Η Ανασταση του Ιησου ηταν πραγματικη ή συμβολικη;

[Alphabet]

Τωρα που ενα-ενα τα θαυματα αρχιζουν να ξεθωριαζουν (Αγιο Φως, Σινδονη, κλπ) εχετε αναρωτηθει ποτε αν η ιστορια της Αναστασης του Ιησου συνεβη πραγματικα, δηλαδη ενα πεθαμενο ατομο για τρεις μερες αναστηθηκε και περπατησε, ή ηταν μια συμβολικη ανασταση, που η ζωη του Ιησου "αναστηθηκε στη ζωη του Θεου", και οχι στη ζωη αυτου του κοσμου; Και οτι ορισμενοι μαρτυρες απλα αισθανθηκαν την παρουσια του;

Πως εξηγειται το γεγονος οτι κανενας απο τον περιγυρο του δεν τον αναγνωρισε μετα την Ανασταση του; Η πως εξηγειται οτι ενω (μετα την Ανασταση) ειχε το φυσικο του σωμα, περναγε μεσα απο τοιχους ή εξαφανιζοταν μπροστα στα ματια των αποστολων, πραγματα που δεν γινονται, αλλα ουτε τα εκανε στην κανονικη ζωη του;

Εαν αποδεικνυοταν οτι η Ανασταση ηταν συμβολικη, θα εχαναν την πιστη τους οι περισσοτεροι χριστιανοι;

Θα ειχαν ενδιαφερον οι τοποθετησεις σας.

[Υδράργυρος]

Η ανάσταση υπάρχει και σε άλλες θρησκείες προϋπάρχουσες του χριστιανισμού

A dying-and-rising, death-rebirth, or resurrection deity is a religious motif in which a god or goddess dies and is resurrected.[1][2][3][4] Examples of gods who die and later return to life are most often cited from the religions of the ancient Near East, and traditions influenced by them include Biblical and Greco-Roman mythology and by extension Christianity. The concept of a dying-and-rising god was first proposed in comparative mythology by James Frazer's seminal The Golden Bough (1890). Frazer associated the motif with fertility rites surrounding the yearly cycle of vegetation. Frazer cited the examples of Osiris, Tammuz, Adonis and Attis, Dionysus and Jesus.[5]

Frazer's interpretation of the category has been critically discussed in 20th-century scholarship,[6] to the conclusion that many examples from the world's mythologies included under "dying and rising" should only be considered "dying" but not "rising", and that the genuine dying-and-rising god is a characteristic feature of ancient Near Eastern mythologies and the derived mystery cults of Late Antiquity.[7] "Death or departure of the gods" is motif A192 in Stith Thompson's Motif-Index of Folk-Literature (1932), while "resurrection of gods" is motif A193.[8]

https://en.wikipedia.org/wiki/Dying-and-rising_deity

[George_V]

Για εναν πιστο τπτ δεν ξεθωριαζει. Ο πιστος πιστευει χωρις να ζητά αποδειξεις.

Το ερώτημα θα ειχε νοημα για καποιον αλλο ισως. Οχι για αυτους που πιστεύουν γιατι αυτοι το εχουν απολυτα ξεκαθαρισμενο οτι ολα αυτα εγιναν και δεν τους αλλαζεις γνωμη.

[Alphabet]

Η ανάσταση υπάρχει και σε άλλες θρησκείες προϋπάρχουσες του χριστιανισμού

A dying-and-rising, death-rebirth, or resurrection deity is a religious motif in which a god or goddess dies and is resurrected.[1][2][3][4] Examples of gods who die and later return to life are most often cited from the religions of the ancient Near East, and traditions influenced by them include Biblical and Greco-Roman mythology and by extension Christianity. The concept of a dying-and-rising god was first proposed in comparative mythology by James Frazer's seminal The Golden Bough (1890). Frazer associated the motif with fertility rites surrounding the yearly cycle of vegetation. Frazer cited the examples of Osiris, Tammuz, Adonis and Attis, Dionysus and Jesus.[5]

Frazer's interpretation of the category has been critically discussed in 20th-century scholarship,[6] to the conclusion that many examples from the world's mythologies included under "dying and rising" should only be considered "dying" but not "rising", and that the genuine dying-and-rising god is a characteristic feature of ancient Near Eastern mythologies and the derived mystery cults of Late Antiquity.[7] "Death or departure of the gods" is motif A192 in Stith Thompson's Motif-Index of Folk-Literature (1932), while "resurrection of gods" is motif A193.[8]

https://en.wikipedia.org/wiki/Dying-and-rising_deity

Σωστο το οτι υπηρχαν αρκετες νεκραναστασεις θεοτητων προ του Ιησου στην ευρυτερη περιοχη.
Νομιζεις οτι αντεγραψαν την ανασταση για να προσελκυσουν εθνικους (και Ιουδαιους);
Και γιατι, τελος παντων, τι θεος θα ηταν αν δεν μπορουσε να αναστηθει;

[Καραμελίτσα]

Προφανώς δεν παίζει το συμβολικό.

εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν.

εὑρισκόμεθα δὲ καὶ ψευδομάρτυρες τοῦ Θεοῦ ὅτι ἐμαρτυρήσαμεν κατὰ τοῦ Θεοῦ ὅτι ἤγειρε τὸν Χριστόν, ὃν οὐκ ἤγειρεν,

[George_V]

Η ανάσταση υπάρχει και σε άλλες θρησκείες προϋπάρχουσες του χριστιανισμού

A dying-and-rising, death-rebirth, or resurrection deity is a religious motif in which a god or goddess dies and is resurrected.[1][2][3][4] Examples of gods who die and later return to life are most often cited from the religions of the ancient Near East, and traditions influenced by them include Biblical and Greco-Roman mythology and by extension Christianity. The concept of a dying-and-rising god was first proposed in comparative mythology by James Frazer's seminal The Golden Bough (1890). Frazer associated the motif with fertility rites surrounding the yearly cycle of vegetation. Frazer cited the examples of Osiris, Tammuz, Adonis and Attis, Dionysus and Jesus.[5]

Frazer's interpretation of the category has been critically discussed in 20th-century scholarship,[6] to the conclusion that many examples from the world's mythologies included under "dying and rising" should only be considered "dying" but not "rising", and that the genuine dying-and-rising god is a characteristic feature of ancient Near Eastern mythologies and the derived mystery cults of Late Antiquity.[7] "Death or departure of the gods" is motif A192 in Stith Thompson's Motif-Index of Folk-Literature (1932), while "resurrection of gods" is motif A193.[8]

https://en.wikipedia.org/wiki/Dying-and-rising_deity

Σωστο το οτι υπηρχαν αρκετες νεκραναστασεις θεοτητων προ του Ιησου στην ευρυτερη περιοχη.
Νομιζεις οτι αντεγραψαν την ανασταση για να προσελκυσουν εθνικους (και Ιουδαιους);
Και γιατι, τελος παντων, τι θεος θα ηταν αν δεν μπορουσε να αναστηθει;

Παντως ο Παυλος στους εθνικους Αθηναιους οταν αρχισε να τους λεει για Ανασταση τον πηραν στο ψιλο.

[Gherschaagk]

Η ανάσταση υπάρχει και σε άλλες θρησκείες προϋπάρχουσες του χριστιανισμού

Σωστο το οτι υπηρχαν αρκετες νεκραναστασεις θεοτητων προ του Ιησου στην ευρυτερη περιοχη.
Νομιζεις οτι αντεγραψαν την ανασταση για να προσελκυσουν εθνικους (και Ιουδαιους);
Και γιατι, τελος παντων, τι θεος θα ηταν αν δεν μπορουσε να αναστηθει;

Παντως ο Παυλος στους εθνικους Αθηναιους οταν αρχισε να τους λεει για Ανασταση τον πηραν στο ψιλο.

Είχαν μυαλό οι άνθρωποι τότε.

[Alphabet]

Για εναν πιστο τπτ δεν ξεθωριαζει. Ο πιστος πιστευει χωρις να ζητά αποδειξεις.

Το ερώτημα θα ειχε νοημα για καποιον αλλο ισως. Οχι για αυτους που πιστεύουν γιατι αυτοι το εχουν απολυτα ξεκαθαρισμενο οτι ολα αυτα εγιναν και δεν τους αλλαζεις γνωμη.

Πρωτον δεν θελω να αλλαξω γνωμη σε κανεναν. Σεβομαι την πιστη του καθενος και καταλαβαινω την δυναμη που δινει σε καθε πιστο. Αποψεις ζητησα.

Δευτερον, ο Παυλος ομως δεν ειπε στη Α' Κορ.κεφ 15 "ἐὰν ὁ Χριστὸς δὲν ἀναστήθηκε, τότε εἶναι χωρὶς νόημα τὸ κήρυγμά μας, εἶναι καὶ ἡ πίστις σας χωρὶς νόημα";
Γι αυτο εβαλα αυτη την ερωτηση.

[Alphabet]

Προφανώς δεν παίζει το συμβολικό.

εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν.

εὑρισκόμεθα δὲ καὶ ψευδομάρτυρες τοῦ Θεοῦ ὅτι ἐμαρτυρήσαμεν κατὰ τοῦ Θεοῦ ὅτι ἤγειρε τὸν Χριστόν, ὃν οὐκ ἤγειρεν,

[Λεγεών]

Μη γενόμενη.

[George_V]

Για εναν πιστο τπτ δεν ξεθωριαζει. Ο πιστος πιστευει χωρις να ζητά αποδειξεις.

Το ερώτημα θα ειχε νοημα για καποιον αλλο ισως. Οχι για αυτους που πιστεύουν γιατι αυτοι το εχουν απολυτα ξεκαθαρισμενο οτι ολα αυτα εγιναν και δεν τους αλλαζεις γνωμη.

Πρωτον δεν θελω να αλλαξω γνωμη σε κανεναν. Σεβομαι την πιστη του καθενος και καταλαβαινω την δυναμη που δινει σε καθε πιστο. Αποψεις ζητησα.

Δευτερον, ο Παυλος ομως δεν ειπε στη Α' Κορ.κεφ 15 "ἐὰν ὁ Χριστὸς δὲν ἀναστήθηκε, τότε εἶναι χωρὶς νόημα τὸ κήρυγμά μας, εἶναι καὶ ἡ πίστις σας χωρὶς νόημα";
Γι αυτο εβαλα αυτη την ερωτηση.

Ειναι προφανες οτι αν ο Χριστος δεν αναστηθηκε τοτε πιστευουμε σε ενα ψεμα. Ολη η βαση του Χριστιανισμου ειναι γυρω απο τα παθη και την ανασταση οποτε ειναι απολυτως λογικο.

Δεν μιλαμε για παραβολη ουτε για μια διδακτικη ιστορια. Τα Ευαγγέλια βριθουν συμβολισμων. Και η ιδια η Ανασταση συμβολισμος ειναι. Αλλα για αυτον που πιστευει ειναι κατι παραπανω απο συμβολισμος.

[Καραμελίτσα]

Για εναν πιστο τπτ δεν ξεθωριαζει. Ο πιστος πιστευει χωρις να ζητά αποδειξεις.

Το ερώτημα θα ειχε νοημα για καποιον αλλο ισως. Οχι για αυτους που πιστεύουν γιατι αυτοι το εχουν απολυτα ξεκαθαρισμενο οτι ολα αυτα εγιναν και δεν τους αλλαζεις γνωμη.

Πρωτον δεν θελω να αλλαξω γνωμη σε κανεναν. Σεβομαι την πιστη του καθενος και καταλαβαινω την δυναμη που δινει σε καθε πιστο. Αποψεις ζητησα.

Δευτερον, ο Παυλος ομως δεν ειπε στη Α' Κορ.κεφ 15 "ἐὰν ὁ Χριστὸς δὲν ἀναστήθηκε, τότε εἶναι χωρὶς νόημα τὸ κήρυγμά μας, εἶναι καὶ ἡ πίστις σας χωρὶς νόημα";
Γι αυτο εβαλα αυτη την ερωτηση.

Νομίζω ότι είναι προφανές ότι δεν υπάρχει Χριστιανισμός χωρίς Ανάσταση, 100% κυριολεκτική και 100% σε ιστορικό χρόνο, όχι σε μυθολογικό χρόνο,όπως οι επαναφορές νεκρών διαφόρων παραδόσεων.

[Alphabet]

Δεν μιλαμε για παραβολη ουτε για μια διδακτικη ιστορια. Τα Ευαγγέλια βριθουν συμβολισμων. Και η ιδια η Ανασταση συμβολισμος ειναι. Αλλα για αυτον που πιστευει ειναι κατι παραπανω απο συμβολισμος.

Eνδιαφερον αυτο που εγραψες George.

[George_V]

Δεν μιλαμε για παραβολη ουτε για μια διδακτικη ιστορια. Τα Ευαγγέλια βριθουν συμβολισμων. Και η ιδια η Ανασταση συμβολισμος ειναι. Αλλα για αυτον που πιστευει ειναι κατι παραπανω απο συμβολισμος.

Eνδιαφερον αυτο που εγραψες George.

Οχι με τον τροπο που το διαβαζεις ομως.

[Sid Vicious]

Εννοείται είναι Αληθινή