ΧΕΣΙΜΟ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ

[Νταρνάκας]

Στο χώρο εργασίας αποφεύγω πάντα να το κάνω και αν μου έρθει κρατιέμαι για να πάω σπίτι. Όμως δύο φορές όλες κι όλες στα τόσα χρόνια, η μία το 2000 και η άλλη το 2008, μου έτυχε ένα θανατηφόρο κόψιμο που ήταν αδύνατον να κρατηθώ, παρόλες τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που κατέβαλα. Αν δεν πήγαινα asap τουαλέτα θα γινόταν το μοιραίο ατύχημα εν ώρα καθήκοντος, ήταν τόσο δυσβάστακτη η ανάγκη! Τι να κάνω, αρχίζω να οργανώνω το πώς θα γίνει όσο γίνεται λιγότερο αισθητή η ολιγόλεπτη απουσία μου από την τάξη. Βάζω στους μαθητές δυο-τρεις ασκήσεις στο πρόχειρο, γράφω κι άλλες 5-6 στον πίνακα για καβάντζα αν τελειώσουν αυτές στο τετράδιο και "παιδιά, πρέπει να λείψω για λίγο, μου έτυχε μια έκτακτη δουλίτσα. Πέντε λεπτά το πολύ, εσείς συνεχίστε τις ασκήσεις και μην κάνετε θόρυβο κι ενοχλείτε τις άλλες τάξεις όσο θα λείπω". Την ώρα λοιπόν που ξαλάφρωνα, ακούω βήματα στον διάδρομο να πλησιάζουν και τη φωνή ενός μαθητή από απόσταση όχι μεγαλύτερη των 5 μέτρων: "Κύριε, πώς είπατε να κλίσουμε εκείνο το ουσιαστικό, όπως το..."
-Ρε Τάσο, γύρνα στην τάξη, δεν ήταν ανάγκη να 'ρθεις να με ρωτήσεις! Φύγε κι έρχομαι σε δύο λεπτά να σου πω!"
Τη δεύτερη φορά, θυμάμαι ότι όταν μ' έπιασε ήταν στην ώρα της ενισχυτικής διδασκαλίας που έκανα σε κάτι Αλβανάκια για να συμπληρώσω το ωράριό μου. Τους έβαλα κι αυτούς κάτι ασκήσεις στο τετράδιο κι έφυγα. Δε συνέβη κάτι το απρόοπτο κατά την ιερή στιγμή, αλλά μόλις άνοιξα την πόρτα για να βγω αντίκρισα τον διευθυντή , ο οποίος μάλλον είχε έρθει για κατούρημα και περίμενε απ' έξω. Τον χαιρέτισα με αμηχανία κι εκείνος έκανε μια συγκαταβατική γκριμάτσα σαν κι αυτή στο gifάκι του έντερπραϊζ.
A, και μια άλλη φορά, αλλά τότε δεν δούλευα ως δάσκαλος αλλά έκανα μεροκάματα στην οικοδομή. Θυμάμαι ότι ήταν ένα τόσο θανατηφόρο κόψιμο που νόμιζα πως θα μου ξέφευγαν καθώς έσκυβα να φτυαρίσω την άμμο όταν γέμιζα την μπετονιέρα. Μια και δυο, το παίρνω απόφαση ότι δεν πάει άλλο. Φροντίζω να μη με χρειαστούν σύντομα τα 2 μαστόρια που σοβάντιζαν, γι ' αυτό και πάω στον καθένα τους από τρία-τέσσερα πηλοφόρια λάσπη, τίγκα η σκάφη μέχρι πάνω. Κι ενώ τα έχω κανονίσει όλα στην εντέλεια και οδεύω προς την τουαλέτα (δε βρισκόταν μέσα στο σπίτι όπου δουλέυαμε αλλά ήταν εξωτερικό οίκημα, στην αυλή ), μόλις φτάνω εκεί πάγωσα: μπροστά ακριβώς απ' το παράθυρό της καθόταν το αφεντικό με τον νοικοκύρη του σπιτιού κι έπιναν τον καφέ τους! Πού να μπεις τώρα εκεί μέσα και να κάνεις αυτό που είναι να κάνεις, με το παράθυρο ορθάνοιχτο (κατακαλόκαιρο γαρ) κι αυτούς τους δύο ακριβώς κάτω απ' τη μύτη σου (για την ακρίβεια η δική τους μύτη θα υπέφερε αλλά τέσπα). Τι να κάνω, αποφασίζω να βρω κάποιο άλλο μέρος. Ψάχνω από δω, ψάχνω από κει και τελικά καταστάλαξα σε έναν ακάλυπτο χώρο που υπήρχε ανάμεσα σε ένα γειτονικό σπίτι και τον μαντρότοιχο του διπλανού του, ακατοίκητου/μισοερειπωμένου σπιτιού. Ένα πολύ στενό μέρος, με κάτι συκιές και θάμνους που πρόσφεραν και τέλεια απόκρυψη από αδιάκριτα μάτια. Θα μου πεις και ποιος να σε δει εκεί, αμ δε! Ενώ είχα ήδη ανακουφιστεί και σηκώθηκα για να μαζέψω παντελονόβρακα, ακούω ακριβώς πάνω απ' το κεφάλι μου δύο παιδικές φωνές!
-Ε, τι έχει εκεί, κάτι είναι εκεί!
-Πού, δεν βλέπω τίποτα!
-Να ρε, εκεί πέρα που κουνιούνται τα φύλα, το είδες;
-Α ναι, άνθρωπος πρέπει να είναι!
-Ναι, τον είδα κι εγώ. Α, κατάλαβα τι κάνει!
Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα ένα ανοιχτό παράθυρο περίπου τέσσερα μέτρα πιο πάνω αλλά τα παιδάκια είχαν εξαφανιστεί. Στο σπίτι αυτό ήξερα ότι έμενε (και μένει ακόμα) μια χήρα μόνο, αλλά εκείνη την εποχή είχε έρθει η κόρη της με τα δύο παιδιά της απ' την Αθήνα για να περάσουν μερικές εβδομάδες. Κι ενώ τα σκασμένα όλη την ώρα τα έβλεπα να παίζουν και να τριγυρνάνε έξω, εκεί που δουλεύαμε και στους γύρω δρόμους, πώς έτυχε κι έσπασε ο διάολος το πόδι του και βρέθηκαν στο σημείο που δεν έπρεπε την ώρα που δεν έπρεπε!

[George_V]

Ειπαμε της γριας να χεσει και αυτη ξεκολωθηκε... Τι βιβλιο ειναι αυτο που εγραψες βρε Νταρνακα...

[Tarkovsky]

καρδούλες!

Το νήμα που ζήταγα καιρό και οι αγύρτες το είχαν στα σεντούκια.

Χωρίς ΣΕ και Παπάριο, το νήμα είναι ελλιπές

Ο Σε έχει ειδοποιηθεί, τον άγιο δεν τον έχω. Επίσης τον κατουράω στη μάπα, γράφω καλύτερα από αυτόν.

Τώρα το είδα, δεν ξέρω πώς μου ξέφυγε. Challenge accepted.

ναι ναι, challenge accepted, αλλά μια συνεισφορά στον νήμα δεν κάνεις

άντε μάνα μου, ευκοιλιάκι ευκολάκι για σένα



έντιτ: πώς στο διάτσο βαθμολογάω νήμες εδώ μέσα;

[Beria]

Ο Σε έχει ειδοποιηθεί, τον άγιο δεν τον έχω. Επίσης τον κατουράω στη μάπα, γράφω καλύτερα από αυτόν.

Τώρα το είδα, δεν ξέρω πώς μου ξέφυγε. Challenge accepted.

ναι ναι, challenge accepted, αλλά μια συνεισφορά στον νήμα δεν κάνεις

άντε μάνα μου, ευκοιλιάκι ευκολάκι για σένα



έντιτ: πώς στο διάτσο βαθμολογάω νήμες εδώ μέσα;

Και τι είναι εδώ ρε φίλε;
Το X (for xesimo) Factor;

[Tarkovsky]

τι είναι ξέσιμο;

[Beria]

τι είναι ξέσιμο;

Το χέσιμο με ξέσκισμα

[enterprise-psi]

Πρέπει να το είχαν γράψει και στο παλιό, oh well

be me
θαλαμοφύλακας 15:00-18:00
16:00 απόλυτη ησυχία.
Δεν περνάει η ώρα με τίποτα.
Τότε δεν υπήρχαν Smartphones.
fml
Πιάνω ένα απο τα σταυρόλεξα , που είναι στο γραφείο του θαλαμοφύλακα
1 ερώτηση : Ινδός συγγραφέας 19 αιώνα.
τιειναιαυταρεμαλακες
Βγαίνει απο τον θάλαμο το κτήνος.
Τον λέμε κτήνος γιατί είναι 2 μέτρα 200 κιλά. Το G3 είναι σαν μπιστόλι όταν το πιάνει.
Μας πηγαίνει 3 μέσα μια έξω, και μόνο τότε πάει τουαλέτα, δεν γουστάρει στο στρατόπεδο.
Αλλά τρώμε με τις φωτιές εμπλοκή, και είναι η τετάρτη μέρα μέσα.
Κρατάει μωρομάντηλα, και μια πετσέτα, και χαμογελάει.
Μου λέει να μην ανάψω τσιγάρο. Θα γίνει χαμός και τέτοια.
Δεν με νικάς του λέω.
Πάει στις τουαλέτες.
Το τάγμα είναι ισόγειο ΚΕΠΙΚ και γραφεία, ημιόροφος τουαλέτες ντους και 1ος όροφος θάλαμοι.
Πάω στον θάλαμο να πάρω τσιγάρα.
Βλέπω την εικόνα του Καποδίστρια, να δακρύζει.
Η εικόνα της παναγιας στριφογυρίζει.
Μου έρχεται ένα δυνατό ζεστό ωστικό κύμα.
μετά μια μυρωδιά, σαν εκατομμύρια καπάκια βόθρων να κοπάνησαν τρομαγμένα και μετά να ησύχασαν.
ψάχνω να βρω παράθυρο ανοιχτό.
τρέχω στον διάδρομο, ανάμεσα σε θαλάμους γεμάτους πανικόβλητους φαντάρους
οι οπλοβαστοι ανοίγουν μόνοι τους
φτάνω στο παράθυρο την ώρα που ο ήλιος γίνεται κόκκινος, και μετά τον κρύβει η σελήνη
δεν μπορώ να το ανοίξω λόγω της διαφοράς πίεσης
πιάνω ένα όπλο για να σπάσω το τζάμι αλλά καίει και δεν μπορώ να το ακουμπήσω
το παράθυρο άνοιξε μόνο του
το ΑΣΔΑ στέλνει μόνο του ΣΟΣ
με την βοήθεια όλων ανοίγουμε όλα τα παράθυρα
βγαίνει το κτήνος από την τουαλέτα, με μια φάτσα απόλυτης ικανοποίησης.
Πέφτουμε όλοι και παίρνουμε
Και τα στελέχη
πήρα 3 μέρες τιμητική, γιατί εν καιρό πολέμου δεν εγκατέλειψα το πόστο μου.
mfw

[Tarkovsky]

τι είναι ξέσιμο;

Το χέσιμο με ξέσκισμα

α, δλδ χέσιμο με ξύσιμο προστάτου

οι οπλοβαστοι ανοίγουν μόνοι τους

το παράθυρο άνοιξε μόνο του

[perseus]

Παω στο σπιτι της γκομενας δεν θυμαμαι ακριβως τι εκανα (μιλαμε για 1993) κατι θα μαστορευα μαλλον ,μου ερχεται πηγαινω στην τουαλετα,μια χαρα ολα,τελειωνω την δουλεια μου φευγω.
Το απογευμα επιστρεφω λιγο πριν γυρισει απο την δουλεια βρισκω την μανα της και την αδερφη της εκει -η μανα της να κλαιει ,τι εγινε ρε παιδια λεω αγχωμενος
-η Αρετουλα μας κατι σοβαρο εχει
-Γιατι τι επαθε?(ρωταω)
-Πηγαινε στην τουαλετα να δεις τι κακα εχει κανει
Πηγαινω και βλεπω εναν γκοντζιλα -πυργο της Πιζας να εχει σφηνωσει δεν ηξερα τι να κανω με πιασανε κατι γελια .

Απο τοτε παντα κοιταω αφου τραβηξω το καζανακι και φυγουν τα νερα...(δεν θυμαμαι πως τα μπαλωσα)

[perseus]

Πρεπει επειγοντως να γραψει στο νημα ο Καβαλιερε.

[Μπίστης]

Μπορεί να είναι σε κανένα επικό χέσιμο μετά από κινέζικο.

[Νταρνάκας]

Πρέπει να το είχαν γράψει και στο παλιό, oh well

be me
θαλαμοφύλακας 15:00-18:00
16:00 απόλυτη ησυχία.
Δεν περνάει η ώρα με τίποτα.
Τότε δεν υπήρχαν Smartphones.
fml
Πιάνω ένα απο τα σταυρόλεξα , που είναι στο γραφείο του θαλαμοφύλακα
1 ερώτηση : Ινδός συγγραφέας 19 αιώνα.
τιειναιαυταρεμαλακες
Βγαίνει απο τον θάλαμο το κτήνος.
Τον λέμε κτήνος γιατί είναι 2 μέτρα 200 κιλά. Το G3 είναι σαν μπιστόλι όταν το πιάνει.
Μας πηγαίνει 3 μέσα μια έξω, και μόνο τότε πάει τουαλέτα, δεν γουστάρει στο στρατόπεδο.
Αλλά τρώμε με τις φωτιές εμπλοκή, και είναι η τετάρτη μέρα μέσα.
Κρατάει μωρομάντηλα, και μια πετσέτα, και χαμογελάει.
Μου λέει να μην ανάψω τσιγάρο. Θα γίνει χαμός και τέτοια.
Δεν με νικάς του λέω.
Πάει στις τουαλέτες.
Το τάγμα είναι ισόγειο ΚΕΠΙΚ και γραφεία, ημιόροφος τουαλέτες ντους και 1ος όροφος θάλαμοι.
Πάω στον θάλαμο να πάρω τσιγάρα.
Βλέπω την εικόνα του Καποδίστρια, να δακρύζει.
Η εικόνα της παναγιας στριφογυρίζει.
Μου έρχεται ένα δυνατό ζεστό ωστικό κύμα.
μετά μια μυρωδιά, σαν εκατομμύρια καπάκια βόθρων να κοπάνησαν τρομαγμένα και μετά να ησύχασαν.
ψάχνω να βρω παράθυρο ανοιχτό.
τρέχω στον διάδρομο, ανάμεσα σε θαλάμους γεμάτους πανικόβλητους φαντάρους
οι οπλοβαστοι ανοίγουν μόνοι τους
φτάνω στο παράθυρο την ώρα που ο ήλιος γίνεται κόκκινος, και μετά τον κρύβει η σελήνη
δεν μπορώ να το ανοίξω λόγω της διαφοράς πίεσης
πιάνω ένα όπλο για να σπάσω το τζάμι αλλά καίει και δεν μπορώ να το ακουμπήσω
το παράθυρο άνοιξε μόνο του
το ΑΣΔΑ στέλνει μόνο του ΣΟΣ
με την βοήθεια όλων ανοίγουμε όλα τα παράθυρα
βγαίνει το κτήνος από την τουαλέτα, με μια φάτσα απόλυτης ικανοποίησης.
Πέφτουμε όλοι και παίρνουμε
Και τα στελέχη
πήρα 3 μέρες τιμητική, γιατί εν καιρό πολέμου δεν εγκατέλειψα το πόστο μου.
mfw

Eγώ στον στρατό για ένα διάστημα είχα καθιερώσει σε μία συγκεκριμένη σκοπιά να παίρνω μαζί μου ένα άδειο τσουβάλι τσιμέντο (απ' τα οποία μας βρίσκονταν μπόλικα γιατί ο διοικητής μας είχε μια μανία με διάφορα έργα που μας αγγάρευε συνέχεια να κάνουμε), τα έκανα εκεί μέσα και ούτε γάτα ούτε ζημιά, το πετούσα μετά στα σκουπίδια. Όμως σε μια περίοδο που είχαμε πολλά χιόνια για κανένα τετραήμερο, κάποιοι μαλάκες έχεζαν όπου έβρισκαν κι όπου τους έπιανε, αφού σου λέει είναι όλα άσπρα και καλυμμένα απ' το χιόνι ποιος θα τα δει. Έλα όμως που όταν έλιωσαν τα χιόνια είχε γίνει σαν ναρκοπέδιο το μέρος τριγύρω και ειδικά αν πήγαινες βράδυ, δεν ήξερες πού θα την πατούσες (κυριολεκτικά). Στο τέλος τα είδε κι ο διοικητής μια μέρα που πέρασε από εκεί, κι αφού μπινελίκωσε και γκάζωσε όσους άτυχους φαντάρους έτυχε να βρίσκονται στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή, τους έβαλε να τα μαζέψουν κιόλας.
Σε μια άλλη σκοπιά όμως που ήταν πολύ πιο απόμερη, εκεί πραγματικά απολάμβανες το χέσιμο στη φύση. Έβγαινες μάλιστα κι έξω, για να μη λερώνεις τον χώρο της μονάδας (ένα χαμηλό συρματόπλεγμα υπήρχε μόνο) κι εκεί στρωνόσουν εν μέσω βελανιδιών, πουρναριών, παπαρούνων και διάφορων αγριολούλουδων, πεταλούδων κι άλλων ζουζουνιών να φτερουγίζουν χαρούμενα πάνω απ' το κεφάλι σου, αηδονιών, κούκων και λοιπών ωδικών πτηνών να υμνούν την έμπνευση του πλάστη, ανταποκρινόσουν, συνεπαρμένος απ' όλο αυτό το παραμυθένιο σκηνικό στο κάλεσμα της μητέρας φύσης, κρατώντας στο ένα χέρι το κωλόχαρτο και στο άλλο το G3 με γεμιστήρα μέσα, οπλισμένο κι απασφαλισμένο (μη μας αιφνιδιάσει ο εχθρός και μας πιάσουν με τα βρακιά κατεβασμένα).

[Ασέβαστος]

χαραμα. ακριβως η στιγμη που το φως δινει τη θεση του στο σκοταδι. ο δρομος περναει μεσα απο ενα ρηχο ελος/λιμνη, και ειναι 2 μετρα ψηλοτερα απο τη σταθμη του νερου. κατεβαινω, παταω τα ποδια μου σε 2 μεγαλες πετρες που αναμεσα τους εχει νερο. μονο τα βατραχια σπανε την υσηχια, και ο δισκος του ηλιου δεν εχει φανει ακομη, ξεκινω ενα υπεροχο, ρομαντικο χεσιμο.

ΜΠΑΜ!

η ντουφεκια καταστρεφει το ρομαντισμο, σωπαινουν τα βατραχια, και ενα δευτερολεπτο μετα βρεχει σκαγια στο νερο γυρω μου, και μερικα με πετυχαινουν. ηταν πολυ μακρια για να μου κανουν ζημια, απλως τα νιωθω που χτυπανε στα ρουχα μου.

αρχιζω τις χριστοπαναγιες, κατι κυνηγοι εμφανιζονται στην απεναντι μερια της λιμνης, πολυ μακρια, σχεδον δεν διακρινονται. η υσηχια επιτρεπει ομως το διαλογο. ζητανε συγνωμη.μου λενε και "καλο βολι". "επισης"

[taliban]

Σε πέρασαν για αγριογουρνο?

[_pavlos]

Πολύ ωραίο θέμα