Κι εδώ βρίσκεται το πρόβλημα. Οι "φωστήρες" της μουσικής αξιολογούν ένα ξενόφερτο μουσικό ιδιώμα με βάση την ελληνική του εκδοχή. Σαν να σου πω ότι θα αξιολογήσω το ποδόσφαιρό ως άθλημα με βάση έναν αγώνα ΗΠΑ - Κατάρ.EKPLIKTIKOS έγραψε: ↑01 Ιούλ 2022, 11:32Εξαρτάται. Η ορίτζιναλ μουσική καμία σχέση, μουσική των πάρτι ήταν για να περνάνε καλά οι μαύροι. Σε αυτό είναι κάπως ίδια φάση η τραπ αλλά νομίζω ότι απουσιάζει το χορευτικό στοιχείο.έργο_μακέτο έγραψε: ↑30 Ιουν 2022, 15:11Επίσης υπάρχουν και κάτι άσχετοι που νομίζουν πως το χιπ χοπ παλιά ήταν "πολιτικοποιημένο" και "περνούσε μηνύματα" σε αντίθεση με τη σημερινή τραπ που είναι όλα όσα (και καλά) μισούν.
H ορίτζιναλ ελληνική βερσιόν ειχε όντως κατά βάση πολιτικο-κοινωνικο στιχο. Μιλάμε για τους πρώτους (ffc, active member, txc κτλ). Ακόμα και τα ημισκουμπρια έκαναν σάτιρα μεν αλλά πολύ συχνά πάνω σε κοινωνικά θέματα.
Συμφωνώ όμως στο ποιντ ότι και οι μουσικές που ακούγαμε εμείς ως νέοι και ακούμε ακόμα κ σήμερα αρχιδια ποιότητα έχουν που μας πείραξε η τραπ.
Η αμερικάνικη εκδοχή είναι γεμάτη κακές λεξούλες όπως bitches, hoes, niggas, fuck up your ass. Επίσης γεμάτη με "αγωνιστική" θεματολογία όπως σεξ, ναρκωτικά, μαστροπεία, σεξ με γκόμενα άλλου ράπερ για εκδίκηση, χρηματολαγνεία, εύκολος πλουτισμός, μάχες μεταξύ περιοχών, μάχες για το ποιός κάνει καλύτερο ραπ, σπρώξιμο χόρτου, σεξ με πόρνες, σπρώξιμο σκληρών ναρκωτικών, ξύλο σε πιτσιρικάδες, περιαυτολογία, θολή αντισυστημικότητα, αντιμπατσισμός. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις που διαφοροποιούνται η έστω παρεκλίνουν λίγο αισθητικά και ιδεολογικά. Αλλά ο κάνονας ήταν και είναι αυτό που περιέγραψα παραπάνω. Είτε εκφράζεται ως νεοπλουτισμός είτε ως λούμπεν προλεταριάτο.
Κι όλα αυτά τα λέω έχοντας περάσει αρκετό χρόνο ακούγοντας και ψάχνοντας αυτή τη μουσική. Ιδίως παλιότερα.