Γυναικοκτονία, η λέξη που δεν λέμε...

[Rakomelofronas]

Δεν είναι όπως τα γράφεις.
Καταρχήν η πρόθεση δικάζεται ούτως ή άλλως. Σε άλλη περίπτωση δεν θα είχες εγκλήματα εξ αμελείας κι εκ προμελέτης.
Επιπλέον, στο νομικό δίκαιο πρόθεση δεν είναι μόνο να έχεις σχηματίσει άποψη, αλλά και να παραβλέπεις την ορθή συμπεριφορά και λειτουργία κατά τους νόμους του κράτους.
Πχ. το να σκοτώσεις κάποιον οδηγώντας μεθυσμένος θεωρείται έγκλημα από πρόθεση. Αυτό δεν σημαίνει ότι ήθελες να σκοτώσεις κάποιον, αλλά ότι δεν θεωρείται αμέλεια το να αποφασίσεις να πιεις πριν οδηγήσεις, με αποτέλεσμα να μην έχεις τις αισθήσεις σου όπως πρέπει για να αποφύγεις τα πιθανά ατυχήματα.

Το ρατσιστικό έγκλημα είναι ένα είδος εγκλήματος εκ προμελέτης, που ο θύτης έχει σχηματοποιήσει μία αρνητική άποψη για το θύμα και του αρνείται την ισοτιμία σε κάθε είδους σχέση ή δικαιώματα. Είναι ένα έγκλημα που, νομικά, θεωρείται ότι προκαλείται/συμπαράγεται από την προδιάθεση του θύτη πέραν από άλλους παράγοντες (αντιδικίες, συμφέροντα κλπ).

ΟΚ, δεκτό το πρώτο γιατί μιλάμε για τη φάση μετά την τέλεση του εγκλήματος. Εγώ είχα στον νου μου τη φάση πριν την τέλεση. Για την περιγραφή του ρατσιστικού εγκλήματος όμως, δεν αναφέρεις τη μονομέρεια που υπάρχει κατά την πολιτική αξιοποίηση τέτοιων εγκλημάτων: φόνος λευκού / μη Ρομά ημεδαπού από μαύρο / μετανάστη πολύ σπάνια θα χαρακτηριστεί ρατσιστικός ενώ ενδεχομένως πληροί τα κριτήρια που έδωσες, ενώ το αντίστροφο ισχύει κατεξοχήν. Το τσιτάτο racism/sexism etc = privilege + power τέτοια τέρατα παράγει. Επίσης, κάθε έγκλημα στο οποίο ο θύτης έχει μια αρνητική πεποίθηση, εχθροπάθεια, εμπάθεια κτλ για το θύμα ταιριάζει με την περιγραφή που δίνεις. Γιατί να μην κοιτάμε κάθε περίπτωση ξεχωριστά, εξακριβώνοντας ατομικά κίνητρα, αντί να ξεμπερδεύουμε εύκολα, γρήγορα και λανθασμένα με επιλεκτικές πολιτικές γενικεύσεις τύπου "ρατσιστικό έγκλημα" ή "γυναικοκτονία" (αλήθεια, αποδείχτηκε έστω και σε μία από τις λεγόμενες γυναικοκτονίες ότι ο θύτης είναι ιδεολογικά μισογύνης, έστω για τους τύπους; ) ;;; Στο κάτω κάτω, αν είσαι αρκετά ηλίθιος ή φανατικός ή ψυχάκιας, μπορείς να σκοτώσεις για πολλά πράγματα χωρίς να έχεις ουσιαστικό όφελος ή έστω την ψευδαίσθηση της αυτοδικίας, ακόμα και για αθλητικές ομάδες. Προσωπικά έχω μια απάντηση αλλά θα ξεφύγουμε από το θέμα.

[stavmanr]

Δεν είναι όπως τα γράφεις.
Καταρχήν η πρόθεση δικάζεται ούτως ή άλλως. Σε άλλη περίπτωση δεν θα είχες εγκλήματα εξ αμελείας κι εκ προμελέτης.
Επιπλέον, στο νομικό δίκαιο πρόθεση δεν είναι μόνο να έχεις σχηματίσει άποψη, αλλά και να παραβλέπεις την ορθή συμπεριφορά και λειτουργία κατά τους νόμους του κράτους.
Πχ. το να σκοτώσεις κάποιον οδηγώντας μεθυσμένος θεωρείται έγκλημα από πρόθεση. Αυτό δεν σημαίνει ότι ήθελες να σκοτώσεις κάποιον, αλλά ότι δεν θεωρείται αμέλεια το να αποφασίσεις να πιεις πριν οδηγήσεις, με αποτέλεσμα να μην έχεις τις αισθήσεις σου όπως πρέπει για να αποφύγεις τα πιθανά ατυχήματα.

Το ρατσιστικό έγκλημα είναι ένα είδος εγκλήματος εκ προμελέτης, που ο θύτης έχει σχηματοποιήσει μία αρνητική άποψη για το θύμα και του αρνείται την ισοτιμία σε κάθε είδους σχέση ή δικαιώματα. Είναι ένα έγκλημα που, νομικά, θεωρείται ότι προκαλείται/συμπαράγεται από την προδιάθεση του θύτη πέραν από άλλους παράγοντες (αντιδικίες, συμφέροντα κλπ).

ΟΚ, δεκτό το πρώτο γιατί μιλάμε για τη φάση μετά την τέλεση του εγκλήματος. Εγώ είχα στον νου μου τη φάση πριν την τέλεση.

Οκ.

Για την περιγραφή του ρατσιστικού εγκλήματος όμως, δεν αναφέρεις τη μονομέρεια που υπάρχει κατά την πολιτική αξιοποίηση τέτοιων εγκλημάτων: φόνος λευκού / μη Ρομά ημεδαπού από μαύρο / μετανάστη πολύ σπάνια θα χαρακτηριστεί ρατσιστικός ενώ ενδεχομένως πληροί τα κριτήρια που έδωσες, ενώ το αντίστροφο ισχύει κατεξοχήν.

Δεν υφίσταται κάποια μονομέρεια και ούτε είναι μονοδιάστατη η νομοθεσία.
Πχ. αν ένας μαύρος μη ΑΜΕΑ σκοτώσει λευκό ΑΜΕΑ, μπορεί να καταδικαστεί και για ρατσιστικό έγκλημα (σωματικών χαρακτηριστικών/υγείας), αν υπάρχουν τέτοιες ενδείξεις.
Αν μία λευκή γυναίκα σκοτώσει έναν μαύρο άντρα, μπορεί να καταδικαστεί για ρατσιστικό έγκλημα (φυλετικό/καταγωγής), αν υπάρχουν τέτοιες ενδείξεις.
Αν ένας μαύρος άντρας σκοτώσει λευκή γυναίκα, μπορεί να καταδικαστεί για ρατσιστικό έγκλημα (χαρακτηριστικών φύλου), αν υπάρχουν τέτοιες ενδείξεις.
Κ.ο.κ.

Σε γενικές γραμμές, αναγνωρίζονται ομάδες κοινών χαρακτηριστικών που αντιμετωπίζουν προβλήματα διακρίσεων, κι αυτά προστατεύει η αντιρατσιστική νομοθεσία.

Το τσιτάτο racism/sexism etc = privilege + power τέτοια τέρατα παράγει. Επίσης, κάθε έγκλημα στο οποίο ο θύτης έχει μια αρνητική πεποίθηση, εχθροπάθεια, εμπάθεια κτλ για το θύμα ταιριάζει με την περιγραφή που δίνεις.

Γι' αυτό και η νομοθεσία δεν ερευνά γενικά το μίσος ή την εμπάθεια προς το θύμα, αλλά αν τα κίνητρα σχετίζονται με το φύλο, την καταγωγή, το θρήσκευμα κλπ. Υπάρχουν συγκεκριμένες κατηγορίες που εμπίπτουν στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Δεν είναι κάθε εμπάθεια κι ένας ρατσισμός απαραίτητα.
Γενικά, σε αυτή τη συζήτηση διαπιστώνω μία θολούρα στην αντίληψη της διάκρισης μεταξύ προσωπικής εμπάθειας και ρατσιστικού κινήτρου.

Γιατί να μην κοιτάμε κάθε περίπτωση ξεχωριστά, εξακριβώνοντας ατομικά κίνητρα, αντί να ξεμπερδεύουμε εύκολα, γρήγορα και λανθασμένα με επιλεκτικές πολιτικές γενικεύσεις τύπου "ρατσιστικό έγκλημα" ή "γυναικοκτονία" (αλήθεια, αποδείχτηκε έστω και σε μία από τις λεγόμενες γυναικοκτονίες ότι ο θύτης είναι ιδεολογικά μισογύνης, έστω για τους τύπους; ) ;;; Στο κάτω κάτω, αν είσαι αρκετά ηλίθιος ή φανατικός ή ψυχάκιας, μπορείς να σκοτώσεις για πολλά πράγματα χωρίς να έχεις ουσιαστικό όφελος ή έστω την ψευδαίσθηση της αυτοδικίας, ακόμα και για αθλητικές ομάδες. Προσωπικά έχω μια απάντηση αλλά θα ξεφύγουμε από το θέμα.

Κοίταξε τι συμβαίνει.
Έχουμε ένα φαινόμενο από βίαιες δολοφονίες γυναικών από συντρόφους. Ταυτόχρονα, διαβάζουμε όλες τις ευρωπαϊκές μελέτες που δείχνουν ακόμα διακρίσεις κατά των γυναικών.
Δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια και να θεωρήσουμε ότι ξαφνικά ο Κριός μπήκε στον Υδροχόο και τα έχουν παίξει οι άντρες.
Εννοείται ότι τον τελευταίο λόγο έχει η δικαιοσύνη, όπως συμβαίνει σε οτιδήποτε αφορά εγκλήματα.

[Rakomelofronas]

Δεν υφίσταται κάποια μονομέρεια και ούτε είναι μονοδιάστατη η νομοθεσία.
Πχ. αν ένας μαύρος μη ΑΜΕΑ σκοτώσει λευκό ΑΜΕΑ, μπορεί να καταδικαστεί και για ρατσιστικό έγκλημα (σωματικών χαρακτηριστικών/υγείας), αν υπάρχουν τέτοιες ενδείξεις.
Αν μία λευκή γυναίκα σκοτώσει έναν μαύρο άντρα, μπορεί να καταδικαστεί για ρατσιστικό έγκλημα (φυλετικό/καταγωγής), αν υπάρχουν τέτοιες ενδείξεις.
Αν ένας μαύρος άντρας σκοτώσει λευκή γυναίκα, μπορεί να καταδικαστεί για ρατσιστικό έγκλημα (χαρακτηριστικών φύλου), αν υπάρχουν τέτοιες ενδείξεις.
Κ.ο.κ.
Σε γενικές γραμμές, αναγνωρίζονται ομάδες κοινών χαρακτηριστικών που αντιμετωπίζουν προβλήματα διακρίσεων, κι αυτά προστατεύει η αντιρατσιστική νομοθεσία.

ΟΚ, μόλις κατάλαβα ότι χρησιμοποιείς τη λέξη "ρατσιστικό" υπό την ευρεία έννοια της διάκρισης κάθε είδους. Ακόμα κι έτσι όμως, δεν έχω υπόψη ούτε μία πραγματική περίπτωση που να έχει σχέση με τα υποθετικά παραδείγματα που δίνεις. Η "αντιρατσιστική" νομοθεσία υπάρχει για συγκεκριμένους λόγους έστω και αν τυπικά μπορεί να ενσωματώσει πάρα πολλά είδη διάκρισης, π.χ. ταξική διάκριση.

Γι' αυτό και η νομοθεσία δεν ερευνά γενικά το μίσος ή την εμπάθεια προς το θύμα, αλλά αν τα κίνητρα σχετίζονται με το φύλο, την καταγωγή, το θρήσκευμα κλπ. Υπάρχουν συγκεκριμένες κατηγορίες που εμπίπτουν στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Δεν είναι κάθε εμπάθεια κι ένας ρατσισμός απαραίτητα.
Γενικά, σε αυτή τη συζήτηση διαπιστώνω μία θολούρα στην αντίληψη της διάκρισης μεταξύ προσωπικής εμπάθειας και ρατσιστικού κινήτρου.

Η θολούρα δημιουργείται από την επιλεκτική χρήση "εμπαθειών" που προωθεί το τρέχον νομοθετικό πλαίσιο και επιδοκιμάζει μια κρίσιμη μάζα στον δημόσιο λόγο. Καθένας μας ενσωματώνει πολλές ταυτότητες και ιδιότητες. Αν ένας φτωχός λευκός ΑΜΕΑ ομοφυλόφιλος trans άντρας σκοτώσει μια μαύρη αρτιμελή ετεροφυλόφιλη cis γυναίκα, πού αρχίζει κάθε είδος πιθανής εμπάθειας και πού τελειώνει; Ποιοι ήταν οι ατομικοί λόγοι που το έκανε (ζήλια, κλοπή, ψυχολογικά προβλήματα κτλ) ; Γι' αυτό πιστεύω ότι η εισαγωγή χωριστών κατηγοριών εγκλημάτων για το "μίσος" ή για τις διακρίσεις μπερδεύει χωρίς λόγο τα πράγματα και γίνεται όχημα πολιτικής εκμετάλλευσης συγκεκριμένων εγκλημάτων.

Κοίταξε τι συμβαίνει.
Έχουμε ένα φαινόμενο από βίαιες δολοφονίες γυναικών από συντρόφους. Ταυτόχρονα, διαβάζουμε όλες τις ευρωπαϊκές μελέτες που δείχνουν ακόμα διακρίσεις κατά των γυναικών.
Δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια και να θεωρήσουμε ότι ξαφνικά ο Κριός μπήκε στον Υδροχόο και τα έχουν παίξει οι άντρες.
Εννοείται ότι τον τελευταίο λόγο έχει η δικαιοσύνη, όπως συμβαίνει σε οτιδήποτε αφορά εγκλήματα.

Υπάρχει ανάδειξη συγκεκριμένων εγκλημάτων, τα οποία συνέβαιναν έτσι και αλλιώς, και γι' αυτό προωθούνται μονομερή ερμηνευτικά σχήματα και λέξεις που δίνουν την πολιτικά επιθυμητή εντύπωση πχ γυναικοκτονία. Αντίθετα, η λέξη "συζυγοκτονία" δεν χρησιμοποιείται πλέον, ούτε κάποιος νεολογισμός τύπου "συντροφοκτονία" για περιπτώσεις που θύτης και θύμα είναι ζευγάρι αλλά όχι παντρεμένοι. Ξαφνικά όλοι έγιναν ιδεολογικά μισογύνηδες και μάλιστα είναι έτοιμοι να δολοφονήσουν γι' αυτό; Δεχόμαστε αυτή την καινοφανή ερμηνεία έναντι άλλων, πιο παραδοσιακών αλλά λιγότερο πολιτικά εκμεταλλεύσιμων, αγνοώντας μάλιστα ό,τι θολώνει την εικόνα όπως πχ το έγκλημα που ανέφερε ο πατησιώτης; Δεν βγάζει νόημα.

[stavmanr]

Δεν υφίσταται κάποια μονομέρεια και ούτε είναι μονοδιάστατη η νομοθεσία.
Πχ. αν ένας μαύρος μη ΑΜΕΑ σκοτώσει λευκό ΑΜΕΑ, μπορεί να καταδικαστεί και για ρατσιστικό έγκλημα (σωματικών χαρακτηριστικών/υγείας), αν υπάρχουν τέτοιες ενδείξεις.
Αν μία λευκή γυναίκα σκοτώσει έναν μαύρο άντρα, μπορεί να καταδικαστεί για ρατσιστικό έγκλημα (φυλετικό/καταγωγής), αν υπάρχουν τέτοιες ενδείξεις.
Αν ένας μαύρος άντρας σκοτώσει λευκή γυναίκα, μπορεί να καταδικαστεί για ρατσιστικό έγκλημα (χαρακτηριστικών φύλου), αν υπάρχουν τέτοιες ενδείξεις.
Κ.ο.κ.
Σε γενικές γραμμές, αναγνωρίζονται ομάδες κοινών χαρακτηριστικών που αντιμετωπίζουν προβλήματα διακρίσεων, κι αυτά προστατεύει η αντιρατσιστική νομοθεσία.

ΟΚ, μόλις κατάλαβα ότι χρησιμοποιείς τη λέξη "ρατσιστικό" υπό την ευρεία έννοια της διάκρισης κάθε είδους. Ακόμα κι έτσι όμως, δεν έχω υπόψη ούτε μία πραγματική περίπτωση που να έχει σχέση με τα υποθετικά παραδείγματα που δίνεις. Η "αντιρατσιστική" νομοθεσία υπάρχει για συγκεκριμένους λόγους έστω και αν τυπικά μπορεί να ενσωματώσει πάρα πολλά είδη διάκρισης, π.χ. ταξική διάκριση.

Ρατσισμός είναι το σύνολο των διακρίσεων (συμπεριφορών που διαχωρίζουν τους ανθρώπους αξιακά) με βάση συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Δεν σου έγραψα κάποια δική μου άποψη. Τον επίσημο νομικό όρο σου έδωσα...

Γι' αυτό και η νομοθεσία δεν ερευνά γενικά το μίσος ή την εμπάθεια προς το θύμα, αλλά αν τα κίνητρα σχετίζονται με το φύλο, την καταγωγή, το θρήσκευμα κλπ. Υπάρχουν συγκεκριμένες κατηγορίες που εμπίπτουν στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Δεν είναι κάθε εμπάθεια κι ένας ρατσισμός απαραίτητα.
Γενικά, σε αυτή τη συζήτηση διαπιστώνω μία θολούρα στην αντίληψη της διάκρισης μεταξύ προσωπικής εμπάθειας και ρατσιστικού κινήτρου.

Καθένας μας ενσωματώνει πολλές ταυτότητες και ιδιότητες.

Ακριβώς.

Αν ένας φτωχός λευκός ΑΜΕΑ ομοφυλόφιλος trans άντρας σκοτώσει μια μαύρη αρτιμελή ετεροφυλόφιλη cis γυναίκα, πού αρχίζει κάθε είδος πιθανής εμπάθειας και πού τελειώνει;

Βρίσκεις κάποιο είδος διάκρισης στο παραπάνω έγκλημα, που να περιθωριοποιεί το θύμα από την ομάδα κοινών χαρακτηριστικών του θύτη;
Είναι ο ετεροφυλόφιλος περιθωριοποιημένος σε σχέση με τον ομοφυλόφιλο;
Είναι ο αρτιμελής περιθωριοποιημένος σε σχέση με τον ΑΜΕΑ;
Είναι η γυναίκα περιθωριοποιημένη σε σχέση με τον trans άντρα;
Αν όχι, γιατί χρειάζεται όλα αυτά να σου τα δείξω εγώ και δεν προσπαθείς να τα σκεφτείς μόνος σου;

Ποιοι ήταν οι ατομικοί λόγοι που το έκανε (ζήλια, κλοπή, ψυχολογικά προβλήματα κτλ) ; Γι' αυτό πιστεύω ότι η εισαγωγή χωριστών κατηγοριών εγκλημάτων για το "μίσος" ή για τις διακρίσεις μπερδεύει χωρίς λόγο τα πράγματα και γίνεται όχημα πολιτικής εκμετάλλευσης συγκεκριμένων εγκλημάτων.

O ρατσισμός δεν περιορίζεται στο πλαίσιο ενός παραγώγου μίσους ή εμπάθειας. Σου το έγραψα παραπάνω.
Και δεν περιορίζεται ακριβώς για να μπορεί να περιλαμβάνει κάθε πιθανή αιτία διακριτικής συμπεριφοράς έναντι ενός ατόμου.
Δεν μας απασχολεί ο λόγος για τον οποίο ο θύτης αντιμετωπίζει το θύμα απαξιωτικά. Μας ενδιαφέρει ότι το κάνει.

Αν δείρεις τη σύζυγό σου επειδή τη θεωρείς ανάξιά σου, μη ισότιμη ως προς τα θεμελιώδη δικαιώματά της και την πολιτική της υπόσταση, δεν μας απασχολεί η κοσμοθεωρία σου. Δικάζεσαι για ρατσιστικό έγκλημα. Γίνεται κατανοητό;

Κοίταξε τι συμβαίνει.
Έχουμε ένα φαινόμενο από βίαιες δολοφονίες γυναικών από συντρόφους. Ταυτόχρονα, διαβάζουμε όλες τις ευρωπαϊκές μελέτες που δείχνουν ακόμα διακρίσεις κατά των γυναικών.
Δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια και να θεωρήσουμε ότι ξαφνικά ο Κριός μπήκε στον Υδροχόο και τα έχουν παίξει οι άντρες.
Εννοείται ότι τον τελευταίο λόγο έχει η δικαιοσύνη, όπως συμβαίνει σε οτιδήποτε αφορά εγκλήματα.

Υπάρχει ανάδειξη συγκεκριμένων εγκλημάτων, τα οποία συνέβαιναν έτσι και αλλιώς, και γι' αυτό προωθούνται μονομερή ερμηνευτικά σχήματα και λέξεις που δίνουν την πολιτικά επιθυμητή εντύπωση πχ γυναικοκτονία. Αντίθετα, η λέξη "συζυγοκτονία" δεν χρησιμοποιείται πλέον, ούτε κάποιος νεολογισμός τύπου "συντροφοκτονία" για περιπτώσεις που θύτης και θύμα είναι ζευγάρι αλλά όχι παντρεμένοι. Ξαφνικά όλοι έγιναν ιδεολογικά μισογύνηδες και μάλιστα είναι έτοιμοι να δολοφονήσουν γι' αυτό; Δεχόμαστε αυτή την καινοφανή ερμηνεία έναντι άλλων, πιο παραδοσιακών αλλά λιγότερο πολιτικά εκμεταλλεύσιμων, αγνοώντας μάλιστα ό,τι θολώνει την εικόνα όπως πχ το έγκλημα που ανέφερε ο πατησιώτης; Δεν βγάζει νόημα.

Η νομοθεσία προσαρμόζεται στα δεδομένα και προσπαθεί να προλάβει καταστάσεις.
Δεν μας απασχολεί αν πριν από δέκα χρόνια συνέβαινε το χ ή το ψ. Μας ενδιαφέρει ότι πλέον δεν θέλουμε να συμβαίνουν τα χ και ψ.
Χρησιμοποιούμε την εμπειρία που μας έδωσαν οι προηγούμενες καταστάσεις για να μπορέσουμε να εξαλείψουμε τις όποιες διαφορές. Δεν αναγάγουμε τις πρότερες καταστάσεις και νομοθεσίες σε θεόσταλτες ή αναντικατάστατες.
Η επιστήμη της νομικής, όπως κάθε άλλη, προχωρά και μελετά σε βάθος τα φαινόμενα.

[Σέλευκας]

έχει ανοίξει τεράστια σπέκουλα με την ενδοοικογενειακή βία. Οι δικηγόροι πλέον ασχολούνται αποκλειστικά σχεδόν με αυτό το αντικείμενο. Το 75 % αφορά βια αντρα προς γυναικα και το 25% γυναικας προς άντρα.
Στην πραγματικότητα έχει ανοίξει νέο κεφάλαιο στις σχέσεις. Ενα μικρό ποσοστό αφορά την πραγματική βία όπου το θύμα προσπαθεί να προστατευτεί και το μεγαλύτερο ποσοστό αφορά μια νέα αντιμετώπιση μεταξύ των σχέσεων οπου προσπαθεί ο καθένας να εκμεταλλευτεί την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Χωρίς να αρνούμαι οτι γίνεται ενδεχομένως και σπέκουλα, είσαι σίγουρος οτι το ποσοστό που αφορά σε πραγματική βία είναι μικρό??
Και βία, δεν είναι μόνο η σωματική βία.

ξέρεις καμιά σχέση χωρίς βία;
αλήθεια τώρα
η βια μπορεί να είναι δραματική χωρίς να εμπίπτει σε κανένα νόμο
το παιδί δεν θα κάνει μπάνιο στη θάλασσα ολο το καλοκαίρι γιατί θα αρρωστήσει αλλιώς φεύγω απο το σπίτι είναι μια τραγική συμπεριφορά χωρίς να καταδικάζεται
ή ολα τα παράθυρα θα είναι κλειστά για να μην μπει η ζέστη (χωρις ερκοντισιον φυσικά)

[SUV]

Εντάξει, το ξεχείλωσες

[ΓΑΛΗ]

Το πρόβλημα στον προσδιορισμό των φερόμενων ως ρατσιστικών εγκλημάτων εστιάζεται στο ότι ενίοτε αποδίδεται ρατσιστική πρόθεση, απλώς επειδή το θύμα ανήκει σε μια κατηγορία που χαρακτηρίζεται ως ευάλωτη, καταπιεσμένη κλπ

Δηλαδή η ταυτότητα του θύματος προσδιορίζει την πράξη και όχι η αιτία/αφορμή για την εκδήλωση βίας από το δράστη. Πράγμα, που είναι λάθος.

[stavmanr]

Το πρόβλημα στον προσδιορισμό των φερόμενων ως ρατσιστικών εγκλημάτων εστιάζεται στο ότι ενίοτε αποδίδεται ρατσιστική πρόθεση, απλώς επειδή το θύμα ανήκει σε μια κατηγορία που χαρακτηρίζεται ως ευάλωτη, καταπιεσμένη κλπ

Τόσο πολύ δυσκολεύεσαι να καταλάβεις ότι το θύμα βιώνει το ρατσισμό ούτως ή άλλως, αφού ανήκει σε μία κατηγορία που χαρακτηρίζεται ως ευάλωτη, καταπιεσμένη;
Τόσο πολύ δυσκολεύεσαι να κατανοήσεις ότι τα εγκλήματα προς αυτά τα θύματα συμβαίνουν πιο "εύκολα", ακριβώς επειδή τα θύματα είναι κοινωνικώς ευάλωτα;

[ΓΑΛΗ]

Το πρόβλημα στον προσδιορισμό των φερόμενων ως ρατσιστικών εγκλημάτων εστιάζεται στο ότι ενίοτε αποδίδεται ρατσιστική πρόθεση, απλώς επειδή το θύμα ανήκει σε μια κατηγορία που χαρακτηρίζεται ως ευάλωτη, καταπιεσμένη κλπ

Τόσο πολύ δυσκολεύεσαι να καταλάβεις ότι το θύμα βιώνει το ρατσισμό ούτως ή άλλως, αφού ανήκει σε μία κατηγορία που χαρακτηρίζεται ως ευάλωτη, καταπιεσμένη;
Τόσο πολύ δυσκολεύεσαι να κατανοήσεις ότι τα εγκλήματα προς αυτά τα θύματα συμβαίνουν πιο "εύκολα", ακριβώς επειδή τα θύματα είναι κοινωνικώς ευάλωτα;

Βασικά, εσύ δεν κατανόησες αυτό που έγραψα. Και πάλι έκοψες μία πρόταση.

Δηλαδή η ταυτότητα του θύματος προσδιορίζει την πράξη και όχι η αιτία/αφορμή για την εκδήλωση βίας από το δράστη. Πράγμα, που είναι λάθος.

[Χαοτικός]

Εντάξει, το ξεχείλωσες

Αυτός το ξεχείλωσε; Σου λέει τι έχει αντιμετωπίσει ο ίδιος και του την λες;

[stavmanr]

Το πρόβλημα στον προσδιορισμό των φερόμενων ως ρατσιστικών εγκλημάτων εστιάζεται στο ότι ενίοτε αποδίδεται ρατσιστική πρόθεση, απλώς επειδή το θύμα ανήκει σε μια κατηγορία που χαρακτηρίζεται ως ευάλωτη, καταπιεσμένη κλπ

Τόσο πολύ δυσκολεύεσαι να καταλάβεις ότι το θύμα βιώνει το ρατσισμό ούτως ή άλλως, αφού ανήκει σε μία κατηγορία που χαρακτηρίζεται ως ευάλωτη, καταπιεσμένη;
Τόσο πολύ δυσκολεύεσαι να κατανοήσεις ότι τα εγκλήματα προς αυτά τα θύματα συμβαίνουν πιο "εύκολα", ακριβώς επειδή τα θύματα είναι κοινωνικώς ευάλωτα;

Βασικά, εσύ δεν κατανόησες αυτό που έγραψα.

Βασικά ακόμα δεν έχεις καταλάβει πως λειτουργεί ο νόμος σχετικά με τα ρατσιστικά εγκλήματα.
Νομίζεις ότι πρέπει να αποδειχτεί με κάποιο τρόπο ότι ο εγκέφαλος του θύτη είχε τόσα ηλεκτρονιοβολτ γύρω από το κέντρο του ρατσισμού...

[SUV]

Εντάξει, το ξεχείλωσες

Αυτός το ξεχείλωσε; Σου λέει τι έχει αντιμετωπίσει ο ίδιος και του την λες;

Αφού το λέει για να υποστηρίξει οτι το ποσοστό της πραγματική βίας ειναι πολύ χαμηλό
Εντάξει, εαν είναι δικηγόρος και τα στοιχεία του τόσο αναλυτικά και δεδομένα, πάσο, τί να πω
Τελος πάντων

[ΓΑΛΗ]

Τόσο πολύ δυσκολεύεσαι να καταλάβεις ότι το θύμα βιώνει το ρατσισμό ούτως ή άλλως, αφού ανήκει σε μία κατηγορία που χαρακτηρίζεται ως ευάλωτη, καταπιεσμένη;
Τόσο πολύ δυσκολεύεσαι να κατανοήσεις ότι τα εγκλήματα προς αυτά τα θύματα συμβαίνουν πιο "εύκολα", ακριβώς επειδή τα θύματα είναι κοινωνικώς ευάλωτα;

Βασικά, εσύ δεν κατανόησες αυτό που έγραψα.

Βασικά ακόμα δεν έχεις καταλάβει πως λειτουργεί ο νόμος σχετικά με τα ρατσιστικά εγκλήματα.
Νομίζεις ότι πρέπει να αποδειχτεί με κάποιο τρόπο ότι ο εγκέφαλος του θύτη είχε τόσα ηλεκτρονιοβολτ γύρω από το κέντρο του ρατσισμού...

Τους νόμους τους ξέρω πολύ καλά.

Αλλά θα επαναλάβω ότι τους θεωρώ μια γραφειοκρατική διαδικασία, η οποία μπορεί να ευνοήσει με τον κατάλληλο χειρισμό της και τον δράστη. Τα υπόλοιπα είναι ηθικιστικά άλλοθι, που καταλήγουν μπούμερανγκ σε κάποιες φάσεις.

[Χαοτικός]

Εντάξει, το ξεχείλωσες

Αυτός το ξεχείλωσε; Σου λέει τι έχει αντιμετωπίσει ο ίδιος και του την λες;

Αφού το λέει για να υποστηρίξει οτι το ποσοστό της πραγματική βίας ειναι πολύ χαμηλό
Εντάξει, εαν είναι δικηγόρος και τα στοιχεία του τόσο αναλυτικά και δεδομένα, πάσο, τί να πω
Τελος πάντων

Όχι δεν είναι χαμηλό το ποσοστό. Ποιος τα γαμεί τα στοιχεία μωρέ κι αν είναι δικηγόρος ο άλλος; Δεν ξέρουμε που μεγαλώσαμε; Λένε ότι δεν υπάρχει βία γενικά κατά των γυναικών; Μαλακίες λένε και πάμε παρακάτω.

[ΓΑΛΗ]

Αυτός το ξεχείλωσε; Σου λέει τι έχει αντιμετωπίσει ο ίδιος και του την λες;

Αφού το λέει για να υποστηρίξει οτι το ποσοστό της πραγματική βίας ειναι πολύ χαμηλό
Εντάξει, εαν είναι δικηγόρος και τα στοιχεία του τόσο αναλυτικά και δεδομένα, πάσο, τί να πω
Τελος πάντων

Όχι δεν είναι χαμηλό το ποσοστό. Ποιος τα γαμεί τα στοιχεία μωρέ κι αν είναι δικηγόρος ο άλλος; Δεν ξέρουμε που μεγαλώσαμε; Λένε ότι δεν υπάρχει βία γενικά κατά των γυναικών; Μαλακίες λένε και πάμε παρακάτω.

Το ερώτημα είναι κατά πόσον δικαιολογείται νομικά η βία κατά των γυναικών. Αν δεν δικαιολογείται και είναι κοινωνικό και όχι νομικό ζήτημα, σαφώς και είναι μία πομφόλυγα η προσθήκη του όρου "γυναικοκτονία".