Άγιοι της Χριστιανικής Εκκλησίας: Άγριοι, Αιμοσταγείς και Δολοφόνοι

[Εμπεδοκλής]

Η μούργα της ιστορίας, που πέταξε την ανθρωπότητα αιώνες πίσω.

Δεν ξεχνάμε.

Σωστά. Φάνηκε άλλωστε όταν πήγαν στη νέα ήπειρο.

[Δημοκρατικός]

Ολοκαυτώματα όπου κι αν πατήσαν το μιερό τους πόδι που βρωμάει ανατολίτικη λεβαντίνικη προβατίλα και κατσικίλα.

[Alphabet]

Ειδικα για τον Μ. Κωνσταντινο που εκτος απο τις δολοφονιες που εκανε εγινε και αιρετικος χριστιανος αφου αλλαξε γνωμη και επανεφερε τον Αρειο μετα την Συνοδο της Νικαιας, ειναι τρελο οτι τον ανακηρυξαν αγιο, απλα και μονο επειδη επετρεψε τον χριστιανισμο.

Αλλα εδω θα μου πεις ανακηρυξαν αγιο τον Ιωσηφ τον Βατοπεδινο μετα τα τις ομολογιες για οργια που ειχε κανει στην Κυπρο.

Κοιτα η αγιοποιηση των πρωιμων Αυτοκρατορων μεχρι σχεδον τον 7ο αιωνα ακολουθουσε την παλια ρωμαικη πρακτικη του deificatio.

Οι Ρωμαιοι Αυτοκράτορες αποθεωνονταν μετα θανατον και το πνευμα τους επαιρνε τη θεση του στο Ρωμαικο Πανθεον.

Ο Κωνσταντινος δεν εκανε το χριστιανισμο επισημη θρησκεια. Απλα στριμωξε τον Χριστο μεσα στο Ρωμαικο Πανθεον για πολλους και διαφορους λογους.

Οταν πεθανε ακολουθηθηκε η ιδια πρακτικη του deificatio αλλα τωρα με τον χριστιανισμο μεσα στο Πανθεον ειχαμε ενα προβλημα. Η νεα αυτη θρησκεια ειναι μονοθειστικη. Αρα ο Κωνσταντινος δεν μπορει να γινει θεος. Αυτο θα παρεβαινε καθε δογμα της νεας θρησκειας (οι αλλες δεν ειχαν προβλημα ηταν ετσι κι αλλιως πολυθειστικες).

Το προβλημα λυθηκε κανοντας τον Κωνσταντινο το μονο πραγμα που μπορουσε να γινει εκτος απο θεος. Αγιος.

Και δεν ηταν ο μονος. Και αλλοι αγιοποιηθηκαν με την ιδια πρακτικη στην Πρωτοβυζαντινη περιοδο. Ο Θεοδοσιος Β', ο Μαρκιανος, ο Λεων Α', ο Ιουστινιανος

Μεχρι και ο Ιουστινιανος Β' που ηταν ψυχοπαθης. Απο εκει και μετα σταματα τελειως αυτο το εθιμο.

Σωστοτατος, ευχαριστω.

[Εμπεδοκλής]

Ενώ πριν υπήρχε η παγκόσμια ειρήνη.

[xatz41]

Θες να μου πεις ότι τα γαμήσια είναι αποκλειστικό προνόμιο των παγανιστών;. Ο Λωτ δεν γαμούσε τις κόρες του; Γυναίκα απ'τον Οίκο του Ιακώβ, δεν γαμήθηκε με τον πεθερό της;

Επίσης ο Αβράαμ ,δεν πήγε τον Ισαακ στο βουνό να τον θυσιάσει, μιας και ο ελεήμων θεός, ήθελε να δοκιμάσει την πίστη του;

Χαλαρώστε λίγο.

Αν είχες διαβάσει καλύτερα θα ήξερες ότι οι πράξεις αυτές είναι κατακριτέες από την χριστιανική θρησκεία. Και μην ξεχνάμε ότι ο Αβραάμ δεν θυσίασε τελικά τον Ισαάκ γιατί άγγελος τον σταμάτησε. Όταν γράφεις κάτι να λες και την συνέχεια. Επίσης πρέπει να ξέρεις πως οι κόρες του Λοτ μέθυσαν τον πατέρα τους γιατί φοβήθηκαν ότι δεν θα κάνουν ποτέ παιδιά από την στιγμή που έφυγαν από τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Ο Λοτ μετά την ανήθικη αυτή πράξει καταρρακωμένος πήγε στον Αβραάμ για να του πει τι πρέπει να κάνει για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες του. Αν θες σου λέω και την υπόλοιπη ιστορία αξίζει. Συνεπώς καλό είναι να αναφέρεις όλα τα γεγονότα.

Προφανώς και γνωρίζω, για να τα λέω. Είπα εν τω μεταξύ, να μην γράψω και το Κάμα Σούτρα των επαφών τους. Μπορείς όμως να με συμβουλέψεις και να μου αφηγηθείς και τα υπόλοιπα.

Όπως λέει η ιστορία τον Αβραάμ τον είχαν επισκευθεί τρείς Άγγελοι είχαν επισκεφτεί το σπίτι του και εκείνος με μεγάλη χαρά του φιλοξένησε. Δύο Άγγελοι του είπαν ότι θα επισκεφτούν τον Λωτ στα Σόδομα ενώ ο τρίτος έφυγε. Και οι τρείς άφησαν τα ραβδιά τους στο σπίτι του Αβραάμ. Το βράδυ δυο άγγελοι έφτασαν στα Σόδομα. Ο Λωτ τους φιλοξένησε, τους περιποιήθηκε και τους ετοίμασε το δείπνο. Πριν όμως κοιμηθούν, οι άντρες των Σοδόμων περικύκλωσαν από παντού το σπίτι. Ήταν εκεί όλος ο αντρικός πληθυσμός της πόλης, νέοι και γέροι. Φώναζαν στο Λωτ και του έλεγαν: «Πού είναι εκείνοι οι άνθρωποι που ήρθαν σπίτι σου απόψε; Φέρ' τους μας έξω, να συνευρεθούμε μαζί τους!» Τότε ο Λωτ τους παρακάλεσε και τους έλεγε, «μην τους κάνετε κανένα κακό. Να, έχω δύο κόρες, που δεν έχουν γνωρίσει άντρα. Θα σας τις φέρω, κι εσείς κάντε τους ότι σας αρέσει. Μόνο στους ανθρώπους αυτούς μην κάνετε τίποτε, γιατί είναι φιλοξενούμενοι μου κι ήρθαν να προστατευτούν στο σπίτι μου» (Εδώ βλέπουμε πόσο συμαντιική ήταν η φιλοξενία για τον Λωτ). Εκείνοι όμως φώναζαν: «Φύγε από 'κει!» Και μεταξύ τους έλεγαν: «Ήρθε ένας ξένος και θέλει να μας κρίνει!» «Τώρα θα σου κάνουμε χειρότερα απ' ότι σ' εκείνους». Και σπρώχνοντας με βία το Λωτ προσπαθούσαν να του σπάσουν την πόρτα.
Τότε οι δύο άγγελοι άπλωσαν το χέρι τους και τράβηξαν το Λωτ μέσα στο σπίτι και έκλεισαν την πόρτα. Κατόπιν τύφλωσαν όλους όσοι ήταν απ' έξω, μικρούς και μεγάλους, έτσι που άδικα προσπαθούσαν να βρουν την πόρτα του σπιτιού.
Είπαν τότε οι δυο άγγελοι στο Λωτ: «Πάρε τη γυναίκα σου, το γαμπρό σου, τους γιους σου και τις κόρες σου και όποιον δικό σου έχεις στην πόλη και φύγετε γιατί θα καταστρέψουμε αυτό τον τόπο. Είναι μεγάλη η κατακραυγή που υψώνεται στον Κύριο ενάντια στους κατοίκους της περιοχής και ο Κύριος μας έστειλε να καταστρέψουμε τα Σόδομα». Ο Λωτ πήγε και μίλησε στους γαμπρούς του, που επρόκειτο να παντρευτούν τις θυγατέρες του και τους είπε: «Σηκωθείτε και φύγετε από 'δω, γιατί ο Κύριος θα καταστρέψει την πόλη». Αυτό όμως φάνηκε αστείο στους γαμπρούς του.
Όταν ξημέρωσε, οι άγγελοι πίεζαν το Λωτ και του έλεγαν: «Σήκω, πάρε τη γυναίκα σου και τις δυο σου κόρες, για να μην καταστραφείς για τις αμαρτίες της πόλης». Κι επειδή καθυστερούσε, οι δυο άγγελοι τον πήραν από το χέρι, αυτόν, τη γυναίκα του και τις θυγατέρες του και τους έβγαλαν έξω από την πόλη, γιατί τους λυπήθηκε ο Κύριος.
Καθώς τους έβγαζαν έξω, είπε ο ένας άγγελος στο Λωτ: «Φύγε και μην κοιτάξεις πίσω σου και μη σταθείς πουθενά σε όλη την περιοχή. Τρέξε να σωθείς στα βουνά, για να μην καταστραφείς». Τότε ο Λωτ του είπε: «Σε παρακαλώ, κύριε μου, επειδή δεν μπορώ να τρέχω στα βουνά, εκεί κοντά είναι η πόλη που λέγεται Σηγώρ. Άσε με να καταφύγω σ' αυτήν. Είναι αρκετά ασήμαντη και θα είμαι ασφαλής εκεί».
Ο άγγελος του είπε: «Θ' ακούσω κι αυτόν το λόγο σου και δε θα καταστρέψω την πόλη που λες. Τρέξε λοιπόν να καταφύγεις σ' αυτήν και δεν θα κάνω τίποτα, μέχρις ότου φτάσεις εκεί»
Είχε ανατείλει ο ήλιος όταν ο Λωτ έφτασε στη Σηγώρ. Τότε ο Κύριος άφησε από τον ουρανό να βρέξει θειάφι και φωτιά στα Σόδομα και στα Γόμορα. Οι πόλεις εκείνες και οι κάτοικοί τους καθώς και όλη η γύρω περιοχή και η βλάστησή της καταστράφηκαν. Η γυναίκα όμως του Λωτ παρέβη την προειδοποίηση του αγγέλου και κοίταξε πίσω για να δει τι συνέβαινε και αμέσως έγινε στήλη άλατος. Σε όλη την περιοχή ανέβαινε από τη γη καπνός, σαν να έβγαινε από καμίνι. Όταν ο Θεός κατέστρεψε τις πόλεις της περιοχής, όπου κατοικούσε ο Λωτ, θυμήθηκε τον Αβραάμ και έσωσε το Λωτ από την καταστροφή.
Ο Λωτ μετά την καταστροφή των πόλεων φοβόταν να μείνει στη Σηγώρ για πολύ, γι' αυτό έφυγε και κατοίκησε στα βουνά σε μια σπηλιά μαζί με τις δύο κόρες του. Εκεί, μια μέρα οι κόρες του αφού τον μέθυσαν, κοιμήθηκαν μαζί του και απέκτησαν παιδιά..
Η μεγαλύτερη γέννησε γιο και τον ονόμασε Μωάβ, ο οποίος υπήρξε ο γενάρχης των Μωαβιτών. Γέννησε και η μικρότερη γιο και τον ονόμασε Αμμών (Αμμάν), ο οποίος είναι ο γενάρχης των Αμμωνιτών.
Ο Λωτ όπως σου είπα και πριν πήγε στον Αβραάμ γαι να του πει πως θα συγχορεθεί από την αμαρτία του.Ο Αβραάμ είπε: Πάρε αυτά τα τρία κατάξερα καμένα δαυλιά και φύτεψέ τα, του είπε. Θα κουβαλάς νερό απόν τον Ιορδάνη ποταμό, μια μέρα δρόμο μακριά, και θα τα ποτίζεις. Αν στον δρόμο σου συναντάς διψασμένο, θα του δίνεις να πιει. Αλλά θα χύνεις το υπόλοιπο και θα γυρνάς πάλι στον Ιορδάνη να ξαναγεμίσεις τα δοχεία σου. Θα τα ποτίζεις μόνο όταν δεν βρεθεί κανένας στον δρόμο σου να σου ζητήσει νερό. Αν αυτά τα καμένα δαυλιά βλαστήσουν, θα είναι σημάδι ότι σε έχει συγχωρέσει ο Θεός. Λωτ έκανε όπως τον συμβούλεψε ο καλός και σοφός θείος του. Φύτεψε μαζί τα τρία ξερά ραβδιά και έφερε νερό από τον Ιορδάνη να τα ποτίσει. Την πρώτη μέρα τα κατάφερε. Κανένας διψασμένος δεν βρέθηκε στον δρόμο του να του ζητήσει να πιει. Μα έπειτα, κάθε μέρα, όλο και κάποιος του ζητούσε νερό και ο Λωτ αναγκαζόταν να γυρίζει ξανά και ξανά στον Ιορδάνη. Ήταν ο ίδιος ο διάβολος που μεταμορφωνόταν πότε σε κουρασμένο οδοιπόρο, πότε σε ανήμπορο γέροντα και πότε σε άρρωστη γυναίκα και έπινε το νερό, για να μην τον αφήσει να εξιλεωθεί για την αμαρτία του.
Τρία ολόκληρα χρόνια παιδεύτηκε ο Λωτ, μέχρι που έδωσε ο Θεός και κάποια μέρα κανένας δεν βρέθηκε να του ζητήσει νερό στη διαδρομή του. Κατάφερε έτσι να ξαναποτίσει τα τρία του ραβδιά. Κοιτάζει τότε, μα τι να δει; Τα τρία κατάξερα ραβδιά είχαν βλαστήσει. Πέταξαν φύλλα και κλαδιά, ψήλωσαν και έθρεψαν τα τρία μαζί σε έναν κορμό. Θέριεψαν κι έγιναν δέντρο πανύψηλο. Κάτω τα ’βλεπες ενωμένα αξεχώριστα σε έναν σφριγηλό κορμό, πάνω κατέληγαν σε τρεις καταπράσινες κορφές: Σε κέδρο, σε πεύκο και κυπαρίσσι. Τα είδε ο Λωτ και θαύμασε. Δεν είχε ξαναδεί τέτοιο πράγμα στη ζωή του. Κατάλαβε πως ο Θεός τον συγχώρεσε για το βαρύτατο σφάλμα του. Το δέντρο εκείνο ονομάστηκε δέντρο της αμαρτίας.
Πέρασαν κάπου χίλια χρόνια από τότε. Ήρθε η εποχή του σοφού βασιλιά Σολομώντα, που θέλησε να χτίσει τον πρώτο Ναό του Θεού. Για την ανέγερσή του συγκεντρώθηκαν πολλά υλικά και ακριβή ξυλεία από πολλά μέρη. Ανάμεσα στα πολλά δέντρα που κόπηκαν τότε για το χτίσιμο του Ναού ήταν και το παράξενο δέντρο του Λωτ. Το είδαν ίσιο και δυνατό και σκέφτηκαν πως θα γινόταν κατάλληλο δοκάρι για τη στέγη. Το έκοψαν, το μέτρησαν και το μετέφεραν ψηλά στη σκεπή του ναού. Μα όπου και αν δοκίμασαν, πουθενά δεν ταίριαξε. Αλλού ερχόταν μακρύτερο, αλλού έπεφτε κοντύτερο από ό,τι ήθελαν. Οι τεχνίτες το θεώρησαν καταραμένο ξύλο και το πέταξαν σε μιαν άκρη αγανακτισμένοι.
Πέρασαν περίπου άλλα χίλια χρόνια όταν οι Εβραίοι πήγαιναν τον Χριστό να τον σταυρώσουν, έψαχναν να βρουν ξύλο για τον σταυρό. Μη βρίσκοντας πουθενά αλλού κατάλληλο ξύλο, ανακάλυψαν κάπου το καταραμένο και πεταμένο εκείνο κούτσουρο από το δέντρο του Λωτ. Τους φάνηκε καλό για τη δουλειά που ήθελαν. Το πήραν λοιπόν, το έκαμαν σταυρό και πάνω σ’ αυτό σταύρωσαν με καρφιά, τον Ιησού Χριστό μας. Έτσι το δέντρο που σήκωσε κάποτε την αμαρτία του Λωτ, σήκωσε τώρα την αμαρτία όλου του κόσμου και από το «καταραμένο ξύλο της αμαρτίας», έγινε το «τίμιο ξύλο το τρισμακάριστον.

[xatz41]

Φυσικά όποιος θέλει ας το πιστέψει. Αλλά παρακαλώ όποιος δεν θέλει μπορεί απλά να δείξει λίγο σεβασμό σε όσους το πιστεύουν.

[Alphabet]

Ειδικα για τον Μ. Κωνσταντινο που εκτος απο τις δολοφονιες που εκανε εγινε και αιρετικος χριστιανος αφου αλλαξε γνωμη και επανεφερε τον Αρειο μετα την Συνοδο της Νικαιας, ειναι τρελο οτι τον ανακηρυξαν αγιο, απλα και μονο επειδη επετρεψε τον χριστιανισμο.

1)Ο Μέγας Κωνσταντίνος ως ειδωλολάτρης έκανε και πολέμους και διέταξε και εκτελέσεις όπως έκαναν όλοι οι μεγάλοι αυτοκράτορες,βασιλείς,σουλτάνοι,χαλίφηδες και γενικά ηγεμόνες της ιστορίας.Αυτό γίνεται κατανοητό διότι ιστορικά ο μονάρχης για να μπορέσει να κρατήσει τον θρόνο του οφείλει πολλές φορές να βγάλει απο την μέση όσους επιβουλεύονταν την εξουσία του.Μάλιστα τα άτομα που επιβουλεύονταν τον θρόνο συνήθως ήταν συγγενείς του ηγεμόνα για ευνόητους λόγους.Τον Μέγα Κωσνταντίνο τον κρίνει η Ορθόδοξη εκκλησία απο το τι έκανε ως χριστιανός και όχι ως ειδωλολάτρης.Άλλωστε και ο Παύλος-Σαούλ ήταν άλλος άνθρωπος(διώκτης) πριν γίνει χριστιανός και άλλος αφού έγινε χριστιανός.
2)Ο Κωνσταντίνος ανακάλεσε τον Άριο απο την εξορία ως ειδωλολάτρης αυτοκράτορας που ήθελε να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των θρησκειών της αυτοκρατορίας του.Η κίνηση του είναι κατανοητή πολιτικά.Επίσης το γεγονός ότι ο Κωνσταντίνος ήταν ο πρώτος που επέτρεψε στους χριστιανούς να τελούνε τα θρησκευτικά τους καθήκοντα ελεύθερα είναι αναμφισβήτητα σημείο ιστορική καμπής για την χριστιανική ιστορία για τους χριστιανούς όλων των δογμάτων και αιρέσεων.
3)Για τον Ιωσήφ Βατοπεδινό ορισμένες κατηγορίες εναντίον του ξεκίνησαν απο παλαιοημερολογίτες αλλα οι κατηγορίες αυτές απεδείχθησαν άκυρες http://www.diakonima.gr/2009/11/23/to-g ... -kata-tou/

1) Δεκτον, αλλα δεν γινεσαι αγιος. Ο George V το εθεσε ιστορικα σωστα.
2) Η Εγκυκλοπαιδια Μειζονος Ελληνισμου αναφερει οτι αλλαξε γνωμη για τον Αρειο. Οπως και να εχει παλι δεν γινεσαι αγιος.
3) Σου εχω νεα...

Μετά από δημοσίευμα του κ. Γιάννη Παπανικολάου, το οποίο δημοσιεύτηκε στις 5 Ιουλίου 2018 στο Βήμα Ορθοδοξίας, υβριστικό προς τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομο, ο Μακαριώτατος προέβη στην εξής δήλωση:

«Ζήτησα από το Οικουμενικό Πατριαρχείο να επισκεφθώ το Άγιον Όρος. Η απόφασή μου ήταν να επισκεφθώ μονές, όπου αφενός μονάζουν Κύπριοι μοναχοί με επικεφαλής ηγουμένους από την Κύπρο, και αφετέρου μονές όπου μονάζουν παλιοί συμφοιτητές μου από το Πανεπιστήμιο και αγαπητοί φίλοι μοναχοί που γνώριζα προσωπικά. Επίσης, είχα την επιλογή να μην επισκεφθώ όλα τα μοναστήρια, καθώς η υγεία μου δεν το επέτρεπε.

Απέφυγα τη Μονή Βατοπαιδίου για τους γνωστούς λόγους. Συγκεκριμένα, διότι ο μακαρίτης γέροντάς τους και ο νυν ηγούμενος, από το 1978 ήταν στην επαρχία Πάφου, όταν ο ίδιος ήμουν Μητροπολίτης στην Πάφο. Δέχθηκα τον γέροντά τους ως επίγειο άγγελο και ήμουν στη διάθεσή του για τα πάντα. Δυστυχώς, άργησα να αντιληφθώ περί τίνος επρόκειτο, κι όταν ως τότε Μητροπολίτης έγινα δέκτης καταγγελιών από την Ιερά μονή Αγίων Αναργύρων Πάφου, που αφορούσαν το γέροντα, για να μην προσβάλω δημοσίως τον γέροντα, το κρατούσα επί μήνες μυστικό και προσπαθούσα να βρω άκρη, με συνέπεια να κλονιστεί η υγεία μου. Όταν αποκρυστάλλωσα άποψη, και πάλι κάλεσα τον γέροντα να μου ομολογήσει έστω και την δωδεκάτη την αλήθεια. Όμως, αντ’ αυτού, είχε μία συμπεριφορά «διαβολική», μου επιτέθηκε με όλη τη δύναμη της ψυχής του και αναγκάστηκα με αυστηρότητα να του πω να κατεβάσει τον τόνο της φωνής του ή θα φύγει από την μπαλκονόπορτα. Έφυγε.

Άρχισε τότε να χαρακώνεται πίσω από οπαδούς, που οι περισσότεροι δυστυχώς είχαν ψυχολογικά προβλήματα, έβριζαν και με απειλούσαν, και αναγκαστήκαμε στη Μητρόπολη να διακόψουμε όλες τις τηλεφωνικές γραμμές της, διότι δεν μας άφηναν ήσυχους ούτε λεπτό.

Κάλεσα τον γέροντα για πολλοστή φορά να με απελευθερώσει από το δίλημμα που είχα, διότι όπως του είπα επί λέξη «αυτές τις βρωμοδουλειές τις κάνουν δύο και όχι ένας». Κι όταν ο ένας λέει το έκανα, κι ο άλλος όχι, τότε βρίσκεσαι σε φοβερό αδιέξοδο.

Μετά από την τελευταία άρνησή του, αναγκάστηκα να του πω να φύγει. Προτού απομακρυνθεί από το γραφείο μου, του είπα για πολλοστή φορά «θέλω να μου πεις όλη την αλήθεια, κι εγώ δεν θα σε εκθέσω. Αν δεν μου πεις την πραγματική αλήθεια και θα παραμείνω στο σκοτάδι, η ευχή μου για σένα θα είναι πολύ αυστηρή. Θα προσεύχομαι στο Θεό, το πρόσωπό σου, να μην δει χαρά, ούτε σε αυτή τη ζωή, ούτε στην άλλη. Θέλω να μου πεις την αλήθεια. Κι έφυγε δαιμονισμένος από το γραφείο.

Και ένας λόγος που τον έκαναν μετά τον θάνατό του να γελάει, ήταν αυτό που τον βάραινε κι αυτόν και την συνοδεία του. Για αυτούς τους λόγους δεν πήγα στο Βατοπαίδι. Διότι αυτοί που διοικούν την Μονή, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν ορρωδούν παντελώς, αλλά εμπαίζουν και τον Θεό και τους ανθρώπους. Και για μένα είναι θεομπαίχτες."
https://cyprustimes.com/sklires-koyvent ... -voitheia/

Ο ένας λέει το έκανα, κι ο άλλος όχι. Ποιος ηταν αραγε ο ενας που ομολογησε; Δεν ειναι και πολυ δυσκολο... ο κολλητος του, Εφραιμ, νυν ηγουμενος Βατοπεδιου.

[Alphabet]

Όπως λέει η ιστορία τον Αβραάμ τον είχαν επισκευθεί .....
...Πέρασαν κάπου χίλια χρόνια από τότε. Ήρθε η εποχή του σοφού βασιλιά Σολομώντα...
... Πέρασαν περίπου άλλα χίλια χρόνια όταν οι Εβραίοι πήγαιναν τον Χριστό να τον σταυρώσουν, έψαχναν να βρουν ξύλο για τον σταυρό. ..

Ξερεις σε ποσα χρονια σαπιζει ενα οποιοδηποτε κομμενο ξυλο παρατημενο εξω;

[Λοξίας]

Φυσικά όποιος θέλει ας το πιστέψει. Αλλά παρακαλώ όποιος δεν θέλει μπορεί απλά να δήξει λίγο σεβασμό σε όσους το πιστεύουν.

Απλά, λίγη πλάκα...
Αλήθεια; όποιος δεν θέλει μπορεί να "δήξει" λίγο σεβασμό;
Αν το κάνω, δεν θα παραπονεθείς, μιας και το ζήτησες, έτσι;

[Mitharadir]

Ειδικα για τον Μ. Κωνσταντινο που εκτος απο τις δολοφονιες που εκανε εγινε και αιρετικος χριστιανος αφου αλλαξε γνωμη και επανεφερε τον Αρειο μετα την Συνοδο της Νικαιας, ειναι τρελο οτι τον ανακηρυξαν αγιο, απλα και μονο επειδη επετρεψε τον χριστιανισμο.

1)Ο Μέγας Κωνσταντίνος ως ειδωλολάτρης έκανε και πολέμους και διέταξε και εκτελέσεις όπως έκαναν όλοι οι μεγάλοι αυτοκράτορες,βασιλείς,σουλτάνοι,χαλίφηδες και γενικά ηγεμόνες της ιστορίας.Αυτό γίνεται κατανοητό διότι ιστορικά ο μονάρχης για να μπορέσει να κρατήσει τον θρόνο του οφείλει πολλές φορές να βγάλει απο την μέση όσους επιβουλεύονταν την εξουσία του.Μάλιστα τα άτομα που επιβουλεύονταν τον θρόνο συνήθως ήταν συγγενείς του ηγεμόνα για ευνόητους λόγους.Τον Μέγα Κωσνταντίνο τον κρίνει η Ορθόδοξη εκκλησία απο το τι έκανε ως χριστιανός και όχι ως ειδωλολάτρης.Άλλωστε και ο Παύλος-Σαούλ ήταν άλλος άνθρωπος(διώκτης) πριν γίνει χριστιανός και άλλος αφού έγινε χριστιανός.
2)Ο Κωνσταντίνος ανακάλεσε τον Άριο απο την εξορία ως ειδωλολάτρης αυτοκράτορας που ήθελε να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των θρησκειών της αυτοκρατορίας του.Η κίνηση του είναι κατανοητή πολιτικά.Επίσης το γεγονός ότι ο Κωνσταντίνος ήταν ο πρώτος που επέτρεψε στους χριστιανούς να τελούνε τα θρησκευτικά τους καθήκοντα ελεύθερα είναι αναμφισβήτητα σημείο ιστορική καμπής για την χριστιανική ιστορία για τους χριστιανούς όλων των δογμάτων και αιρέσεων.
3)Για τον Ιωσήφ Βατοπεδινό ορισμένες κατηγορίες εναντίον του ξεκίνησαν απο παλαιοημερολογίτες αλλα οι κατηγορίες αυτές απεδείχθησαν άκυρες http://www.diakonima.gr/2009/11/23/to-g ... -kata-tou/

1) Δεκτον, αλλα δεν γινεσαι αγιος. Ο George V το εθεσε ιστορικα σωστα.
2) Η Εγκυκλοπαιδια Μειζονος Ελληνισμου αναφερει οτι αλλαξε γνωμη για τον Αρειο. Οπως και να εχει παλι δεν γινεσαι αγιος.
3) Σου εχω νεα...

Μετά από δημοσίευμα του κ. Γιάννη Παπανικολάου, το οποίο δημοσιεύτηκε στις 5 Ιουλίου 2018 στο Βήμα Ορθοδοξίας, υβριστικό προς τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομο, ο Μακαριώτατος προέβη στην εξής δήλωση:

«Ζήτησα από το Οικουμενικό Πατριαρχείο να επισκεφθώ το Άγιον Όρος. Η απόφασή μου ήταν να επισκεφθώ μονές, όπου αφενός μονάζουν Κύπριοι μοναχοί με επικεφαλής ηγουμένους από την Κύπρο, και αφετέρου μονές όπου μονάζουν παλιοί συμφοιτητές μου από το Πανεπιστήμιο και αγαπητοί φίλοι μοναχοί που γνώριζα προσωπικά. Επίσης, είχα την επιλογή να μην επισκεφθώ όλα τα μοναστήρια, καθώς η υγεία μου δεν το επέτρεπε.

Απέφυγα τη Μονή Βατοπαιδίου για τους γνωστούς λόγους. Συγκεκριμένα, διότι ο μακαρίτης γέροντάς τους και ο νυν ηγούμενος, από το 1978 ήταν στην επαρχία Πάφου, όταν ο ίδιος ήμουν Μητροπολίτης στην Πάφο. Δέχθηκα τον γέροντά τους ως επίγειο άγγελο και ήμουν στη διάθεσή του για τα πάντα. Δυστυχώς, άργησα να αντιληφθώ περί τίνος επρόκειτο, κι όταν ως τότε Μητροπολίτης έγινα δέκτης καταγγελιών από την Ιερά μονή Αγίων Αναργύρων Πάφου, που αφορούσαν το γέροντα, για να μην προσβάλω δημοσίως τον γέροντα, το κρατούσα επί μήνες μυστικό και προσπαθούσα να βρω άκρη, με συνέπεια να κλονιστεί η υγεία μου. Όταν αποκρυστάλλωσα άποψη, και πάλι κάλεσα τον γέροντα να μου ομολογήσει έστω και την δωδεκάτη την αλήθεια. Όμως, αντ’ αυτού, είχε μία συμπεριφορά «διαβολική», μου επιτέθηκε με όλη τη δύναμη της ψυχής του και αναγκάστηκα με αυστηρότητα να του πω να κατεβάσει τον τόνο της φωνής του ή θα φύγει από την μπαλκονόπορτα. Έφυγε.

Άρχισε τότε να χαρακώνεται πίσω από οπαδούς, που οι περισσότεροι δυστυχώς είχαν ψυχολογικά προβλήματα, έβριζαν και με απειλούσαν, και αναγκαστήκαμε στη Μητρόπολη να διακόψουμε όλες τις τηλεφωνικές γραμμές της, διότι δεν μας άφηναν ήσυχους ούτε λεπτό.

Κάλεσα τον γέροντα για πολλοστή φορά να με απελευθερώσει από το δίλημμα που είχα, διότι όπως του είπα επί λέξη «αυτές τις βρωμοδουλειές τις κάνουν δύο και όχι ένας». Κι όταν ο ένας λέει το έκανα, κι ο άλλος όχι, τότε βρίσκεσαι σε φοβερό αδιέξοδο.

Μετά από την τελευταία άρνησή του, αναγκάστηκα να του πω να φύγει. Προτού απομακρυνθεί από το γραφείο μου, του είπα για πολλοστή φορά «θέλω να μου πεις όλη την αλήθεια, κι εγώ δεν θα σε εκθέσω. Αν δεν μου πεις την πραγματική αλήθεια και θα παραμείνω στο σκοτάδι, η ευχή μου για σένα θα είναι πολύ αυστηρή. Θα προσεύχομαι στο Θεό, το πρόσωπό σου, να μην δει χαρά, ούτε σε αυτή τη ζωή, ούτε στην άλλη. Θέλω να μου πεις την αλήθεια. Κι έφυγε δαιμονισμένος από το γραφείο.

Και ένας λόγος που τον έκαναν μετά τον θάνατό του να γελάει, ήταν αυτό που τον βάραινε κι αυτόν και την συνοδεία του. Για αυτούς τους λόγους δεν πήγα στο Βατοπαίδι. Διότι αυτοί που διοικούν την Μονή, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν ορρωδούν παντελώς, αλλά εμπαίζουν και τον Θεό και τους ανθρώπους. Και για μένα είναι θεομπαίχτες."
https://cyprustimes.com/sklires-koyvent ... -voitheia/

Ο ένας λέει το έκανα, κι ο άλλος όχι. Ποιος ηταν αραγε ο ενας που ομολογησε; Δεν ειναι και πολυ δυσκολο... ο κολλητος του, Εφραιμ, νυν ηγουμενος Βατοπεδιου.

1)Η μεγάλη προσφορά που έκανε ο Κωνσταντίνος στους χριστιανούς ειδικά προς το τέλος της βασιλείας του δικαιολογούν τον τίτλο του Αγίου.Ξαναλεω είναι πρόσωπο κλειδί στην χριστιανική ιστορία ακόμα και πριν γίνει χριστιανός ο ίδιος.
2) Εξήγησα ότι το ότι ανακάλεσε τον Άρειο από την εξορία δεν σήμαινε ότι υιοθέτησε τα πιστεύω του.Ειχε ρεύμα όμως ο Άρειος και για να ικανοποιήσει τους οπαδούς του ο Κωνσταντίνος τον ανακάλεσε από την εξορία.Δεν ήταν θεολόγος, ήταν αυτοκράτορας μιας μεγάλης αυτοκρατορίας και έπρεπε να κρατά ισορροπίες.
3)Η συκοφαντία αυτή ξεκίνησε από παλαιοημερολογιτικους κύκλους (όπως και εναντίον άλλων πρόσφατων αγίων της επίσημης Ορθόδοξης εκκλησίας τους οποίους οι παλαιοημερολογίτες θεωρούν σχισματικούς συμπεριλαμβανομένων των Αγίων Πορφυρίου, Παϊσίου κτλ).Δεν αποδείχθηκε ποτέ ότι ήταν κάτι περισσότερο από ψευδείς κατασκευασμένες φήμες.

[Δημοκρατικός]

«Δεν νιώθω υποχρεωμένος να πιστέψω πως ο ίδιος θεός που μας προίκισε με αισθήσεις, λογική και πνεύμα, μας προόριζε να απαρνηθούμε τη χρήση τους» Γαλιλαίος

Δεν πρόκειται να καταλάβει ο Ελληνας οτι η χριστιανική πανούκλα είναι μια ιουδαϊκή επινόηση για την βίαιη επιβολή του ΓΙΑΧΒΕ! Τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά των ανθρώπων έγιναν απο τους πανουκλισμένους χριστιανούς κι από το λαομίσητο Βυζάντιο ως σήμερα. Τα παρακάτω είναι αυτοκρατορικά διατάγματα από την εποχή του Βυζαντίου με τα οποία δίνονται οδηγίες προς τους τοπικούς άρχοντες για το πως θα εξαλείψουν τους Έλληνες. Σαν Έλληνες θεωρούνται αυτοί που δεν ασπάστηκαν τον χριστιανισμό αλλά συνέχιζαν να εξασκούν την προγονική τους Ελληνική θρησκεία και να διαβάζουν και να μελετούν αρχαία κείμενα φιλοσόφων. Αλγεινή εντύπωση προκαλεί η φράση «διαπράττουν την ασέβεια του Ελληνισμού»!

Βασιζόμενοι στο σενάριο του μυθιστορήματος του Φίλιπ Ντικ “ο άνθρωπος στο ψηλό κάστρο”: Αν είχε συμβεί αυτή ή εναλλακτική εκδοχή και μετά από 2000 χρόνια ο Αδόλφος είχε αγιοποιηθεί και βαπτίζονταν με το όνομά του, τι θα σκεπτόμασταν εμείς ή αυτοί που υπέφεραν και πέθαναν φρικτά από τις θηριωδίες του; (αν με κάποιο τρόπο μπορούσαμε να δούμε το μέλλον). Κατ’ αντιστοιχία σκέψου τι θα έλεγαν όλοι αυτοί που γνώρισαν από πρώτο χέρι τις δολοφονίες και δολοπλοκίες της μάνας Ελένης και του γιου Κων/νου. Αιμοβόρα Κτήνη που οι Χίτλερ-Στάλιν-Τρούμαν-Τσώρτσιλ, ήταν γατάκια μπροστά τους.

Η δράση της χριστιανικής πανούκλας!

«Διατάσσουμε όλα τα ιερά και οι ναοί τους (των Ελλήνων) όσα βρίσκονται ακόμα άθικτα, να καταστραφούν με διαταγή των τοπικών αρχών και να εξαγνιστούν με την ύψωση του σημείου της σεβαστής χριστιανικής θρησκείας. Αν με επαρκείς αποδείξεις ενώπιον ικανού δικαστή εμφανιστεί κάποιος που έχει παραβλέψει αυτόν τον νόμο, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου». [Αυτοκράτορες Θεοδόσιος και Βαλεντιανός προς Ισίδωρον, Έπαρχο Πραιτωρίου, 14 Νοεμβρίου 435 μ.κ.ε.]

«Να κλείσουν όλοι οι ναοί σε όλες τις πόλεις και σε όλους τους τόπους της οικουμένης. Αν κάποιος με οποιαδήποτε δύναμη παραβεί (αυτόν τον νόμο) θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό». [Ιουστινιάνειος Κώδικας 1.11 : αυτοκράτωρ Κωνστάντιος Α’ προς Ταύρο. Έπαρχον του Πραιτωρίου, Δεκέμβριος 534 μ.κ.ε.]

«Τέτοιου είδους πράξεις (λατρεία των ελλήνων Θεών) αν εξακολουθούν να συμβαίνουν (ή καταγγελθεί ότι συμβαίνουν) ακόμα και σε κάποιο λιβάδι ή σπίτι, το λιβάδι ή το σπίτι αυτό θα προσαρτηθεί ταμείο των ιεροτάτων ανδρών (δηλαδή των Ιερέων της Χριστιανικής Εκκλησίας) ενώ ο ιδιοκτήτης τους, που έδωσε τη συγκατάθεσή του να μιανθεί ο τόπος, θα αποπεμφθεί από το (οποιοδήποτε) αξίωμά του, θα χάσει την περιουσία του και αφού υποστεί βασανισμό με μεταλλικά όργανα, θα οδηγηθεί σε διαρκή εξορία». [Ιουστινιάνειος Κώδικας 1.11.8,αυτοκράτορες Λέων και Ανθέμιος προς Διόσκουρον, Έπαρχο του πραιτωρίου. Παρεδόθη το 472 μ.κ.ε]

«Διατάσσουμε τους άρχοντές μας, αλλά και όσους διδάσκονται από τους θεοφιλέστατους επισκόπους, να αναζητούν σύμφωνα με το νόμο όλες τις περιπτώσεις ασέβειας υπέρ της Ελληνικής θρησκείας έτσι ώστε να μη συμβαίνουν, αλλά και αν συμβαίνουν να τιμωρούνται. Κανείς να μην έχει το δικαίωμα να κληροδοτεί με διαθήκη (περιουσίες) ή να χαρίζει με δωρεά οτιδήποτε σε πρόσωπα ή τόπους, που έχουν επισημανθεί ότι διαπράττουν την ασέβεια του Ελληνισμού. Όσα δίδονται ή κληροδοτούνται μ’ αυτόν τον τρόπο θα αφαιρούνται. Με την παρούσα ευσεβή νομοθεσία να διατηρηθούν σε ισχύ όλες οι τιμωρίες, με τις οποίες οι προηγούμενοι βασιλείς είχαν απειλήσει να τιμωρήσουν την Ελληνική πλάνη, με τις οποίες προσπαθούσαν (οι προγενέστεροι χριστιανοί βασιλείς) να διασφαλίσουν την Ορθόδοξη πίστη». [Ιουστινιάνειος Κώδικας 1.11.9 επίσης Β1,1,19 και Νομοκάνων 6,3. Ο συγκεκριμένος νόμος θεωρείται νομοθέτημα του Ιουστινιανού. Λέγοντας νομοθετήματα του Ιουστινιανού, νοείται η Μεγάλη Πόρνη Θεοδώρα αφού ο ίδιος ήταν ένα άβουλο ενεργούμενο της]

«Επειδή μερικοί συνελήφθησαν (αν και αξιώθηκαν το χριστιανικό βάφτισμα) διακατεχόμενοι την πλάνη των ανόσιων μυσαρών Ελλήνων, να διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα εξοργίζουν τον φιλάνθρωπο Θεό μας, αυτοί θα υποβληθούν στην αντίστοιχη τιμωρία και μάλιστα με πνεύμα επιείκειας. Αν επιμείνουν στην πλάνη των Ελλήνων, θα υποβληθούν στην εσχάτη των ποινών. Αν δεν έχουν αξιωθεί ακόμα το σεβαστό βάφτισμα, θα πρέπει να παρουσιαστούν στις ιερότατες εκκλησίες μαζί με τις συζύγους και τα παιδιά τους και μαζί με όλους του οίκου τους και να διδαχθούν την αληθινή πίστη των χριστιανών. Αφού διδαχθούν και αποβάλουν την πλάνη που τους διακατείχε προηγουμένως, θα πρέπει να ζητήσουν το σωτήριο βάπτισμα. Διαφορετικά ας γνωρίζουν ότι αν παραμελήσουν να το κάνουν (να ζητήσουν μόνοι τους δηλαδή το σωτήριο βάπτισμα) δεν θα έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα ούτε θα τους επιτραπεί να είναι ιδιοκτήτες περιουσίας, ούτε κινητής ούτε ακίνητης.

Θα τους αφαιρεθούν τα πάντα και θα εγκαταλειφθούν στην ένδεια και επιπλέον θα υποβληθούν στις έσχατες τιμωρίες. Θα παρεμποδίσουμε κάθε μάθημα που διδάσκεται από όσους πάσχουν από τη νόσο και τη μανία (μάθησης) των ανόσιων των Ελλήνων, ώστε προσποιούμενοι ότι διδάσκουν, να μη διαφθείρουν πια τις ψυχές των μαθητών τους με δήθεν αλήθειες. Αν φανεί λοιπόν κάποιος τέτοιος άνθρωπος και δεν τρέξει στις άγιες εκκλησίες μας μαζί με όλους τους συγγενείς και τους οικείους του, θα τιμωρηθεί με τις προαναφερθείσες ποινές. Θεσπίζουμε δε και νόμο, σύμφωνα με τον οποίο τα παιδιά, όταν είναι σε μικρή ηλικία θα πρέπει να βαπτίζονται αμέσως και χωρίς αναβολή, όσα δε είναι μεγαλύτερα στην ηλικία θα πρέπει να συχνάζουν στις ιερότατες εκκλησίες μας και να διδάσκονται τις θείες γραφές και τους θείους (εβραιο-βιβλικούς) κανόνες.

Αφού δε εννοήσουν και αποβάλλουν την παλαιά αρχαιο-Ελληνική πλάνη, θα μπορέσουν να δεχθούν το βάπτισμα και στη συνέχεια να διαφυλάξουν την αληθινή πίστη των ορθόδοξων χριστιανών. Όσων δε έχουν κάποιο στρατιωτικό ή άλλο αξίωμα ή περιουσία μεγάλη και για να κρατήσουν προσχήματα (προσποιούμενοι τους πιστούς) ήλθαν ή πρόκειται να έρθουν να βαφτιστούν, αλλά αφήνουν τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους και τα υπόλοιπα μέλη του οίκου τους μέσα στην Ελληνική πλάνη, διατάσσουμε να δημευθεί η περιουσία τους, να αποκλεισθούν από τα πολιτικά τους δικαιώματά τους και να υποβληθούν σε αντάξιες τιμωρίες, αφού είναι φανερό, ότι πήραν το βάπτισμα χωρίς καθαρή πίστη. Θεσπίζουμε αυτούς τους νόμους για τους αλιτήριους Έλληνες». [Ιουστινιάνειος κώδικας 1.11.10]

Κάτω από την κυριαρχία των αυτοκρατόρων της Ανατολικής Ρώμης του Θεοδοσίου 379-395 μ.κ.ε. και του Ιουστινιανού 527-565 μ.κ.ε. φροντίσανε για τα μεγαλειώδη ανθελληνικά Νομοθετήματα και μ’ αυτά την αυξανόμενη καταπίεση κι εξαφάνιση της Ελληνικής θρησκείας. Μεγαλοπρεπή αριστουργήματα κτιριακών οικοδομημάτων καταστράφηκαν ή μετατράπηκαν σε εκκλησίες και οι τελετουργίες των αρχαίων απαγορεύτηκαν. Παρά τούτων των διαπιστώσεων και γεγονότων οι αγώνες επιβιώσανε και επί των χριστιανικών χρόνων μέχρι το 393 μ.κ.ε.

324. Ο Κωνσταντίνος συντρίβει τον ανταγωνιστή του Λικίνιο και ανακηρύσσει τον Χριστιανισμό μόνη επίσημη λατρεία της Αυτοκρατορίας. Λεηλατεί το Μαντείο του Διδυμαίου Απόλλωνος κοντά στην Μίλητο και θανατώνει με βασανιστήρια όλους τους ιερείς του. Στο ιερό όρος Άθως εξαπολύεται μέγας διωγμός κατά των Εθνικών και καταστρέφονται όλα τα εκεί ελληνικά Ιερά.

326. Με προτροπή της μητέρας του πόρνης Ελένης, ο Κωνσταντίνος εκθεμελιώνει το Ιερό του Θεού Ασκληπιού στις Αιγές της Κιλικίας και χρησιμοποιεί τους κίονές του για κατασκευή εκκλησιών. Επίσης, καταστρέφει τον Ναό της Θεάς Αφροδίτης επάνω στον υποτιθέμενο τάφο του ραβί Τζεσουά, αλλά και άλλους Ναούς της ιδίας Θεάς όπως λ.χ. στην Άφακα Λιβάνου, την Μάμβρη, την Φοινίκη και την Βααλβέκ (Ηλιόπολη), κι αυτές οι καταστροφές είναι βεβαίως μόνον όσες ομολογεί ο βιογράφος του Ευσέβιος.

335. Εγκαίνια της εκκλησίας του «Αγίου Τάφου», ο οποίος κτίσθηκε στη θέση του Ναού της Θεάς Αφροδίτης που ο Κωνσταντίνος κατέστρεψε το 326 – 327 και για τον διάκοσμό του λεηλατούνται όλα τα Εθνικά Ιερά της Παλαιστίνης και της Μικράς Ασίας. Με ειδικό αυτοκρατορικό διάταγμα σταυρώνονται ως τάχα υπαίτιοι της κακής συγκομιδής εκείνου του έτους (…) όλοι οι «μάγοι και μάντεις», και ανάμεσά τους μαρτυρεί ο Νεοπλατωνικός φιλόσοφος Σώπατρος εξ Απαμείας, μαθητής του Ιαμβλίχου.

355. Στους «Αποστολικούς Κανόνες» συνταχθέντες εκείνη ακριβώς την εποχή, διαβάζουμε τα εξής ανατριχιαστικά: «Απόφευγε όλα τα βιβλία των Εθνικών. Τι χρειάζεσαι τις ξένες συγγραφές, τους νόμους και τους ψευδοπροφήτες που οδηγούν τους άφρονες μακριά από την πίστη; Τι βρίσκεις να λείπει από τις εντολές του Θεού και το αναζητάς στους μύθους των Εθνικών; Αν επιθυμείς να διαβάζεις ιστορίες έχεις το βιβλίο των Βασιλειών, αν ρητορική και ποιητική έχεις τους Προφήτες, έχεις τον Ιώβ, έχεις τις Παροιμίες, όπου θα βρεις σοφία μεγαλύτερη από κάθε ποιητική και σοφιστική, γιατί αυτά είναι τα λόγια του Κυρίου, του μόνου σοφού. Αν επιθυμείς τραγούδια έχεις τους Ψαλμούς, αν επιθυμείς αρχαίες γενεαλογίες έχεις την Γένεση, αν νομικά βιβλία και επιταγές, έχεις τον ένδοξο Θείο Νόμο. Γι’ αυτό απέφευγε μ’ επιμονή κάθε εθνικό, ελληνικό και διαβολικό βιβλίο».

356. Κοινό έδικτο του Κωνσταντίου και του Κώνσταντος «Προς τον Φλάβιο Ταύρο, Έπαρχο του Πραιτωρίου» την 20η Φεβρουαρίου ή κατ’ άλλους την 1η Δεκεμβρίου του έτους αυτού, διατάσσει την απομάκρυνση του Βωμού της Θεάς Victoria – Νίκης από την αίθουσα συνεδριάσεων της Συγκλήτου. Η Θεά αποτελούσε από την εποχή του Διοκλητιανού, τμήμα της ανωτάτης Τριάδος -Jupiter, Hercules, Victoria- του Πανθέου των Εθνικών, το σφράγισμα των Εθνικών Ιερών και την κατάσχεση των περιουσιών τους, καθώς και την θανάτωση δι’ αποκεφαλισμού όλων όσων ασκούν ή και απλώς ανέχονται ! την Παραδοσιακή Λατρεία.

365. Έδικτο της 17ης Νοεμβρίου απαγορεύει στους Εθνικούς αξιωματικούς να διατάσσουν χριστιανούς στρατιώτες. Άπειροι σωροί βιβλίων, όλα τους λογοτεχνικά, φιλοσοφικά κι επιστημονικά ελληνικά συγγράμματα -κι όχι «εγχειρίδια μαγείας», όπως ήθελε η διαστροφή των ιεροεξεταστών- καίγονται στις πλατείες των αστικών κέντρων, ενώ μέσα στα πλήθη των διωκομένων Ελληνικώς θρησκευόμενων «ειδωλολατρών» κατά τα χριστισανά κατακάθια, βρίσκονται όλοι σχεδόν οι εναπομείναντες αξιωματούχοι του Μέγα Ιουλιανού, που είτε καθαιρούνται, όπως λ.χ. ο γνωστός Καίσαρ Σαλλούστιος συγγραφεύς της θαυμαστής πολυθεϊστικής θεολογικής επιτομής «Περί των Θεών και του Κόσμου», ο οποίος και είχε επίσης προτρέψει τον Ιουλιανό στη θέσπιση της απολύτου ανεξιθρησκείας, είτε ρίχνονται στις φυλακές και οι πιο άτυχοι από αυτούς καίγονται ζωντανοί, αποκεφαλίζονται, ή στραγγαλίζονται μετά από φρικτά βασανιστήρια με την κατηγορία, φυσικά, της «ασκήσεως μαγείας» ! όπως λ.χ. ο ιατρός Ορειβάσιος, ο φιλόσοφος Σιμωνίδης που τον έκαψαν ζωντανό στην πρώτη ιστορικά χριστιανική καύση, πολύ πριν τα περιβόητα «auto da fe» των παπικών, ο αρχιερεύς των Εθνικών Ναών της Τρωάδος κα πρώην χριστιανός επίσκοπος Πηγάσιος, κ.ά.

373. Επαναλαμβάνεται η απαγόρευση των μαντικών πρακτικών και της Αστρολογίας, και πρωτοχρησιμοποιείται ο απαξιωτικός όρος «pagani» (παγανιστές, άνθρωποι της υπαίθρου) για μείωση των Εθνικών. Εφεξής, οι Εθνικοί δεν θ’ αναφέρονται πλέον στα έδικτα των αυτοκρατόρων ως «gentiles» ή «ethnici», αλλά με τον απαξιωτικό όρο «pagani» με τον οποίο το θράσος της χριστιανικής πανούκλας προσπαθεί να παρουσιάσει τον Εθνισμό ως τάχα σύμφυρμα δεισιδαιμονικών αντιλήψεων αμόρφωτων χωριατών «gentiles quos vulgo paganos vocamus» [«Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 3. 46].




https://terrapapers.com/ktinodis-christ ... ia-ematos/

[Δημοκρατικός]

Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ το 395 μ.κ.ε.

Ο πολυάριθμος Γοτθικός στρατός ήταν βαρέως εξοπλισμένος αλλά δυσκίνητος γιατί περιελάμβανε σμήνη πεινασμένων παιδιών, γυναίκες κι άμαξες για την μεταφορά των κλοπιμαίων. Έμοιαζε με ένα κινητό στρατόπεδο. Στο στρατό συμμετείχαν και πλήθη πανουκλισμένων μοναχών για την καταστροφή των Ελληνικών ναών και τον σφαγιασμό των «μιαρών και δαιμονισμένων Ελλήνων».

Η ετερόκλητος συφερτός-στρατιά με αρχηγό τον Αλάριχο ξεκίνησε από την Θράκη προχώρησε δια μέσου της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας και τον Νοέμβριο του 395 μ.κ.ε. έφθασε στις Θερμοπύλες «τις πύλες της Ελλάδας» που από αυτό το σημείο άρχιζε τότε η επαρχία της Αχαΐας που διατηρούσε ακόμα ζωντανή την προγονική της δόξα στις τέχνες και τα γράμματα. Από τις Θερμοπύλες ο βάρβαρος και μιαρός συφερτός έφθασε στην Βοιωτική πεδιάδα όπου πολιόρκησε και λεηλάτησε την Θήβα κι αφού εξαφάνισε πόλεις της Βοιωτίας εισήλθε στην Αττική.

Όταν είδε ο Αλάριχος από μακριά τον Παρθενώνα από τρόμο και δέος στην προσφορά της Αθήνας στον πολιτισμό δεν τόλμησε να δημιουργήσει κανένα πρόβλημα. Ο εθνικός ιστορικός Ζώσιμος αναφέρει ότι: «Ο Αλάριχος είδε τον Αχιλλέα ιστάμενο πάνοπλο και οργισμένο επί των τειχών της Αθήνας όπως τον περιέγραφε ο Όμηρος και η Πρόμαχος Αθηνά περιερχόταν τα τείχη οπλισμένη σαν να ετοιμαζόταν να αποκρούσει τον βάρβαρο συφερτό και γι’ αυτό ο Αλάριχος ζήτησε συνθηκολόγηση».

Συνεχίζοντας το στράτευμα την πορεία του για την Πελοπόννησο λεηλάτησε τον Πειραιά και σταμάτησε στην Ελευσίνα, όπου καταστράφηκε από τους μοναχούς το πανάρχαιο ιερό της Δήμητρας και σφαγιάστηκαν ο Θεσπιεύς ιεροφάντης Ιλάριος και οι ιερείς. Το ιερό της Ελευσίνας μετά την καταστροφή του στους διωγμούς που έγιναν το 380 μ.κ.ε. είχε αναβιώσει από Μιθραιστές και λειτουργούσε ως Μιθραίο.

Το καλοκαίρι του 396 μ.κ.ε. ο Αλάριχος (350 – 412) εισέβαλε στην Πελοπόννησο. Αφού κατέστρεψε την Κόρινθο λεηλάτησε το Άργος και προχώρησε στο εσωτερικό της Πελοποννήσου χωρίς να συναντήσει καμία αντίσταση. Ο κόσμος φοβισμένος εγκατέλειπε τις πόλεις και τα χωριά και ανέβαινε στα βουνά για να σωθεί. Η εκστρατεία αυτή δεν ήταν μία πολεμική αναμέτρηση για κάποια σοβαρή αιτία αλλά ο οργανωμένος και βίαιος διωγμός και το ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ κατά των Ελλήνων και της θρησκείας τους.

Σ’ αυτόν τον διωγμό τον Αλάριχο τον ενδιέφερε μόνο η αρπαγή θησαυρών έργων τέχνης και τροφίμων για να ταΐσει τα πεινασμένα γυναικόπαιδα και την συμμορία του. O Aλάριχος είχε σαφή έννοια της αξίας των έργων τέχνης, αυτό φαίνεται από τον θαυμασμό του «στα έργα των Θεών» και την διαφύλαξη της Αθήνας από την καταστροφή. Οι βδελυροί καλόγεροι και οι χριστιανοί που ακολουθούσαν το στράτευμα διέπραξαν τους διωγμούς και τoν σφαγιασμό των Ελλήνων και την καταστροφή των ναών και των αγαλμάτων.

Όσα από τα έργα τέχνης ήταν ογκώδη και δεν μπορούσαν να μεταφερθούν καταστρέφονταν, συχνά μάλιστα τα χριστιανικά μιάσματα όταν δεν προλάβαιναν να ολοκληρώσουν την καταστροφή των αγαλμάτων τότε με μανία τα αποκεφάλιζαν και τους έκοβαν τα γεννητικά τους όργανα για να τα παραμορφώσουν. Όλα έπρεπε να ισοπεδωθούν βιβλιοθήκες πυρπολήθηκαν, πανεπιστήμια φιλοσοφικές σχολές Ασκληπιεία και θέατρα έκλεισαν με την δαιμονοληψία ότι ήταν κατοικία δαιμόνων.

Η αιτία όμως της καταστροφής της Ελλάδας είναι ότι ο απάνθρωπος κι ανούσιος αυτός διωγμός διεπράχθη γιατί η Ελληνική Αριστοκρατία, η επιστημονική έρευνα, ο Φιλοσοφικός Στοχασμός, η ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΣΚΕΨΗ και ο Ελληνικός Πολιτισμός ήταν εμπόδιο κι έπρεπε να εξαφανιστούν για να γίνουν οι υπήκοοι της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας υπάκουα κι άβουλα πρόβατα του χριστιανικού μαντριού-ποιμνίου για να μπορούν οι αυτοκράτορες, οι επίσκοποι δηλ. η εκκλησία να επιβάλλουν ευκολότερα την στυγνή τους κτηνώδη εξουσία. ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΥΤΟ ΓΙΝΕΤΑΙ.-

Τότε καταστράφηκαν τα Μέγαρα, το Άργος, η Φενεός, η Λυκοσούρα, η Νεμέα, η Σπάρτη, η Μεσσήνη, η Φιγαλεία, η Λασιώνα, η Ψωφίδα, η Λοκρίδα, η Φωκίδα, οι Δελφοί, η Ολυμπία και χιλιάδες άλλες πόλεις βωμοί ιερά και έργα τέχνης μοναδικής ομορφιάς.

Ο Ζώσιμος αναφέρει: μέχρι τότε οι πόλεις και τα μνημεία της Ελλάδας που είχαν παραμείνει σχεδόν άθικτα έπαθαν τόσο μεγάλες καταστροφές που επέφερε το τέλος του αρχαίου κόσμου στις χώρες της αρχαίας Ελλάδας. Ο ιστορικός Ευνάπιος αναφέρει ότι: η καταστροφή υπήρξε τόσο μεγάλη εξ αιτίας των φανατικών χριστιανών μοναχών και των ορδών του Αλάριχου.

Ενώ ο παρασιτικός Αλάριχος συνέχιζε το καταστροφικό του έργο πλήθος Ελλήνων προσφύγων πέρασαν στην Ιταλία και ζήτησαν την προστασία της Ρώμης.

Τον χειμώνα του 397 ο Στηλίχων με όλες τις διαθέσιμες λεγεώνες της Δύσης έφθασε στην Κόρινθο την οποία κατέστησε ορμητήριό του κατά του Αλάριχου. Στον Στηλίχωνα προσχώρησαν και Έλληνες Εθνικοί που κατεδίωξαν τον Αλάριχο που κατέφυγε και στρατοπέδευσε στο οροπέδιο της Φολόης όπου λεηλάτησε και εξαφάνισε τις πόλεις Οπούντα, Λασιώνα, Ψωφίδα και Ακρώρεια, και το Ιερό της Ολυμπίας που εξακολουθούσε να λειτουργεί. Αφού διέφυγε τους κινδύνους από επέμβαση του Στηλίχωνα εγκατέλειψε την Πελοπόννησο και δια μέσου της Ηπείρου και της Πίνδου εγκαταστάθηκε στην Αχρίδα όπου άρχισε να προετοιμάζεται για την λεηλασία της Ρώμης. Για την επιτυχία των διωγμών και την καταστροφή της Ελλάδας η σύγκλητος της Κωνσταντινούπολης έδωσε στον Αλάριχο τον τιμητικό τίτλο μαγίστρου (διοικητή) του Ιλλυρικού και χαρακτήρισε την επέμβαση του Στηλίχωνα προδοσία γιατί δεν άφησε τον Αλάριχο να καταστρέψει όλες τις πόλεις της Πελοποννήσου.

https://terrapapers.com/ktinodis-christ ... ia-ematos/

[xatz41]

Φυσικά όποιος θέλει ας το πιστέψει. Αλλά παρακαλώ όποιος δεν θέλει μπορεί απλά να δήξει λίγο σεβασμό σε όσους το πιστεύουν.

Απλά, λίγη πλάκα...
Αλήθεια; όποιος δεν θέλει μπορεί να "δήξει" λίγο σεβασμό;
Αν το κάνω, δεν θα παραπονεθείς, μιας και το ζήτησες, έτσι;

Το διόρθωσα . Καλά που το σχολίασες

[Δημοκρατικός]

ΤΟ ΚΤΗΝΩΔΕΣ ΣΦΑΓΕΙΟ ΤΗΣ ΣΚΥΘΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΟΥ ΕΡΠΕΤΟΕΙΔΟΥΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ Α’ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΔΟΧΩΝ ΤΟΥ 379-457 μ.κ.χ.

Όταν ανήλθε στον θρόνο ο Θεοδόσιος Α’ σε ηλικία 33 ετών σε συνεργασία με το Δυτικό Ρωμαϊκό κράτος άρχισε απάνθρωπους διωγμούς με εκατομμύρια νεκρούς για την επιβολή κι επικράτηση του χριστιανισμού ως μοναδικής θρησκείας του κράτους. Ο Θεοδόσιος εφάρμοσε την Ιερά Ορθόδοξη Εξέταση στην Ανατολή πολύ πριν εφαρμοστή στην Δύση επιβάλλοντας μαζικές εκτελέσεις διανοουμένων και καταστρέφοντας στην πυρά φιλοσοφικά έργα. [αναζήτησε: Βυζαντινή Ορθόδοξη Ιερά Εξέταση]

Τον Φεβρουάριο του 380 μ.κ.ε. καθιέρωσε τον «θρίαμβο της ορθοδοξίας» και υπέβαλε ως επίσημη υποχρεωτική θρησκεία τον χριστιανισμό. Συγκάλεσε το 381 τη Δευτέρα Οικουμενική Σύνοδο για να αποβάλει τους αιρετικούς και να ρυθμίσει τις διάφορες ενδοεκκλησιαστικές έριδες. Υπό του Θεοδοσίου εγκαινιασθείς διωγμός εναντίον των αιρετικών επεκτάθηκε σε όλες τις πόλεις της Ανατολής. Όλες οι εκκλησίες και όλα τα ιερά κτήματα δόθηκαν στους ορθοδόξους, απαγόρευσε στους αιρετικούς να κατέχουν πολιτικά αξιώματα, πολλούς από αυτούς τους έστειλε στην εξορία.

Επίσης εστράφη με φανατισμό εναντίον των επιμενόντων στην αρχαιοελληνική λατρεία, προέβηκε ακόμα περαιτέρω μεταξύ άλλων και στην κατάργηση των ολυμπιακών αγώνων και γενικά πανελλήνιων αγώνων, ως υποθάλποντων αυτήν την λατρεία. Οι ανθρωπόμαζες της χριστιανικής πανούκλας αφού έλαβαν θάρρος και αποθρασύνθηκαν από τη στάση του αυτοκράτορα, προέβησαν στην κατεδάφιση πολλών αρχαίων ναών. Μεταξύ άλλων κατεστράφη τότε ο περίφημος ναός του Σεράπιδος στην Αλεξάνδρεια, ο περικαλλής ναός στην Απαμεία και πολλοί άλλοι. Κατ΄ αυτόν τον τρόπον θριάμβευσε επί της εποχής του Θεοδοσίου ο χριστιανισμός επί των Ελλήνων ελεύθερων εθνικών και των αλλιώς σκεπτόμενων και επίσης η Ορθοδοξία επί των αιρετικών, έτσι που ανακηρύχτηκε από την εκκλησία ως Θεοδόσιος ο Μέγας. Σίγουρα “Μέγας” στο ίδιο επίπεδο σφαγέας κι αιμοσταγής με τον Κωνσταντίνο, τον Αλέξανδρο, με τον Χίτλερ, τον Στάλιν, τον Μάο, τον Λεοπόλδο, όπως και με τα θηλυκά πορνώδη εκτρώματα την Ελένη, την Θεοδώρα και λοιπά πανουκλιασμένα κατακάθια. [αναζήτησε τα ανάλογα άρθρα]

380 Κηρύσσει όλες τις θρησκείες εκτός νόμου πλην της Χριστιανικής, όλοι όσοι δεν είναι Χριστιανοί θεωρούνται «αιρετικοί, μωροί, και σιχαμεροί». Αρχίζουν οι καταστροφές ναών και ιερών και πάνω στα θεμέλια τους κτίζονται εκκλησίες. Δίνει εξουσιοδότηση στον επίσκοπο Μεδιολάνου Αμβρόσιο να καταστρέψει όλους τους ναούς των Εθνικών. Χριστιανοί ιερείς καθοδηγούν τον χριστιανικό όχλο ενάντια στον ναό της Δήμητράς στην Ελευσίνα καταστρέφουν τα πάντα γύρω τους και προσπαθούν να λιντσάρουν τους Ιεροφάντες των Ελευσίνιων Μυστηρίων Νεστόριο και Πρίσκο. Ο 95-χρονος Ιεροφάντης Νεστόριος λίγο πριν οδηγηθεί στην πυρά περίλυπος ανακοινώνει το τέλος των Ελευσίνιων Μυστηρίων και την βίαιη επικράτηση του πνευματικού σκότους.

381 Απαγορεύεται η επίσκεψη σε Εθνικούς ναούς, και καταδικάζονται σε θάνατο όσοι προσφέρουν θυσίες και τους κατάσχεται η περιουσία. Οι Εθνικοί χαρακτηρίζονται παράφρονες και ιερόσυλοι. [Θεοδοσ. Κώδιξ. 16,10, 7]. Μια επιστροφή στις αρχαίες λατρείες αρχίζει να παρατηρείται στην αυτοκρατορία με μαζικές αποκηρύξεις της θρησκείας του γιαχβέ και του ναζωραίου, ο “Μέγας” και “Άγιος” βδελυρός και κτηνώδης Θεοδόσιος βλέποντας την επιστροφή πολλών χριστιανών στις πατρώες λατρείες με διάταγμα του στερεί τα πολιτικά δικαιώματα όλων των χριστιανών που επιστρέφουν στης παραδοσιακές λατρείες. Σε όλη την ανατολική αυτοκρατορία ναοί και βιβλιοθήκες γκρεμίζονται και καίγονται. Με νέο διάταγμα του ο Θεοδόσιος απαγορεύει ακόμα και την απλή επίσκεψη στους ελληνικούς και εθνικούς ναούς. Στην Κωνσταντινούπολη ο ναός της Θεάς Αφροδίτης μετατρέπεται από τους την χριστιανική πανούκλα σε πορνείο ενώ της Θεάς Αρτέμιδος και του Θεού Ήλιου σε στάβλους. Λογικό, αυτό ήξεραν αυτό έκαναν, όπου κι αν βάλεις τα γουρούνια στις λάσπες θα κυλιστούν.

382. Καθιερώνεται στις εκκλησίες το αλληλούια (hallelu – jah) δηλ. «Δόξα στον Ιαχωβά». Ο Θεοδόσιος διορίζει Ύπαρχο Ανατολής και υπεύθυνο για τους διωγμούς τον ανθέλληνα Μάτερνο Κυνήγιο που σε συνεργασία με τους επισκόπους και στρατιές καλογέρων αρχίζουν οι διωγμοί στη Βορ. Ελλάδα και την Μ. Ασία. Χιλιάδες οι Ελληνες σφαγιασμένοι καθώς και η καταστροφή και το κάψιμό όλων των ελληνικών βιβλίων.

385. Στην Ανατολή οι φυλακές γεμίζουν από πλήθη Εθνικών, για την αντιμετώπιση του προβλήματος του συνωστισμού οι διωκτικές αρχές απελευθερώνουν εγκληματίες. Ο Λιβάνιος στον λόγο του “Προς Βασιλέα περί δεσμωτών” αναφέρει ότι: η στενότης των χώρων των φυλακών υποχρεώνει τους φυλακισμένους να κοιμούνται όρθιοι. Οι διωγμοί συνεχίζονται με μεγάλη βία στην Ανατολή. Καταστρέφονται αμέτρητα ιερά και ναοί, ανάμεσα τους το Δυμαίο ο ναός της Εδέσσης όλα τα ιερά της Παλμύρας και καταργούνται τα Καβείρια στην Ίμβρο. Στο στρατόπεδο θανάτου της Σκυθόπολις οδηγούνται και θανατώνονται χιλιάδες Έλληνες της Παλαιστίνης και Ελληνίζοντες Εθνικοί.

Ο Μάτερνος Κυνήγιος ακολουθούμενος από χιλιάδες πανουκλισμένους μοναχούς περιδιαβαίνει την ελληνική ύπαιθρο καίγοντας και καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμα του. Εκατοντάδες ελληνικοί ναοί και βιβλιοθήκες ισοπεδώνονται και καίγονται από τους οπαδούς της θρησκείας της “αγάπης”. Χιλιάδες Έλληνες και Εθνικοί από όλα τα μέρη της αυτοκρατορίας καταλήγουν στα στρατόπεδα θανάτου της Σκυθοπόλεως.

386. Με έδικτο της 16ης Ιουνίου απαγορεύεται κάθε συντήρηση η φροντίδα των ναών. Μαζικές συλλήψεις πυρπολήσεις και εκτελέσεις Εθνικών. Ο επίσκοπος Μάρκελλος [Άγιος κι αυτό το απόβρασμα] καταστρέφει τον ναό του του Διός Βήλου στην Απάμεια.

387. Απαγορεύονται οι εθνικές εορτές των Ρωμαίων και καταδικάζονται όσοι μελετούν τα Μαθηματικά (Θεοδος. Κώδιξ 9, 16, 8 ) Ο επίσκοπος Μεδιολάνων (Μιλάνου) Αμβρόσιος αναλαμβάνει πνευματικός καθοδηγητής (σύμβουλος) του αυτοκράτορα Φλάβιου Θεοδόσιου.

388. Οι διωγμοί συνεχίζονται με την μεγαλύτερη βία και φανατισμό πλήθη φανατισμένων χριστιανών και ευνουχισμένοι καλόγεροι επιτίθενται με ξύλα πέτρες σίδερα λεηλατούν και καταστρέφουν σπίτια Εθνικών ναούς και έργα τέχνης ανεπανάληπτης ομορφιάς Ο Λιβάνιος στέλνει την έκκληση υπέρ των ιερών στον αυτοκράτορα και τον παρακαλεί να σταματήσουν οι διωγμοί για να διαφυλαχτούν οι ναοί και τα έργα τέχνης.

389. Όλες οι μέθοδοι χρονολόγησης πέραν της χριστιανικής καταργούνται δια νόμου. Μέχρι σήμερα ακόμη και οι άθεοι εν τη ηλιθιότητα τους με αυτό το διάταγμα χρονολογούν!!!!

390. Ο πατριάρχης Αλεξάνδρειας Θεόφιλος εξαπολύει μέγα διωγμό κατά των Ελλήνων και των Εθνικών της περιοχής. Καταστρέφει σχεδόν όλους τους μη-χριστιανικούς ναούς της Αλεξάνδρειας εκτός του Σεραπείου και των ναών της Ίσιδος, όχι φυσικά λόγο κάποιου είδους σεβασμού, λέξη άγνωστη για τους χριστιανούς παρασιτικούς, αλλά λόγο του πολυάριθμου των Ισιδιστών της περιοχής. Οι μισαλλόδοξοι εβραιοχριστιανοί θέλοντας να εξευτελίσουν τα Ιερά των Εθνικών ανεβάζουν σε γαϊδούρια ιερά σκεύη και αγάλματα και τα περιφέρουν στην πόλη. Η φαιδρή αυτή πράξη οδηγεί σε εξέγερση των Εθνικών.

Ο χριστιανός Γότθος στρατηγός Βοθέριχος αρχηγός των Βυζαντινής φρουράς της Θεσσαλονίκης προσπαθεί με την βία να επιβάλλει την θρησκεία του Ναζωραίου στους Έλληνες της πόλης. Οι Έλληνες εξεγείρονταί και σκοτώνουν πολλούς αξιωματικούς και στρατιώτες της φρουράς. Ο Θεοδόσιος μαθαίνοντας τα συμβάντα καλεί τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης στον ιππόδρομο δήθεν να παρακολουθήσουν ιπποδρομίες. Μέσα σε τρεις ώρες ο Θεοδόσιος με την βοήθεια των εκχριστιανισμένων Γότθων ΣΦΑΖΟΥΝ 15.000 ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΜΜΕΝΟΥΝ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΙΕΡΑ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΑΣΠΑΣΤΟΥΝ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑΧΒΕ – ΝΑΖΩΡΑΙΟΥ. Αυτό το ερπετοειδές βδέλυγμα τον Θεοδόσιο, η ελληνική χριστιανική ορθόδοξη εκκλησία το αποκαλεί “άγιο” και “μέγα”

391. Νέοι διωγμοί στην Βόρεια Αφρική μεγάλες καταστροφές στην Αλεξάνδρεια. Ομάδες χριστιανών και μοναχών καθοδηγούμενοι από τον επίσκοπο Αλεξάνδρειας Θεόφιλο [Άγιος] ληστεύουν τα σπίτια των Εθνικών και σκοτώνουν τους ιδιοκτήτες τους, πυρπολούν και ισοπεδώνουν την ονομαστή Βιβλιοθήκη Αλεξανδρείας, [βέβαια κάμποσα χρόνια πριν από δαύτους το έκανε ο Αλέξανδρος υπό την επήρεια μέθης και την καθοδήγηση μιας πόρνης] πλήθος ναών ιερών και μνημείων καταστρέφονται.

Οι Εθνικοί κλείνονται στους ναούς για να σωθούν αλλά οι χριστιανοί γκρεμίζουν τι στέγες και τους σκοτώνουν. Τα ιερά σκεύη του Σεραπίου διαπομπεύονται στους δρόμου και μετά καταστρέφονται. Οι διωγμοί συνεχίζονται με βία σε ολόκληρη την Β. Αφρική, μεγάλες καταστροφές ναών και σφαγιασμοί Εθνικών στην Καρχηδόνα και την περιοχή της: Ο Θεοδόσιος με νέο του έδικτο απαγορεύει εκτός από την απλή επίσκεψη σε εθνικούς ναούς ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΙΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΣΠΑΣΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ. Επίσης απαγορεύει την ελληνική γλώσσα και καθιερώνει την λατινική γλώσσα ως την επίσημη της αυτοκρατορίας. Νέοι διωγμοί και σφαγές των Εθνικών. Νέα εξέγερση των Εθνικών στην Αλεξάνδρεια που οχυρώνονται στο Σεράπειο. Μέσα στον ναό βρίσκονται τα τελευταία διασωθέντα έργα από την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Με την λήξη της πολιορκίας ο ναός καίγεται και φυσικά τα βιβλία καίγονται.

392. Νέοι διωγμοί σε ολόκληρη την αυτοκρατορία σταματούν τα Καβίρεια στη Σαμοθράκη και σφάζονται οι ιερείς και οι κάτοικοι του νησιού από ομάδες μαγκουροφόρων μιασματικών καλόγερων που αποβιβάστηκαν στο νησί. Στην Κύπρο ο Εβραϊκής καταγωγής επίσκοπος Επιφάνειος εκχριστιανίζει δια πυράς χιλιάδες Εθνικούς, αυτοί που αρνούνται να βαφτιστούν θανατώνονται, Δεκάδες χιλιάδες οι νεκροί, ιερά και ναοί καταστρέφονται, τα μυστήρια της Αφροδίτης σταματούν. Με διάταγμα του ο Θεοδόσιος δηλώνει: Όποιος δεν υπακούει τον πατέρα Επιφάνιο δεν έχει θέση πάνω στο νησί. [Κώδιξ 16, 10, 12]

Νέο έδικτο του Θεοδοσίου που απαγορεύει την θρησκεία των Ελλήνων και κάθε μη-χριστιανική τελετή. Νέες σφαγές Ελλήνων και Εθνικών. Τα Καβήρεια μυστήρια της Σαμοθράκης παύουν και οι Έλληνες ιερείς σφάζονται. Στην Κύπρο οι τοπικοί επίσκοποί Επιφάνιος και Τύχων (άγιοι και οι δύο παρασιτικοί) καταστρέφουν όλους τους ναούς στο νησί. Τα μυστήρια της Θεάς Αφροδίτης σταματούν. Νέο παρανοϊκό εδίκτο του Θεοδοσίου, σύμφωνα με το οποίο, όποιος δεν υπακούει τον “άγιο” Επιφάνιο δεν έχει δικαίωμα ζωής στο νησί! Νέες εξεγέρσεις Ελλήνων και Εθνικών ενάντια στον αυτοκράτορα και την εκκλησία σε πολλές περιοχές της αυτοκρατορίας.

393. Ο Θεοδόσιος καταργεί τα Πύθια τα Άκτια και τα Ολύμπια -τους γνωστούς Ολυμπιακούς Αγώνες: Απαγόρευση των Πυθικών, των Ολυμπιακών και Άκτιων αγώνων ως ελληνικά μιάσματα. Οι οπαδοί του Γιαχβέ ισοπεδώνουν τους ναούς της Ολυμπίας. Παράλληλα με όλα αυτά ο “μέγας” και “άγιος” Θεοδόσιος ορίζει την ιουδαϊκή θρησκεία του Γιαχβέ ως ανεκτή από τους χριστιανούς και απαγορεύει κάθε καταστροφή Ιουδαϊκής συναγωγής.

https://terrapapers.com/ktinodis-christ ... ia-ematos/

[Δημοκρατικός]

ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΤΗΝΩΔΕΣ ΠΟΤΑΜΙ ΡΕΕΙ ΑΦΡΟΝΟ ΤΟ ΑΙΜΑ

Διωγμοί των Ελλήνων επί Αρκαδίου 395-408 μ.κ.ε.

395. Μεγάλος διωγμός κατά των Ελλήνων: Στον θρόνο ανεβαίνει ο 18χρόνος επίσης ισπανικής καταγωγής Φλάβιος Αρκάδιος με δύο έδικτα του διατάζει ανηλεή διωγμό κατά Ελλήνων και Εθνικών. Όμως ο κίνδυνος των Γότθων χριστιανών στο θρήσκευμα ασφαλώς, αρχίζει να ανησυχεί την “βασιλεύουσα”. Ο ευνούχος συμβουλάτορας του Αρκάδιου, Ρουφίνος συμβουλεύει τον αρχηγό των Γότθων Αλάριχο να στραφεί εναντίον της Γης των Ελλήνων και του υπόσχεται αμύθητα πλούτη τα οποία κρύβονταί μέσα στους ελληνικούς ναούς.

Οι εκχριστιανισμένοι Γότθοι του Αλάριχου συνεπικουρούμενοι από πλήθος ειδωλοφάγων μιασματικών χριστιανών μοναχών αρχίζουν την ισοπέδωση των ελληνικών πόλεων και την σφαγή των Ελλήνων. Το Δίων, η Μεσσηνία, το Άργος, η Νεμέα, η Λυκόσουρα, η Σπάρτη, τα Μέγαρα, η Κόρινθος και άλλες ελληνικές πόλεις καταστρέφονται ολοκληρωτικά. Τα ιερά του Διός στην Νεμέα, τα ιερά της Ολυμπιάς, τα αρκαδικά ιερά της Λυκόσουρας και το ιερό της Ελευσίνας μαζί με πλήθος άλλων ελληνικών λατρευτικών κέντρων καταστρέφονται ολοκληρωτικά ενώ οι ιερείς τους είτε σφάζονται, είτε –όπως ο Ιεροφάντης του Μίθρα- Ιλάριος καίγονται ζωντανοί. Χαρακτηριστική είναι η στάση που κρατάνε οι απανταχού την ελληνική επικράτεια αυτοκρατορικές φρουρές που αντί να εμποδίσουν τον Γότθο εισβολέα που καταστρέφει πόλεις τις αυτοκρατορίας παρακολουθούν απαθέστατα.

Οι αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος απαγορεύουν ακόμα και την είσοδο στους Εθνικούς Ναούς [«Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 10. 13] ενώ με τα έδικτα της 22ας Ιουλίου και 7ης Αυγούστου, κηρύσσουν νέους διωγμούς κατά των Εθνικών. Το ίδιο έτος, ο ευνούχος πρωθυπουργός του αυτοκράτορος Αρκαδίου Ρουφίνος κατευθύνει τις ορδές των, υπό τον Αλάριχο, χριστιανών πλέον Γότθων προς τον ελλαδικό χώρο. Ακολουθούμενοι από πλήθη φανατισμένων μοναχών, οι Γότθοι του Αλαρίχου, ο οποίος είχε πολεμήσει με τον Θεοδόσιο κατά των Εθνικών του Φλαβιανού, κατασφάζουν αμέτρητους Εθνικούς Έλληνες και καταστρέφουν πόλεις και Ιερά στο Δίον, τη Θεσσαλία, τους Δελφούς, τη Βοιωτία, την Αττική, τα Μέγαρα, την Κόρινθο, τη Φενεό, το Άργος, τη Νεμέα, τη Λυκόσουρα, τη Σπάρτη, τη Μεσσήνη, τη Φιγαλεία, την Ολυμπία.

Στην Ελευσίνα πυρπολείται το εκεί πανάρχαιο Ιερό και θανατώνονται στην πυρά ο Θεσπιεύς Ιεροφάντης Ιλάριος και όλοι οι ιερείς των Μυστηρίων τα οποία είχαν αναβιώσει από τους Μιθραϊστές λίγο μετά τον θάνατο του Νεστορίου. Την ίδια εποχή περίπου, το βεβηλωθέν Ιερό της Θεάς Κελαιστίδος αρχίζει να επαναλειτουργεί ως χριστιανική εκκλησία έως το έτος 421 που οι χριστιανοί θα το πυρπολήσουν επειδή οι θρησκευτές μέσα από την χριστιανική λατρεία τιμούσαν και την Θεά. Στο έργο του «Paraenesis», ο Ισπανός επίσκοπος Βαρκελώνης Πασιανός (Pacianus) δυσανασχετεί, με πολύ γλαφυρό μάλιστα τρόπο «Me Miserum ! Quid ego facinoris admisi !» για το γεγονός ότι παρά τους διωγμούς, εξακολουθούν να υπάρχουν στην περιοχή του ενεργοί Εθνικοί που τιμούν τους Θεούς τους, πράξη η οποία, κατά το μισαλλόδοξο και βρωμερό μυαλό του, είναι στον ίδιο βαθμό «εγκληματική» με την ανθρωποκτονία !

396. Με έδικτο στις 7 Δεκεμβρίου ο Αρκάδιος και ο Ονώριος χαρακτηρίζουν την Εθνική θρησκεία χειρίστη προδοσία κατά του κράτους. Οι Εθνικοί ιερείς στερούνται όλων των προνομίων τους και τους απαγορεύεται να ιερουργούν: Έδικτο του Αρκάδιου ορίζει ότι οποιαδήποτε είδους ενασχόληση με το Δωδεκάθεο και τις εθνικές λατρείες πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ύστατη προδοσία απέναντι στην αυτοκρατορία. Οι εναπομείναντες Εθνικοί ιερείς και Ιεροφάντες φυλακίζονται.

397. Με νέο έδικτο ο Αρκάδιος απαιτεί να γκρεμιστούν όλοι οι ναοί των Εθνικών που στέκουν ακόμα όρθιοι: Νέο έδικτο του Αρκάδιου (με την παρότρυνση του “άγιου” και φανατικού ανθέλληνα Χρυσόστομου, αυτού του ανεκδιήγητου αποβράσματος που απεκάλεσε τους Έλληνες φιλόσοφους “ανήθικα καθάρματα” διατάζει το “Ες έδαφος φέρειν παν Ελληνικόν” για όλους τους εναπομείναντες ναούς Ελλήνων και Εθνικών, καθώς και την ασβεστοποίηση των μαρμάρων τους και την χρήση τους ως οικοδομικά υλικά ώστε να χαθούν για πάντα τα ίχνη των εθνικών λατρειών.

398. Η σύνοδος της Καρθαγένης αποφασίζει την απαγόρευση ανάγνωσης των εθνικών βιβλίων ακόμα και στους επισκόπους, χιλιάδες επιστημονικά βιβλία μεγάλων φιλοσόφων του αρχαίου κόσμου καταστρέφονται στην πυρά. Διωγμοί στην Γάζα ο επίσκοπος Πορφύριος καταστρέφει τους ναούς και μνημεία της περιοχής. Το συναξάρι του “αγίου” κατακαθίου Πορφυρίου αναφέρει ότι: κατά την διάρκεια της καταστροφής των ναών των δαιμονισμένων ειδωλολατρών τους ασπαζόμενους την Ελληνική θρησκεία, όταν το καταραμένο άγαλμα της Αφροδίτης αντίκρισε τον σταυρό τότε έσπασε και έγινε χίλια κομμάτια και βγήκε ο δαίμονας που κατοικούσε μέσα του.!!! Το 4ο εκκλησιαστικό συνέδριο της Καρχηδόνας απαγορεύει την μελέτη των βιβλίων των Ελλήνων και λοιπών Εθνικών ακόμα και στους χριστιανούς επίσκοπους. Ο επίσκοπός Πορφύριος (κι αυτός “άγιος”) ισοπεδώνει σχεδόν όλους τους ναούς των εθνικών στη Γάζα. Ο Γότθος Αλάριχος για το θεάρεστο έργο της ισοπέδωσης της Ελλάδος διορίζεται γενικός αρχηγός του ιλλυρικού ζητήματος.

399 – 401. εκδίδονται νέα έδικτα που απαγορεύουν τις θυσίες αλλά ανακαλούνται προηγούμενες διατάξεις που πρόσταζαν την καταστροφή του διακόσμου των δημοσίων κτηρίων. [Ιουστ. Κώδιξ 1, 11, 3] Νέο διάταγμα αναφέρει “Όπως ακριβώς διατάξαμε την απαγόρευση των θυσιών έτσι τώρα διατάσουμε την διατήρηση των διακοσμήσεων στα δημόσια κτίρια [Θεοδος. Κώδιξ 16, 10, 15] Στις επαρχίες όμως η κατάσταση είναι διαφορετική νέα διατάγματα διατάσουν την καταστροφή μνημείων και την εξαφάνιση των ναών. Οι διωγμοί συνεχίζονται βίαιοι στην Βορ. Αφρική Αίγυπτο και Παλαιστίνη. Ο Αρκάδιος διατάζει με νέο έδικτο την ισοπέδωση όσον από τους ελληνικούς και εθνικούς ναούς έχουν παραμείνει.

Ο επίσκοπός Νικήτας καταστρέφει το μαντείο του Θεού Διονύσου στις Βέσσες και βαπτίζει τους κατοίκους της πόλης. 401 μ.κ.ε. Ο χριστιανικός όχλος της Καρχηδόνας με κραυγές “Όπως και στην Ρώμη έτσι και στην Καρχηδόνα” καταστρέφει ναούς και είδωλά. Ο Πορφύριος ολοκληρώνει το έργο του στην Γάζα καταστρέφοντας και τα τελευταία 9 εθνικά ιερά, καίγοντας βιβλία και λυντσάροντας Εθνικούς. Η 15η σύνοδός της Καρχηδόνας αποφασίζει ότι όσοι δημιουργούν συγγένειες με ειδωλολάτρες – με όσους ασπάζονται την Ελληνική θρησκεία – αλλά και όσοι δεν αποκληρώνουν τους συγγενείς τους που παραμένουν ειδωλολάτρες ΘΑ ΑΦΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ!

405-406. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος φανατικός εχθρός του Ελληνισμού από το ΄΄χρυσό΄΄ του στόμα έχουν εξέλθει οι χειρότερες ύβρεις κατά των Ελλήνων και ότι δήποτε Ελληνικού. Όταν ήτανε αρχιεπίσκοπος της Κωνσταντινούπολης έκανε έρανο σε πλούσιες χριστιανές γυναικούλες και με τα χρήματα πλήρωσε την κατεδάφιση του ναού της Αρτέμιδος στην Έφεσο ενός από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου. Ο ναός ήταν διπλάσιος από τον Παρθενώνα με μήκος 133 μέτρα και 73 μέτρα πλάτος, τη διακόσμηση του την έκαναν οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες της εποχής Φειδίας, Πραξιτέλης, Απελλής, Πολύκλειτος κ.α Αυτός ο ΄Άγιος΄΄ ήταν που με τις ΄΄χρυσοστομίες΄΄ του απαίτησε από τον Θεοδόσιο Α και το πέτυχε την κατάργηση των Ολυμπιακών αγώνων το 393 μχ.

407-408. Οι ιδιοκτήτες των τόπων συναθροίσεως των Εθνικών τιμωρούνται με δήμευση της περιουσίας τους και καταναγκαστική εργασία σε μεταλλεία [Θεοδόση. Κώδιξ 16,5, 40]] Με νέο έδικτο ζητείται η ολοκληρωτική καταστροφή των αγαλμάτων και το ξερίζωμα εκ θεμελίων των ναών και των χώρων λατρείας, οι ναοί και οι ιδιοκτησίες τους παραδίδονται για δημόσια χρήση. [Θεοδοσ. Κώδιξ 16, 10, 19] Μεγάλες καταστροφές και διωγμοί στη Δύση. Στη Ρώμη Καταστρέφεται και ληστεύεται ο ναός του Καπιτωλίου Διός. Κατασχονται και δημεύονται οι περιουσίες των Πρισκιλιανών

Διωγμοί επί Θεοδοσίου Β του Μικρού 408 – 450 μ.κ.ε.

Τον Αρκάδιο τον διαδέχτηκε στο θρόνο ο γιος του Θεοδόσιος ο Β ο Μικρός σε ηλικία επτά ετών. Ονομάστηκε Μικρός προς διάκρηση από τον παππού του Θεοδόσιο Α τον !!Μέγα. Επίτροπος ορίστηκε ο Ανθέμιος και μετά την παραίτηση του ανακηρύχτηκε από την σύγκλητο το 414 αυτοκράτειρα η αδελφή του Πουλχερία που ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερη του. Φανατική χριστιανή και θρησκόληπτη όταν έγινε αυτοκράτειρα έδωσε όρκο στην Παναγία ότι θα παραμείνει στην ζωή της «παρθένα νύμφη του Νυμφίου Υιού της» και τηρώντας τον όρκο της παρέμεινε άγαμη όπως και οι δύο νεότερες θρησκόληπτες αδελφές της και αφοσιώθηκαν στην ορθοδοξία και την χριστιανική ανατροφή του Μικρού αυτοκράτορα.

Η Πουλχερία αυταρχική και φιλόδοξη για να κρατήσει την εξουσία και μετά την ενηλικίωσή του αδελφού της έστρεψε τα ενδιαφέροντα του στην εκκλησία. Για να αποκτήσει χριστιανική αγωγή ο Μικρός αυτοκράτορας τα ανάκτορα είχαν μετατραπεί σε μοναστήρι με εκκλησιαστικό πρόγραμμα που άρχιζε με τον όρθο ακολουθούσε η ανάγνωση των Ευαγγελίων συνέχιζε με τους Ψαλμούς του Δαυίδ και τελείωνε με τον εσπερινό. Τα κεριά έκαιαν νύχτα μέρα στα Θεοσκέπαστα ανάκτορα της Nova Roma και από τα παράθυρα τους που έμοιαζαν με καπνοδόχους έβγαιναν ακριβά Περσικά λιβανωτά και άλλα πανάκριβα θυμιάματα της Ανατολής.

Έτσι διαπαιδαγωγήθηκε ο Θεοδόσιος Β ο Μικρός που ζούσε κάτω από την εξουσία της Πουλχερίας και έγινε ένα μικρό ανθρωπάκι άβουλο και φοβισμένο αλλά μεγάλος διώκτης των Ελλήνων και των Εθνικών. Με υπόδειξη της Πουλχερίας ο Θεοδόσιος Β παντρεύτηκε την Αθηναίδα που τότε είχε επισκευφτεί την Κωνσταντινούπολη και γνωρίστηκε με την Πουλχερία. Η Αθηναίδα ήταν κόρη του πλατωνικού φιλόσοφου Λεοντείου ήταν ωραιότατη έξυπνη, αξιόλογης μόρφωσης και λάτρης της θρησκείας των Ολυμπίων Θεών όπως και ο πατέρας της. Ο γάμος έγινε το 421 η Αθηναίδα βαφτίστηκε χριστιανή πήρε το όνομα Ευδοκία και ανακηρύχτηκε Αυγούστα το 423.

Η Αθηναίδα προστάτιδα των Ελληνικών γραμμάτων αντέδρασε στην θρησκόληπτη και ανθελληνική πολιτική των ανακτόρων και προωθούσε συνεργασίες με εθνικούς και Ελληνολάτρες αξιωματούχους. Ύστερα από ραδιουργίες κατηγορήθηκε ότι είχε ερωτικές σχέσεις με τον αξιωματούχο των ανακτόρων Παυλίνο ο οποίος φυλακίστηκε και λίγο αργότερα εκτελέστηκε. Μετά από αυτά τα θλιβερά γεγονότα με την δικαιολογία ότι θέλει να επισκεφθεί τον Πανάγιο τάφο εγκατέλειψε τον άβουλο σύζυγο της και τα ανάκτορα και έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής το 460 στην Παλαιστίνη. Ύστερα από βασιλεία 42 ετών ο Θεοδόσιος ο Β πέθανε το 450 σε ηλικία 51 ετών.

409 – 414. Μέχρι το 414 που ο Θεοδόσιος Β ήταν ανήλικος και επετροπεύοταν από τον αρχηγό της ανακτορικής φρουράς Ανθέμιο οι διωγμοί συνέχισαν με μεγάλη ένταση σε ολόκληρη την αυτοκρατορία.

415. Είναι το έτος που θα σημαδευτεί με ένα από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα των χριστιανων, χαρακτηριστικό της σε παρανοϊκό βαθμό μισαλλοδοξίας αλλά και του μισελληνισμού αυτής της Ιουδαϊκής αίρεσης του Γιαχβέ. Στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου σωματοφύλακες (παραβολάνοι) του εκεί πατριαρχείου, που κατεύθηνε και συμμετείχε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύριλλος φυσικά “άγιος” βρίσκουν στον δρόμο την μαθηματικό και φιλόσοφο Υπατία κόρη του αστρονόμου Θέωνα, ένα από τα πιο φωτεινά πνεύματα της εποχής.

Αφού την συλλαμβάνουν την οδηγούν ΜΕΣΑ στην εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ (άλλες πήγες αναφέρουν την εκκλησία Κωνσταντίνου και Ελένης) και αφού της ξεσκίζουν τα ρούχα ΤΗΣ ΓΔΕΡΝΟΥΝ ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΜΕ ΚΟΧΥΛΙΑ, ΤΗΣ ΣΠΑΝΕ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ, ΤΗΝ ΚΟΒΟΥΝ ΣΕ ΜΙΚΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΤΑΝΕ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΗΡΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΚΥΛΙΑ. Η μόνη αιτία για κάτι τόσο αισχρό δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι η Υπατία ήταν μαθηματικός -κι άρα μάγισσα για τα χριστιανικά αποβράσματα- φιλόσοφος και το σημαντικότερο κοινωνός του ελληνικού πνεύματος.

Φυσικά κανείς από αυτά τα ανθρώπινα πανουκλιασμένα ζώα που ευθύνονταν για τον θάνατο της δεν θα τιμωρηθεί. Τουναντίον μάλιστα ο πατριάρχης Αλεξάνδρειας Κύριλλος ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας, ΘΑ ΑΓΙΟΠΟΙΗΘΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΤΟΥ ΓΙΑΧΒΕ. Νέοι διωγμοί των εθνικών και των ιερέων τους στην Νότια Αφρική οι τρόποι εκτέλεσης είναι δυο σταύρωση ή θάνατος στην πυρά. Με σειρά διαταγμάτων κατασχέθηκαν περιουσίες της Εθνικής Θρησκείας και παραχωρήθηκαν στην εκκλησία [Ιουστιν. Κώδιξ 1, 11, 5]

416 – 423. Οι διωγμοί συνεχίζονται με την έκδοση διαταγμάτων και εκατομμύρια νεκρούς σε ολόκληρη την αυτοκρατορία : Στην Αβυθινία ο μοναχός Υπάτιος ο αποκαλούμενος και ως “η σπάθα του θεού” μαζί με ροπαλοφόρους συνοδοιπόρους του περιδιαβαίνουν την περιοχή καταστρέφοντας ναούς, σκοτώνοντας Εθνικούς (συμπεριλαμβανομένων και των οικογενειών τους βέβαια), καίγοντας ιερά άλση και ανακαλύπτοντας κρυφούς Εθνικούς ιερείς που ασφαλώς σκοτώνουν. Όσοι αξιωματούχοι εμμένουν στις πατρώες θρησκείες χάνουν της θέσεις τους.

426. Ολοκληρωτική καταστροφή και ισοπεδώσει των ναών και κατάσχεση των περιουσιών τους – υρπολήθηκε ο ναός του Ολυμπίου Διός κατά διαταγή του αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης Θεοδοσίου του Β΄. Οι σφαγιασμοί οι εξορίες και φυλακίσεις κατά των Εθνικών συνεχίζονται.

429. Λεηλασία του Παρθενώνα και καταστροφή μνημείων της Αθήνας: Ροπαλοφόροι μοναχοί και αυτοκρατορικοί στρατιώτες γκρεμίζουν το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Θεάς Αθηνάς από τον Παρθενώνα, καταστρέφουν την ξύλινη σκεπή του ναού και λαφυραγωγούν το ιερό. Οι Έλληνες εθνικοί της Αθήνας διώκονται. Αυτό το ανοσιούργημα δεν έχει μέχρι σήμερα τιμωρηθεί.

430-480. Εκδίδονται δεκάδες έδικτα που διατάσουν την συνέχιση των διωγμών, την ισοπέδωση των ναών που έχουν ακόμη μείνει όρθιοι , καταστροφή φιλοσοφικών βιβλίων στην πυρά και διαμόρφωση της νομοθεσίας για την έκδοση δικαστικών αποφάσεων κατά των Εθνικών. Με έδικτο του ο Θεοδόσιος ο Β διατάζει την ποινή του θανάτου για τους Έλληνες εθνικούς καθώς και τους αιρετικούς. Επίσης ορίζει ΟΤΙ Η ΜΟΝΗ ΝΟΜΙΜΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΣ ! Μεγάλος λοιμός πέφτει τον χειμώνα του έτους στην αυτοκρατορία και ο Θεοδόσιος κατηγορεί ως αιτία τους Εθνικούς που λατρεύουν δαίμονες.! Οι Χριστιανοί γκρεμίζουν όλους τους ναούς και τα ιερά των Ελλήνων πλην εκείνων που μετατρέπονται σε χριστιανικές εκκλησίες. Οι ναοί της πόλεως Αφροδισίας καταστρέφονται και η πόλη μετονομάζεται σε Σταυρούπολη. Ο Θεοδόσιος διατάσσει να παραδοθούν στις φλόγες όλα τα «αντιχριστιανικά» βιβλία. Ανάμεσά τους καταστρέφονται και τα βιβλία του νεοπλατωνικού Πορφυρίου που βήμα προς βήμα ξεσκέπαζαν την αληθινή φύση του Χριστιανισμού. [αναζήτησε το άρθρο- Πορφύριος: Κατά Χριστιανών]

Μαρκιανός & Πουλχερία 450-457 μ.κ.ε.

Μετά τον θάνατο του Θεοδοσίου Β’ στις 28 Ιουλίου 450 πανίσχυρη η Πουλχερία ως μοναδική κληρονόμος της Θεοδοσιανής δυναστείας στην Ανατολή αντιμετώπισε το σοβαρό πρόβλημα να υποταγή το Ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος στο Δυτικό λόγω ελλείψεως διαδόχου. Η Πουλχερία που διοικούσε την αυτοκρατορία από κοριτσάκι δέκα ετών δεν ήθελε να παραμεριστεί αλλά δεν ξεχνούσε και τον όρκο που είχε δώσει στην Παναγία ότι στην ζωή της θα παρέμενε “παρθένα νύμφη του Νυμφίου Υιού της” Τηρώντας τον όρκο της στην Παναγία παντρεύτηκε τον Θράκα χιλίαρχο Μαρκιανό 58 ετών υπασπιστή του Αλανού στρατηγού Άσπαρ θέτοντας του τον αυστηρό όρο ότι στις συζυγικές τους σχέσεις θα διατηρούσε την παρθενία της. Έτσι ο χιλίαρχος Μαρκιανός “άγιος” αναβαθμίστηκε σε αυτοκράτορα και εισήλθε πανηγυρικά με την παλλακίδα του στα ανάκτορα και η Πουλχερία “αγία” παρέμεινε παρθένα και Βασίλισσα όπως και επί Θεοδοσίου Β.

Κατά την βασιλεία του ο Μαρκιανός συνέχισε τους διωγμούς κατά των Εθνικών και την έκδοση διαταγμάτων κατά της αρχαίας θρησκείας με μικρότερη όμως ένταση γιατί ήδη είχε επιβληθεί βίαια και με κατακόμβες νεκρών η Χριστιανική Πανούκλα.

457-491. Σποραδικές εκτελέσεις εθνικών σε όλη την αυτοκρατορία. Σε μια τελευταία προσπάθεια να υπερασπιστούν την λατρεία τους και την τιμή τους από τους από τους οπαδούς του εξ’ ανατολάς φωτός οι Έλληνες της Μικρας Ασίας εξεγείρονται. Η εξέγερση καταστέλλεται και οι έλληνες σφάζονται από τον αυτοκρατορικό στρατό. Μεγάλες μορφές της αυτοκρατορίας με την κατηγορία πως είναι Έλληνες εκτελούνται. Ο Ζώσιμος, ο Ισίδωρος, ο Σεβεριανός, και άλλοι ενώ λαμβάνει χώρα η περίφημη δίκη του φιλόσοφου Ισοκάσιου.

Στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου χριστιανοί αξιωματούχοι εκτελούν βασανίζουν και διαπομπεύουν πολλούς κρυφούς εθνικούς ιερείς. Το 474 μ.κ.ε. αυτοκράτορας αναλαμβάνει ο Ζήνων επι της βασιλείας του το 484 μ.κ.ε. εκδηλώνεται νέα εξέγερση των Ελλήνων κατά του εβραιοχριστιανικού κατεστημένου με ηγέτες τον Λεόντιο, τον Ίλλο και τον αθηναίο φιλόσοφό Παμπρέπιο επιδιώκουν την ανατροπή του χριστιανισμού και την επιστροφή των πατρώων αντιλήψεων. Παρά τον γενναίο αγώνα των Ελλήνων εξεγερθέντων 4 χρόνια μετά και οι τελευταίοι επαναστάτες θανατώνονται. Στην Ίμβρο ο προσηλυτιστής Κόνων ακολουθούμενος από το σύνηθες πλήθος των ειδωλοφάγων μονάχων εκτελεί όλους τους Έλληνες του νησιού. Ακόμα μια δωδεκαθειστική λατρεία αυτή του Λαβρανίου Δια βρίσκει το τέλος της όπως και οι λάτρεις της από τους οπαδούς του ΓΙΑΧΒΕ.

500. Η χριστιανική εσχατολογία προβλέπει -ανεπιτυχώς φυσικά- ότι το συγκεκριμένο έτος θα γίνει η συντέλεια του Κόσμου. Νέες πυρές των χριστιανών καταστρέφουν ό,τι είχε απομείνει από την σοφία και την επιστήμη των Εθνικών. Η ανθρωπότητα πέφτει σε ακόμη μεγαλύτερη αποκτήνωση. Εξαφανίζονται παντελώς η αποχέτευση των οικιών, η ρωμαϊκή κεντρική θέρμανση και τα κρεβάτια.

515. Ο νέος αυτοκράτορας Αναστάσιος εξαπολύει τους στρατιώτες της αυτοκρατορίας και τον ειδωλοφαγικό “στρατό” των διαφόρων επισκόπων και ισοπεδώνει τον ναό του Θεού Θεανδρίτου στη Ζοάρα της Αραβίας καθώς και δεκάδες άλλα ιερά στην περιοχή οι εθνικοί της περιοχής τι άλλο -εκτελούνται. Στα χρόνια του Αναστάσιου γίνεται επίσης και υποχρεωτικό το βάπτισμα ακόμα και για όσους είναι ήδη χριστιανοί.

528. Αυτοκράτορας είναι πλέον ένας από τους κορυφαίους ανθέλληνες της ιστορίας ο Γιουτπράδα (ο Ιουστινιανός) επί των ημερών του καταργούνται οι ολυμπιακοί αγώνες και εκδηλώνεται η περίφημη “στάση του Νίκα”. Παρόλες τις αρχικές επιτυχίες των επαναστατών ο αυτοκρατορικός στρατός ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΒΑΡΒΑΡΙΚΟ ΦΥΛΟ ΤΩΝ ΕΡΟΥΛΩΝ (χριστιανών ασφαλώς) πνίγει την εξέγερση των Ελλήνων στο αίμα, 40.000 νεκροί αρχικά και εν συνεχεία γκρέμισμα ελληνικών ναών και κλείσιμο φιλοσοφικών σχολών.

Η τελευταία ελπίδα του ελληνισμού είχε πια χαθεί. Μέσα στα αντίποινα της ιουδαιοχριστιανικής ηγεσίας είναι η αφαίρεση κτημάτων των Ελλήνων προς όφελος ασφαλώς της χριστιανικής εκκλησιάς και του δημόσιου ταμείου. Ο Γιουτπράδα συνεχίζοντας το θεάρεστο έργο του επιβάλλει ποινές θανάτου δια σταύρωσης πυρός και βασανιστηρίων για όσους “εκ των ανοσιών και μυσαρών Ελλήνων κατεχόμενοι πλάνη” Συντάσσει επίσης και τον περίφημο “Ιουστινιάνειο κώδικα” μνημείο ανθελληνικού παροξυσμού. Ο ίδιος έχει ήδη νομοθετήσει να θανατώνονται με κατασπαραγμό από θηρία, θάνατο στην πυρά, σταύρωση ή ξέσκισμα με σιδερόνυχα όλοι οι «καταγινόμενοι με την μαγείαν, την μαντικήν, την γοητείαν και την Ελληνική θρησκεία (ειδωλολατρίαν)» και απαγορεύει να διδάσκουν «οι πάσχοντες από την ιερόσυλη ψυχική νόσο των Ελλήνων» δηλαδή οι Εθνικοί.

529. Με έδικτο του αυτοκράτορος Γιουτπράδα, Η πανάρχαια ελληνική Ιατρική έχει ήδη απαγορευθεί ως «γνώση του Διαβόλου» και τα συγγράμματά της έχουν ήδη χαθεί για πάντα στην φωτιά των κολασμένων χριστιανών ορδών. Με μόνη θεραπευτική μέθοδο την αφαίμαξη και το διάβασμα εξορκισμών, αρχίζει στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η μεγάλη επιδημία που υπολογίζεται (Panati Charles, 1989) ότι εξόντωσε 100 εκατομμύρια ανθρώπινα ζώα. Η Εκκλησία βγαίνει κερδισμένη, καθώς αποδίδει την επιδημία στην οργή του Θεού για την επιβίωση των «αιρέσεων» και της Ελληνικής θρησκείας («ειδωλολατρίας» κατά την χριστιανική πανούκλα). Καίγονται χιλιάδες ανθρωπόμαζες στις “φωτιές της καθάρσεως” και μαζί τους πολύτιμα βιβλία σοφίας και γνώσης που είχαν γλυτώσει εως τότε.

Το ενεργούμενο Γιουτπράδα Ιουστινιανός κλείνει η Ακαδημία των Αθηνών και κατάσχει την περιουσία της. Οι επτά τελευταίοι διδάσκαλοι καταφεύγουν στον βασιλιά των Περσών Χοσρόη που τους δίδει έδρες στο Πανεπιστήμιο του Ιουντισαπούρ (Jundishapur).

532. Ο μονοφυσίτης μοναχός Ιωάννης Ασιακός μαζί με οπαδούς του περιδιαβαίνουν την Μικρά Ασία και διαλύουν ότι απομένει από της εθνικές λατρείες.

542 – 546. Λόγο της συνεισφοράς του στην καταστροφή του ελληνικού πολιτισμού ο Ιουστινιανός ονομάζει τον Ιωάννη Ασιακό επίσημο αυτοκρατορικό προσηλυτιστή εξουσιοδοτημένο να εξοντώσει ή να βαπτίσει τις ειδωλολατρικές ψυχές που έχουν απομείνει στην αυτοκρατορία -όσους δηλ. ασπάζονταν ακόμη την Ελληνική θρησκεία. Ύστερα από 35 χρόνια σφαγών, βίαιων προσηλυτισμών δωροδοκιών και βασανιστηρίων ο Ιωάννης περιγράφει ο ίδιος τα κατορθώματα του στο έργο του. Ενώ στην Κωνσταντινούπολη φυλακίζονται, βασανίζονται και εκτελούνται γραμματικοί, ρήτορες, νομικοί και λόγιοι με την κατηγορία πως είναι Έλληνες.

556. Ο επίσκοπος Αμάνθιος στέλνεται από τον Ιουστινιανό στην Αντιόχεια για να εξοντώσει όλους τους εναπομείναντες εθνικούς της πόλης και να καταστρέψει όλες της κρυφές ιδιωτικές τους βιβλιοθήκες με την ανόσια γνώση των Ελλήνων.

562. Νέος διωγμός των Ελλήνων και λοιπών εθνικών σε Αθήνα, Παλμήρα και Κωνσταντινούπολη. Ο χρονικογράφος Ι.Μαλαλάς στο έργο του “χρονογραφία” γράφει χαρακτηριστικά “Έλληνες πιάστηκαν και διαπομπεύθηκαν μέσα στην Κωνσταντινούπολη ταυτόχρονα με το κάψιμο των ελληνικών βιβλίων στον “Κυνήγιον” μαζί με εικόνες των Θεών”.

578 – 582. Την εξουσία παίρνει ένας νέος αυτοκράτορας ο Τιβέριος, ο οποίος ασφαλώς συνεχίζει το έργο των προκατόχων του, εκατοντάδες χιλιάδες κρυπτοεθνικοί εκτελούνται, παλουκώνονται, αποκεφαλίζονται και σταυρώνονται. Ο ύπαρχος Ανατολής Ανατόλιος ρίχνεται στα λιοντάρια με την κατηγορία της λατρείας του Διός. Όταν τα λιοντάρια δείχνουν απροθυμία να τον κατασπαράξουν οι οπαδοί της θρησκείας του ΓΙΑΧΒΕ αποφασίζουν την σταύρωση του ενώ εν συνεχεία πετούν το πτώμα του καθώς και τα πτώματα άλλων Έλλήνων στους σκουπιδότοπους εκτός των τειχών της πόλης. Φήμες ότι η εξουσία έχει ύποπτες συνδιαλλαγές με τους μιαρούς Έλληνες οδηγούν τον χριστιανικό όχλο της Κωνσταντινούπολης σε επίθεση εναντίον των ελαχίστων εναπομεινάντων Ελλήνων της πόλης τους οποίους είτε λιθοβολούν είτε καίνε ζωντανούς.

582 – 602. Είναι η περίοδος της αυτοκρατορίας του Μαυρίκιου ο οποίος εγκαινιάζει την βασιλεία του με νέους διωγμούς κατά των εναπομεινάντων εθνικών της ανατολικής αυτοκρατορίας. Οι οπαδοί της θρησκείας του ΓΙΑΧΒΕ εκτελούν βασανίζουν, καινε, σταυρώνουν οποιονδήποτε είναι ύποπτος για εθνική λατρεία. Η ερήμωσή της επαρχίας, η πνευματική και υλική εξαθλίωση, η υπερσυγκέντρωση του πληθυσμού της αυτοκρατορίας στις μεγάλες πόλεις οδηγούν στην αποκτήνωση της καθημερινής ζωής και στην εμφάνιση συνεχών επιδημιών πανούκλας που οδηγούν στον θάνατο μεγάλο αριθμό ατόμων από τα εξαθλιωμένα πλήθη της αυτοκρατορίας. Με τον θάνατο του Μαυρίκιου το 602 μ.κ.ε. ξεσπά μια εμφύλια (20) διαμάχη στους κόλπους της αυτοκρατορίας οι όχλοι της Κιλικίας, της Μικράς Ασίας, της Παλαιστίνης, της Θεσσαλονίκης, των Βαλκανικών επαρχιών και της ίδιας της πρωτεύουσας αλληλοσκοτώνονται. Είναι μια εποχή παραλογισμού και σχιζοφρένειας όπως κάθε εποχή που ακολουθεί μετά από λοιμούς και επιδημίες.

692. Είναι η χρονολογία που λαμβάνει χώρα η “πενθέκτη σύνοδος”. Σε αυτήν, η ίδια η ηγεσία του ιουδαιοχριστιανισμού παραδέχεται πως παρόλες τις πολύχρονες (σχεδόν 4 αιώνες διωγμών) προσπάθειες της υπάρχουν ακόμα ελληνικά και εθνικά κατάλοιπα. Έτσι τα μέλη της συνόδου αποφασίζουν την απαγόρευση όσων από τις γιορτες των εθνικών λατρειών συνεχίζουν ακόμα σε σκόρπια μέρη της αυτοκρατορίας όπως τα Βρουμάλια, τα Ανθεστήρια, τα Βοτά και άλλες διονυσιακές και εθνικές εορτές.

804. Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ταράσιος αποπειράται να εκχριστιανίσει τους τελευταίους Έλληνες της αυτοκρατορίας τους κάτοικούς της Μέσα Μάνης αποτυγχάνει όμως καθώς το περήφανο ελληνικό στοιχείο της περιοχής ανθίσταται σθεναρά.

850 – 860. Αυτό που δεν κατάφερε ο Ταράσιος πέτυχε με την φωτιά και το σπαθί ο Αρμένιος προσηλυτιστής και “άγιος” Νίκων. Από τον Αρμένιο προσηλυτιστή Νίκωνα τον «Μετανοείτε» και τους ένοπλους μοναχούς του, εκχριστιανίζονται με τη βία οι τελευταίοι Έλληνες Εθνικοί της Λακωνίας και κατασφάζονται οι Δούκες και οι Ιερείς τους. Έτσι στα μέσα του 9ου αιώνα παύει η τελευταία λατρεία των Ελλήνων Θεών στα ιερά χώματα της πατρίδας μας. Η καταγραφή αυτή αναφέρθηκε στην περίοδο μεταξυ του 314 μ.κ.ε. και του 860 μ.κ.ε. που έγινε και το μεγαλύτερο μέρος από το διωγμό των Ελλήνων και του ελληνικού πνεύματος, αλλά σκόρπιες καταστροφές και διώξεις του ελληνικού πνεύματος συνεχίστηκαν και συνεχίζονται μέχρι σήμερα.


https://terrapapers.com/ktinodis-christ ... ia-ematos/