Ίφιδα έγραψε: ↑09 Οκτ 2018, 11:10
Πιστεύεις όμως πως δεν έχει να κάνει με το μεγάλωμα των κοριτσιών; Όταν π.χ. για τα αγοράκια ο αθλητισμός είναι κάτι λογικό που θα δοκιμάσουν στην παιδική τους ηλικία, ενώ τα περισσότερα κοριτσάκια (που επειδή είναι κοριτσάκια δεν μπορούν ή δεν κάνει να κουράζονται, να ιδρώνουν, θα χτυπήσουν, κάνουν κινήσεις που δεν "πρέπει") θα οδηγηθούν προς καποιο μουσικό όργανο ή ξένη γλώσσα, δεν παίζει αυτό ρόλο στις προτιμήσεις κάθε φύλου;
Όχι, δεν το νομίζω ιδιαίτερα και το λέω αυτό γιατί μεγάλωσα σε οικογένεια με δύο αδερφούς και μια αδερφή και έχουμε πολύ κοντινές ηλικίες (είμαστε ανά 2 χρόνια). Ως εκ τούτου παίζαμε πάντα μαζί και πότε παίζαμε αγορίστικα παιχνίδια, πότε κοριτσίστικα και πότε unisex (επιτραπέζια). Δηλαδή η αδερφή μου είχε 100 κούκλες και εμείς παίζαμε τους αντρικούς ρόλους. Όταν λέμε ότι παίζαμε, δεν εννοώ ότι βάζαμε τις κούκλες να πίνουν καφέ, η αδερφή μου έκανε κανονικότατα σενάρια με ταξίδια σε ζούγκλες, στο διάστημα, ίντριγκες και διάφορα κουλά. Είχε τρελή φαντασία.
Αντίστοιχα, όταν βγαίναμε έξω, στην εξοχή, πράγμα που κάναμε κάθε ΣΚ, τρέχαμε και κυνηγιόμασταν στις λάσπες, ανεβαίναμε σε δέντρα, παίζαμε τους μικρούς εξερευνητές, κτλ.
Παρόλα αυτά, η αδερφή μου έχει τυπικές γυναικείες προτιμήσεις, βαριέται τα σπορ μέχρι θανάτου και είναι 100% στερεοτυπικά θηλυκή. Αντίστοιχα σε εμάς αρέσουν τα σπορ (προσωπικά μού αρέσει περισσότερο το ξύλο από το ποδόσφαιρο). Εγώ σπούδασα μηχανικός, ο αδερφός μου αρχιτέκτονας. Η αδερφή μου σπούδασε βρεφονηπιοκόμος.