοινωνία, αλλά για μας. Κάνει λοιπόν η "κοινωνία" το παν, ξεπερνά μερικές φορές και τον εαυτό της, προκειμένου να εφεύρει, να παρέχει, να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, μιας εργασίας που στην πραγματικότητα της είναι περιττή, αλλά την οποία σημειωτέον, έχουμε εμείς απόλυτη ανάγκη.


Απίθανη αντιστροφή: δεν είναι ο εργαζόμενος/εργαζόμενη που προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, αλλά η κοινωνία που προσφέρει σε όλους μας τη "δυνατότητα" της εργασίας, εν είδει "παροχής" με την οποία μας εξασφαλίζει αυτό το "πολύτιμο αγαθό", την εργασία, ώστε να αποφευχθεί η οδυνηρή κατάσταση "στέρησης" στην οποία περιέρχονται οι μη έχοντες εργασία. Είναι η ίδια κοινωνία που εκπλήσσεται και δυσανασχετεί όταν όσοι έχουν το "προνόμιο" μιας δουλειάς υψώνουν απαιτήσεις - οι αχάριστοι - ή φτάνουν στο σημείο να απορρίπτουν πλήρως τις εργασιακές τους συνθήκες, οι οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, εντατικοποιούνται διαρκώς, ενώ οι μισθοί συμπιέζονται.


Ποτέ άλλοτε δεν διαφημίστηκε, δεν διακηρύχτηκε, δεν αναμασήθηκε τόσο αναίσχυντα η ιδεολογία της εργασίας-αξίας και ποτέ άλλοτε η επικυριαρχία του κεφαλαίου και των επιχειρήσεων στη διαμόρφωση των εργασιακών όρων δεν ήταν περισσότερο αδιαμφισβήτητη.
Ποτέ άλλοτε δεν προβλήθηκε με τέτοια εμμονή η λειτουργική "αναγκαιότητα" και το "αναντικατάστατον" της εργασίας ως πηγή σφυρηλάτησης των "κοινωνικών δεσμών", εξασφάλισης "κοινωνικής συνοχής", επίτευξης της "κοινωνικοποίησης" των ατόμων και της ευρύτερης "κοινωνικής ολοκλήρωσης", στήριξης της "ταυτότητας του ατόμου" και δημιουργίας νοήματος, ποτέ άλλοτε όπως τώρα που στην πραγματικότητα η εργασία αδυνατεί να υπηρετήσει οποιονδήποτε από τους διαφημιζόμενους σκοπούς. Αδυνατεί επίσης ν' ανταποκριθεί σε οποιαδήποτε από τις πέντε δομικές λειτουργίες που ανέδειξε η Marie Yahoda στην κλασική πλέον μελέτη της για τους ανέργους του Marienthal, αρχές δεκαετίας '30. Η αβέβαιη εργασία, είτε με τη μορφή ειδικών συμβάσεων ή με άλλες μορφές απορρύθμισης, ευέλικτη από κάθε άποψη και βέβαια ως προς τα ωράρια και την αμοιβή, έχει πάψει να εγγράφει τους εργαζόμενους σε κάποια συλλογικότητα, έπαψε δε να δομεί τον καθημερινό χρόνο, τις εβδομάδες, τα έτη, τις περιόδους της ανθρώπινης ζωής. Εν τέλει, η εργασία αυτή δεν αποτελεί το θεμέλιο πάνω στο οποίο θα μπορούσε κανείς να κτίσει το μέλλον του.


Η πολυπόθητη κοινωνία των ευκαιριών, μέσα στην οποία καθένας θα εύρισκε τη θέση του και θα μπορούσε να θέσει στόχους, να είναι χρήσιμος και να "χαίρει ασφαλείας" -η κοινωνία της εργασίας- είναι νεκρή. Η κεντρικότητα του θέματος της εργασίας είναι ένα φάντασμα και η εμμονή μας σε αυτό θυμίζει τις περιπτώσεις ανθρώπων που παραπονούνται για πόνο σε ένα ακρωτηριασμένο μέλος. Ζούμε σε μια κοινωνία όπου η εργασία-φάντασμα ζει και βασιλεύει παρά την εξάλειψή της, χάρι στις έμμονες αντιδράσεις και τις επικλήσεις εκ μέρους όσων συνεχίζουν να την βλέπουν σαν τη μόνη σωτηρία, αδυνατώντας να φανταστούν άλλο μέλλον από την επιστροφή στο παρελθόν. Είναι δε αυτοί που εκ των πραγμάτων κάνουν το μεγαλύτερο κακό, αφού τείνουν να μας πείσουν πως χωρίς "δουλειά" δεν υπάρχει μέλλον ούτε κοινωνικότητα, καμιά ακτίνα ζωής κι ελπίδα αυτοπραγμάτωσης. Η επιλογή γι' αυτούς τίθεται με όρους "δουλειά ή χάος", ενσωμάτωση στην κοινωνία της εργασίας ή αποκλεισμός, συγκρότηση κοινωνικής ταυτότητας μέσα από τη δουλειά, ή, πτώση του ατόμου στην "απώλεια" της ανυπαρξίας.
Καταφέρνουν να μας πείσουν πως αξίζει, είναι φυσιολογικό τέλος πάντων, αν όχι επιβεβλημένο, για τον καθένα να "επιθυμεί διακαώς" αυτό ακριβώς που δεν υπάρχει και που εκ των πραγμάτων δεν θα αποτελέσει ποτέ ξανά είδος εν επαρκεία για όλους, δηλαδή: "μια αμειβόμενη εργασία σταθερής απασχόλησης", μοναδική "οδός σύγχρονης πρόσβασης στην κοινωνική και την προσωπική ταυτότητα", "μοναδική δυνατότητα αυτοπροσδιορισμού και νοηματοδότησης της διαδρομής του καθενός(2)".


Οι αδιάκοπες επικλήσεις στο όνομα της εργασίας συντηρούν σε μεγάλο βαθμό εν ζωή παραδείγματα προ πολλού παρωχημένα. Έτσι, παραμένουν "φυσιολογικές" και μοιάζουν δίκαιες ποικίλες προσδοκίες που είναι στην πράξη εκτός τόπου και χρόνου. Καταδικάζονται δε στην απαγοήτευση και την απάθεια πολλοί που βλέπουν τις "δίκαιες" προσδοκίες τους να καταβαραθρώνονται. Ενδυναμώνεται, τοιουτοτρόπως, η κυβερνοστρατηγική του κεφαλαίου που - προκειμένου να επιβάλει "ευελιξία", μη μονιμότητα και ειδικές συμβάσεις, προκειμένου να εξατομικεύσει, να επιλέξει κατά το συμφέρον, να αυξήσει την παραγωγικότητα και τις αποδόσεις, να μειώσει τις αμοιβές και το προσωπικό - χρειάζεται και με το παραπάνω το χέρι βοηθείας που τείνει ο χορός όσων ψέλλουν ακατάπαυστα τις αρετές της δουλειάς και την οργανική της σημασία στην κοινωνία. Είναι σαφές πως πρέπει όλοι να συνεχίσουν να επιθυμούν "διακαώς" αυτό που οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να διαθέσουν παρά μόνο σε ολίγους: ώστε ο ανταγωνισμός όλων εναντίον όλων στο χώρο της αγοράς εργασίας να ναρκοθετεί διαρκώς τις όποιες απαιτήσεις, προάγοντας την ευπροσήγορη υποταγή εκείνων των ολίγων "προνομιούχων" που έχουν την τιμή να βρίσκονται στην υπηρεσία της επιχείρησης

.
http://www.evonymos.org/greek/viewarticle.asp?id=3941

[OANNHSEA]

Ολοι οι κοπρίτες δημόσιοι υπάλληλοι και τα καθίκια που τους στηρίζουν, αυτό ονειρεύονται!!!
Λες και ο φουκαράς που δουλεύει σαν σκλάβος για 600 ευρώ θα ουρλιάξει από χαρά όταν το μάθει!!!

.

Μαλακά μου κάνεις σαν σκατοψυχη κωλογρια. Βρίζεις τους πάντες, χαρακτηρίζεις τους πάντες, χλευάζεις τους πάντες. Κουλαρε λίγο η πήγαινε σε κάποιον ειδικο. Αν όλο αυτό που βγάζεις εδώ μέσα δεν είναι κάποια περσόνα για να γελάς, υπάρχει θεμα

Όταν κάποια στιγμή καταλάβεις ότι αυτό το "πάντες" είναι ο βόθρος μέσα στον οποίο ζεις, τότε θα έχεις δύο επιλογές. Εγώ ακολούθησα τη μία...

.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Και για να μην λέμε πολλά λόγια
Η εργασία είναι για τους σκλάβους τους μαλακες και τα ρολόγια
Εργασία εννοούμε κάθε δουλειά που κάνεις γοσβησ βγάλεις χρήματα
Ο έξυπνος ξέρει να εκμεταλλεύεται την δουλειά των άλλων ..και θεωρεί τον εαυτό του ως επιχειρηματία ..

[Ju-87]

Και έφτιαχναν Παρθενώνες με τα λεφτά των...άλλων ελληνικών πόλεων που πλήρωναν στο ταμείο της Δήλου φόρους ..

Άμα δεν κάνεις πρώτα Μαραθώνες, δεν μπορείς να κάνεις ούτε Παρθενώνες.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Η λεξη τεμπέλης είναι μια έκφραση που λέει ο αφέντης στον σκλάβο κατά την διάρκεια του μαστίγωματος για να δουλέψει περισσότερο

[dotcom]

άλλο ένα τέχνασμα των μιλλένιαλς για τεμπέλιασμα

Για να είμαστε δίκαιοι, οι πολλες ώρες εργασίας δε συνεπάγονται υψηλή παραγωγικότητα, αυτό στην Ελλάδα το ξέρουμε καλά. Και τη χαμηλή παραγωγικότητα οι μιλενιαλς την κληρονόμησαν από τους γονείς τους.

δεν την κληρονόμησαν από τους γονείς τους,την δανείστηκαν από τους Z

[LETO]

τιμη και δοξα στους κοπριτες τεμπεληδες που μαχονται εστω και για 1 λεπτο λιγοτερη εργασια και 1 λεπτο περισσοτερη (μοναδικη, υπερπολιτιμη) ζωη.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Και έφτιαχναν Παρθενώνες με τα λεφτά των...άλλων ελληνικών πόλεων που πλήρωναν στο ταμείο της Δήλου φόρους ..

Άμα δεν κάνεις πρώτα Μαραθώνες, δεν μπορείς να κάνεις ούτε Παρθενώνες.

Αν δεν τρως τα χρήματα από το ταμείο της Δήλου (το οποίο υπόψην σαν προϋπολογισμος πήγαιναν για την άμυνα και όχι για χτίσιμο ναών ) .. Παρθενώνεε δεν χτίζεις ..

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

τιμη και δοξα στους κοπριτες τεμπεληδες που μαχονται εστω και για 1 λεπτο λιγοτερη εργασια και 1 λεπτο περισσοτερη (μοναδικη, υπερπολιτιμη) ζωη.

[Ίακχος]

Eγώ ως Ελεύθερος Επαγγελματίας δουλεύω 6 μέρες τη βδομάδα και τα χρήματα δε φτάνουν.
Η τετραήμερη εργασία μου φαντάζει ανέκδοτο.

[Dwarven Blacksmith]

Υπομονή, αν είστε τυχεροί θα ζήσετε να δείτε τους Κινέζους να καθιερώνουν το 6ωρο.

[Ju-87]

Και έφτιαχναν Παρθενώνες με τα λεφτά των...άλλων ελληνικών πόλεων που πλήρωναν στο ταμείο της Δήλου φόρους ..

Άμα δεν κάνεις πρώτα Μαραθώνες, δεν μπορείς να κάνεις ούτε Παρθενώνες.

Αν δεν τρως τα χρήματα από το ταμείο της Δήλου (το οποίο υπόψην σαν προϋπολογισμος πήγαιναν για την άμυνα και όχι για χτίσιμο ναών ) .. Παρθενώνεε δεν χτίζεις ..

Μετά όμως μην παραπονιέστε για την τσαπου που σας έριξαν οι Σπαρτιάτες στον Πελοποννησιακό...

[Feindflug]

Eγώ ως Ελεύθερος Επαγγελματίας δουλεύω 6 μέρες τη βδομάδα και τα χρήματα δε φτάνουν.
Η τετραήμερη εργασία μου φαντάζει ανέκδοτο.

Και τι να κάνουμε τώρα, δικέ μου; Έτσι είναι η ελεύθερη αγορά, τα έχουμε πει. Θεωρητικά, δεν έχεις και άνω όριο. Όσο καλά πάει η δουλειά σου, τόσα χρήματα θα βγάλεις. Ο υπάλληλος, όσο καλά κι αν πάει, θα πάρει ορισμένο μισθό, μέχρι να μπορέσει να διαπραγματευτεί κάτι άλλο.

Μονά - ζυγά δικά σας τα θέλετε;

Όποιος θέλει, ας γίνει υπάλληλος να δει την γλύκα και από εκείνη την πλευρά.

Γράψε τώρα για το κράτος - συμμέτοχο, το ΤΕΒΕ, το άγχος του ε.ε. λες και ο υπάλληλος ζει στον παράδεισο.