Γάμησε τα, μάλλον δύσκολα θα έβρισκα νόημα τότε.
Οπότε καλύτερα που δεν είμαι αυθύπαρκτος!

Γάμησε τα, μάλλον δύσκολα θα έβρισκα νόημα τότε.
Ακριβώς αυτό είναι και ο Θεός, εξ ορισμού.omg kai 3 lol έγραψε: ↑24 Αύγ 2018, 17:58
το νοημα της υπαρξης ειναι αχρονο και αρα δε σχετιζεται με τον θανατο
οσο δυσκολο να κατανοηθει ο θανατος στα ανθρωπινα μετρα αλλο τοσο και πολυ περισσοτερο ειναι η εννοια του απειρου του παντοτινου
ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ έγραψε: ↑13 Σεπ 2018, 17:36Ετσι γιά τήν ιστορία ..... ο λόγος δημιουργιας τού ανθρώπου ... κατα Παλαιά Διαθήκη ....στήν Γένεση αναφέρεται....
Εφτιαξε τόν ανθρωπο διά νά .......Εργάζητε και Φυλάτην αυτήν ..... τή Γή .....εννοεί .....
Η Καινή πρόσθεσε καί τήν Αιώνια Κόλαση ...... νά δέσει τό γλυκό ......
.
.ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ έγραψε: ↑13 Σεπ 2018, 21:58
Τήν έννοια τού φυλάτην πρίν τόσους αιώνες δέν δύναμαι νά ξέρω.....
Ισως ο Σκάκος ....... μάς άνοιγε τά ομάτια ...... αν δέ μας τα κλείσει .....
Ειναι γνωστό άγνωστο όμως......ότι η Παλαιά Διαθήκη ..... δέν πιστεύει τό παραμύθι τής Καινής γιά Αιώνια Ζωή !!!
Οι Εβραίοι στάθηκαν πιο κοντα στήν Αρχαία Ελληνική σκέψη απο τούς Χριστιανούς .....
.
... Και ενέπλησα αυτόν πνεύμα θείον σοφίας και συνέσεως και επιστήμης εν παντί έργω διανοείσθαι και αρχιτεκτονήσαι εργάζεσθαι το χρυσίον και το αργύριον και τον χαλκόν και την υάκινθον και την πορφύραν και το κόκκινον το νηστόν και τα ληθουργικά και εις τα έργα τα τεκτονικά των ξύλων, εργάζεσθαι κατά πάντα τα έργα... Έξοδ. ΛΑ' 3...
jey_pap έγραψε: ↑14 Σεπ 2018, 14:11ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ έγραψε: ↑13 Σεπ 2018, 17:36Ετσι γιά τήν ιστορία ..... ο λόγος δημιουργιας τού ανθρώπου ... κατα Παλαιά Διαθήκη ....στήν Γένεση αναφέρεται....
Εφτιαξε τόν ανθρωπο διά νά .......Εργάζητε και Φυλάτην αυτήν ..... τή Γή .....εννοεί .....
Η Καινή πρόσθεσε καί τήν Αιώνια Κόλαση ...... νά δέσει τό γλυκό ......
..ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ έγραψε: ↑13 Σεπ 2018, 21:58
Τήν έννοια τού φυλάτην πρίν τόσους αιώνες δέν δύναμαι νά ξέρω.....
Ισως ο Σκάκος ....... μάς άνοιγε τά ομάτια ...... αν δέ μας τα κλείσει .....
Ειναι γνωστό άγνωστο όμως......ότι η Παλαιά Διαθήκη ..... δέν πιστεύει τό παραμύθι τής Καινής γιά Αιώνια Ζωή !!!
Οι Εβραίοι στάθηκαν πιο κοντα στήν Αρχαία Ελληνική σκέψη απο τούς Χριστιανούς .....
.... Και ενέπλησα αυτόν πνεύμα θείον σοφίας και συνέσεως και επιστήμης εν παντί έργω διανοείσθαι και αρχιτεκτονήσαι εργάζεσθαι το χρυσίον και το αργύριον και τον χαλκόν και την υάκινθον και την πορφύραν και το κόκκινον το νηστόν και τα ληθουργικά και εις τα έργα τα τεκτονικά των ξύλων, εργάζεσθαι κατά πάντα τα έργα... Έξοδ. ΛΑ' 3...
Ναι, είναι το ακριβώς αντίστροφο.Ορέστης 35 έγραψε: ↑25 Μάιος 2018, 18:21καμια φορα αισθανομαι μια σκια να προσγειωνεται και να μπαινει μεσα στο σωμα μου. Εχει καποια σχεση;
ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ έγραψε: ↑14 Σεπ 2018, 22:40jey_pap έγραψε: ↑14 Σεπ 2018, 14:11ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ έγραψε: ↑13 Σεπ 2018, 17:36Ετσι γιά τήν ιστορία ..... ο λόγος δημιουργιας τού ανθρώπου ... κατα Παλαιά Διαθήκη ....στήν Γένεση αναφέρεται....
Εφτιαξε τόν ανθρωπο διά νά .......Εργάζητε και Φυλάτην αυτήν ..... τή Γή .....εννοεί .....
Η Καινή πρόσθεσε καί τήν Αιώνια Κόλαση ...... νά δέσει τό γλυκό ......
..ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ έγραψε: ↑13 Σεπ 2018, 21:58
Τήν έννοια τού φυλάτην πρίν τόσους αιώνες δέν δύναμαι νά ξέρω.....
Ίσως η αιτιατική "αυτόν" (τον Παράδεισο) στα απαρέμφατα "εργάζεσθαι" και "φυλάσσειν" βοηθήσει στην απόδοση του νοήματος.
Ισως ο Σκάκος ....... μάς άνοιγε τά ομάτια ...... αν δέ μας τα κλείσει .....
Ειναι γνωστό άγνωστο όμως......ότι η Παλαιά Διαθήκη ..... δέν πιστεύει τό παραμύθι τής Καινής γιά Αιώνια Ζωή !!!
Για την αιώνια ζωή. Κατ' αρχήν η Καινή διαθήκη έχει στοιχεία εκπλήρωσης των προφητειών της Παλαιάς διαθήκης. Στο Ματθ. 19,16 ρωτάει κάποιος νεαρός "τί αγαθόν ποιήσω, ίνα έχω ζωήν αιώνιον;" και απαντάει ο Λόγος μας:"ει θέλεις εισελθείν εις την ζωήν, τήρησον τα" Ου φονεύσεις", "Ου μοιχεύσεις", "Ου κλέψεις", "Ου ψευδομάρτυρες εις", "Τίμα τον πατέρα σου, και την μητέρα" και "αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν".
Με λίγα λόγια του υπενθυμίζει το Μωσαικό νόμο.
Υπάρχουν στην Παλαιά Διαθήκη στοιχεία που φανερώνουν την περί αιωνίου ζωής θεωρία. Ας ανοίξουμε χαρτιά με το στίχο: "και ζήσεται εις τον αιώνα" Γένεση 3, 22.
Οι Εβραίοι στάθηκαν πιο κοντα στήν Αρχαία Ελληνική σκέψη απο τούς Χριστιανούς .....
Τί εννοείτε; Πως η επικουρική γραμματεία είναι υπογραφή της μοναδικότητας στην αρχαία ελληνική γραμματεία;
.... Και ενέπλησα αυτόν πνεύμα θείον σοφίας και συνέσεως και επιστήμης εν παντί έργω διανοείσθαι και αρχιτεκτονήσαι εργάζεσθαι το χρυσίον και το αργύριον και τον χαλκόν και την υάκινθον και την πορφύραν και το κόκκινον το νηστόν και τα ληθουργικά και εις τα έργα τα τεκτονικά των ξύλων, εργάζεσθαι κατά πάντα τα έργα... Έξοδ. ΛΑ' 3...
Δέν στέκομαι στό Εργάζητε φίλε ..... κατανοώ τή λογική του .......
Γιά τό Φυλάτην είχε απορία ο Σπίρος ........
Σάν λόγους υπάρξεως τού ανθρώπου ..........
Τώρα οφείλω μία συμπλήρωση..... στό τί πιστεύουν σήμερα οι εβραίοι
γιά νά μήν παρανοηθεί από τα παραπάνω οτι ολοι πιστεύουν τά ίδια μέ τότε .........
Αλλά δέν έχω τήν ώρα ..... αύριο .....
.
jey_pap έγραψε: ↑15 Σεπ 2018, 03:04ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ έγραψε: ↑14 Σεπ 2018, 22:40
Δέν στέκομαι στό Εργάζητε φίλε ..... κατανοώ τή λογική του .......
Γιά τό Φυλάτην είχε απορία ο Σπίρος ........
Σάν λόγους υπάρξεως τού ανθρώπου ..........
Τώρα οφείλω μία συμπλήρωση..... στό τί πιστεύουν σήμερα οι εβραίοι
γιά νά μήν παρανοηθεί από τα παραπάνω οτι ολοι πιστεύουν τά ίδια μέ τότε .........
Αλλά δέν έχω τήν ώρα ..... αύριο .....
.
Οι εβραιοι δεν πιστευουν ξεκαθαρα στην μεταθανατον ζωη.Πιστευουν βεβαια οτι η ψυχη ειναι αιωνια,αλλα σιγουρα οχι σε κολαση και παραδεισο και η θρησκεια τους δεν επικεντρωνεται ιδιαιτερα σε αυτο.Επικεντρωνεταθ βασικα στο παρων και θελουν να ειναι αρεστοι στον Θεο για να απολαμβανουν καλη ζωη.Με παιδια,εγγονια,πλουτη ,καλα γηρατεια κλπ.Αρα οι Εβραίοι πίστευαν σε αιώνιο ζωη ;;;
πηγηhttp://www.cohen.gr/new/articles/judais ... 4-08-43-14[...Ο θάνατος στον Ιουδαϊσμό είναι στενά συνδεδεμένος με την καθημερινότητα των ζωντανών αλλά η ίδια η φύση του δεν είναι καθορισμένη. Μάλιστα η όλη έννοια της ζωής μετά το θάνατο δεν αποτελεί κεντρικό κομμάτι της εβραϊκής θεολογίας και ούτε υπάρχει κάποια συγκεκριμένη άποψη. Ο ραβινικός σχολιασμός, το Ταλμούδ και ο μυστικιστικός Ιουδαϊσμός με το Ζοχάρ και την Καμπάλα ανέπτυξαν το θέμα και ευθύνονται για την μεγάλη ποικιλία των υποθέσεων που έχουν γίνει αλλά δεν επιτρέπουν μια ξεκάθαρη απάντηση όπως γίνεται στις άλλες θρησκείες και ειδικότερα στον Χριστιανισμό...]
[...Η εβραϊκή θρησκεία, παρά το γεγονός οτι πιστεύει σε κάποιου είδους μετά-θάνατο ζωή, δεν διαθέτει τις έννοιες του Παράδεισου και της Κόλασης όπως αναπτύχθηκαν αργότερα στην χριστιανική θρησκεία και ούτε αυτή παίζει τον ίδιο κεντρικό ρόλο που παίζει στις υπόλοιπες θρησκείες μιας και ο Ιουδαϊσμός επικεντρώνεται στο σήμερα. Στην Τορά ο όρος που χρησιμοποιείται για την κατοικία των ψυχών μετά τον θάνατο είναι το Σεόλ, όπου οι ψυχές πιθανολογείται οτι διάγουν ένα είδος ακαθάριστης και θαμπής ζωής αλλά δεν συνδέεται με την έννοια της ανταμοιβής ή της τιμωρίας.
Αυτές οι έννοιες, οι οποίες αργότερα θα αποτελέσουν την βάση της χριστιανικής θεολογίας, εισάγονται σχετικά αργά ταυτόχρονα με την εξέλιξη της εβραϊκής εσχατολογίας, δηλαδή της διδασκαλίας για το τέλος του ανθρώπου και του κόσμου. Μετά την καταστροφή Δεύτερου Ναού της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους η δυσάρεστη πολιτική κατάσταση στο αρχαίο Ισραήλ με τις επαναλαμβανόμενες στρατιωτικές ήττες και την αδυναμία ανεξάρτητης εθνικής υπόστασης αναγκάζουν την θεολογική σκέψη της εποχής να στραφεί σε διαφορετικούς δρόμους γιατί και η έννοια του Σεόλ δεν επαρκεί πλεον.
Η απλή εξήγηση για το Σεόλ δεν εξηγεί το γιατί ο Θεός επιτρέπει την καταστροφή του λαού του και του ίδιου του Ναού του. Οπότε αναπτύσσεται η ιδέα οτι υπάρχει ένας κόσμος που ακολουθεί, Ολάμ ha Μπά, στο οποίο οι δίκαιοι ανταμείβονται στη Γκαν Εντέν και οι άδικοι βρίσκονται για 12 μήνες στην Γκε’ενόμ ώστε να μετανοήσουν – μόνο μια ελάχιστη ομάδα εξαιρετικά κακών εξαιρείται, (πχ ο Φαραώ ή ο Α.Χίτλερ). Και τα δύο είναι πνευματικά στάδια και δεν ανταποκρίνονται στην περισσότερο υλιστική ιδέα που τελικά επικρατεί στον Χριστιανισμό και δεν είναι κυριολεκτικές τοποθεσίες. Ενδεικτικά αναφέρω οτι ακόμα και σήμερα αυτές οι έννοιες δεν είναι αυστηρά καθορισμένες και αποτελούν πεδίο ανοικτής ερμηνείας – ειδικά θα πρέπει να αποφευχθεί η ιδέα οτι αποτελούν τις εβραϊκές εκδόσεις του παραδείσου/κόλασης μιας και βασίζονται σε τελείως διαφορετικές αξιώσεις.
Ειδικά η έννοια της Γκε’ενόμ έχει ενδιαφέρον γιατί το όνομα προέρχεται από την Κοιλάδα του Ενώμ όπου ειδωλολατρικές φυλές προχωρούσαν σε ανθρωποθυσίες στον θεό Μολώχ και αργότερα με την επικράτηση του Ιουδαϊσμού, ο οποίος πολέμησε την πρακτική, έγινε ο σκουπιδότοπος της Ιερουσαλήμ και τόπος ταφής των εγκληματιών. Μάλιστα επικρατούσε η αντίληψη οτι τα σώματα τους θα καταναλώνονταν από μια αιώνια φωτιά, μια ιδέα που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της χριστιανικής ιδέας της Κόλασης, χωρίς όμως να ξέρουμε αν αναφέρονταν σε κάποιο γεωλογικό στοιχείο της περιοχής Οι χριστιανοί διατήρησαν την απέχθεια των εβραίων για το μέρος με το να τοποθετήσουν εκεί ένα κομμάτι γης που αγοράστηκε με τα 30 αργύρια του Ιούδα, μια ενδιαφέρον παράδειγμα του πώς ένα “καταραμένο μέρος” διατηρεί την ιδιότητα του παρά τις διάφορες θρησκείες και εξηγήσεις, ενώ ο Μολώχ επιζεί και σήμερα ως έκφραση.
Η ίδια η έννοια της τεhιάτ hα’μετίμ/ανάστασης των νεκρών αποτέλεσε μια καθυστερημένη εξέλιξη της εβραϊκής θεολογικής σκέψης που εισήχθη από τους Φαρισαίους και για πρώτη φορά επέτρεπε την ατομική σωτηρία. Συνδέεται με την ιδέα της αθανασίας της ψυχής και προέρχεται από τις πλατωνικές ιδέες που κυριάρχησαν στην ανατολική Μεσόγειο, προσαρμοζόμενη βέβαια στις ίδιες κοσμικές ανάγκες που οδήγησαν στην ανάπτυξη των εννοιών της Γκαν Εντεν και Γκε’ενόμ. Ταυτόχρονα δέχθηκε ζωροαστρικές επιρροές που αφορούσαν την ανάσταση και το τέλος του κόσμου δημιουργώντας μια σχετικά ασαφής εβραϊκή έννοια που επέτρεπε την πίστη σε στον κόσμο που θα έρθει/Ολάμ ha Μπά και έδινε νόημα σε όλους αυτούς που έχαναν την ζωή τους λόγω της πίστης τους. Άλλωστε η έννοια του προπατορικού αμαρτήματος δεν υπάρχει στον Ιουδαϊσμό μιας και η τιμωρία του Αδάμ και της Εύας αφορούσε τη ζωή με το υλικό σώμα τους, όχι την ψυχή τους.
Σήμερα ουσιαστικά γίνεται δεκτή από το σύνολο των ρευμάτων του Ιουδαϊσμού σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, (υπενθυμίζω την μεγάλη ποικιλία της εβραϊκής θεολογικής σκέψης) και αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά της εποχής του Μεσσία. Αξίζει να σημειωθεί οτι η ίδια η έννοια της γκιλγκουλέϊ νεσαμότ/μετεμψύχωσης είναι στενά συνδεδεμένη με την μετενσάρκωση και ανάσταση των νεκρών και αποτέλεσε πεδίο διαμάχης μεταξύ των θεολογικών σχολών των Σαδδουκαίων (που πίστευαν οτι με τον θάνατο έληγε η ύπαρξη) και των Φαρισαίων την εποχή πριν την δημιουργία της χριστιανικής θρησκείας. Η στενή σχέση του Παύλου με τους Φαρισαίους και τις αντιλήψεις τους αποτέλεσαν την βάση στην οποία αναπτύχθηκε η δυτική/χριστιανική θεολογία και πιθανολογείται οτι ευθύνεται για την αναμονή εκ μέρους τους της ανάστασης του Ιησού.
Να προσθέσω οτι καν οι εκφράσεις που χρησιμοποιούνται είναι εξαιρετικά ενδεικτικές: η μετάφραση του γκιλγκουλέϊ νεσαμότ είναι “κύκλοι της ψυχής” και πέρα από μια εξαιρετικά όμορφη έκφραση, αντικατοπτρίζει την μυστικιστική προέλευση της έννοιας. Ταυτόχρονα η τεhιάτ hα’μετίμ σημαίνει μεν ανάσταση των νεκρών αλλά ουσιαστικά σημαίνει “αναβίωση/αναγέννηση των νεκρών”, ενώ δεν χρησιμοποιούνται περισσότερο κυριολεκτικοί όροι που μπορούμε να βρούμε σε άλλα σημεία των βιβλικών κειμένων – ενδεικτικό και αυτό της ασάφειας της έννοιας και μιας τάσης απόρριψης της κυριολεκτικής ανάστασης των νεκρών με την φυσική τους υπόσταση.
Σήμερα τα ρεύματα του Ορθόδοξου και Συντηρητικού Ιουδαϊσμού δέχονται απόλυτα την έννοια της τεhιάτ hα’μετίμ, ενώ ο Μεταρρυθμιστικός και Αναδομητικός Ιουδαϊσμός την δέχονται ως πιθανότητα τον καιρό του Μεσσία αλλά απορρίπτουν κάθε έννοια μετεμψύχωσης ή μετενσάρκωσης η οποία αμφισβητείται και από σημαντικό μέρος του Ορθόδοξου Ιουδαϊσμού βασιζόμενοι στην απόρριψη της από ογκόλιθους του εβραϊκού πνεύματος όπως τον Μαϊμονίδη. Αντίστοιχα η πίστη στην Γκαν Εντέμ/Γκε’ενόμ γίνεται σχετικά αποδεκτή με ορισμένες, όμως, εξαιρέσεις που κυρίως εκφράζουν την πίστη στην άγνοια μας για την φύση της κατάστασης μετά τον θάνατο. Κοινή, όμως, είναι η πεποίθηση οτι η ψυχή/νέφες είναι αυτό που μας χαρακτηρίζει ως ανθρώπους και θεωρείται άφθαρτη και αιώνια και οπότε μένει άθικτη ακόμα και μετά τον θάνατο. Αυτή η πίστη στην αιωνιότητα και ακεραιότητα της ψυχής αποτελεί ουσιαστικά την αρχή και το τέλος των εβραϊκών πεποιθήσεων για τον θάνατο - όλα τα υπόλοιπα αποτελούν απλώς εικασίες.
Κάθε προσπάθεια να μαντεύουμε τη μορφή της θεωρείται ανώφελη γιατί απλά δεν έχουμε την δυνατότητα να την συλλάβουμε και άλλωστε, όπως είπαμε στην αρχή, δεν παίζει σημαντικό ρόλο στον Ιουδαϊσμό ο οποίος επικεντρώνεται στο παρόν. Ακόμα αυστηρότερα καταδικάζεται κάθε προσπάθεια να έρθει κάποιος σε επαφή μαζί της, αν και όπως θα δούμε σε άλλη ανάρτηση αυτή η αυστηρότητα έρχεται σε αντίθεση με πλήθος προλήψεων που κυριαρχούσαν παλαιότερα αλλά και ορισμένες σύγχρονες προσεγγίσεις που βασίζονται στην Καμπάλα.]
Όσοι μοιρολόγησαν τον χαμό της Σιών και της Ιερουσαλήμ και όλοι όσοι συνέβαλαν στον αφανισμό ειδωλολατρικών εθνών, βρίσκονται στα παλάτια του τετάρτου ουρανού...
Zohar (II, 386 και 39α)
...
... Τιμωρίες που θα επιβάλλει ο Μεσσίας, ο πόνος της Kόλασης και ο πόλεμος του Magog. Υπάρχει γραμμένο στα βιβλία. Θεωθείτε, θα στείλω σε σας τον Ηλία τον Προφήτηριν από τον ερχομό της "Ημέρας" του Κυρίου... "
Schabbath (118a)
Περί ανταμοιβής.
Όσοι αφοσιώνονται στη "μεέτη της Βίβλου είναι ενάρετοι, αλλά όχι αρκετά. Όσοι μελετούν το Mischnah είναι ενάρετοι και θα ανταμειφθούν
Βadha Metsia, σελ. 33α