Αναφέρθηκε η φούγκα.
Χρησιμοποιήθηκε ερευνητικά από ψυχιάτρους για τη θεραπεία των νευρώσεων (νομίζω Γερμανία). Λέγανε ότι η δομή της νεύρωσης είναι όμοια με τη δομή της φούγκας. Η επαναλαμβανόμενη μουσική φράση είναι μοτίβο μεν αλλά θυμίζει πηγή που αναβλύζει και βγάζει το ίδιο πράγμα σε διαφορετικές ποσότητες ανά το χρόνο. Έτσι και το ασυνείδητο σου ξερνάει διαρκώς το ίδιο μοτίβο. παραδίδοντας τον εαυτό σου στη φούγκα συγχρονίζεις και τους συνειρμούς σου και το ρυθμό παραγωγής τους. Βγαίνουν στην επιφάνεια τα αγχογόνα και γενικά τα τραυματικά ερεθίσματα αλλά χωρίς να "γρατζουνίζουν τα σωθικά σου". Είναι πλαισιωμένα και νιώθεις ασφάλεια. Σιγά σιγά σου λύνεται η νεύρωση.
Μαλακίες κάπου, αλλά και όχι. Η αλήθεια είναι πάντα στη μέση.
Εγώ είμαι της αισθητηριακότητας και παίζω με παρουσία των διεγέρσεων
(αισθητηριακές διεγέρσεις, ξυπνήματα κέντρων διατήρηση και αναβάθμιση των συνάψεων -οι συνάψεις δεν έχουν την αυστηρή ανατομική έννοια αλλά την λειτουργική έκφραση των ψυχικών μηχανισμών - )
και της πλαστικότητας του εγκεφάλου.
Η μουσική προσφέρεται για τέτοιες διεγέρσεις και η φούγκα πράγματι σε ανοίγει και σε αφήνει εκτεθειμένο σε σύστημα αλληλεπιδρασεων που ανήκεις.
να δεις τι ωραία υιοθετούν τα παιδιά τρόπους γραφής ή μεθόδους συλλογιστικής!
Βάλτε φούγκα να παίζει στο υπόβαθρο, χαμηλά ώστε να μην απασχολεί αλλά να ακούγεται και κάντε μαζί τα μαθήματα που κάνετε κάθε μέρα με τα παιδιά. (οι μαμάδες δηλαδή γιατί οι άντρες είναι πεισμένοι ότι το να δουλεύουν μόνο στη δουλειά τους είναι ήδη πολύ κι ας κάνει η γυναίκα όλα τα άλλα στο σπίτι.

)
και δείτε τα μαθησιακά αποτελέσματα της προσπάθειάς σας.
Σαν σκουπίδια τυχαία χυμένα ο πιο όμορφος κόσμος.