Λοξίας έγραψε: ↑27 Δεκ 2021, 12:06
taxalata xalasa έγραψε: ↑24 Δεκ 2021, 20:52
[...]
Sum
sine regno

sī + nē = so < sto < tan [η επι τας] + ne < no < νο = αυτο + μη ον = μην, μη ζων.........μή
νε (μην) κανεις αυτό.....δή
νε (δεν) κατέχω....

sine < tane > τανε < τανη < θανη < τα+νο = αυτά + αντίθετο το ον [ζων] = νο [μη ζων]
Έχει κάποιος λογικός φορουμύτης αντίρρηση ότι το Θανά σημαίνει "αυτα μη οντα"; και το θανά-tus σημαίνει "αυτα μη οντα + ισταται"....; εκτός κι έχουμι τίποτα ζόμπια δωμέσα πού 'ν' όντα μη όντα. Λες;

Ας πούμε, και σύμφωνα με το μονό σεντονάκι που (σου) έγραψα), εγώ έχω αντίρρηση. Διότι θέλω να μου ξηγήσεις πως ακριβώς προκύπτει πως "θανα" σημαίνει "αυτά μη όντα" και πως το "θάνατος" σημαίνει "αυτα μη οντα + ισταται";
Πέραν της δικής σου ετυμολογίας, υπάρχει κάποια γλωσσολογική-ετυμολογική εργασία πάνω σε αυτό, κάποια δημοσίευση, κάποιο paper για να δω;
πάρε ένα "πελάο" paper να το δώσεις στους "ειδικούς" από τον "πελάο" taxalataxalasa...
1. θανᾱ
[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. θάνα-τος < θανᾰ- που αποτελεί την απαθή και συνεσταλμένη μορφή της αρχικής δισύλλαβης μακρόφωνης ρίζας
θανᾱ-. Μετά θα σου πει ο taxalataxalasa, πως βγαίνει αυτό

----------------------------------------
2.
θα.
1. δηλώνει κάτι
που πρόκειται να γίνει στο μέλλον («θα γράψω»)
2. δηλώνει
δυνητική διάθεση («θα έγραφα, αν είχα καιρό»)
3. δηλώνει
κάτι το πιθανό («κάτι θα του έτυχε, γι αυτό δεν ήρθε»).
προερχόμενο από το θε να < θελω να
-----------------------------------------------
4. si
ne
Πρωτο-ινδοευρωπαϊκό *
só («αυτό»), από όπου si («αν»). Και όπως μερικές φορές γράφτηκε και το nesi, με το -ne να είναι
nē («όχι»), το
sine μπορεί να σημαίνει κυριολεκτικά
«αυτό όχι».
Proto-Hellenic:
*ho- só
Ancient Greek:
ὁ (ho), ἡ (hē), τό (tó), ὡς (hōs), αὐτός (autós), ὅδε (hóde), ὁδί (hodí), οὗτος (hoûtos), τότε (tóte) - τοτέ (toté), τηλίκος (tēlíkos), τηνίκα (tēníka), τῆμος (têmos)
ne
Επέκταση από το πρωτο-ινδοευρωπαϊκό *ne («όχι») (όπου παλαιά λατινικά ne («όχι»)). Τα συγγενή περιλαμβάνουν το πρωτο-γερμανικό *ne (εξ ου και το γοτθικό 𐌽𐌹 (ni) και τα παλιά αγγλικά ne), τα σανσκριτικά न (ná), τα βουλγαρικά, τα σερβο-κροατικά και τα ρωσικά не (ne), τα λιθουανικά ne, τα ιρλανδικά ní.
όλα τα καλόπαιδα ΙΕ μαζεμένα σε τούτη την λέξη...
νη-, ν-, νε-, νω-, να- (Α)
ανάγεται σε
ΙΕ στερητικό πρόθημα ne-, που εμφανίζεται κυρίως στη συνεσταλμένη του βαθμίδα n-, η οποία έδωσε στην Ελληνική και το στερητικό πρόθημα α-.
Σε άλλες ΙΕ γλώσες η απαθής βαθμίδα ne- χρησιμοποιήθηκε ως ανεξάρτητο αρνητικό μόριο σε επίπεδο φράσεως (πρβλ. αρχ. ινδ. na, λατ. ne). Στην αρχ. ελλ. δεν εμφανίζεται παρά μόνο εν συναιρέσει σε συνδυασμό με θέματα που άρχιζαν από φωνήεν ε-, ο- ή α-. Οι συναιρέσεις αυτές, που θεωρούνται πολύ προγενέστερες από τις γνωστές συναιρέσεις της ελλ. ανήκοντας στους
προϊστορικούς χρόνους, έδωσαν τύπους από νη- (πρβλ. νήκεστος < νε- + ἄκος), νω- (πρβλ. νώδυνος < νε- + ὀδύνη) ή νᾱ- (πρβλ. νᾱμερτής < νε- + ἁμαρτάνω), αντιστοίχως. Οι τ. από νη- δημιούργησαν αυτοτελές αρνητικό πρόθημα νη-, που εμφανίζεται και προ θ. από σύμφωνο (πρβλ.
νή-κερως, νή-φρων). Πολλά σύνθ., εξάλλου, εμφανίζουν παράλληλους τ. με το στερητικό πρόθημα α- (πρβλ. νήκεστος / ανήκεστος, νώδυνος / ανώδυνος, νήνεμος / ανήνεμος).
ΣΥΝΘ. νήνεμος
-τος
3. -τος είναι αρχαϊκοί τύποι (πρβλ. χόρ-τος, πλοῡ-τος) ή παράγωγα ρημάτων (πρβλ. θάνα-τος, κωκυ-τός, και τα ουσιαστικοποιημένα πρόβατον, στρα-τός, φυ-τον).
(κρητ. και θηρ. τ. αιτ. πληθ. του αρσ. του άρθρου ο) τους.
(II)
τη, το, Ν
1. αδύνατος τύπος της προσωπικής αντωνυμίας τρίτου προσώπου (α. «άκουσέ τον» β. «του το έδωσα» γ. «της το έφερα» δ. «τους είδα» ε. «τίς άκουσα» — στ. «τά μύρισα»)
2. επαναληπτικός και προληπτικός τύπος της προσωπικής αντωνυμίας (α. «τον Γιάννη δεν τον είδα καθόλου» β. «τήν είδε με τα μάτια του τη νεράιδα να πλέει στον αφρό»).
[ΕΤΥΜΟΛ. Η αντων. σχηματίστηκε από την αιτ. πτώση του άρθρου τον, τη(ν), το αναλογικά προς το αυτόν, αυτή(ν), αυτό, που έχει ονομαστική πτώση αυτός, αυτή, αυτό].
---------------------------------------------------------
θα+να+τος = θα + όχι + ως =
1. θα όχι + το = όχι "θα" για αυτο = ..........πες μου εσύ με βάζεις στα αναλύω με επίσημες ετυμολογήσεις ΙΕ αν υπάρχει ΘΑ για κάποιον που δεν ζει....θα μιλήσει;

2. θα + όχι το = θα + όχι αυτό = "θα" όχι για αυτό = ..........πες μου εσύ με βάζεις στα αναλύω με επίσημες ετυμολογήσεις ΙΕ αν υπάρχει ΘΑ για κάποιον που δεν ζει....θα γυρίσει τανάσκελα;

θ'νη-τός.
εξτρα.....για το "νη" = ne = no = όχι
νήκερως, -ων και επικ. τ. πληθ. αρσ. νήκεροι (Α)
αυτός που δεν έχει κέρατα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < στερ. πρόθημα νη- + -κέρως (< κέρας, -ατος), πρβλ. ά-κερως, δί-κερως].
νήφρων, ὁ, ἡ (Α)
μωρός, ανόητος, άφρων.
[ΕΤΥΜΟΛ. < στερ. πρόθημα νη- + -φρων (< φρην, φρενός), πρβλ. ά-φρων].
νε quo = όχι όποιος, όπου, όποτε =
νεκυς =
νεκρός
Ελληνικά
νέκυς (
nékus, «ένα
νεκρό σώμα») και νεκρός (nekrós, «νεκρός»),
Μυκηναϊκή στον τ.
nekiride «
νέκριδες
ΙΕ *ker σαν ρίζα του λατινικού creo - δημιουργώ > κρεάρ > κρέας > νέ κριδες = όχι κρέας.....έλιωσε.....μείναν οστά....
αλλά η ΙΕ σταματά στο *ker.......εμείς οι προ ΙΕ πελάοι το συνέχιζουμε....πάρε ανάλυση το creo.........quo+ρεω.....κοιο > οποίο ρέει
κρέας = Στο ανθρώπινο σώμα γενικά το νερό περιέχεται σε ποσοστό 70%.... ρέει.....
και γενικά, λατινικα creatio = αγγλικά creation = κρεάρ = το ρεούμενο q (όπου, όπως, όποτε)
Creatio ex
nihilo
Ελπίζω να σε κάλυψα και να συμφωνήσεις επιτέλους out of the box...με την ΠΙΕ ανάλυση.
Λοξίας έγραψε: ↑27 Δεκ 2021, 12:06
taxalata xalasa έγραψε: ↑24 Δεκ 2021, 20:52
Ξεφύγαμε στο ειρμό, αλλά αναρωτιέμαι. Όταν πήρε την ασπίδα ο Λεωνίς και του παν "η ταν η επι τας" ήξεραν την διπλή ηχητική ερμηνεία ή είναι τυχαίο κι αυτό; " η τανη επιτας" = η θανή επιτάσσει = ο θανάτος διατάζει, μπμπρρρρρρ.... χρονιάρες μέρες.....μακρυάάάάάάα΄.....τα Ακεδλαιμόνια .

[...]
Εδώ ρεστάρεις, δεν μπορώ να πω...
Αλήθεια, αναρωτιέσαι αν ο Λεωνίδας και οι υπόλοιποι, ήξεραν την "διπλή ηχητική ερμηνεία";
Δηλαδή, αν όντως υπήρχε διπλή ερμηνεία, την γνωρίζεις εσύ, αλλά υπάρχει πιθανότητα να μην την γνώριζαν οι Σπαρτιάτες!
Αυτοί που και μιλούσαν τα αρχαία ελληνικά και χρονικά ήταν πολύ πιο κοντά στα τεκταινόμενα, πιθανόν να μην ήξεραν την διπλή ερμηνεία! Και την ξέρεις εσύ (με σιγουριά) 2.500 χρόνια μετά!
Την ποια λοιπόν; Την "διπλή ηχητική ερμηνεία"; Αυτήν δηλαδή που έβγαλες εσύ μόλις τώρα;
Φυσικά γνωρίζεις (;) πως αλλιώς προφερόταν το "ή ταν ή επί τας" και αλλιώς το "η θανή επιτάσσει". Καμία ηχητική ομοιότητα!
Εξ άλλου, οι Σπαρτιάτες δεν ήταν Αγρινιώτες για να κόβουν την τελευταία συλλαβή...σιγά μην έλεγαν "επιτάσ" αντί για "επιτάσσει"
Δεν υπάρχει καμία ηχητική ομοιότητα στην αρχαία ελληνική. Κάποια ηχητική ομοιοτητα, εμφανίζεται στην σημερινή επίπεδη προφορά, αφού πρώτα κάνεις λάστιχο τις λέξεις.
εδώ γνωρίζεις πως πρόκειται για λογοπαίχνιο και όχι για πραγματικότητα...

έλεος μεσιέ Luxias...
νόμιζα πως θα το πιάσεις γρήγορα και θα γέλαγες....
είναι κατα την ΙΕρομά ".ντεν εκι να σου ντοσι παλατια κε λετα.....
τελει να πε
τανει.;.."
αγρινιώτες ΙΕρομά....η τανη επιτασ'.....

καλα το πες...
θα μπορούσε νά τανε φαφούτης αγρινιώτης ΙΕ μη ρομά τσοπάνης και το "η στανη επιτασσει" νάγινε "η 'τανη επιτας" ΗΤΑΝΗΕΠΙΤΑΣ..... ΒΓΑΛΕΣΑΡΧΗΜΕΣΗΚΑΙΤΕΛΟΣ...


