Δε νιώθω τίποτα.

[Fixer66]

Εχω ένα πρόβλημα. Ολα όσα συμβαίνουν γύρω μας, όλη η δυστυχία που έχω απορροφήσει τα τελευταία χρόνια, με έχουν αφήσει αναίσθητο. Δηλαδή ας πούμε τώρα διάβαζα το θέμα για τον εξάχρονο που οι γονείς του πέθαναν και με άφησε παγερά αδιάφορο. Παλαιότερα θα ένιωθα αισθήματα συμπάθειας και λύπης τουλάχιστον. Ισως είναι λίγο και η αγωγή που ακολουθώ με κρατάει πάντα χαλαρό και ναρκωμένο. Δεν μου αρέσει αυτή η κατάντια. Εχετε κάτι να μου προτείνετε;

Bonus:

Αυτό είναι λίγο περίεργο. Δεν επαναστατώ, δε σε μαθαίνω κάτι, δε βελτιώνω τη κοινωνία, για να είσαι εσύ καλύτερα. Τι κάνω; Τρώω τις παστίγιες και σου δίνω τα 3 ευρώ. Καλό είναι. Απλά λίγο περίεργο.

[AlienWay]

Φίλε μου, θα σου αναφέρω μια άποψη και άμα θες άκου την, άμα θες βρίσε με και προσπέρασέ την.

Αυτή τη στιγμή τα ψυχολογικά θέματα είναι η μάστιγα της εποχής μας. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, η αστικοποίηση, οι καθημερινές δυστοπίες, έχουν οδηγήσει πολλά μυαλά σε αδιέξοδο.

Αν ακολουθείς μια αγωγή που έχει κάποιες παρενέργειες, προσπάθα πρώτα να δεις αν μπορείς να εξασφαλίσεις μια διαφορετική οπτική των πραγμάτων μέσα από την αλλαγή αυτή. Το σίγουρο είναι ότι όσοι έχουν διακόψει αγωγή γιατί πίστευαν ότι πριν ήταν καλύτερα, έχουν κάνει τεράστια ζημιά στον εαυτό τους. Εχω εμπειρία με συγγενικό πρόσωπο και τα λέω αυτά. Ρώτα τον εαυτό σου: Αυτό το στοιχείο που τώρα δεν σου αρέσει στον τρόπο που σκέφτεσαι, είναι πράγματι ζημιογόνο, ή μήπως σε προστατεύει από κάτι χειρότερο; Αν θεωρήσεις ότι είναι ζημιογόνο, ζήτα να σου αλλάξουν την αγωγή, αλλά σε καμία περίπτωση μην τη σταματήσεις.

Και να ξέρεις, ότι όλοι λίγο-πολύ έχουμε θέματα, όλοι ζοριζόμαστε, όλοι απογοητευόμαστε με τις άσχημες όψεις του σύγχρονου κόσμου και με την αυτοκαταστροφικότητα του ανθρώπινου είδους, με τα αδιέξοδα και την εκμετάλλευση. Προσπαθούμε να συμβιώσουμε, να προσφέρουμε, να λειτουργήσουμε από κοινού και να συμβιώσουμε γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή. Και -εννοείται- να κάνουμε και παραχωρήσεις όταν οι περιστάσεις το απαιτούν.

Τώρα μπορεί να θεωρείς ότι είμαι ένας βλαμμένος που την έχει δει κάπως και θεωρεί ότι κατέχει κάποια κοσμική αλήθεια. Επομένως αν αυτές οι σκέψεις δεν σου λένε κάτι και δεν σε εκφράζουν, μπορείς να τις διαγράψεις. Πες ότι δεν ειπώθηκαν. Ο λόγος που στα λέω είναι γιατί ξέρω καλά ότι είσαι αγωνιστής και δεν το βάζεις εύκολα κάτω.

[Ζενίθεδρος]

Εχω ένα πρόβλημα. Ολα όσα συμβαίνουν γύρω μας, όλη η δυστυχία που έχω απορροφήσει τα τελευταία χρόνια, με έχουν αφήσει αναίσθητο. Δηλαδή ας πούμε τώρα διάβαζα το θέμα για τον εξάχρονο που οι γονείς του πέθαναν και με άφησε παγερά αδιάφορο. Παλαιότερα θα ένιωθα αισθήματα συμπάθειας και λύπης τουλάχιστον. Ισως είναι λίγο και η αγωγή που ακολουθώ με κρατάει πάντα χαλαρό και ναρκωμένο. Δεν μου αρέσει αυτή η κατάντια. Εχετε κάτι να μου προτείνετε;

Έχεις πάθει ανοσία στον ψυχικό πόνο. Το έχω πάθει κι εγώ.

[Fixer66]

Εχω ένα πρόβλημα. Ολα όσα συμβαίνουν γύρω μας, όλη η δυστυχία που έχω απορροφήσει τα τελευταία χρόνια, με έχουν αφήσει αναίσθητο. Δηλαδή ας πούμε τώρα διάβαζα το θέμα για τον εξάχρονο που οι γονείς του πέθαναν και με άφησε παγερά αδιάφορο. Παλαιότερα θα ένιωθα αισθήματα συμπάθειας και λύπης τουλάχιστον. Ισως είναι λίγο και η αγωγή που ακολουθώ με κρατάει πάντα χαλαρό και ναρκωμένο. Δεν μου αρέσει αυτή η κατάντια. Εχετε κάτι να μου προτείνετε;

Έχεις πάθει ανοσία στον ψυχικό πόνο. Το έχω πάθει κι εγώ.

Και πως το ξεπέρασες;

[Ζενίθεδρος]

Εχω ένα πρόβλημα. Ολα όσα συμβαίνουν γύρω μας, όλη η δυστυχία που έχω απορροφήσει τα τελευταία χρόνια, με έχουν αφήσει αναίσθητο. Δηλαδή ας πούμε τώρα διάβαζα το θέμα για τον εξάχρονο που οι γονείς του πέθαναν και με άφησε παγερά αδιάφορο. Παλαιότερα θα ένιωθα αισθήματα συμπάθειας και λύπης τουλάχιστον. Ισως είναι λίγο και η αγωγή που ακολουθώ με κρατάει πάντα χαλαρό και ναρκωμένο. Δεν μου αρέσει αυτή η κατάντια. Εχετε κάτι να μου προτείνετε;

Έχεις πάθει ανοσία στον ψυχικό πόνο. Το έχω πάθει κι εγώ.

Και πως το ξεπέρασες;

Καθόλου.

[kongrosian]

Εχω ένα πρόβλημα. Ολα όσα συμβαίνουν γύρω μας, όλη η δυστυχία που έχω απορροφήσει τα τελευταία χρόνια, με έχουν αφήσει αναίσθητο. Δηλαδή ας πούμε τώρα διάβαζα το θέμα για τον εξάχρονο που οι γονείς του πέθαναν και με άφησε παγερά αδιάφορο. Παλαιότερα θα ένιωθα αισθήματα συμπάθειας και λύπης τουλάχιστον. Ισως είναι λίγο και η αγωγή που ακολουθώ με κρατάει πάντα χαλαρό και ναρκωμένο. Δεν μου αρέσει αυτή η κατάντια. Εχετε κάτι να μου προτείνετε;

Bonus:

μερικούς τους καίει η αρρώστια αυτή. επίπεδο συναίσθημα λέγεται. το πχορουμ θα ολοκληρώσει το έργο. θα σου κάψει και την ψυχή.

[Γενιά της Αμαρτίας]

Ζήσε τη ζωή σου σαν να πεθαίνεις σήμερα.