Υπάρχει Θεός;

[paul25]

Η λογική δεν είναι ίδια ούτε για τον ...άνθρωπο.
Κάθε άνθρωπος εμφανίζει τη δική του λογική. Η "κοινή συνισταμένη" κάθε εποχής αφορά τη λογική της εποχής κλπ.

Το πρόβλημα της λογικής είναι ότι δεν είναι αυτοσυνεπής. Άνθρωποι τρελάθηκαν στην αναζήτηση της θεμελίωσης της λογικής. Αυτό που αποκαλούμε "λογική" είναι ένα ψευδοσυνεπές δημιουργικό πλαίσιο, μία φανταστική οντότητα, στην οποία προσπαθούμε να μυήσουμε τον κόσμο ώστε να υφίσταται απλά ένα ενιαίο σύστημα αναφοράς της επικοινωνίας.

"Αυτός που τρελάθηκε δεν έχασε τη λογική του, αλλά τα πάντα εκτός από τη λογική του"

Αναρωτιεμαι ποια η γνωμη σου για τα μαθηματικα, δεν ειναι αυτοσυνεπη, καθολικη και αντικειμενικη λογικη;

Όχι.
Είναι ένα πρωτογενές αξιωματικό σύστημα κανόνων που παράγει ένα δευτερεύον συνεπές προς τους ορισμούς σύστημα κανόνων.
Ανάλογα με τους ορισμούς που θα δίνεις, θα παράγεις κι ένα ολόκληρο μαθηματικό κλάδο.
Πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι μιγαδικοί αριθμοί.
Στα μαθηματικά μας, κάθε φορά που καταλήγαμε σε αρνητική υπόρριζο ποσότητα, το αποκαλούσαμε "αδύνατο" καθώς δεν υπήρχε στο φυσικό σύστημα αρίθμησης τέτοιος αριθμός (που υψωμένος στο τετράγωνο να μας δίνει αρνητικό αποτέλεσμα).
Ξαφνικά, κάποιος λέει "ας θεωρήσουμε ότι υπάρχει αριθμός του οποίου το τετράγωνο να μας δίνει αρνητικό αριθμό".
Και εγένετο το μιγαδικό σύστημα, που έχει πλέον εφαρμογή ακόμα και στην σύγχρονη αστροφυσική.

Τα μαθηματικα ειναι μια ανθρωπινη κατασκευη η οποια ομως εξηγει τον κοσμο αρκετα καλα. Μπορει να ξεκινουν με αξιωματα και παραδοχες, αλλα το παραδοξο ειναι οτι εφαρμοζονται πολυ καλα στον πραγματικο κοσμο. Η μαθηματικη λογικη πχ της ρευστομηχανικης ειναι χρησιμη σε ολους τους μηχανικους που θα εγκιβωτησουν ενα ποταμι με εφαρμογη σε ολα τα ποταμια του πλανητη. Μπορουν να " προβλεψουν" εποχιακες μεταβολες τους και να επιλεξουν την καταλληλη διαμετρο αγωγου ειτε ειναι στο Τιμπουκτου, ειτε στην Αλασκα και ενδεχομενως παντου στο συμπαν. Επισης η θεωρια της σχετικοτητας, καθαρα θεωρητικη στην αρχη, αποδεικνυεται απο γεγονοτα της πραγματικοτητας μεχρι σημερα για τον μακροκοσμο της υλης.

[ksk]

Η λογική δεν είναι ίδια ούτε για τον ...άνθρωπο.
Κάθε άνθρωπος εμφανίζει τη δική του λογική. Η "κοινή συνισταμένη" κάθε εποχής αφορά τη λογική της εποχής κλπ.

Το πρόβλημα της λογικής είναι ότι δεν είναι αυτοσυνεπής. Άνθρωποι τρελάθηκαν στην αναζήτηση της θεμελίωσης της λογικής. Αυτό που αποκαλούμε "λογική" είναι ένα ψευδοσυνεπές δημιουργικό πλαίσιο, μία φανταστική οντότητα, στην οποία προσπαθούμε να μυήσουμε τον κόσμο ώστε να υφίσταται απλά ένα ενιαίο σύστημα αναφοράς της επικοινωνίας.

"Αυτός που τρελάθηκε δεν έχασε τη λογική του, αλλά τα πάντα εκτός από τη λογική του"

Αναρωτιεμαι ποια η γνωμη σου για τα μαθηματικα, δεν ειναι αυτοσυνεπη, καθολικη και αντικειμενικη λογικη;

Όχι.
Είναι ένα πρωτογενές αξιωματικό σύστημα κανόνων που παράγει ένα δευτερεύον συνεπές προς τους ορισμούς σύστημα κανόνων.
Ανάλογα με τους ορισμούς που θα δίνεις, θα παράγεις κι ένα ολόκληρο μαθηματικό κλάδο.

Μη πλήρες αλλά συνεπές το σύστημα που «υπάρχουμε»...

[taxalata xalasa]

Τι εννοείς "πάντα";
Χρόνος, όπως τον γνωρίζουμε, υφίσταται από τη στιγμή της δημιουργίας κι έπειτα. Στο σημείο της δημιουργίας υπάρχει αυτό που ονομάζουμε "ασυνέχεια". Δεν υπάρχει "πριν" τη δημιουργία, στο επίπεδο του χρόνου που αντιλαμβανόμαστε.


Τι είναι το κακό;
Αυτή η ερώτηση αποτελούσε πάντοτε αγκάθι της χριστιανικής θεολογίας κι από ό,τι βλέπω το ενστερνιστήκατε στον αθεϊσμό χωρίς κανένα πρόβλημα.

Αν δίνεις στο "κακό" μία καθαρά κοινωνική σημασία που αφορά την αναλογία "ωφέλος/ζημία" τότε προκύπτουν διάφορα ευτράπελα.


Και της ΘτΣ το ίδιο με το ίδιο σκεπτικό.
Ή όχι;
Να ακυρώσουμε τη ΘτΣ επειδή αν δεν υπήρχαμε δεν θα την σκέφτονταν οι σκύλοι και οι γάτες;

Εδώ, λοιπόν, συζητάμε για επίπεδα συνειδητοποίησης του όντος. Ο άνθρωπος έχει φτάσει σε υψηλό επίπεδο συνειδητοποίησης. Σε τέτοιο που να αντιλαμβάνεται όντα (οντολογία) κι όχι απλά αισθητηριακά αντικείμενα.


Η ανθρωπότητα πάντοτε έφτιαχνε τα πάντα. Είναι μία δημιουργική φύση που εξελίσσεται μέσα από τις πάσης φύσεως δημιουργίες της.

Να στο θεσω με ενα διαγραμμα:

----------------ΠΡΙΝ----------|-------------------|------------ ΜΕΤΑ--------
----> πριν την δημιουργια -|-> δημιουργια --|--> μετα την δημιουργια

Το οτι ο χρονος του δικου μας συμπαντος αρχισε να ισχυει μετα την δημιουργια του συμπαντος μας δεν σημαινει οτι στο πλαισιου του θεου δεν υπαρχει χρονος.

Από τη μία "δεν υπάρχει Θεός" κι από την άλλη βρήκες, όχι μόνο Θεό αλλά και χρόνο στα πλαίσια που μόνο η θεϊκή υπόσταση αντιλαμβάνεται;

Δεν υπάρχει "πριν τη δημιουργία" στα πλαίσια της ανθρώπινης αντίληψης. Το πριν αποτελεί χρονικό επίρρημα. Η Δημιουργία αποτελεί την αρχή του χρόνου.
"Πριν την αρχή του χρόνου" = παράδοξο.

αν και εισαι, νομιζω, στα πλαισια της λογικης, εχεις στιγμες παραλογες.

τι θα πει χρονικο επιρρημα; αυτο ειναι ανθρωπινος ορος γραμματικης και συντακτικου. οριζει χρονικα ενα ρημα.... πηγα πριν...

Αν εισαι φιλαθλος της λογικης, τοτε πρεπει να ψαξεις το πριν της εκκινησης, γιατι την στιγμη που σταματας το ψαξιμο στο πριν, ειναι η στιγμη που σταματα η λογικη σου και αρχιζει ο παραλογισμος για αρχες, παραδοξα και ορθοδοξα.

αιτια πριν, αποτελεσμα μετα = αιωνιο τωρα.

[stavmanr]

Να στο θεσω με ενα διαγραμμα:

----------------ΠΡΙΝ----------|-------------------|------------ ΜΕΤΑ--------
----> πριν την δημιουργια -|-> δημιουργια --|--> μετα την δημιουργια

Το οτι ο χρονος του δικου μας συμπαντος αρχισε να ισχυει μετα την δημιουργια του συμπαντος μας δεν σημαινει οτι στο πλαισιου του θεου δεν υπαρχει χρονος.

Από τη μία "δεν υπάρχει Θεός" κι από την άλλη βρήκες, όχι μόνο Θεό αλλά και χρόνο στα πλαίσια που μόνο η θεϊκή υπόσταση αντιλαμβάνεται;

Δεν υπάρχει "πριν τη δημιουργία" στα πλαίσια της ανθρώπινης αντίληψης. Το πριν αποτελεί χρονικό επίρρημα. Η Δημιουργία αποτελεί την αρχή του χρόνου.
"Πριν την αρχή του χρόνου" = παράδοξο.

αν και εισαι, νομιζω, στα πλαισια της λογικης, εχεις στιγμες παραλογες.

τι θα πει χρονικο επιρρημα; αυτο ειναι ανθρωπινος ορος γραμματικης και συντακτικου. οριζει χρονικα ενα ρημα.... πηγα πριν...

Αν εισαι φιλαθλος της λογικης, τοτε πρεπει να ψαξεις το πριν της εκκινησης, γιατι την στιγμη που σταματας το ψαξιμο στο πριν, ειναι η στιγμη που σταματα η λογικη σου και αρχιζει ο παραλογισμος για αρχες, παραδοξα και ορθοδοξα.

αιτια πριν, αποτελεσμα μετα = αιωνιο τωρα.

Μα εννοείται ότι το σημείο στο οποίο ξεκινά ο χρόνος είναι το όριο του παραλόγου. Ως εκεί φτάνει η λογική μας, άλλωστε. Δεν υφίσταται νόημα στη φράση "πριν το χρόνο". Είναι μία παράδοξη, αυτοαναιρετική, παράλογη, πρόταση.

Μπορείς να φανταστείς, βέβαια, τη δημιουργία ως ένα "αιωνίως παγωμένο" πλαίσιο στο οποίο ξεσπά μία κίνηση. Το big bang. Πολύ χονδρικώς, και πολύ αφαιρετικώς. Ως μία καλλιτεχνική πινελιά.

[taxalata xalasa]

Από τη μία "δεν υπάρχει Θεός" κι από την άλλη βρήκες, όχι μόνο Θεό αλλά και χρόνο στα πλαίσια που μόνο η θεϊκή υπόσταση αντιλαμβάνεται;

Δεν υπάρχει "πριν τη δημιουργία" στα πλαίσια της ανθρώπινης αντίληψης. Το πριν αποτελεί χρονικό επίρρημα. Η Δημιουργία αποτελεί την αρχή του χρόνου.
"Πριν την αρχή του χρόνου" = παράδοξο.

αν και εισαι, νομιζω, στα πλαισια της λογικης, εχεις στιγμες παραλογες.

τι θα πει χρονικο επιρρημα; αυτο ειναι ανθρωπινος ορος γραμματικης και συντακτικου. οριζει χρονικα ενα ρημα.... πηγα πριν...

Αν εισαι φιλαθλος της λογικης, τοτε πρεπει να ψαξεις το πριν της εκκινησης, γιατι την στιγμη που σταματας το ψαξιμο στο πριν, ειναι η στιγμη που σταματα η λογικη σου και αρχιζει ο παραλογισμος για αρχες, παραδοξα και ορθοδοξα.

αιτια πριν, αποτελεσμα μετα = αιωνιο τωρα.

Μα εννοείται ότι το σημείο στο οποίο ξεκινά ο χρόνος είναι το όριο του παραλόγου. Ως εκεί φτάνει η λογική μας, άλλωστε. Δεν υφίσταται νόημα στη φράση "πριν το χρόνο". Είναι μία παράδοξη, αυτοαναιρετική, παράλογη, πρόταση.

Μπορείς να φανταστείς, βέβαια, τη δημιουργία ως ένα "αιωνίως παγωμένο" πλαίσιο στο οποίο ξεσπά μία κίνηση. Το big bang. Πολύ χονδρικώς, και πολύ αφαιρετικώς. Ως μία καλλιτεχνική πινελιά.

εγώ που μαι φαγάνο παιδί, το βλέπω σαν ζυμάρ με μαγιά που φουσκώνι σε έναν άλλο χώρο-χρόνο-? και ο δικός μου/σου χώρος-χρόνος είναι ορισμένος μέσα στο ζυμάρ, που μπήκε η μαγιά και το πχουσκών...
Λογικά πρέπει να είναι και χώρος-χρόνος έξω από το ζυμάρ και κάποιος πρέπει νάφτιαξε το ζυμάρ και νάβαλε και την μαγία μέσα για να φουσκώνει το ζυμάρ.

[Γκουερινο 4]

μόνο αυτά που είπε ο Ιωάννης πριν δύο χιλιάδες χρόνια για το χάραγμα που χωρίς αυτό δεν θα μπορείς να επιβιώσεις, ειναι η μεγαλύτερη απόδειξη της ύπαρξής του Χριστού
Αλίμονο σε μας που σχεδόν σε όλη την ζωή μας ήμασταν τυφλοί και δεν βλέπαμε την αλήθεια
Τεράστιε Ιωάννη

[taxalata xalasa]

Γκουερινο 4
Και τότε με χαραγμένα μέταλλα επιβιώνανε. Χαραγμένα με ονόματα αυτοκρατόρων. Οι αυτοκράτορες συνεχίζουν να υπάρχουν και οι τεχνικές, χάραξης μετάλλων, εξελίχθηκαν. Εξάλλου ότι άλλο αναγράφει ο Ιωάννης είχε ήδη συμβεί και συνέβαινε και ποτέ δεν σταμάτησε να συμβαίνει. Τι σου φαίνεται προφητικό στο κείμενο του Ιωάννη;

Δεν υπήρχαν πριν, όλα όσα δήθεν θα συνέβαιναν μετά την προφητεία; Κατάκτηση, Πόλεμος, Λιμός και Θάνατος. Μη τυχόν ήταν αγαθή η κοινωνία την εποχή του Ιωάννη και μετά θα συνέβαιναν όλα αυτά;

'Οτι είναι του Κατσαρού Τράγου το δίνεις στον Κατσαρό Τράγο που σε κατάκτησε με πόλεμο και έφερε λιμό και θάνατο...

Κατσαρός > τσατσάρα > τσέτσαρε > καίσαρ > caesar. Το γένος των Κατσαραίων*.

Τι το υπερφυσικό και παράξενο δηλαδή έχει το χρονικογράφημα της μεσογειακής κοινωνίας στην εποχή του Ιωάννη ή όποιου επιτήδειου συνέγραψε το κείμενο;

Μοιάζει για άρθρο ιστορικών γεγονότων της εποχής, με ποιητικό και αλληγορικό τρόπο γραμμένο για τους σκοπούς που εξυπηρετεί.

Εξηγώ.

Χριστιάνος που ζει σε κοινόβια άνευ χαραγμένων νομισμάτων τον 1ο αιώνα μ.χ. .
Για να επιβιώσει στην ρωμαϊκή κοινωνία πρέπει να χρησιμοποιεί τα χαραγμένα νομίσματα των ανώμαλων Κατσαρέων, όπως οι, Γαίος Τζούλιος Κατσαρός* του Γερμανικού a.k.a Caligulas, γνωστός και με το παρατσούκλι "τράγος" μεταξύ των ρωμαίων και έπειτα του Νέρωνα*, που το όνομα του δίνει και τον γνωστό αριθμό που αναγράφεται τυχαία λίγα χρονιά μετά στο κείμενο με μορφή ιωνικής αρίθμησης.
Έχουν φάει ατελείωτο στυλιάρι για την θεωρία που έχει διαδώσει ο Σαούλ και έχει διαβάλλει και διαβρώσει την ρωμαϊκή κοινωνία και τους ρωμαίους πλεμπέγιους μη έχοντες στον ήλιο μοίρα που αμφισβητούν την παντοδυναμία του θεσμού του αυτοκράτορα και παραιτούνται από την ρωμαϊκή κοινωνία προς τα κοινόβια και κάποιοι προς την αυτοκτονία ως τροφή αιλουροειδών θηλαστικών.

Το χρονικόγραφημα του 1ου αίωνα μ.χ. έγινε εργαλείο φόβου για μυστικιστικό προσυλητισμό, αφού οι προφητείες επιβεβαίωνονται συνεχόμενα σε κάθε εποχή, ακόμα και την εποχή προ της συγγραφής του κειμένου.

Όλα όσα αναγράφονται ότι ΘΑ συμβούν, είχαν ΗΔΗ συμβεί και κάνει την τρίχα, τριχιά για να τόνισει, όπως το αντιλαμβάνομαι, τον φανατισμό των ρωμαίων στο αντίπαλο ιδεολόγικο χώρο από αυτόν που πρεσβεύει ο συγγραφέας/άνθρωπος.
Τους λέει μέσα απ το κέιμενο σε γλώσσα αλανιάριη.... "ρε ζώα, είστε τόσο γίδια και δούλοι στον ανώμαλο αδερφογάμη αυτοκράτορα και τα χαραγμένα νομίσματα του, που άμα σας τα καρφώσει στο χέρι ή στο κούτελο, πάλι happy θα 'στε..."
Όπως ο φανατισμένος γαύρος που κάνει τατουάζ τον Γανημήδη στο χέρι ή στο κουτέλο 'άμα το πει ο Τάκης...

Ή κάτι πεθαμένοι ζόμπια που ζουν σε έναν μεγάλο τάφο / τύμβο, κάπου στην μακεδόνια, και βαρούν τατουάζ στο χέρι ή στο κούτελο το ανώμαλο τερατούργημα θηρίο αετό με δύο κεφάλια...

Ανώμαλα πράματα... τα χε πει ο Ιωάννης.....

Οπότε φίλε, καλημέρα..., σιγά τις προφητείες.
Πόσα δίνεις να σου γράψω 100 προφητείες; Να σου πω για δράκους που θάρθουν και άλογα με φτερά και αγγέλους να κόβουν κεφάλια θηρίων με φίδια για μαλλιά.

Ρίχνε 500 ευρά την μέρα στο ταμείο και θα σου γράφω εσαεί "προφητείες" που θα χεστούν απ τον φόβο τους τα αρειανά βακτηρίδια, αν υπάρχουν.


Πέπλο, καπνός μπροστά στον καθρέφτη, για να αγνοούμε το πραγματικό πρόβλημα της συγκέντρωσης εξουσίας σε ολίγους και εκλεκτούς.

Και για να το εξηγήσω καλύτερα θα στο πω "χριστιανικά" γιατί έτσι θα δώσω παράδειγμα μέσα από τα γραφόμενα της θρησκείας της αγάπης που φοβερίζει τον κόσμο.

Τα του Κατσαρού στον Κατσαρό και τα του Ανθρώπου στον Άνθρωπο.

Ούτε διαβόλια, ούτε τριβόλια...

Άνθρωποι παίζουν με την νοημοσύνη ανθρώπων, και.....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.....με όπλο τον φόβο...

[Who is The 4th man]

Νομικισμοί....

αυτο το θεμα δεν μπορούν να το πλησιάσουν νομικοί,συμβολαιογράφοι ή ιστορικοσυγκριτηστες...
ποιητές,καπως ίσως...
ειναι ριζικά εσωτερικο,κι'αν αποφασίσει να σε πλησιασει θα είναι μονο
εκ των ένδον...απ'τα βαθη,κι'αν σε βρεί ανέτοιμο θα δείς και θα βιώσεις όλα τα αντίθετα
απ'αυτά πού πίστευες μεχρι τώρα....
"Εναντιοδρομία" είναι το όνομά της



"You are like the ocean
Control me with your tide
Power so severe that I can’t hide
Drawn into the darkness
A siren in the night
Washed upon the shore by morning light

Caught up in your Undertow, Undertow

Lost on the horizon
A voyage to unknown
A trick of fate I must endure alone
I am on an island
Into the waves I’m born
So willingly I sail into this storm

Caught up in your Undertow, Undertow

You swept my love away..."

[greekgreek]

Κάπου την έννοια του Θεού οι περισσότεροι την έχουν συνδέσει με τη δημιουργία του σύμπαντος.
Υπάρχει η περίπτωση να υπάρχει Θεός χωρίς απαραίτητα να είναι Αυτός υπεύθυνος για τη δημιουργία του σύμπαντος.

Για μένα ο Θεός ήταν μια τεράστια άμορφη ενέργεια κατά τη δημιουργία του σύμπαντος, συγκεντρωμένη σε ένα σημείο όπως και η ύλη.
Με τη μεγάλη έκρηξη και τη δημιουργία των γαλαξιών κ.τ.λ , ηλιακών συστημάτων και όντων , ο Θεός ακολούθησε (ή δημιούργησε για όσους πιστεύουν ότι όλα είναι δημιουργία του Θεού) την όλη διαδικασία και με την μορφή της ψυχής μπήκε στον άνθρωπο παίρνοντας τη μορφή του ατόμου.
Στην ουσία ο Θεός είναι κατά εικόνα του ανθρώπου.

Ισχύει δηλαδή αυτό που λέμε ,ότι ο Θεός είναι μέσα μας (με τη μορφή της ψυχής)
Η ψυχή μπορεί να βλέπει τα πράγματα και από άλλη διάσταση και μπορεί να αντιληφθεί πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε.
Κάποια στιγμή έψαξα πως με επιστημονικό τρόπο μπορεί να εξηγηθεί ότι πολλοί από τους επίγειους θεούς ή προφήτες μπορούσαν να προβλέπουν το μέλλον.
Πιστεύω ότι γίνεται λόγω της διαστολής του χρόνου.
Τον χρόνο τον αντιλαμβάνεται διαφορετικά κάποιος μέσα σε ένα σύστημα αναφοράς, από ότι κάποιος που είναι εκτός.
Βλέποντας η ψυχή τα γεγονότα από άλλη διάσταση και έξω από το σύστημα αναφοράς έχουμε διαστολή του χρόνου ,δηλαδή μπορεί να δει και τα μελλοντικά γεγονότα (σαν όραμα , σε όνειρο) .
Αυτό ήξεραν οι προφήτες , επίγειοι Θεοί και μπορούσαν να προβλέπουν το μέλλον ή μπορούσαν να κάνουν πράγματα που οι υπόλοιποι τα έβλεπαν σαν θαύματα.

[tanipteros]

Υπάρχει περίπτωση κάποια μορφή ζωής που να είναι άφθαρτη (αθάνατη) να είναι εκτός διαστάσεων και η νοητική της δύναμη να ορίζει τον χρόνο και την ύλη. Επίσης οι νόμοι της φύσης να είναι αποτέλεσμα νοητικής δυνάμεως αυτής της οντότητας.

Αυτήν την οντότητα, αν υπάρχει, οι άνθρωποι την λένε Θεό. Επίσης υπάρχει περίπτωση να μην είναι μόνο μία αλλά να υπάρχει πλήθος τέτοιων οντοτήτων.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Υπάρχει περίπτωση κάποια μορφή ζωής που να είναι άφθαρτη (αθάνατη) να είναι εκτός διαστάσεων και η νοητική της δύναμη να ορίζει τον χρόνο και την ύλη. Επίσης οι νόμοι της φύσης να είναι αποτέλεσμα νοητικής δυνάμεως αυτής της οντότητας.

Αυτήν την οντότητα, αν υπάρχει, οι άνθρωποι την λένε Θεό. Επίσης υπάρχει περίπτωση να μην είναι μόνο μία αλλά να υπάρχει πλήθος τέτοιων οντοτήτων.

Αυτό που ηχεί ήδη από τις πρώτες οργανωμένες θρησκείες είναι μια διαδικασία διατήρησης τηε εύνοιας αυτού του θεού ή οντοτήτων, είτε είναι στενά συνδεμένος με τη φύση είτε είναι κάτι έξω από αυτή, αρχικά προσφέροντας ανθρωποθυσίες και αργότερα με τον εκπολιτισμό της κοινωνίας προσφοράς ζώων που οι άρχαίοι είχαν την καλή ιδέα να τα τρώνε οι ίδιοι.
Οι παλιοί θεοί συμβόλιζαν μια τάξη πραγμάτων που νομοτελειακά πάντα θα δίνει τόπο στην επόμενη, όσο ειδεχθές ακούγεται αυτό στα αυτιά των θεών κι ότι κι αν έκαναν για να το αποτρέψουν. Οι αρχαιοί θεωρούσαν τη φθορά φυσική και τον θάνατο αναπόφευκτο. Το μόνο που μένει από μας είναι ίσκιοι στον άδη που διατηρούνται εκεί μόνο έως η μνήμη που διατηρούν οι ζωντανοί για εμάς διαλυθεί στη λήθη του χρόνου. Ο λόγος που ο Αχιλλέας διάλεξε να πεθάνει ήταν επειδή η μνήμη του θα αντηχούσε ανά τους αιώνες σαν κάτι σταθερό, σαν κάτι αναπόφευκτο. Οι μόνοι που κατάφεραν αυτή τη δύσκολη αθανασία ήταν οι ήρωες.

Φυσικά, οι έλληνες γνώριζαν για το τελειωτικό του θανάτου μα διασκέδαζαν με θείο τρόπο τον φόβο τους, γελούσαν με αυτόν, έκλαιγαν με αυτόν, ενώ τον μετέτρεπαν σε ένα μεγαλοφυιές παραμύθι. Η προσέγγιση τους βαθυστόχαστη σε σημείο που ακόμα μοντέρνοι στοχαστές δεν έχουν καταφέρει να την ξεδιαλύνουν. Μα πράματι, αν θέλουμε θεούς, πόσο λογικό είναι να τους κάνουμε στα μέτρα του ανθρώπου, κι όχι μόνο αυτό, μα να τους προικίσουμε με κάθε φυσικό νόμο και κάθε δύναμη. Στην ελλάδα πάντα και για όλα ήταν μέτρο ο άνθρωπος.

Μετά ήρθε ο θεός της ερήμου. Ένας σκληρός θεός, ένας θεός εκδικητικός και με απέχθεια για τις ανθρώπινες φυσικές ανάγκες. Απεχθάνεται τον έρωτα. Μισεί να μοιράζεται την εξουσία. Είναι άκαμπτος, ενώ με τον πιο άκομψο τρόπο μας φορτώνει μια αμαρτία από τα γεννοφάσκια μας, κι απαιτεί να περάσουμε τη ζωή μας σύμφωνα με τις επιταγές του. Οι κανόνες του είναι πολλοί, οι απαγορεύσεις του απόλυτες. Μας τιμωρεί και μας δοκιμάζει ξανά και ξανά. Η υποταγή μας πρέπει να είναι απόλυτη. Είχε όμως κι αυτός μια καλή ιδέα. Η χαρμόσυνη είδηση. Εκεί όπου στον αχέροντα το εισηρτήριο είναι ουάν γουει στον χριστιανισμό η ζωή είναι μόνο το προοίμιο για μια αιώνια ζωή ευδαιμονίας. Κι αυτό φυσικά είναι μόνο η αρχή. Ο ασκητής, πρέπει στον χριστιανισμό, να παρουσιάζει το σημείο μεταξύ ανθρώπου και θεού. Ο ασκητής που αρνείται στον εαυτό του όλες τις φυσικές επιθυμίες, τον έρωτα, το φαγητό. Αυτός, που καταστρέφει το σώμα του με τις νηστείες και την κακή ζωή ανάγεται σε άγιος από εμάς, τη στιγμή που οι παλιοί θα τον είχαν να τσιμπά τζάμπα λίγο ζωμό στο συσσίτιο. Σε αυτόν οι ανθρώπινες επιθυμίες παρουσιάζονται με μεγαλύτερη ένταση από ότι σε εμάς, όλοι αυτοί οι πειρασμοί είναι επιννόησή του και οι δαίμονες που πολεμά στην πραγματικότητα είναι η ανθρώπινη φύση. Πιστεύοντας παράλληλα, κάτι που θα φαινόταν γελοίο στους έλληνες ότι με αυτό τον τρόπο πλησιάζει στο θεό.

[Gherschaagk]

Οι ήρωες έζησαν χωρίς τον φόβο του θανάτου και η ανταμοιβή τους ήταν η αθανασία.

[stavmanr]

Οι ήρωες έζησαν χωρίς τον φόβο του θανάτου (...)

Παραμύθια της Χαλιμάς για να χαίρεται ο νεοέλληνας.

Οι ήρωες είναι αυτοί που φοβήθηκαν περισσότερο από όλους. Το να μη φοβάσαι είναι σχεδόν παθολογική κατάσταση.
Ήρωες είναι , όχι επειδή δεν φοβούνταν, αλλά επειδή παρά το φόβο τους επέλεξαν να συνεχίσουν για ένα καλό σκοπό.

[AlienWay]

Οι ήρωες έζησαν χωρίς τον φόβο του θανάτου (...)

Παραμύθια της Χαλιμάς για να χαίρεται ο νεοέλληνας.

Οι ήρωες είναι αυτοί που φοβήθηκαν περισσότερο από όλους. Το να μη φοβάσαι είναι σχεδόν παθολογική κατάσταση.
Ήρωες είναι , όχι επειδή δεν φοβούνταν, αλλά επειδή παρά το φόβο τους επέλεξαν να συνεχίσουν για ένα καλό σκοπό.

[axilmar]

Τι εννοείς "πάντα";
Χρόνος, όπως τον γνωρίζουμε, υφίσταται από τη στιγμή της δημιουργίας κι έπειτα. Στο σημείο της δημιουργίας υπάρχει αυτό που ονομάζουμε "ασυνέχεια". Δεν υπάρχει "πριν" τη δημιουργία, στο επίπεδο του χρόνου που αντιλαμβανόμαστε.


Τι είναι το κακό;
Αυτή η ερώτηση αποτελούσε πάντοτε αγκάθι της χριστιανικής θεολογίας κι από ό,τι βλέπω το ενστερνιστήκατε στον αθεϊσμό χωρίς κανένα πρόβλημα.

Αν δίνεις στο "κακό" μία καθαρά κοινωνική σημασία που αφορά την αναλογία "ωφέλος/ζημία" τότε προκύπτουν διάφορα ευτράπελα.


Και της ΘτΣ το ίδιο με το ίδιο σκεπτικό.
Ή όχι;
Να ακυρώσουμε τη ΘτΣ επειδή αν δεν υπήρχαμε δεν θα την σκέφτονταν οι σκύλοι και οι γάτες;

Εδώ, λοιπόν, συζητάμε για επίπεδα συνειδητοποίησης του όντος. Ο άνθρωπος έχει φτάσει σε υψηλό επίπεδο συνειδητοποίησης. Σε τέτοιο που να αντιλαμβάνεται όντα (οντολογία) κι όχι απλά αισθητηριακά αντικείμενα.


Η ανθρωπότητα πάντοτε έφτιαχνε τα πάντα. Είναι μία δημιουργική φύση που εξελίσσεται μέσα από τις πάσης φύσεως δημιουργίες της.

Να στο θεσω με ενα διαγραμμα:

----------------ΠΡΙΝ----------|-------------------|------------ ΜΕΤΑ--------
----> πριν την δημιουργια -|-> δημιουργια --|--> μετα την δημιουργια

Το οτι ο χρονος του δικου μας συμπαντος αρχισε να ισχυει μετα την δημιουργια του συμπαντος μας δεν σημαινει οτι στο πλαισιου του θεου δεν υπαρχει χρονος.

Από τη μία "δεν υπάρχει Θεός" κι από την άλλη βρήκες, όχι μόνο Θεό αλλά και χρόνο στα πλαίσια που μόνο η θεϊκή υπόσταση αντιλαμβάνεται;

Δεν υπάρχει "πριν τη δημιουργία" στα πλαίσια της ανθρώπινης αντίληψης. Το πριν αποτελεί χρονικό επίρρημα. Η Δημιουργία αποτελεί την αρχή του χρόνου.
"Πριν την αρχή του χρόνου" = παράδοξο.

Πωπω μπλεξιμο στο μυαλο σου.

Η Δημιουργια δεν αποτελει την αρχη του χρονου για τον υποτιθεμενο Θεο, συμφωνα με τα λεγομενα σας παντα.