Οι 5 ιστορικές αποδείξεις ότι ο Χριστός δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο

[ΟΥΤΙΣ]

Pretty much.

Λες και οι πρώτοι χριστιανοί θα καθόταν να βγάλουν ολόκληρη alternative θεολογία που να εξηγεί γιατί είναι οκ ο πολυαναμενόμενος μεσσίας απελευθερωτής των προφητειών να πεθαίνει σαν το σκυλί στ' αμπέλι, αν τους έπαιρνε απλά να προσποιηθούν ότι η σταύρωση δεν έγινε.

Ελπίζω να μην έχεις μπλέξει κι εσύ στα δίχτυα των Μυθικιστών.

https://historyforatheists.com/

Δες τον παραπάνω σύνδεσμο. Μπλογκ άθεου πλην όμως ιστορικά ενημερωμένου, που βρίσκεται σε διαμάχη με τους ψεκασμούς μυθικιστές. Ασχολείται και με άλλες στρεβλώσεις της ιστορίας.

Μην ανησυχείς αν δεις το περσινό/προπερσινό νήμα που λίνκαρα στο ίδιο μήκος κύματος είμαστε για τον μυθικισμό. Δεν ειρωνεύομαι, ότι οι ευαγγελιστές τρέχουν και δε φτάνουν να λύσουν τα θεολογικά προβλήματα που δημιουργεί ο αναπάντεχος θάνατος του μεσσία όντως θεωρείται ένδειξη ιστορικότητας.

Το αυτό και με τη γέννηση στη Βηθλέεμ, για να κάθεται να γράφει παπάντζες για απογραφές επί Ηρώδη ο Λουκάς μάλλον σημαίνει ότι η καταγωγή από την Ναζαρέτ δεν μπορεί να προσπεραστεί εύκολα, όπως θα συνέβαινε αν ήταν 100% μυθοπλασία ο Ιησούς, αλλά πρέπει κάπως να συμβιβαστεί με τις προφητείες.

Το θυμάμαι. Σε πειράζω.

[Στύγιος]

Οι περισσότεροι χριστιανοί ΔΕΝ πιστεύουν στην θρησκεία τους αλλά την χρησιμοποιούν για οικογενειακούς κοινωνικούς πολιτικούς επαγγελματικους κλπ λόγους ..

Το εμαι χριστιανός είναι διαφορετικό από το πιστεύω στον Χριστο και το πιστεύω στο Χριστο είναι διαφορετικό από το πιστεύω στον Χριστο έτσι όπως θέλουν οι παπάδες
Ή ταμπέλα είναι χριστιανός είναι απλά ένταξη σε μία κοινωνική η εθνοτική ομάδα ανθρώπων που αυτοπροσδιορίζεται έτσι με αυτό το κριτήριο
Και εκεί παίζουν αλλά συμφέροντα ..

Να μιλάς για τον εαυτό σου. Γω είμαι συνεπής χριστιανοκομμουνιστής και φοράω σταυρό.

Καλά και εγώ ξέρω χριστιανούς κομουνιστες που πιστεύουν στην μεταψύχωση και διαβάζουν Λιακοπουλο και ασπάζονται τις προφητείες του Απολλωνα !!

Είμαι κι εγώ ανίατη περίπτωση ,αλλά είσαι κι εσύ..

[Πασιφάη]

Είναι εκνευριστικοί κάποιοι άνθρωποι που νομίζουν πως είναι άθεοι, αλλά στην πραγματικότητα τόσα χρόνια ,προσπαθούσαν να φαίνονται καλοί χριστιανοί..

Εκτιμώ περισσότερο τους μετριοπαθείς Χριστιανούς, από κάτι τέτοιες ''φωτοβολίδες αστείρευτης γνώσης'', στο γάμο του Καραγκιόζη, δίχως ουσία.
Λυπηθείτε τα ματάκια μου.

[Stalker]

Προσωπικα πιστευω οτι καποιος Ιησους ο οποιος διδαξε στην Παλαιστινη πριν 2000 χρονια περιπου, απλα βαπτιστηκε και πεθανε στον σταυρο, υπηρξε.
Το οτι ηρθε στον κοσμο με παρθενογεννηση, ηταν Χριστος (Μεσσιας), ηταν ισοτιμος με τον Θεο και το Α. Πνευμα και σταυρωθηκε εθελοντικα για να σωσει τον κοσμο ειναι παραμυθια της Εκκλησιας. Οσο για την Ανασταση υπαρχουν ενδειξεις οτι δεν υπηρξε τετοιο γεγονος.

Και αυτα που γραφω ειναι ολα αποδεδειγμενα μεσα απο την Α. Γραφη.

Ε καλά μη φανταστείς, και ο θεολόγος ο Δρ. Ehrman που πάντα μνημονεύεται σε τέτοια νήματα σαν το δυνατό χαρτί των υποστηρικτών της ιστορικότητας, τον ιστορικό Ιησού τον θεωρεί στην καλύτερη περιπλανώμενο γκουρού που ηγούνταν τοπικής αποκαλυπτικής σέκτας, heaven's gate της ερήμου ένα πράγμα.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Να μιλάς για τον εαυτό σου. Γω είμαι συνεπής χριστιανοκομμουνιστής και φοράω σταυρό.

Καλά και εγώ ξέρω χριστιανούς κομουνιστες που πιστεύουν στην μεταψύχωση και διαβάζουν Λιακοπουλο και ασπάζονται τις προφητείες του Απολλωνα !!

Είμαι κι εγώ ανίατη περίπτωση ,αλλά είσαι κι εσύ..

Εγώ είμαι Αθεος και Αθεοφοβος αλλά δεν έχω πρόβλημα το να είμαι Υποκριτής εάν αυτό χρειάζεται για να φροντίσω τα προσωπικά μου συμφέροντα

[Πασιφάη]

Ντράπηκε και η ντροπή.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Ο ...Μέγας Αλεξανδρος ιστορικό πρόσωπο είναι
Γιος του Δια δεν πιστεύουμε ότι είναι

Εσείς οι προκυνημένοι των βοσκών της Λεβαντινής, εμείς της εθνικής ελληνικής θρησκείας μια χαρά το πιστεύουμε.

Εγώ προσωπικά ο ΑΙΝΕΙΑΝ είμαι ..ντιπ κατά ντιπ Αθεος και αθεοφοβος αμοραλιστης ανήθικος ..αλλά μπορώ να είμαι και τέλειος υποκριτής εάν αυτό οφείλει τα συμφέροντα μου

Όσο Αθεος και ανήθικος είμαι σαν .."χριστιανός" .άλλο τόσο άθεος και ανήθικος θα ήμουν και σαν δωδεκάθειστης μουσουλμάνος βουδιστής κλπ κλπ κλπ

[Αρχέλαος]

Η διάσημη ψυχολόγος και συγγραφέας Valerie Tarico σκιαγραφεί πέντε λόγους που ο Ιησούς Χριστός δεν υπήρξε:

-Δεν υπάρχουν κοσμικές αποδείξεις του 1ου αιώνα ότι ο Ιησούς Χριστός υπήρξε. Όλες οι πηγές είναι είτε χριστιανικές είτε εβραϊκές.
-Τα πρώτα γραπτά της Καινής Διαθήκης είναι ασαφή σε σχέση τις λεπτομέρειες της ζωής τους, οι οποίες έχουν εμπλουτιστεί σε μεταγενέστερα κείμενα
-Τα λεγόμενα των αυτοπτών μαρτύρων στα τέσσερα ευαγγέλια (Ματθαίου, Μάρκου, Λουκά και Ιωάννη) είναι όλα από «δεύτερο χέρι».
-Τα Ευαγγέλια βρίθουν αντιφάσεων για τη ζωή του.
-Οι σύγχρονοι μελετητές που ισχυρίζονται ότι ανακάλυψαν τον «πραγματικό Ιησού» αντιφάσκουν μεταξύ τους.

https://www.google.com/amp/s/www.athens ... sopo%3famp

1. Oχι μονο εβραικες και χριστιανικές. Ο Τακιτος π.χ. (που ειχε προσβαση στα αρχεια του κράτους) αναφέρει την σταυρωση του αρχηγου των χριστιανων (και μαλιστα κανει λαθος και το ονομα. Τον αναφέρει ως Chrestus) με διαταγη του Ρωμαιου Επιτρόπου Ποντιου Πιλάτου.

2. Οι ασάφειες οφειλονται σε 2 λογους. Α) Γιατι γραφτηκε το καθένα για διαφορετικο λογο και παραληπτη (π.χ. ο Ματθαιος απευθυνεται στους Εβραιους. Ο Λουκάς απευθυνεται σε καποιον ελληνα/ελληνιζοντα ονοματι Θεοφιλο κτλ.) . Ειναι λογικο να προσαρμοζεται στις αναγκες του αναγνωστικου κοινου το κειμενο. Β) Μετα απο τοσες μεταφράσεις και αντιγραφές ειναι και παλι λογικο να εμφανιζονται λαθη, ασαφειες παραλειψεις κτλ. . Τα αρχαιοτερα κειμενα του Ευαγγελιου ειναι ο Βατικανος Κωδικας και ο Σιναιτικος Κωδικας (ο οποιος θεωρειται πως ειναι μια απο τις διασημες 50 Βιβλους του Κωνσταντινου) απο τον 4ο αιωνα. Και πάλι αν τις αντιπαραβάλλουμε με σημερινα κειμενα εχουν διαφορές.

3. Του Μαρκου και του Λουκα ειναι δευτερο χέρι καθως δεν ηταν παρόντες στα περισσότερα η ολα τα περιστατικα της ζωης του Ιησου. Ο Ματθαιος και ο Ιωαννης ηταν παρόντες σε καποια αλλα οχι ολα. Αρα και παλι δευτερο χέρι. Αυτο δεν αλλάζει κατι. Και ο Σωκράτης δεν αφησε γραπτά και οι μαρτυριες ειναι δευτερο χερι αλλα δεν τον αμφισβητισε κανεις.

4. Βλ. Νο 2

5. Ειναι απολυτα λογικο. Θα μου εκανε εντυπωση αν ειχαν καταληξει ομοφωνα σε καποιο πορισμα ειτε αρνητικο ειτε θετικο.

[Λεγεών]

Οι χριστιανοί τους τρείς πρώτους ; αιώνες δεν ονομάζονται χριστιανοί αλλά Γαλιλλαιοι

Κατά Γαλιλαιων Ιουλιανος

Και ειδικά τον πρώτο αιώνα δεν διαχωρίζονται από τους Εβραίους

Ο τρισμέγιστος Ιουλιανός τους αποκαλεί έτσι κοροϊδευτικά.

[Lugozzi]

Ας είναι καλά τα αιρετικά δόγματα της μιαρής Δύσης όπως ο καθολικισμός και ο προτεσταντισμός και επεκτείνεται η χριστιανική μας πίστη σε εξωτικές περιοχές όπως η Κίνα και η Λατινική Αμερική διότι αν περιμέναμε από τους δικούς μας ορθόδοξους βραδυκίνητους, κοιλαράδες ιερείς ούτε μέχρι την Καλαμπάκα δεν θα είχαμε φτάσει.

H ιεραποστολη στην Αφρικη ομως παει σουζα...

Το ίδιο και η ιεραποστολή του ΠΑΟΚ.



Βρήκαμε τους ευάλωτους, φτωχούς και αμόρφωτους να επηρεάσουμε. Μαγκιά που ξεχειλίζει από τα παντελόνια

Ιδού το αληθινό πρόσωπο των "αντιρατσιστων"

[run]

Η διάσημη ψυχολόγος και συγγραφέας Valerie Tarico σκιαγραφεί πέντε λόγους που ο Ιησούς Χριστός δεν υπήρξε:

-Δεν υπάρχουν κοσμικές αποδείξεις του 1ου αιώνα ότι ο Ιησούς Χριστός υπήρξε. Όλες οι πηγές είναι είτε χριστιανικές είτε εβραϊκές.
-Τα πρώτα γραπτά της Καινής Διαθήκης είναι ασαφή σε σχέση τις λεπτομέρειες της ζωής τους, οι οποίες έχουν εμπλουτιστεί σε μεταγενέστερα κείμενα
-Τα λεγόμενα των αυτοπτών μαρτύρων στα τέσσερα ευαγγέλια (Ματθαίου, Μάρκου, Λουκά και Ιωάννη) είναι όλα από «δεύτερο χέρι».
-Τα Ευαγγέλια βρίθουν αντιφάσεων για τη ζωή του.
-Οι σύγχρονοι μελετητές που ισχυρίζονται ότι ανακάλυψαν τον «πραγματικό Ιησού» αντιφάσκουν μεταξύ τους.

https://www.google.com/amp/s/www.athens ... sopo%3famp

κανε μπε ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Με απλά λόγια ή θρησκευτική πίστη δεν έχει σχέση με την ιστορική πραγματικότητα των ιδρυτών της ή των θεών και των αγίων της ..

[Mitharadir]

Το ότι δεν ήταν "θεός" το θεωρούμε δεδομένο, γι αυτό λεγόμαστε "άθεοι" εδώ στο τοπικ καταρρίπτεται η ύπαρξη του ως ιστορικού προσώπου.

ΠΟΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ;

Υπάρχουν πάρα πολλές, που μπορούμε – για ευκολία μας – να τις κατατάξουμε σε δύο μεγάλες κατηγορίες:
Α. ΠΗΓΕΣ, ΜΝΗΜΕΙΑ και ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΕΞΩ – χριστιανικές
Β. ΠΗΓΕΣ, ΜΝΗΜΕΙΑ και ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΕΣΩ – χριστιανικές – ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ κ.λ.π.

Και πρώτα οι ΕΞΩ – χριστιανικές πηγές, έτσι όπως τις καταγράφει ο ιστορικός ερευνητής κ Σπύρος Φίλος::

Ι. ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΙΟΥΔΑΪΚΕΣ

(α) Ραββινικά κείμενα

«Ύστερα από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ 70 μ.Χ. αναδιοργανώνεται – στα νοτιοδυτικά της Παλαιστίνης – το Ανώτατο Δικαστήριο των Ιουδαίων, στην πόλη Γιάμνια. Από τα γραπτά κείμενα τους έχουμε μαρτυρίες για το πρόσωπο του Ιησού, φυσικά αρνητικές, αλλ’ όμως όλες αυτές μιλούν για την ιστορικότητά του, δείχνοντας σαφώς ότι κανένας δεν αμφισβήτησε την ιστορική ύπαρξή του και τα όσα έκανε. Σύμφωνα με τις γνώμες των πρώτων Ραββίνων καταγράφονται τα έργα του Ιησού, η καταγωγή του από τη Ναζαρέτ, ότι ήταν αμαρτωλός και ασχολήθηκε με τη μαγεία, ότι περιφρόνησε τα λόγια των σοφών, παραπλάνησε τον κόσμο και είπε ότι δεν ήρθε να καταστρέψει, αλλά να συμπληρώσει το Νόμο. Κρεμάστηκε την παραμονή του Πάσχα, με την κατηγορία της αίρεσης και παραπλάνησης του λαού. Αναφέρονται πέντε από τα ονόματα των μαθητών του, που γιάτρευαν αρρώστους στο όνομά του.
Έχουμε, δηλαδή, ένα πορτραίτο του Ιησού, που εξάλλου το γνωρίζουμε και από τα Ευαγγέλια.
Ακόμα, μιλάνε για τον «κρεμασμένο» (Χα – Ταλιούγ), μια ξεκάθαρη μαρτυρία για το σταυρικό του θάνατο. Μιλάνε επιπλέον και για τον «Μπεν – Παντέρα» δηλαδή το «Γιο του Παντέρα» που μερικοί θέλησαν να δώσουν την εξήγηση ότι ο πατέρας του ήταν ένας Ρωμαίος στρατιώτης που ονομάζοντας «Παντέρας». Όμως φαίνεται ότι είναι από παραφθορά της λέξης «Παρθένος» δηλαδή ο «Γιος της Παρθένου». Μερικοί Ραββίνοι, οι Γιωχανάν και Μέγιρ, έκαναν δυσμενή λογοπαίγνια για τη λέξη «Ευαγγέλιο», υψώνοντας τον τόνο της φωνής τους, παραλλάζοντας έτσι μια λέξη σε «΄Αβεν – γκιλλαγιόν» ή «Αβέν – γκιλλαγιόν», που το ένα σημαίνει «Αμαρτία του Περιθωρίου», ενώ το άλλο «Αμαρτία της Πλάκας γραψίματος».
Αυτά δείχνουν ότι ο Ιουδαϊκός κόσμος, καίτοι στο μεγαλύτερο μέρος του βρισκόταν σε θέση άρνησης έναντι στον Ιησού ως Μεσσία, όμως ΠΟΤΕ δεν αμφισβήτησε την ιστορικότητά του, τα έργα του, τα γεγονότα της ζωής του.

(β) Ο ιστορικός Ιώσηπος (τέλος πρώτου αιώνα μ.Χ.)

Ο Ιώσηπος μας δίνει ένα μεγάλο πλήθος πληροφοριών, στα πολλά του βιβλία. Θα μεταφέρουμε σε νεοελληνική μετάφραση το γνωστό TESTIMONIUM FLAVIANUM, που δίνει τρανταχτή μαρτυρία για τον Ιησού. Γράφει ο Ιώσηπος:
«Γύρω στην εποχή αυτή εμφανίστηκε ο Ιησούς ένας σοφός άνθρωπος, αν βέβαια μπορούμε να τον ονομάσουμε έτσι. Γιατί έκανε θαύματα και δίδασκε τους ανθρώπους, οι οποίοι δέχονταν με χαρά την αλήθεια. Παρέσυρε πολλούς Ιουδαίους, αλλά και Έλληνες. Αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Χριστός. Όταν λοιπόν τον καταδίκασε ο Πιλάτος σε σταυρικό θάνατο, αφού παραπέμφθηκε από τους άρχοντές μας, εκείνοι που τον αγαπούσαν δεν χάθηκαν. Γιατί εμφανίστηκε σ’ αυτούς την τρίτη μέρα και πάλι ζωντανός, όπως οι προφήτες είχαν μιλήσει γι’ αυτά και για χιλιάδες άλλα θαυμάσια σχετικά μ’ αυτόν. Ακόμα και σήμερα η φυλή των Χριστιανών, όπως ονομάστηκαν από το όνομά του, δεν έχει πεθάνει».
Ο Ιώσηπος μιλάει μια πεντακάθαρη γλώσσα. Παρόλο που η μαρτυρία αυτή του Ιώσηπου πολεμήθηκε αρκετά, όμως δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

ΙΙ. ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΕΘΝΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ

(α) Ο Κορνήλιος Τάκιτος, ο μεγαλύτερος Ρωμαίος ιστορικός την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (52 ή 54 – 120 μ.Χ.)
Περιγράφοντας τη μεγάλη φωτιά που κατέστρεψε τη Ρώμη το 64 μ.Χ. αναφέρει τη διαδεδομένη φήμη ότι ο Νέρωνας το έκανε για μεγαλύτερη δόξα και για να την ξαναχτίσει. Στη συνέχεια γράφει:
«΄Ετσι, λοιπόν, για να καταπνίξει τη φήμη, ο Νέρωνας κατηγόρησε και τιμώρησε με τον πιο σκληρό τρόπο μια τάξη ανθρώπων, που ήσαν μισητοί για τα ελαττώματά τους, τους οποίους το πλήθος ονόμαζε Χριστιανούς. Ο Χριστός, από τον οποίον πήραν το όνομά τους είχε εκτελεστεί με εντολή του ανθύπατου Πόντιου Πιλάτου, όταν αυτοκρατόρευε ο Τιβέριος. Η ολέθρια αυτή δεισιδαιμονία, στην αρχή ελεγχόταν, για να ξεσπάσει ολόφρεσκη, όχι στην Ιουδαία, την πατρίδα της επιδημίας αυτής, αλλά στην ίδια τη Ρώμη, όπου όλα τα τρομερά και αισχρά πράγματα του κόσμου μαζεύονται και βρίσκουν πατρίδα».
(Χρονικά XV, 44)
(β) Ο Σουετώνιος, ένας άλλος διάσημος Ρωμαίος ιστορικός (75 – 169 μ.Χ.)
Μιλάει και αυτός για την πυρπόληση της Ρώμης με τα λόγια:
«…υπέστησαν τιμωρίες οι Χριστιανοί, άνθρωποι νέας και κακοποιού δεισιδαιμονίας» (superstitionis novae et maleficae)». (Βίος, Νέρωνα, 16/2)

αλλού, (Βίος του Κλαύδιου 25/4) κάνοντας μνεία του διατάγματος του 53 μ.Χ. γράφει:
«Τους Ιουδαίους, με υποκίνηση του Χρήστου (impulsore Chresto) που θορυβούσαν τους έξωσε από τη Ρώμη».

(γ) Ο Πλίνιος ο Νεότερος, κυβερνήτης της Βιθυνίας, στη Μικρά Ασία (112 μ.Χ.)
Στέλνει επιστολή στον αυτοκράτορα Τραϊανό, ζητώντας συμβουλή για το πώς να αντιμετωπίσει μία θρησκευτική ομάδα που λεγόταν Χριστιανοί και γράφει:
«Συνήθιζαν να συγκεντρώνονται μία ορισμένη μέρα, πριν να ξημερώσει, δοξολογώντας το Χριστό ως Θεό (quasi Deo) και να δένονται με έναν όρκο (sacramentum) για να μην κάνουν καμία κακή πράξη, να απέχουν από κάθε απάτη, κλεψιά και μοιχεία, ποτέ να μην καταπατούν το λόγο τους ή να αρνιούνται κάποια ευθύνη, όταν τους γινόταν η τιμή και τους ανατεθεί.
Έπειτα, χώριζαν, για να ξανασυναντηθούν και πάλι, παίρνοντας μέρος σε ένα συμπόσιο, που είχε όμως ένα καθορισμένο και αγνό χαρακτήρα» (Επιστολή 10/96).

Σε άλλο μέρος γράφει (Επιστολή 10/96):

«Δεν απέμεινε πόλη ή κωμόπολη ή και αγρός ακόμα, στον οποίο να μην έχει μπει το μόλυσμα αυτής (της δεισιδαιμονίας). Οι ναοί των θεών μας ερημώθηκαν και μακρύ χρόνο ήδη δεν προσφέρονται πλέον θυσίες σ’ αυτούς».

(δ) Μaρά Βαρ Σεραπίων, Σύρος Στωϊκός φιλόσοφος (1ος αιώνας μ.Χ.).
Υπάρχουν και ακόμα περισσότερες, και αρχαιότερες πληροφορίες. Μία από αυτές έρχεται από ένα χειρόγραφο στο Βρετανικό Μουσείο, μίας επιστολής του Μαρά Βαρ Σεραπίωνα, που γράφει στο γιο του, το 73 μ.Χ.. Ανάμεσα σε άλλα του λέει και τα ακόλουθα:
«…Τι να πούμε ακόμα, όταν οι σοφοί κακοποιούνται από τους τυράννους… ώστε να μην μπορούν να αμυνθούν; Ποια ωφέλεια είχαν οι Αθηναίοι θανατώνοντας το Σωκράτη; Η πείνα και οι επιδημίες έπεσαν πάνω τους ως κρίση για το έγκλημα. Τι ωφελήθηκαν οι άνθρωποι της Σάμου καίγοντας τον Πυθαγόρα; Μονομιάς η χώρα τους καλύφθηκε από άμμο. Τι ωφελήθηκαν οι Ιουδαίοι εκτελώντας το σοφό βασιλιά τους; Αμέσως μετά το βασίλειό τους αφανίστηκε. Ο Θεός δίκαια εκδικήθηκε το θάνατο των τριών αυτών σοφών ανθρώπων: Οι Αθηναίοι πέθαναν από την πείνα. Οι κάτοικοι της Σάμου αφανίστηκαν από την θάλασσα. Οι Ιουδαίοι καταστράφηκαν και οδηγήθηκαν μακρά από τη γη τους, για να ζήσουν διεσπαρμένοι. Όμως, ο Σωκράτης δεν πέθανε. Έμεινε ζωντανός στη διδασκαλία του Πλάτωνα. Ούτε ο Πυθαγόρας πέθανε. Ζωντάνεψε στο άγαλμα της Ήρας. Ούτε ο σοφός Βασιλιάς (ο Ιησούς) πέθανε. Ζωντανεύει μέσα στη διδασκαλία του».
Ο Εθνικός αυτός φιλόσοφος δίνει ισχυρότατη μαρτυρία για τον Ιησού και μάλιστα σε τόσο αρχαία εποχή, λίγα χρόνια μετά τα συνταρακτικά γεγονότα της Σταύρωσης του Ιησού.

(ε) Ο Εθνικός συγγραφέας Θαλλός, ιστορικός, ( που γράφει γύρω στα 52 μ.Χ.) δηλαδή την ίδια, σχεδόν, εποχή που έλαβε χώρα η θυσία του θανάτου στο Γολγοθά).
Παρόλο που τα έργα του χάθηκαν, όμως περισώθηκε η ακόλουθη μαρτυρία του, από τον Ιούλιο Αφρικανό (221 μ.Χ.):
«Ο Θαλλός στο τρίτο βιβλίο των Ιστοριών του, εξηγεί το σκοτάδι στην έκλειψη του ηλίου, πράγμα παράλογο κατά τη γνώμη μου».
Και βέβαια παράλογο από φυσική άποψη, μια έκλειψη ηλίου σε περίοδο πανσέληνου, όπως ήταν η εποχή του Πάσχα της Σταύρωσης του Ιησού. Όμως έχουμε τη διπλή μαρτυρία:
1. Ότι στα μέσα του 1ου αιώνα μ.Χ. στη Ρώμη ήταν γνωστή η ιστορία του Πάθους των Ευαγγελίων και
2. Οι εχθροί της Χριστιανικής Πίστης προσπαθούσαν να αρνηθούν αυτή τη μαρτυρία, δίνοντας μία φυσιοκρατική ερμηνεία στα γεγονότα.

ΙΙΙ. ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ (100- 140 μ.Χ.)

Υπάρχει μια πληθώρα μαρτυριών από ανθρώπους που στάθηκαν μακριά από τη Χριστιανική Πίστη, πολέμησαν τις ιδέες της, αρνήθηκαν την πραγματική ενσάρκωση του Ιησού. Οι άνθρωποι αυτοί κινήθηκαν από το 100 μέχρι το 140 μ.Χ. και ήσαν ο Βασιλείδης, ο Βαλεντίνος, ο Μαρκίωνας, ο Πτολεμαίος, ο Ηρακλέων κι άλλοι. Πρόκειται για ανθρώπους ριζοσπαστικούς στις ιδέες τους, που όμως ποτέ δεν αρνήθηκαν την ιστορική παρουσία του Ιησού. Και όλοι αυτοί βρίσκονταν πολύ κοντά στην εποχή δράσης του Ιησού.
Η μαρτυρία αυτή είναι, επομένως, μεγάλης ιστορικής αξίας.

IV. ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΟΛΕΜΙΩΝ ΚΑΙ ΕΧΘΡΩΝ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ (1ος – 4ος αιώνας)

Μία σωρεία Εθνικών συγγραφέων που στάθηκαν εχθροί και πολέμιοι του Ιησού, όχι μόνο επιβεβαιώνουν τον Ιησού της Ιστορίας, αλλά ούτε και διανοήθηκαν ποτέ να αμφισβητήσουν την ιστορικότητά του. Οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκονται μέσα στο δεύτερο αιώνα μ.Χ., αλλά καθώς θα σημειώσουμε, ακόμα και στον 1ο ή κοντά στον πρώτο, καθώς και τον 3ο αιώνα.
1. Ο Φρόντος από τη Σίρτα της Νουμηδίας, που ήταν στην εποχή του
Ρωμαϊκή αποικία, ρήτορας και δικηγόρος (2ος αιώνας μ.Χ.) υπήρξε ο
πρώτος που διέδωσε ασύστατες κατηγορίες για τους Χριστιανούς.
2. Ο Έλληνας Νεοπυθαγόρειος φιλόσοφος, ο Νουμήνιος, από την Απάμεια της Συρίας (2ος αιώνας μ.Χ.).
3. Ο Λουκιανός (γενν. το 120 μ.Χ., σοφιστής και συγγραφέας από τα Σαμόσατα), στο έργο του «περί της Περεγρίνου τελευτής» δίνει μαρτυρίες για τον Ιησού, μιλάει γι’ αυτόν ως γνωστό πρόσωπο, που έπαθε και σταυρώθηκε, τον ονομάζει σοφιστή και μέγα νομοθέτη των Χριστιανών.
4. Ο Κέλσος, Πλατωνικός (για άλλους Επικούρειος) φιλόσοφος (2ος αιώνας μ.Χ.), στο έργο του «Λόγος αληθής» δεν αμφισβητεί ποτέ την ιστορικότητα του Ιησού.
5. Ο Φλέγων, ένας απελεύθερος δούλος του Αδριανού (76- 138 μ.Χ.) από τις Τράλλεις, έγραψε για το σεισμό και την έκλειψη ηλίου, που συνέβη στη Σταύρωση του Ιησού.
6. Ακόμα και ο Στωϊκός φιλόσοφος Επίκτητος (1ος αιώνας μ.Χ.) σύγχρονος του Νέρωνα, που το 90 μ.Χ. καταφεύγει στη Νικόπολη της Ηπείρου, με την απέλαση των φιλοσόφων από το Δομιτιανό, εξαίρει την περιφρόνηση που έδειχναν οι Χριστιανοί μπροστά στο θάνατο˙ δεν αρνείται την ιστορική παρουσία του Ιησού.
7. Ο αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος (121- 180 μ.Χ.) κατηγορεί τους Χριστιανούς για την αφοβία τους μπροστά στο θάνατο, όμως δεν διανοείται να αρνηθεί τον Ιησού, ως ιστορικό πρόσωπο.
8. Ο Γαληνός (129 -201 μ.Χ.) από την Πέργαμο, συγγραφέας, ο μεγαλύτερος γιατρός της αρχαιότητας, μετά τον Ιπποκράτη, επαινεί την αγνότητα της ζωής των Χριστιανών, επιβεβαιώνοντας την ιστορικότητα του Ιησού.8
9. Ο μεγαλύτερος και δριμύτερος πολέμιος του Ιησού ο Πορφύριος (μαθητής του Πλωτίνου, 3ος αιώνας μ.Χ., όχι μονάχα δεν αμφισβήτησε την ιστορικότητα του Ιησού, αλλά η γυναίκα του Μαρκέλλα ήταν Χριστιανή και της στέλνει ειδική επιστολή η οποία σώζεται μέχρι σήμερα.
10. Ο Ιεροκλής, (3ος αιώνας μ.Χ.) κυβερνήτης της Βιθυνίας, επομένως πολύ κοντά στην Παλαιστίνη, αλλ’ επίσης και αργότερα στην Αλεξάνδρεια, την εποχή του Διοκλητιανού, κίνησε διωγμούς κατά των Χριστιανών, όμως δεν αμφισβήτησε την ιστορικότητα του Ιησού.
11. Ο Φιλόστρατος (3ος αιώνας μ.Χ.) συγκρίνει τον Ιησού με τον Απολλώνιο Τυανέα, όμως δεν αμφισβήτησε την ιστορικότητά του.
12. Το ίδιο και ο Ιάμβλιχος (3ος αιώνας μ.Χ.) συγκρίνει και αυτός τον Ιησού με τον Απολλώνιο Τυανέα, επικυρώνοντας την παρουσία του Ναζωραίου στον ιστορικό χώρο. Εξάλλου, ο Ιάμβλιχος είναι μαθητής του Πορφύριου και δικαιολογείται η αντίθεσή του με τις διακηρύξεις του Ιησού. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ιάμβλιχος με το έργο του για την υπεράσπιση της μαγείας μέσω ιεροτελεστιών, έχει μέχρι σήμερα επηρεάσει όλο το σύστημα του αποκρυφισμού, ακόμη και στις μέρες μας.
13. Τα επιχειρήματα των παραπάνω συγγραφέων παίρνει στα χέρια του ένας Χριστιανός Ρωμαίος αυτοκράτορας, αλλά που στην κατάλληλη ώρα πετάει τη μάσκα της Χριστιανοσύνης του και, ανοιχτά, με όλη την επισημότητα, αγκαλιάζει ολόθερμα το πάνθεο των ειδωλολατρικών θεών, κάτω από το Νεοπλατωνισμό του, ο Φλάβιο Κλαύδιος Ιουλιανός (361 – 363 μ.Χ.). Έγραψε βιβλία, από τα οποία σήμερα σώζονται αρκετά έργα του .Ιδιαίτερα με το έργο του «Κατά Γαλιλαίων» στρέφεται με τέλειο μένος ενάντια στους πιστούς του Ιησού, που από αποστροφή και μίσος δεν τους ονομάζει ούτε καν Χριστιανούς. Όμως, ουδέποτε διανοήθηκε να αρνηθεί- και πώς να το κάνε ι- την ιστορικότητα του Ιησού και την επίδρασή του μέσα στην Ιστορία, αλλά και στην αλλαγή σε βάθος της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρη την αυτοκρατορία του».
Μαρτυρία Ιστορικών

Λόγου χάρη, εξετάστε τη μαρτυρία του Φλάβιου Ιώσηπου, ενός Ιουδαίου ιστορικού του πρώτου αιώνα, ο οποίος ήταν Φαρισαίος. Αυτός αναφέρθηκε στον Ιησού Χριστό στο βιβλίο Ιουδαϊκή Αρχαιολογία. Αν και μερικοί αμφισβητούν την αυθεντικότητα της πρώτης αναφοράς όπου ο Ιώσηπος κάνει μνεία για τον Ιησού ως τον Μεσσία, ο καθηγητής Λούις Χ. Φέλντμαν του Πανεπιστημίου Γιεσιβά λέει ότι λίγοι αμφισβητούν τη γνησιότητα της δεύτερης αναφοράς.

Εκεί ο Ιώσηπος έγραψε: «[Ο αρχιερέας Άνανος] συγκάλεσε συμβούλιο κριτών και έφερε ενώπιόν του τον αδελφό του Ιησού του λεγόμενου Χριστού Ιάκωβο». (Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Κ΄, 200) Ναι, ένας Φαρισαίος, μέλος της αίρεσης της οποίας πολλοί οπαδοί ήταν δηλωμένοι εχθροί του Ιησού, αναγνώριζε την ύπαρξη του “Ιακώβου, του αδελφού του Ιησού”.

Η επιρροή που άσκησε η ύπαρξη του Ιησού έγινε αισθητή μέσω της δράσης των ακολούθων του. Όταν ο απόστολος Παύλος φυλακίστηκε στη Ρώμη περίπου το 59 Κ.Χ., οι προύχοντες των Ιουδαίων τού είπαν: «Σε ό,τι αφορά αυτή την αίρεση, είναι γνωστό σε εμάς ότι παντού μιλούν εναντίον της». (Πράξεις 28:17-22) Αποκαλούσαν τους μαθητές του Ιησού «αυτή την αίρεση». Αν παντού μιλούσαν εναντίον τους, δεν είναι πιθανό ότι οι ιστορικοί θα αναφέρονταν σε αυτούς;

Ο Τάκιτος, ο οποίος γεννήθηκε γύρω στο 55 Κ.Χ. και θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ιστορικούς του κόσμου, αναφέρθηκε στους Χριστιανούς στο έργο του Χρονικά (Annales). Αφηγούμενος πώς επέρριψε ο Νέρων σε αυτούς την ευθύνη για τη μεγάλη φωτιά στη Ρώμη το 64 Κ.Χ., έγραψε: «Ο Νέρων ενοχοποίησε μια ομάδα μισητή για τα βδελύγματά της, αυτούς που ο λαός ονόμαζε Χριστιανούς, και της επέβαλε τα σκληρότερα βασανιστήρια. Ο Κρίστους [Χριστός], από τον οποίο προήλθε το όνομα, καταδικάστηκε στην εσχάτη των ποινών στη διάρκεια της βασιλείας του Τιβέριου από έναν από τους επιτρόπους μας, τον Πόντιο Πιλάτο». Οι λεπτομέρειες αυτής της αφήγησης ταιριάζουν με τις πληροφορίες σχετικά με τον Ιησού της Γραφής.

Ένας άλλος συγγραφέας που αναφέρθηκε στους ακολούθους του Ιησού ήταν ο Πλίνιος ο Νεότερος, ο κυβερνήτης της Βιθυνίας. Περίπου το 111 Κ.Χ., ο Πλίνιος έγραψε στον Αυτοκράτορα Τραϊανό, ρωτώντας τον για το πώς έπρεπε να χειρίζεται τους Χριστιανούς.

Άνθρωποι που είχαν κατηγορηθεί εσφαλμένα ότι ήταν Χριστιανοί, έγραψε ο Πλίνιος, θα επαναλάμβαναν μια επίκληση προς τους θεούς και θα απέδιδαν λατρεία στο άγαλμα του Τραϊανού, απλώς για να αποδείξουν ότι δεν ήταν Χριστιανοί. Ο Πλίνιος συνέχιζε: «Όπως λέγεται, αυτοί που είναι πραγματικά Χριστιανοί είναι αδύνατον να εξαναγκαστούν να συμμορφωθούν με οποιαδήποτε από αυτές τις απαιτήσεις». Αυτό πιστοποιεί ότι πράγματι υπήρξε ο Χριστός, του οποίου οι ακόλουθοι ήταν έτοιμοι να δώσουν τη ζωή τους για την πίστη τους σε εκείνον.

Αφού συνοψίζει τις αναφορές που κάνουν στον Ιησού Χριστό και στους ακολούθους του ιστορικοί των πρώτων δύο αιώνων, Η Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (The Encyclopædia Britannica, έκδοση 2002) συμπεραίνει: «Αυτές οι ανεξάρτητες αφηγήσεις αποδεικνύουν ότι στους αρχαίους χρόνους ακόμη και οι εχθροί της Χριστιανοσύνης ποτέ δεν αμφέβαλαν για την ιστορικότητα του Ιησού, η οποία αμφισβητήθηκε για πρώτη φορά και με ανεπαρκή στοιχεία στο τέλος του 18ου, στη διάρκεια του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα».
Επίσης Most historians see the theories of his non-existence as effectively refuted, and in modern scholarship, the Christ myth theory is a fringe theory and finds virtually no support from scholars. https://en.wikipedia.org/wiki/Historici ... yth_theory .Έτσι λοιπόν δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης της ύπαρξης του Ιησού ως ιστορικού προσώπου τουλάχιστον όχι περισσότερο απο ότι της ιστορικής ύπαρξης του Παύλου,του Μωάμεθ και άλλων ιστορικών προσώπων.Αυτό είναι κάτι καθολικά αποδεκτό μεταξύ των ιστορικών.Αυτό που δεν είναι αποδεκτό απο τους μη χριστιανούς είναι το γεγονός ότι ο Χριστός είναι Θεός που Ανστήθηκε.Άλλο το ένα και άλλο το άλλο.

Ενα τεραστιο σεντονι το οποιο μας αποδεικνυει οτι υπηρχαν χριστιανοι τον 1ο αιωνα.
Τι σχεση εχει με το θεμα του νηματος;

Όλοι αυτοί οι συγγραφείς της εποχής του Ιησού όταν κάνουν αναφορά στους χριστιανικούς πληθυσμούς αναφέρουν ταυτόχρονα τον ιδρυτή τους τον Χηρστό(αποδίδοντας του Λατινικό όνομα αντί για Ιουδαικό).Κάνε τον κόπο να διαβάσεις προσεκτικά το κείμενο με τις ιστορικές μαρτυρίες για τον Ιησού που παρέθεσα.Υπάρχουν κι άλλες αλλα δεν μπορώ να τις χωρέσω όλες σε μια ανάρτηση.

[Mitharadir]

Οι χριστιανοί τους τρείς πρώτους ; αιώνες δεν ονομάζονται χριστιανοί αλλά Γαλιλλαιοι

Κατά Γαλιλαιων Ιουλιανος

Και ειδικά τον πρώτο αιώνα δεν διαχωρίζονται από τους Εβραίους

Ο τρισμέγιστος Ιουλιανός τους αποκαλεί έτσι κοροϊδευτικά.

Ο ιουλιανός ήταν απο τους χειρότερους αυτοκράτορες στην ιστορία.Απέτυχε να βελτιώσει την οικονομία της αυτοκρατορίας, ηττήθηκε στους πολέμους που αυτός ξεκίνησε και έχασε εδάφη.Πρότυπο του ήταν ο Μάρκος Αυρήλιος ένας σπουδαίος αυτοκράτορας αλλα απέτυχε παταγωδώς να του μοιάσει.

[3f3k]