Η Φυσική δεν είναι για γυναίκες

[Antares]

Δεν βλεπω τι σχεση εχει το οτι ειναι μικρο το διαστημα που εχουν προσβαση κλπ. Οι γυναικες που σπουδαζουν ειναι περισσοτερες απο τους αντρες. Αυτη η στατιστικη αρκει.

Δεν έχει δημιουργηθεί το θάρρος να ασχοληθούν με κάτι που φαίνεται σαν ανδρική επιστήμη και τα δίκτυα φυσικά. Παραπάνω διάβασα ότι οι ποσοστώσεις προτάθηκαν για τον λόγο ότι οι άνδρες είναι καλύτερα δικτυωμένοι και υποστηρίζονται μεταξύ τους.

[hellegennes]

Όχι, γιατί να κοροϊδεύω; Άλλωστε κι αυτά άντρες τα επινόησαν. Αν παρακολουθήσεις το κοινό όπερας, μπαλέτου και καλλιτεχνικού πατινάζ, θα διαπιστώσεις ότι το κοινό είναι εντελώς μείξη αντρών-γυναικών. Σε αντίθεση, βέβαια, με οποιοδήποτε γήπεδο, από ποδοσφαιρικό ως τενιστικό.

Φυσικά και ναι και είναι ΑΠΟΛΥΤΑ λογικό, εξαιτίας της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία τις εποχές που εξελίχθηκαν οι τέχνες και τα γράμματα.

Αυτός είναι ο λόγος, αλλά θέλω να πω μ' αυτό ότι δεν θα επινοούσαν κάτι που δεν αρέσει στους ίδιους.

[don't speak]

Ο γυναικειος εγκεφαλος κατα μεσο ορο δεν τα καταφερνςι τοσο καλα στα μαθηματικα και ο γυναικειος ψυχισμος συνηθως προτιμα να ασχολειται με πραγματα πιυ απτονται των ανθρωπινων σψεσεων και οχι με τα αψυχα τα αυλα και τα αφηρημενα.

[Cecily Anne]

Αυτός είναι ο λόγος, αλλά θέλω να πω μ' αυτό ότι δεν θα επινοούσαν κάτι που δεν αρέσει στους ίδιους.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ. Θα ερωτευόμουν πιο εύκολα πιανίστα, παρά συνάδελφο μηχανικό (ξερνώ).

[Ορέστης 35]

Δεν βλεπω τι σχεση εχει το οτι ειναι μικρο το διαστημα που εχουν προσβαση κλπ. Οι γυναικες που σπουδαζουν ειναι περισσοτερες απο τους αντρες. Αυτη η στατιστικη αρκει.

Δεν έχει δημιουργηθεί το θάρρος να ασχοληθούν με κάτι που φαίνεται σαν ανδρική επιστήμη και τα δίκτυα φυσικά. Παραπάνω διάβασα ότι οι ποσοστώσεις προτάθηκαν για τον λόγο ότι οι άνδρες είναι καλύτερα δικτυωμένοι και υποστηρίζονται μεταξύ τους.

Ουτε για να γινουν γιατροι υπηρχαν προτυπα ομως το προτιμουν πολυ περισσοτερο απο το να γινουν φυσικοι. Γιατι αραγε;

[foscilis]

Ο γυναικειος εγκεφαλος κατα μεσο ορο δεν τα καταφερνςι τοσο καλα στα μαθηματικα και ο γυναικειος ψυχισμος συνηθως προτιμα να ασχολειται με πραγματα πιυ απτονται των ανθρωπινων σψεσεων και οχι με τα αψυχα τα αυλα και τα αφηρημενα.

Όλα αυτά είναι προκαταλήψεις. Είναι μικρό το χρονικό διάστημα που οι γυναίκες έχουν πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση, έχουν δηλαδή από τότε που η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας άρχισε να γίνεται με γοργό ρυθμό (μην ξεχνάμε ότι μέσα σε έναν αιώνα συντελέστηκε πρόοδος όση δεν είχε γίνει χιλιετίες, στην επιστήμη και την τεχνολογία). Αλλά και σε άλλες εποχές έχουν υπάρξει σπουδαίες γυναικείες προσωπικότητες. Μπορώ να δικαιολογήσω κάποιες προκαταλήψεις σε επαγγέλματα που είναι παραδοσιακά ανδρικά ακόμη, όπως πιλότος ή τεχνικά επαγγέλματα, αλλά όσον αφορά πνευματικά επαγγέλματα δεν βλέπω τον λόγο να υπάρχουν προκαταλήψεις. Η παρουσία γυναικών για παράδειγμα, στην ιατρική και την βιολογία είναι αρκετά μεγάλη.

+1

[hellegennes]

Αυτός είναι ο λόγος, αλλά θέλω να πω μ' αυτό ότι δεν θα επινοούσαν κάτι που δεν αρέσει στους ίδιους.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ. Θα ερωτευόμουν πιο εύκολα πιανίστα, παρά συνάδελφο μηχανικό (ξερνώ).

Εντάξει, δεν είναι ανάγκη να μας προσβάλεις κιόλας, κυρία μου.

[Cecily Anne]

Εντάξει, δεν είναι ανάγκη να μας προσβάλεις κιόλας, κυρία μου.

Είμαι ειλικρινής, τι να κάνω. Και προσπάθησα στο παρελθόν, δεν έβγαλα άποψη στον αέρα.

[foscilis]

Δεν βλεπω τι σχεση εχει το οτι ειναι μικρο το διαστημα που εχουν προσβαση κλπ. Οι γυναικες που σπουδαζουν ειναι περισσοτερες απο τους αντρες. Αυτη η στατιστικη αρκει.

Δεν έχει δημιουργηθεί το θάρρος να ασχοληθούν με κάτι που φαίνεται σαν ανδρική επιστήμη και τα δίκτυα φυσικά. Παραπάνω διάβασα ότι οι ποσοστώσεις προτάθηκαν για τον λόγο ότι οι άνδρες είναι καλύτερα δικτυωμένοι και υποστηρίζονται μεταξύ τους.

Ουτε για να γινουν γιατροι υπηρχαν προτυπα ομως το προτιμουν πολυ περισσοτερο απο το να γινουν φυσικοι. Γιατι αραγε;

Γιατι οι γιατροι βγαζουν γαμω τα λεφτα και ειναι εξυπνες;

[Dwarven Blacksmith]

Γιατι οι γιατροι βγαζουν γαμω τα λεφτα και ειναι εξυπνες;

Φος για να μην το κουράζουμε, διάβασε αυτό το άρθρο και πες μου αν έχεις ακόμα αντίρρηση που βρίσκεται.

https://www.theatlantic.com/science/arc ... em/553592/


A scatterplot of countries based on their number of female STEM graduates and their Global Gender Gap Index (y-axis), a measure of opportunities for women (Psychological Science)

[User_601]

Γυναίκες στις Επιστήμες των Μαθηματικών

Evelyn Boyd Granville
(1924- )
Από τις πρώτες Αφροαμερικανές γυναίκες που έλαβαν διδακτορικό στα μαθηματικά, η Evelyn Boyd Granville, υπήρξε προγραμματίστρια σε διαστημικά προγράμματα της NASA.
Αν και μεγάλωσε κατά την περίοδο της μεγάλης οικονομικής κρίσης του 1929, οι γονείς της, άνθρωποι χωρίς ιδιαίτερη οικονομική επιφάνεια, ενθάρρυναν τα παιδιά τους να μελετούν θεωρώντας πως η εκπαίδευση αποτελεί το μέσο για μια δημιουργική και παραγωγική ζωή. Παρά την φτωχή της καταγωγή κατάφερε να σπουδάσει εξασφαλίζοντας μερική υποτροφία στο ιδιωτικό κολέγιο θηλέων, Smith College. Εκεί επικεντρώθηκε στα μαθηματικά, τη φυσική και την αστρονομία. Όταν αποφοίτησε συνέχισε τις σπουδές της στο πανεπιστήμιο του Yale, όπου κέρδισε αρκετές υποτροφίες.
Της απονεμήθηκε ο διδακτορικός τίτλος στα μαθηματικά το 1949, με την διατριβή «On Laguerre Series in the Complex Domain» που επικεντρωνόταν στην συναρτησιακή ανάλυση. Είναι ανάμεσα στις τρεις πρώτες Αφροαμερικανές γυναίκες των Η.Π.Α. που έλαβαν Ph.D. στα μαθηματικά.
Εργάστηκε ως προγραμματίστρια του υπολογιστή IBM 650 για την International Business Machines Corporation (IBM). Από το 1956 ως το 1960, αποτέλεσε μέλος της επιστημονικής ομάδας της ΙΒΜ που είχε ως αρμοδιότητα τον προγραμματισμό των υπολογιστών ώστε να υπολογίζουν τις τροχιές των οχημάτων στο διάστημα, στα διαστημικά προγράμματα Vanguard (πρώτος τεχνητός δορυφόρος της γης) και Mercury (η πρώτη επανδρωμένη αποστολή στο διάστημα). Το 1962 εργάστηκε στο διαστημικό πρόγραμμα Apollo (πρώτη αποστολή αστροναυτών στο φεγγάρι) της NASA, αποτελώντας μέλος της ομάδας που παρείχε τεχνική υποστήριξη ψηφιακών υπολογιστών, αριθμητικής ανάλυσης, υπολογισμού διαστημικών τροχιών και ουράνιας μηχανικής.

Έχει διδάξει σε διάφορα πανεπιστημιακά ιδρύματα των Η.Π.Α. όπως το Πανεπιστημιακό Ίδρυμα της Νέας Υόρκης για τα Μαθηματικά, το Πανεπιστήμιο του Fisk στο Νάσβιλ του Τενεσί και το κρατικό πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Λος Άντζελ

Grace Murray Hopper
(1906-1992)
Σε μια εποχή όπου οι υπολογιστές καταλάμβαναν ολόκληρα δωμάτια και η λειτουργία τους βασιζόταν σε κωδικούς και περίπλοκα μαθηματικά, η ανάπτυξη γλωσσών προγραμματισμού φάνταζε μακρινή και αναγκαία. Η διορατικότητα, μαχητικότητα και εξυπνάδα μιας συγκεκριμένης γυναίκας, της Grace Murray Hopper, ήρθε να ξεκινήσει μια νέα εποχή στη βιομηχανία των υπολογιστών.

Η Υποναύαρχος Grace Murray Hopper ήταν διακεκριμένη Αμερικανίδα επιστήμονας της Πληροφορικής και αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Ήταν μία από τις πρώτες προγραμματίστριες του πρώτου μεγάλης κλίμακας αυτόματου ψηφιακού υπολογιστή, του Harvard Mark I, και ανέπτυξε τον πρώτο μεταγλωττιστή (compiler). (7)
[...]
Από παιδί, της άρεσε να αποσυναρμολογεί αντικείμενα και να τα επανασυναρμολογεί. Όταν ήταν επτά ετών, αποφάσισε να ανακαλύψει πώς λειτουργεί το ξυπνητήρι. Πήρε ένα, το διέλυσε και προσπάθησε να το συναρμολογήσει. Όταν ανακάλυψε πως δεν μπορεί, πήρε ένα άλλο και επανέλαβε την διαδικασία ώστε αυτή τη φορά να παρατήσει ακριβώς την κάθε κίνηση και λειτουργία του. Κατέληξε να έχει διαλύσει επτά ξυπνητήρια…(3). Οι γονείς της αντί να εκνευριστούν και να την σταματήσουν, την ενθάρρυναν συνεχώς να ασχοληθεί με αυτά που την ενδιέφεραν, δηλαδή τα μαθηματικά και τη μηχανολογία (4).

Πίστευαν πως η κόρη τους θα έπρεπε να έχει τις ίδιες εκπαιδευτικές ευκαιρίες με το γιο τους. Ο πατέρας της την ενθάρρυνε να μην ακολουθήσει τους παραδοσιακούς ρόλους των γυναικών. Στο γυμνάσιο, η Hopper, έπαιζε καλαθοσφαίριση, χόκεϊ και πόλο (3).
Σπουδές
Η Hopper σπούδασε σε δυο κορυφαία πανεπιστήμια της εποχής, το Vassar, το οποίο ήταν πανεπιστήμιο θηλέων, και το Yale (4). Συγκεκριμένα, έλαβε ένα πτυχίο στα μαθηματικά και τη φυσική από το Πανεπιστήμιο του Vassar το 1928, και αργότερα μεταπτυχιακό και διδακτορικό στα μαθηματικά από το Yale το 1930 και το 1934 (1, 2).
[...]
Η Hopper έγινε η πρώτη προγραμματίστρια του υπολογιστή του ναυτικού, MarkI. Ο συγκεκριμένος υπολογιστής αποτελούσε το μηχανολογικό θαύμα της εποχής και ήταν ένας από τους πρώτους υπολογιστές που έχουν δημιουργηθεί (4). Το συγκεκριμένο μηχάνημα είχε 16 μέτρα μάκρος, 2,5 μέτρα ύψος και 2,5 μέτρα πλάτος. Αυτό το θαύμα της σύγχρονης επιστήμης μπορούσε να αποθηκεύσει 72 λέξεις και να εκτελέσει τρεις εντολές κάθε δευτερόλεπτο (5). Το τέλος του πολέμου βρήκε τη Hopper να εργάζεται στις επόμενες εκδοχές του Mark I, τον υπολογιστή Mark II και III.
Ο όρος “debug”
Η Hopperείναι επίσης γνωστή για ένα αστείο γεγονός που περιλαμβάνει ένα “bug” (ζωύφιο) στο σύστημα του υπολογιστή. Κάποια στιγμή, ενώ το HarvardMarkII δυσλειτουργούσε, ανακάλυψε ότι ένας από τους ηλεκτρομηχανικούς διακόπτες του είχε φράξει όταν ένας μικρός σκώρος κόλλησε μέσα σε αυτό. Από που προήλθε ο σκώρος κανένας δεν ήξερε, αλλά η Hopper αφαίρεσε το νεκρό του σώμα, το κόλλησε με ταινία στο ημερολόγιο και σημείωσε σε αυτό ότι είχε βρει το “ζωύφιο”. Αν και η χρήση του όρου “bug” για να περιγράψει ένα τεχνικό πρόβλημα χρονολογείται από τον Τον 19ο αιώνα, η Hopper αναφέρεται ως η πρώτη που αναγνώρισε ένα “computerbug” …κυριολεκτικά! (1).

Έτσι είναι αυτή η οποία έδωσε στον όρο “debug” την τωρινή του σημασία, της αφαίρεσης δηλαδή ελαττωματικών προγραμμάτων από το σύστημα (4).
[...]
Το 1949 ξεκίνησε τη συνεργασία της με την εταιρία «Eckert-Mauchly Computer Corporation», στη Φιλαδέλφεια (είναι η μετέπειτα αποκαλούμενη εταιρεία SperryRand), όπου συμμετείχε στη σχεδίαση του πρώτου εμπορικού μεγάλου ηλεκτρονικού υπολογιστή «UNIVACI» (5, 6). Έτσι η Hopper ασχολήθηκε με τον ιδιωτικό τομέα, και συγκεκριμένα με τον υπολογιστή UNIVAC, ως επικεφαλής μηχανικός.
Εκείνη την εποχή ήταν πολύ δύσκολο να χειρισθεί κανείς έναν υπολογιστή, και αυτό γιατί δεν υπήρχαν ακόμη γλώσσες προγραμματισμού. Όλες οι εντολές έπρεπε να δίνονται από τον χειρίστη σε περίπλοκους μαθηματικούς κωδικούς. Η Hopper διευκόλυνε αυτή τη διαδικασία δημιουργώντας καινούργιες γλώσσες προγραμματισμού (4).

Ο πρώτος μεταγλωττιστής και η γλώσσα COBOL

Ίσως η πιο γνωστή συμβολή της στην τεχνολογία των υπολογιστών ήταν η εφεύρεση του “μεταγλωττιστή”(compiler) , του ενδιάμεσου δηλαδή προγράμματος που μεταφράζει τις οδηγίες από αγγλική γλώσσα σε μια γλώσσα που κατανοεί ο υπολογιστής (2). Αποτελεί ένα τύπο λογισμικού, που χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα, για τη μετάφραση δακτυλογραφημένων οδηγιών σε κώδικα που οι μηχανές μπορούν να καταλάβουν (1).

Η βιομηχανία των υπολογιστών άλλαξε δραστικά αφότου υποστήριξε την ανάπτυξη της γλώσσας COBOL (common-business-oriented-language). Η COBOL ήταν η πρώτη γλώσσα προγραμματισμού που επέτρεψε στον προγραμματιστή να μιλήσει στον υπολογιστή με λέξεις παρά με αριθμούς (3, 5).
[...]

Το 1983 προάχθηκε σε αρχιπλοίαρχο, σε ειδική τελετή στο Λευκό Οίκο, και λίγο πριν την αποστράτευσή της, της απονεμήθηκε ο βαθμός του υποναυάρχου. Ήταν ογδόντα ετών και η γηραιότερη εν ενεργεία αξιωματικός του Ναυτικού (6).[...]

Πρέσβης της αλλαγής
Η ηλικιακή ομάδα στην οποία της άρεσε να απευθύνεται ήταν αυτή των 17-20, γιατί πίστευε ότι οι νέοι είναι ατρόμητοι και αναρωτιούνται πολύ περισσότερο από ότι οι μεγαλύτεροι. Στις διαλέξεις παρέτρεπε τους νέους να είναι καινοτόμοι, ανοιχτόμυαλοι, να δοκιμάζουν νέα πράγματα και να μην φοβούνται την αλλαγή (3).
Κατά την άποψή της, η πιο καταστρεπτική φράση είναι:
«Εμείς πάντα το κάναμε με αυτόν τον τρόπο» (We’vealwaysdoneitthisway) (5)

Ενώ συνήθως στις διαλέξεις της υποστήριζε:
«τα ανθρώπινα όντα είναι αλλεργικά στην αλλαγή. Δεν συμπαθούν την αλλαγή».

Η GraceHopperέζησε ένα ολόκληρο αιώνα αλλαγών. Ήταν μέρος της εξέλιξης της επιστήμης των υπολογιστών και μια από τους σημαντικότερους προγραμματιστές τους.

Η Υποναύαρχος GraceHopperαγαπούσε την αλλαγή… και τελικά έφερε την αλλαγή!

Amalie Emmy Noether
(1882-1935)

jj
Δίδαξε σε πανεπιστήμια της Γερμανίας, των Η.Π.Α, της Ρωσίας, εγκωμιάσθηκε από τους μεγαλύτερους επιστήμονες της εποχής της, όπως ο Albert Einstein και ο Hermann Weyl, και συνέβαλλε σημαντικά στην πρόοδο της μαθηματικής γνώσης. Παρά την φήμη και το έργο της, η Amalie Emmy Noether, εργαζόταν για πολλά χρόνια χωρίς αμοιβή. Ο συνδυασμός φύλου και καταγωγής της δεν της επέτρεπε να έχει μισθό – ήταν εβραϊκής καταγωγής και γυναίκα…

Σπουδές- Διδακτορικό- Αναγνώριση και… «εργασία χωρίς αμοιβή»h
Το χειμώνα του 1900, παρακολούθησε μαθήματα στο Πανεπιστήμιο του Erlangen και ήταν μια από τις δυο συνολικά γυναίκες που φοιτούσαν -ανεπίσημα- στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο. Το 1907 τελείωσε την εκπόνηση της διδακτορικής της διατριβής υπό την καθοδήγηση του γνωστού τότε μαθηματικού και φίλου της οικογενείας, Paul Gordon (1, 2, 3). Ο τίτλος της διδακτορικής της διατριβής ήταν «On Complete Systems of Invariants for Ternary Biquadratic Forms» (3).
[..]
Την εποχή εκείνη η Noether αντικαθιστούσε συχνά τον πατέρα της, δίνοντας διαλέξεις στο πανεπιστήμιο όταν αυτός ήταν άρρωστος (1, 4), και η φήμη της εξαπλωνόταν όλο και περισσότερο μετά από τις πρώτες της δημοσιεύσεις (2, 4).

Το 1908 εκλέχτηκε μέλος του «Circolo Matematico di Palermo«.

Το 1909 κλήθηκε να γίνει μέλος της Γερμανικής Μαθηματικής Κοινότητας («Deutsche Mathematiker Vereinigung«). Την ίδια χρονιά προσκλήθηκε να δώσει διαλέξεις στην ετήσια συνεδρίαση της κοινότητας στο Σάλτζμπουργκ και ένα χρόνο μετά, στη Βιέννη (3, 4).

Παε΄όλα αυτά, εξακολουθούσε να μην μπορεί να λάβει μια θέση επί πληρωμής σε ένα πανεπιστήμιο της Γερμανίας (4).

Το 1915, οι μεγάλοι μαθηματικοί David Hilbert και Felix Klein, προσκάλεσαν την Noether να συμμετάσχει μαζί τους στο Μαθηματικό Ίδρυμα του Göttingen. Εκείνη την εποχή δούλευαν τα μαθηματικά της πρόσφατα αναγγελθείσας γενικής θεωρίας της σχετικότητας, και πίστευαν πως η πείρα της Noether θα τους ήταν χρήσιμη (3, 4).

Η Noether πήγε στο Göttingen, όπου και παρέμεινε έως την εκδίωξη της από τους Ναζί. Εκείνη την εποχή η συγκεκριμένη πόλη ήταν το κέντρο των μαθηματικών της Γερμανίας και ίσως όλης της Ευρώπης (1). Δούλεψε χωρίς αμοιβή και πραγματοποίησε σημαντική μαθηματική έρευνα που επιβεβαίωνε βασικά μέρη της γενικής θεωρίας της σχετικότητας (4).

Όλος ο επιστημονικός κόσμος θεωρούσε την Noether ως μια αναμφισβήτητα εξαιρετική μαθηματικό. Είχε ήδη δημοσιεύσει περίπου 6 μελέτες και το έργο της είχε γίνει πολύ δημοφιλές. Είχε όλα τα προσόντα για να γίνει καθηγήτρια πανεπιστημίου, είχε διδακτορικό, μελέτες και πολύ καλή φήμη. Κι όμως το γεγονός ότι ήταν γυναίκα επισκίαζε όλα τα προηγούμενα.

Ο Hilbert εξακολούθησε να δίνει σκληρές μάχες με την ακαδημαϊκή κοινότητα για να γίνει η Noether δεκτή στο Πανεπιστήμιο του Göttingen ως μέλος του επιστημονικού προσωπικού. Η προσπάθειά του όμως ήταν ανεπιτυχής. Ήρθε αντιμέτωπος με τις έντονες προκαταλήψεις που υπήρχαν έναντι των διανοούμενων γυναικών και έτσι οι προσπάθειές του ναυάγησαν. Ο Hilbert ωστόσο κατάφερε να δίνει η Noether διαλέξεις, αλλά μόνο κάτω από το όνομα του και χωρίς να πληρώνεται γι’ αυτές (1, 3, 4).
Το 1919 όπου οι κανονισμοί έγιναν λίγο πιο ελαστικοί απέκτησε το δικαίωμα να είναι «privatdozent», θα μπορούσε δηλαδή να διδάξει λαμβάνοντας τα δίδακτρα από τους σπουδαστές και όχι από το πανεπιστήμιο. Μετά από 3 χρόνια τελικά το πανεπιστήμιο της έδωσε μια θέση ως επίκουρη καθηγήτρια με έναν μικρό μισθό αλλά χωρίς μονιμότητα ή περαιτέρω οφέλη (1, 3, 4). Η θέση της όμως στο Πανεπιστήμιο του Göttingen δεν άλλαξε, και αυτό δεν οφειλόταν μόνο στο φύλο της αλλά και στην εβραϊκή της καταγωγή.

Η Noether ήταν πολύ δημοφιλής στους φοιτητές. Ήταν θερμή και ενθουσιώδης και στις διαλέξεις της ενθάρρυνε την συμμετοχή των σπουδαστών και την από κοινού διερεύνηση διαφόρων θεμάτων (3, 4).

Η δουλειά της της επέφερε αρκετή αναγνώριση ώστε να την προσκαλέσουν ως επισκέπτρια καθηγήτρια το 1928-1929 στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας και το 1930 στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης (3, 4).

Το 1932 τιμήθηκε με το βραβείο «Alfred Ackermann-Teubner» για την συμβολή της στη πρόοδο της μαθηματικής γνώσης (3).
Έργο
Το 1918, η Noether απέδειξε δύο θεωρήματα που αποτέλεσαν τον ακρογωνιαίο λίθο για τη θεωρεία της γενικής σχετικότητας. Αυτά τα θεωρήματα επικύρωσαν ορισμένες σχέσεις που οι φυσικοί της εποχής είχαν ήδη αρχίσει να υποψιάζονται ότι υπάρχουν (3).

Ο διαπρεπής γερμανός μαθηματικός Hermann Weyl περιέγραψε την συμβολή της Noether στο Scripta Mathematica μετά από το θάνατό της ως εξής (3):
«Για τις δύο σημαντικότερες πλευρές της θεωρίας της γενικής σχετικότητας έδωσε [η Noether] εκείνη την περίοδο τη γνήσια και καθολική μαθηματική διατύπωση.»

Η δουλειά της Noether γύρω στο 1920 πάνω στη θεωρία των δακτυλίων ήταν θεμελιώδης για την αφηρημένη άλγεβρα.

Κατά τη διάρκεια των ετών που ακολούθησαν, ανέπτυξε μια πολύ αφηρημένη και γενικευμένη προσέγγιση για την ανάπτυξη αξιωμάτων στην άλγεβρα. Weyl αναφέρει (3):

» [η Noether ] δημιούργησε πάνω από όλα έναν νέο […] τρόπο σκέψης στην άλγεβρα. »

Η εκτεταμένη εργασία της πάνω στις λύσεις του Dedekind για τα πολυώνυμα έθεσε τα θεμέλια για τη σύγχρονη αφηρημένη άλγεβρα (3).

Sonya Krukovsky Kovalevskaya
(1850-1891)

Η Sonya Krukovsky Kovalevskaya ήταν μια πολύ σημαντική επιστήμονας που πάλεψε μέσα σε αδικίες και προκαταλήψεις ενώ σηματοδοτεί την είσοδο των γυναικών ως καθηγητριών στα πανεπιστήμια.

Θεωρείται ως μια από τις καλύτερες μαθηματικούς της εποχής της. Είναι η πρώτη γυναίκα που έγινε μέλος της ρωσικής Ακαδημίας των Επιστημών. Επίσης είναι η πρώτη σύγχρονη Ευρωπαία γυναίκα που κατάφερε να αποκτήσει έδρα σε πανεπιστήμιο. Εισήγαγε το πρώτο σημαντικό αποτέλεσμα στη γενική θεωρία των μερικών διαφορικών εξισώσεων και υπήρξε νικήτρια του βραβείου Prix Bordin το 1888, συντάκτρια εγκεκριμένου μαθηματικού περιοδικού και ταλαντούχα συγγραφέας (5).
[...]
[...]λίγα χρόνια αργότερα, στα 15 της, όταν ο καθηγητής της την εισήγαγε στην αριθμητική ένιωθε για ορισμένες περιπτώσεις σαν να τις γνώριζε ήδη. Ο καθηγητής της είχε εκπλαγεί με την ταχύτητα με την οποία κατανοούσε τα μαθηματικά (1).

Η Kovalevskaya ήθελε να σπουδάσει σε πανεπιστήμιο και ο μόνος τρόπος να το επιτύχει αυτό ήταν να πάει στο εξωτερικό. Οι γυναίκες στη Ρωσία, όμως, δεν μπορούσαν να ζήσουν μακριά από τις οικογένειές τους χωρίς τη γραπτή άδεια του πατέρα ή του συζύγου τους (3).

Έτσι αναζήτησε τον κατάλληλο γι’ αυτήν σύντροφο και τον βρήκε. Ο Vladimir Kovalevsky, ενός νέου που ήθελε να ασχοληθεί με την παλαιοντολογία και την γεωλογία. Έπειτα από ορισμένες περιπέτειες με τους γονείς της, τελικά πήρε την έγκρισή τους και στα 17 της παντρεύτηκε τον Kovalevsky, με τον οποίο πήγε αρχικά στην Αγία Πετρούπολη και έπειτα στη Χαϊδελβέργη. (1)

[..]
Μέσα σε αυτά τα τέσσερα χρόνια η Kovalevskaya έγραψε τρεις εξαιρετικές μελέτες, σχετικές με τις «μερικές διαφορικές εξισώσεις» , τα «ολοκληρώματα Abelian» και τους «δακτυλίους του Κρόνου». Η πρώτη μελέτη, που ήταν σχετικά με τις διαφορικές εξισώσεις, αποτέλεσε ιδιαίτερης σημασίας συνεισφορά στα μαθηματικά της εποχής και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Crelle το 1875 (3).

Με αυτές τις τρεις μελέτες της πήρε το διδακτορικό της από το πανεπιστήμιο του Gottingen, με την βοήθεια του Weierstrass. Η διδακτορική διατριβή της πάνω στις μερικές διαφορικές εξισώσεις καλείται σήμερα το Θεώρημα Cauchy-Kovelevskaya.

Η ερευνητική αυτή δουλειά της ήταν τόσο σημαντική, που δεν χρειάστηκε να περάσει από προφορική εξέταση για να της απονέμουν τον τίτλο (παρακάμφθηκε η διαδικασία μιας και τα γερμανικά της δεν ήταν επαρκή). (1, 4)

[..] Έτσι το1884, το νεοσύστατο πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης στη Σουηδία κάλεσε σε συνεργασία την Kovalevskaya, αρχικά ως προσωρινή για πέντε χρόνια και έπειτα ως μόνιμη καθηγήτρια του (1, 2).

Η αποδοχή από την πανεπιστημιακή κοινότητα ήταν μεγάλη, αλλά ακόμη μεγαλύτερη αποδοχή έλαβε από τον κόσμο. Πέντε χρόνια αργότερα έγινε η πρώτη γυναίκα μετά τις Laura Bassi και Maria Gaetana Agnesi, που κατάφερε να κατέχει έδρα σε ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο (1, 3).

Κατά τη διάρκεια των ετών που έζησε η Kovalevskaya στη Στοκχόλμη, πραγματοποίησε, όπως πολλοί θεωρούν, τη σημαντικότερη έρευνά της. Δίδαξε μαθήματα σχετικά με τα πιο πρόσφατα ζητήματα διαφορικών εξισώσεων και έγινε συντάκτρια του νέου περιοδικού Acta Mathematica. Ανέλαβε έναν σημαντικό στόχο, τη σύνδεση των μαθηματικών του Παρισιού και του Βερολίνου, και συμμετείχε στην διοργάνωση διεθνών συνεδρίων (3).

Ένα χρόνο μετά ( 1888 ) ήρθε ένας επαγγελματικός θρίαμβος για τη Kovalevskaya. Κέρδισε το βραβείο Prix Bordin της Γαλλικής Ακαδημίας των Επιστημών (French Academy of Sciences) για την μελέτη της « Σχετικά με την περιστροφή ενός στερεού σώματος γύρω από ένα σταθερό σημείο «. Η συγκεκριμένη μελέτη θεωρήθηκε τόσο καλή που ανέβασαν το ποσό της αμοιβής από 3000 σε 5000 φράγκα (1, 2, 3).

Η περαιτέρω έρευνά της γι΄αυτό το θέμα βραβεύτηκε από την Σουηδική Ακαδημία των Επιστημών το 1889, και στο ίδιο έτος, με πρωτοβουλία του Chebyshev , η Kovalevskaya εκλέχτηκε μέλος της Αριστοκρατικής (Ρωσικής) Ακαδημίας των Επιστημών (Imperial Academy of Sciences). Αν και η τσαρική κυβέρνηση της είχε αρνηθεί επανειλημμένα μια πανεπιστημιακή θέση στη χώρα της, οι κανόνες της Αυτοκρατορικής Ακαδημίας άλλαξαν και επέτρεψαν την εκλογή μιας γυναίκας (3).
[..]
Augusta Ada Lovelace
(1815-1852)
Αν και η ζωή της ήταν σύντομη (έζησε μόνο 37 έτη), η Augusta Ada Lovelace,συμμετείχε για περισσότερο από ένα αιώνα σε αυτό που ονομάζεται «σύγχρονη επιστήμη υπολογιστών». Το έργο της με τον Charles Babbage και τις Υπολογιστικές του Μηχανές ήταν καθοριστικό για την εξέλιξη της σύγχρονης επιστήμης των υπολογιστών.

Η Ada Lovelace είναι γνωστή ως η πρώτη προγραμματίστρια υπολογιστών. Έγραψε για την Αναλυτική Μηχανή του Charles Babbage με μεγάλη σαφήνεια και διορατικότητα, και έτσι η δουλειά της έγινε το πρώτο κείμενο που εξηγεί την γνωστή στις μέρες μας διαδικασία του προγραμματισμού.[...]

Sophie Germain
(1776-1831)
[...]
Αποτέλεσμα όλων αυτών: το μελάνι πάγωνε από το κρύο αλλά η Germain τυλιγόταν με τα σκεπάσματα του κρεβατιού της, άναβε κεριά που είχε κρύψει και μελετούσε μέσα στη νύχτα. Έτσι, αντιμέτωποι με την αποφασιστικότητα και την επιμονή της κόρης τους, οι γονείς της Germain λύγισαν και της επέτρεψαν να μελετά (4).

Αξιοσημείωτο όμως είναι ότι μελετούσε μόνη της και ό,τι κατάφερε στη ζωή της το κατάφερε χωρίς να έχει κάποιο δάσκαλο.

Κρυμμένη πίσω από ανδρικό όνομα
Όταν έκλεισε τα 18 της χρόνια ένα νέο πανεπιστήμιο ιδρύθηκε στο Παρίσι, το «Ecole Polytechnique». Η Germain κατάφερε να εξασφαλίσει σημειώσεις των διαλέξεων μέσω του ονόματος Antoine-August le Blanc. Ο Le Blanc ήταν φοιτητής ο οποίος εγκατέλειψε τις σπουδές του γιατί δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει στις υψηλές απαιτήσεις της σχολής (4). Το πώς όμως έφταναν οι σημειώσεις στα χέρια της, αποτελεί μυστήριο μέχρι και σήμερα (3).

Έτσι σε μια εποχή όπου η είσοδος στα πανεπιστήμια ήταν κλειστή σε γυναίκες, η απόκρυψη της γυναικείας ταυτότητας και η υιοθέτηση μιας αντρικής, αποτελούσε την μόνη λύση για μια «εκ του παραθύρου» είσοδο σε αυτά.

Ο καθηγητής Lagrange στο τέλος των διαλέξεών του ζήτησε από τους σπουδαστές να υποβάλλουν μια τελική εργασία. Όταν διάβασε την δουλειά της Germain (υπο το όνομα «Le Blanc») ζήτησε μια συνάντηση ώστε να δει από κοντά αυτόν τον φωτισμένο νεαρό «άντρα» (2). Έμεινε έκπληκτος όταν μπροστά του εμφανίσθηκε μια γυναίκα. Γοητευμένος όμως από την εξυπνάδα της Germain, την παρότρυνε να συνεχίσει τη μελέτη ώστε να εμπλουτίσει ακόμη περισσότερο της μαθηματικές της γνώσεις (4) και συνέχισε να έχει επαφή μαζί της ως μαθηματικός σύμβουλος και συνεργάτης (2).

Ο Lagrange συμπεριέλαβε μερικές από τις ανακαλύψεις της σε ένα παράρτημα στη δεύτερη έκδοση του Théorie de Fonctions Analytiques. Αρκετές από τις επιστολές της δημοσιεύθηκαν αργότερα στο έργο Oeuvres Philosophique de Sophie Germain (2).

Κρυμμένη για πολλά χρόνια πίσω από το αντρικό όνομα Antoine-August le Blanc, η Germain συνεργαζόταν δια αλληλογραφίας με ένα κορυφαίο μαθηματικό, τον Gauss, ανταλλάσσοντας ιδέες και προτάσεις. Η επικοινωνία τους ξεκίνησε μετά την εμφάνιση του περίφημου έργου του Gauss Disquisitiones Arithmeticae το 1801. Μέσω αλληλογραφίας συζητούσαν για τα αποτελέσματά της Germain γύρω από την «θεωρία των αριθμών». Για τα αποτελέσματα αυτά της έδωσε πολλούς επαίνους, μια αξιολόγηση που επανέλαβε με επιστολές του στους συναδέλφους του. Η αληθινή ταυτότητα της Germain αποκαλύφθηκε στον Gauss μετά το 1806, όταν αυτή μεσολάβησε για την ασφάλεια του όταν διέτρεχε κίνδυνο. Όταν ο Gauss ανακάλυψε όλη την αλήθεια για την πραγματική της ταυτότητα, την επαίνεσε ακόμη περισσότερο. Οι δυο τους δεν συναντήθηκαν ποτέ (2, 5).

Έργο
Η Germain έχει γίνει γνωστή για το έργο της σχετικά με τους πρώτους αριθμούς, την μερική λύση του θεωρήματος Fermat, και την συνεισφορά της στη μελέτη της ελαστικότητας και των μαθηματικών της φυσικής (3).

Η ανάλυση της Germain οδήγησε στη μερική λύση του τελευταίου θεωρήματος του Fermat, το οποίο συναντάμε και ως θεώρημα Germain. Έκανε έτσι το πρώτο μικρό αλλά αποφασιστικό βήμα προς τη λύση και η πρότασή της παρέμεινε η σημαντικότερη συμβολή σχετικά με το άλυτο αυτό θεώρημα του Fermat για τα επόμενα 100 χρόνια (έως το 1843, όπου ο μαθηματικός Kummer έκανε μια αποτελεσματική προσπάθεια που οδήγησε στη λύση του). (3, 6)

Η Germain, επίσης, έλαβε ανώνυμα μέρος σε τρεις διαγωνισμούς που διεξήγαγε η Γαλλική Επιστημονική Ακαδημία το 1811, 1813 και το 1816.

Το 1816 κέρδισε το πρώτο βραβείο για την μελέτη της σχετικά με τη «θεωρία της ελαστικότητας». Το βραβείο αυτό ήταν μεγάλης σημασίας, επειδή την εισήγαγε στις τάξεις των διαπρεπών μαθηματικών ενώ αποτέλεσε την πρώτη γυναίκα που της επετράπη η είσοδος στις συναντήσεις της Ακαδημίας. Έτσι μπορούσε πια να συναντά κορυφαίους μαθηματικούς χωρίς να χρειάζεται να κρυφτεί πίσω από ένα αντρικό όνομα (4).

Η Germain πέθανε τον Ιούνιο του 1831 από καρκίνο του μαστού, και το πιστοποιητικό θανάτου της δεν την κατέταξε στην κατηγορία των μαθηματικών ή των επιστημόνων, αλλά στην κατηγορία των «rentier», δηλαδή a person of private means (2). Εντούτοις, λίγα χρόνια αργότερα, μια πινακίδα αναρτήθηκε στο σπίτι όπου πέθανε, με την επιγραφή «Sophie Germain, philosophe et mathématicienne» (Sophie Germain, φιλόσοφος και μαθηματικός). (3)

Τα υπολοιπα στην πηγη
https://womenstories0mathstories.wordpress.com

Και μετα βηξτε μου,οτι οι γυναικες δεν εχουν μαθηματικο μυαλο.Κατεξοχην μαθηματικο μυαλο εχουν.
Και οποιος κοταει,ας διαβασει την ιστορια αυτων των γυναικων,για να δει οχι μονο ποσο φοβερες ηταν ,αλλα και τι τραβηξαν απο το κατεστημενο της εποχης.Και θαφτηκαν βεβαια.

Μην ξεχασουμε και την Κιουρι ναι;
Οταν λοιπον λειψουν μυαλα σαν καποιων νεαντερνταλ εδω,ε..που θα παει,θα φυγουν καποια στιγμη απο τον ματαιο τουτο κοσμο,οταν οι γονεις θα παψουν να λενε στα κοριτσακια να παιζουν με κουκλες και τι τους ταιριαζει,και οταν η κοινωνιες σαν την ελληνικη,σταματησουν να ειναι μεσαιωνικες,τοτε να δουμε ποσες γυναικες θα διακρινονται,και ποσοι ανδρες.
Μοκο λοιπον.

[foscilis]

Δεν εχω αντιρρηση με το Atlantic, εκει λεει οτι οι γυναικες τεινουν να ειναι ανωτερες σε ολους τους τομεις απο πλευρας ικανοτητων και οτι οι διαφορες στις προτιμησεις τους οφειλονται σε κοινωνικους λογους.

Μαλιστα λεει αυτο ακριβως που ειπα εγω για την ιατρικη: οτι προτιμουν επαγγελματα με καλα λεφτα all other things being equal.

[Ζενίθεδρος]

Ο αυτισμός είναι αποδεδειγμένα συχνότερος στους άντρες και όλοι οι μεγάλοι φυσικοί ήταν αποδεδειγμένα αυτιστικοί.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Εσθήρ, πάντα θα υπάρχουν τα εξαιρετικά μυαλά που γεννιούνται μία στο τόσο, είτε ανάμεσα στους άντρες, είτε στις γυναίκες.
Το ζητούμενο είναι ο μέσος όρος. Και ο μέσος όρος λέει πως οι γυναίκες σε γενικές γραμμές δείχνουν μια προτίμηση προς τις ανθρωπιστικές/κοινωνικές επιστήμες. Από παραδείγματα γυναικών που πέτυχαν στις θετικές επιστήμες είμαι σίγουρος πως μπορείς να φέρεις εκατοντάδες, αυτό δεν αναιρεί όμως αυτό που έγραψα στη προηγούμενη πρόταση.

[Dwarven Blacksmith]

Δεν εχω αντιρρηση με το Atlantic, εκει λεει οτι οι γυναικες τεινουν να ειναι ανωτερες σε ολους τους τομεις απο πλευρας ικανοτητων και οτι οι διαφορες στις προτιμησεις τους οφειλονται σε κοινωνικους λογους.

Μαλιστα λεει αυτο ακριβως που ειπα εγω για την ιατρικη: οτι προτιμουν επαγγελματα με καλα λεφτα all other things being equal.

Όχι σε κοινωνικούς λόγους γενικώς. Λέει ότι οφείλονται σε κάποια εγγενή προτίμηση του φύλου τους.
Συγκεκριμένα λέει ότι εφόσον ζουν σε χώρες που ότι και να διαλέξουν δεν θα πεινάσουν ούτε θα είναι εξαρτημένες, διαλέγουν κοινωνικά επαγγέλματα ακομα και αν αυτά πληρώνουν λιγότερο.

Εγώ αυτό έλεγα, δεν είπα ποτέ ότι "δεν μπορούν". Δεν θέλουν όμως, αυτό ισχύει, και δεν θα ξεπεραστεί με "περισσότερη ισότητα".