3. Η νίκη του
Νίκου Ανδρουλάκη, ανεξάρτητα από το ποιοι μηχανισμοί έδρασαν, αναμφίβολα αντιπροσωπεύει τη πίστη ή τη διάθεση έστω, πως μπορεί να υπάρξει αναγέννηση του χώρου υπό ένα νέο και άφθαρτο πρόσωπο. Τώρα το αν ο Ανδρουλάκης είναι άφθαρτο πρόσωπο ή αποτελεί όπως
λένε το μακρύ χέρι του Βαγγέλη Βενιζέλου , αυτό είναι άλλο θέμα και θα κριθεί.
4. Τα ποσοστά που πήραν οι υποψήφιοι, (πάντα με την παραδοχή πως υπήρξαν και εξωγενείς παρεμβάσεις) δείχνουν
ένα δεξιοποιημένο ΚΙΝΑΛ , μακριά από την ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση, που κινείται με τους τακτικισμούς και τις υπόγειες συμφωνίες των υποψήφιων. Αν ο Λοβέρδος υποστηρίξει όπως φαίνεται τον Ανδρουλάκη, η δεξιά στροφή θα σφραγιστεί, προφανώς με ανταλλάγματα.
5. Το σχετικά μεγάλο ποσοστό που πήρε ο Λοβέρδος, παρά την καταφανή εμπλοκή του στο σκάνδαλο της Novartis και τη δίωξη για την υπόθεση, δείχνει πως μεγάλο ποσοστό στο ΚΙΝΑλ, δεν ενδιαφέρεται για τη σημαία ή την καθαρότητά της, αλλά για να
εξασφαλίσει προνομιακή θέση στο παιχνίδι της διαπλοκής.
7. Σοβαρά συμπεράσματα υπάρχουν και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ένα διαλυμμένο κόμμα όπως το ΚΙΝΑΛ, καταφέρνει να εμφανιστεί στο προσκήνιο, λόγω της εκλογής αρχηγού, χωρίς να υπάρχει άλλος πολιτικός λόγος. Μια τεχνική διαδικασία, καταφέρνει να προσδώσει πολιτική αίγλη στον νεκρό πολιτικά χώρο, την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ ασχολείται με την…διαδικασία της κομματικής ανανέωσής του.
Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται μια κουραστική, εσωστρεφής και χαοτική πραγματικότητα, που προσδιορίζεται από τακτικισμούς και συγκρούσεις ανυπάρκτων, τόσο
ο κόσμος που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ θα αναζητά πιθανή λύση, ακόμη και πάνω σε ένα φέρετρο