axilmar έγραψε: ↑30 Ιαν 2022, 11:39
Δεν ξερω που ακριβως δεν βλεπεις τα λογικα επιχειρηματα. Να στο κανω με διαγραμμα; ας το προσπαθησω:
Οι θειστες ισχυριζονται οτι ο θεος εφτιαξε το συμπαν οντας στην ακολουθη φαση:
..... απειρος χρονος ..... -> αποφαση -> ..... απειρος χρονος .....
Κανε αυτο το ερωτημα στον εαυτο σου: μπορει ο απειρος χρονος να περασει για να ερθει η στιγμη που θα παρθει η αποφαση;
Ισως δεν πιανεις το κονσεπτ του απειρου χρονου γι'αυτο νομιζεις οτι δεν υπαρχει λογικο επιχειρημα.
Άσε τους θεϊστές...εγώ είμαι άθεος.
Το "διάγραμμα", που δεν είναι διάγραμμα, δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να λέει, εκ νέου, την απόψή σου.
Το κόνσεπτ του άπειρου χρόνου, το ερμηνεύεις κατά το δοκούν...και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αυτή η ερμηνεία είναι και σωστή.
Αλλά, δεν μας ενδιαφέρει τόσο το να κατανοήσουμε το κόνσεπτ του άπειρου χρόνου, όσο οι δυνατότητες ενός τέτοιου όντος, το οποίο είναι παντοδύναμο. Και παντοδύναμο, σημαίνει πως δεν υπάρχει
κάτι, όσο φανταστικό και αδύνατον να φαίνεται σε εμάς, που αυτό το όν δεν μπορεί να πραγματοποιήσει. Και μέσα σε αυτά τα "κάτι", είναι και η δυνατότητα δημιουργίας χρόνου έξω από το δικό του αχρονικό σύστημα.
Εγώ θα στο δώσω με παράδειγμα και όχι με διάγραμμα...
Βρίσκεσαι μέσα σε έναν αδιαπέραστο χώρο. Αυτός ο χώρος είναι αποτέλεσμα της δικής σου αιώνιας και άπειρης ύπαρξης. Εσύ κουμαντάρεις αυτόν τον χώρο, καθώς είναι δικό σου δημιούργημα. Ξέρεις ότι έξω από αυτόν τον χώρο, υπάρχει το απόλυτο τίποτε. Νούλα, ζέρο, μηδέν.
Ξαφνικά σου έρχεται η ιδέα να απλώσεις το χέρι σου και να ανοίξεις ένα παράθυρο στον αδιαπέραστο χωρικό τοίχο, για να φτιάξεις μερικά παιχνιδάκια έξω από τον δικό σου χωροχρόνο, να τα κουρντίσεις και να τα βλέπεις να κάνουν γύρω-γύρω-όλοι....
Εσύ λοιπόν μου λες πως από την στιγμή που το σκέφτηκες μέχρι να απλώσεις το χέρι σου να ανοίξεις το παράθυρο, θα χρειαστεί άπειρος χρόνος επειδή εσύ ζεις μέσα σε μια αχρονική κατάσταση!
Ξεχνάς όμως πως:
Την χωρική και άχρονη διάσταση που ζεις, εσύ την δημιούργησες.
Αφού την δημιούργησες, υπόκειται στις διαταγές σου. Δεν είσαι δέσμιος αυτής.
Όση άπειρη και να είναι η χωρική διάσταση, εσύ είσαι συνεχώς στο άκρο αυτού του απείρου, όσο και αν απειρίζεται αυτό.
Όσο άπειρη και να είναι η αχρονική διάσταση που ζεις, δεν υπάρχει κανείς άλλος για να μετρήσει ή να υποστεί το άχρονο.
Ο χρόνος για τον "έξω από εσένα χώρο", θα αρχίσει να μετράει από την στιγμή που θα ανοίξεις το παράθυρο.
Συνεπακόλουθα, δεν υπάρχει κανένας χρονικός περιορισμός από το να σκεφτείς να ανοίξει ένα παράθυρο στον χωρικό τοίχο και αυτό να μην ανοίξει "αμέσως". Δεν έχεις ούτε μαθηματικά ούτε λογικά επιχειρήματα για να υποστηρίξεις το αντίθετο.
Το "αμέσως", δεν έχω τρόπο να το μετρήσω διότι πριν από αυτό, δεν υπάρχει χρόνος για τους απ' έξω. Και μετά το άνοιγμα του παραθύρου, εγώ δεν μπορώ να κοιτάξω στο "μέσα από τον τοίχο", διότι δεν είναι ούτε χωρικά ούτε χρονικά προσβάσιμο το "μέσα".
Αυτό λοιπόν το "αμέσως" είναι που εσύ λες ότι χρειάζεται άπειρος χρόνος για να εκτελεσθεί.
Με την δική μου άποψη όμως, δεν είνα έτσι.
Καλύτερα, κατά την γνώμη μου, να επικεντρωθείς σε μία άλλη παρατήρησή σου...
...αποφάσισε μια μέρα να φτιάξει κάτι, και μάλιστα όχι στιγμιαία αλλά σε βήματα
Κατ' εμέ το υπογραμμισμένο χρειάζεται εξήγηση.
)
