Όταν η αρχαιοελληνική τέχνη του 1200 π.Χ. ξεφτυλίζει κάθε σύγχρονη εικαστική τέχνη

[Δημοκράτης]

Στην σοβαρή τέχνη κάθε είδους είναι αναγκασμένοι από τον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα να επιδιώκουν να κάνουν κάτι δικό τους. Αυτό δεν είναι σημερινή ιστορία και τραβάει πάνω από 2,5 χιλιετηρίδες, ουσιαστικά από την στιγμή που αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος τον εαυτό του σαν άτομο και διαφορετικό από τους γύρω και θέλει να δείξει ότι είναι ικανός ή και καλύτερος. Και στις εποχές των οποίων την τέχνη θαυμάζεις ακριβώς με τον ίδιο τρόπο λειτουργούσαν τα πράγματα. Απλά τα τελευταία εκατό χρόνια είναι πολύ μεγαλύτερη η εξοικείωση που έχουμε όλοι με την τέχνη των προηγουμένων εποχών παρά με της δικής μας εποχής, αντίθετα με ότι έχει συμβεί στην γνωστή ιστορία. Έτσι όλη η σύγχρονη τέχνη σας φαίνεται δύσπεπτη.

Μπούρδες
Πέρα από το ότι σε κάθε εποχή έφτιαχναν και μαλακιες, πέρα από το ότι και σήμερα φτιαχνουν σοβαρά έργα, κάποια πράγματα είναι αντικειμενικά μαλακιες. Η κόκκινη κούρασα με φτερά πχ που έφτιαξαν πριν λίγα χρόνια ήταν αντικειμενικά για πέταμα και για αυτό την έσπασαν. Δεν πήγε ο κόσμος να σπάσει τον δρώμενα πχ την κόκκινη κούρασα πήγαν και έσπασαν. Και μην επιμένεις στην θωλοκουλτουρα του πρέπει να ξέρεις από τέχνη. Τίποτα δεν πρέπει να ξέρεις για να κρίνεις αν κάτι είναι ωραίο ή μια μαλάκια και μιση

Το μότο του κάθε ψεκασμένου: η άγνοια είναι γνώση, η γνώση είναι θολοκουλτούρα.

Αφήνοντας στην άκρη τις ανοησίες που λέει κάθε επαγγελματική ομάδα για να διαφημίσει το αντικείμενό της, προφανώς και η αισθητική αντίληψη είναι κάτι που εκπαιδεύεται.

λες μονίμως μπούρδες

[Δημοκράτης]

Η τέχνη όταν δεν είναι διακοσμητική, δεν κρίνεται απαραίτητα με όρους "ωραίο" και "ασχημο". Κρίνεται με βάση το πόσο επιτυγχάνει τους σκοπούς του καλλιτέχνη.
Για παράδειγμα ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός εντάσσεται στο πλαίσιο ανάδειξης του σοσιαλιστικού ιδεώδους και καθόλου δεν ενδιαφερόταν να κάνει κάτι "ωραίο".

Αυτό ισχύει σίγουρα 100% , προφανώς η τέχνη παίζει και αυτό τον ρόλο όπως και γενικώς προβάλει την αντίληψη της κοινωνίας. Ένας τρόπος να καταλάβεις το ότι μια κοινωνία είναι σε παρακμή είναι να δεις την τέχνη που παραγει

Πολύ σωστά η τέχνη όταν δεν είναι διακοσμητική και δεν μεταφράζεται με όρους "ωραίο" και "ασχημο" αποτελεί καθρέφτη της εποχής της.
Το να καταλάβεις ποια κοινωνία είναι σε παρακμή κοιτάζοντας την τέχνη που παράγει σίγουρα δεν είναι κάτι απλό και δεν μπορεί να αποτιμηθεί απο ανθρώπους της ίδιας εποχής.
Είναι θέμα των ιστορικών της τέχνης που βρίσκονται έξω απο το πλαίσιο αναφοράς και κοιτάζοντας πίσω (με τις γνώσεις που διαθέτουν) είναι σε θέση να αποτιμήσουν το κοινωνικό πλαίσιο (τις πολιτικές συνθήκες, τους πολέμους, την οικονομική ζωή κτλ) και το πως επηρέασε την τέχνη.

Μπορείς γιατί η τέχνη εκφράζει σε μεγάλο βαθμό αξίες. Και μιλάμε για κάθε μορφή της από την μουσική και την ζωγραφική μέχρι τα κόμιξ. Για παράδειγμα το ότι σήμερα στην δύση έχουμε γινει φλώροι έχει φτάσει μέχρι το σημείο να πιέζονται κομιξάδες να φτιάχνουν χοντρούς υπερήρωες γιατί κάτι μπούλιδες αισθάνονται πολύ άσχημα μέχρι και στην ιδέα ότι ο σούπερμαν έχει κοιλιακούς. Αντίστοιχο φαινόμενο εμφανίζεται σε κάθε εποχή παρακμής. Όταν οι ΈΛληνες πχ ήταν κάτω από τους Ρωμαίους και φλώρεψαν εντελώς είχαν πρόβλημα να βλέπουν τα αγάλματα με τα μούσκουλα να κάνουν άθλους. Πονάει κάπως να σε θυμίζει κάποιος ότι είσαι ένα σακί με πατάτες. Ντάξει δεν γνωρίζω βέβαια εποχή που θεωρούσαν τέχνη το να βάλει μια μπανάνα σε ένα ντουβάρι και ένα μάτσο κόπανοι να το θεωρούν τέχνη. Αυτό μάλλον είναι ειδική κατηγορία από μόνο του

[gassim]

Αυτό ισχύει σίγουρα 100% , προφανώς η τέχνη παίζει και αυτό τον ρόλο όπως και γενικώς προβάλει την αντίληψη της κοινωνίας. Ένας τρόπος να καταλάβεις το ότι μια κοινωνία είναι σε παρακμή είναι να δεις την τέχνη που παραγει

Πολύ σωστά η τέχνη όταν δεν είναι διακοσμητική και δεν μεταφράζεται με όρους "ωραίο" και "ασχημο" αποτελεί καθρέφτη της εποχής της.
Το να καταλάβεις ποια κοινωνία είναι σε παρακμή κοιτάζοντας την τέχνη που παράγει σίγουρα δεν είναι κάτι απλό και δεν μπορεί να αποτιμηθεί απο ανθρώπους της ίδιας εποχής.
Είναι θέμα των ιστορικών της τέχνης που βρίσκονται έξω απο το πλαίσιο αναφοράς και κοιτάζοντας πίσω (με τις γνώσεις που διαθέτουν) είναι σε θέση να αποτιμήσουν το κοινωνικό πλαίσιο (τις πολιτικές συνθήκες, τους πολέμους, την οικονομική ζωή κτλ) και το πως επηρέασε την τέχνη.

Μπορείς γιατί η τέχνη εκφράζει σε μεγάλο βαθμό αξίες. Και μιλάμε για κάθε μορφή της από την μουσική και την ζωγραφική μέχρι τα κόμιξ. Για παράδειγμα το ότι σήμερα στην δύση έχουμε γινει φλώροι έχει φτάσει μέχρι το σημείο να πιέζονται κομιξάδες να φτιάχνουν χοντρούς υπερήρωες γιατί κάτι μπούλιδες αισθάνονται πολύ άσχημα μέχρι και στην ιδέα ότι ο σούπερμαν έχει κοιλιακούς. Αντίστοιχο φαινόμενο εμφανίζεται σε κάθε εποχή παρακμής. Όταν οι ΈΛληνες πχ ήταν κάτω από τους Ρωμαίους και φλώρεψαν εντελώς είχαν πρόβλημα να βλέπουν τα αγάλματα με τα μούσκουλα να κάνουν άθλους. Πονάει κάπως να σε θυμίζει κάποιος ότι είσαι ένα σακί με πατάτες. Ντάξει δεν γνωρίζω βέβαια εποχή που θεωρούσαν τέχνη το να βάλει μια μπανάνα σε ένα ντουβάρι και ένα μάτσο κόπανοι να το θεωρούν τέχνη. Αυτό μάλλον είναι ειδική κατηγορία από μόνο του

Δηλαδή αν δεν έχει κάποιος τις ανάλογες γνώσεις μπορεί να κατανοήσει έτσι με το μάτι γιατί ο πίνακας "οι αρραβώνες των γκαντολφίνι" του van eyck συνδέεται με την άνοδο της αστικής τάξης και το τέλος της φεουδαρχίας στην Ευρώπη;

[Δημοκράτης]

Πολύ σωστά η τέχνη όταν δεν είναι διακοσμητική και δεν μεταφράζεται με όρους "ωραίο" και "ασχημο" αποτελεί καθρέφτη της εποχής της.
Το να καταλάβεις ποια κοινωνία είναι σε παρακμή κοιτάζοντας την τέχνη που παράγει σίγουρα δεν είναι κάτι απλό και δεν μπορεί να αποτιμηθεί απο ανθρώπους της ίδιας εποχής.
Είναι θέμα των ιστορικών της τέχνης που βρίσκονται έξω απο το πλαίσιο αναφοράς και κοιτάζοντας πίσω (με τις γνώσεις που διαθέτουν) είναι σε θέση να αποτιμήσουν το κοινωνικό πλαίσιο (τις πολιτικές συνθήκες, τους πολέμους, την οικονομική ζωή κτλ) και το πως επηρέασε την τέχνη.

Μπορείς γιατί η τέχνη εκφράζει σε μεγάλο βαθμό αξίες. Και μιλάμε για κάθε μορφή της από την μουσική και την ζωγραφική μέχρι τα κόμιξ. Για παράδειγμα το ότι σήμερα στην δύση έχουμε γινει φλώροι έχει φτάσει μέχρι το σημείο να πιέζονται κομιξάδες να φτιάχνουν χοντρούς υπερήρωες γιατί κάτι μπούλιδες αισθάνονται πολύ άσχημα μέχρι και στην ιδέα ότι ο σούπερμαν έχει κοιλιακούς. Αντίστοιχο φαινόμενο εμφανίζεται σε κάθε εποχή παρακμής. Όταν οι ΈΛληνες πχ ήταν κάτω από τους Ρωμαίους και φλώρεψαν εντελώς είχαν πρόβλημα να βλέπουν τα αγάλματα με τα μούσκουλα να κάνουν άθλους. Πονάει κάπως να σε θυμίζει κάποιος ότι είσαι ένα σακί με πατάτες. Ντάξει δεν γνωρίζω βέβαια εποχή που θεωρούσαν τέχνη το να βάλει μια μπανάνα σε ένα ντουβάρι και ένα μάτσο κόπανοι να το θεωρούν τέχνη. Αυτό μάλλον είναι ειδική κατηγορία από μόνο του

Δηλαδή αν δεν έχει κάποιος τις ανάλογες γνώσεις μπορεί να κατανοήσει έτσι με το μάτι γιατί ο πίνακας "οι αρραβώνες των γκαντολφίνι" του van eyck συνδέεται με την άνοδο της αστικής τάξης και το τέλος της φεουδαρχίας στην Ευρώπη;

όχι φυσικά, αλλά μπορεί να πει αν είναι ένας ωραίος πίνακας ή όχι από καθαρή μεριά αισθητικής. Το αν ο πίνακας έχει και έξτρα συμβολισμό που μπορεί να τον κάνει πιο σηματνικό είναι καθαρά άλλο θέμα. Αν πχ ο πίνακας που λες δεν ήταν αυτός

αλλά ξέρω γω η μαλακία του πικάσο που είχε κλαπεί πριν κάποια χρόνια και την βρήκαν τώρα ναι οκ πάλι μια μαλακία και μισή θα ήταν που απλώς θα ήταν συνδεδεμένη με μια ιστορική στιγμή. Δεν χρειάζεται να ξέρεις κάτι για να αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό το πράγμα είναι άσχημο

απλά να μην είσαι τυφλός ή να μη πουλάς παπά

[gassim]

Μπορείς γιατί η τέχνη εκφράζει σε μεγάλο βαθμό αξίες. Και μιλάμε για κάθε μορφή της από την μουσική και την ζωγραφική μέχρι τα κόμιξ. Για παράδειγμα το ότι σήμερα στην δύση έχουμε γινει φλώροι έχει φτάσει μέχρι το σημείο να πιέζονται κομιξάδες να φτιάχνουν χοντρούς υπερήρωες γιατί κάτι μπούλιδες αισθάνονται πολύ άσχημα μέχρι και στην ιδέα ότι ο σούπερμαν έχει κοιλιακούς. Αντίστοιχο φαινόμενο εμφανίζεται σε κάθε εποχή παρακμής. Όταν οι ΈΛληνες πχ ήταν κάτω από τους Ρωμαίους και φλώρεψαν εντελώς είχαν πρόβλημα να βλέπουν τα αγάλματα με τα μούσκουλα να κάνουν άθλους. Πονάει κάπως να σε θυμίζει κάποιος ότι είσαι ένα σακί με πατάτες. Ντάξει δεν γνωρίζω βέβαια εποχή που θεωρούσαν τέχνη το να βάλει μια μπανάνα σε ένα ντουβάρι και ένα μάτσο κόπανοι να το θεωρούν τέχνη. Αυτό μάλλον είναι ειδική κατηγορία από μόνο του

Δηλαδή αν δεν έχει κάποιος τις ανάλογες γνώσεις μπορεί να κατανοήσει έτσι με το μάτι γιατί ο πίνακας "οι αρραβώνες των γκαντολφίνι" του van eyck συνδέεται με την άνοδο της αστικής τάξης και το τέλος της φεουδαρχίας στην Ευρώπη;

όχι φυσικά, αλλά μπορεί να πει αν είναι ένας ωραίος πίνακας ή όχι από καθαρή μεριά αισθητικής. Το αν ο πίνακας έχει και έξτρα συμβολισμό που μπορεί να τον κάνει πιο σηματνικό είναι καθαρά άλλο θέμα. Αν πχ ο πίνακας που λες δεν ήταν αυτός

αλλά ξέρω γω η μαλακία του πικάσο που είχε κλαπεί πριν κάποια χρόνια και την βρήκαν τώρα ναι οκ πάλι μια μαλακία και μισή θα ήταν που απλώς θα ήταν συνδεδεμένη με μια ιστορική στιγμή. Δεν χρειάζεται να ξέρεις κάτι για να αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό το πράγμα είναι άσχημο

απλά να μην είσαι τυφλός ή να μη πουλάς παπά

Αυτό προσπαθώ να σου πω, οτι το άσχημο με όρους διακοσμητικούς δεν κάνει την τέχνη μεγάλη ή μικρή.
Κρίνεται με άλλα κριτήρια.

Η ασχήμια είναι μέρος της ζωής και άρα και της τέχνης, ειδικά όταν δεν κάνεις πίνακες για να στολίσουν έναν τοίχο σε ένα σπίτι και ως εκεί.

[Αγις]

Μπούρδες
Πέρα από το ότι σε κάθε εποχή έφτιαχναν και μαλακιες, πέρα από το ότι και σήμερα φτιαχνουν σοβαρά έργα, κάποια πράγματα είναι αντικειμενικά μαλακιες. Η κόκκινη κούρασα με φτερά πχ που έφτιαξαν πριν λίγα χρόνια ήταν αντικειμενικά για πέταμα και για αυτό την έσπασαν. Δεν πήγε ο κόσμος να σπάσει τον δρώμενα πχ την κόκκινη κούρασα πήγαν και έσπασαν. Και μην επιμένεις στην θωλοκουλτουρα του πρέπει να ξέρεις από τέχνη. Τίποτα δεν πρέπει να ξέρεις για να κρίνεις αν κάτι είναι ωραίο ή μια μαλάκια και μιση

Το μότο του κάθε ψεκασμένου: η άγνοια είναι γνώση, η γνώση είναι θολοκουλτούρα.

Αφήνοντας στην άκρη τις ανοησίες που λέει κάθε επαγγελματική ομάδα για να διαφημίσει το αντικείμενό της, προφανώς και η αισθητική αντίληψη είναι κάτι που εκπαιδεύεται.

λες μονίμως μπούρδες

ειδικοτητα του

[gassim]

Υπόψιν οτι δεν έχω κάτι εναντίον της διακοσμητικής τέχνης, την αγαπάω πάρα πολύ.
Αλλά υπάρχει η διακοσμητική τέχνη και η "τραγική" τέχνη, δεν πρέπει να τα συγχέουμε και να κρίνουμε την μια με τους όρους της άλλης

[Δημοκράτης]

Δηλαδή αν δεν έχει κάποιος τις ανάλογες γνώσεις μπορεί να κατανοήσει έτσι με το μάτι γιατί ο πίνακας "οι αρραβώνες των γκαντολφίνι" του van eyck συνδέεται με την άνοδο της αστικής τάξης και το τέλος της φεουδαρχίας στην Ευρώπη;

όχι φυσικά, αλλά μπορεί να πει αν είναι ένας ωραίος πίνακας ή όχι από καθαρή μεριά αισθητικής. Το αν ο πίνακας έχει και έξτρα συμβολισμό που μπορεί να τον κάνει πιο σηματνικό είναι καθαρά άλλο θέμα. Αν πχ ο πίνακας που λες δεν ήταν αυτός

αλλά ξέρω γω η μαλακία του πικάσο που είχε κλαπεί πριν κάποια χρόνια και την βρήκαν τώρα ναι οκ πάλι μια μαλακία και μισή θα ήταν που απλώς θα ήταν συνδεδεμένη με μια ιστορική στιγμή. Δεν χρειάζεται να ξέρεις κάτι για να αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό το πράγμα είναι άσχημο

απλά να μην είσαι τυφλός ή να μη πουλάς παπά

Αυτό προσπαθώ να σου πω, οτι το άσχημο με όρους διακοσμητικούς δεν κάνει την τέχνη μεγάλη ή μικρή.
Κρίνεται με άλλα κριτήρια.

Η ασχήμια είναι μέρος της ζωής και άρα και της τέχνης, ειδικά όταν δεν κάνεις πίνακες για να στολίσουν έναν τοίχο σε ένα σπίτι και ως εκεί.

και τι ακριβώς κάνει την τέχνη μεγάλη; Δηλαδή την παπαριά του Πικάσο τι ακριβώς την κάνει αξιόλογη πέρα από το ότι κάποιοι έχουν συμφωνήσει ότι οι πίνακες του πικάσο είναι αξιόλογοι;

[Καραμελίτσα]

Μπούρδες
Πέρα από το ότι σε κάθε εποχή έφτιαχναν και μαλακιες, πέρα από το ότι και σήμερα φτιαχνουν σοβαρά έργα, κάποια πράγματα είναι αντικειμενικά μαλακιες. Η κόκκινη κούρασα με φτερά πχ που έφτιαξαν πριν λίγα χρόνια ήταν αντικειμενικά για πέταμα και για αυτό την έσπασαν. Δεν πήγε ο κόσμος να σπάσει τον δρώμενα πχ την κόκκινη κούρασα πήγαν και έσπασαν. Και μην επιμένεις στην θωλοκουλτουρα του πρέπει να ξέρεις από τέχνη. Τίποτα δεν πρέπει να ξέρεις για να κρίνεις αν κάτι είναι ωραίο ή μια μαλάκια και μιση

Το μότο του κάθε ψεκασμένου: η άγνοια είναι γνώση, η γνώση είναι θολοκουλτούρα.

Αφήνοντας στην άκρη τις ανοησίες που λέει κάθε επαγγελματική ομάδα για να διαφημίσει το αντικείμενό της, προφανώς και η αισθητική αντίληψη είναι κάτι που εκπαιδεύεται.

λες μονίμως μπούρδες

Είπεν ο μέγας θεωρητικός του ψεκασμού.

[gassim]

όχι φυσικά, αλλά μπορεί να πει αν είναι ένας ωραίος πίνακας ή όχι από καθαρή μεριά αισθητικής. Το αν ο πίνακας έχει και έξτρα συμβολισμό που μπορεί να τον κάνει πιο σηματνικό είναι καθαρά άλλο θέμα. Αν πχ ο πίνακας που λες δεν ήταν αυτός

αλλά ξέρω γω η μαλακία του πικάσο που είχε κλαπεί πριν κάποια χρόνια και την βρήκαν τώρα ναι οκ πάλι μια μαλακία και μισή θα ήταν που απλώς θα ήταν συνδεδεμένη με μια ιστορική στιγμή. Δεν χρειάζεται να ξέρεις κάτι για να αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό το πράγμα είναι άσχημο

απλά να μην είσαι τυφλός ή να μη πουλάς παπά

Αυτό προσπαθώ να σου πω, οτι το άσχημο με όρους διακοσμητικούς δεν κάνει την τέχνη μεγάλη ή μικρή.
Κρίνεται με άλλα κριτήρια.

Η ασχήμια είναι μέρος της ζωής και άρα και της τέχνης, ειδικά όταν δεν κάνεις πίνακες για να στολίσουν έναν τοίχο σε ένα σπίτι και ως εκεί.

και τι ακριβώς κάνει την τέχνη μεγάλη; Δηλαδή την παπαριά του Πικάσο τι ακριβώς την κάνει αξιόλογη πέρα από το ότι κάποιοι έχουν συμφωνήσει ότι οι πίνακες του πικάσο είναι αξιόλογοι;

Για τον κυβισμό έχουν γραφτεί βιβλία και βιβλία, αν σε ενδιαφέρει μπορείς να ρίξεις μια ματιά στην Ιστορία της Τέχνης του Gombrich στο σχετικό κεφάλαιο που είναι γραμμένη πολύ απλά και κατανοητά.
Σε γενικές γραμμές και όπως το βλέπω εγώ πάντα, οι ζωγράφοι των κινημάτων του μοντερνισμού επιχείρησαν να αποτυπώσουν στον καμβά αυτό που δεν φαίνεται, συναισθήματα, υπαρξιακές αγωνίες, την φευγαλέα οπτική αντίληψη, τις πληροφορίες που μένουν στο υποσυνείδητο κτλ

Ο πικάσο πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα απο τους ιμπρεσιονιστές και μεταφράζοντας διαφορετικά τις αναζητήσεις τους επιχείρησε να αποτυπώσει τα θραύσματα της εικόνας που αποτυπώνονται στον εγκέφαλο απο μια φευγαλέα ματιά. Την εντύπωση και όχι την περιγραφή του αντικειμένου.
Πρόκειται για μια αποτύπωση του μεταβαλλόμενου χώρου και χρόνου και του τι αφήνει η μεταβολή αυτή στον ανθρώπινο εγκέφαλο.

Μιλάμε για μια εποχή που η τέχνη ασχολήθηκε για πρώτη φορά με τα επιτεύγματα της επιστήμης, της ψυχανάλυσης και της φιλοσοφίας. Αυτά είναι ζητήματα που μέχρι τότε δεν είχαν απασχολήσει σε αυτό τον βαθμό τους εικαστικούς και για τον λόγο αυτό όλα τα κινήματα του μοντερνισμού θεωρούνται επαναστατικά.

[Δημοκράτης]

Αυτό προσπαθώ να σου πω, οτι το άσχημο με όρους διακοσμητικούς δεν κάνει την τέχνη μεγάλη ή μικρή.
Κρίνεται με άλλα κριτήρια.

Η ασχήμια είναι μέρος της ζωής και άρα και της τέχνης, ειδικά όταν δεν κάνεις πίνακες για να στολίσουν έναν τοίχο σε ένα σπίτι και ως εκεί.

και τι ακριβώς κάνει την τέχνη μεγάλη; Δηλαδή την παπαριά του Πικάσο τι ακριβώς την κάνει αξιόλογη πέρα από το ότι κάποιοι έχουν συμφωνήσει ότι οι πίνακες του πικάσο είναι αξιόλογοι;

Για τον κυβισμό έχουν γραφτεί βιβλία και βιβλία, αν σε ενδιαφέρει μπορείς να ρίξεις μια ματιά στην Ιστορία της Τέχνης του Gombrich στο σχετικό κεφάλαιο που είναι γραμμένη πολύ απλά και κατανοητά.
Σε γενικές γραμμές και όπως το βλέπω εγώ πάντα, οι ζωγράφοι των κινημάτων του μοντερνισμού επιχείρησαν να αποτυπώσουν στον καμβά αυτό που δεν φαίνεται, συναισθήματα, υπαρξιακές αγωνίες, την φευγαλέα οπτική αντίληψη, τις πληροφορίες που μένουν στο υποσυνείδητο κτλ

Ο πικάσο πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα απο τους ιμπρεσιονιστές και μεταφράζοντας διαφορετικά τις αναζητήσεις τους επιχείρησε να αποτυπώσει τα θραύσματα της εικόνας που αποτυπώνονται στον εγκέφαλο απο μια φευγαλέα ματιά. Την εντύπωση και όχι την περιγραφή του αντικειμένου.
Πρόκειται για μια αποτύπωση του μεταβαλλόμενου χώρου και χρόνου και του τι αφήνει η μεταβολή αυτή στον ανθρώπινο εγκέφαλο.

Μιλάμε για μια εποχή που η τέχνη ασχολήθηκε για πρώτη φορά με τα επιτεύγματα της επιστήμης, της ψυχανάλυσης και της φιλοσοφίας. Αυτά είναι ζητήματα που μέχρι τότε δεν είχαν απασχολήσει σε αυτό τον βαθμό τους εικαστικούς και για τον λόγο αυτό όλα τα κινήματα του μοντερνισμού θεωρούνται επαναστατικά.

όλα αυτά τα έκαναν και ζωγράφοι χωρίς να παράγουν βλακείες όμως. Αν η τέχνη θέλει να την αναλύσεις είναι για πέταμα, Τα συναισθήματα δεν έχουν σχέση με επιστήμες, λογική, γνώση.

[Αρίστος]

Ούτε σκούρα χρώματα χρησιμοποίησε ο καλλιτέχνης, ούτε αχνά γιατί πρόκειται για σφραγίδα.
Αυτό που βλέπεις είναι σκαλισμένο σε πέτρα

Φυσικα και ειναι σφραγιδα αλλα στα περιγραμματα των μορφων εβαλε διαφορετικη πυκνοτητα χρωματων (πολυ εντονο και μπουκωμενο σε αντιθεση με εντελως αραιο) ωστε να πετυχαινεται ακομη περισσοτερο η εννοια του βαθους.

.

Είναι σκάλισμα σε πέτρα, δεν υπάρχουν χρώματα. Το βαθος που βλέπεις είναι πραγματικό βάθος που δημιουργείται απο το ανάγλυφο.

Δεν γινεται να εισαι τοσο τυφλος, το περιγραμμα της ασπιδας το εχει κανει με μαυρο παχυ και εντονο χρωμα.




.

[gassim]

και τι ακριβώς κάνει την τέχνη μεγάλη; Δηλαδή την παπαριά του Πικάσο τι ακριβώς την κάνει αξιόλογη πέρα από το ότι κάποιοι έχουν συμφωνήσει ότι οι πίνακες του πικάσο είναι αξιόλογοι;

Για τον κυβισμό έχουν γραφτεί βιβλία και βιβλία, αν σε ενδιαφέρει μπορείς να ρίξεις μια ματιά στην Ιστορία της Τέχνης του Gombrich στο σχετικό κεφάλαιο που είναι γραμμένη πολύ απλά και κατανοητά.
Σε γενικές γραμμές και όπως το βλέπω εγώ πάντα, οι ζωγράφοι των κινημάτων του μοντερνισμού επιχείρησαν να αποτυπώσουν στον καμβά αυτό που δεν φαίνεται, συναισθήματα, υπαρξιακές αγωνίες, την φευγαλέα οπτική αντίληψη, τις πληροφορίες που μένουν στο υποσυνείδητο κτλ

Ο πικάσο πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα απο τους ιμπρεσιονιστές και μεταφράζοντας διαφορετικά τις αναζητήσεις τους επιχείρησε να αποτυπώσει τα θραύσματα της εικόνας που αποτυπώνονται στον εγκέφαλο απο μια φευγαλέα ματιά. Την εντύπωση και όχι την περιγραφή του αντικειμένου.
Πρόκειται για μια αποτύπωση του μεταβαλλόμενου χώρου και χρόνου και του τι αφήνει η μεταβολή αυτή στον ανθρώπινο εγκέφαλο.

Μιλάμε για μια εποχή που η τέχνη ασχολήθηκε για πρώτη φορά με τα επιτεύγματα της επιστήμης, της ψυχανάλυσης και της φιλοσοφίας. Αυτά είναι ζητήματα που μέχρι τότε δεν είχαν απασχολήσει σε αυτό τον βαθμό τους εικαστικούς και για τον λόγο αυτό όλα τα κινήματα του μοντερνισμού θεωρούνται επαναστατικά.

όλα αυτά τα έκαναν και ζωγράφοι χωρίς να παράγουν βλακείες όμως. Αν η τέχνη θέλει να την αναλύσεις είναι για πέταμα, Τα συναισθήματα δεν έχουν σχέση με επιστήμες, λογική, γνώση.

Εεεεεε όχι, πριν απο τους ιμπρεσιονιστές και την ανάλυση του χρωματικού φάσματος οι ζωγράφοι δούλευαν με τελείως διαφορετικό τρόπο σε τεχνικό επίπεδο και με εντελώς διαφορετικές αναζητήσεις σε επίπεδο εννοιολογικό. ΄Υπήρχαν κάποιες εξαιρέσεις όπως ας πούμε η μαύρη ζωγραφική του Βελάσκεθ αλλά ήταν εξαιρέσεις και οι δημιουργοί τους θεωρούνται κάτι σαν προπομποί του χαμού που ακολούθησε.

[Αρίστος]

Η τεχνη του χαρακτη και ζωγραφου της μινωικης ασπιδας μπορει να γεννησει δεος σε καθε ανθρωπο καθε εποχης, φιλοτεχνο η οχι, εχει μεσα της την εννοια του καλλους, οτι και να σημαινει αυτο, ακομη και αν σημαινει την τελεια αποδοση της πλαστικοτητας και της ορμης των σωματων.

Αντιθετα η τεχνη του Πικασο απευθυνεται μονο σε ενα πολυ ειδικο κοινο, κατα πολυ μικροτερο του 1%, που ενδεχομενως και η πλειοψηφια του να νομιζει οτι βλεπει αλλα πραγματα απο αυτα που ζωγραφισε ο καλλιτεχνης.

Χρειαζομαστε τεχνη και για τα δυο κοινα αλλα η τεχνη που εκπαιδευει συνολικα την ανθρωποτητα προς την ομορφια ειναι η τεχνη του Μινωιτη ζωγραφου. Και επειδη η εποχη μας εχει τεχνη που απευθυνεται στο 0,001% του πληθυσμου γι' αυτο και οι υπολοιποι εχουν γινει στουρναρια που ονειρευονται να γινουν μπραβοι σε νυχτερινα μαγαζια, μαφιοζοι και βιζιτουδες πολυτελειας.

.

[gassim]

Φυσικα και ειναι σφραγιδα αλλα στα περιγραμματα των μορφων εβαλε διαφορετικη πυκνοτητα χρωματων (πολυ εντονο και μπουκωμενο σε αντιθεση με εντελως αραιο) ωστε να πετυχαινεται ακομη περισσοτερο η εννοια του βαθους.

.

Είναι σκάλισμα σε πέτρα, δεν υπάρχουν χρώματα. Το βαθος που βλέπεις είναι πραγματικό βάθος που δημιουργείται απο το ανάγλυφο.

Δεν γινεται να εισαι τοσο τυφλος, το περιγραμμα της ασπιδας το εχει κανει με μαυρο παχυ και εντονο χρωμα.




.

Προφανώς είναι κάποιο μαγικό χρώμα που διατηρήθηκε ανέπαφο 3200 χρόνια, ενώ ταυτόχρονα δεν έχει διατηρηθεί καμία ζωγραφική απο τον πεμπτο αιώνα πΧ.