26/05/2024 AΛBANIA: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΓΗ - Ο ΤΕΧΝΗΤΟΣ ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΕ ΛΥΣΣΑΛΕΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ! Η ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ (ΜΕ ΔΩΡΙΚΗ, ΑΙΟΛΙΚΗ & ΙΩΝΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟ)! ΦΟΒΕΡΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ.
Το βιβλίο αυτό πρωτοκυκλοφόρησε το 1994, όταν στην Αλβανία είχε πέσει το βάρβαρο καθεστώς του Κομμουνισμού και οι κάτοικοί της προσπαθούσαν να βρουν τον νέο βηματισμό τους.
Ο συγγραφέας εξετάζει την ιστορία, την γλώσσα και τις συνθήκες διαβίωσης κυρίως των Ελλήνων της Ηπείρου από την αρχαιότητα έως την ημέρα της κήρυξης της ανεξαρτησίας της Βορείου Ηπείρου (
15/2/1914). Σημειωτέον, λέγοντας «ΗΠΕΙΡΟΣ», ο συγγραφέας, εκτός από την σημερινή ελληνική Ήπειρο, συμπεριλαμβάνει ΚΑΙ την Αλβανία, την οποίαν πολλοί αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς αποκαλούν «λίκνον του Ελληνισμού » και «η αρχαία Ελλάς », που σήμαινε « η παλιά Ελλάδα». Αυτήν συγκεκριμενοποιεί ο Αριστοτέλης, λέγοντας , μάλιστα, ότι «αύτη δ’εστίν η περί την Δωδώνην και τον Αχελώον».
ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ: Ο Όμηρος αναφέρει ότι οι Έλληνες της Ηπείρου έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο , με 22 πλοία και αρχηγό τον Γουνέα. Έλαβαν επίσης μέρος και στην ‘’ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ’’ και η πλώρη του πλοίου τους (η Αργώ), ήταν κατασκευασμένη από ξύλο της ιερής βελανιδιάς του μαντείου της Δωδώνης, της Ηπείρου. Οι Ηπειρώτες έλαβαν μέρος και στην μάχη του Μαραθώνος εναντίον των Περσών . Μετέχουν στον Πελοποννησιακό Πόλεμο στο πλευρό των Σπαρτιατών, αποδεικνύοντας την δωρική τους καταγωγή και αργότερα, μαζί με τους Μακεδόνες, πολεμούν εναντίον των Ρωμαίων. Έπεται το Βυζάντιο, η Τουρκοκρατία και η Επανάσταση του 1821.
Πρόγονοι των Ηπειρωτών ήταν οι Πελασγοί, φύλο Ελληνικό, με κοιτίδα τους την Ήπειρο, από τα προϊστορικά ακόμα χρόνια και ήταν ΓΗΓΕΝΕΙΣ. Αργότερα ήρθαν και εγκαταστάθηκαν εκεί Ίωνες και Δωριείς, επεκράτησαν όμως οι Δωριείς, για αυτό και οι Ηπειρώτες είχαν αποκτήσει ΔΩΡΙΚΗ συνείδηση και γλώσσα. Πολλοί ανθέλληνες ιστορικοί (εντός και εκτός εισαγωγικών) επέμεναν ότι ο Όμηρος και τα έργα του ήταν ένα παραμύθι, αλλά τους διέψευσε ο θερμός φιλέλληνας, ΕΡΡΙΚΟΣ ΣΛΗΜΑΝ, που με τις ανασκαφές του έφερε στο φως την Τροία.
Ανασκαφές επίσης έκανε, το 1875, και ο πολιτικός ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΠΑΝΟΣ και βρήκε την Δωδώνη.Το μαντείο της Δωδώνης ήταν το μόνο μαντείο σαν ιερό, σε ολόκληρη την Ελλάδα και ήταν το πρώτο από όλα τα μεγάλα ιερά προσκυνήματα των Ελλήνων. Όμως τον 4ο μ.Χ. ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος (που απεκλήθη και Μέγας), κατεδάφισε μέρος του ιερού και το μετέτρεψε σε χριστιανικό ναό.
IΛΛΥΡΙΑ: Με την λέξη ‘’Ιλλυρία’’ οι Έλληνες ονόμαζαν τα εδάφη που βρίσκονται σήμερα η Κροατία, η Βοσνία – Ερζεγοβίνη, Μαυροβούνιο και μέρος της Σερβίας, μαζί με την περιοχή των Σκοπίων και μέρος της Βόρειας Αλβανίας. Η περιοχή πήρε το όνομά της από τον Ιλλυριό, γιο του βασιλέως Κάδμου και της Αρμονίας, κόρης του Άρη και της Αφροδίτης.
Η βόρεια περιοχή της Ιλλυρίας ήταν μία δυσπρόσιτη ορεινή περιοχή, της οποίας οι κάτοικοι ήταν άγριοι και άξεστοι, για αυτό και την ονόμασαν
Βάρβαρον Ιλλυρίαν, η οποία συμπεριλάμβανε και την παραθαλάσσια Δαλματία, για αυτό και οι ¨Έλληνες και οι Ρωμαίοι τους ονόμαζαν
Δαλμάτας.
Οι Έλληνες ονόμαζαν το νότιο τμήμα της Ιλλυρίας «
Ελληνική Ιλλυρία» και περιείχε το μεγαλύτερο κομμάτι της σημερινής Αλβανίας, Σε αυτό υπήρχαν πολλές ελληνικές πόλεις, αλλά και Ιλλυριοί κάτοικοι , οι οποίοι είχαν πλήρως εξελληνισθεί. Μέσα σε αυτήν την περιοχή υπάρχει και η αρχαία πόλη ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ η Ιλλυρική, η Επίδαμνος , (το σημερινό Δυρράχιο) και ο Ωρικός / το Ωρικόν, πόλη παραθαλάσσια, όπως και η Πάνορμος, την οποίαν οι Ιταλοί ονόμασαν Παλέρμο, η Αυλώνα κ.α. Αργότερα, η Ελληνική Ιλλυρία κατελήφθη από του Ρωμαίους, οι οποίοι προσπάθησαν να σβήσουν τον Ελληνισμό από την σημερινή Αλβανία. Η προσπάθεια αυτή συνεχίζεται από τους Ιταλούς και τους σύγχρονους ανθέλληνες, οι οποίοι μισούν τον Ελληνισμό και επιθυμούν την συρρίκνωσή του.
ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΣ ΤΟΥ ΑΙΜΟΥ: Αυτή είναι η πανάρχαια ονομασία της περιοχής που προσδιορίζει η οροσειρά του Αίμου, και όχι τα ΒΑΛΚΑΝΙΑ, που είναι λέξη ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ προελεύσεως, επειδή οι Τούρκοι το κυριότερο όρος της Θράκης ‘’ΑΙΜΟΣ’’ το ονόμασαν BALKAN. Oι αρχαίοι Έλληνες έδωσαν την ονομασία ΄΄ΉΠΕΙΡΟΣ’’ στην εδαφική περιοχή, η οποία περιελάμβανε ΟΛΟΚΛΗΡΗ την δυτική πλευρά της Χερσονήσου του Αίμου, η οποία βρέχεται από το Ιόνιο Πέλαγος και στην συνέχεια από την Αδριατική θάλασσα.
Οι Έλληνες, όμως, με το όνομα ‘’ΑΛΒΑΝΙΑ’’, υποδήλωναν μία χώρα της Ασίας, η οποία είχε όρια προς βορρά το όρος ΚΑΥΚΑΣΟΣ (κάποιο παρακλάδι του οποίου ονόμαζαν Αλβανόν όρος ) και αναφέρεται, τόσον από τον Στράβωνα , στα Γεωγραφικά του, ως «Ασιατική Αλβανία», αλλά και άλλους Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς.
Μόνο από τον 10ο αιώνα μ.Χ. συναντάμε τους όρους ‘’Αλβανία’’ και ‘’Αρβανιτιά’’ ως κάποιες ορεινές περιοχές της σημερινής Αλβανίας, των οποίων οι τραχείς ορεσίβιοι κάτοικοι κατήλθαν από την περιοχή της σημερινής Κροατίας προς νότον. Τους Αλβανούς αυτούς τους συναντάμε για πρώτη φορά γύρω στα 1080 μ.Χ. στα γραπτά του βυζαντινού ιστορικού Μιχαήλ Ατταλειάτη, αλλά και σε μεταγενέστερους βυζαντινούς συγγραφείς.
Οι όροι ‘’Αλβανία’’ και ‘’Αλβανός’’ αφορούν μόνο στο φύλο που κατήλθε από το Άλβιον ή ‘Αλπιον Όρος, [Αlba Longa] και επινοήθηκε από τους ανθέλληνες. Οι ίδιοι, τους οποίους αφορούσε ΔΕΝ το δέχτηκαν , αντίθετα αποδέχτηκαν ως λέξεις προσδιορισμού τους την «Σκιπερία» [Schiperia} για την χώρα και το «Σκιπετάρ» [Schipetar] για τον κάτοικό της.
OI ΡΩMAIOI: Όταν οι Ρωμαίοι ισχυροποίησαν το κράτος τους στην Ιταλία και άρχισαν να επεκτείνονται θέλησαν να παρουσιάσουν ένα ένδοξο παρελθόν για την χώρα τους, πλην όμως αυτό ΔΕΝ υπήρχε, για αυτό ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Οκτάβιος Αύγουστος επιφόρτισε τον ποιητή Βιργίλιο να το επινοήσει, παρά την θέλησή του τελευταίου. Ο Αυτοκράτορας του ζήτησε να γράψει ένα ποίημα- έπος, μιμούμενος τον Όμηρο, και να χρησιμοποιήσει την ιστορία του Αινεία, ως συνέχεια της «Ιλιάδας» του Ομήρου. Κατά τις παραδόσεις, μετά την άλωση της Τροίας, ο Αινείας, με την ανοχή των Ελλήνων, παρέλαβε τα ιερά και έφυγε, μαζί με τον πατέρα του Αγχίση, «εις την Εσπερίαν», δηλ. σε δυτική χώρα, όπως στην Ιταλία, Γαλλία και Ισπανία.
Εδώ, οι Ρωμαίοι υπεστήριξαν ότι ο Αινείας ήλθε στην Ιταλία, και ο Βιργίλιος, πιεζόμενος από τον Αυτοκράτορα Αύγουστο, έγραψε την ‘’Αινειάδα’’ , στην οποία ο Βιργίλιος δημιουργεί φανταστικές περιπλανήσεις για τον Αινεία, πριν τελικά αυτός καταλήξει στην Ιταλία. Μάλιστα, λέει ότι σε μία από αυτές τις περιπλανήσεις, έφτασε στις ακτές της δυτικής Ηπείρου.
Ο Βιργίλιος ντρεπόταν για αυτό που ήταν αναγκασμένος να κάνει, κατ’ εντολήν του Αυτοκράτορα και δεν άφηνε να δημοσιευτεί το έργο του αυτό. Πέθανε το 19 π.Χ. και, με την διαθήκη του, αποκήρυξε την ‘’Αινειάδα’’ και ζήτησε να μην δημοσιευθεί το έργο του αλλά να καεί. Όμως, ο Αυτοκράτορας διέταξε να μην καεί, την παρέδωσε σε Λατίνους λόγιους, η οποίοι την νόθευσαν, προσθέτοντας σε αυτήν ό,τι τους διέταξαν οι φανατικοί Ρωμαίοι , και κατόπιν την εξέδωσαν.
Στην ‘’Αινειάδα’’ του ο Βιργίλιος γράφει ότι πριν φθάσει στην Αlba Longa (Μακριά Πόλη) του Λατίου, ο Αινείας είχε περάσει από την Ήπειρο (/σημ. Αλβανία). Οι Ρωμαίοι είπαν ότι εκεί ο Αινείας ίδρυσε αποικία και αυτό τους έδινε το δικαίωμα να ‘’βάλουν πόδι’’ στην περιοχή, όπως έγινε αργότερα. Και όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος το 330 μ.Χ. μετέφερε την πρωτεύουσα του Ρωμαϊκού κράτους από την Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη, ο Ελληνισμός απέκτησε έναν ακόμη φανατικό εχθρό, το Βατικανό, το οποίο, συν τοις άλλοις, ορμώμενο από τα λεγόμενα της ‘’Αινειάδας’’, απαιτούσε να έχει πάνω στην Ήπειρο (Αλβανία)απόλυτη εξουσία, αλλά δεν το κατόρθωσε.
Μετά την πτώση της Κων/λεως, ιδρύθηκε το Δεσποτάτο της Ηπείρου, με Έλληνες ηγεμόνες. Ο Πάπας του έστελνε συχνά – πυκνά διάφορους εχθρούς για να το καταλάβουν, αλλά αυτοί έβρισκαν σθεναρή αντίσταση από τους κατοίκους. Μία σανίδα σωτηρίας για το Δεσποτάτο ήταν ο Γερμανός αυτοκράτορας, ο οποίος δεν τα πήγαινε καλά με τον Πάπα. Επιπλέον, στην Γερμανική Αυλή υπήρχαν φιλέλληνες και μορφωμένοι Γερμανοί, οι οποίοι δεν έβλεπαν και αυτοί με καλό μάτι τις επεμβάσεις του Πάπα στο κράτος τους. Και το 1517, ο Μαρτίνος Λούθηρος, με την ανοχή του Αυτοκράτορα , πέτυχε το αυτοκέφαλο της Γερμανικής Εκκλησίας και οι Γερμανοί ονομάστηκαν ‘’Προτεστάντες’’(= Διαμαρτυρόμενοι). Εντωμεταξύ, ο Πάπας ετοίμαζε σταυροφορία με καθολικούς ηγεμόνες κατά του Δεσποτάτου της Ηπείρου, υποστηρίζοντας ότι το Δεσποτάτο αυτό του ανήκε.
Ο επικεφαλής του Δεσποτάτου, Θεόδωρος Άγγελος Δούκας Κομνηνός, πέτυχε να συνάψει συμμαχία με τον Γερμανό αυτοκράτορα κατά του τότε Πάπα της Ρώμης, Γρηγορίου του Θ’. Αυτός, μόλις το έμαθε, τους αφόρισε και τους δύο.
Όταν ο Δεσπότης της Ηπείρου ήρθε σε πόλεμο με τους Βουλγάρους, ζήτησε βοήθεια από τον Γερμανό αυτοκράτορα Φρειδερίκο, αλλά , δυστυχώς, ο Βούλγαρος βασιλιάς Ασσάν , σε μάχη που έγινε κοντά στον Έβρο, τους κατενίκησε.
OI ITAΛOI ΣΤΑ ΝΕΩΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ: Η Ιταλία ποτέ δεν έπαψε να έχει βλέψεις στην σημερινή Αλβανία, άσχετα με ποια πολιτειακή εξουσία κυριαρχούσε στην Ιταλία. Και το Βατικανό είχε την πρωτοκαθεδρία σε αυτή την προσπάθεια του αφελληνισμού.
Στις 29 Ιουλίου 1913, υπογράφτηκε στο Λονδίνο, μεταξύ των έξι Μεγάλων Δυνάμεων (Γερμανία, Αυστρο-ουγγαρία, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Ιταλία, Ρωσία)
το «Πρωτόκολλον» Ανεξαρτησίας και Οργάνωσης της Αλβανίας. Ουσιαστικά, η Ιταλία είχε τον πρώτο λόγο και αυτό που πέτυχε ήταν να δημιουργηθεί εχθρότητα και καχυποψία μεταξύ του ελληνικού και του αλβανικού λαού.
Οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου σχημάτισαν δική τους κυβέρνηση και κήρυξαν την αυτονομία των νομών Αργυροκάστρου και Κορυτσάς . Πρόεδρος της Κυβέρνησης αυτής ορίστηκε ο
Γεώργιος Χρ. Ζωγράφος. Παράλληλα παραχωρείται στο νέο αλβανικό κράτος και η νήσος Σάσων, η οποία από το έτος 1864 αποτελούσε ελληνικό έδαφος.
Όταν δολοφονήθηκε στο Σεράγεβο ο διάδοχος της Αυστρο-ουγγαρίας,
Φραγκίσκος Φερδινάνδος από ένα νεαρό Σέρβο (
Ιούνιος 1914), τα γεγονότα οδήγησαν στην έκρηξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Μεγάλες Δυνάμεις διέταξαν τον Ελληνικό Στρατό να ανακαταλάβει πάλι την Βόρειο Ήπειρο. Η Ιταλία μπήκε στον πόλεμο, στο πλευρό της Entente και έτσι μπόρεσε να βάλει τον στρατό της μέσα στην Βόρειο Ήπειρο. Επίσης, έβαζε συμμορίες Αλβανών ληστών να επιτίθενται σε ελληνικούς πληθυσμούς. Χάρη στην σατανική διπλωματία της, η Ιταλία κατόρθωσε να αποσπασθεί η Βόρειος Ήπειρος από τον Ελληνικό Κορμό. Τα σημερινά σύνορα των δύο κρατών (Αλβανίας και Ελλάδας ), είναι αυτά που αποφάσισε η συνθήκη του Λονδίνου το 1913 και επικύρωσε η συμμαχική διάσκεψη του Παρισιού στις 9-11-1921.
Η ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ: Σε ποσοστό τουλάχιστον 85% σήμερα, η λεγόμενη «αλβανική γλώσσα» έχει σε χρήση καθημερινή λέξεις ελληνικές, συνεπώς είναι ΕΛΛΗΝΙΙΚΗ γλώσσα. Από το υπόλοιπο 15% των λέξεων, οι οποίες είναι κροατικές, τούρκικες, λατινικές (πολλές έχουν ελληνική ρίζα ) και σλάβικες, η γλώσσα αυτή, η αλβανική, η ακατανόητη «δήθεν» για εμάς τους υπόλοιπους Έλληνες , δεν θα είναι παρά μία ακόμη αρχαία ελληνική διάλεκτος, π.χ. όπως η ποντιακή (Δωρική). Με λίγη εξάσκηση και μελέτη θα την κατανοούμε πλήρως , διότι απλούστατα είναι ελληνικής προελεύσεως και καταβολής. Η δήθεν αλβανική γλώσσα έχει ανάμεικτες αρχαίες ελληνικές διαλέκτους, όπως την Δωρική, την Αιολική, και την Ιωνική.
Αυτή, λοιπόν, είναι η γλώσσα, την οποίαν σήμερα ομιλούν οι Αλβανοί. Μια καθαρή, πανάρχαια ελληνική διάλεκτος, η οποία επέζησε, σε πείσμα των ανθελλήνων που την παρουσιάζουν σαν κάτι άλλο, σαν κάτι το διαφορετικό και ανεξάρτητο από τον Ελληνισμό. Όμως, ο ελληνικός γλωσσικός κορμός έχει πανάρχαιες και αμετάβλητες καταβολές.
Ας δούμε κάποιες λέξεις από αυτές, τις λεγόμενες ‘’αλβανικές’’ :
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΟΡΟΛΟΓΙΑ:
ANEMIA (ανεμία) = αναιμία, ANNARRSHIA (αναρκία)= αναρχία, DIETE (ντιέτ)= η δίαιτα
ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΑΡΧΑΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ:
EKJZISTOJ (εκζιστόι) = υπάρχω [από το ρήμα ‘’εξίστημι’’], HEROI (ερόι) = ο ήρωας.
FEJA (φέγια) = η θρησκεία [η λέξη αυτή προέρχεται από την πανάρχαια ελληνική λέξη η «φηγός» (=είδος καρποφόρου βελανιδιάς). Ένα τέτοιο δέντρο ήταν το ιερό δέντρο του Διός στο μαντείο της Δωδώνης και αυτό περιγράφει ο Όμηρος.
Επιμέλεια Κειμένου: ΘΩΜΑΪΣ ΠΑΡΙΑΝΟΥ.
Στο εξώφυλλο του βιβλίου απεικονίζεται ο Πύρρος Α΄ ή Πύρρος της Ηπείρου (318 – 272 π.Χ.), ο οποίος ήταν Έλληνας ηγεμόνας, και βασιλιάς του ελληνικού φύλου των Μολοσσών που κατοικούσε στην Ήπειρο, Ήταν ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ηγεμόνες της πρώιμης Ελληνιστικής περιόδου. Έκανε εκστρατείες στην ιταλική χερσόνησο εναντίον του ανερχόμενου εκείνη την εποχή ρωμαϊκού κράτους. Ο Πύρρος επέκτεινε και εδραίωσε το κράτος του στην Ελλάδα, καθιστώντας το υπολογίσιμη δύναμη της περιοχής, για 35 περίπου χρόνια.
ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ. ------------------
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΡ. ΖΩΓΡΑΦΟΣ.https://www.ksipnistere.com/2024/05/a%C ... CE%B5.htmlΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
[
https://www.facebook.com/watch/?v=417250444457299]
