Bazoomba έγραψε: ↑29 Νοέμ 2021, 19:44
Δεν ξερω αν ειναι καποιου ειδους ειρωνεια αλλα η "δυτικη" φιλοσοφια πανω σε αυτο το ερωτημα εκκινει(Καρτεσιος,Μαλμπρανς,Σπινοζα,Λοκ,Χιουμ,Καντ,Σοπεναουερ): Ειναι η παρασταση μου ταυτοσημη με αυτο που υπαρχει πραγματικα; Θα υπηρχε το πραγματικο χωρις εμενα; Ο Καρτεσιος, στην προσπαθεια να απαντησει σε αυτο το ερωτημα, κανει εναν συλλογισμο μη συμβατο με αυτο που ονομαζουμε φιλοσοφικου τυπου αποφανση. Εκει που οι αλλοι προσπαθουσαν να θεμελιωσουν την πραγματικοτητα του θειου πανω στην πρωταρχικη υπαρξη των αισθητηριακων δεδομενων ( η εικονα του μπουζουκιου, η αντιληψη του χωρου και της στιγμης-χρονου της συναυλιας) αυτος θεμελιωνει την πιστοτητα της παραστασης του στην εξάρχης υπαρξη του θειου ( ο θεος ειναι καλος και δεν θελει να μας ξεγελασει). Ο φιλος μας ο Καντιος προχωρησε οσο κανεις αλλος την αποπειρα του Καρτεσιου. Σε αυτη την προσπαθεια οφειλουμε τον ορο "πραγμα καθ'εαυτο" καθως και την διαφοροποιηση του απο θεμελιωδεις εννοιες οπως χρονος και χωρος( ο Καντ πιστευε πως ειναι και αυτα παραστασεις). Η εννοια της Βουλησης στον Σοπεναουερ αναπτυσσεται με μονο σκοπο την επεκταση του προκειμενου ορου.
Λογικη διερευνηση περαν του οριζοντα μεταφυσικων εννοιων οπως πραγμα καθ΄εαυτο και Βουληση δεν μπορει να προκυψει.
Συνεπως στο παραδειγμα σου, εαν υποθεσεις το (Α) θα πρεπει να συμπεριλαβεις στην εννοια της "νοητικης εικονας" την παρεα σου, τον τοπο της συναυλιας,την χρονικη στιγμη στην οποια συμβαινει ακομα και την εννοια του συμβαντος καθως ολα τα ενδοκοσμα φαινομενα ανηκουν στην κατηγορια των παραστασεων, ταυτιζονται/απορρεουν με/απο την Βουληση/ Θεληση του Θεου(Σοπεναουερ/Σπινοζα) .
Πριν δυο τρία ποστς, είπα ότι η εισαγωγή μιας τέτοιας "λύσης" (υποκειμενικές νοητικές εικόνες για τα υπάρκτά), ανοίγει και η πόρτα για να εισέλθουν τόσα παράδοξα, που θα τρέχουμε να την κλείσουμε...

Ακόμα και σε συλλογικό επίπεδο να το πάρουμε, πάλι θα έχουμε προβλήματα.
Έστω μια συναυλία, που στις 10 του μηνός την βλέπουν σε ζωντανή μετάδοση 1 εκατ. τηλεθεατές, αλλά δεν την βλέπει, ούτε καν την γνωρίζει, άλλο 1 εκατομμύριο, διότι είναι απομονωμένο.
== Την άλλη ημέρα, στις 11 του μηνός, δημοσιεύονται οι κριτικές για την συναυλία, οι οποίες υμνούν τα 20 βιολιά και τα δύο πιάνα.
== Στις 12 του μηνός, βάζουν αυτό το απομονωμένο ένα εκατομμύριο να την δει και εκείνο.
== Και μετά, του δίνουν να διαβάσει τις κριτικές που δημοσιεύθηκαν στις 11 του μηνός.
Το απομονωμένο, από την ζωντανή μετάδοση της συναυλίας, ένα εκατομμύριο, θα πρέπει να έχει φτιάξει την δική "νοητική εικόνα" και αντίληψη της πραγματικότητας.
Τι θα γίνει αν αρχίσουν να υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες διαμαρτυρίες από το δεύτερο εκατομμύριο, που έχουν "αντιληφθεί" διαφορετικό αριθμό βιολιών και πιάνων;
Ευτυχώς, μέχρι στιγμής, κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί...
Από την άλλη, είμαι της γνώμης ότι απόψεις της φρασεολογίας "
Αυτό που γνωρίζω είναι ότι δεν μπορεί κάτι που σκέφτομαι να μην υπάρχει...", ή σε αυτό που έχω υπογραμμίσει στο κείμενό σου, δεν με προδιαθέτουν θετικά για μια ανοιχτή συζήτηση.
Διότι είναι η άλλη όψη του οντολογικού επιχειρήματος του Ανσέλμου.
Ο Θεός ορίζεται ως το τέλειο ον. Κάτι δεν μπορεί να είναι τέλειο αν δεν υπάρχει. Άρα ο Θεός υπάρχει
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αρχίσουμε το 2021, άλλη μια συζήτηση πάνω σε αυτο το επιχείρημα. Φιλόσοφοι, τόσο χριστιανοί (Θωμάς Ακινάτης), όσο και άθεοι, έχουν ασκήσει έντονη κριτική και σήμερα πλέον θεωρείται άστοχο. Ή, όπως το διετύπωσε ο Σοπενάουερ, "ένα γοητευτικό αστείο".
Το να θέλει κάποιος να οριστεί ως προαπαιτούμενο μιας τέτοιας συζήτησης, την εκ προοιμίου υιοθέτηση της άποψης πως
"κάτι που μπορώ να σκεφτώ, πρέπει και να μπορεί να υπάρξει...", θεωρώ πως είναι προσπάθεια χειραγώγησης της συζήτησης.
Αν δεν μπορούμε, ως ατελή όντα, να "δούμε" και να αντιληφθούμε το μεταφυσικό (ασαφής όρος και αυτός...), τότε δεν θα μπορούμε να αποδείξουμε ούτε ότι υπάρχει Θεός, ούτε ότι δεν υπάρχει.
Οπότε και για εμένα, μια τέτοια συζήτηση είναι μόνο για να "ψαρέψεις" κάνα νέο και έξυπνο επιχείρημα...
Ούτως ή άλλως, ούτε οι ένθεοι ούτε οι άθεοι θα ξεκουνηθούν από τις θέσεις τους.
.