"Ξεπαρθενών" ή αλλιώς ο εκφυλισμός του Σινεμά.

[John Brown Gun Club]

ανοητο φασιστακι, αυτο ειναι ενα θεατρικο εργο του Σαιξπηρ, οχι ιστορικο μπιοπικ.

Και άλλες δικαιολογίες για ηλίθιους.

Εαν η ιστορικη ανακριβεια ειναι αυτο που σε ενοχλει, το εργο πολυ περισσοτερες, βασικα ειναι γεματο απο αυτες. Μεχρι και ενα μηχανικο ρολοι υπαρχει στο κειμενο.

Δεν ειναι ομως οι ιστορικες ανακριβειες που σε ενοχλουν.

[John Brown Gun Club]

Κατι μου λεει πως ο Καβαλαρης δεν θα ειχε κανενα προβλημα με αυτη την απεικονιση του Ιουλιου Καισαρα. Απο τη σκηνοθεσια του Ορσον Ουελς το 1937.

[ΓΑΛΗ]

Κατι μου λεει πως ο Καβαλαρης δεν θα ειχε κανενα προβλημα με αυτη την απεικονιση του Ιουλιου Καισαρα. Απο τη σκηνοθεσια του Ορσον Ουελς το 1937.

Aν ήταν μαύρος ο ηθοποιός ούτε εσύ θα είχες.

[foscilis]

Απορώ γιατί συνεχίζεται η συζήτηση ενώ το έχω λήξει εδώ και αρκετες σελίδες.

[John Brown Gun Club]

Κατι μου λεει πως ο Καβαλαρης δεν θα ειχε κανενα προβλημα με αυτη την απεικονιση του Ιουλιου Καισαρα. Απο τη σκηνοθεσια του Ορσον Ουελς το 1937.

Aν ήταν μαύρος ο ηθοποιός ούτε εσύ θα είχες.

Γιατι, απο που προκυπτει οτι εχω; Το εργο ειναι μια διατριβη και μια κριτικη πανω στην εξουσια και η σκηνοθεσια ειχε ξεκαθαρα αντιφασιστικο προσημο.

Εσυ απο την αλλη πως και δεν επιασες την ειρωνεια;

[ΓΑΛΗ]

Aν ήταν μαύρος ο ηθοποιός ούτε εσύ θα είχες.

Γιατι, απο που προκυπτει οτι εχω; Το εργο ειναι μια διατριβη και μια κριτικη πανω στην εξουσια και η σκηνοθεσια ειχε ξεκαθαρα αντιφασιστικο προσημο.

Εσυ απο την αλλη πως και δεν επιασες την ειρωνεια;

Μα ακριβώς αυτό εννοώ, τζόνι. Το ότι έχουν ταυτιστεί όλες οι ιστορικές προσωπικότητες που έκαναν κατακτητικούς πολέμους ως φασιστικά και εξουσιαστικά σύμβολα από τους αντιφασίστες είναι δεδομένο. Όπως είναι δεδομένη και η θεατρική/κινηματογραφική τους απόδοση σε αρνητικές ή κωμικές φιγούρες. Αυτό γινόταν ήδη από την εποχή του Αριστοφάνη και δεν ήταν μόνον ελληνικό φαινόμενο. Από τη ρωμαϊκή εποχή μέχρι σήμερα, από τα κουκλοθέατρα μέχρι τις θεατρικές παραστάσεις η γελοιοποίηση/υποτίμηση των ηγετών ήταν κάτι συνηθισμένο και ένας τρόπος εκτόνωσης.

Εννοώ ότι δεν περίμεναν οι δυτικοί τους μαύρους για να τους διδάξουν αντιεξουσιαστική σημειολογία.

Αλλά ειδικώς στο σημερινό σκηνικό, υπάρχει μια τεράστια αντίφαση που επειδή δεν έχει ούτε μία λογική βάση (πέρα από την εκτόνωση κάποιων απωθημένων) το όλο πράγμα καταλήγει σε μια τεράστια βλακεία.

Και δεν απορώ γιατί δεν έπιασες τόσο την αντίφαση όσο και την βλακεία.

[ST48410]

Οι αρχαίοι Έλληνες έπαιζαν όλους τους ρόλους με μαντραχαλαίους που φορούσαν κάτι φρικτές μάσκες να θυμίσω, ακριβώς για να κάνουν σαφές ότι υποδύονται και να εστιάσεις στην ΕΡΜΗΝΕΙΑ και το ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ.

Σκέψου λοιπόν ένα σημερινό κινηματογραφικό έργο που ξέρεις και σου αρέσει να το ξαναδείς με όλους τους ρόλους αποκλειστικά και μόνο από άντρες με μάσκες και περούκες. Ε, δε νομίζω να λειτουργούσε σωστά για το μεγαλύτερο μέρος του κοινού.

Κατά τη γνώμη μου το αποτέλεσμα μετράει. Αν ο ηθοποιός είναι πειστικός στο ρόλο και όλος ο χειρισμός τέτοιος που να μην εστιάζεις στο χαρακτηριστικό που δεν δένει με αυτό που θα περίμενε με βάση την ιστορική πραγματικότητα ο θεατής, κανένα πρόβλημα. Αν πάλι το χαρακτηριστικό είναι τόσο χτυπητό και τόσο κόντρα σε αυτό που περιμένεις για το ρόλο τότε η επιλογή έχει γίνει με άλλη λογική, πιθανόν για να προκαλέσει ντόρο ή για να πει κάτι άλλο ο σκηνοθέτης. Δε μιλάμε τώρα για θεατρικές ομάδες του χωριού και του σχολείου. Σε ταινίες με budget ικανό να διαλέξουν όποιον θέλουν, αναφέρομαι. Αν κάνεις πχ μια ταινία για τη ζωή του Αντετοκούνμπο και διαλέξεις μία ασιάτισσα 1,30 για να τον υποδυθεί κάτι άλλο θέλεις να πεις. Δεν είναι αρχικά μια φυσιολογική επιλογή. Ωστόσο όταν κάνεις τέχνη, δεν κάνεις ντοκιμαντέρ και έχεις δικαίωμα να κάνεις ό,τι θέλεις, και θα κριθείς για αυτό. Μη βγεις και πεις μετά ότι ήθελα να σας δείξω τη ζωή και την εξέλιξη του Γιάννη. Κάνεις κάτι άλλο και είναι δεκτό.

Αν κάνεις ντοκιμαντέρ ή μια ταινία με στόχο να είσαι όσο πιο κοντά στην ιστορική πραγματικότητα γίνεται, τότε θα κοιτάξεις να μη δώσεις λάθος εντυπώσεις και θα αποφύγεις αμφιλεγόμενες επιλογές σαν αυτό που έδωσα για παράδειγμα.

ΥΓ. Η σύγχρονη πρακτική να επιλέγονται εξεζητημένα ηθοποιοί άλλου χρώματος ή προφανώς διαφορετικής εθνοτικής καταγωγής για ιστορικούς ρόλους δεν νομίζω ότι γίνεται γιατί ο σκηνοθέτης πιστεύει ότι ο/η επιλεγμένος/η ηθοποιός είναι ο καταλληλότερος για το ρόλο. Περισσότερο σα μια προσπάθεια οικειοποίησης κοινού ευαίσθητου σε τέτοια θέματα μου φαίνεται. Σαν κίνηση μάρκετινγκ. Αν βάλεις ας πούμε μια μαύρη να παίξει την Αθηνά δεν είναι ότι δεν μπόρεσες να βρεις λευκή ηθοποιό κατάλληλη για τη δουλειά ή για το ρόλο έτσι όπως τον φαντάστηκες. Μην κοροϊδευόμαστε. Θέλεις να τραβήξεις συγκεκριμένο κοινό.

[ΓΑΛΗ]

Απορώ γιατί συνεχίζεται η συζήτηση ενώ το έχω λήξει εδώ και αρκετες σελίδες.

Εγώ δεν απορώ γιατί θεωρείς ότι το έληξες γιατί αν και στροφάρεις πολύ γενικώς, σε κάποια θέματα είσαι εμμονικός.

[John Brown Gun Club]

Aν ήταν μαύρος ο ηθοποιός ούτε εσύ θα είχες.

Γιατι, απο που προκυπτει οτι εχω; Το εργο ειναι μια διατριβη και μια κριτικη πανω στην εξουσια και η σκηνοθεσια ειχε ξεκαθαρα αντιφασιστικο προσημο.

Εσυ απο την αλλη πως και δεν επιασες την ειρωνεια;

Μα ακριβώς αυτό εννοώ, τζόνι. Το ότι έχουν ταυτιστεί όλες οι ιστορικές προσωπικότητες που έκαναν κατακτητικούς πολέμους ως φασιστικά και εξουσιαστικά σύμβολα από τους αντιφασίστες είναι δεδομένο. Όπως είναι δεδομένη και η θεατρική/κινηματογραφική τους απόδοση σε αρνητικές ή κωμικές φιγούρες. Αυτό γινόταν ήδη από την εποχή του Αριστοφάνη και δεν ήταν μόνον ελληνικό φαινόμενο. Από τη ρωμαϊκή εποχή μέχρι σήμερα, από τα κουκλοθέατρα μέχρι τις θεατρικές παραστάσεις η γελοιοποίηση/υποτίμηση των ηγετών ήταν κάτι συνηθισμένο και ένας τρόπος εκτόνωσης.

Εννοώ ότι δεν περίμεναν οι δυτικοί τους μαύρους για να τους διδάξουν αντιεξουσιαστική σημειολογία.

Αλλά ειδικώς στο σημερινό σκηνικό, υπάρχει μια τεράστια αντίφαση που επειδή δεν έχει ούτε μία λογική βάση (πέρα από την εκτόνωση κάποιων απωθημένων) το όλο πράγμα καταλήγει σε μια τεράστια βλακεία.

Και δεν απορώ γιατί δεν έπιασες τόσο την αντίφαση όσο και την βλακεία.

το μονο που δεν εχει καμια λογικη βαση ειναι ο εκνευρισμος με την ορατοτητα των μη-λευκων ηθοποιων, γιατι ειναι γνωστο πως ο ρατσισμος δεν διεπεται απο καμια λογικη.

[John Brown Gun Club]

Δηλαδη, εαν ειμαι σκηνοθετης εχω καθε δικαιωμα να ντυσω τον Καισαρα με κοστουμι η ναζιστικη στολη, αλλα αλιμονο μου εαν βαλω να τον υποοδυεται ενας μαυρος ηθοποιος. Ποσο δηλαδη πιο ρατσιστικο μπορει να γινει αυτο;

[George_V]

Δηλαδη, εαν ειμαι σκηνοθετης εχω καθε δικαιωμα να ντυσω τον Καισαρα με κοστουμι η ναζιστικη στολη, αλλα αλιμονο μου εαν βαλω να τον υποοδυεται ενας μαυρος ηθοποιος. Ποσο δηλαδη πιο ρατσιστικο μπορει να γινει αυτο;

Προφανως. Ο σκηνοθετης εχει καθε δικαιωμα να το κανει αυτο.

Απλα μετα το εργο δεν θα ειναι ο "Ιουλιος Καισαρας" του Σαικσπηρ αλλα μια διασκευη του εργου. Μπορεις να το πεις "Ο Καισαρας και οι Δολοφονοι του" π.χ. και απο κατω γραφεις οτι ειναι διασκευη του γνωστου θεατρικου του Σαικσπηρ.

Αλλα απο τη στιγμη που θες να γυρισεις ενα εργο του Σαιξπηρ εισαι υποχρεωμενος να τηρησεις καποια στανταρ.

Π.χ. "Η Ζωη του Ριχαρδου Γ' " (1995) με τον Ιαν Μακλελαν ειναι διασκευασμενη εκδοχη του Ριχαρδου Γ' του Σαιξπηρ οπου ο σκηνοθέτης εχει μεταφερει την Αγγλια του 15ου αιώνα στην δεκαετια του 1930 και κανει παραλληλισμο με τα φασιστικα καθεστωτα της εποχης.

Αλλα το δηλωσε εξαρχης πως προκειται για διασκευη και οχι για το οριτζιναλ εργο. Αρα εχει καθε ελευθερια να αλλαξει πράγματα και καταστασεις οπως θελει.

Οπως και το "Ο Ρωμαιος πρεπει να πεθανει" οπου μεταφέρει το "Ρωμαιος και Ιουλιεττα" στη συγχρονη εποχη. Αμα κανεις διασκευη εχεις οσες ελευθεριες θες.


Αλλα στην περιπτωση που ξεκινησαμε σελιδες πριν στο House of Dragon δεν ειπε κανεις οτι διασκευασαν το βιβλιο του Μάρτιν. Υποτιθεται οτι ακολουθουν πιστα την ιστορια του βιβλιου. Ε οταν το κανεις αυτο εισαι υποχρεωμενος να τηρησεις καποια στανταρ.

[John Brown Gun Club]

Απλα μετα το εργο δεν θα ειναι ο "Ιουλιος Καισαρας" του Σαικσπηρ αλλα μια διασκευη του εργου.

Απο που κι ως που; Εφοσον δεν πειραζεις το κειμενο, το εργο παραμενει το ιδιο. Πχ, αυτη η εξαιρετικη σκηνοθεσια του Κοριολανου.

[George_V]

Απλα μετα το εργο δεν θα ειναι ο "Ιουλιος Καισαρας" του Σαικσπηρ αλλα μια διασκευη του εργου.

Απο που κι ως που; Εφοσον δεν πειραζεις το κειμενο, το εργο παραμενει το ιδιο. Πχ, αυτη η εξαιρετικη σκηνοθεσια του Κοριολανου.

Ναι και στον Ριχαρδο Γ' το ιδιο

Αλλα και τα δυο αναφερονται ως adaptation

Coriolanus is a 2011 British film adaptation of William Shakespeare's tragedy Coriolanus

[Feindflug]

Εδώ ρε τύποι φτάσαμε τα special fx, μακιγιάζ, εκρήξεις, σκηνικά, ερωτικές σκηνές, και όλα τα πέριξ των ηθοποιών να προσπαθούμε να είναι όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται, το virtual reality μας χτυπάει την πόρτα και ο άλλος λέει για μάσκες και ηθοποιούς που πολεμούσαν τον Αρταξέρξη όλο τον χρόνο, ξέρω γω και στην ανακωχή παίζανε κι έναν ρόλο.

Ε ας φτιάξουμε και κάτι σαν διαστημόπλοιο, το ταξίδι είναι που μετράει έτσι κι αλλιώς, όχι ο προορισμός. Κι αν δεν φτάσουμε στο φεγγάρι, δεν πειράζει, ο κόσμος έπιασε την ιδέα.

[AlienWay]

2 ολόκληρα νήματα, αφιερωμένα σε ένα Z-movie που μοιάζει γυρισμένο με κινητό και το λίγο που παρακολούθησα, μου ανακάτεψε το στομάχι από τη φτήνια και τη σκουπιδίλα.


Το μάρκετινγκ έκανε καλά τη δουλειά του.