η σχέση μου με τα παιχνίδια και τη μουσική ξεκίνησαν το 1982-3, 5 χρονών, σε μια παραλιακή ταβέρνα που είχαν οι δικοί μου, το "Ακρογιάλι". ήταν η εποχή, που οι ταβέρνες είχαν και μερικά ηλεκτρονικά παιχνίδια, αυτά με το κέρμα. τότε επαιζα pac man μανιωδώς, άκουγα μπιθικώτση και νέο κύμα από τα ηχεία του μαγαζιού, και κάθε τόσο πήγαινα στον πατέρα μου να μου δώσει κάνα 10ρικο.

τα βράδια, όταν άδειαζε το μαγαζί, έκανα βόλτες στα άδεια τραπέζια και έβρισκα κέρματα και 50αρικα και 100ρικα, που έπεφταν για κάποιο λόγο από μεθυσμένους Γάλλους τουρίστες.

ο συνέταιρος του πατέρα μου στο μαγαζί, μια μέρα κατέβηκε στη θάλασσα να καθαρίσει τον γαύρο, και σήκωσε κύμα και του τον πήρε όλο.

ένα Γερμανός τουρίστας, αλκοολικός και θαμώνας του μαγαζιού, κορόιδευε τον πατέρα μου για το αμάξι που είχε, ένα VW T1, και του έλεγε ότι αυτά στη Γερμανία τα πάνε για παλιοσίδερα
