Η Αγία Γραφή δεν είναι ο Λόγος τού Θεού. Ο Λόγος τού Θεού είναι ο Χριστός!

[Alphabet]

Λοταρία είναι η ζωη Αλφαμπετ, δεν το καταλαβες ακομα; Ασε που εγω πιστευω και στα Παραλληλα Συμπαντα, πιστευω δηλ ότι ζουμε ταυτοχρονα σε χιλιαδες κοσμους με χιλιαδες διασκευες του εαυτου μας, με μία όμως ψυχη και στο τελος θα κανει μια σουμα ο Θεος, θα επιλεξει τον καλυτερο εαυτο μας και θα μας βαλει ετσι στον παραδεισο. Λοταρια ειναι ολα. Ετυχες εδω σε χριστιανικο περιβαλλον και δεχτηκες οσα σου κηρυξαν; Ετσι και θα πορευτεις! ΔΕΝ σημαινει όμως ότι μονο εσυ θα σωθεις και οι αλλοι θα μεινουν στην απεξω...

Αρα συμφωνεις οτι δεν εχει κανενα νοημα να ειναι κανεις χριστιανος.
Ευχαριστω , αυτο ηθελα να μαθω μονο απο σενα.

Δεν ειπα ακριβως αυτο, κοιταξε λίγο, αν εχεις εναν ρολο μεσα στο φως, αν εισαι παιδι του φωτος δηλ και εχεις γεννηθει τετοιο, τότε ΠΡΕΠΕΙ να υποστηριξεις τον ρολο σου, ΔΕΝ μπορεις να αλλαξεις στρατοπεδο, γιατι διαφορετικα θα καεις. Με εννοεις; Ή να το πω αλλιως;

Δεν σε εννοω καθολου, δεν ξερω καν για ποιο πραγμα μιλας, αλλα ας το αφησουμμε για αλλη φορα, να μην χαλασουμε το νημα του ...Φορτουνη.

[Νατασα ναμπερουαν]

Αρα συμφωνεις οτι δεν εχει κανενα νοημα να ειναι κανεις χριστιανος.
Ευχαριστω , αυτο ηθελα να μαθω μονο απο σενα.

Δεν ειπα ακριβως αυτο, κοιταξε λίγο, αν εχεις εναν ρολο μεσα στο φως, αν εισαι παιδι του φωτος δηλ και εχεις γεννηθει τετοιο, τότε ΠΡΕΠΕΙ να υποστηριξεις τον ρολο σου, ΔΕΝ μπορεις να αλλαξεις στρατοπεδο, γιατι διαφορετικα θα καεις. Με εννοεις; Ή να το πω αλλιως;

Δεν σε εννοω καθολου, δεν ξερω καν για ποιο πραγμα μιλας, αλλα ας το αφησουμμε για αλλη φορα, να μην χαλασουμε το νημα του ...Φορτουνη.

Όπως θέλεις, Άλφαμπετ.

[Άφαντος]

Η πίστη στην ορθοδοξια έχει την έννοια της εμπιστοσύνης.
Τίποτα δεν ξέρουμε σίγουρα.
Ακόμη και οι άγιοι αν το ψάξεις περνούν και περιόδους αμφιβολιών και ολιγοπιστίας. Δρόμος είναι.
Δεν πρόκειται περί Πυθαγορείου θεωρήματος.
Περί του πρωταρχικού ουσιώδους είναι το ζήτημα. Γι αυτό μιλούν οι Πατέρες και γι αυτό δογματίζουν-οριοθετούν οι Σύνοδοι.
Και οριοθετούν όταν κάποιος έρχεται και λέει κάτι άλλο απ αυτό που η βιωματική πίστη των πιστών έχει επιβεβαιώσει.
Προηγείται η αίρεση (αίρεση=ένα κομμάτι απ' το Όλον της αλήθειας) και ακολουθεί η οριοθέτηση της αλήθειας από Συνόδους.

Ναι ουσιαστικα ομως λες ετσι οτι η ΚΔ, οι αποφασεις των συνοδων, η πατερικη θεολογια, ειναι πραγματα που ενδεχομενως να μην ισχυουν

Αλλα εμεις πρεπει να εμπιστευομαστε οτι ισχυουν;

Δεν ειπα αυτο. Εσυ το λες.
Εγω ειπα: το ερμηνευτικό «κλειδί» των Γραφών είναι οι λόγοι των Πατέρων και των Αγίων της Εκκλησίας οι οποίοι συγκεφαλαιώνουν στο προσωπό τους την καθολική αλήθεια της Εκκλησίας.
Εντός της Ἐκκλησίας υπάρχει μία και μοναδική κατανόηση των Γραφών, χωρίς διαφωνίες.
Αν, ωστόσο, υπάρξει κάποια διαφωνία, (και έχει συμβεί κι αυτό, καθ' ότι η θεοπνευστία ειναι το συναμφότερον Πνεύματος Αγίου και ατελούς ανθρώπου) τότε είμαστε υποχρεωμένοι να ερμηνεύσουμε, όπως ερμηνεύουν οι Πατέρες και οι Άγιοι της Εκκλησίας και όπως διδάσκουν με τα συγγράμματά τους που οδηγούν πάντα στις ίδιες αλήθειες, στη μία πίστη τής Εκκλησίας, και στην ενότητα τής πίστεως.
Ο λόγος που η Εκκλησία από την αρχή της αποφάσιζε Συνοδικά για δυσερμήνευτα θέματα που υπήρχαν διαφωνίες (διότι όπως ελέχθη πιο πάνω, οι Πατέρες που ήταν θεόπνευστοι δεν έπαυαν από το να είναι άνθρωποι με τα προσωπικά στοιχεία αντίληψης, μνήμης κλπ.) θέτοντας το πρόβλημα ενώπιον τού πληρώματος τών Συνόδων, απέφευγαν κατά το δυνατόν προσωπικές ίσως ερμηνείες και παρερμηνείες.
Το ομόγνωμον των Συνόδων αυτό το στόχο είχε. Την ενότητα εις μίαν Αγίαν Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησία θέτοντας τα όρια.
Αυτό ακολούθησαν οι πατέρες από την εποχή τών Αποστόλων που δεν κήρυτταν διαφορετικά, έτσι και οι πατέρες οι μετά τους Αποστόλους.
Αυτό είπα.

[Άφαντος]

Αρα συμφωνεις οτι δεν εχει κανενα νοημα να ειναι κανεις χριστιανος.
Ευχαριστω , αυτο ηθελα να μαθω μονο απο σενα.

Δεν ειπα ακριβως αυτο, κοιταξε λίγο, αν εχεις εναν ρολο μεσα στο φως, αν εισαι παιδι του φωτος δηλ και εχεις γεννηθει τετοιο, τότε ΠΡΕΠΕΙ να υποστηριξεις τον ρολο σου, ΔΕΝ μπορεις να αλλαξεις στρατοπεδο, γιατι διαφορετικα θα καεις. Με εννοεις; Ή να το πω αλλιως;

Δεν σε εννοω καθολου, δεν ξερω καν για ποιο πραγμα μιλας, αλλα ας το αφησουμμε για αλλη φορα, να μην χαλασουμε το νημα του ...Φορτουνη.

Δεν έχω τέτοια κολλήματα ρε alphabet. Ας το χαλάσετε. Σιγά τα λάχανα. Λες κι από δω μέσα θα λύσουμε κανένα κόμπο. Κουβέντα να γίνεται. Εξ άλλου όπως σου είπε και το νούμερο ένα θηλυκό στη παρέα μας...υπάρχουν ταυτόχρονα με μας που γράφουμε τώρα και οι άλλοι εαυτοί μας στα άλλα παράλληλα σύμπαντα (10 εις την πεντακοσιοστή λέει ο Νανόπουλος) ...ε, που θα πάει, σε κάποιο απ' αυτά θα βγάλουμε άκρη.

[lonelyrider]

Δπ

[pussycat]

Ρε παιδιά, ήρεμα, μην μπερδεύετε τα θεολογικά με τα θρησκειολογικά!

Τα μεν είναι υποκειμενικά, τα δε αντικειμενικά!

Ας πούμε, το νήμα του Άφεντου είναι θεολογικό, δεν έχει θέση στην επιστήμη της θρησκειολογίας.

[nik_killthemall]

ΣΗΜΕΙΟ Α - Ερμηνευτικά κλειδιά

Καταρχάς φίλε Άφαντε υπάρχει στην ολότητα της ανάλυσης που κάνεις ένα συνολικό λογικό κενό. Το λογικό αυτό κενό δεν διαφέρει στο περιεχόμενό του από τα λογικά κενά που στην αρχαιότητα ανέδειξαν κριτικές όπως του Ιουλιανού, του Πορφύριου κλπων ενάντια στο χριστολογικό αφήγημα και το κύριο όπλο αντιμετώπισής τους τότε ήταν η καύση των κριτικών τους.

Ιστορικά το μπουστ στην διύλιση της θεολογίας δόθηκε χοντρικά από το 320 μ.χ. και μετά, όταν ο Κωνσταντίνος ενίσχυσε σε εκρηκτικό βαθμό (με χρήμα και εξουσία) τον χριστιανισμό.

Το λογικό κενό είναι πως αν για την κατάκτηση του περιεχομένου της Γραφής το ερμηνευτικό κλειδί όπως λες είναι οι λόγοι των Αγίων και των Πατέρων, τότε την κατάκτηση αυτή στερούνται αυτόματα όλοι οι απλοί άνθρωποι της εποχής πριν οι Πατέρες αναλάβουν να βρούνε ερμηνευτικά κλειδιά ! Εξαιρούνται στη πράξη δηλ. οι χριστιανοί των τριών πρώτων αιώνων !
Άρα αυτό είναι ΕΝΑ από τα τεκμήρια πως ΔΕΝ θα έπρεπε να χρειάζονται ερμηνευτικά κλειδιά για τις Γραφές γιατί αυτές απευθύνονται σε όλους ισότιμα και όχι σε μερικούς !
Ένα δεύτερο π.χ. τεκμήριο είναι πως πουθενά ο δημιουργός του λόγου των Γραφών θεϊκός ή μη, δεν προανήγγειλε στον λόγο του αναγκαιότητα για μεταγενέστερα ερμηνευτικά κλειδιά.

Με τον ίδιο τρόπο ο Πορφύριος εξέθετε το λογικό κενό πως αν ο Χριστός και η πίστη σε αυτόν είναι η ευκαιρία του ανθρώπου προς την Σωτηρία όπως λέει το χριστολογικό αφήγημα, τότε δεκάδες γενιές ανθρώπων που έζησαν πριν τον Χριστό εξαιρέθηκαν από την Σωτηρία χωρίς να τους δοθεί η επιλογή, γιατί ποτέ δεν άκουσαν για τον Χριστό, αφού αυτός ακόμα δεν είχε έρθει στη Γη !

Η προσπάθεια αντιλόγου σε αυτό που σου γράφω δεν μπορεί παρά να είναι εξίσου κωμική όσο ο αντίλογος που άρθρωσαν οι απολογητές του χριστιανισμού στον Πορφύριο κατά την εποχή του.

Επίσης άρρεται με αυτό που γράφεις η διαχρονική δικαιολογία των χριστιανών πως ο λόγος του Χριστού που βλέπουμε στις Γραφές είναι δήθεν απλός και γεμάτος παραβολές για να γίνεται κατανοητός σε ανθρώπους απλούς αμόρφωτους, φτωχους, ψαράδες, δουλους κλπ της εποχής του, καθώς όπως λες πλεον η κατάκτησή του χρειάζεται ερμηνευτικά κλειδιά Πατέρων.
Άλλη μία δηλ. μεγάλη λογική αντίφαση είναι πως το σε ποιους απευθυνόταν ο Χριστός το θυμόμαστε κατά προτίμηση :
- Όποτε συμφέρει την βολική ερμηνεία (που είναι ο ιερός αυτοσκοπός), ο λόγος του Χριστού είναι έτσι γιατί απευθύνεται σε αμόρφωτους ψαράδες, ενώ
- όποτε συμφέρει την βολική ερμηνεία (που είναι ο ιερός αυτοσκοπός) ο λόγος του Χριστού χρειάζεται ερμηνευτικά κλειδιά των Πατέρων που προφανώς και δεν ήταν προσιτά στους αμόρφωτους ψαράδες.
Στη πραγματικότητα ο μεταφορικός λόγος είναι ο πλέον αμφίσημος και πολιτικάντικος λόγος και όχι ο πλέον σαφής και ξεκάθαρος και εξυπηρετεί τον ιερό σκοπό, δηλ. την κατά περίσταση βολική ερμηνεία.

Τα άνωθεν φίλε Άφαντε είναι απροσπέραστα λογικά ψεγάδια και μας γλιτώνουν από τον περιττό χρόνο του να εξετάσουμε και να δούμε την συνέπεια των ερμηνευτικών κλειδιών μέσα π.χ. από τις περί καλής απάτης και καλού ψεύδους ρήσεις Παύλου, Ευσέβιου, Χρυσόστομου κλπων που μας οδήγησε σε τέλμα στο διπλανό νήμα γιατί το βαφτιζόμενον καλόν του σκοπού ορίζει το αν είναι καλό και το μέσον, και όχι το αντίστροφο ...

Οπότε ας δώσω και την εξήγησή τους κατά τη προσωπική μου πάντα γνώμη :

Στη πραγματικότητα φίλε Άφαντε, τα "ερμηνευτικά κλειδιά" είναι απαραίτητα μονο όσο ο εκάστοτε αναγνώστης αυξάνει την παιδεία του, την γνώση του και την εξέλιξή του.
Ο μέσος αμόρφωτος της εποχής του Χριστού δεν χρειαζόταν κανένα ερμηνευτικό κλειδί για τις Γραφές, δεν ανέλυε, δεν έβρισκε αντιφάσεις, μπορεί να μην ήξερε καν ανάγνωση. Απλά υπάκουγε αναντίρρητα στην ανάγνωση των άλλων. Οι χιλιάδες "πιστοί" για παράδειγμα που μεταστρέφονταν στον χριστιανισμό 3 αιώνες αργότερα επειδή απλά έβλεπαν τον σκουλικοφαγωμένο Συμεών Στυλίτη να κάθεται πάνω σε έναν στύλο, δεν χρειάζονταν κανένα ερμηνευτικό κλειδί, πολύ απλά γιατί γίνονταν χριστιανοί χωρίς καμιά επίγνωση χριστιανικού περιεχομένου.

Τα ερμηνευτικά κλειδιά χρειάζονταν ΜΟΝΟ στον μορφωμένο αναγνώστη για να διαστρέψουν τις λογικές αντιφάσεις και παραβιάσεις τις λογικής που βρίσκει στο ανάγνωσμα ωστέ να τον "βοηθήσουν" να συνενέσει στην αποδοχή αυτού που με τη λογική είναι μη αποδεκτό, το οποίο, με τη λογική μη αποδεκτό, δημιουργούσε εκείνο τον καιρό και τις επικίνδυνες αιρέσεις, δημιουργούσε δηλ. διάσπαση, όχι μόνο θεολογική αλλά και εξουσίας και πλούτου, σε ένα οικοδόμημα που στόχο είχε τη συγκέντρωση πλούτου και εξουσίας και όχι την διασπορά της.

Πολύ περισσότερο σήμερα τα ερμηνευτικά κλειδιά είναι απαραίτητα καθώς ο μέσος αναγνώστης διαθέτει πολύ μεγαλύτερη παιδεία, κρίση και γνώση από τους αναγνώστες της εποχής του Χριστού και επομένως βρίσκει πολύ πιο χτυπητά τις αντιφάσεις και τους παραλογισμούς.

Εν ολίγοις τα εκάστοτε ερμηνευτικά κλειδιά δεν είναι τίποτα αλλο από το τίμημα της εξέλιξης της ανθρώπινης διάνοιας από την εποχή του Χριστού και μετά, από την στιγμή που ο τελευταίος επέλεξε να μείνει άφαντος και να μην λύσει ο ίδιος κάθε αντίφαση !
Εάν ο κόσμος έμενε σαν τον ψαρά της εποχής του Χριστού ΔΕΝ θα χρειάζονταν ερμηνευτικά κλειδιά για τις Γραφές.

Έτσι για παράδειγμα από τον 20ο αιώνα και μετά, που η δουλεία στον πλανήτη εξαλείφθηκε, προφανώς και χρειάζεσαι τα ερμηνευτικά κλειδιά των Πατέρων για να "ερμηνεύσεις" πράγματα σαν κι αυτό : "Οἱ δοῦλοι ὑπακούετε τοῖς κυρίοις κατὰ σάρκα μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐν ἁπλότητι τῆς καρδίας ὑμῶν ὡς τῷ Χριστῷ" ... !
Αντίθετα, 1000 χρόνια πριν, για αυτό δεν θα χρειαζόσουν κανένα ερμηνευτικό κλειδί !

Τα ερμηνευτικά κλειδιά επομένως δεν είναι τίποτα αλλο παρά μεηκαπ προπαγάνδας που έχουν σαν αυτοσκοπό να φτιάξουν μια βολική ερμηνεία που θα οδηγήσει σε αποδοχή, και θα αντικαταστήσει την άβολη αληθινή ερμηνεία που θα οδηγούσε σε απόρριψη.

________________________________________________

ΣΗΜΕΙΟ Β - Λογικά σφάλματα μνήμης

Οι ανακολουθίες που ενδεικτικά αναφέρεις δεν οφείλονται στην απώλεια μνημης των συντακτών, όσο στην αστρονομικά αχανη αλυσίδα αντιγράφων !
Από την στιγμή που το "θεϊκό σχέδιο" επέλεξε για 2 χιλιετιες την αφάνεια, ακολούθησε ένας αστρονομικός λαβύρινθος αντιγράφων που εξ ορισμού δημιούργησε λάθη και ανακολουθίες, και 2000 χρόνια μετά, το 50% της Καινής διαθήκης σώζεται σε αντίγραφα μετά του 300 μ.χ., με τις παραλλαγές θελημένες και μη, να υπερβαίνουν τις 200 χιλιάδες, και ενώ το υπόλοιπο 50% σώζεται μεν σε έγγραφα μεταξύ πρώτου και 3ου αιώνα μ.χ. δηλ. σε έγγραφα που χρονικά βρίσκονται ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ κοντά στην πρωτογενή πηγή, ωστόσο δεν σώζεται ούτε ένα απλό σπάραγμα παπύρου από το πρωτότυπο αυτής της πρωτογενούς πηγής !

Εν ολίγοις το "θεϊκό σχέδιο" επέλεξε να διασωθεί ό όποιος λόγος του άφαντου θεού όχι απλά μέσα απλά από τις ιδιοτελείς αδυναμίες του ανθρώπινου στοιχείου, αλλά και μέσα από την φυσική καταστροφή του αιώνιου χρόνου για την υπέρβαση της οποίας δημιουργήθηκε ένα αχανές δίκτυο προβληματικών αντιγράφων.

Είναι εντελώς ΜΗ λειτουργικό, εντελώς ΜΗ βέλτιστο, εντελώς ΑΣΟΒΑΡΟ, εντελώς ΑΝΟΥΣΙΟ και εντελώς ΑΤΕΛΗΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ, ο λόγος ενός θεού να προ-κρίνεται μέσα από έναν κικεώνα αντιγράφων δύο χιλιετιών και να ευρηματολογούνται ερμηνευτικά κλειδιά για να αντιληφθούμε την έννοια της λέξης "γενεά" π.χ. και ο θεός να μην εμφανίζεται απλά για να διαιωνίσει ξεκάθαρα και δίχως ομίχλη τον λόγο του όχι απλά ενάντια στον ανθρώπινο δόλο, αλλά ενάντια στον ασυνείδητο χρόνο !

Και εδώ αναπόφευκτα έρχεται και το κομμάτι του ανθρώπινου παράγοντα : Όλα αυτά τα έγγραφα με τον φερόμενο λόγο του θεού διαιωνίζονται ΜΟΝΟΝ από ανθρώπους, ο ένας άνθρωπος τα προωθεί στον επόμενο εδώ και 2000 χρόνια, χωρίς κανένας φανερός θεός να παρουσιάζεται ως εγγυητής ! Οπότε εγείρονται αυτόματα τα ερωτήματα :
- Κάποιος που θα επιλέξει να πιστέψει σε αυτά, γιατί αυτό σημαίνει πως πιστεύει στον θεό και όχι απλά στον λόγο ενός ανθρώπου που τα αναπαράγει ?
- Κάποιος που θα επιλέξει να τα απορρίψει, γιατί αυτό σημαίνει πως απορρίπτει τον θεό και όχι απλά τον λόγο ενός ανθρώπου που τα αναπαράγει ?

Εν λίγοις, η πίστη στον άφαντο θεό προϋποθέτει την πίστη στον ανθρώπινο λόγο ! ΔΕΝ είναι δυνατόν να πιστέψεις σε θεό, αν ΠΡΩΤΑ δεν πιστέψεις στον άνθρωπο ! Αυτό είναι ο κεκαλυμμένος πυρήνας της θρησκείας στη πραγματικότητα : η πίστη στον άνθρωπο ! Όχι στον θεό, στον άνθρωπο !
Αυτός ο πυρήνας είναι η βάση ΟΛΩΝ των γήινων θρησκειών ! Αυτός ο πυρήνας είναι η βάση της μεγαλύτερης απάτης στην ανθρώπινη ιστορία !

Πολύ απλά γιατί σε όλα τ'άλλα η πίστη στον ανθρώπινο λόγο συνοδεύεται κατ'απαίτηση με απτές αποδείξεις που θα τελούν μάλιστα σε ανεξαρτησία από τον παρατηρητή ώστε ο οποιοσδήποτε να μπορεί να τις ελέγξει, αντίθετα η πίστη στον ανθρώπινο λόγο που ομιλεί για τον άφαντο θεό, απαλλάσσεται από κάθε είδους αποδείξεις !

[Blackdog]

Η πίστη στην ορθοδοξια έχει την έννοια της εμπιστοσύνης.
Τίποτα δεν ξέρουμε σίγουρα.
Ακόμη και οι άγιοι αν το ψάξεις περνούν και περιόδους αμφιβολιών και ολιγοπιστίας. Δρόμος είναι.
Δεν πρόκειται περί Πυθαγορείου θεωρήματος.
Περί του πρωταρχικού ουσιώδους είναι το ζήτημα. Γι αυτό μιλούν οι Πατέρες και γι αυτό δογματίζουν-οριοθετούν οι Σύνοδοι.
Και οριοθετούν όταν κάποιος έρχεται και λέει κάτι άλλο απ αυτό που η βιωματική πίστη των πιστών έχει επιβεβαιώσει.
Προηγείται η αίρεση (αίρεση=ένα κομμάτι απ' το Όλον της αλήθειας) και ακολουθεί η οριοθέτηση της αλήθειας από Συνόδους.

Ναι ουσιαστικα ομως λες ετσι οτι η ΚΔ, οι αποφασεις των συνοδων, η πατερικη θεολογια, ειναι πραγματα που ενδεχομενως να μην ισχυουν

Αλλα εμεις πρεπει να εμπιστευομαστε οτι ισχυουν;

Δεν ειπα αυτο. Εσυ το λες.
Εγω ειπα: το ερμηνευτικό «κλειδί» των Γραφών είναι οι λόγοι των Πατέρων και των Αγίων της Εκκλησίας οι οποίοι συγκεφαλαιώνουν στο προσωπό τους την καθολική αλήθεια της Εκκλησίας.
Εντός της Ἐκκλησίας υπάρχει μία και μοναδική κατανόηση των Γραφών, χωρίς διαφωνίες.
Αν, ωστόσο, υπάρξει κάποια διαφωνία, (και έχει συμβεί κι αυτό, καθ' ότι η θεοπνευστία ειναι το συναμφότερον Πνεύματος Αγίου και ατελούς ανθρώπου) τότε είμαστε υποχρεωμένοι να ερμηνεύσουμε, όπως ερμηνεύουν οι Πατέρες και οι Άγιοι της Εκκλησίας και όπως διδάσκουν με τα συγγράμματά τους που οδηγούν πάντα στις ίδιες αλήθειες, στη μία πίστη τής Εκκλησίας, και στην ενότητα τής πίστεως.
Ο λόγος που η Εκκλησία από την αρχή της αποφάσιζε Συνοδικά για δυσερμήνευτα θέματα που υπήρχαν διαφωνίες (διότι όπως ελέχθη πιο πάνω, οι Πατέρες που ήταν θεόπνευστοι δεν έπαυαν από το να είναι άνθρωποι με τα προσωπικά στοιχεία αντίληψης, μνήμης κλπ.) θέτοντας το πρόβλημα ενώπιον τού πληρώματος τών Συνόδων, απέφευγαν κατά το δυνατόν προσωπικές ίσως ερμηνείες και παρερμηνείες.
Το ομόγνωμον των Συνόδων αυτό το στόχο είχε. Την ενότητα εις μίαν Αγίαν Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησία θέτοντας τα όρια.
Αυτό ακολούθησαν οι πατέρες από την εποχή τών Αποστόλων που δεν κήρυτταν διαφορετικά, έτσι και οι πατέρες οι μετά τους Αποστόλους.
Αυτό είπα.

Θα το θεσω οσο πιο απλα μπορω

Λεμε οτι η ΚΔ ειχε αστοχιες γιατι ο ατελης ανθρωπος κλπ

Οι συνοδοι, πατερες κλπ πως ειμαστε σιγουροι οτι δεν αστοχησαν, αφου θεωρητικα γραφουν μεσα στο ιδιο πλαισιο; (της θεοπνευστιας που μπορει και να μην ειναι 100%)

Εσυ λες οτι ελεγχονται μεταξυ τους με τις συνοδους αν καταλαβα καλα, ετσι; Αντικειμενικα ομως δεν διαφερει το να βαλεις εναν "πλανεμενο" να αποφασισει κατι, απο το να εχεις 100 μαζι.




Δεν θελω να ρωτησω κιολας αν οι παπαδες που εκαναν τις παλιες συνοδους μοιαζαν με αυτους σημερα, γιατι θα μπω σε πειρασμο να τις ξεφτυλισω ολες. Ας μεινουμε στο αποπανω.

[Imperium]

Γιατι αν ειναι ετσι που το θετεις, ποιο ειναι το νοημα να διαγει καποιος χριστιανικη ζωη;

Όποιο και νά 'ναι πάντως (στην απίθανη περίπτωση του να είναι ΚΑΤΙ) δεν είναι για να κερδίσει πόντους και μπόνους όπως μάλλον ελπίζουν πολλά χριστιανούτσι σαν εσένα.

Φαντάζομαι το κάνεις έτσι για την κάβλα, γιατί αξίζει κάτι αφ εαυτού. Τουλάχιστον κάπως έτσι το έθετε ο (μάλλον μυθικός) κος Τσιμπους, υιος Θεού.

[Blackdog]

Γιατι αν ειναι ετσι που το θετεις, ποιο ειναι το νοημα να διαγει καποιος χριστιανικη ζωη;

Όποιο και νά 'ναι πάντως (στην απίθανη περίπτωση του να είναι ΚΑΤΙ) δεν είναι για να κερδίσει πόντους και μπόνους όπως μάλλον ελπίζουν πολλά χριστιανούτσι σαν εσένα.

Φαντάζομαι το κάνεις έτσι για την κάβλα, γιατί αξίζει κάτι αφ εαυτού. Τουλάχιστον κάπως έτσι το έθετε ο (μάλλον μυθικός) κος Τσιμπους, υιος Θεού.

Αν ειναι "για την καυλα" τοτε γιατι εχει ενα σωρο ποντους και μπονους;

Σωτηριες, Αναστασεις, Παραδεισους;

Και κολαση αν δεν ακολουθεις;

[1451]

Η αποκάλυψη είναι τμήμα της αγίας γραφής και τα όσα περιγράφει θα συμβούν. Όποιος το απορρίπτει απλούστατα δεν είναι χριστιανός.

[nik_killthemall]

Γιατι αν ειναι ετσι που το θετεις, ποιο ειναι το νοημα να διαγει καποιος χριστιανικη ζωη;

Όποιο και νά 'ναι πάντως (στην απίθανη περίπτωση του να είναι ΚΑΤΙ) δεν είναι για να κερδίσει πόντους και μπόνους όπως μάλλον ελπίζουν πολλά χριστιανούτσι σαν εσένα.

Φαντάζομαι το κάνεις έτσι για την κάβλα, γιατί αξίζει κάτι αφ εαυτού. Τουλάχιστον κάπως έτσι το έθετε ο (μάλλον μυθικός) κος Τσιμπους, υιος Θεού.

Για την γκάβλα το κάνεις όταν δεν έχεις κίνητρα από θεούς και μπόνους, όταν το μόνο σου κίνητρο είναι η γκαύλα για αυτό.

Μην λέμε ότι να ναι ... ο χριστιανισμός δεν είναι απλό φιλοσοφικό κίνημα, (που τότε ναι το επιχείρημα περί γκαυλας θα είχε βάση), ο χριστιανισμός είναι μια συμπαγής πλέξη φιλοσοφικού κινηματος με αναμφισβήτητο θεολογικό δόγμα γεμάτο μπόνους, πόντους και λοιπα ανθρώπινα χαρακτηριστικά !

Η ανιδιοτελής γκαύλα επομένως αντικαθίσταται πλήρως από το ιδιοτελές αναμφισβήτητο θεολογικό δόγμα γεμάτο ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Το ρητό "κάνε το καλό για χάρην της καλοσύνης" δεν είναι χριστιανικό ...

[Blackdog]

Η αποκάλυψη είναι τμήμα της αγίας γραφής και τα όσα περιγράφει θα συμβούν. Όποιος το απορρίπτει απλούστατα δεν είναι χριστιανός.

Πολλα δυνατα ονοματα των πρωτων αιωνων μχ δεν δεχτηκαν την αποκαλυψη

https://en.wikipedia.org/wiki/Book_of_R ... al_history

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

(Όλες οι παρακάτω σκέψεις ξεκινούν με παραδεκτή την υπόθεση πως υπάρχει Θεός και διατυπώνουν κατά το δυνατόν της κατανόησής μου, την ορθόδοξη χριστιανική αντίληψη περί Θεού).

Αφορμή γι αυτό το νήμα μου έδωσε ο nik_killthemall με αυτό που εγραψε:

"Η όλη παρανόηση ξεκινάει από το γεγονός πως οι πιστοί και όχι οι άπιστοι (εδώ εγώ θα συμπλήρωνα και οι άπιστοι ή έστω οι αγνωστικιστές) ταυτίζουν τις γραφές και τις ερμηνείες τους με τον ίδιο τον θεό.
Είναι ιερές γραφές = θεός ? Ναι ή όχι?"

Όπως επίσης και ο alphabet που κάπου έγραψε:

"Αυτο ακριβως ειναι που με τρελαινει με ορισμενους χριστιανους εδω μεσα. Ξεκινας μια λογικη συζητηση, τους παραθετεις επιχειρηματα μεσα απο την Γραφη που ειναι Η ΠΗΓΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ οσο αφορα τον χριστιανισμο και σου αρχιζουν μια ατελειωτη λογοδιαροια για το πως ειναι ο Θεος...και φερνουν ισχυρα επιχειρηματα παραθετοντας τους Πατερες, ενω η ιδια η εκκλησια διδασκει οτι ειναι αδυνατον το ανθρωπινο μυαλο να καταλαβει τον Θεο.
Τελικα οι Πατερες πρεπει να ηταν ή εξωγηινοι, ή απατεωνες."

Επειδή λοιπόν όσους αιώνες και να κουβεντιάζουμε εδώ μεσα, αν δεν γνωρίζουν οι μεν τι θεωρούν σαν Αληθεια οι δε και ποιά είναι τα κριτήρια αυτής της αλήθειας τους, (άσχετα αν δεν γίνεται αποδεκτή), άκρη δεν θα βγει, καλό είναι να γίνει γνωστό (κατά το δυνατόν του λόγου) τι είναι για την ορθοδοξια η Αγία Γραφή, σε σχέση με την όντως Αλήθεια που περιγράφει. Από κει και πέρα ο καθείς έχει δικαίωμα όπως νομίζει να συμπεραίνει και όπως κατά την κρίση του να αντιλαμβάνεται τα πράγματα.

...Κι όμως για τους ορθόδοξους...η Αγία Γραφή δεν είναι η πηγή των ΠΑΝΤΩΝ.
Τζάμπα τρελαίνονται κάποιοι.
Για τους ορθόδοξους η Αγία Γραφή είναι η φανέρωση του Θεού μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, σε μια κοινωνία που ανέκαθεν ήταν και είναι γεμάτη με αδυναμίες, εγωϊσμούς-φιλοτομαρισμούς, μνησικακίες, υποκρισίες, άγρια πάθη, καμιά φορά και μέσω καθαρμάτων (έτσι είμαστε οι άνθρωποι και η κοινωνία μας-καλώς ή κακώς μέσα από αυτούς έπρεπε να δράσει ο Θεός -γιατί δεν έχει σημασία τι είμαστε αλλά τι θα γίνουμε) και ένας οδηγός που οδηγεί βήμα-βήμα προς τον Θεό.
Από κει και πέρα το έργο για την περαιτέρω κατανόηση αυτής της φανέρωσης και την αποκάλυψη και άλλων θείων μυστηρίων, είναι το Άγιο Πνεύμα όπως ο ίδιος ο Χριστός είπε.

Ἡ Αγία Γραφή μόνη της δεν μπορεί να οδηγήσει στην Αλήθεια.
Π.χ ο προτεσταντικός κόσμος, με την υπερπροσήλωσή του στην Αγία Γραφή, πίστεψε ότι αυτή είναι αρκετή για να οδηγήσει στην Αλήθεια (ή ακόμη χειρότερα ότι ταυτίζεται με την Αλήθεια). Αρκεί η Γραφή, «μόνο η Γραφή»!
Ἡ ίδια επαρκεί για την κατανόηση και την ερμηνεία της: «η Γραφή ερμηνεύεται διά της Γραφής». Έτσι αυτόματα ο χριστιανισμός γίνεται και είναι αυστηρά η θρησκεία ενός βιβλίου.

Τα αποτελέσματα αυτής της αντίληψης ήταν, όντως, τραγικά. Κάθε μικροομάδα ή και μεμονωμένο πρόσωπο, έχοντας απόλυτη πεποίθηση στη δική του αυθαίρετη κατανόηση και ερμηνεία, αποσχιζόταν και δημιουργούσε τη δική του άποψη και αν τον ακολουθούσαν και άλλοι τη δική του εκκλησία-αίρεση.

Αυτή η αντίληψη για την Αγία Γραφή δεν διαφέρει από την αντίληψη τού Ισλάμ για το Κοράνιο.
Κατά τη διδασκαλία τού Ισλάμ, το Κοράνιο είναι «ο άκτιστος Λόγος τού Θεού». Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύει ἡ Ορθόδοξη Εκκλησία για τη Βίβλο, το Κοράνιο δεν θεωρείται κτιστός λόγος, αλλά άκτιστος. Αυτό σημαίνει, ότι ολόκληρο το περιεχόμενό του, μέχρι των παραμικρών λεπτομερειών, είναι θεόπνευστο και έχει απόλυτο κύρος.
Τό Κοράνιο κατέβηκε αυτούσιο από τον ουρανό. Το πρωτότυπό του διατηρείται εκεί, στον ουρανό. Εδώ, στη γη, υπάρχει ένα αντίγραφο τού ουράνιου πρωτοτύπου. Κατά συνέπεια, το Κοράνιο είναι το κατ’ εξοχήν θεμέλιο τού Ισλάμ: το Ισλάμ είναι «η θρησκεία ενός βιβλίου».

Έτσι, σε χριστιανικές αιρέσεις συναντάμε την αντίληψη ότι η Αγία Γραφή είναι ο Λόγος τού Θεού ή ότι ταυτίζεται με τον Λόγο τού Θεού ή ότι είναι η Αποκάλυψη τού Θεού.
Ἐπίσης, είναι ευρύτατα διαδεδομένη η αντίληψη ότι ή Γραφή είναι θεόπνευστη «κατά γράμμα» και ότι πρέπει να ερμηνεύεται «κατά γράμμα».
Συνεπώς, κάθε παραδεδομένη πίστη έξω από τη Γραφή, ακόμη και η μεταποστολική, απορρίπτεται.

Αν δεν είναι όμως πρωταρχικά και κύρια η πηγή της Αλήθειας του χριστιανισμού η Αγία Γραφή τότε ποιά είναι; Ποιο είναι το θεμέλιο; Τι προηγείται και τι έπεται αξιολογικά;
Για τους Ορθοδόξους το θέμα είναι απλό: Ουσία και θεμέλιο τού Χριστιανισμού είναι μόνο το Θεανθρώπινο πρόσωπο τού Ιησού Χριστού. Αυτός προηγείται όλων. Αυτός είναι ο Πρώτος και ο Έσχατος, το Α καί το Ω, η Αρχή και το Τέλος. Αυτός ειναι το Θεμέλιο τής Εκκλησίας και «θεμέλιον άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενον, ός ἐστιν Ἰησούς Χριστός» (Α΄ Κορ. 3,11), ο «Υιός τού Θεού τού ζώντος» (Ματθ. 16, 16-18).
Είναι αδύνατον και δεν γινόταν ούτε και γίνεται να γνωρίσει κανείς τον Θεό παρά μόνο αν ο ίδιος παρέμβαινε μέσα στην ιστορία και ενσαρκωνόταν.

Κατά συνέπειαν, ο Χριστιανισμός είναι «η θρησκεία ενός προσώπου»...για το οποίο ναι μεν μιλούν οι Γραφές αλλά οι Γραφές δεν εξαντλούν την Αλήθεια του.

Η Αγία Γραφή ναι μεν είναι θεόπνευστη αλλά δεν λοβοτομείται ο συγγραφέας. Μεσολαβεί η προσωπική κατανόηση του μεταφέροντος τον λόγο του Χριστού και η μνήμη του.
(Γράφει π.χ ο Ματθαίος στο 27/κζ: 9:
"Τότε επληρώθη το ρηθέν δια Ιερεμίου του προφήτου λέγοντος: Και έλαβον τα τριάκοντα αργύρια, την τιμήν του τετιμημένου ον ετιμήσαντο από υιών Ισραήλ"
Λοιπόν, ψάξτε όσο θέλετε τον Ιερεμία.
Αυτό το εδάφιο δεν θα το βρείτε!
Και ας γράφει ο Ματθαίος ότι το λέει ο Ιερεμίας.
Πού είναι αυτό το εδάφιο;
Βρίσκεται στον προφήτη Ζαχαρία!
Γράφει ο Ζαχαρίας:
"και ερώ προς αυτούς: Ει καλόν ενώπιον υμών εστι, δότε στήσαντες τον μισθόν μου ή απείπασθε• και έστησαν τον μισθόν μου τριάκοντα αργυρούς"
(Ζαχαρίας 11/ια: 12).
Είναι προφανές εδώ, ότι ο Ματθαίος έγραψε από μνήμης ό,τι θυμόταν, και έκανε λάθος!
Νόμιζε ότι την είχε διαβάσει στον Ιερεμία, αλλά την είχε διαβάσει στον Ζαχαρία!
Αλλού πάλι άλλος ευαγγελιστής γράφει μακάριοι οι πτωχοί το πνεύματι και άλλος μακάριοι οι πτωχοί.
Κι εδώ είναι προφανές πως αλλιώς χαράχθηκε στην μνήμη του ενός και αλλιώς στου άλλου.
Και είναι επίσης προφανές πως το μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι είναι το ορθό και όχι μακάριοι οι πτωχοί σε υλικά αγαθά καθ' ότι είναι γνωστό πως υπάρχουν πολλά καθάρματα που είναι πτωχοί.

Υπάρχουν και πολλά άλλα παρόμοια τέτοια μέσα στην Γραφή.
Έτσι όσοι το παραβλέπουν αυτό και παίρνουν κατά το γράμμα (όπως οι προτεστάντες το Ευαγγέλιο ή όπως οι ισλαμιστές το Κοράνι) και όχι κατά το πνεύμα τις Γραφές ξεχνούν τα:
". Ιωαν. 14,16 καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένῃ μεθ᾿ ὑμῶν εἰς τὸν αιώνα.

Ιω. 14,26 ὁ δὲ παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ὃ πέμψει ὁ πατὴρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα καὶ ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἃ εἶπον ὑμῖν.

Ιω. 16,12 Ἔτι πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν, ἀλλ᾿ οὐ δύνασθε βαστάζειν ἄρτι.

Ιω. 16,13 ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν· οὐ γὰρ λαλήσει ἀφ᾿ ἑαυτοῦ, ἀλλ᾿ ὅσα ἂν ἀκούσῃ λαλήσει, καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ὑμῖν.

Με αυτήν την έννοια η Αγία Γραφή κατανοείται μέσα από τον φωτισμό και τον δρόμο που δείχνει το Άγιο Πνεύμα. Ο δεύτερος Παράκλητος. Για τον ορθόδοξο το Άγιο Πνεύμα δρα και δείχνει την Αλήθεια, μέσα στην ιστορία των αιώνων, μέσα απ την Εκκλησία που είναι το σώμα του Χριστού και μέσα απ' τους άγιους και τους Πατέρες.

Αξιολογικά, προηγούνται ο Χριστός και η Εκκλησία και έπεται η Αγία Γραφή. Η αξία της Αγίας Γραφής έγκειται στο ότι μαρτυρεί περί του Χριστού και στο ότι η μαρτυρία της είναι αυθεντική.

Επιγραμματικά:
Η Αγία Γραφή δεν είναι ο Λόγος τού Θεού. Ο Λόγος τού Θεού είναι ο Χριστός!.
Ο λόγος περί τού Θεού ή ο λόγος περί του Λόγου τού Θεού, δεν είναι ο Χριστός, αλλά είναι ο οδηγός προς τον Χριστό και στην διά τού Χριστού σωτηρία, και αυτός ο οδηγός δεν ταυτίζεται με την Αλήθεια, ούτε περιέχει ολόκληρη την Αλήθεια, απλούστατα επειδή η Αλήθεια δεν περιορίζεται σε κάποια κείμενα, έστω κι αν αυτά είναι ιερά.

Ἡ Αλήθεια είναι ο Ίδιος ο Χριστός («ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή» Ἰω. 14,6) και ο Χριστός είπε και έπραξε τόσα πολλά, ώστε αν καταγράφονταν, ο κόσμος δεν θα χωρούσε τα γραφόμενα βιβλία! (Ἰω. 21,25).
Οι παραπάνω διακρίσεις φαίνονται, ίσως, λεπτές και χωρίς νόημα, αν όμως, αγνοηθούν, οδηγούν σε πλάνες, σαν αυτές που συναντάμε στις διάφορες παρερμηνείες και χριστιανικές αιρέσεις.

Λέμε, συνήθως, ότι η Αγία Γραφή είναι θεόπνευστη ή ότι έχει γραφτεί με τον φωτισμό τού Αγίου Πνεύματος κι αυτό, όντως, ισχύει. «Πᾶσα γραφή θεόπνευστος» (Β' Τιμ. 3,16) και «ὑπό Πνεύματος Ἁγίου φερόμενοι ἐλάλησαν ἅγιοι Θεοῦ ἄνθρωποι» (Β' Πέτρ. 1,21).
Όμως, ποια είναι η φύση τής θεοπνευστίας;
Για τό θέμα αυτό έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες, οι κυριώτερες από τις οποίες είναι δύο:
α) η μηχανική ή «κατά γράμμα» θεοπνευστία, κατά την οποία ο ιερός συγγραφέας ενεργεί μηχανικά, (κάτι σαν την αυτόματη γραφή των παραψυχολόγων), ως άβουλο όργανο του Αγίου Πνεύματος, με αποτέλεσμα η θεοπνευστία να φτάνει μέχρι τις λέξεις, τα γράμματα, ακόμη και τα σημεία στίξης, και
β) η δυναμική η «κατ’ έννοιαν» θεοπνευστία, κατά την οποία το Άγιο Πνεύμα ενεργεί στους ιερούς συγγραφείς αποκαλύπτοντας θείες αλήθειες, χωρίς, όμως να καταργεί την αυτοσυνειδησία τους, με αποτέλεσμα η Αγία Γραφή να είναι έργο δύο παραγόντων, του θείου και του ανθρώπινου.
Είναι φανερό, ότι στα Ορθόδοξα δεδομένα προσιδιάζει η δεύτερη, η «κατ’ έννοιαν», και όχι η πρώτη, η «κατά γράμμα» (η μαγική στην ουσία), θεωρία της θεοπνευστίας.
Είναι, επίσης, φανερό, ότι η περί θεοπνευστίας αντίληψη επηρεάζει καίρια και την περί ερμηνείας της Αγίας Γραφής αντίληψη.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι οι περισσότεροι αιρετικοί τής εποχής (Άρειος, Νεστόριος, Θεόδωρος Μοψουεστίας κ.ά.) χρησιμοποιούσαν την «κατά γράμμα» ερμηνεία.
Αυτό σημαίνει, ότι η αυθεντική ερμηνεία τής Αγίας Γραφής υπερβαίνει ερμηνευτικές μεθόδους και θεωρίες περί θεοπνευστίας.

Για την ακρίβεια, δεν υπάρχουν θεόπνευστα κείμενα, αλλά θεόπνευστα πρόσωπα. Τα οποία κείμενα τα γράφουν βέβαια τα θεόπνευστα πρόσωπα αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι συγγραφικά ρομπότ υπαγόρευσης και μηχανικής καταγραφής.
Θεόπνευστα πρόσωπα είναι όσοι βλέπουν τον Χριστό μέσα στην άκτιστη Δόξα Του, είτε ως Άσαρκο Λόγο, όπως οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, είτε ως σαρκωμένο Λόγο, όπως οι Απόστολοι της Καινής και οι Άγιοι της Εκκλησίας.
Ὅσοι βλέπουν έτσι τον Χριστό τον βλέπουν διά τού Αγίου Πνεύματος, είναι Πνευματοφόροι, έχουν «Πνεύμα Κυρίου», είναι «πλήρεις Πνεύματος Αγίου» (Πράξ. 7,55) καί «ὑπό Πνεύματος Ἁγίου φερόμενοι» (Β' Πέτρ. 1,21).

Ὁ Χριστός εμφανίστηκε «ἐν Δόξη» στη Μεταμόρφωση, αλλά εμφανίζεται έτσι και μετά την Ανάληψή Του στους ουρανούς. Εμφανίσεις του Χριστού «εν Δόξη» μετά την Ανάληψη καταγράφονται και στην Καινή Διαθήκη, όπως στην περίπτωση του απ. Παύλου (Πράξ. 9, 4-5) και του αγίου Στεφάνου (Πράξ. 7,55), όμως επαναλαμβάνονται και εκτός της Καινής Διαθήκης στους Αγίους της Εκκλησίας μέχρι σήμερα, καθώς συνεχίζεται και η δράση τού Αγίου Πνεύματος εντός της Εκκλησίας μέχρι σήμερα.
Στη συνέχεια, τά θεόπνευστα πρόσωπα διατυπώνουν την άκτιστη εμπειρία τους και τις αλήθειες που τους αποκαλύπτονται εντός αυτής με ανθρώπινους (κτιστούς) λόγους.

Κατ’ επέκτασιν, θεόπνευστοι θεωρούνται και οι λόγοι των θεοπνεύστων αυτών ανθρώπων, όχι μόνο οι γραπτοί, αλλά και οι προφορικοί.
Ένα μέρος αυτών των λόγων έχει καταγραφεί στην Αγία Γραφή. Βέβαια, ένα μέρος τής Αγίας Γραφής είναι λόγοι τού ίδιου τού Κυρίου, όπως, όμως, τους διέσωσαν και τους κατέγραψαν θεόπνευστοι άνθρωποι.
Ένα άλλο μέρος θεόπνευστων λόγων έχει καταγραφεί σε άλλα ιερά κείμενα, από τη μεταποστολική εποχή μέχρι σήμερα, κι αυτά αποτελοῦν την Ιερά Παράδοση.
Η Παράδοση είναι έργο τού Αγίου Πνεύματος, όπως και η Γραφή "(Ίσως και κάποια σημεία από τα απόκρυφα και όχι όλα όσα γράφτηκαν σε αυτά)": ό,τι αποκαλύπτει το Άγιο Πνεύμα έχει την ίδια ακριβώς αξία, είτε βρίσκεται εντός, είτε εκτός τής Γραφής. Η Γραφή είναι μέρος της Παράδοσης και η Παράδοση είναι η συνέχεια τής Γραφής.

Αυτό σημαίνει ότι για τους εκτός Ἐκκλησίας...ακόμα και για τους εντός της Εκκλησίας (αυτούς που ονομάζουμε "χριστιανούς" μόνο στην ταυτότητα), η Αγία Γραφή είναι βιβλίο «κατεσφραγισμένον σφραγίσιν επτά», κατά τη χαρακτηριστική εικόνα τής Αποκαλύψεως (5,1), δηλαδή είναι βιβλίο πλήρως ακατανότητο.

Οι Απόστολοι προφανώς γνώριζαν τις Γραφές και εκτός του ότι είχαν την εμπειρία της συναναστροφής με τον Χριστό και είδαν και άκουσαν πολλά από Εκείνον, πολλά απ' αυτά που έλεγε δεν τα καταλάβαιναν, αλλά τα κατανόησαν όλα μόνο όταν ο Κύριος «διήνοιξεν αὐτῶν τόν νοῦν τοῦ συνιέναι τάς Γραφάς» (Λουκ. 24,45). 

Κατά συνέπειαν, το ερμηνευτικό «κλειδί» των Γραφών είναι οι λόγοι των Πατέρων και των Αγίων της Εκκλησίας.
Όσοι δεν πιστεύουν στην θεότητα του Χριστού ασφαλώς δεν πιστεύουν ούτε και στο Άγιο Πνεύμα και φυσικά τους είναι είτε αδιάφορα, είτε αντιφατικά είτε ακατανόητα είτε ακόμη και ανόητα αυτά που οι Πατέρες λένε. Επομένως με εκείνους μάταιη και η όποια συζήτηση περί όλων αυτών...

Δικαίωμα του καθένα βέβαια είναι να ερμηνεύει και να κατανοεί όπως θέλει.
Απλά οριοθέτηση κάνουμε του τι είναι τι.
Εξ άλλου δόγμα αυτό σημαίνει. Όριο. Το όριο της βιούμενης Αλήθειας των πιστών.
Π.χ. ό,τι άσχημο και να λένε για τις γυναίκες οι άλλοι άντρες, αν ο Κώστας ο Μήτσος και ο Βαγγέλης έχουν την τέλεια σχέση με την γυναίκα τους και ζουν αγάπη και θυσιαστική προσφορά, γι αυτούς οι γυναίκες είναι αγγελικά πλάσματα. Για τον Κώστα τον Μήτσο και τον Βαγγέλη αυτό είναι το όριο της αλήθειας τους για τις γυναικες.
Δε πα να λένε οι άλλοι ό,τι θέλουνε.
Ό,τι και να λενε για τις γυναίκες τούς είναι αδιάφορο κι ας υπάρχει αυτό το άλλο. Το ό,τι υπάρχει δεν διαψεύδει την δική τους αλήθεια. Απλά αποδεικνύει την αποτυχία τού άλλου τρόπου ύπαρξης.

Επανέρχομαι. Ο κανόνας προϋποθέτει ότι εντός της Ἐκκλησίας υπάρχει μία και μοναδική κατανόηση των Γραφών, χωρίς διαφωνίες.
Αν, ωστόσο, υπάρξει κάποια διαφωνία, (καθ' ότι η θεοπνευστία ειναι το συναμφότερον Πνεύματος Αγίου και ατελούς ανθρώπου) τότε είμαστε υποχρεωμένοι να ερμηνεύσουμε, όπως ερμηνεύουν οι Πατέρες και οι Άγιοι της Εκκλησίας και όπως διδάσκουν με τα συγγράμματά τους που οδηγούν πάντα στις ίδιες αλήθειες, στη μία πίστη τής Εκκλησίας, και στην ενότητα τής πίστεως.
Ο λόγος που η Εκκλησία από την αρχή της αποφάσιζε Συνοδικά για δυσερμήνευτα θέματα που υπήρχαν διαφωνίες (διότι όπως ελέχθη πιο πάνω, οι Πατέρες που ήταν θεόπνευστοι δεν έπαυαν από το να είναι άνθρωποι με τα προσωπικά στοιχεία αντίληψης, μνήμης κλπ.) θέτοντας το πρόβλημα ενώπιον τού πληρώματος τών Συνόδων, απέφευγαν κατά το δυνατόν προσωπικές ίσως ερμηνείες και παρερμηνείες.
Το ομόγνωμον των Συνόδων αυτό το στόχο είχε. Την ενότητα εις μίαν Αγίαν Καθολικήν και Αποστολική Εκκλησία θέτοντας τα όρια.
Αυτό ακολούθησαν οι πατέρες από την εποχή τών Αποστόλων που δεν κήρυτταν διαφορετικά, έτσι και οι πατέρες οι μετά τους Αποστόλους.

.


ΑΦφού τα ξέρεις ήδη ΟΛΑ.....τι κάνεις ;;; ...τόν Απόστολο ;;; .....


Οι Νέοι Προσήλυτοι Χριστιανοί Παππούα σε καλωσορίζουν.....


.





.








.

[1451]

Δεν υπάρχει ορθοδοξία χωρίς την αποκάλυψη.
Με το σύμβολο της πίστης ο χριστιανός προσδοκά ανάσταση νεκρών.